[RPG — 300] Heatherville University: War of Houses — Speeltopic - Speeltopics

---

STORY Heatherville University is de grootste en bekendste universiteit van Los Angeles. In principe is het een school als geen ander, alleen wordt het hier juist aangemoedigd om de studenten in hokjes te plaatsen. Alle studenten dienen zich namelijk verplicht aan te sluiten bij een "huis", iets wat te vergelijken valt met een studentenvereniging. Zo'n huis is de plek waar je bijhoort, de mensen met wie je om zult gaan en de naam die je met trots zult dragen. Alle huizen hebben verschillende eigenschappen en vaak sluiten zich er ook mensen bij aan die zich er thuis zullen voelen. Er is dan ook ongelofelijk veel rivaliteit tussen de huizen, zoals met het organiseren van feesten, het behalen van goede punten en in het algemeen met populariteit. Dit was nooit de bedoeling geweest van het schoolbestuur, maar het is in de loop van de jaren wel uitgegroeid tot vijandigheid tussen de huizen. Het bestuur van de school heeft er dan ook voor gekozen om de huizen af te schaffen aan het begin van schooljaar 2016. Hier zijn de studenten het echter niet mee eens. Ze krijgen één laatste kans om te bewijzen dat de huizen voor meer dienen dan slechts feesten. Kunnen de huizen hun rivaliteit opzij zetten om er samen voor te zorgen dat ze kunnen blijven bestaan? Of is de haat te groot om elkaar het licht in de ogen te gunnen? ROLES Naam: Leeftijd: 19-25 Geboorteplaats: Opleiding: Huis: Innerlijk: Uiterlijk: Verleden: Relaties: Extra: Naam — Username — Faceclaim — Pagina VOL VOL VOL! Vrouwen Huis Aries TIJDELIJKE STOP — Aza Universe Walker | Squib | Rose Leslie | 1.5 — Huis Gemini TIJDELIJKE STOP — Lidia Volkova | Polovina | Nina Dobrev | 1.2 — Chessa Rosalia de Fiore | Velaris | ? | 1.4 — Candice Aylinn Desjardins | Camhanaich | Alexis Ren | 1.2 Huis Virgo TIJDELIJKE STOP — Savannah Ridgeman | Raging | Taja Feistner | 1.1 — Mia Asrid Thorbjorg | Poshlost | Elsa Hosk | 1.4 Mannen Huis Aries — Matías Rafael De La Fuente | Raccoon | ? | 1.6 — Finn Arlington | Poshlost | André Hamann | 1.6 Huis Libra — Hunter Lodewikus Bell | AlecLightwood | ? | 1.5 — Morrison Arthur Darling | Squib | Dylan O'brien | 1.5 — Joshua Adams Smith | SphinxX | Logan Lerman | 1.6 Huis Scorpio TIJDELIJKE STOP — Benjamin Cooper | Ziegler | Daniel Bederov | 1.1 — Ryder Oliver Smith | AlecLightwood | ? | 1.1 — Gregor Vaince Cross | Ganagan | Nick Bateman | 1.3 — Castor Eichenauer | Mignon | ? | 1.4 Wachtlijst: — XVeertje | Vrouw bij Virgo RULES — In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet — Je schrijft een post van minimaal 300 woorden — Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt — Een reservering blijft drie dagen staan — Maximaal twee personages per persoon: verschillende geslachten en huizen — Maak je personage passend bij het huis waar hij/zij bijpast — Geen Mary-Sue's/Gary-Stu's — Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven — Geen eendagsvliegen — 16+ is toegestaan — Sluit niemand buiten — Bespreek relaties en dergelijke in het praattopic — Heb je vragen? Stel ze! TOPICS Rollentopics — O1 Praattopics — O1 | O2 Speeltopics — Gossip Girl — link BEGIN — Dinsdagavond: 18:30 — Ongeveer 20 graden buiten De lieftallige heren van Huis Scorpio hebben besloten om deze dinsdagavond te vullen met een huisfeest in huis 3 (het huis van onbekende jongens voor de RPG). Omdat de jongens altijd een groot feest willen geven, stond het huisfeest al maanden op de planning. Iedereen is uitgenodigd, het maakt niet uit van welk huis je komt. Het is op de campus gebruikelijk om themafeestjes te geven, dus zo ook deze keer. Het thema van het feest is Party Animals oftwel: dieren uit de dierentuin. Het is verplicht om verkleed te komen, anders kom je er niet in. Wat gaat jouw personage dragen? Wat gaat er gebeuren? Kan de rivaliteit opzij gezet worden voor een gezellig avondje? Vermelden boven je post: - Naam - Huis - Praat met (naam personage) - Optioneel: outfit - Optioneel: leeftijd - Optioneel : opleiding

