[RPG — 300] Heatherville University: War of Houses — Speeltopic - Speeltopics

---

STORY Heatherville University is de grootste en bekendste universiteit van Los Angeles. In principe is het een school als geen ander, alleen wordt het hier juist aangemoedigd om de studenten in hokjes te plaatsen. Alle studenten dienen zich namelijk verplicht aan te sluiten bij een "huis", iets wat te vergelijken valt met een studentenvereniging. Zo'n huis is de plek waar je bijhoort, de mensen met wie je om zult gaan en de naam die je met trots zult dragen. Alle huizen hebben verschillende eigenschappen en vaak sluiten zich er ook mensen bij aan die zich er thuis zullen voelen. Er is dan ook ongelofelijk veel rivaliteit tussen de huizen, zoals met het organiseren van feesten, het behalen van goede punten en in het algemeen met populariteit. Dit was nooit de bedoeling geweest van het schoolbestuur, maar het is in de loop van de jaren wel uitgegroeid tot vijandigheid tussen de huizen. Het bestuur van de school heeft er dan ook voor gekozen om de huizen af te schaffen aan het begin van schooljaar 2016. Hier zijn de studenten het echter niet mee eens. Ze krijgen één laatste kans om te bewijzen dat de huizen voor meer dienen dan slechts feesten. Kunnen de huizen hun rivaliteit opzij zetten om er samen voor te zorgen dat ze kunnen blijven bestaan? Of is de haat te groot om elkaar het licht in de ogen te gunnen? ROLES Naam: Leeftijd: 19-25 Geboorteplaats: Opleiding: Huis: Innerlijk: Uiterlijk: Verleden: Relaties: Extra: Naam — Username — Faceclaim — Pagina VOL VOL VOL! Vrouwen Huis Aries TIJDELIJKE STOP — Aza Universe Walker | Squib | Rose Leslie | 1.5 — Huis Gemini TIJDELIJKE STOP — Lidia Volkova | Polovina | Nina Dobrev | 1.2 — Chessa Rosalia de Fiore | Velaris | ? | 1.4 — Candice Aylinn Desjardins | Camhanaich | Alexis Ren | 1.2 Huis Virgo TIJDELIJKE STOP — Savannah Ridgeman | Raging | Taja Feistner | 1.1 — Mia Asrid Thorbjorg | Poshlost | Elsa Hosk | 1.4 Mannen Huis Aries — Matías Rafael De La Fuente | Raccoon | ? | 1.6 — Finn Arlington | Poshlost | André Hamann | 1.6 Huis Libra — Hunter Lodewikus Bell | AlecLightwood | ? | 1.5 — Morrison Arthur Darling | Squib | Dylan O'brien | 1.5 — Joshua Adams Smith | SphinxX | Logan Lerman | 1.6 Huis Scorpio TIJDELIJKE STOP — Benjamin Cooper | Ziegler | Daniel Bederov | 1.1 — Ryder Oliver Smith | AlecLightwood | ? | 1.1 — Gregor Vaince Cross | Ganagan | Nick Bateman | 1.3 — Castor Eichenauer | Mignon | ? | 1.4 Wachtlijst: — XVeertje | Vrouw bij Virgo RULES — In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet — Je schrijft een post van minimaal 300 woorden — Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt — Een reservering blijft drie dagen staan — Maximaal twee personages per persoon: verschillende geslachten en huizen — Maak je personage passend bij het huis waar hij/zij bijpast — Geen Mary-Sue's/Gary-Stu's — Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven — Geen eendagsvliegen — 16+ is toegestaan — Sluit niemand buiten — Bespreek relaties en dergelijke in het praattopic — Heb je vragen? Stel ze! TOPICS Rollentopics — O1 Praattopics — O1 | O2 Speeltopics — Gossip Girl — link BEGIN — Dinsdagavond: 18:30 — Ongeveer 20 graden buiten De lieftallige heren van Huis Scorpio hebben besloten om deze dinsdagavond te vullen met een huisfeest in huis 3 (het huis van onbekende jongens voor de RPG). Omdat de jongens altijd een groot feest willen geven, stond het huisfeest al maanden op de planning. Iedereen is uitgenodigd, het maakt niet uit van welk huis je komt. Het is op de campus gebruikelijk om themafeestjes te geven, dus zo ook deze keer. Het thema van het feest is Party Animals oftwel: dieren uit de dierentuin. Het is verplicht om verkleed te komen, anders kom je er niet in. Wat gaat jouw personage dragen? Wat gaat er gebeuren? Kan de rivaliteit opzij gezet worden voor een gezellig avondje? Vermelden boven je post: - Naam - Huis - Praat met (naam personage) - Optioneel: outfit - Optioneel: leeftijd - Optioneel : opleiding

[ bericht aangepast op 3 juni 2016 - 19:59 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Hunter Lodewikus Bell
Libra || Medicine -> Pathology || 23 || Outfit || We're going out, but at least not as two drunk idiots.
Ik gaf Joshua een uitweg voor het feestje en hij greep het meteen met twee handen aan. Ik glimlachte een klein beetje tegen mijn mok aan, terwijl ik nog een slokje nam. Dat had hij dus duidelijk nodig. Mia had een goed hart, maar een totaal ander leven dan wij hier in het Libra huis. Hij verontschuldigde zich wel en gaf Mia ook een mogelijkheid om nog met iemand te gaan, maar ik twijfelde er niet aan dat ze genoeg aandacht zou krijgen op het feest. Wij waren twee saaie gasten die het niet hadden op feestjes, terwijl zij duidelijk het leven van een feestje was. Gelukkig nam Mia het wel goed op. Ik zwaaide nog even met een kleine glimlach, terwijl ze verdween door de keukendeur. Niet veel later hoorde ik ook de voordeur en was ze echt weg. Ik zuchtte zacht en dronk mijn mok rustig leeg. "Ik ga me even omkleden en dan kunnen we gaan. Maak jij je ook klaar?" vroeg ik aan hem, voor ik de mok op het aanrecht zette, het theelichtje uitblies, en weer naar de woonkamer liep. Daar pakte ik mijn boek en laptop op, om ermee naar mijn kamer te lopen, zodat ik het algoritme veilig kon stilleggen en snel wat anders aan te trekken, wat toepasselijk was voor een mortuarium. Ik trok snel een geel shirt met en printje aan, over een spijkerbroek die nog ergens rondslingerde over een stoel. Het zat prima en was netjes genoeg. Ik schoot snel sokken en mijn standaard witte gympen aan. Nog een keer ging ik met mijn handen door mijn haren, voor ik mijn autosleuteltjes pakte en naar beneden hobbelde. Daar zou ik hopelijk Joshua aantreffen en dan zouden we kunnen gaan. Ik pakte vast mijn jas van de kapstok en mijn tas van het rek. Ik nam altijd een schrijfblok en een potlood mee naar net mortuarium, om aantekeningen en tekeningen te maken van wat ik allemaal zag en leerde. Zo bleef het beter hangen en wist ik later ook hoe ik bepaalde situaties moest aanpakken. Dat zou altijd handig zijn als ik over een aantal maanden op stage zou gaan en zou werken in een mortuarium, waar ook echt op mijn bevindingen vertrouwd moest kunnen worden. Joshua had nog wel even te gaan, maar ik nam hem graag mee op sleeptouw als hij het net zo interessant vond als ik. Ik pakte alles bij elkaar en pakte mijn huissleutels. "Joshua, ben je klaar?" De auto stond in de garage onder het huis, dus dat was altijd prettig, maar het was toch nog wel een stukje rijden naar het mortuarium. We moesten nu dus wel echt gaan, want tijdens het omkleden had ik wel echt een smsje gehad dat er een interessante zaak binnen was gekomen.

