De Kwaadaardige Club || RPG - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 jan 2017 - 14:48 ]

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Jo Sparrow
"Ik zal hem straks wel eens aanspreken." Opeens komt er een meisje na 2 keer kloppen binnen. 'Hai' zegt ze 'Ik ben Maya, hoe heet jij?' "Ik ben Tibo. Woon jij hier ook?" zegt Tibo. "Maya omg!" schreeuw ik terwijl ik naar haar toe ren en haar een knuffel geef, "Ik heb je zo gemist!" snel laat ik haar weer los, knuffels zijn voor goeirikken, "Sorry dat ik was weggegaan, het kwam niet door jouw echt niet, alleen... Davy was zo overtuigend... Net zoals mijn vader en ik moest wel, anders zou ik jullie in gevaar brengen..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Maya

'Ja ik woon ook hier' antwoord ik terwijl Jo erdoorheen schreeuwt en me snel een knuffel geeft 'Ik heb je gemist' zegt ze 'Ik jou ook Jo'
'Sorry dat ik was weggegaan, het kwam niet door jouw echt niet, alleen... Davy was zo overtuigend... Net zoals mijn vader en ik moest wel, anders zou ik jullie in gevaar brengen...' zegt Jo verontschuldigend. 'Het is goed hoor Jo, het gaat erom dat je nu weer terug bent, maar beloof me dat je me niet nog een keer zo achterlaat!'

---

Just be yourself

Martyr

Ik begin te schrijven in het notitieboekje, ik schrijf net zolang totdat mijn hand er pijn van begint te doen. Dan leg ik het boekje op de grond en leg ik er mijn hand boven op, maar ik haal hem er meteen vanaf. Ik pak het boekje op en gooi hem in de container.

---

i wanna die with you once or twice.

Iratus

Ik zucht zachtjes, en ik kijk omhoog. Langzaam drupt er iets of de grond. Regen?

Nee, het bloed dat nog steeds uit mijn been sijpelt. Geïrriteerd leg ik een soort verband aan.
Ik kreun.

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Setha

Angstig loop ik over straat, op elk moment kan iets gebeuren.
Elk moment, een gebeurtenis in je leven, elk moment, kan er iets fout gaan.
Elke stap, verder van de waarheid, terug naar een leugen
Elke stap, terug naar de toekomst en verder naar het verleden.
Elke dag zit ik weer zo te dichten, in mezelf om mezelf een beetje te blijven.
Bang hoef ik niet te zijn, de kracht in mij is groter dan iedereen, tenminste, dat denk ik.
Ik gebruik het niet maar wil het ook niet gebruiken... Nog niet... Pas als ze me iets aandoen.

Het is donker, eigenlijk vind ik dat wel fijn, storm zou het eigenlijk nog beter maken... Nee, geen toverkracht, nog niet!
Maar toch... eventjes maar... ik laat de boosheid door me heen vloeien en creëer regen en onweer, de wind gaat sneller en de mensen die nog buiten zijn vluchten naar binnen, wat een geweldig gevoel... een gevoel van, Vrijheid...
Ik kijk om me heen, een meisje zit gehurkt iemand af te luisteren, ik ga op een bankje tegenover zitten en luister naar de wind die steeds harder begint te waaien, de storm die steeds verder gaat, alsof ik de mensen nu pijn aan het doen ben, de mensen die mij ook pijn hebben gedaan. Het is niet altijd fijn om een nakomeling van Seth te zijn, de enige nu nog! Maar ik was ook de enige met toverkracht. Ik kijk strak naar het meisje die gehurkt zit, wat is ze aan het doen?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Tibohohohohohoho

'Ja ik woon ook hier' antwoord ze terwijl Jo erdoorheen schreeuwt en haar snel een knuffel geeft 'Ik heb je gemist' zegt ze 'Ik jou ook Jo' antwoorde Maya.
'Sorry dat ik was weggegaan, het kwam niet door jouw echt niet, alleen... Davy was zo overtuigend... Net zoals mijn vader en ik moest wel, anders zou ik jullie in gevaar brengen...' zegt Jo verontschuldigend. 'Het is goed hoor Jo, het gaat erom dat je nu weer terug bent, maar beloof me dat je me niet nog een keer zo achterlaat!' Ik snapte er niks van, dus ik liet ze gewoon uitpraten.