[ bericht aangepast op 3 juni 2016 - 19:59 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Hunter Lodewikus Bell
Libra || Medicine -> Pathology || 23 || Now it's time for coffee.
Gelukkig had iemand op het feest een reserveband weten te vinden in het huis, waardoor Joshua en ik nog net op tijd in het mortuarium waren voor de start van de lijkschouwing. Het was inderdaad geen normale zaak, en ik had er echt heel erg veel van geleerd. Ik had Joshua hierna naar huis gebracht, in de hele vroege uurtjes van de nacht, maar was zelf naar de bibliotheek gegaan om ongestoord verder te werken aan een grootschalig lek waar ik mee bezig was. Ik was al bijna binnen, maar als ik eenmaal binnen was, moest ik het meteen afmaken, anders zou het heel snel mis gaan. Het had nog uren in stilte geduurd voor ik door de laatste firewall heen was en alle bestanden op extreem hoge snelheid naar een draagbare harde schijn begon te kopiëren, terwijl ik zelf begon aan de encryptiecode. Het had niet lang geduurd, maar het gaf me de adrenalinekick, waar ik het echt om deed.
Inmiddels was het al goed in de ochtend en had ik nog altijd dezelfde kleren aan als gister in het mortuarium. Ik rook naar dood en verderf, dat wist ik ook. Ik moest me zo echt omkleden, maar na een nacht doorhalen, was ik echt toe aan koffie. Ik pakte alles op, inclusief mijn zeer waardevolle draagbare harde schijf, en liep een stukje over de nu al erg zonnige campus. Overal zag je mensen met een kater, wat mij weer gelukkiger maakte dat ik niet zo'n feestbeest was. Eenmaal bij het cafe liep ik binnen naar de balie, waar een bekend gezicht stond. "Hallo, Mati. Mag ik het normale recept?" Hij wist inmiddels wel wat ik wilde, want ik kwam hier vaak en hij werkte hier vaak. "Ben je gisteren naar het feestje geweest?" Ik kon het me moeilijk voorstellen van een jongen als hij, maar je wist het nooit.

[ bericht aangepast op 1 aug 2016 - 20:22 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