---

Bowties were never Cooler

---

---

Toen ze bij het huis aankwamen, stond er nog steeds een lichte glimlach op haar lippen van zijn compliment dat ze er leuk uit zag. Ze sprong (voorzichtig) van de bagagedrager en meldde hem (Mati, niet de bagagedrager) vervolgens dat hij niet zijn fiets zou hoeven te verstoppen.       'Deer Chessnut, ik was ook niet van plan om deze te verstoppen, straks vind ik hem zelf niet meer.' Ze wist inderdaad wel dat het typisch iets voor hem zou zijn als hij zijn fiets niet terug vinden kon. Ze had vaak genoeg meegemaakt met hem dat hij dacht dat hij iets niet kon vinden, zij naar hem toe kwam om te helpen zoeken, en dat bij haar aankomst vervolgens bleek dat het zogenaamd "verloren" voorwerp, gewoon duidelijk in zicht lag. Yap, dat was Matias. 'Bijnaam afgekeurd,' lachte ze.       Chessa wachtte totdat hij zijn fiets neer had gezet, waarna ze met in elkaar gehaakte armen naar binnen liepen. Eigenlijk zou ze nog op krukken moeten lopen, voor nog minstens een week (want ze was onhandig dat ze enkele weken eerder de pezen in haar voet had verrekt door van de trap te vallen). Echter, gisteravond had ze een tijdje zonder krukken gelopen, en dat ging prima. Wel had ze daarbij Gregor ontweken, omdat ze wist dat hij er iets van gezegd zou hebben. Vanavond ging dat sowieso niet lukken, omdat ze een foto met hem moest maken. Het was echter sowieso niet handig geweest om op krukken naar het feest te gaan. Vorige twee keren dat ze met krukken naar een feest moest, toen waren mensen er van door gegaan met haar krukken, met als gevolg dat een van de jongens haar naar huis moest tillen. Dus, dat is wat ze zou zeggen als hij haar er op aan zou spreken.       'Ik ga drinken voor ons halen,' glimlachte ze naar Mati, en ze glipte naar de keuken, waar de drank stond. Ze vroeg de jongen die er nu nog stond om twee bekertjes met wodka, want ja, Chessa begon feestjes eigenlijk altijd met wodka. Zodra ze de bekertjes had, ging ze er snel vandoor, voordat de jongen één of andere "Bambi" opmerking kon maken.       'Alsjeblieft, één wodka voor meneer.' Met deze woorden dook ze weer op naast Mati. 'Overigens, ik wijs jouw aan als mijn bodyguard vanavond, want Cas is ziek.' Cas lette meestal wel een beetje op haar, en leek het vaak gelijk door te hebben wanneer ze lastig gevallen werd door iemand. Ze zou het niet snel toegeven, maar eigenlijk vond ze dat wel fijn, want een aangeschoten jongen luisterde niet vaak naar een meisje die een kop kleiner was dan hem.       'En Mati, voor welke diertjes ga jij vanavond?' plaagde ze, terwijl ze haar blik over de mensen liet glijden. De meeste meisjes waren, zoals verwacht, erg hoerig gekleed, en bij sommige liet het weinig aan verbeelding over. Al moest ze zelf, ondanks dat haar jurkje meer naar "schattig" neigde, er ook op letten wanneer ze bukte, gezien het jurkje niet heel lang was. * gewoon met sneakers

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

---

---

'You surely saved the day, Hunter. Fine, have fun.' Bij deze worden hopte ze van het aanrecht af waarna ze een onverwachtse kus op mijn wang drukte- wat ik even niet aan zag komen waardoor ik stomverbaasd bleef toekijken hoe ze met een glimlach richting de deur toe liep. Ze riep nog iets wat ik niet meer kon horen, of ik luisterde simpelweg niet meer, voordat ze de deur uit liep en uit zicht verdween terwijl ik de warmte van haar lippen nog steeds op mijn wang kon voelen. Soms weet ik zelf niet meer hoe ik mij moet voelen bij deze meid. Ik weet zelf niet eens meer of ik daadwerkelijk van haar hou of dat ik simpelweg bang ben van haar.
'....kunnen we gaan. Maak jij je ook klaar?'
'Huh?' Murmelde ik suf en keek op naar Hunter die al de deur uitgelopen was. Ik bleef nog even stil staan tot ik zachtjes met mijn hoofd knikte en een kleine 'oke' eruit perste hoewel hij mij niet meer kon horen op deze afstand.
En nu ga ik naar de mortuarium. Ik kon het niet laten om te bekennen dat het bestuderen van lijken waarschijnlijk een nog leukere en spannendere activiteit geworden is dan de diverse dingen die in mijn leven gebeuren. In lachte vreugdeloos bij deze gedachte en liep zelf ook de keuken uit, de trap op en richting mijn eigen kamer toe. Ik trok snel de kleren uit die ik sinds de middag al aanhad en legde die netjes op mijn bed zodat ik het straks in de wasmand kon dumpen. Ik hoefde niet lang te zoeken in mijn kast en vond mijn witte en nette button-up shirt die ik samen met een simpele spijkerbroek aandeed.
Nog even waagde ik een poging om de glazen van mijn bril schoon te maken voordat ik mijn schriftje samen met een aantal pennen en een fles water in mijn tas gooide. Deze schriftje neem ik in principe overal mee, nu dus ook. Altijd al maakte ik notities van dingen die niet eens nodig was want ik wist ergens dat ik de informatie ooit nodig zou gaan krijgen. Zo niet, dan zou ik tenminste wat wijzer van worden.

