[RPG - 300] The Rivers • SPEELTOPIC [16+] - Speeltopics

---

“Knowledge is power. Power to do evil...or power to do good. Power itself is not evil. So knowledge itself is not evil.” “There is only one thing that makes a dream impossible to achieve: the fear of failure.” Topics Rollentopics: O1 Praattopics: O1 Speeltopics:

The Rivers River City, beter bekend als The Rivers, is een kleinschalige stad in het westen van Amerika. In principe is het een stad als geen ander. Er is veel werkgelegenheid, zowel voor hoger- als lageropgeleiden, scholen en genoeg aanbod als het aankomt op vrijetijdsbesteding. River City staat echter bekend om criminaliteit. In een korte tijd is de stad de meest criminele stad van Amerika geworden. Alles in de onderwereld begint bij de maffiabende van Marco DeLuca. Deze man heeft zich al jaren gevestigd in de stad en heeft de controle over de drugskartel van The Rivers, de wapenhandel in de stad en de illegale prostitutie. De politie is er al jaren mee bezig om deze man in de gevangenis te krijgen, maar dat is moeilijker dan het lijkt. DeLuca heeft overal handlangers, zowel bij de politie als de hoge banken van de stad. Door zijn extreme welvaart is hij in staat om alles en iedereen om te kopen. Marco DeLuca is ongrijpbaar.       De FBI heeft een nieuw plan om de bende van DeLuca op te doeken. Er worden tientallen spionnen ingeschakeld om te infiltreren in de stad en uiteindelijk DeLuca te verraden tegenover de FBI. Verschillende ervaren spionnen worden geplaatst in de clubs waar DeLuca komt, in de hoge hotels van The Rivers en zelfs in de drugshandel waar de maffiabaas zich actief mee bezighoudt. Zal het hen lukken om DeLuca voor eens en altijd neer te krijgen of is de man te machtig om geraakt te worden?                                                                                                                                                                                                                         River City: information Iedereen die buiten de criminaliteit staat, heeft een doorsnee baan: docent, winkelmedewerker, fabrieksmedewerker, tuinier etc. Als je echter betrokken bent bij de criminele activiteiten van DeLuca bevind je je in een bepaalde circuit. Vaak ben je dan werkende als zijn handlanger, bankmedewerker, barman, drugssmokkelaar, prostituee, serveerster in DeLuca's favoriete club etc. Als je eenmaal in deze kring bent beland, is het praktisch onmogelijk om eruit te komen. DeLuca en zijn mannen kennen iedereen en zullen ook niemand met geheimen weg laten komen. DeLuca Mansion Marco DeLuca is samen met zijn gezin woonachtend in een immens groot huis in de buitenwijken van River City. Zijn huis wordt 24/7 streng bewaakt en je kunt er alleen binnenkomen op uitnodiging van DeLuca zelf. Club Embassy Club Embassy is de favoriete club van DeLuca. Het is een nachtclub die al jaren bestaat, maar sinds de interesse van DeLuca echt succes kent. Vaak werken hier de mooiste vrouwen van River City die graag een centje bij verdienen. Werken in die club verdient dan ook erg goed. De vrouwen die er werken, neigen vaak naar prostitutie maar ze zijn in principe barvrouwen. Vaak gaan ze met hun gasten naar huis, wetende dat ze dan meer geld kunnen verdienen. Ze zijn dit niet verplicht, alles gaat in principe