[RPG — 300] Heatherville University: War of Houses — Speeltopic - Speeltopics

---

STORY Heatherville University is de grootste en bekendste universiteit van Los Angeles. In principe is het een school als geen ander, alleen wordt het hier juist aangemoedigd om de studenten in hokjes te plaatsen. Alle studenten dienen zich namelijk verplicht aan te sluiten bij een "huis", iets wat te vergelijken valt met een studentenvereniging. Zo'n huis is de plek waar je bijhoort, de mensen met wie je om zult gaan en de naam die je met trots zult dragen. Alle huizen hebben verschillende eigenschappen en vaak sluiten zich er ook mensen bij aan die zich er thuis zullen voelen. Er is dan ook ongelofelijk veel rivaliteit tussen de huizen, zoals met het organiseren van feesten, het behalen van goede punten en in het algemeen met populariteit. Dit was nooit de bedoeling geweest van het schoolbestuur, maar het is in de loop van de jaren wel uitgegroeid tot vijandigheid tussen de huizen. Het bestuur van de school heeft er dan ook voor gekozen om de huizen af te schaffen aan het begin van schooljaar 2016. Hier zijn de studenten het echter niet mee eens. Ze krijgen één laatste kans om te bewijzen dat de huizen voor meer dienen dan slechts feesten. Kunnen de huizen hun rivaliteit opzij zetten om er samen voor te zorgen dat ze kunnen blijven bestaan? Of is de haat te groot om elkaar het licht in de ogen te gunnen? ROLES Naam: Leeftijd: 19-25 Geboorteplaats: Opleiding: Huis: Innerlijk: Uiterlijk: Verleden: Relaties: Extra: Naam — Username — Faceclaim — Pagina VOL VOL VOL! Vrouwen Huis Aries TIJDELIJKE STOP — Aza Universe Walker | Squib | Rose Leslie | 1.5 — Huis Gemini TIJDELIJKE STOP — Lidia Volkova | Polovina | Nina Dobrev | 1.2 — Chessa Rosalia de Fiore | Velaris | ? | 1.4 — Candice Aylinn Desjardins | Camhanaich | Alexis Ren | 1.2 Huis Virgo TIJDELIJKE STOP — Savannah Ridgeman | Raging | Taja Feistner | 1.1 — Mia Asrid Thorbjorg | Poshlost | Elsa Hosk | 1.4 Mannen Huis Aries — Matías Rafael De La Fuente | Raccoon | ? | 1.6 — Finn Arlington | Poshlost | André Hamann | 1.6 Huis Libra — Hunter Lodewikus Bell | AlecLightwood | ? | 1.5 — Morrison Arthur Darling | Squib | Dylan O'brien | 1.5 — Joshua Adams Smith | SphinxX | Logan Lerman | 1.6 Huis Scorpio TIJDELIJKE STOP — Benjamin Cooper | Ziegler | Daniel Bederov | 1.1 — Ryder Oliver Smith | AlecLightwood | ? | 1.1 — Gregor Vaince Cross | Ganagan | Nick Bateman | 1.3 — Castor Eichenauer | Mignon | ? | 1.4 Wachtlijst: — XVeertje | Vrouw bij Virgo RULES — In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet — Je schrijft een post van minimaal 300 woorden — Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt — Een reservering blijft drie dagen staan — Maximaal twee personages per persoon: verschillende geslachten en huizen — Maak je personage passend bij het huis waar hij/zij bijpast — Geen Mary-Sue's/Gary-Stu's — Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven — Geen eendagsvliegen — 16+ is toegestaan — Sluit niemand buiten — Bespreek relaties en dergelijke in het praattopic — Heb je vragen? Stel ze! TOPICS Rollentopics — O1 Praattopics — O1 | O2 Speeltopics — Gossip Girl — link BEGIN — Dinsdagavond: 18:30 — Ongeveer 20 graden buiten De lieftallige heren van Huis Scorpio hebben besloten om deze dinsdagavond te vullen met een huisfeest in huis 3 (het huis van onbekende jongens voor de RPG). Omdat de jongens altijd een groot feest willen geven, stond het huisfeest al maanden op de planning. Iedereen is uitgenodigd, het maakt niet uit van welk huis je komt. Het is op de campus gebruikelijk om themafeestjes te geven, dus zo ook deze keer. Het thema van het feest is Party Animals oftwel: dieren uit de dierentuin. Het is verplicht om verkleed te komen, anders kom je er niet in. Wat gaat jouw personage dragen? Wat gaat er gebeuren? Kan de rivaliteit opzij gezet worden voor een gezellig avondje? Vermelden boven je post: - Naam - Huis - Praat met (naam personage) - Optioneel: outfit - Optioneel: leeftijd - Optioneel : opleiding