Ik probeerde de stekende hoofdpijn te negeren die maar erger leek te worden en stopte nog even voor de spiegel om mijn hand een aantal keren door mijn haar te halen, maar dat was verloren hoop. Het bleef maar lang en warrig zitten. Ik bleef geen seconde meer in mijn kamer en hobbelde al de trap af.
'Joshua, ben je klaar?' Hoorde ik Hunter vragen toen ik eenmaal beneden kwam. Hij stond al klaar met zijn gele shirt die hij nu in plaats van zij pyjama droeg, samen met zijn tas, jas en de auto sleutels in zijn handen.
'Ja,' murmelde ik en pakte mijn eigen jas van de haak.
'Oh, en dankjewel. Ik kan mijzelf op die feest echt niet voorstellen; als jij niet met die voorstel gekomen was... dan was ik op dit moment daar.' ik schudde zachtjes met mijn hoofd en keek voor een moment weg van Hunter. 'Verkleed als een wolf...' zei ik er nog heel wat zachter achter.

---

---

((Als ze nu gaan vertrekken mag je Joshi wel in het auto plaatsen ^^ want dan hoef ik geen onnodige post te schrijven waar hij richting de auto loopt en erin gaat zitten.))

[ bericht aangepast op 5 juni 2016 - 11:40 ]

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Matías Rafael De La Fuente

“Dile que es hermosa”
House Aries w Animation w Outfit w With Chessa-bella

'Bijnaam afgekeurd,' lachte ze naar de jongen en even grijnsde hij. Die vind hij wel een leuke, maar goed, hij zou zo meteen zijn hersenspinsels wel weer laten draaien opzoek naar een bijnaam voor Chessa. De muziek stond luid en hier en al verscheidene mensen zaten al te dansen en te drinken op het feest, al wist Mati wel dat dit nog maar één derde van de feestgangers is en de anderen nog moeten na komen. Ergens vond hij het wel jammer dat Finn niet mee ging want zijn beste vriend miste hij toch wel op dit soort feestjes, al haf hij wel toe dat hij met Chessa meer plezier had op feestjes gezien ze ook echt een feestbeest was en Finn nou weer een pak rustiger was. 'Ik ga drinken voor ons halen,' glimlachte Chess naar hem en hij grijnsde even goedkeurend . Gezien ze toch even weg was besloot Mati om toch nog een berichtje naar Finn te sturen.

To Finneh:

Jammer :c dan halen we morgen wel wat plezier in met gamen
ps: Het enige wat je mist zijn de extreem korte jurkjes van de meiden hier, maar erg mooi zich is het niet ;'D

Mati gooide er nog een pak emoijis bij en verzond daarna het berichtje. Chessa zag hij nog niet echt in de menigte dus besloot hij en wat mee te bewegen op de muziek. 'Alsjeblieft, één wodka voor meneer.' Chessa was eerder een panter dan een hertje want ongezien dook ze naast de jongen op wat hem lichtelijk deed schrikken waarna hij lachte. "Ah zo formeel." grijnsde de jongen terwijl hij het drankje aannam, waar zowieso een grootte hoeveelheid aan alcohol in zou zitten. 'Overigens, ik wijs jouw aan als mijn bodyguard vanavond, want Cas is ziek.' even laakte Mati een 'Oh' gebaar en knikte dan even begrijpelijk, Cas was zo goed als de enige uit Scorpio dat Mati mocht en kon het wel waarderen dat hij zo zorgzaam was over Chessa. Dat zou hij ook doen moest hij zo'n groot gespierd lijf hebben, iets wat hij nou niet echt bepaald had. Echter omdat hij ook niet wilde dat ze constant lastig gevallen zou worden zou hij dan ook die taak op zich nemen, ondanks dat dat zou gaan betekenen dat hij klappen ging vangen van dronken arrogante zakken. " Omdat je het zo lief vraagt, en niemand komt zomaar aan mijn Chessie" grijnsde hij opnieuw een nieuwe bijnaam uitproberend, al wist hij wel dat deze ook niet veel kans zou maken. Maar ah hij zou Mati niet zijn om het voor zich te houden. De jongen nam een slokje van het alcoholische en ook energieke drankje en keek even kort rond voordat hij zijn blik weer even op Chessa richtte.
'En Mati, voor welke diertjes ga jij vanavond?' plaagde ze hem terwijl zo ook even keek naar de mensen die er waren. Nu ja een enorme Flirt was de jongen niet echt, enkel bij meiden die hij wat kende of echt wilde leren kennen, en anders had hij er een hoop alcohol voor nodig. Daarnaast was hij ook geen grote van van schaars geklede dames als hij dat wilde kon hij evengoed in donkere steegjes lopen.
"Nou, ondanks de vele keuze houd ik het simpel. Ik zie wel wat er deze avond gebeurt al ben ik zeker niet op jacht zoals vele geile dieren hier wel blijken te zijn." zei hij lichtelijk geamuseerd terwijl hij keek hoe een jongen zich opgefokt rond een meisje zat te draaien. Het leek wel alsof studentenfeestjes enkel er waren om een nieuwe bedpartner te vinden.
"Jij? Zit er zo geen aapje in je potentiele keuze lijst?" vroeg hij grappend al was hij wel nieuwsgierig of hij überhaupt een kans zou maken voor Chessa. Mati wist wel dat hij niet de knapste was, daar had je haast alle Scorpio mannen voor. Die soort kerels dat je zelfvertrouwen inbeukte omdat je wist dat je nooit zo'n gespierd lichaam of perfect gezicht zou hebben. Het was frustrerend ja, en Mati had zo zijn onzekerheden -bijvoorbeeld zijn neus die hij te groot vond, en ook mocht hij er wel wat sportiever uitzien dan de lange slungel die hij zichzelf vond.- Maar zijn moeder zei hem altijd dat hij blij moest zijn met wie hij was. Want een goed mens vind Mati zichzelf toch wel, tja toch meer dan die arrogante zakken -kuch Benji en Greg-
Kort haalde de jongen een hand door zijn warrige haren en nam nog een slok van zijn drankje voordat hij Chessa de dansvloer op trok - niet te bruut gezien hij wist hoe lomp ze kon zijn- Daarbij hoorde ze niet met haar krukken te lopen? "Kom Chessqueen, dans met me." lachte hij en begon zijn quircky moves te doen op de muziek.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ik krijg tijdens het feest weer een bericht van Mia waarin staat dat ze eraan komt en dat ik niet te zat moet worden voordat zij er is.

