[RPG] [300] A Modern Marauders Christmas Carol [SPEELTOPIC] [1] - Speeltopics

6 april 2016 - 20:00 Arcturus is offline

I solemnly swear that I am up to no good.

A MODERN MARAUDERS CHRISTMAS CAROL
Same school, same story, same characters, different time; a Modern Marauders Story.

Het is kerstmis, december 2014, de vier vrienden - James, Sirius, Remus en Peter - blijven deze kerst op Hogwarts om samen met de andere Gryffindors kerst te vieren. Hogwarts is echter verandert; er zijn geen uilen en geen perkamentrollen, alles gaat nu via het internet. In dit RPG kan je uit vinden hoe het zou zijn als de Marauders nu geleefd zouden hebben!

Dit is een doorstart van het RPG Modern Marauders, we doen dit zodat het ook voor andere makkelijker is om mee te doen.

• Inspi ratie •

R O L L E N VOL

[Dit mogen zowel bestaande als zelf bedachte rollen zijn.]
GRYFFINDOR
• Sirius Orion Black • Ben Barnes || Lizor [1.1]
• Remus John Lupin • Andrew Garfield || WillNotLearn [1.8]
• Peter Pettigrew • Evan Peters || Lizor
• James Potter • ? || ? [?]
• Frank Longbottom • Thomas Brodie-Sangster || Millard [1.2]
• Gwendolyn Caroline Martch • Sophie Turner || Roms [1.7]
• Mary MacDonald • Lily Collins || Amatis
• Lily Evans • Karen Gillan || Mignon [1.5]
• Alice Prewett • Rosie Tupper || Dumbledore [1.6]
• Maia Raegan von Leirko • Amelia Zadro || Adephagia [1.7]
• Kathelaine Avierella Savore • Zoey Deutch || Lizor [1.7]

SLYTHERIN
• Daniël Cillin Rogers • Dylan Sprayberry || Transmissions [1.7]
• Severus Snape • Louis Garrel || HalfBloodPrince [1.4]
• Regulus Arcturus Black • ? || ? [?]
• Dorian Arcelin Kasai • Xavier Dolan || Lizor [1.1]
• Caleb Brody Hughes • Mikkel Jensen || Mulisch [1.2]
• Celebran Serpen von Leirko • Lucky Blue Smith || Lizor [1.6]
• Edward Nathaniel Mulciber • FC || Liber [1.7]
• Blake Sophia Haynes • Monica Ollander || Bigsleep [1.3]
• Scarlett Rose River • Diana Agron || Frenchcore [1.1]
• Mavi Fallyn Rogers • Willa Holland || Transmissions [1.7]
• Franciszka Malia Rogers • Ashi Ross || AlecLightwood [1.2]
• Adalae Cresenta Romanova • Kathryn Newton || Sociopaths [1.3]
• Ailis Juliet Sutherland • Nastya Kusakina || Adephagia [1.3]
• Alexis Pascal Rutherford • Caitlin Stasey || Mulisch [1.6]
• Alcina Pyralis • Janel Parrisch || TheseWords [1.8]

RAVENCLAW
• Caspian Foxx Zachariah • Josh Duhamel || SiriuslyBlack [1.7]
• Cedric James Carrow • Colton Haynes || Frenchcore [1.1]
• Axel James Sutherland • Paul Craddock || Adephagia [1.3]
• Gilderoy Lockhart • Leonardo DiCaprio || Dumbledore [1.6]
• Lajila Vinaya Lancaster • Magdalena Zalejska || Mulisch [1.2]
• Faelia Christina Brown • Emily Bador || Bigsleep [1.3]
• Primrose Matilda York • Emeraude Toubia || AlecLightwood [1.2]
• Harper Coralie Lukasiak • Gigi Hadid || Dumbledore [1.4]
• Emily Lucy Matthews • Barbara Palvin || Liber [1.5]
• Wiktoria Harmion • Angelica Blick || Polovina [1.5]

HUFFLEPUFF
• Luke Nathan MacNamara • Michael Clifford || AlecLightwood [1.2]
• Max Adrian Sanderson • Misha Collins || SiriuslyBlack [1.7]
• Jason Axel O'Donnell • Diego Barrueco || Mulisch [1.2]
• Ollie Gabriel Reid • Hugh Vidler || Bigsleep [1.3]
• Ashley Joseph Diggory • Ash Stymist || calice [1.6]
• Freya Brennan • Cora Keegan || WillNotLearn [1.8]
• Chloe Maliette Porter • Scarlett Leithold || Millard [1.2]
• Dove Elisabeth Sparrow • Alexis Ren || SiriuslyBlack
• Chava Hailey Stirling • Brittany Robertson || Altaria [1.5]
• Elise Anna Matthews • Barbara Palvin || Saiph [1.4]