uit vrije wil. Een aantal jaar geleden heeft Marco DeLuca de club opgekocht zodat hij er zijn eigen regels kon maken. Wapen- en drugshandel DeLuca heeft zijn macht bereikt door zijn succesvolle wapen- en drugshandel vanuit de stad. De maffiabaas heeft ondertussen geen actieve bijdrage meer aan deze handel, omdat hij rijk genoeg is om die vier generaties na hem nog een rijk leven te bieden. De handel gaat echter door en dan onder de leiding van DeLuca's rechterhand: Fabio DiMartino. Roles INVULLEN Naam: Leeftijd: 24+ (ik ben bereid om uitzonderingen te maken, maar dan wel met een goed verhaal) Beroep: Innerlijk: Uiterlijk: Geschiedenis: Hoe is degene terecht gekomen waar hij/zij nu is? Woonplek: In wat voor huis/appartement/flat woont jouw personage? Pas als je echt hoog staat in de maffia zul je echt extreem rijk zijn Relaties: Deze worden afgesproken in het praattopic. Ben origineel, niet iedereen is vrienden aangezien het een duistere wereld is Extra: Naam | User | Beroep | Pagina Inwoners: The Rivers Mannen • Felix Galante | mikelljakson | Maffia | 1.2 • Riccardo DiMartino | Dumbledore | Maffia | 1.3 • Johnny Cosa | mikelljakson | Maffia | 1.4 • Fabio Francesco DiMartino| Dumbledore | Maffia | 1.6 • Giovanni Alessandro Costanzo | Malec | Maffia | 1.7 • Isaac Mercer | Mignon | Politie | 1.8 • ? | Feliana | ? | ? • ? | Millard | ? | ? Vrouwen • Bella Nakoma DiMartino | Malec | ? | 1.3 • Reese Whiteheart | Sempre | Serveerster | 1.6 • Juliette D'Angelo-Bishop | Mignon | Serveerster | 1.6 • Ljubica Violeta Marfa Nataliya Gomulka | Avalance | Wapenhandel | 1.9 • Alessandra Havana Morello | Shazi | Maffia | 1.8 •Iolanthe Sophia Fuensanta | Asriel | / | 1.9 Spionnen Mannen • Gabriele Michele D'Angelo | AlecLightwood | Griffier | 1.4 • Emmanuel Alfie Cornelissen | IncroyabIe | Bankmedewerker | 1.4 • Fox Alastor Cyriacus | Asriel | Barman | 1.6 Vrouwen • Ophelia Nini Harisson | IncroyabIe | Bartender | 1.3 • Romy Eleanor Coleman | Raccoon | Stripper | 1.3 • Agatha Aisla Northvill | Unrequited | Bankmedewerker | 1.4 • Alvera Varinia Fuensanta | Deryth | Stripper | 1.6 Rules • River City is een fictieve stad. Heb je er vragen over? Ask me! • Alleen ik maak nieuwe topics, tenzij anders aangegeven • Reserveringen blijven vier dagen staan • Maximaal twee personages: minstens één man • Een post is minimaal 300 woorden • Geen ruzie OOC, alleen IC • Dit is een 16+-RPG. Geweld, vloeken en seksuele handelingen mogen beschreven worden • Bestuur geen personages van anderen • Geen perfecte personages • Ik heb hier veel tijd ingestoken, dus denk goed na of je meedoet • Heb je vragen? Stel ze! • Sluit anderen niet buiten • Have fun! • Thanks to IncroyabIe for the amazing cover! Begin Het is zeven november rond een uur of negen 's avonds. Het is koud buiten, eigenlijk te koud voor de tijd van het jaar en het regent hard. De meeste mensen zitten achter de tv, terwijl de onderwereld juist 's avonds tot leven komt. Op straat wordt, ondanks de regen, volop gehandeld en de clubs van DeLuca stromen langzaamaan vol met gasten die snakken naar een drankje en wellicht een praatje met een mooie dame. Er hangt een vreemde sfeer in de stad. Iedereen lijkt gespannen alsof er iets ernstigs gaat gebeuren.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Romy Eleanor Coleman

