[RPG - 300] The Rivers • SPEELTOPIC [16+] - Speeltopics

---

“Knowledge is power. Power to do evil...or power to do good. Power itself is not evil. So knowledge itself is not evil.” “There is only one thing that makes a dream impossible to achieve: the fear of failure.” Topics Rollentopics: O1 Praattopics: O1 Speeltopics:

The Rivers River City, beter bekend als The Rivers, is een kleinschalige stad in het westen van Amerika. In principe is het een stad als geen ander. Er is veel werkgelegenheid, zowel voor hoger- als lageropgeleiden, scholen en genoeg aanbod als het aankomt op vrijetijdsbesteding. River City staat echter bekend om criminaliteit. In een korte tijd is de stad de meest criminele stad van Amerika geworden. Alles in de onderwereld begint bij de maffiabende van Marco DeLuca. Deze man heeft zich al jaren gevestigd in de stad en heeft de controle over de drugskartel van The Rivers, de wapenhandel in de stad en de illegale prostitutie. De politie is er al jaren mee bezig om deze man in de gevangenis te krijgen, maar dat is moeilijker dan het lijkt. DeLuca heeft overal handlangers, zowel bij de politie als de hoge banken van de stad. Door zijn extreme welvaart is hij in staat om alles en iedereen om te kopen. Marco DeLuca is ongrijpbaar.       De FBI heeft een nieuw plan om de bende van DeLuca op te doeken. Er worden tientallen spionnen ingeschakeld om te infiltreren in de stad en uiteindelijk DeLuca te verraden tegenover de FBI. Verschillende ervaren spionnen worden geplaatst in de clubs waar DeLuca komt, in de hoge hotels van The Rivers en zelfs in de drugshandel waar de maffiabaas zich actief mee bezighoudt. Zal het hen lukken om DeLuca voor eens en altijd neer te krijgen of is de man te machtig om geraakt te worden?                                                                                                                                                                                                                         River City: information Iedereen die buiten de criminaliteit staat, heeft een doorsnee baan: docent, winkelmedewerker, fabrieksmedewerker, tuinier etc. Als je echter betrokken bent bij de criminele activiteiten van DeLuca bevind je je in een bepaalde circuit. Vaak ben je dan werkende als zijn handlanger, bankmedewerker, barman, drugssmokkelaar, prostituee, serveerster in DeLuca's favoriete club etc. Als je eenmaal in deze kring bent beland, is het praktisch onmogelijk om eruit te komen. DeLuca en zijn mannen kennen iedereen en zullen ook niemand met geheimen weg laten komen. DeLuca Mansion Marco DeLuca is samen met zijn gezin woonachtend in een immens groot huis in de buitenwijken van River City. Zijn huis wordt 24/7 streng bewaakt en je kunt er alleen binnenkomen op uitnodiging van DeLuca zelf. Club Embassy Club Embassy is de favoriete club van DeLuca. Het is een nachtclub die al jaren bestaat, maar sinds de interesse van DeLuca echt succes kent. Vaak werken hier de mooiste vrouwen van River City die graag een centje bij verdienen. Werken in die club verdient dan ook erg goed. De vrouwen die er werken, neigen vaak naar prostitutie maar ze zijn in principe barvrouwen. Vaak gaan ze met hun gasten naar huis, wetende dat ze dan meer geld kunnen verdienen. Ze zijn dit niet verplicht, alles gaat in principe uit vrije wil. Een aantal jaar geleden heeft Marco DeLuca de club opgekocht zodat hij er zijn eigen regels kon maken. Wapen- en drugshandel DeLuca heeft zijn macht bereikt door zijn succesvolle wapen- en drugshandel vanuit de stad. De maffiabaas heeft ondertussen geen actieve bijdrage meer aan deze handel, omdat hij rijk genoeg is om die vier generaties na hem nog een rijk leven te bieden. De handel gaat echter door en dan onder de leiding van DeLuca's rechterhand: Fabio DiMartino. Roles INVULLEN Naam: Leeftijd: 24+ (ik ben bereid om uitzonderingen te maken, maar dan wel met een goed verhaal) Beroep: Innerlijk: Uiterlijk: Geschiedenis: Hoe is degene terecht gekomen waar hij/zij nu is? Woonplek: In wat voor huis/appartement/flat woont jouw personage? Pas als je echt hoog staat in de maffia zul je echt extreem rijk zijn Relaties: Deze worden afgesproken in het praattopic. Ben origineel, niet iedereen is vrienden aangezien het een duistere wereld is Extra: Naam | User | Beroep | Pagina Inwoners: The Rivers Mannen • Felix Galante | mikelljakson | Maffia | 1.2 • Riccardo DiMartino | Dumbledore | Maffia | 1.3 • Johnny Cosa | mikelljakson | Maffia | 1.4 • Fabio Francesco DiMartino| Dumbledore | Maffia | 1.6 • Giovanni Alessandro Costanzo | Malec | Maffia | 1.7 • Isaac Mercer | Mignon | Politie | 1.8 • ? | Feliana | ? | ? • ? | Millard | ? | ? Vrouwen • Bella Nakoma DiMartino | Malec | ? | 1.3 • Reese Whiteheart | Sempre | Serveerster | 1.6 • Juliette D'Angelo-Bishop | Mignon | Serveerster | 1.6 • Ljubica Violeta Marfa Nataliya Gomulka | Avalance | Wapenhandel | 1.9 • Alessandra Havana Morello | Shazi | Maffia | 1.8 •Iolanthe Sophia Fuensanta | Asriel | / | 1.9 Spionnen Mannen • Gabriele Michele D'Angelo | AlecLightwood | Griffier | 1.4 • Emmanuel Alfie Cornelissen | IncroyabIe | Bankmedewerker | 1.4 • Fox Alastor Cyriacus | Asriel | Barman | 1.6 Vrouwen • Ophelia Nini Harisson | IncroyabIe | Bartender | 1.3 • Romy Eleanor Coleman | Raccoon | Stripper | 1.3 • Agatha Aisla Northvill | Unrequited | Bankmedewerker | 1.4 • Alvera Varinia Fuensanta | Deryth | Stripper | 1.6 Rules • River City is een fictieve stad. Heb je er vragen over? Ask me! • Alleen ik maak nieuwe topics, tenzij anders aangegeven • Reserveringen blijven vier dagen staan • Maximaal twee personages: minstens één man • Een post is minimaal 300 woorden • Geen ruzie OOC, alleen IC • Dit is een 16+-RPG. Geweld, vloeken en seksuele handelingen mogen beschreven worden • Bestuur geen personages van anderen • Geen perfecte personages • Ik heb hier veel tijd ingestoken, dus denk goed na of je meedoet • Heb je vragen? Stel ze! • Sluit anderen niet buiten • Have fun! • Thanks to IncroyabIe for the amazing cover! Begin Het is zeven november rond een uur of negen 's avonds. Het is koud buiten, eigenlijk te koud voor de tijd van het jaar en het regent hard. De meeste mensen zitten achter de tv, terwijl de onderwereld juist 's avonds tot leven komt. Op straat wordt, ondanks de regen, volop gehandeld en de clubs van DeLuca stromen langzaamaan vol met gasten die snakken naar een drankje en wellicht een praatje met een mooie dame. Er hangt een vreemde sfeer in de stad. Iedereen lijkt gespannen alsof er iets ernstigs gaat gebeuren.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Het was vandaag weer tijd voor de wekelijkse vergadering. Normaal was ik daar niet zo gespannen voor. Ik maakte een netjes en compleet rapport voor de grote baas en speelde een aantal onbelangrijke details door aan de FBI om geen argwaan te wekken, maar vandaag was anders. Marce DeLuca zou vandaag zelf aanwezig zijn, wat alleen maar kon betekenen dat er echt iets groots en belangrijks aan zat te komen. Ik had me dan ook in een van mijn beste pakken gestoken. Het was een echte Italiaanse, zwart, met borduursel over de jas, het vest, en de bijpassende das. Ik had er een wit hemd onder zitten, want het zwarte kon ik niet vinden. Mijn haar was netjes gedaan en mijn stoppelbaardje getrimd tot een nonchalante stoppel. Ik trok mijn schoenen aan en drukte nog een kus op het voorhoofd van Daniela, die zoet lag te slapen in haar bedje. "Juliette. Zullen we gaan? We kunnen niet te laat komen." Daarbij had ik een afspraak gemaakt met Felix, zodat we niet met heibel deze belangrijke vergadering in zouden gaan. Ik had hem nogsteeds niet vergeten dat hij met mijn dame had proberen aan te pappen. Ze had duidelijk een ring om haar vinger en hij was vaak genoeg in de club om te weten wie ze was. Toch moesten we dit oplossen voor de vergadering, want ik moest met mijn volste aandacht erbij zijn. Ik had de kwartaalcijfers, een aantal andere belangrijke feiten, moest alles noteren, en moest betrouwbaar blijven. Nog een keer controleerde ik of alles in mijn aktetas zat, voor ik mijn sleutels en jas pakte, en naar de auto liep. Ik zette mijn aktetas achterin en startte het wagentje. Nu was het niet heel ver rijden naar de club, maar door de nervositeit, was het geen prettige rit. Mijn vurige persoonlijkheid was hetgeen waarom mensen van me hielden, en waardoor ik mezelf was, maar het zorgde er ook voor dat mijn emoties even vurig waren. Ik liet ze niet de overhand nemen, maar het zorgde er wel voor dat ik nu weinig kon hebben, wat waarschijnlijk niet handig was als Felix en ik de confrontatie aan zouden gaan. Ik parkeerde de auto op z'n normale plekje en keek even naar Jules. "Ik moet hier nog wat doen, mi amore. Ik zie je na de vergadering." Met die woorden en nog een kus op haar lippen, stapte ik uit en pakte mijn tas, om daar te wachten op Felix, die toch best een boel had uit te leggen over het feit dat hij mijn vrouw versierde. Misschien had ik niet direct fysiek moeten worden, maar het had niet eens in zijn hoofd moeten opkomen.