[ bericht aangepast op 3 juni 2016 - 19:59 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Na zich een flinke tijd stierlijk verveeld te hebben, kwam ze tot de conclusie dat ze toch maar gewoon naar huis ging. Morgenvroeg moest ze immers werken bij de bakkerij, dus dat betekende om 5 uur je nest uit. Ze was niet lang geweest en baalde ergens ontzettend van het feit dat ze zich zo had verheugd op deze avond, maar hij uiteindelijk een domper was geweest. Ze zat veel liever in Bullseye, een kleine venue ietwat buiten het centrum. Vaak traden er onbekende bandjes op voor 5 dollar entree en 1 dollar bier, dat was meer haar setting. Ze nam afscheid van Lidia door middel van een kus op haar wang en een drankje in haar hand als goedmaker. Haar muts was veel te warm dus toen ze buiten kwam was dat het eerste wat ze uitdeed. Het liefst gooide ze dit goedkope, kriebelige pakje ook meteen bij het vuilnis, maar dan had ze nog minder aan. Ze was inmiddels al een kleine 3 minuten aan het lopen en zag verderop Matias en een tweetal jongens staan. Ze herkende de oldtimer van Hunter meteen en huppelde als het ware naar het drietal toe. ‘‘Hunter, Josh, ik kom jullie ook overal tegen. Hadden jullie geen afspraak? Matias, gegroet.’’ Plaagde ze de drie jongens en fronste. ‘‘Need help with that?’’ Vroeg ze, toen ze de bizarre positie van de auto aanschouwde. Ze wist niet wat ermee aan de hand was, veel verstand van auto's had ze niet, maar ze wist wel dat Hunter altijd netjes parkeerde. Ze plantte zich naast Matias op het bankje en kruiste haar benen, waarna ze overdreven geïnteresseerd naar voren leunde. ‘‘Geloof me jongens, jullie hebben niet veel gemist.’’ Zei ze, zich richtend op Joshua en Hunter. ‘‘Ik wou dat ik hier geen dure make-up aan had verspild.’’ Grijnzend liet ze haar hoofd naar achteren vallen met haar ogen gesloten. Het was niet ver lopen naar haar huis, 5 minuten max als ze doorliep, maar ze besloot voor nu haar lack aan amusement even hier te blijven rondhangen.

---

tya

Matías Rafael De La Fuente

“Dile que es hermosa”
House Aries w Animation w Outfit w With Chessa-bella

Rustig zat de jongen zijn peuk op de roken tot hij vanuit mijn ooghoeken iemand naar hem toe zag lopen. De jongen in kwestie was iemand die Matias hier totaal niet verwachtte te zien. Het was Hunter één van de jongens uit het huis Libra en dus absoluut geen feestbeest. Zo zag je verderop ook zijn oldtimer staan waar Josh te zien was. Hunter speelde dan ook wat met zijn sleutels voordat hij sprak tegen Mati "Weet jij of er hier ergens reservebanden te vinden zijn? We hebben een klapband." de jongen deed zijn best om over het luide muziek te geraken en hoewel Matias de jongen wel begrepen had, had hij echt geen idee waar hij een reserveband zou kunnen vinden. "Nee sorry, ik kan je hier niet helpen." riep Mati terug en drukte zijn peuk uit waarna hij even naar de auto keek die blijkbaar een klapband had. "Zit er geen reserve in de achterbak?" veel wist hij niet over auto's maar gezien hij hier toch niets te doen had wilde hij de twee jongens wel helpen. "Of weet je anders of iemand anders dat weet? We hebben nog een afspraak." riep Hunter hem terug toe en Matias peinsde even. Echter kende hij niet echt iemand met een auto of überhaupt een reserve band dus schudde de jongen weer zijn hoofd. Erg land duurde het niet of er kwam een blonde dame - ook wel beter gekend als Mia- naar het drietal toe ‘‘Hunter, Josh, ik kom jullie ook overal tegen. Hadden jullie geen afspraak? Matias, gegroet.’’ zei ze , de jongen had echter geen idee waarover ze het had, dus besloot hij zich hier maar buiten te houden. ‘‘Need help with that?’’ Vroeg ze toen vervolgens en keek ook even naar de auto waarna ze naast Matias ging zitten. Daarna begon het meisje over make-up en dat soort toestanden en lette Matias al niet meer op het gesprek. "Benjamin is met zijn auto, misschien eens aan hem vragen?" Matias zijn woorden waren goed bedoelt, al wist hij wel dat Hunter het niet zou gaan vragen aan Benjamin. Als eerste zou de schutere jongen dat feest binnen moeten en Benjamin was nou ook niet de gulste en vriendelijkste persoon van deze campus.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

---

'Nee, maar ze sturen niets als ze het niet het zien waard vinden.'
Ik knikte maar zachtjes met mijn hoofd en legde mijn hoofd wat tegen het raam aan. Ik had een voorgevoel dat deze avond een zeer lange avond zal gaan worden. En deze gedachte van mij werd ook gegarandeerd toen we langs de huis van de feestende studenten kwamen. De auto begon te ratelen waarbij Hunter ging vloeken en de auto stil zette.
'Ik ga even kijken.'
Ik kreeg de kans niet om wat terug te zeggen en Hunter stapte al uit de auto, maar al gauw kwam hij weer terug en zei dat we een lekke band hadden. Ik wist het wel: er moest wel wat mis gaan vandaag.
'Loop je mee om te vragen of ze een reserveband hebben?'
Ik knikte met mijn hoofd voordat Hunter zelf de deur dichtgooide. Ik hoorde de muziek van het huis al op deze afstand en het was gruwelijk. Hoe kunnen de studenten daarbinnen voor urenlang zitten dansen? Wat vinden ze er zo leuk aan?
Ik keek even toe hoe Hunter richting de jongen toe liep die buiten op het trapje zat en begon te vragen naar een reserveband. Ik kwam uiteindelijk ook uit de auto vandaan voordat ik mijn handen ietwat zenuwachtig in mijn broekzak liet glijden voordat ik richting de twee jongens toe liep.
'We.. kunnen nog steeds met de bus,' gaf ik als voorstel en negeerde de ongemakkelijke gevoel die zich in mijn onderbuik begon te nestelen.
'Tenminste.. zolang we maar hier vandaan komen, vind ik het fijn.'
'Hunter, Josh, ik kom jullie ook overal tegen. Hadden jullie geen afspraak? Matias, gegroet.'
Ik keek verbaasd op naar Mia die ook uit het huis kwam lopen en voelde mij maar nog ongemakkelijker worden. Hoeveel mensen passen nou in deze kleine huis? Er komen er continu mensen uit en anderen gaan naar binnen. Ik ben benieuwd wie er nog meer is daar binnen..
Naja, ik tenminste niet.
'Need help with that?'
'Benjamin is met zijn auto, misschien eens aan hem vragen?' Zei De jongen dan. En meteen voelde ik mij weer alert worden. Nee, geen Benjamin. Liever gaan wij lopend naar die plek toe maar we vragen geen hulp aan Benji. Niet hem.
'Nee,' zei ik dan hardop, al voordat ik het door had en kwam naast Hunter staan.
'Nee- ik bedoel, Benji is binnen.. aan het feesten, het zal niet echt leuk zijn als we hem nu zouden storen...?'
Als we hulp aan Benji gaan vragen, gooi ik mijzelf in de dichtstbijzijnde put een zal ik daar schuilen tot hij weer weg is.