e Rebecca Jones is here now, sugar. f

Stripper s Spy s Undercover s Twenty Five s Club Embassy s At the bar

"Oh, maar het kan nog wel korter hoor." Zei Reese lichtelijk uitdagend wat me geamuseerd deed grijnzen. Haar zachte warme hand brandde op mijn been die ik sierlijk over de andere had heengeslagen en een zachte gniffel verliet mijn lippen. Haar hand van mijn been afduwen deed ik niet omdat ik het best wel aangenaam vond en daarbij had ze misschien informatie die ik nodig had. De dame kantelde haar hoofd iets wat me deed realiseren dat Reese echt prachtig was. De meeste hier waren dat wel, maar ze had iets speciaals wat ik wel interessant vind, maar goed ik was hier niet voor mijn eigen plezier -al genoot ik af en toe wel van een goede avond met een knappe vrouw of man aan mijn zijde-. Daarnaast moest ik me openstellen voor alles als ik aandacht wilde van de maffia's.
"Nee love, er moest iets geregeld worden. Dankzij hen hoef ik vanavond niet met iemand naar huis," zei Reese op mijn vraag waardoor ik mijn houding weer ontspande en haar iets verrast aankeek "Oh echt?" begon ik en knipperde even met mijn ogen. "Dus dat wilt zeggen dat je liever niet met iemand naar huis gaat?" een lichtelijk speelse toon was te horen en mijn linker mondhoek kroop omhoog terwijl ik Reese uitdagend aankeek. Ik nam een laatste slok van mijn wijn en keek kort naar de maffia bende waarna ik me naar Reese toeboog. " Als je wil kunnen we het vanavond weer leuk hebben." fluisterde ik grinnikend. "Als je iets voor mij doet dan tenminste." grijnsde ik waarna ik een kusje achter haar oor drukte en rechtstond. "Mijn act begint zo, so see you later darling." zei ik met een knipoogje en liep achter de schermen, waarna ik mijn strippersoutfit aantrok. Het was weer zo'n overdreven kort pakje waar mijn lingerie doorscheen. Achterin mijn bh had ik een kleine microfoon ingebouwd -thanks fbi- die ik dus ergens in de buurt van de maffia moest zien te krijgen.
De muziek startte en na een diepe teug adem ingehaleerd te hebben liep ik sierlijk het podium op met mijn hoge stiletto's en liet me door de muziek bewegen.
Mijn groene kijkers zochten de knappe dame die makkelijk te vinden was door haar fel rode lippen. Een grijns sierde mijn lippen en ik zond haar een knipoogje waarna ik verder deed met mijn acht en me langzaam ontdeed van mijn kleedje en het podium verder opliep om geld van geile mannen te ontvangen. Na enkele briefjes in mijn string gestoken te hebben draaide ik me weer om en deed mijn bh verleidelijk uit met de muziek waarna ik deze ergens in de buurt van de maffia's gooide, en een kushandje blies naar Felix, zodat ze niet meteen iets door hadden en na nog een paar minuten was mijn act om en liep ik terug naar de kleedruimtes waar ik mijn rood kleed weer aandeed -Bh loos welliswaar- en daarna liet ik terug naar de bar in de hoop om Reese daar terug te vinden.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

     

'Interessant... En wat als ik.. niet lief ben vanavond?' grijnsde Fox, nadat hij haar enkele seconden verward had aangekeken. Hij zette het glas waar hij mee bezig was neer, waarna hij op de barkruk naast haar ging zitten. Club Embassy had niet echt strenge regels voor zijn werknemers, dus zoiets kon makkelijk. Plus, zo'n negentig procent van de klanten in de club waren mannen, die liever bediend werden door de schaars geklede barvrouwen.
      'Hmmm,' antwoordde Alessa vaagjes. Ze deed alsof ze diep nadacht, terwijl ze verder van haar cocktail sipte. 'Daar kom je maar op een manier achter, hé?' lachte ze zachtjes. 'Misschien laat ik je voor straf een geschiedenisboek over schrijven. Of leg ik je iets verkeerd uit. Maar misschien leg ik ook wel iets uit waar we nog lang niet zijn zodat ik geamuseerd kan toe kijken hoe je worstelt met de opdrachten.' Ze haalde nonchalant haar schouders op en zond hem een quasi-onschuldige glimlach. 'Het kan echter ook heel iets anders zijn, het hangt er maar net vanaf waar ik zin in heb.'
      Voor ze iets anders kon zeggen, kwam er iemand tussen. 'Ik wil nog een whisky,' zei een mannelijke, bezat klinkende stem. Alessa keek op en zag de klant, die van middelbare leeftijd was, naar haar keek, in plaats van naar Fox. Ze rolde met haar ogen. 'Ik werk niet vanavond. Zoek maar iemand anders,' meldde ze hem op een afstandelijke toon, waarbij ze hem niet aankeek. De man leek de onderliggende hint niet te snappen en wurmde zich tussen Alessa en Fox in. Voor enkele seconden richtte hij zijn aandacht op Fox. 'Hé, jij werkt hier ook. Geef mij een whisky en de jongedame een Sex on the Beach.'
      Ze klakte met haar tong. 'Ik neem geen drankje aan van vreemden.'
      'Dan leren we elkaar daarna toch kennen?' grijnsde hij.
      'Geen interesse.'
      De man negeerde haar echter en hij draaide zich om naar Fox. 'Waar blijven de drankjes? Des te eerder je het geeft, hoe sneller ik de jongedame hier kan leren kennen, als je begrijpt wat ik bedoel.'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