Dan moet je wel opschieten hoor

Daarna pak ik weer wat drank en loop ik naar een drukker plekje in de zaal. Na twee minuten wordt ik van achteren omhelst. Ik draai me om en ik zie Mia gekleed als wolf voor mijn neus.
"Reunited," zeg ze grijnzend "So,,,, ben je er klaar voor? I need some good candy tonight,".
"Inderdaad," zeg ik glimlachend "Ook ik ben er klaar voor, ik moet ook sjans hebben. Integendeel tot sommige andere mensen die veel preutser zijn,". Ik neem een slok van mijn glas alcohol. "Als ik niemand vanavond vind, ga ik compleet flippen," voeg ik eraan toe "maar we hebben nog genoeg tijd om some eye-candy te vinden. Heb jij iemand al voor het oog?". Ik gooi de laatste inhoud van het glas in mijn keel en ik glimlach als de vloeibare stof mijn keel laat branden. Daarna gooi ik de lege plastic beker op de grond aangezien ik niet de enige ben die dat doet, dus waarom zouden hun het wel mogen en ik niet? Ik hoor mijn telefoon rinkelen en ik kijk een tel naar het berichtje.

Hi Lidia,
Heb je gezien wat er over je wordt gezegd? Zo ja, medelijden met je. Zo nee, ik zou het niet lezen want ik ken jou en jij zou dan de derde wereldoorlog starten en daar heeft niemand zin in,"

Ik kijk raar op, wie is die persoon die mij een bericht stuurde en wat werd er in hemelsnaam over mij gezegd? Vervolgens antwoord ik terug dat ik daar geen moeite aan zal besteden aangezien ik nu aan het feesten ben en dus me nergens zorgen om wil maken. Daarna leg ik mijn telefoon in mijn handtas. "Let's get the party started," zeg ik grijzend tegen Mia.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

---

"“Kom Ryder, Sav en Candice komen vast wel naar het feest zelf toe. Iedereen is daar, dus het heeft geen zin om ons hier al vol te gieten terwijl het daar te doen is.” sprak Gregor toen Benji had voorgesteld om te gaan. Het leek er echter niet op dat Ryder daadwerkelijk met de twee meeging, dus de beste vrienden wandelden de slaapkamer uit naar beneden. 'Dus Gregor,' begon Benji toen ze de trap af liepen. Met een grijns keek hij over zijn schouder naar Gregor en daarmee gaf hij eigenlijk al aan dat hij iets flauws, sarcastisch of oversekst zou gaan zeggen. 'Wil je echt voor Chessa gaan vanavond of was het puur toeval?'       Benji besloot om de laatste treden van de trap niet af te lopen, maar af te springen. Benjamin was een lui persoon, maar toch waren er genoeg momenten dat hij barstte van de energie. Hij was eerder lui als het aankwam op leren, huiswerk maken en vroeg uit bed komen. Hij was fysiek niet lui. Hij hield van sporten, voornamelijk van voetballen, dus daar was hij ook erg gedreven in. Voetballen was echter nooit zijn toekomst geweest, aangezien zijn ouders vonden dat hij niet goed genoeg was. Hij moest, volgens hen, meer zijn zoals Caroline: gedreven, ijverig en een doorzetter. In zijn beleving was Benji die drie dingen al, maar daar waren zijn ouders het kennelijk niet mee eens.       Benji keek even naar Maddison en hij voelde dat ze hem verveelde. 'Maddie, wil je ons een plezier doen?' vroeg hij en het meisje knikte. 'Zoek wat vriendinnen van je op, ga wat wijn drinken en kom straalbezopen naar het feest.' Vreemd genoeg vond Maddison dat prima. Ze gaf Benjamin een overdreven knuffel en wandelde toen de deur uit. Benji rolde zijn ogen naar Gregor. 'Vrouwen...'

* Je moet hierbij even een mannengezicht voorstellen, dus het ziet er niet zo vrouwelijk uit
** Benji weigert om een onesie aan te trekken, hij wil zijn lichaam laten zien

---

Big girls cry when their hearts are breaking

• 23 • Scorpio • Journalism • I see colors • Outfit • Outfit* •

      Zonder op echt een reactie van Ryder te wachten, liep ik achter Benji aan naar buiten. Mocht de jongen toch besluiten met ons mee te gaan dan had hij ons zo ingehaald, mocht hij besluiten toch op de dames te wachten dan zagen we hem later wel.
      ”Dus Gregor,” begon Benji tegen me terwijl we de trap af naar beneden daalde. De blik die hij me over zijn schouder toewierp vertelde me niet veel goeds, en ik wist haast direct dat ik een of andere opmerking kon gaan verwachten. “Wil je echt voor Chessa gaan vanavond of was het puur toeval?” Een diepe zucht borrelde op in mijn keel terwijl ik de jongen een scheve blik toewierp alvorens hij besloot de laatste treden met een sprong over te slaan. Ik schudde licht met mijn hoofd terwijl ik de trappen in een normale tred af liep. Zijn opmerking over Chessa was puur een om me te stieren, maar ik kon het niet helpen toch mijn gedachten naar de jonge vrouw te laten varen. Ik namelijk echt niet geweten dat uitgerekend zij vandaag als Hertje zou gaan.
      ”Jou kennende zal je me niet geloven als ik je zeg dat het inderdaad puur toeval was,” mopper ik zacht. Voor mijn gevoel was het inderdaad alsof karma me achterna jaagde, alsof mijn schuldgevoelens niet al erg genoeg waren. De beslissing die ik enkele maanden geleden gemaakt had, was er een geweest die ik in alle stilte had gemaakt en waar niemand de werkelijke reden vanaf wist. Zelfs de dame in kwestie niet. Ik wist hoeveel pijn het haar gedaan had, maar het idee dat ik haar meer pijn kon doen wist het enigszins een beetje te verzachten, voor mezelf. Hoe egocentrisch ook.
      ”Maddi, wil je ons een plezier doen? Zoek wat vriendinnen van je op, ga wijn drinken en kom straalbezopen naar het feest.”
Hoofdschuddend en met een vage glimlach op mijn lippen keek ik hoe de brunette blindelings aannam wat Benji van hem vroeg. Ze kuste nog net de vloer niet waar hij overheen liep. Na mijn beste vriend een stevige knuffel te hebben gegeven trippelde ze vrolijk de deur uit. “Vrouwen,” mompelde Benji, al rollend met zijn ogen. Nonchalant haalde ik mijn schouder op. “Je kunt niet met, en niet zonder ze. En dat ik ga ik geeneens proberen,” grinnikte ik, waardoor opnieuw een donkere brunette door mijn hoofd heen joeg.
      Zonder verder in te gaan op de eerdere opmerking van mijn beste vriend plukte ik aan zijn shirt en trok hem met me mee naar buiten - de deur met een klap achter ons dichttrekkende. We hadden nu wel lang genoeg gewacht en het idee dat het feest al in volle gang zonder ons was, begon me te storen. Onderweg naar het huis waar ons feest plaats vond, stak ik mijn handen diep in de zakken van mijn broek.Voor de Scorpio-mannen was de weg er naar toe makkelijk lopend af te leggen, tenslotte wisten wij heren wel waar een feestje te vieren: dicht bij huis. Grinnikend keek ik toe hoe enkele bizar verkleedde jongeren er voorbij kwamen, en hoe bezopen sommige van hun al leken te zijn.
      ”Ik heb zo’n voorgevoel dat deze avond, een topavond gaat worden,” grijnsde ik licht toen een klein groepje - legaal - verkleedde meiden voorbij kwamen gelopen, en ik het niet kon laten mijn ogen via hun benen omhoog te laten kruipen. Zodra het huis in zicht was gaf ik Benji een zachte klap op zijn schouder en wiebelde een keer met mijn wenkbrauwen. “Op naar drank en vrouwen.”