---

---

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Hunter Lodewikus Bell
Libra || Medicine -> Pathology || 23 || Outfit || This can't be true. Now we have to ask those drunk idiots for help.
De jongen die buiten zat, bleek niet in dit huis te wonen, wat wel duidelijk werd uit zijn antwoord. Ik schudde mijn hoofd bij zijn woorden. "Nee, die liggen thuis in Boston." Ik had nooit gedacht dat ik niet reservebanden nodig zou hebben op de universiteit. Ik vroeg de jongen dus maar of hij wist of iemand anders het zou weten. Een antwoord kwam niet, maar Mia, die er in dit licht nu echt uit zag als een professionele prostituee, kwam wel aanzetten. Ook Joshua had zich bij ons gevoegd, die vroeg of we niet met de bus konden gaan. "Die rijden om deze tijd van de dag niet meer, Joshua." zei ik rustig tegen hem, voor Mia de aandacht opeiste. Ik schudde mijn hoofd bij haar vraag. "Het is niet iets waarmee je zou kunnen helpen, Mia." zei ik rustig. Als we nu op zoek zouden zijn voor een ster in een c-rank amateur pornofilm, dan zouden we direct iemand hebben, maar een band verwisselen was toch echt mannenwerk, zeker hoe zij er nu uit zag. De jongen, Matias, als Mia het goed had, zei dat Benjamin met de auto was, wat voor mij zou betekenen dat hij waarschijnlijk wel een reserveband zou hebben. Ik kende hem niet, maar een band was een band. Nu was dat niet helemaal waar, maar ik had geluk dat we gewone wielen onder deze auto hadden weten te monteren, zodat de meeste reservebanden eronder pasten. Nog voor de woorden van Matias goed en wel waren binnen gezonken, was Joshua al aan het tegensputteren. Ik snapte niet goed waarom, want het zou 1 minuutje duren om het te regelen, en daarna kon hij echt wel weer terug naar zijn feest. Kijk, ik had het echt niet op Scorpio's, maar anders kwamen we er nooit, en ik wilde heel graag weten waar deze zaak over ging. "Ik loop wel even naar binnen, Joshua. Maak je geen zorgen. Het is zo geregeld." Met die woorden en een bemoedigende glimlach, woelde ik nog even door Joshua's haren. Hij was altijd degene van ons twee die zich meer zorgen maakte dan ik. Niet dat ik het echt had op dit soort bijeenkomsten, helemaal niet zelfs, daarom had ik net ook al in mijn pyjama gezeten. Dat was ook een reden waarom ik nu naar binnen liep, zodat we hier zo snel mogelijk weg konden gaan. Binnen ging ik opzoek naar Benjamin. Ik wist wie hij was, puur door zijn enorme reputatie. Ik vond Benjamin midden tussen alle drukte, waar ik me echt heel ongemakkelijk tussen al deze nu al dronken mensen met weinig kleren aan. Ik snapte hier echt de lol niet van en wilde zo snel mogelijk weg. Ik zat echt liever tot aan mijn ellebogen in een lijk dan dat ik hier ook maar een seconde langer zou blijven dan nodig. "Benjamin? Sorry voor het vragen, maar heb jij een reserveband in je achterbak liggen? Ik sta hier met pech." Ik wist niet hoe hij zou reageren, maar ik hoopte dat dit gewoon gemakkelijk zou gaan, want ik had nu al hoofdpijn van alle heisa om me heen.

[ bericht aangepast op 19 juni 2016 - 17:20 ]