Leraren

Prefects

Quidditch Team

S O C I A L M E D I A

T O P I C S

R E G E L S

S T A R T E R S

Wednesday, December 24th — Christmas Dance

Nog steeds ligt er buiten een dikke laag sneeuw. Het is de avond van het kerstbal en iedereen maakt zich klaar om richting The Great Hall te gaan. De meeste leerlingen gaan na “The Christmas Dance” naar huis en de rest blijft de hele vakantie op school. Happy holidays!

Gelieve de volledige naam van je personage, de afdeling, speciale posities, de locatie van je personage en de personen die bij hen zijn vermelden. Dit om inspringen voor iedereen makkelijker te maken.

Mischief Managed.

[ bericht aangepast op 31 okt 2016 - 15:55 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

5 juli 2016 - 1:19 WillNotLearn is offline

WillNotLearn 19217

Remus Lupin

Grappig hoe één gebeurtenis een vriendschap zo kon veranderen, zo terug kon zetten. een paar weken geleden was ik niet zo bang geweest gewoon iets tegen hem te zeggen, gewoon te praten. Praten over wat er gebeurt is, en over wat er nu zou gaan gebeuren met ons.
Een paar weken geleden kon een berg trol me niet tegenhouden mijn lippen op die van de -te knappe voor iedereens goed- jongen naast me te drukken, ook al kon ik zo wel meer dan een hand vol meiden benoemen die daar ook geen probleem mee zouden hebben.
De jongen had iets met me gedaan dat ik niet onder woorden kon brengen, gevoelens die er nog steeds waren maar er was iets dat me dit keer tegenhield mijn lippen op die van hem te drukken.

Sirius houding en toon veranderen alsof hij snel een schakelaar heeft omgedraaid op het moment dat mijn 'date' met Fabian opkomt, hij had zelf het onderwerp opgebracht? Wat was zijn probleem nu dan?
In de tijd dat we niet praten had ik meerdere verhalen gehoord over hem en verschillende meisjes, geen idee of het waarheidsgetrouw was of niet maar dat maakte ook niets uit. In de jaren dat hij hier op school zat was hij door meer meisjes heen gegaan dan ik door regenboog sokken (en dat waren nogal wat).

Ik was te moe om uit te vogelen waar hij over aan het denken was, op zijn gezicht zijn meerdere dingen te zien maar waar hij over aan het denken was, was voor mij nog steeds alleen een raadsel.
Ik voelde me schuldig dat hij de hele tijd op de bank in de common room had geslapen, en blijkbaar niet veel slaap gekregen had. Dit was pas de eerste keer dat de wallen onder zijn ogen me opvielen, maar zo dichtbij elkaar waren we ook al een tijdje niet meer geweest.
Mijn ogen glijden van zijn wallen over de rest van zijn gezicht, al was een groot gedeelte niet te zien door de schrammen en modder die er nu op zaten. En zelfs onder de viezigheid, schrammen, en wallen zag hij er nog net zo knap uit als altijd, dat was toch niet eerlijk?

Wanneer er een huiself langsloopt vraag ik hem voorzichtig en beleefd om een nat doekje, gelukkig wist ik zo langzamerhand wel welke van de huis elfen je wel en niet iets kon vragen zonder uitgescholden te worden.
Als de huiself terug komt met het doekje bedank ik hem natuurlijk, en maak ik vervolgens aanstalten deze voorzichtig over Sirius gezicht te halen maar zelfs voordat ik zijn gezicht aan raak bedenk ik me dat het misschien niet het beste idee is om nu te doen. Misschien wil hij wel helemaal niet dat ik hem aanraak. Ik aarzel en leg het doekje dan toch maar naast Sirius neer.
'Voor je gezicht' leg ik vervolgens uit, terwijl ik mijn gezicht een beetje rood voel worden.
'Gelukkig zie je er bij lange na niet zo uit als na mijn maandelijkse avontuurtje' zeg ik met een zwakke, en ietwat verdrietige glimlach.
Het is even stil voordat ik mijn mond weer opentrek 'ga je ook naar het bal?'