[ bericht aangepast op 14 juni 2016 - 20:15 ]

---

Bowties were never Cooler

Felix Galante Ik begon haastig aan mijn derde glas water, ik was zo zenuwachtig als wat en vanochtend was ik zeker niet als de helderste opgestaan. Ik voelde me de hele dag suf en ik was gister dan ook plots in slaap gevallen, mijn geld was niet verdwenen en alles lag nog netjes op zijn plek; hoe kon ik dan zo moe zijn geweest? Rebecca was wel al vertrokken in de ochtend wat ik eerlijk gezegd vreemd vond, hadden we dan niks gedaan?       Mijn ogen gingen naar de klok toe, het was bijna half acht en hoewel het niet netjes was en totaal niet volgens de regels ging ik niet op tijd komen voor mijn afspraak met Gabriele. Zijn houding en het feit dat hij mij gister voor de arrestatie compleet voor lul had gezet was ik niet vergeten. Ik had mijn netste pak aan getrokken maar ik kon niet ontkennen dat ik nu al liep te zweten als een otter, ik was vreselijk zenuwachtig – bang dat ik verdacht zou worden aangezien ik mijn geld als een gek zat te spenderen en dat niet het meest bedachtzaamste was wat je kon doen op dit moment. Ook het feit dat Marco DeLuca aanwezig ging zijn gaf me kippenvel over mijn hele lichaam, hij was de Don, de grote baas.       Met een sigaret opgestoken maakte ik mijn weg richting Club Embassy, toen ik uit was gestapt was het precies zeven over half; ik klapte het portier hard dicht en liet mijn auto wegrijden aangezien ik dat zelf amper tot nooit meer deed. Ik gaf hem nog wat geld toe voordat ik mijn weg naar binnen maakte, mijn ogen zoekend naar Gabriele. Toen ik hem had gespot liep ik langzaam maar zeker naar hem toe, ‘’Gabriele,’’ sprak ik kalmpjes en bestelde twee drankjes voordat ik knikte richting een zithoek. ‘’Ga zitten, ga zitten,’’ voegde ik er langzaam maar zeker aan toe. Niet wachtend op een antwoord begon ik er naar toe te lopen, de klok in de gaten houdend want ik wilde absoluut niet te laat komen tegenover DeLuca. Ik zat neer en scande Gabriele zijn gezicht, zijn houding en zijn postuur. Tuurlijk had ik over wraak nagedacht maar achter wraak zou mijn leven ook in een twijfelachtige positie komen en dat kon ik nu niet hebben. ‘’Ik wil geen problemen Gabriele, hai capito?’’ hai capito = snap je?