In dubio staarde ik in de spiegel, terwijl ik om en om jurkjes voor mijn lichaam hield om te kijken welke er nog enigszins mee door kon gaan. Meestal trok ik naar Club Embassy mijn werkkleding aan, maar nu ik deze avond zelf niet hoefde te werken wilde ik het liefst iets gepaster over straat, al bleek dat een lastigere opgave dan verwacht. Dat heel dit gedub voldoende tijd kostte, bleek toen mijn mobiel trilde. Het was een berichtje van Alessa, die me vroeg of ik nog kwam die avond. Ik stuurde een simpel omw terug om haar te laten weten dat ik er snel aan zou komen. Er was immers geen hond die zielige smiley's van Alessa's kant zonder gewetenswroeging aan te kant kon schuiven, dus liet ze me weinig keuze. Daarnaast kon ik er niet bepaald rouwig om zijn dat ik nu een avond voor mezelf in de planning had staan. De laatste weken - al dan niet maanden - hadden voornamelijk in het teken gestaan van opstaan, zorgen voor Daniela, zorgen voor het huishouden, werken, slapen, alles opnieuw. Met een beetje geluk zag ik Gabriele tussendoor, iets wat met zijn eigen drukke schema mooi meegenomen was. Ik snoof wat schamper, maar kreeg vrijwel direct een minieme, doch gelukzalige glimlach op mijn gezicht. Nooit had ik, had iemand ook maar, gedacht dat ik zou trouwen. Trouwen was niets voor mij, dat was iets waar ik van overtuigd was geweest. Alleen al dat stomme, zoetsappige gedoe met jurken, om nog maar niet te praten over ingewikkelde gastenlijsten en de keuze van een geschikte locatie. Toch pronkte er nu al een geruime tijd een prachtige ring rond mijn vinger en op sommige, of eigenlijk de meeste momenten durfde ik wel te beweren dat ik gelukkig getrouwd was.
      Mezelf erop betrappend dat ik nog altijd voor de kledingkast stond te dubben en nog altijd niet onderweg was zoals ik Alessa had willen laten geloven, pakte ik een simpel, maar classy, zwart jurkje uit mijn kast. Het had misschien een diepe hals, maar het stond me allerminst ordinair. Al moest ik toegeven dat dit ook grotendeels aan mijn figuur te danken - of wellicht juist wel te wijten - was: ik kon eenmaal niet pronken met iets wat ik niet had. De enige keer dat ik effectief borsten had gehad om aan de wereld te kunnen laten zien, was toen ik zwanger was geweest. Het nadeel van zwanger zijn was dan echter weer dat alles groter, dikker en lomper werd, dus veel ermee geholpen was ik niet.
      In ieder geval was ik voor zover ik wist niet zwanger meer, was niets groter, dikker en lomper, en was mijn voorgevel dus nog altijd zo plat als een dubbeltje, waardoor ik het jurkje prima kon hebben. Weinig zin om nog meer moeite te doen om goed voor de dag te komen, liep ik snel langs Daniela's kamer om haar een kusje te geven en zei ik de oppas gedag, om vervolgens dan toch echt te vertrekken. Nog vrij gespaard gebleven door de regen arriveerde ik bij het café waar ik normaal zelf de drankjes serveerde. In plaats daarvan zat ik er nu zelf, waarschijnlijk tot grote ergernis van Gabriele. Inmiddels kende hij me echter lang genoeg om te weten dat ik toch mijn eigen zin wel doordreef.
      Dus plofte ik ontspannen op een hoge stoel aan de bar en probeerde ik de aandacht van een van mijn collega's te krijgen.
     

---

She's imperfect but she tries

Fabio DiMartino.
      Als er iemand ter wereld was die je met één enkele blik zou kunnen doden, dan was hij het wel. Ik durfde te wedden dat enkel de donkere blikken van Fabio het zonnetje al plaats konden doen maken voor het gigantische noodweer als op deze avond. Mijn joviale, en toch wel enigszins trotse, begroeting werd dan ook snel getemperd toen ik niet eens een reactie kreeg. Even bleef ik hem vol verwachting aanstaren, in de ijdele hoop om een teken van appreciatie te kunnen bespeuren, maar zoals verwacht viel het resultaat teleurstellend te noemen.
      "Het gaat over Sangallo." Na die woorden bracht ik mijn glas naar mijn mond, om een flinke - een iets te flinke - slok te nemen. Ik hoopte dat dit alles Fabio geïnteresseerd zou maken, maar toen dit mijns inziens niet voldoende lukte, wiebelde ik nerveus heen en weer op mijn stoel - zijn vuurwapen op tafel, binnen zijn handbereik nota bene, hielp hier ook niet veel meer aan mee - al dwong ik mezelf de man voor mij zo kalm mogelijk aan te blijven staren. Voor even dan. Uiteindelijk ging ik namelijk overstag, want ik was te enthousiast over mijn prestaties om Fabio dit voor de tweede maal af te laten vlakken.
      "Die deal van afgelopen week?" Natuurlijk was dit een overbodige vraag: ik vermoedde dat deze grote, boze baas hier tegenover me dondersgoed wist wat er zich allemaal afspeelde in zijn naam. Lang bleef ik dan ook niet stil en ik vervolgde snel mijn verhaal, om hem te laten horen waar het daadwerkelijk over ging. "Nou, op het bureau hadden ze er dus lucht van gekregen. Lang verhaal kort: ze zijn achter de bewakingsbeelden van het kroegje daar tegenover aangegaan, waarop de deal nog net in grote lijnen zichtbaar was. En wie heeft ervoor gezorgd dat die beelden foetsie zijn?" Even liet ik een veelbetekenende stilte vallen, maar omdat ik bang was dat de man tegenover me lang niet zo voldaan zou zijn als ikzelf, besloot ik zelf het verlossende antwoord maar te geven. "Juist ja, moi. Dus het leek me wel zo terecht om hierop te proosten."
      Niet te beroerd om direct daad bij woord te voegen, hief ik mijn glas op, wachtend totdat hij hetzelfde zou doen.