*Er staan nog wat strepen op zijn armen, tezamen met enkele spetters. En natuurlijk minus de nepwimpers en zijn eigen gezicht ipv de vrouw. :’)

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

'Nou, ondanks de vele keuze houd ik het simpel. Ik zie wel wat er deze avond gebeurd al ben ik zeker niet op jacht zoals vele geile dieren hier wel blijken te zijn,' de geamuseerde toon in zijn stem was duidelijk te horen en ze volgde zijn blik naar een jongen die eh, nogal opgehitst bij een meisje stond te dansen. En dan was het nog maar een uur over zeven en was het feest nog niet lang bezig. Niet dat Chessa iets anders had verwacht, sommige vinden jongens, en ook enkele meiden, leken haast enkel te leven voor seks. Seks was natuurlijk geweldig, maar ze snapte nooit hoe iemand daadwerkelijk écht interesse in iemand zou hebben die met iedereen de lakens deelt.       Ze was stiekem ook blij dat Mati niet van plan was om te gaan "jagen", want, ze zou het niet toegeven, maar ze zou dat waarschijnlijk niet erg leuk vinden. En niet alleen omdat ze hem te goed vond voor een groot deel van de meiden. De jongen was niet echt een flirten, maar op een één of andere manier leken meiden vaak niet echt interesse in hem te hebben, iets wat ze niet snapte. Hij zag er goed uit en hij was een schat van een jongen. Ze wist vrijwel zeker dat dat kwam omdat hij in het "uitschot" huis zat, en als hij bij Scorpio gezeten had, zouden de meisjes waarschijnlijk constant om hem heen dralen. De gedachte dat ze zo'n geweldige jongen als hem enkel leuk zouden vinden als hij in het "goede" huis zat, kon haar behoorlijk boos maken.       'Jij? Zit er zo geen aapje in je potentiële keuze lijst?' vroeg hij. Ze voelde zich haast betrapt. Lang leve de make-up op haar wangen, want daardoor was de lichte blos niet te zien. 'Hmm, hangt er vanaf welk aapje je bedoeld.' Ze knikte naar een jongen die een gorilla masker op had en wiens hoofd elk meisje dat langs liep volgde. 'Als je hem bedoeld, dan nee.' Chessa knipoogde naar Mati. 'Anders misschien wel,' vervolgde ze.       Niet veel later trok haar beste vriend haar de geïmproviseerde dansvloer op. Ondanks dat hij dit voorzichtig deed, knoeide hij bijna haar drankje. 'Kom Chessqueen, dans met me.' Eén ding was duidelijk: Matias zou nooit werk vinden in bijnamen voor mensen te vinden. 'Bijnaam afgewezen,' lachte ze, waarna ze haar tong naar hem uitstak, en vervolgens nog harder begon te lachen om hoe hij danste. 'Oh, Mati, hoe teleurgesteld meisjes zullen zijn als ze er achter komen dat een charmante Spanjaard zo danst, en niet de tango doet.' Ze glimlachte wat samenzweerderig naar hem. 'Maar geen zorgen, ik vind je quirky moves leuker,' vervolgde ze, waarna ze ook begon te dansen. * gewoon met sneakers

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Matías Rafael De La Fuente

“Dile que es hermosa”
House Aries w Animation w Outfit w With Chessa-bella

'Hmm, hangt er vanaf welk aapje je bedoeld.' Begon Chessa en knikte richting een jongen met een Gorilla masker, iets wat Mati niet had opgemerkt. Ze beet dan ook kort even op zijn kaak, zo'n type was totaal niet wat bij haar zou passen, zeker gezien zijn hoofd keerde naar alles wat vrouwelijk en bloot bleek te zijn. 'Als je hem bedoeld, dan nee.' Even knipoogde Chessa naar Mati wat hem zijn kaken deed ontspannen en kort grijnsde hij al kon hij kleine blosjes op zijn wangen niet vermeiden. Gelukkig hielp het donkere licht wel dat het niet zo hard opviel. 'Anders misschien wel,' vervolgde ze dan op wat hij opvatte als een potentiele kans ookal dacht Mati wel dat ze hem eerder als vriend beschouwde.
Nadat de jongen haar enthouiast de dansvloer opsleurde merkte ze lachend op dat de bijnaam Chessqueen bij deze ook afgewezen was. Ah hij had nu al een drankje op, de rest ging zo wel komen. 'Oh, Mati, hoe teleurgesteld meisjes zullen zijn als ze er achter komen dat een charmante Spanjaard zo danst, en niet de tango doet.' Lachte ze even om zijn dansmoves waarna een samenzweerderig glimlachje om haar lippen heen krulden, 'Maar geen zorgen, ik vind je quirky moves leuker,' vervolgde ze dan ook waarop Matias even lachte. "Please, I can Tango." zei hij met een wenkbrauw wiebel. "Alleen weet ik dat je je benen gaat breken zo" grijnsde hij plagerig en stak even zijn tong uit waarna hij met haar zat te dansen en zong af en toe even overdreven mee met de muziek die speelde al was deze te luid dat iedereen het zou kunnen horen. Gewoon Chessa en Mati konden zijn stemgeluid horen wat niet altijd even zuiver was al boeide dat de jongen niet echt. Hij danste met het meisje en beleefde er ook erg veel plezier mee. Misschien werd deze avond toch wel de avond? Echter durfde Mati zijn vriendschap met Chessa niet op het spel te zetten. "Move those hips, Chessypoo" grijnsde Mati plagend puur om er nog een bijnaampje in te gooien. Let deze woorden liet hij zijn idee dan ook varen en besloot maar gewoon plezier met haar te beleven als beste vrienden.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