Chessa werd wakker met hoofdpijn en lichte pijn in haar enkel, waardoor het niet lastig te raden was, wat er de vorige avond gebeurd was. Ze vond zichzelf verstrengeld met Gregor. Een kreun van irritatie kwam over haar liepen. Hoeveel had ze gister wel niet gedronken? De enige opluchting was dat ze een T-shirt aan had en niet naakt in zijn tweepersoonsbed lag, dus ze kon er in elk geval van uit gaan dat ze geen "sexy time" gehad hadden. Goddank, want het zou nu al awkward genoeg worden.       Voorzichtig maakte ze zich los uit de verstrengeling met haar ex-vriendje en glipte het bed uit. Ze had geen zin om zo de walk of shame te doen en besloot om eerst te douchen. Ze had lang genoeg een relatie met Gregi gehad om te weten waar alles lag, waardoor ze de handdoeken zo gevonden had. Met handendoeken in armen, liep ze de gang op, de badkamer in. In de spiegel van de badkamer zag ze hoe ze geen spoortje make-up op haar gezicht zag zitten, zelfs geen uitgelopen restjes, wat haar liet beseffen dat Gregor de avond ervoor waarschijnlijk het er af had gehaald, iets wat haar lichtelijk liet glimlachen.       Eenmaal onder de warme stralen van de douche probeerde ze te bedenken wat ze de avond er voor gedaan, maar ze kwam niet veel verder dan de outfit die ze droeg, en dat Mati al snel was weggegaan. Dit liet een naar gevoel achter in haar onderbuik, gezien hij gisteren geen antwoord meer had gegeven op haar vraag. Een diep zucht rolde over haar lippen, terwijl ze een body lotion voor vrouwen pakte, die in de douche stond. Ze had geen idee of een vrouwelijke studente die ooit had achter gelaten, dat de jongens die gekocht hadden voor hun vrouwelijke gasten of dat een van de jongens de voorkeur had voor vrouwelijke douchespullen (she couldn't blame him), het maakte haar niet veel uit en pakte het flesje.       Een kleine tien minuten later stapte ze onder de douche vandaan en sloeg ze de handdoek om haar heen. Gezien Gregi zoveel groter was dan haar, was zijn handdoek ook veel te groot voor haar. Niet dat dat zo erg was, want ze had geen zin om in haar blote billen door een jongens-studentenhuis te lopen. Ze trok haar lingerie weer aan, handdoek om haar heen. Met de handdoek stevig om haar lichaam geslagen, glipte ze de badkamer weer uit.       Terug in Gregor's kamer zag ze dat hij ondertussen wakker geworden was en mompelde ze hem goedemorgen toe. Druppels water vielen van haar nog natte lokken op zijn vloer. 'Bedankt, eh, dat je mijn make-up er gisteren afgehaald hebt,' glimlachte ze lichtelijk. 'Anders had ik waarschijnlijk je kussen er onder gesmeerd.'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Matías Rafael De La Fuente

“Dile que es hermosa”
House Aries w Animation w With Hunter at the coffeeshop

Eens Mati bij het bekende koffie huisje aangekomen was, liep de jongen meteen achter de bar waar hij zijn nodige uniform aantrok wat bestond uit een short met het logo van de winkel erop geborduurd en een petje met eveneens hetzelfde geborduurd. Eens hij in orde was ging Matias achter de bar staan om de shift van zijn collega over te nemen die zo meteen les had. Mati had daarentegen het eerste uur vrij dus kon hij het gemakkelijk overnemen. Meteen begon de jongen met de gebruikte mokken in de vaatwasmachine te steken -je hebt altijd van die klanten die liever uit een mok dronken- zodat deze weer prober zouden zijn. Lang was hij niet bezig of een nieuwe klant kwam binnen waardoor Mati opkeek en vriendelijk glimlachte. Het was Hunter, die hij gisteren 'op' het feestje was tegengekomen. Hunter kwam hier wel vaker en dit zaakje is ook de voornaamste reden waarom de twee elkaar kennen. "Hallo, Mati. Mag ik het normale recept?" vroeg Hunter waarop Matias knikte. "Natuurlijk, komt er meteen aan." Matias begon met de koffie te prepareren terwijl hij naar Hunter luisterde.
"Ben je gisteren naar het feestje geweest?" Hunters vraag deed Matias verbaasd naar de jongen kijken, al herpakte hij zich snel. Voor zover hij nog wist was het toch echt Hunter die een lekke band had gehad en hem om een reservewiel had gevraagd. Even twijfelde Mati wat hij zou gaan zeggen, want veel had hij Hunter en Joshua niet kunnen helpen gisteren. Zou hij gaan liegen? Nee dat was niets voor Matias, daarbij was Hunter een aangename kerel en verdient hij de waarheid. " Ik ben er even geweest, voor een vriendin." begon Mati en haf Hunter zijn koffie voordat Mati iets tegen de bali leunde. " Ik hoopte die avond mijn gevoelens voor haar te tonen, maar haar Ex stoorde ons en tja. Ze verkoos hem boven mij. Ik ben dan maar naar huis gegaan." zei de jongen met een zacht zuchtje en haalde zijn schouders op. "Het leven gaat voort, right. Daarbij ben ik blij dat ik er niet zo belabberd uitzie zoals de meesten die hier ronddolen. Lijken net zombies." grinnikte Mati en hoopte maar dat Hunter het ook grappig vond. Matias had niet bepaald veel grapjes over lijken en gezien Hunter daarvoor studeert hoopte hij maar dat hij het niet ehm tja discriminerend vond tegenover zombies? Mati wist niet veel van dat vak...
" Ik eh, was trouwens die jongen in de apen onsie die je niet kon helpen met de lekke band." zei Matias vervolgens beschaamd. Maar de jongen vond wel dat Hunter het moest weten "Is het dan nog goed gekomen trouwens? Met de autoband?"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