---

She's imperfect but she tries

---

"Het gaat over Sangallo." begon Isaac tegen Fabio. De man tegenover de jongen liet echter niets los in zijn gezichtsuitdrukking of hij geïnteresseerd was. Dat was iets dat Fabio al jaren deed. Ergens was het een bepaalde bescherming tegenover zijn gevoelens, maar er zat ook iets van nature in. Fabio merkte dat Isaac ietwat nerveus naar het wapen op de tafel keek. Fabio volgde kort zijn blik, maar was niet van plan om het geweer op te bergen. "Die deal van afgelopen week?" vervolgde Isaac zichzelf alsof Fabio niet wist waar hij het over had. Daarom trok Fabio lichtelijk geïrriteerd zijn wenkbrauw op, uiteraard wist hij over welke deal het ging. Fabio had zijn zaakjes keurig netjes op orde.       "Nou, op het bureau hadden ze er dus lucht van gekregen. Lang verhaal kort: ze zijn achter de bewakingsbeelden van het kroegje daar tegenover aangegaan, waarop de deal nog net in grote lijnen zichtbaar was. En wie heeft ervoor gezorgd dat die beelden foetsie zijn?" Doordat Isaac zo ongelooflijk gehaast praatte, moest Fabio even de moeite doen om zijn woorden op een rijtje te zetten. Fabio gaf het niet graag toe, maar Isaac had zijn interesse. "Juist ja, moi. Dus het leek me wel zo terecht om hierop te proosten." voegde de jongen eraan toe waarna hij zijn glas omhoog hield. Fabio was niet bepaald in een goede stemming, maar de jongen had goed nieuws gebracht en dat kon hij waarderen - ondanks dat hij dat niet helemaal liet merken. Daarom hief hij geluidloos zijn glas op, liet het tegen het glas van Isaac aankomen en gunde Mercer een klein knikje dat zijn waardering liet blijken.       'Goed gewerkt,' zei hij zacht, maar hard genoeg voor Isaac om te verstaan. Fabio nam een flinke slok van zijn drankje en zette zijn glas weer terug op de tafel. 'Zeg eens, Isaac' begon hij terwijl hij zijn ogen liet rusten op zijn geweer. 'Heb je ooit eens op iemand geschoten?'

[ bericht aangepast op 29 april 2016 - 21:39 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

Ricci mocht misschien lichtelijk chaotisch overkomen, hij was er goed in om alles en iedereen in de gaten te houden. Zo viel zijn oog op Giovanni en het viel hem op dat de jongen bijzonder vaak om zich heen te keek alsof hij de club volledig in zich op wilde nemen. Eigenlijk wilde Ricci daar iets van zeggen, hij vond het immers heerlijk om een spottend opmerking naar een groentje te maken. Dat deed hij echter niet, omdat Gabriele weer zijn aandacht trok toen hij begon te praten. "Zeg jij het maar, Riccardo. Jij vroeg mij hier. Anders had ik nog wat besprekingen met een aantal partijen, die wat dwars liggen.' zei hij met zijn altijd aanwezige accent. Ricci nam een flinke slok van zijn drankje en kwam daarna tot de conclusie dat dat ook zijn laatste slok van dat glas zou zijn.       'Ik heb me bedacht, denk ik' sprak Ricci dan ook nonchalant. Hij wenkte naar een meisje achter de bar, wees naar zijn glas en wachtte af totdat hij een nieuw drankje kreeg. "Als er geen zaken te doen zijn, ga ik liever naar huis om wat uitstaande zaken zelf verder te regelen. Je weet hoe ik over dit soort plekken denk." voegde Gabriele daar streng aan toe. Ricci rolde zijn ogen toen Gabriele dat niet kon zien en zuchtte eens diep. Het laatste waar hij zin in had, was het serieuze gedoe waar Gabriele mee aan kwam. Hij pakte zijn gevulde glas van de bar en nam opnieuw een slok.       Ricci keek rustig toe hoe Gabriele wat wijze woorden tegen Giovanni sprak. Ricci was van mening dat hij betere dingen te doen had. 'Heren, ik moet jullie toch echt verlaten' sprak hij uit het niets. 'Ik heb wat andere zaken te regelen'       Ricci dronk in één teug zijn glas leeg, groette de twee alsof hij ergens wel beleefd was en liep toen weg van hem. Ricci was al waar hij heen ging. Eerder die avond had hij Alvera zien dansen en hoewel ze prachtig was om naar te kijken, was dat niet de reden dat hij nu op de deur van haar kleedkamer klopte. 'Hey, A?'