De andere jongens wilden niet op het antwoord van de meiden wachten, wat ik erg onbeleefd vond, al snapte ik het ergens ook wel. Zij wilden ook gewoon gaan feesten, maar dat was toch niet slim zonder iets in je maag. Nog voor ik iets kon zeggen, liepen de twee jongens en het meisje de trap af en bleef ik alleen achter. Ik hobbelde snel achter ze aan, maar zoals wel vaker was ik uit de picture verdwenen. Die twee hadden soms echt een eigen wereld en ondanks dat we in hetzelfde huis woonden, viel ik er toch buiten. De jongens spraken over meiden en stuurden het meisje wat hier nog was weg. Dat was nu ook weer niet heel vriendelijk, maar ik had hier inmiddels wel geleerd dat mensen hier veel harder en onbeleefder tegen elkaar waren dan thuis in Canada. Ik kon, en wilde, er nogsteeds niet aan wennen. De jongens waren zo denigrerend naar vrouwen toe. Nu was ik ook niet iemand die ze altijd in hun volledige waarde liet en graag genoot van nachtelijke escapades, maar dit was gewoon niet beschaafd. Ik kon alleen niets zeggen voor de jongens door de deur verdwenen en deze recht in mijn gezicht dicht sloegen. Soms was ik het echt zat om als hond behandeld te worden, want zo was het vaak wel. Ik zuchtte, greep nog een paar flessen drank uit de drankkast, en opende de deur weer, om achter ze aan te gaan, als een hond. Ik hoefde alleen in hun buurt te zijn aan het begin. Daarna zouden we zoizo opsplitsen en kon ik er met een of andere dame, mogelijk Sav, een leuke avond van maken. Net voor het huis voegde ik me weer bij de jongens. Ik was de enige in een onesie, maar ook degene met het minst gespierde lichaam. Om ons heen waren een heel aantal schaars geklede dames. Ik kon mijn ogen niet van ze afhouden, net als de anderen waarschijnlijk. "Laten we gaan!" riep ik vrolijk over de muziek heen die zeker 100meter van het huis af al te horen was. Nog wel viste ik mijn mobiel uit mijn zak en smste Sav snel over waar we waren.

To: The Pretty Lady Friend
We zijn vast naar het feest.
Als je ergens anders wil afspreken is dat prima.
Ik hoor het wel.

Ik stopte mijn mobiel weer in mijn boxer, onder mijn onesie, zodat ik hem niet kwijt zou raken. Dat was me net iets te vaak gebeurt. Ik had het ding altijd wel terug gekregen, maar toch had ik het liever bij me. Zo was ik klaar voor het feestje. Ik trok de jongens mee het huis in, en keek rond, om een plek te vinden om de drank bij te voegen. Al snel vond ik de drank tafel en zette de flessen erbij, voor ik voor mezelf direct al een beker volschonk met Vodka, net als een voor Benji en Gregor. Zo liep ik met drie rode bekertjes naar ze terug en bood er twee van aan hen aan. "Alsjeblieft. Wat is het plan eigenlijk van vanavond? Gewoon scoren en mee naar boven of naar huis?" vroeg ik aan ze, voor ik een slok van mijn eigen beker nam. De alcohol brandde heerlijk in mijn keel. We waren te lang niet uit geweest. Ik wilde eigenlijk wel een bodempje hebben, want ik wilde vanavond lang doorgaan, maar tot de dames hier zouden zijn zou ik nog geen eten hebben. Of ik moest hier gaan struinen voor eten, maar ik had weinig zin om dat te gaan doen, als het zo gewoon zou worden gebracht.

---

Bowties were never Cooler

---

---

'Please, I can tango.' Mati wiebelde met zijn wenkbrauwen. 'Alleen weet ik dat je je benen gaat breken zo,' plaagde hij vervolgens, waarbij hij zijn tong naar haar uitstak. Chessa stak haar tong terug naar hem uit, al wist ze dat hij ergens een punt had.       Op meerdere momenten tijdens het dansen zong hij mee met de muziek, waarop ze lachte van plezier. Dat was een goed voorbeeld van hoe de meest kleine dingetjes de jongedame blij konden maken.       'Move those hips, Chessypoo.' Fronsend keek ze hem aan, gezien zijn bijnamen er niet echt beter op werden. 'Als ik een dollar zou krijgen voor elke slechte bijnaam die jij verzint, dan werd ik snel rijk,' grinnikte ze, waarna ze het laatste beetje wodka in haar bekertje op dronk, om het bekertje vervolgens op een klein bergje andere bekers op een tafel te gooien. Ze had nu al medelijden met de jongens die de volgende ochtend alle troep moesten opruimen. Dat was het nadeel van zulke feesten. Als er een feest in haar huis was, dan wist ze echter meestal wel een paar mensen te strikken. Ze hielp zelf ook regelmatig mensen met hun huis op te ruimen na een feest, met name het huis van Gregi, Benji en Cas, ze had er niet echt problemen mee.       'Wel, mali majmun, als je wilt dat ik mijn heupen beweeg, dan moet je mij maar wat dancemoves leren.' Met een geamuseerde glimlacht tikte Chessa Mati zachtjes op zijn neus met haar vinger, waarna ze met haar rechterhand zijn linkerhand vastpakte. 'So, teach me how to tango. Ik heb er vertrouwen in dat je er voor zal zorgen dat ik niet een been breek.' Haar mondhoeken gleden ietsjes omhoog. 'Ik kan jou echter niet beloven dat ik niet op je tenen ga staan.' * gewoon met sneakers