---

Everything is illuminated by the light of our past.

[Is het niet logisch als de twee zoizo in het Italiaans tegen elkaar spreken? Gezien ze beiden Italiaans zijn.]

---

Bowties were never Cooler

PeterMaximoff schreef:
[Is het niet logisch als de twee zoizo in het Italiaans tegen elkaar spreken? Gezien ze beiden Italiaans zijn.]

Ja kan kan, maar dacht misschien gewoon paar kleine dingen hij gewoon in het engels zegt ofzo.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Ook prima. Gab gaat wel gewoon in het Italiaans tegen hem te keer hoor. Zijn Engels is niet zo goed

---

Bowties were never Cooler

Het is handiger als jullie dit bespreken in het praattopic, die is er niet voor niks ;x

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

      Behendig schoot ik de brandende sigaret weg, waarna ik overeind kwam uit een van de tuinstoelen die ik zo op het balkon had weten te zetten dat het nog paste ook. De geïnhaleerde rook rolde nog even over mijn lippen heen terwijl ik de woonkamer binnen stapte. Sloffende geluiden, met het welbekende getik van nagels op de grond, vertelde me dat mijn trouwe viervoeter op me af kwam. Vertederd liet ik me dan ook door mijn knieën zakken en onderging al grinnikend de knuffels die ik van de grote spierbundel mocht ontvangen. “Toe Mex,” lachte ik zachtjes, zodra het dier zijn hele lichaam tegen me aangooide — en ik nog net op tijd kon voorkomen dat ik op mijn billen terecht kwam. “Als je me nu niet laat opstaan kom ik nog te laat,” bracht ik quasi-mopperend uit en klopte de hond liefkozend op zijn schouder. Alsof ik hem een onzichtbaar teken had gegeven, kroop hij van mijn schoot af en sjokte met een haast norse uitdrukking terug naar zijn mand — waar hij me bijna een beledigende blik leek toe te werpen.
      ”Verwend beest.” Hoofdschuddend en met een glimlach rondom mijn lippen graaide ik de zwarte tas van de bank af en hing deze over mijn schouder heen. Onderweg naar de voordeur bond ik mijn nog vochtige lokken op een hoge knot. “Tot straks, Mexie!” wierp ik nog over mijn schouder, voor ik de deur van mijn appartement dichttrok en opnieuw vertrok richting Club Embassy

      Het was nog rustig toen ik aankwam bij de Club. De meeste gasten kwamen pas later op de avond en zij die er wel al waren, kwamen vermoedelijk voor de vergadering die vanavond plaats vond.Hoewel ik er eigenlijk mijn voordeel uit moest zien te halen, daar mijn meerdere dit uiterst op prijs zouden stellen, stond mijn hoofd er allesbehalve naar. Eerlijk toegegeven had ik moeite met de verdeling binnen mijn twee banen en inmiddels was het ene meer gaan betekenen dan het ander eigenlijk zou moeten doen. Mijn badge en wapen lagen al weken te verstoffen in de kluis op mijn slaapkamer — verborgen onder een luik op de bodem daarvan. Een diepe zucht rolde over mijn lippen heen terwijl ik de Club binnen liep.
      Onderweg naar achteren begroette hen die ik tegen kwam met een flauwe glimlach, en schoof mijn tas de kleedkamer binnen zodra ik deze bereikt had. Op dit moment was ik alles behalve gekleed op een avond in de club, daar een vale skinny op mijn heupen rusten en een wijd shirt er boven hing. Mezelf omkleden zou ik later wel doen, tenslotte begon mijn act pas over twee uur en had ik dus nog even tijd voor een stevig drankje vooraf.
      Bij het naderen van de bar viel mijn oog haast direct op de bekende lokken van Alessa — die op haar beurt net achter de bar bezig leek te zijn. “Hey jij,” begroette ik haar vriendelijk en liet mezelf op een van de krukken glijden. “Mag ik van jou iets sterks, maar niet waar ik over vijf minuten al van op de kop ga staan?” Een zachte grinnik rolde over mijn lippen heen terwijl ik naar de jonge vrouw keek. Met een elleboog op de bar liet ik mijn kin op mijn hand rusten. “Jij bent ook al optijd, nietwaar?”