---

Bowties were never Cooler

• 23 • Scorpio • Journalism • I see colors • Outfit • Outfit* •

      De zucht en de verwarde uitdrukking op het gezicht van Chessa waren genoeg om mijn masker een laatste subtiele duw, terug op zijn plek, te geven. Het was stom van me om me mee laten slepen door mijn eigen gevoelens; gevoelens die ik nog steeds diep voor haar leek te koesteren en die eveneens weigerde om mijn wezen te verlaten. Het was een gevecht wat ik dagelijks moest voeren, maar wat het beste leek te zijn voor in ieder geval de donkere schoonheid voor me. Ik zou haar waarschijnlijk meer pijn hebben gedaan als we nog samen waren gebleven, althans zo dacht ik er over.
      ”Kom op, Gregi, je weet toch dat ik altijd oppas?” De plagende ondertoon in Chessa’s woorden lieten een geamuseerde glimlach langzaam tevoorschijn komen. Ze paste nooit op. “Het komt wel goed, Gregi, ik bezeer mezelf toch altijd wel dus zo veel maakt het niet uit als het gebeurd. En ik moet zeggen, weet je zeker dat je echt geen tropische regenworm bent? Voor een kameleon ben je namelijk barslecht in op gaan in de omgeving.”
      Een licht verontwaardigde uitdrukking verscheen op mijn gezicht, al was deze eerder quasi te benoemen omdat ik ergens al geweten had dat deze outfit niet de beste zou worden - en dat hij eveneens verschillende opmerkingen zou gaan krijgen. Echter, zodra de brunette op haar tenen ging staan en haar hand tegen mijn wang aan legde verloor mijn outfit zijn interesse en eiste haar aanwezigheid - zo dichtbij - alle aandacht tot zich. “Kijk maar, je verkleurd niet. Misschien moet je nog wat meer kameleon-lessen hebben.”
      Verscheidene gedachten - verlangende ideeën - trokken door mijn hoofd heen, waarbij de wilskracht om nergens aan toe te geven bijna zijn tol leek te eisen. Als ik mezelf had willen proberen te overtuigen dat de jonge vrouw me niks meer deed, dan waren die pogingen nu te niet gedaan. De zoete geur die om haar heen hing vulde mijn neusgaten en haar warme hand tegen mijn wang liet een tintelend gevoel achter. “Bied je me iets aan, kleintje?” De woorden rolde zacht over mijn lippen heen. Mijn donkere kijkers haakte zich vast in die van haar en ik kon de verleiding niet weerstaan om mijn wijsvinger zacht over haar kaak te laten glijden, alvorens ik besloot haar kin iets op te richten zodat ik haar beter kon aan kijken.
      ”Eens zien of dit Hertje mijn kleuren wel kan doen veranderen?” Zonder enige aarzeling bracht ik mijn gezicht iets dichter bij het hare terwijl mijn mondhoeken zich in een flauwe doch oprechte glimlach krulde. Ik hield er van om haar te plagen, dat had ik altijd leuk gevonden en ook nu kon ik er niks aan doen om het te laten. “We kunnen het wellicht eens proberen, toch?“



*Er staan nog wat strepen op zijn armen, tezamen met enkele spetters. En natuurlijk minus de nepwimpers en zijn eigen gezicht ipv de vrouw. :’)

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 16:48 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

Haar mondhoeken krulden geamuseerd omhoog toen er een quasi-verontwaardigde blik op zijn gezicht verscheen. 'Bied je me iets aan, kleintje?' vroeg hij zacht. Zijn ogen haakten in de hare en ze kon niet wegkijken toen zijn vinger over haar kaak gleed. Pas toen hij haar kin iets omhoog duwde werd ze zich er van bewust, maar ze voelde geen drang om weg te kijken. 'Eens zien of dit Hertje mijn kleuren wel kan doen veranderen?' Hij bracht zijn gezicht dichterbij de hare en haar hart begon sneller te kloppen. Mocht er iemand op dat moment binnen komen, dan zou het er waarschijnlijk uitzien alsof die persoon een intiem moment onderbrak. 'We kunnen het wellicht eens proberen, toch?'       Ze wist voor enkele seconden niet zo goed hoe ze er op moest reageren. Ze zou zijn opmerking suggestief op kunnen vatten, maar ze wist ook dat Gregi een grote plager was. Ze had geen zin om boos te worden er om, want straks bleek dat hij het niet zo bedoelde. Hierom schudde Chessa lichtelijk met haar hoofd. 'Hmm, dat lijkt mij niet zo'n goed idee. Zoals je kunt zien ben ik een hertje, dus ik vrees dat ik je niet kan helpen met kameleon-lessen.' Quasi-verontschuldigend keek ze hem aan. 'Dus, je zult een ander slachtoffer moeten vinden, tenzij jij een manier weet hoe ik je helpen kan.' Ze trok haar wenkbrauwen op en haalde toen haar mobiel uit haar kleine tasje. 'Kom, foto moment,' meldde ze simpelweg, zonder een uitleg te geven. Dan had ze dat tenminste ook gehad en hoefde ze er de rest van de avond niet meer om te denken. * gewoon met sneakers

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

• 23 • Scorpio • Journalism • I see colors • Outfit • Outfit* •

      ”Hm,” humde de brunette, alvorens ze lichtjes met haar hoofd schudden. “Dat lijkt mij niet zo’n goed idee. Zoals je kunt zien ben ik een hertje, dus ik vrees dat ik je niet kan helpen met Kameleon-lessen.” De quasi-verontschuldigende uitdrukking op Chessa’s gezicht liet me zachtjes lachen. “Dus, je zult een ander slachtoffer moeten vinden, tenzij je een manier weet hoe ik je kan helpen.” Bij haar laatste woorden schoten er allerlei gedachten door me heen en mijn visuele aspect dreigde met me aan de loop te gaan. Er rolde verschillende antwoorden naar het puntje van mijn tong, de een uitdagender dan de ander terwijl een enkeling wellicht als plagend bestempelt mocht worden. Ze moest eens weten. .
      ”Kom, foto moment,” hoorde ik vervolgens heel snel volgen. Uit haar tasje had ze haar mobiele telefoon tevoorschijn weten te halen, die nu zo in haar handen lag ten teken dat ze het daadwerkelijk meende. Met een licht opgetrokken wenkbrauw en een scheve glimlach op mijn lippen haakte ik mijn donkere poelen opnieuw vast in die van Chessa. “Is dat omdat je zo graag met me op de foto wil, of zodat je mijn outfit bij andere belachelijk kunt maken?” vroeg ik speels. Subtiel liet ik mijn arm om haar middel glijden en trok haar ditmaal langs me. Wat haar antwoord ook zou zijn, mij maakte het niet uit. Het idee dat ze alleen op de foto met me wilde bleek ergens nog altijd een stille boost als het aankwam op mijn zelfvertrouwen met haar - waarbij ik voor eens de steken van het gemis kon negeren.
      ”Ik weet dat het een vreselijk outfit is,” grinnikte ik zacht en plukte de telefoon uit haar handen zodat ik de camera aan kon zetten. Daar ik iets groter ben als haar is het altijd een soort automatisme geweest dat ik de selfies van ons maakte, als we deze maakten, hoe dat zo is gekomen weet ik inmiddels nog steeds niet helemaal. Met de camera op ons beide gericht wierp ik een schuine blik naar de brunette langs me. “Maar jij daarentegen,” glimlachte ik. “Dat gewei op je hoofd maakt je outfit helemaal compleet. Je ziet er prachtig uit, kleintje.” Zonder pardon boog ik subtiel naar haar toe, drukte mijn lippen op haar slaap en knipte op dat zelfde moment de foto van ons samen.
      ”Als aandenken aan mijn vreselijke outfit,” grinnikte ik zacht, mijn gezicht wederom enkele millimeters bij haar vandaan.