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Hunter Lodewikus Bell
Libra || Medicine -> Pathology || 23 || Outfit || We're going out, but at least not as two drunk idiots.
Joshua leek wat afwezig, al had hij zich wel omgekleed en een tas gepakt, waarschijnlijk ook met een schrijfblokje erin. We leken op veel vlakken erg op elkaar. We gingen echt ergens voor als we iets deden, en probeerden overal iets goeds van te maken, en deden alles voor onze familie. Toch lagen onze situaties anders, en studeerde hij dit omdat zijn ouders het wilden, terwijl ik het deed om te zorgen dat geen kind meer als ik hoefde te leven: zonder antwoorden en consequenties voor de dader van de moord op zijn moeder. Ik probeerde hem er doorheen te helpen, uit te zoeken hoe hij toch zijn interesses kon volgen in dit werkveld. Ik had hem onder mijn hoede genomen als een klein broertje, net zoals ik mijn zusje altijd onder mijn hoede had gehad sinds onze moeder was vermoord. Ik vroeg of hij klaar was en schonk hem een glimlach. Zijn bedankje kwam hard bij me binnen. Normaal gesproken werd ik maar heel weinig bedankt. Mensen namen me voor lief, of zagen met niet eens staan. Ik haalde voldoening uit mijn werk, maar een bedankje af en toe was heel erg fijn, maar was altijd wel een verrassing. Ik grinnikte zacht bij zijn woorden en haalde een hand door mijn dikke zwarte haar, voor ik mijn bril weer van het puntje van mijn neus voor mijn ogen duwde. "Laten we gaan." sprak ik snel, om de ongemakkelijkheid te breken. Ik opende de deur en hoorde buiten direct de muziek van het feest, wat nog best een afstand van ons verwijdert was. "Nog een positief punt is dat we zo geen permanente gehoorschade oplopen." zei ik heel feitelijk, terwijl ik Josua meenam naar de garage van het Libra-huis. Intussen liepen er veel jongens in malle pakjes en meisjes met echt veel te weinig kleding aan over straat. Allemaal duidelijk op weg naar het feest on met geen enkel oog voor ons. Het kon me ook vrij weinig schelen. Ik was geen feest beest en had dan ook echt geen behoefte om me te mengen met honderden bezopen idioten die alleen maar op seks, een alcoholvergiftiging, en gehoorschade uit waren. Bij de auto opende ik de wagen met het sleuteltje in de deur. Het was een oude bak die een vriend van me had opgeknapt. Ik was er echt dolblij mee en hij liep als een tierelier, al was die al 40 jaar oud, of ouder misschien zelfs. Ik nam er dan ook veel trots in, en stak toch wel een paar uurtjes per maand in het onderhoud ervan, zodat alles perfect bleef werken. Ik gooide mijn tas op de achterbank, en nam zelf plaats achter het stuur. Joshua kwam naast me zitten en deed zijn gordel om. Deze bak was zo oud, dat hij alleen voorin gordels had, maar gezien ik zoizo eigenlijk nooit meer mensen vervoerde dan 1 bijrijder maakte het niet veel uit. Daarbij hadden ze anders achterin pech. Ik reed netjes en rustig, dus veel ongelukken of onprettig rijgedrag hadden ze zoizo weinig kans op. Ik startte de wagen en keek naar Joshua. "Ik doe zo buiten de campus de kap wel omlaag, als je wil, maar hier is het echt veel te druk en te lawaaierig." zei ik tegen hem, voor ik mijn lichten ontstak en nog eenmaal mijn mobiel checkte. Zo kon ik de patholoog aangeven dat we onderweg waren en even zien of er een noodgeval was thuis of met mijn zusje. Ik deed dat altijd voor ik ergens heen ging, hoe irrationeel ook. Het hield me rustig in het verkeer dat ik wist dat er niets was, en dat was wel belangrijk tijdens het rijden. Ik wist maar al te goed wat er kon gebeuren als je gestrest of afgeleid achter het stuur kroop, laat staan met alcohol. Een reden waarom ik blij was dat ik iedereen naar het feest zag lopen en niet zag rijden.

---

Bowties were never Cooler

---

---

---

'Laten we gaan,' zei hij met een glimlach en ik merkte zijn verbazing bij mijn bedankje makkelijk op. Hunter word zelden bedankt door mensen dus dit is wellicht het minst wat ik voor hem kan doen aangezien hij mij zo vaak geholpen heeft als het ging over mijn studie. Een bedankje geven.
'Nog een positief punt is dat we zo geen permanente gehoorschade oplopen,' zei hij toen we eenmaal bij zijn auto aankwamen. Ik kon duidelijk zien dat het een hele oude auto was, maar dat maakte vrij weinig uit aangezien Hunter er blij mee leek te zijn.
Hij nam achter de stuur plaats en ik ging naast hem zitten, trok de deur dicht waarbij de muziek van buiten gelijk wat gedempt werd en deed mijn gordel om.
'Ik doe zo buiten de campus de kap wel omlaag, als je wil, maar hier is het echt veel te druk en te lawaaierig.'
Met een glimlach knikte ik maar met mijn hoofd.
'Dat is wel verstandig, ja,' zei ik dan.
'Hoewel ik denk dat we al dat muziek nog een aantal kilometers verderop zullen gaan horen,' zei ik nog zo zacht dat ik twijfelde of Hunter het wel verstaan had of niet.

Het voelde alsof mijn brein in stukjes gescheurd werd. Misschien... als ik mijn ogen een beetje gesloten hou zal het weg gaan. Ik moet het gewoon negeren. Tenminste ben ik niet op het feest met deze hoofdpijn van mij. Ik sloot maar mijn ogen, leunde wat achterover en probeerde er zo min mogelijk over te denken. Gewoon.. rust.. en-
'Damn,' murmelde ik toen mijn telefoon in mijn broekzak als een bezetenen begon te trillen. Mijn hand schoot er naar toe en ik haalde mijn telefoon tevoorschijn met de angst dat het mijn ouders waren. Hebben ze iets slecht gehoord van mij? Heb ik ze op een of ander manier teleurgesteld? Maar nee. Toen ik mijn telefoon ontgrendelde, zag ik dat ik een SMS gekregen had van mijn broer, Alex. Ik fronste naar mijn scherm toen ik de berichtje van mijn broer las. Dit is wel een verassing geworden aangezien hij nooit echt de moeite nam om mij te sms'en. Wat kan zo belangrijk zijn?