Ze is waardeloos, maar ik had geen inspiratie dus dit was het beste voor nu.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Uiteindelijk was ik toch maar naar binnen gegaan, want het was flink fris buiten, in elk geval voor mij. Ik was dan ook net binnen en had een glas water achter mijn kiezen toen ik de man aan zag lopen met wie ik had afgesproken. Dit moest kort blijven en mocht niet naar worden, want we hadden nog een hele belangrijke vergadering met de grote baas. Misschien dat ik het daarom ook zo graag wilde goed maken, zodat deze spanning er niet nog eens bij zou zijn tijdens de zoizo al gespannen vergadering. Ik knikte naar hem, om te laten zien dat ik hem had gezien, toen hij binnenkwam. "Felix." zei ik kil tegen de man, die nu al drank naar binnen wilde gaan gieten. Ik liep achter hem aan naar de zithoek waar hij naar knikte en ging zitten, tegenover hem, zodat er een tafel tussen ons in stond mocht het nodig zijn. Intussen begon de man in het Engels, terwijl we beiden Italiaans waren, dus dat snapte ik niet, maar goed. Ik ging dus maar gewoon in mijn moedertaal verder. "Misschien moet je dan eens opletten aan welke dames je probeert te zitten, Felix. Er zit toch duidelijk een ring om haar vinger. Ik wil ook geen problemen, maar het versieren van de vrouw van een ander is in verschillende wetboeken verboden." Ik haalde even diep adem en ging met een hand door mijn nette haren. "Jij bent even goed opgevoed met die normen, waarden, en wetten, Felix. Juliette was misschien ooit een danseres in de Club, maar dat is ze al jaren niet meer." Ik deed heel veel moeite om niet in woede uit te barsten. Ik wilde een gemeende verontschuldiging aan mij en aan mijn vrouw, als een start in elk geval. Dat zou voor nu wel genoeg zijn, en er was nog tijd voor. Ik wilde namelijk wel even voor DeLuca aanwezig zijn om alles klaar te leggen en voor te bereiden op de plek zelf. Het was nu 10 over half 8 en ik wilde zeker om 10 voor 8 klaar gaan zetten. Niet dat ik ooit direct om een verontschuldiging zou vragen, dat was zwakte, maar ik beschouwde het als manieren dat hij die wel zou geven. Ik bleef Felix strak aankijken, wachtend op zijn reactie, vechtend om mezelf kalm op deze bank te houden en hem niet naar zijn nek te vliegen, zoals die bewuste avond.

[ bericht aangepast op 15 juni 2016 - 23:11 ]

---

Bowties were never Cooler

Felix Galante Zijn stem was kil en zijn houding stond me nog steeds tegen; eveneens nam ik de drankjes vriendelijk aan van de serveerster en gaf er een grove tip gewoon omdat het kon en misschien een klein beetje om aan Gabriele te laten zien dat het hartstikke goed met me ging.       "Misschien moet je dan eens opletten aan welke dames je probeert te zitten, Felix. Er zit toch duidelijk een ring om haar vinger. Ik wil ook geen problemen, maar het versieren van de vrouw van een ander is in verschillende wetboeken verboden." Ik fronste en haalde mijn schouders nonchalant op. ‘’Jij bent even goed opgevoed met die normen, waarden, en wetten, Felix. Juliette was misschien ooit een danseres in de Club, maar dat is ze al jaren niet meer." Ik fronste lichtelijk en keek toen even richting de palen die akelig leeg er bij stonden.       ’’Gabriele,’’ sprak ik kalmpjes en nam een slok van mijn glas whiskey, mijn ogen gleden langs zijn gezicht waarna ze vielen op mijn eigen handen. Ik bekeek ze aandachtig voordat ik een pakje sigaretten uit mijn zak haalde en ze voor zijn gezicht hield als teken dat hij zich vrij mocht voelen om er een te pakken. ‘’Ik weet niet zo goed wat mij bezielde maar..’’ Ik maakte hevige handgebaren als ik praatte en dat was dan ook nu het geval. ‘’Ik vond haar een mooie vrouw en alle mooie vrouwen hebben behoefte aan complimenten, ik kom uit een ander tijdperk dan jouw Gabriele; daarbij zijn wij niet meer in Italië en worden vrouwen hier als niets minder dan hoeren gezien als ze aan een paal hangen.’’ Ik likte mijn lippen en wierp een blik op mijn horloge, ‘’daarbij was mij een blauw oog geven niet echt een oplossing,’’ sprak ik en schudde mijn hoofd. Ik stond langzaam op en stak mijn hand uit naar hem, ''zijn we klaar nu?''