• 23 • Scorpio • Journalism • Good morning, Babe - With Chessa • Outfit •

      Mijn handen gleden op de tast langs me, zoekende naar de brunette die eerder nog in mijn armen had gelegen. Slaperig opende ik een van mijn ogen en gluurde door een spleetje heen om te kijken waarom ik niks voelde — waar ik tot de conclusie kwam dat ze niet eens meer in mijn bed lag. Een zachte zucht rolde over mijn lippen heen terwijl ik me van mijn zij, naar mijn rug rolde en een van mijn armen half over mijn gezicht heen legde.
      Zonder schaamte durfde ik toe te geven dat ik het fijn had gevonden om gisterenavond voor het zatte Hertje te mogen zorgen. Dat haar aanhankelijkheid jegens andere me niet heel goed leek te vallen duwde ik subtiel van me af op het moment dat Chessa — dronken weliswaar — had aangegeven graag bij me te willen slapen. Geen haar op mijn hoofd die op dat moment besloot te aarzelen, waarop ik haar wens haast direct leek in te willigen door naar Huize Scorpio te gaan; in plaats van haar eerst netjes bij Gemini af te zetten.
      Eenmaal op mijn slaapkamer aangekomen had ik haar geholpen met het uitkleden, waarbij ik haar zelf de mogelijkheid had gegeven een shirt aan te doen zodat ik een warm nat washandje kon halen om haar gezicht schoon te maken. Ergens tussen mijn handelingen door dreven mijn gevoelens voor haar de kop op en realiseerde ik me meer en meer hoe erg ik haar miste — in mijn huis, aan mijn zijde en in mijn leven. Ze was het meisje wat ik vermoedelijk nooit los kon laten zonder een tweede kans te hebben gehad. Een diepe zucht rolde over mijn lippen heen terwijl ik mijn handen over mijn gezicht heen haalde.
      Hoe had ze zich in hemelsnaam zo diep in mijn wezen weten te worstelen?
Zachte voetstappen deden mijn gezicht iets kantelen, waarbij mijn poelen de bruine kijkers van Chessa ontmoeten. Een mompelde goedemorgen rolde er over haar lippen heen terwijl ik mijn best probeerde te doen om niet te hard naar haar te staren — of om mijn poelen haast verlangend over haar heen te laten glijden, ook al zat haar lichaam gewikkeld in een van mijn handdoeken. “Bedankt, eh, dat je mijn make-up er gisteren afgehaald hebt,” glimlachte ze lichtjes. “Anders had ik waarschijnlijk je kussen er onder gesmeerd.”
      Lichtjes haalde ik mijn schouders op en schonk haar een van de zeldzame, warme glimlachen die ik bezat waarbij ik mezelf half overeind zetten. “Het was een kleine moeite,” bracht ik uit en bestudeerde haar gezicht. “Daarbij denk ik niet dat je in staat was geweest om het zelf te doen,” grinnikte ik zachtjes alvorens ik haar een plagende blik toewierp. Vervolgens boog ik iets naar voren en greep zachtjes, zonder na te denken, haar pols beet zodat ik haar terug bij me in bed kon trekken. Een zoete geur dreef mijn neusgaten binnen die afkomstig was van een van de douche-spullen die in de badkamer had gestaan. Haar natte haren drupte enkele spetters water op het bed, als op mijn blote armen terwijl ik haar tegen me aan trok.
      ”Maar je mag me wel bedanken met knuffels,” humde ik tevreden zodra ik haar tegen me aan had liggen en sloeg mijn armen teder om haar heen, waarbij ik mijn ogen voor enkele tellen sloot. In de tijd die we samen waren geweest had ik het heerlijk gevonden om in de ochtend nog even tegen haar aan te kruipen alvorens we verplicht waren het bed uit de stappen omdat de zaken van die dag ons nodig hadden. Nu hadden we een vrije ochtend en ik merkte dat ik mijn oude gewoonte niet los wist te laten. “Niet zo knorrig kijken, kleintje,” grinnikte ik zachtjes wanneer ik mijn ogen geopend had en de uitdrukking op haar gezicht zag staan. Zachtjes prikte ik haar in haar zij, wat me een zachte brom opleverde die gepaard wist te gaan met een subtiel lachje.
      Gedreven om die lach breder te maken evenals het melodieuze geluid te mogen horen die haar lachen droegen, besloot ik haar te bedolven onder een heuse kietel-aanval.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