What the hell Josh? Vertel mij alsjeblieft niet dat je weer met die Mia zit te klooien!

Ik ging wat rechter zitten en staarde voor even naar het scherm. Wat is dit? Ietwat twijfelend bewoog ik mijn duim over de toetsenbord tot ik wat begon te typen.

wat bedoel je?

Na enkele secondes werd er een link naar mij toe verzonden. Zonder te twijfelen, klikte ik op de link en een webpagina werd geopend. Een blog? Ik keek naar de kopje tekst waar mijn en mia haar naam erbij stonden. What the hell? Wie heeft dit geplaatst? Ik scrolde kalmpjes terug naar boven om te kunnen zien van wie deze blog was, maar iets anders ving mijn aandacht op. Een post die over.. Hunter ging? Even wierp ik stiekem een blik naar Hunter toe voordat ik terug naar mijn telefoon keek en de stukje tekst begon te lezen.



Onbewust vergrendelde ik mijn telefoon en wierp ik nog een blik naar Hunter alsof ik de gedachte had dat hij naar mijn telefoon gluurde. Ik zuchtte zachtjes en probeerde niets te laten merken terwijl ik met de telefoon in mijn hand begon te spelen. Godverdomme- wie heeft deze blog gemaakt? Het moet verwijderd worden. En de blog die over Hunter ging.. dat was hard.
Zonder er nog zelfs over na te denken, opende ik de blog weer, maakte ik een nep account aan en reageerde onder de twee kopjes teksten die over mij, Mia en Hunter gingen met "haal dit weg, alsjeblieft."

Niet echt subtiel nee. Ik vervloekte mijn impulsiviteit en vergrendelde mijn telefoon voordat ik het in mijn broekzak propte en weer achteruit leunde.
'En.. hebben ze ook aan jou verteld wat voor interessante zaakje het is?' Vroeg ik aan Hunter om de stilte te verbreken en probeerde de ongemakkelijkheid in mijn stem te verbergen.

---

---

Sorry, Hunter ^^

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Eén enkele blik in de spiegel leerde hem dat hij er ziek uitzag. Hondsziek. Nu moest dat ook haast wel als men bedacht dat hij al een week lang op zijn bed aan was gewezen en dat de arts waarbij hij op aandringen langs was gelopen hem liep te pesten met stomme antibiotica, maar dan nog. Het hielp waarschijnlijk al allerminst mee dat zijn huid zo'n beetje alle kleuren van de regenboog had en voor even vroeg hij zich af hoe hij in godsnaam ooit op dit idee had kunnen komen. Of hoe Greg er zelfs nog mee in had gestemd en hem niet heel snel op andere gedachten had gebracht. Al met al moest hij toegeven dat zijn versie van een kameleon ongetwijfeld een stuk origineler was dan alle krolse katten die er hoe dan ook rond zouden lopen die avond en wellicht zat zijn outfit zelfs wel tegen het kunstzinnige aan. Het viel nog te betwijfelen of hij daar zo onverdeeld gelukkig mee moest zijn.
      "Castor Eichenauer, je bent een verdomde idioot," mompelde hij tegen zijn spiegelbeeld, terwijl hij zo goed als het kon de black light paint dicht probeerde te krijgen. Dit was nog gemakkelijker gezegd dan gedaan en hij vreesde dat zijn hele kamer en alles wat hij verder nog aanraakte die nacht licht zou geven, maar dat was op het moment nog wel het minste wat hem kon interesseren. Hij voelde zich als een gigantisch wrak, zijn lichaam voelde zo warm aan alsof het zichzelf op zou branden en elke hap adem die hij nam, herinnerde hem er pijnlijk aan dat tot in de vroege uurtjes feesten waarschijnlijk geen heel slim idee was.
      Zo dacht Chessa er hoogstwaarschijnlijk ook over. Het was een berichtje van haar dat binnen was gekomen toen zijn mobiel oplichtte. Zijn mondhoeken kropen vreugdeloos omhoog bij het lezen van haar berichtje, want eerlijk was eerlijk: het idee dat ze hem daadwerkelijk kippensoep zou komen brengen - zelfs al was zijn eetlust zwaar verstoord - was behoorlijk schattig. Helaas voor zuster Chessa had hij heel andere plannen, dus stuurde hij direct een berichtje terug, inclusief foto van zijn ietwat mislukte 'kostuum'.

Patiënt, welke patiënt?

Het feit dat ze daadwerkelijk dacht dat hij op bed zou blijven liggen, nu het bekend was dat Scorpio feesten de beste ooit waren en dat hij zelf toevallig ook een Scorpio in hart en nieren was, verraste hem. Een avondje naar de klote gaan, was zo erg nog niet en voor hetzelfde geld zou bier zijn keel wel goed smeren. Hij hoopte het van harte.

Het duurde niet heel lang voordat hij bij het huis waar alles te doen was, was aangekomen. Hij had gelijk gehad met zijn vermoeden dat er een hoop spinnende katten rond zouden lopen, want al voor hij naar binnen liep had hij er diverse over straat zien lopen - de een met een nog korter rokje dan de ander. Hoewel hij er normaal ongetwijfeld op af zou zijn gelopen, konden ze hem nu niet bepaald interesseren en even had hij het idee om Benji en Greg gewoon op te zoeken. Dat zou niet zo moeilijk moeten zijn, aangezien Greg al evengoed lichtgevende verf op zijn lichaam had gesmeerd.
      Echter kwam hij niet naar binnen. Zijn blik werd naar een reuzenpanda getrokken, die misschien niet heel erg reuze was, maar wel reuze aantrekkelijk.
      "Vannah." Pas nu besefte hij dat de longontsteking zijn stem behoorlijk hees maakte, maar dat weerhield hem er niet van om een grijnsje op zijn gezicht te toveren, of om aan één van de koorden aan haar pandamuts te trekken. "Een panda, leuk. Past wel bij je, die hebben ook maar drie keer op een jaar seks." Onschuldig liet hij zijn blik een keer over haar lichaam glijden, maar toen besloot hij met een nog veel onschuldigere blik om zijn kans te wagen.
      "Lief dat je op me hebt gewacht, overigens, om naar binnen te gaan. Shall we?" Hij bood zijn arm aan haar aan, hopend dat ze er niet voor zou zorgen dat hij zich nog meer belabberd zou gaan voelen dan hij zich op dit moment toch al deed.

---

She's imperfect but she tries