[ bericht aangepast op 10 juli 2016 - 8:54 ]

Jo Sparrow

'Het is goed hoor Jo, het gaat erom dat je nu weer terug bent, maar beloof me dat je me niet nog een keer zo achterlaat!' ik lach even naar haar,
"Nooit meer..." ik kijk even naar buiten, het gaat regenen... "Er is storm op komst, en zet je maar schrap als hij eraan komt..." de eerste druppen vallen al op de ramen en ik hoor het onweer al, "Iemand bang voor onweer?" vraag ik mijn blik strak op het raam terwijl ik een paar stappen naar achter zet. Het regent pijpenstelen, het is oorverdovend. Om elkaar te kunnen verstaan moet je bijna schreeuwen, "Waar zijn Iratus en Martyr?!"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Martyr

Ik zucht, en pak een volgend boek, waar ik door heen begin te bladeren. Zodra ik bij bladzijde zeshonderdvierentwintig ben aangekomen, gaan mijn ogen razendsnel langs de letters. Ik kijk op, zag ik iets bewegen? Ik ben er van overtuigt dat het wel zo is, ik sta op en loop voorzichtig in de richting waar het vandaan kwam.

---

i wanna die with you once or twice.

Iratus

Het begint te regenen, onweren. Een huiverende zucht glijd over mijn lippen. Ik heb het koud. Ijskoud.
Ik trek mijn knieën zo mogelijk nog hoger op, tegen de kou. Ik sla mijn armen er strak omheen.

Ongelukkig kijk ik naar de lichtjes in de lucht, vaag om te zien.

Ja. Ik ben bang.

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Martyr

Een plotselinge storm wekt de nacht tot leven. Verbijstert kijk ik op. Er klopt iets niet, hier. Ik pak mijn spullen in en sta op. Ik loop langs de container, de pikzwarte straat op, die nu verlicht wordt door een lichtflits. Deze storm, hij is zo gemaakt, alle weer combinaties bij elkaar, in de natuur onmogelijk. Het is alsof de wolken ontploffen en alle vormen van neerslag op ons laten neer dwalen, alsof een verre wind uit het oosten op komt zetten om on allemaal weg te blazen. De eerste persoon die ik tegen komt blijkt Iratus te zijn. Ik moet schreeuwen om boven de wind uit te komen.
'Iratus!' schreeuw ik, 'Kom mee!'

---

i wanna die with you once or twice.

Iratus

Steeds heftiger wordt deze storm, steeds luider weerklinkt mijn schreeuw.
De allergrootste angst. Natuur!

'Iratus! Kom mee!'
Ik klem mijn handen over mijn oren.
'Laat het stoppen! Laat het ophouden.'
Ik huil machteloos, maar de zoute tranen gaan verloren in het geweld om me heen.
'Zorg dat het overgaat!'

Ik weet dat ik doodsbang ben. Bijna val ik flauw.
'Laat het weggaan...'
Ik beweeg me niet. Dat durf ik niet.

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Setha

Ik zie dat de twee gestaltes proberen weg te komen aan het onweer. Er komt een kleine lach op mijn gezicht, ze is bang... ik hoor haar schreeuwen.
Net zoals hun gaan schreeuwen als ze me te zien krijgen.
Nee... dit is niet goed... Ik mag onschuldige mensen niet straffen voor hun daden... Ik begin te huilen en laat het onweer ophouden, nu is er alleen maar regen. Het zijn de vergrote tranen van mij...
Ik kruip in elkaar op de bank, ik kan de twee gestalten goed zien, het is namelijk iets lichter. Ik vraag me af of ze mij ook zien.

[ bericht aangepast op 10 juli 2016 - 19:09 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

-

[ bericht aangepast op 10 juli 2016 - 19:49 ]

---

i wanna die with you once or twice.

Lucens de storm was al een beetje opgehouden...Setha maakte de storm Maar die zag dat Iratus moest huilen en hield het weer ophouden

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]