*Er staan nog wat strepen op zijn armen, tezamen met enkele spetters. En natuurlijk minus de nepwimpers en zijn eigen gezicht ipv de vrouw. :’)

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Voor een groot deel van de avond had Benjamin zich bij wat knappe dames gevoegd. Zij waren dan ook geheel gewillig met hem meegegaan toen hij voorstelde om de slaapkamers te gaan verkennen. Uiteindelijk gingen er drie meisjes met hem mee naar boven. Het liefste had Benji de vierde er ook bij gehad, maar zij was te dronken om überhaupt de trap nog op te gaan.       Nadat de meisjes te lang de badkamer ingedoken waren om van alles te brengen, was Benji het zat. Hij was niet naar boven gegaan met hen om gezellig te kletsen, daar zou hij wel een praatprogramma voor aanzetten. Daarom was hij lichtelijk geïrriteerd weer naar beneden gestormd. Meteen vulde hij zijn lege hand met een flesje bier waarvan hij de eerste paar slokken op een flink tempo achterover gooide. Vervolgens liet hij rustig zijn blik over de huiskamer glijden. Uiteindelijk vielen zijn ogen op Gregor en Chessa. Naar Benji's mening stonden ze iets te gezellig bij elkaar. Natuurlijk gunde hij Gregor alle meisjes van de wereld, maar exen waren nooit een goed idee. Dat riep te veel emotie op, volgens Benji - en emoties waren nergens voor nodig. Zeker niet in je studententijd. Hij wilde naar hen toe wandelen, maar zijn pad werd geblokkeerd door Hunter. Geïrriteerd keek Benji naar hem.       "Wat doen jullie hier, Huntieboy?' vroeg hij vol sarcasme. Hij keek eerst naar Hunter en vervolgens naar Joshua. Het had werkelijk waar niks met die twee. "Benjamin? Sorry voor het vragen, maar heb jij een reserveband in je achterbak liggen? Ik sta hier met pech." vroeg de jongen aan Benji. Benjamin kon het dan ook niet laten om in lachen uit te barsten.       'Nee, man' antwoordde hij door het lachen heen. 'Denk je nou echt dat ik met de auto ben? Dan kan ik niet eens drinken,' Benjamin keek opnieuw naar het tweetal voor hem. 'En als jullie me even willen excuseren, ga ik even twee anderen lastig vallen' Hij liep langs Hunter af richting Chessa en Gregor. Hij sloeg een arm om Gregor's schouders heen en hing grijnzend langs hem af naar Chessa. 'Hallo, mensen' zei hij. 'Als de kameleon en het hertje gaan paren, denk ik niet dat er echt iets verantwoord uitkomt,' grapte hij, doelend op op Chessa en Gregor.

* Je moet hierbij even een mannengezicht voorstellen, dus het ziet er niet zo vrouwelijk uit
** Benji weigert om een onesie aan te trekken, hij wil zijn lichaam laten zien

[ bericht aangepast op 3 juli 2016 - 12:26 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Matías Rafael De La Fuente

“Dile que es hermosa”
House Aries w Animation w Outfit w Alone

Een zucht verliet Mati's lippen, hij voelde zich afgesnauwd en ongewenst, dus dit was het moment dat Mati besliste dat hij hier niets meer te zoeken had. Finn antwoorde ook niet op zijn berichten en Chessa had waarschijnlijk genoeg plezier zonder hem. Hij haalde zijn mobiel boven en besloot haar een bericht te sturen.

' From: Mati
To: Chessa
Message: Veel plezier nog, ik ga naar huis'

Hij had niet veel zin om er nog veel woorden aan te verspillen en stond op. Mati keek nog even naar binnen in het feest en zag wel hoe Benji Hunter en Josh begon uit te lachen en hoewel hij zin had om Benji erop aan te spreken, wist Mati dat hij enkel stank voor dank zou terug krijgen. Matias zette nog even een nep glimlachje op naar Mia. "Ik ga maar weer, ik heb het gevoel dat het feestje niet leuk gaat eindigen." zei de jongen tegen haar en stak nog even zijn hand op waarna hij weg liep van het huis met de veel te luide muziek.

From: Mati
To Finneh
Message: Finn? Ben je nog steeds in het huis? ik ben daar binnen 5 minuten.