---

---

Op het moment dat Gregor haar een zelden voorkomende glimlach toewierp, vroeg ze zich des te meer af wat er gisteren allemaal gebeurd was, waardoor ze aarzelend haar tanden in haar onderlip drukte. 'Het was een kleine moeite. Daarbij denk ik niet dat je in staat was geweest om het zelf te doen.' Chessa wierp hem een verontwaardigde blik toe om zijn gegrinnik en voor ze het goed en wel door had, lag ze weer bij hem in bed, tegen haar ex aan. [tab'Maar je mag me wel bedanken met knuffels.' Een raar gevoel maakte zich de meester en ze wist niet zo goed wat ze er van moest denken. Waarom deed hij ineens zo? Ze zou haast denken dat het nooit uitgegaan was tussen hen, en dat de periode waarin het uit was tussen hen slechts een droom was. Hierbij was er een frons op haar gezicht verschenen. Ze wilde niet dat hij zo deed. Ex'en deden niet zo met elkaar, zover ze wist tenminste.       'Niet zo knorrig kijken, kleintje.' Deze woorden lieten haar enkel humeuriger kijken. Ze voelde zijn vinger in haar zij prikken en maakte een protesterend geluid en een zachte lach, want iedereen die haar kende, wist dat ze niet goed tegen kietelen kon. Alsof hij haar gedachten kon lezen, begon hij haar te kietelen. Tevergeefs probeerde ze weg te kruipen, maar gezien hij zoveel groter en breder dan haar was lukt dit niet. Hij had gemakkelijk met één hand haar beide polsen vast kunnen houden, maar in plaats daarvan gebruikte hij zijn beide handen bij de aanval. Gelach en gegiechel kwam over haar lippen, terwijl ze zich eigenlijk gefrustreerd voelde.       'Sto-hoooop!' riep ze door het lachen door, maar het mocht niet baten. Hij ging gewoon door met kietelen, terwijl ze herhaaldelijk met haar handen tegen zijn schouders sloeg, en hem af probeerde te weren door met haar benen te trappen. 'Ik plas straks nog in je bed en ik ga het niet opruimen!' Door al haar gewurm en gewiebel was de handdoek inmiddels ook af gegleden, waardoor ze half naakt in zijn bed lag.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