---

Big girls cry when their hearts are breaking

      Met een van mijn ellebogen gesteund op de kaptafel en in mijn andere hand een brandende sigaret staarde ik door de slierten rook heen naar een onzichtbaar plekje in het uiterste hoekje van mijn kleine kleedkamer. Mijn gedachten gleden subtiel van het ene onderwerp, naar een ander; van het werk, naar mijn echte werk en van Fabio naar het leven wat we eens hadden waarbij het bittere einde niet uit was gebleven. Lichtelijk gedeprimeerd nam ik een diepe hijs van mijn sigaret en trok een van de lades open onderin de kaptafel. Daaruit viste ik een klein flesje met een alcoholisch goedje, die ik na het openen daarvan achterover gooide. Met een licht vertrokken gezicht nam ik een nieuwe hijs van mijn sigaret en blies de rook in enkele kleine kringetjes weer uit terwijl ik de peuk uitdrukte in de asbak.
      Om mezelf af te leiden van alles wat er door me heen ging besloot ik mijn mak-up bij te werken, evenals mijn lange lokken een keer door te borstelen — waarna ik ze in een losse, slappe vlecht bond die ik speels over mijn schouder heen liet hangen. Ik had geen zin om te blijven hangen in deze bui en het enige wat daarbij hielp was om niet stil te blijven zitten en vooral bezig te zijn. Vervolgens duwde ik mezelf overeind en opende de kleine sporttas die ik mee had genomen naar hier. Zoals altijd was de tas volgeladen met enkele rokjes, blousjes en een enkele jurk, en bleef ik een paar tellen vertwijfelend boven de tas hangen vooraleer ik een keus had kunnen maken. Het liefste had ik me in een oude spijkerbroek gehesen met een wijd schoudershirt maar dat was een dresscode die in de club niet getolereerd zou worden; al helemaal niet van het personeel zelf. Uiteindelijk won het eenzame zwarte jurkje het van de rest en stapte ik er subtiel in zodat ik hem via mijn heupen omhoog kon halen om deze volledig aan te kunnen trekken.
      Terwijl ik de rits poogde dicht te doen klopte er op dat zelfde moment iemand op de deur van mijn kleedkamer. “Hey, A?” De vragende stem van Ricci weerklonk waarop ik de opluchting door mee heen voelde glijden — die klaarblijkelijk secondes eerder nog nerveus waren geweest. “Ricci, kom binnen,” bracht ik uit en sjorde nog een laatste keer aan de rits van mijn jurk voordat ik het echt opgaf. “Misschien kun je me dan meteen helpen met mijn rits? Ik krijg hem niet dicht. “
      Een beetje onhandig — met een arm die via mijn schouder naar mijn rug reikte en de ander die het via mijn zij probeerde — draaide ik me om. Zachtjes blies ik een losgeraakt pluk haar uit mijn zicht en haakte mijn poelen vast in die van de man die binnenstapte alvorens ik hem een warme glimlach schonk. “Vrouwen en hun jurken hè,” grinnikte ik zacht.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Het was wel duidelijk dat Ricci vanavond geen zaken meer ging doen. Hij was zoizo meer van het zondige leven. Nu was ik ook echt geen heilige, want ik had meer dan een klein beetje bloed aan mijn handen. Toch had ik het niet op de losbandige praktijken die hier gaande waren. Ik had het er dan ook niet op dat mijn vrouw hier werkte, zelfs al was het alleen achter de bar. Deze wereld was voor zaken alleen, en zelfs dan zou je je er niet mee moeten inlaten als goede maffioso. Nu was ik een vuile overspeler, een verrader, maar ik zou niets anders willen dan verdwijnen, terug naar Sicilia, en nooit meer boven water komen. Dat kon alleen niet met een dochtertje en een vrouw, waarvan zeker de laatste hier sterke banden had. Ook ging het niet als lid van de Mafia hier, maar als speciale gezant in Italië zou ik het nog wel voor elkaar kunnen boxen. Ik zuchtte en knikte naar Ricci, toen hij zei andere zaken te hebben, voor hij wegging en ik me naar Giovanni keerde. "Als je wil mag je meehelpen papierwerk te doen. Maar je kan ook gewoon zelf dingen gaan doen." zei ik, maar ik was nog niet klaar toen ik een bekend hoofdje aan de bar zag zitten, wat een vuur in me deed ontspringen, en niet alleen op de goede manier. Juliette zou vanavond bij Daniela blijven, niet naar de kroeg gaan. Nu wist ik dat ze haar eigen pad trok, maar dit was te gek. Ik had gehoopt dat dit een avondje samen zou kunnen betekenen, maar nu dus blijkbaar niet. "Sorry." verontschuldigde ik me tegenover de jongen, voor ik naar mijn vrouw liep en een hand op haar schouder legde. "Ik dacht dat je vanavond bij Daniela zou blijven." zei ik, met een duidelijke toon van irritatie in combinatie met mijn Italiaanse vuur. Ik was hier echt niet blij mee. Als ik nu thuis had gewerkt vandaag, of ze had moeten werken, was het anders geweest, maar dat was niet zo. "Ik dacht dat nu ik vroeg klaar ben hier, we een avondje samen konden doorbrengen, maar gezien je liever in dit zondige helhol rondhangt, ga ik wel gewoon thuis werken." Ik spuugde de woorden haast haar kant op terwijl mijn accent met de lettergreep zwaarder werd. Mijn lontje was kort, en dit soort dingen kon ik echt niet tegen. Ik hing mijn tas wat beter om mijn schouder en keek haar recht in haar ogen aan, wachtend op een reactie, voor ik waarschijnlijk weg zou lopen. Ze was nog altijd de prachtigste en enige vrouw in mijn leven, op deze manier dan, maar dit haalde echt het bloed onder mijn nagels vandaan.