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Felix was nu al aan het drinken, wat ik niet snapte, want je wilde toch nuchter en compleet helder zijn als de grote baas langskwam, maar goed. Zijn stem bleef kalm, maar dat zei niets, dat wist ik ook wel, net als het feit dat hij met zijn handen sprak, want dat was ook normaal. Hij hield een sigaret naar me toe, maar ik wees het met een simpel handgebaar. Ik rookte al jaren niet meer en had geen behoefte om er nu weer aan te beginnen nu ik een vader was, al zou het wel fijn zijn tegen de spanning. Zijn woorden begonnen goed, maar toen hij dit naar mij ronddraaide. Ik keek naar zijn hand die hij naar me uitstak. "Dat vrouwen in de prostitutie zitten, betekent niet dat ze geen respect verdienen, Felix. En als vrouwen respecteren een ding is uit een ander tijdperk, blijf ik graag daar." zei ik resoluut. Ik keek naar de man en nam zijn hand. "Zie dit als een gebaar van goede trouw, dat je hiervan geleerd hebt en het niet meer doet." zei ik, voor ik zijn hand weer losliet en met mijn spullen richting de vergaderzaal liep, om daar klaar te gaan zetten. Ik moet mijn dossiers klaar hebben liggen en mijn schrijfspullen op orde hebben, zodat ik alles woord voor woord zou kunnen noteren. DeLuca wilde de notulen graag gedetailleerd hebben, zodat elk puntje compleet duidelijk is en iedereens standpunt ook. Zo kwamen er geen verwarringen en zouden plotse standpuntsveranderingen kunnen worden opgemerkt en uitgeplozen, want dat kon een mol betekenen. Ik was nog wel altijd bang dat ik ooit gepakt zou worden, maar ik speelde weinig door en wilde ook niets van hen weten, waardoor ik mijn geweten grotendeels schoon kon noemen. Toch wilde ik heel graag weg uit de greep van de FBI, terug naar Italië, maar ik had hier een baan, loyaliteit aan de Mafia, en bovenal een gezin. Nu kon Daniela vloeiend Italiaans, maar Juliette niet, en zij had hier haar familie en vrienden. Ik wilde niet verkassen zonder dat zij het ook echt wilde. Toch hoopte ik echt dat we binnen een paar jaar naar Italië, naar huis, zouden gaan, maar niet als het tegen de wil van mijn vrouw in zou gaan.