De avond was wel goed gegaan na de aanvaring met mijn verenigingsgenoot. Nu waren dit soort botsingen er een stuk vaker in ons huis, maar goed. Ik had nog met meerdere dames op het feest gedanst en gezoend, maar niet echt iemand gevonden om mee naar huis te nemen. Gelukkig was Sav daar geweest om deze avond toch niet alleen af te sluiten. Het was een hele gezellige afterparty geweest, maar uiteindelijk was ik als een blok in elkaar gestort.
Ik werd wakker met een knallende koppijn door een zachte schorre stem en een por in mijn zijde. Een kreun verliet mijn lippen. Mijn hoofd leek uit elkaar te klappen van de hoofdpijn en mijn mond smaakte of ik een dode rat had opgegeten. Ik opende langzaam mijn ogen en zag Sav in mijn blikveld, waardoor ik toch een klein glimlachje op mijn gezicht kreeg. "Hey schoonheid" Mijn stem klonk even graf als dat mijn mond smaakte. Het duurde intussen even tot haar vraag bij me was ingezonken. Als ik brak was ging alles heel traag. Ik probeerde voorzichtig rechtop te zitten, maar alles begon te duizelen, waardoor ik me direct maar weer terug op haar zachte kussens liet vallen. Even wierp ik nog een blik onder de dekens, om mijn gedachtegang te bevestigen. Na nog een blik rond de kamer, had ik mijn boxer gevonden, aan de deurklink. Ik draaide mijn hoofd weer naar Sav en haalde nog een hand door mijn haren. "Het feest was leuk, maar er was niemand om mee naar huis te nemen, voor ons allebei gok ik zo. We kwamen hier, nog meer drank, knuffelen, dat leidde tot zoenen, en toen was het hek van de dam. Ik weet niet of het veilig is gegaan, maar ik gok van wel." Ik had het nog nooit onveilig gedaan, en had altijd er een of twee in mijn kontzak zitten. Ik probeerde rustig nogmaals rechtop te zitten, wat nu beter ging, maar ik voelde me nog altijd erg slecht. Mijn koppijn was verschrikkelijk en ik was kotsmisselijk. "Een momentje, Sav." mompelde ik, voor ik haar bed uit kroop en naar de badkamer ging, om daar over mijn baard te gaan, wat eigenlijk alleen maar gal was en mijn mond alleen maar goorder deed smaken. Toen alles eruit was, voelde ik me wel een stuk beter, en de laatste misselijkheid zou ik straks wel weg eten. Ik ging nog even naar de toilet en spoelde mijn mond uit. Ik vond ook wat asperines en nam die nog in, voor ik terugliep naar Sav's kamer. Daar trok ik mijn boxer van de deurklink en trok die aan. Mijn koppijn begon iets te zakken en ik voelde me wat beter. "Wil je nog meer details hebben, Sav? Of was dat van daarnet genoeg?" Ik woelde nog een keer door mijn haren en deed een stapje naar haar toe, om een van haar plukjes haar om mijn vinger te winden. "Ik heb het zeker gezellig gehad, maar ik denk dat ik zo toch maar weer naar huis moet." Ik trok een theatraal pruillipje, die toch al snel weer veranderde in een scheve grijns.

[ bericht aangepast op 4 aug 2016 - 15:26 ]

---

Bowties were never Cooler

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ik vond het altijd wel gezellig met Sav, maar dit soort ochtenden, zeker als het voor ons beiden niet helemaal meer duidelijk was wat er was gebeurt. Daarbij stonk ik zeker naar drank en zweet, waar ik zo snel mogelijk vanaf wilde, en plakten mijn krullen aan mijn gezicht en nek. Een zachte grinnik rolde over mijn lippen bij haar woorden over de details. Ik was ook toe aan een goed ontbijt, maar vooral een douche, die zij al had gehad. Ik knikte bij haar vraag en liet het plukje haar los waarmee ik had staan spelen, om mijn armen om haar heen te slaan. "Is goed. En anders kom ik je zoizo nog wel een keer pesten. Zo snel ben je niet van me af." zei ik lacherig, maar haar gemompel legde me het zwijgen op. Ik keek haar aan en drukte nog een kus op haar voorhoofd. "Als je dat graag wil, moet je het doen, Sav, maar ik heb er zeker geen moeite mee." Het kwam er misschien wat lollig uit, maar ik meende het zeker. Dit was een deel van onze vriendschap, een deel wat we zouden missen als een van ons een vriend of vriendin kreeg, maar waar ik geen spijt van had. Het was fijn om altijd de zekerheid te hebben nooit alleen naar huis te hoeven aan het einde van een feestje. Ik trok rustig mijn onesie en gympen van gister weer aan, en liep achter Sav aan naar de deur. "Tot snel, schoonheid." Met een kus op haar wang, verliet ik haar, om vlot naar mijn eigen huis te joggen, waar ik direct alles in de was mikte en onder de douche sprong. Nu mijn kater grotendeels verholpen was, wilde ik ook van de geur van drank en sex af komen. Daarna zou ik vandaag waarschijnlijk niet heel veel meer doen, lekker joggen met mijn hond, en wat lezen voor mijn tentamen. Het zou in elk geval niet iets zijn waarvoor ik iets anders aan hoefde dan een hemd en een trainingsbroek. Dit was dan ook precies wat ik zou doen vandaag.