De jongen stak zijn mobiel weer weg en begon hopeloos te zoeken naar zijn ijzerbak van een fiets, al moest hij eerst weten waar hij deze had gelegd. Eens hij dan ook in de bosjes begon te zoeken viel hij met zijn lompe voeten in de struiken en schaafde hierbij zijn gezicht. Een hele boel spaanse vloekwoorden verlieten zijn lippen en na enkele minuten wist hij eindelijk zijn fiets te grijpen. Hij keek nog even achterom naar het huis en begon dan naar house Aries te fietsen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

'Is dat omdat je zo graag met me op de foto wil, of zodat je mijn outfit bij andere belachelijk kunt maken?' vroeg Gregi op een plagerige toon. Het antwoord was eigenlijk geen van beide, maar dat kon ze niet zeggen. 'Wat denk je zelf?' lachte ze, terwijl hij zijn arm rondom haar middel liet glijden. 'Ik weet dat het een vreselijk outfit is.' Met deze woorden pakte hij haar mobiel uit haar handen. Een lichtelijk paniekerig gevoel ontsprong in haar, bang dat hij haar berichten zou lezen. Er kwam dan ook een zachte, opgeluchte zucht over haar lippen toen hij enkel de camera aanzette. 'Maar jij daarentegen, dat gewei op je hoofd maakt je outfit helemaal compleet. Je ziet er prachtig uit, kleintje.' Voor ze verder nog kon reageren, plaatste hij zijn lippen op haar slaap. Ze kreeg het nog net voor elkaar om een brede glimlach op te zetten, samen met een lichte blos. Ze had verwacht dat ze gewoon een normale foto zouden nemen, al zou dit juist beter werken.       'Als aandenken aan mijn vreselijke outfit.' Zijn gezicht was slechts enkele millimeters verwijderd van de hare en haar hart begon sneller te kloppen. 'Uhu,' murmelde ze terwijl ze hem aan bleef kijken. 'Mijn moeder heeft het gemaakt.' Ze glimlachte lichtelijk naar hem en pakte het mobieltje uit zijn handen. Vluchtig bekeek ze de foto. Ze leken net een echt koppel, zoals vroeger. Zijzelf kreeg er heimwee van, maar haar moeder zou het geweldig vinden en dat was het waard.       Ze werd zich er pas echt van bewust hoe dicht zij en Gregi op elkaar stonden, toen Benji verscheen en een arm rondom Gregi sloeg. 'Hallo, mensen. Als de kameleon en het hertje gaan paren, denk ik niet dat er echt iets verantwoord uitkomt.' Chessa's mond viel een stukje open en ze gaf Benji een stoot tegen zijn arm. 'We waren gewoon aan het praten, niks meer,' verklaarde ze, waarbij ze haar blik op Benji gericht hield. 'Ik weet trouwens niet wat jullie jongens van huize Scorpio onder verkleden verstaan, maar jullie kunnen allebei duidelijk nog een hoop leren.' Ze knipoogte naar Benji. 'Al ben jij nog wel beter verkleed dan Gregi hier.'       Een blik op haar mobiel liet haar weten dat ze een bericht van Mati had. Met een glimlach op haar gezicht opende ze het bericht, al verdween die al snel toen ze het bericht las. To Mati From Chessa Message Ben je boos?       'Ik heb meer wodka nodig.' Met deze woorden liep ze naar de keuken. Nu ze even uit het zicht van Gregi was, stuurde ze gelijk de foto door naar haar moeder.       Eenmaal in de keuken schonk ze een laagje wodka in een rood plastic bekertje, wat ze gelijk achterover sloeg, om vervolgens nog wat in te schenken. Met dit liep ze weer terug naar de twee jongens.       'Dus, vertel eens, wat zijn jullie plannen voor de rest van de avond?' * gewoon met sneakers