---

Bowties were never Cooler

---

Fabio was altijd te vroeg. Hij was standaard twintig minuten eerder aanwezig dan zijn partners. Dat was een trekje dat hij nooit verleerd had. Hij hield er simpelweg niet van om ergens net op tijd of te laat te zijn, hij wilde de ruimte eerst zelf inspecteren voordat hij het vertrouwde om de ruimte met anderen te delen. Als je maar lang genoeg in het vak zat, leerde je jezelf aan om niemand te vertrouwen. Fabio had zelfs altijd zijn vraagtekens bij alles wat zijn broer zei. Dat was bij Ricci eigenlijk nooit een slecht idee. Die jongen was sowieso zo vreemd als iets.       Fabio keek de vergaderzaal rond en liet toen zijn blik hangen op de deuropening. Zijn baas, Marco deLuca, stond er met zijn persoonlijke wachters. Hoewel Fabio het dichtste bij een vertrouweling van DeLuca kwam, was hij nog altijd nerveus als hij de man zag. Marco beschouwde Fabio als een soort zoon, maar tegelijkertijd ook als een broer. Ze hadden een vreemde band. Fabio had zich dan ook hard naar de top gewerkt en hij was niet van plan om dat te verspillen. 'Fabio,' grijnsde Marco toen hij naar binnengelopen kwam. Hij hield zijn armen open als teken dat Fabio hem een omhelzing moest geven. Fabio stond dan ook op en gaf zijn baas een omhelzing. Dat was normaal voor hem. 'Hoe is het?' vroeg Marco vervolgens terwijl hij zich liet neerzakken op de stoel aan het hoofd van de tafel. 'Zijn gangetje,' antwoordde Fabio rustig. 'Hoe gaat het met de zaken?'       'Laten we het niet over zaken hebben, Fabio' zei DeLuca streng. 'Hoe gaat het met jou?' Ietwat ongeïnteresseerd haalde Fabio zijn schouders op. Hij hield er niet van om over zichzelf te praten.

Feel free to join them

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Ik was ne gaan zitten, met al mijn spullen netjes klaar voor de vergadering, toen de Don, meneer DeLuca binnen kwam. "Gabriele". Ik stond op en gaf gaf hem een beleefd knikje, voor ik respectvol zijn ring kuste. "Don DeLuca" Het was een oude traditie en daar hechtte ik meer waarde aan dan vele anderen hier. Hij nodigde me ook uit voor een omhelzing, die ik aannam, maar wat ik toch altijd nog iets ongemakkelijk vond. Hierna ging ik weer zitten en legde nog wat dingen recht, terwijl hij naar zijn stoel liep. Tijdens dat proces kwam Fabio binnen en ze begonnen een gesprek, alsof ik er niet was. Dit gebeurde vaak, en vond ik ook niet erg. Mijn baan bestond grotendeels uit luisteren en me niet mengen in zaken, beide banen eigenlijk. Toch had ik vandaag wel een recht tot spreken over een aantal onderwerpen, die vooral met cijfers en financieren te maken hadden. Een ging over internationale betrekkingen. Normaal ging ik hier niet over, maar ik had wat dingen voor elkaar gekregen, die heel mooi konden uitpakken voor deze tak van de Mafia, maar ook voor mij persoonlijk. Ik las nog even door mijn papieren, in mijn nette handschrift, maar in het Italiaans natuurlijk. Ik probeerde niet te luisteren naar wat er werd gezegd, maar ik ving alles toch op. Ik probeerde alsnog zo onzichtbaar mogelijk te blijven, maar ik werd uiteindelijk toch in het gesprek betrokken. "Gabriele, hoe gaat het met jou? En je familie?" De Don kende mijn familie goed. Dit kwam niet alleen omdat ik tot de binnenste kring behoorde, maar ook omdat zijn jongste en Daniela niet heel veel scheelden en ze wel samen speelden af en toe. "Het gaat goed. Daniela slaapt goed de nachten door en Juliette lijkt haar wilde streken langzaam wat te verleren wat me veel gemoedsrust geeft. Hoe gaat het met u?" Ik hield mijn heimwee er altijd buiten, of mijn angsten, maar kleine normale dingen als dit waren niet erg om te vertellen, zeker niet zo casual als mannen onder elkaar. "Fijn om te horen. Thuis gaat het gewoon z'n gangetje. Ik heb niets te klagen." Intussen nam hij plaats aan het hoofd van de grote tafel. Ik keek even naar Fabio en toen naar Raf, die zoals altijd naast me lag. De hond verliet eigenlijk nooit mijn zijde, waar ik erg blij mee was, want je wil niet weten hoe vaak het gebeurt dat mensen denken dat ik een gewoon bankiertje ben die ze kunnen beroven zonder gevolgen, al zou hij nooit een van mijn broeders hier aanvallen. "Hoe gaat het met jou, Fabio?" vroeg ik uiteindelijk maar, om de stite te breken die was ontstaan doordat DeLuca een drankje had ingeschonken gekregen en dit rustig was gaan drinken.

---

Bowties were never Cooler