---

Bowties were never Cooler

Hunter Lodewikus Bell
Libra || Medicine -> Pathology || 23 || Now it's time for coffee.
Matias wist gelukkig meteen wat ik voor koffie wilde hebben. Intussen vroeg ik hem of hij ook op het feest was geweest. Ik was er op dit moment niet helemaal bij, en ik was met mijn hoofd ook echt niet bij het feest geweest toen ik daar was. Hierdoor was ik ook compleet vergeten dat hij me had proberen te helpen. Ik pakte mijn koffie aan en schoof hem het geld, plus ietsje extra toe, terwijl ik naar hem luisteren. Zijn woorden lieten me zacht grinniken toen hij over zombies begon. Ik kon een goede grap over de dood wel waarderen. "Dat is heel zuur, maar het is inderdaad wel fijn om je gewoon onder de levenden te bevinden." Ik nam een slokje koffie en keek even achter me. Het was niet druk, dus ik kon nog wel even blijven kletsen. Hij begon over de apen onesie, die ik me ergens vaag herrinderde, maar ik was toen echt niet met mijn hoofd bij geweest. "Ja, een of andere zuiplap had een band achterin zijn auto liggen. Het past niet perfect, maar goed genoeg. Ik fix het vandaag of morgen wel. Sorry trouwens dat ik het niet herrinderde, maar ik was vrij druk." Ik nam nog een slok koffie en keek rond. "Maar hoe is het met jou deze ochtend?" Ik haalde een hand door mij krullen, die er echt niet uit zagen op het moment, en de geur van dood achtervolgde me nogsteeds, en zelfs deze sterke koffie kon het niet uit mijn neus verbannen. Toch kon ik zeker genieten van deze hele sterke koffie met een shitload aan caramelsiroop erin. Het was heel bitter en mierzoet tegelijk, maar gaf me zeker de energie die ik vandaag nodig zou hebben om verder te studeren en niet als een blok in slaap te vallen. Nu was ik blij da tik niet had gedronken, want met een kater zou dit zeker niet beter zijn. Ik moest namelijk nog veel doen, ik wilde nog een hoofdstuk van mijn rapport op Cotard's syndroom schrijven, twee hoofdstukken in mijn rapport over miltvuur. Voor de rest had ik nog wat dingen die ik wilde doen, maar het hoefde niet perse vandaag te gebeuren. Het zou vandaag al druk genoeg worden en ik zou al lag genoeg in de bibliotheek zitten, dat ik daarna waarschijnlijk gewoon mijn bed in zou willen duiken zonder nog iemand te zien. Zoizo was ik niet de meest sociale persoon, maar sommige dagen vond ik wat mensen om me heen wel gezellig. Vandaag was niet zo'n dag en wilde ik gewoon in stilte alleen zijn en doorwerken. Voor ik kon gapen, nam ik nog een grote slok koffie. Ik mocht niet toegeven aan de vermoeidheid, want dan ging het mis en zou ik de hele dag slapen.

---

Bowties were never Cooler