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Een frivole lach verscheen rond zijn lippen toen de panda voor hem hem door middel van een vraag te weten gaf dat ze heus niet dronken hoefde te zijn om hem met haar gezelschap te vereren. "Wat moet ik anders denken? Je mijdt me als de pest en dat kan nu niet bepaald aan mij liggen. In ieder geval kan het me vrij weinig schelen," gaf hij haar op gedempte toon te weten, zodat ze wel dichter naar hem toe zou moeten buigen, wilde ze hem boven de muziek verstaan. "Mijn interesse gaat meer uit naar hoe ik je 's nachts bij me krijg, Savannah." Hij sprak haar naam langgerekt uit, elke lettergreep expres beklemtonend, al was het maar omdat zij hem 'Cassie' had genoemd. Wat ze zaaide dat kon ze oogsten ook, dat moest ze inmiddels wel doorhebben.
      Misschien pakte hij dit wel helemaal verkeerd aan. Misschien moest hij minder toespelingen op seks maken en misschien zou hij minder pogingen moeten ondernemen om haar op de kast te jagen. Misschien moest hij zijn galantere kant tonen en haar verrassen met lieve gebaren - en misschien zou zij hem dan niet faliekant uitlachen. Misschien moest hij de naam Vannah maar vergeten en zou dit hele kat-en-muisspel beter werken als hij geen aandacht meer aan haar zou schenken.
      Fuck misschien.
      Gefrustreerd sloeg het bier dat ze aan hem overhandigde in één soepele beweging achterover, terwijl hij zichzelf probeerde te herpakken en hij zichzelf probeerde wijs te maken dat Savannah Ridgeman hem niet reddeloos onzeker maakte. Dus toverde hij een grijnsje op zijn gezicht, waarbij hij zich beter probeerde voor te doen dan hij zich op dit moment voelde. Hij wist namelijk dat ze gelijk had en dat hij waarschijnlijk inderdaad beter dit feest gedag zou kunnen zeggen, maar nu ze een gesprek hadden dat warempel zonder al te veel steken onder water gepaard ging, was hij te koppig om die kans verloren te laten gaan..
      "Dat komt door die strepen op mijn gezicht, Vannah love. Dat tekent niet zo mooi af als jouw pandagevaarte. In ieder geval hoef je je om mij geen zorgen te maken, al moet ik zeggen dat het helemaal niet zo slecht klinkt om braaf naar huis te gaan als jij met me meekomt." Het viel te proberen; wellicht zwichtte ze wel voor zijn puppyogen - zij het hondsberoerd.
      Hij kon echter op Ryder rekenen om deze voorzichtige poging per direct de nek om te doen. De belediging die zijn huisgenoot hem gunde, ging in zijn geheel aan hem voorbij. In plaats daarvan werd Castors blik naar zijn hand getrokken, die zonder al te veel gêne de billen van Vannah had gevonden. What the actual fuck. Hij kon begrijpen dat dit gethematiseerde dierenfeest vast heel opwindend moest zijn voor een losgelaten dierengeneeskundestudent, maar dat die hand van alle exotische diersoorten uitgerekend op zijn panda moest belanden, zorgde voor een jaloerse blik in Cas' ogen.
      Met een blik in zijn ogen die weinig meer dan 'opdonderen' zei, opende hij zijn mond op een voor hem verrassend zoetgevooisde toon: "Volgens mij hoor ik in de verte een krolse kat om hulp jengelen, casanova. Weet je zeker dat je daar niet 'ns een kijkje moet nemen in plaats van een met uitsterven bedreigde diersoort lastigvallen?" Met het moment dat hij de woorden uitsprak, kon hij zichzelf wel voor zijn kop slaan, want Vannah was zo'n beetje van iedereen behalve van hem. Maar god, kon dan niemand ter wereld uit zijn doppen kijken en zien dat het bij Savannah Ridgeman om meer ging dan slechts zijn ego of zijn bed?

---

She's imperfect but she tries

• 23 • Scorpio • Journalism • I see colors • Outfit • Outfit* •

      ”Uhuh,” bracht Chessa op een murmelende toon uit. “Mijn moeder heeft het gemaakt.” Een brede, oprechte glimlach gleed over mijn lippen heen toen ik dacht aan haar moeder; een vrouw waar ik het ontzettend goed mee had kunnen vinden, en die eveneens altijd verzot was geweest op het feit dat ik haar dochter mee uit nam. Een sombere trek verscheen dan ook voor luttele seconden op mijn gezicht. Ik wilde niet weten hoe de vrouw gereageerd had op het feit dat Chessa en ik inmiddels uit elkaar waren — en dat ik daarbij ook nog eens de boosdoener was geweest. “Dat heeft ze dan mooi gemaakt,” wist ik uit te brengen en blikte naar de foto die de brunette op het scherm had staan. We waren een perfect koppel..
      “Ik wil hem ook graag hebben,” doelde ik op de foto. Mijn lippen weken opnieuw vaneen om iets te zeggen toen op dat moment — uitgerekend het moment waar ik even kon genieten van het feit dat Chessa zo dicht bij me stond — Benji tussen ons in dook en één van zijn armen over mijn schouder heen legde; waarbij hij bij Chessa hetzelfde deed met zijn anderen arm.
      ”Hallo mensen,”begroette hij ons, met een grijns op zijn gezicht — die ik er op dit moment het liefste vanaf wilde vegen. “Als de Kameleon en het Hertje gaan paren, denk ik niet dat er echt iets verantwoord uit komt.” Heel even trok ik één van mijn wenkbrauwen op, niet in staat een simpel lachje uit te brengen, en rolde vervolgens geërgerd met mijn ogen. “We waren gewoon aan het praten, niets meer.” verklaarde Chessa. “Ik weet trouwens niet wat jullie jongens van huize Scorpio onder verkleden verstaan, maar jullie kunnen allebei duidelijk nog een hoop leren. Al ben jij nog beter verkleed dan Gregi hier,” vervolgde ze, alvorens ze een knipoog aan mijn beste vriend schonk.
      ”En bedankt, kleintje,” mompelde ik en schudde licht mijn hoofd. Het was dat ik het van haar inmiddels kon hebben; ieder ander had ik waarschijnlijk — gezien mijn gekrenkte humeur op dit ogenblik — de wind van voren gegeven, of voorzien van een tamelijk sarcastische opmerking. “Ik heb meer wodka nodig.” Een frons verscheen tussen mijn wenkbrauwen toen ik het vertrokken gezichtje van Chessa zag, en ze na deze woorden richting de keuken verdween. Het idee dat de brunette aan de alcohol ging beroerde iets in mijn binnenste. Ik wist tenslotte als de beste hoe ze zich kon gedragen, en mijn jaloerse trekken spande zich overduidelijk alvast aan. En ik vond het vreselijk.
      ”Dat heb je — express — perfect getimed, nietwaar?” vroeg ik mijn beste vriend zodra de brunette uit het zicht was. Met veel moeite wist ik mijn toon op een plagende manier te doen klinken en de gespeelde glimlach rondom mijn lippen speelde daarmee het perfecte masker uit. “Waar heb jij trouwens gezeten, ik heb je niet meer gezien sinds —” Mijn woorden werden halverwege alweer onderbroken doordat Chessa alweer net zo snel als dat ze vertrokken was, terug leek te zijn. “Dus, vertel eens, wat zijn jullie plannen voor de rest van de avond?”
      Lichtjes haalde ik mijn schouders op. Mijn insteek voor deze avond was bedoeld om mezelf te bezatten en te genieten van wat vrouwelijk schoon. Echter, bij het zien van Chessa was dat plan gedeeltelijk van de baan af geschoven en nam ik me nu voor zoveel mogelijk van haar aanwezigheid te genieten. “Ik zie wel hoe de avond verloopt,” bracht ik daarom dan ook uit en blikte naar Benji. “En jij, Benji, al iets op de planning?” ...Behalve mij lastigvallen op het verkeerde moment.