---

Bowties were never Cooler

Felix Galante Ik fronsde bij het hele gebeuren wat voor mij plaats vond, ik had nonchalant een sigaret opgestoken en toegekeken. Ik had mijn ogen meer op Romy gericht tijdens het hele tafereel en vies geglimlacht toen ik haar enkele biljetten zag oprapen. Hij was zelfs even wat afwezig gaan staren tot hij opmerkte dat Ricci ons gedag zei, ik keek hem argwanend aan en liet net als hem mijn drankje opnieuw inschenken.       Je hoefde niet veel te doen om mij geirriteerd te krijgen, als ik maar even met Ricci praten kreeg ik al de kriebels van hem. ‘’Als je wil mag je meehelpen papierwerk te doen. Maar je kan ook gewoon zelf dingen gaan doen,’’ sprak Gabriele tegen Giovanni waardoor ik even fronsend hen aan keek. Was het zijn slaafje? Toen hij ons gedag zei volgde ik hem nauwkeurig met mijn ogen na, Gabriele eindigde bij een prachtige vrouw die aan de bar zat; ik voelde me dan ook bijna verplicht om wat roet in het eten te gooien en schoof me nonchalant aan bij de twee. De sigaret in mijn handen tikte ik netjes af in een bakje die op de bar gevestigd was en ik glimlachte zwakjes, ‘’Chi è questa bella donna?’’ wie is deze prachtige vrrouw vroeg ik en keek van de een naar de ander. ‘’Ik ben Felix, Felix Galante. Mijn naam moest vast wel eens gevallen zijn,’’ sprak ik kalm en stak mijn hand naar haar uit. ‘’Je ziet er prachtig uit vanavond, mag ik dat zeggen?’’

---

Everything is illuminated by the light of our past.

[Spreekt Felix vloeiend Italiaans? Want dat schuingedrukte was Italiaans ;p]

---

Bowties were never Cooler

AlecLightwood schreef:
[Spreekt Felix vloeiend Italiaans? Want dat schuingedrukte was Italiaans ;p]

Ja hahaha dat was de bedoeling , hij komt ook uit Italie mr ander deel , dat hadden we afgesproken toch ? ( sorry is al te lang geleden dit haha )

---

Everything is illuminated by the light of our past.

mikelljakson schreef:
(...)