*Er staan nog wat strepen op zijn armen, tezamen met enkele spetters. En natuurlijk minus de nepwimpers en zijn eigen gezicht ipv de vrouw. :’)

[ bericht aangepast op 15 juli 2016 - 20:27 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Matías Rafael De La Fuente

“Dile que es hermosa”
House Aries w Animation w w Alone

Deze ochtend was nogal een baggere ochtend voor Matias. Gisteren was het nogal een faal geweest bij Chessa en had hij alweer de strijd om haar hart te veroveren verloren aan die brombeer van een Gregory. De jongen weet dat hij het niet kan opnemen tegen hem en vandaar dat hij het feestje vroegtijdig verlaten heeft, Finn en Aza waren spoorloos verdwenen waardoor hij een beetje alleen zat in huis Aries. De jongen stapte met tegenzin zijn bed uit en nam een korte frisse douche welke niet al te lang mocht duren gezien de rekeningen anders te hoog gingen oplopen. Na een acht tal minuten was hij de douche alweer uit en droogde hij zich goed af voordat hij zijn verse kleren aandeed. Een nieuwe dag, misschien ook een nieuwe kans? Daarbij moest hij nu eerst een ochtendshift gaan doen in het cafeetje voordat zijn lessen zouden gaan beginnen.
Mati nam zijn rugtas en dropte zijn mobiel hierin die hij sinds gisteren toen ik vertrokken was niet meer had bekeken en liep het huis uit om vervolgens op zijn krot van een fiets te gaan zitten. Vele mensen begrepen niet waarom Mati nog met dat ding reed, maar het reed tenminste nog.
De jongen begon te fietsen en hoopte dat hij Chessa vandaag niet onder de ogen hoefde te komen, hij was weggegaan zonder haar gedag te zeggen, maar moest hij dit gedaan hebben dan had hij haar misschien met Gregor zien zoenen of erger. Daar wilde Matias niet aan denken dus reed gewoon door naar het cafeetje.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

"Hilarisch is mijn middelste naam, Vannah," wist hij haar gladjes van een antwoord te voorzien, waarbij hij zijn mondhoeken omhoog krulde in een jongensachtig grijnsje. Die grijns werd enkel en alleen nog maar groter toen Savannah een luchtje wilde scheppen, maar hem in tegenstelling tot Ryder wel meesleepte.
      Zijn wenkbrauwen bewogen zich wat omhoog toen Savannah hem ervan leek te beschuldigen dat hij een gevecht had willen starten. "Is dat daadwerkelijk het beeld dat je van me hebt, lieve, lieve Vannah?" Hij kantelde zijn hoofd iets, terwijl hij zich een situatie voor probeerde te stellen waar hij daadwerkelijk met Ryder zou vechten, al lukte het hem niet bepaald. De enige met wie de kamer soms te klein was, was Gregor en eerlijk was eerlijk: zowel Greg als hij wisten allebei dat het eigenlijk altijd wel snor zat. Ja, soms liepen ze op elkaar te vitten en kon hij de jongen soms echt wel zijn hersenen inslaan, maar zelfs op die momenten - die tenenkrommende momenten - zou Cas de jongen te allen tijde verdedigen tegenover een ander die hem kwaad deed. Aan het einde van de dag waren ze immers behoorlijk goede vrienden. Naast dat... In alle eerlijkheid dacht Cas dat hij in de meeste gevallen gewoonweg te lui was om echt met iemand in de clinch te liggen.
      "Ryder en ik zijn koek en ei, maak je maar geen zorgen," mompelde hij tot slot dan ook maar. "En misschien is het feit dat jij daar anders over denkt wel juist jouw probleem. Misschien moet je eens inzien dat ik een ontzettend leuke jongen ben en dat je echt totaal mesjogge bent dat je me geen kans wilt geven. Van een date word je niet meteen zwanger, Vannah love. Dus als je Ryders hand op je kont aankunt, dan moet je zeker in staat zijn om een paar uur met de leukste jongen van de hele campus opgescheept te zitten."
      Ongegeneerd trok hij aan een van de touwtjes van haar pandamuts, zodat deze scheef hing, alvorens hij haar met zijn allerliefste puppyogen toesprak: "Slaap er een nachtje over, panda." En met die woorden wierp hij haar een subtiele knipoog toe, waarna hij zich omdraaide met de intentie zijn lichaam, inclusief brandende longen en keel, zijn bed in te slepen.
      Na een aantal passen stak hij nog nonchalant zijn hand op en na nog een paar passen, kon hij het niet laten om nog één keer zijn mond te openen. "Als je dat nachtje nadenken in mijn bed wil doorbrengen, dan weet je het adres! Sleutel ligt in de dakgoot," brulde hij nog, waarmee hij met een schalks grijnsje achterom keek, zelfs al wist hij dat hij er deze nacht niet achter zou komen welke kleur een panda kreeg als ze de koffer indook met een kameleon.

---

She's imperfect but she tries