Ja hahaha dat was de bedoeling , hij komt ook uit Italie mr ander deel , dat hadden we afgesproken toch ? ( sorry is al te lang geleden dit haha )

[Sorry, vergeten. Was idd even geleden]

---

Bowties were never Cooler

Hij keek aandachtig toe hoe ze van haar glas nipte. Hij had plots behoefte om zelf ook iets te nemen, maar besloot om het nog even te laten. Wat hij echter wel deed, was een sigaret uit zijn broekzak halen. Zonder veel om zijn omgeving te geven stak hij deze op en nam meteen een diepe trek.       "Daar kom je maar op een manier achter, hé?" lachte ze zachtjes. Fox glimlachte terug terwijl hij de rook uit zijn neus blies.       "Misschien laat ik je voor straf een geschiedenisboek over schrijven. Of leg ik je iets verkeerd uit. Maar misschien leg ik ook wel iets uit waar we nog lang niet zijn zodat ik geamuseerd kan toe kijken hoe je worstelt met de opdrachten.'" Ze haalde nonchalant haar schouders op en zond hem een quasi-onschuldige glimlach, terwijl Fox spottend zijn wenkbrauw optrok. Dit was niet meteen het antwoord dat hij verwachtte en hij hoopte dat niemand meeluisterde, anders zou het maar zielig overkomen. Vanuit zijn ooghoeken zag hij mensen komen en gaan, zonder echt zijn aandacht te trekken.       "Het kan echter ook heel iets anders zijn, het hangt er maar net vanaf waar ik zin in heb," ging ze echter verder en hierbij rees zijn tweede wenkbrauw. Natuurlijk moest het gesprek onderbroken worden net op het moment dat het interessant werd. De man die hen stoorde had naar Fox' mening al meer dan genoeg gedronken, maar veel kon hij er niet tegenin brengen. Hij had meer te verliezen dan enkel zijn baan, dus stond hij geïrriteerd op en stapte weer om de bar heen.       Waar blijven de drankjes? Des te eerder je het geeft, hoe sneller ik de jongedame hier kan leren kennen, als je begrijpt wat ik bedoel," zei de man, toen hij nog maar net klaar stond. Opnieuw trok Fox spottend zijn wenkbrauw op en besloot zich dan toch maar te moeien, in de hoop er ooit nog iets voor terug te krijgen. Sowieso zou ze hem geen les meer willen geven, als hij de man gewoon liet doen.       "No can do, sir. De jongedame zei nee. Als u gezelschap zoekt, zou ik bij die dames eens gaan vragen," antwoordde hij verrassend beleefd voor zijn doen. Hij wees naar de schaars geklede dames in een andere hoek van de bar. Sommige meisjes stonden op het podium, anderen presteerden meer in bed. Zo zat de wereld in elkaar. Helaas schudde de man zijn hoofd en boog hij zo dicht naar Fox toe, dat deze bijna zijn sigaret in zijn neus duwde om de adem van de man niet te hoeven ruiken.       "Ik wil haar," siste hij. Fox blies wat rook in zijn gezicht, waarbij de man hoestend weer ging zitten. Vervolgens legde hij zijn arm om alessa's schouders en grijnsde. "En ik neem haar. Wat wil je doen? De politie bellen?" Hij lachte en pakte een deel van haar haar, waarna hij er aan rook. Fox was niet onder de indruk, maar besloot wat zwaardere middelen te gebruiken.       Hij begon de drankjes in te schenken, draaide zich om en deed enkele slaappillen die hij altijd op zak had in het glas van de man. Hij wist perfect hoeveel te gebruiken, aangezien hij dit trucje vaak genoeg had toegepast op zijn moeder.       "Hier." zei hij, waarna hij de twee drankjes op de bar zette. De man grinnikte, duidelijk in zijn nopjes over zijn zogenaamde overwinning, en kapte het glas in één keer naar binnen. Fox hoopte maar dat de combinatie met de alcohol niet té zwaar was, want hij had niet veel zin om weer achter de tralis te verdwijnen - al was het maar omdat hij perongeluk één of andere klootzak vermoord had. Twee minuten later schoof de man van zijn stoel en viel hij snurkend op de grond in slaap.       "Moet je iets anders hebben dan Sex on the beach?" vroeg Fox quasi-onschuldig aan Alessa, zonder nog op de snurkende kerel te letten.

I do a thing called what I want.

[ bericht aangepast op 4 juni 2016 - 23:13 ]

---

Mijn brein breint zoals het breint.

[Als het goed is wel. Zit nu op me telefoon dus kan zo gauw ff de link niet voor je zoeken.]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Gabriele heeft trouwens zijn vrouw aangesproken]

---

Bowties were never Cooler