Don't be like the rest of them, darling

8 juli 2016 - 16:40 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Dorian "Dora" Arcelin Kasai

17• Year 6 • Pureblood • Slytherin • Keeper • Prefect • Hallways • Luke

Ik zet mijn mobiel uit en ril een beetje. De huid op mijn arm, brand pijnlijk en ik knipper mijn tranen weg. Ik schrik op en verberg mijn bloedende arm verder onder mijn cape als ik een aanraking voel. Met rode ogen kijk ik op naar Luke die zojuist plaats naast mij genomen heeft. Hij ziet er niet veel beter uit dan ik. Ik kijk naar zijn handen op de mijne en neem een diepe, trillerige slok adem. Ik hou met een hand mijn gewaad stevig vast zodat mijn armen verborgen blijven en zucht tegelijkertijd met Luke. Hij blijkt dezelfde behoefte als ik te hebben en ik ben blij dat hij geen vragen stelt, of ook maar iets zegt. Hij is hier gewoon. Ik neem zijn hand even in de mijne en knijp er zachtjes in, als teken dat ik er ook voor hem ben, voordat ik achterover zak en mijn hoofd tegen de muur aan laat vallen. Ik sluit mijn ogen en laat de laatste tranen langs mijn wangen naar beneden sijpelen. Hoe moet ik nu ooit oog in oog komen te staan met Fae, nu ze dit weet. Ik slik.
Een paar keer open ik mijn mond om iets tegen Luke te zeggen, om deze vervolgens meteen weer te sluiten als ik de woorden niet toepasselijk genoeg vindt. Ik kan hem wel vragen wat er mis is. Waarom hij gehuild heeft, maar ik denk dat ik al weet wat er aan de hand is. Ik weet dat hij heimwee heeft en dat begrijp ik wel denk ik. Niet zo goed als hem, waarschijnlijk, want ik wil op dit moment echt niet terug naar mijn ouders. Het is niet zo dat ik niet van ze houd, dat is juist het probleem, anders had ik dit niet gedaan. Een zachte snik verlaat mijn mond en ik trek mijn hand terug om mijn wangen droog te vegen.
'Waarom is het allemaal zo lastig?' piep ik uiteindelijk, met een schorre, gebroken stem.

"We've all got both light and dark inside us. What matters is the part we choose to act on. That's who we really are."

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

8 juli 2016 - 16:53 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Sirius "Padfoot" Orion Black

“Nice one, James!”

17 • Year 6 • Pureblood • Gryffindor • Beater • Kitchens • With Remus

Ik kijk toe hoe Remus een huiself vraag om een doekje en bijt mijn lip. Ik kijk naar beneden en probeer mijn vertrouwde, zelfverzekerde blik op te zetten, maar ik krijg het niet voor elkaar. In tegendeel, ik zit dichter tegen het huilen aan dan ik durf toe te geven. Godver. De huiself komt terug met het doekje en Remus wil het pakken om mijn gezicht schoon te maken, even stokt mijn adem in mijn keel en begint mijn hart sneller te knoppen. Hij besluit echter om het doekje toch maar naast mij neer te leggen en een gevoel van teleurstelling overmand me.
'Voor je gezicht,' zegt hij terwijl zijn wangen lichtjes rood kleuren. Ik grijp het doekje en veeg mijn gezicht ruwer schoon dan ik in eerste instantie van plan was, maar ergens krioelt woede op. Ik ben niet boos op Remus, maar op mezelf. Hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren? Hoe heb ik in godsnaam alles zo kunnen verpesten?
'Gelukkig zie je er bij lange na niet zo uit als na mijn maandelijkse avontuurtje.' Ik knik afwezig en gooi het doekje naar de andere kant van de kamer, om vervolgens met mijn benen heen en weer te bungelen. 'Ga je ook naar het bal?'
'Ik heb wel een date,' mompel ik, 'maar ik heb geen zin. Eigenlijk ga ik liever niet. Wat boeit zo'n stom bal nou?' Ik rol mijn ogen en kijk van hem vandaan. 'Alleen maar koppels die lopen te kleffen en drama.' Ik zucht en schud mijn hoofd. 'En jij? Ga je met Fabian?' Ik trek mijn neus op en zucht. Dat is de grootste reden dat ik absoluut geen zin heb om naar het bal te komen. Vrijwillig Remus met iemand anders zien dansen? Nee bedankt. Dan weet ik wel dingen waar ik gelukkiger van word. Misschien hebben Blakely en Scarlett zin om vanavond met zijn drieën dronken te worden.

"Mr. Padfoot would like to register his astonishment that an idiot like that ever became a Professor."

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

11 juli 2016 - 12:21 KIaus is offline

KIaus 21035

Luke MacNamara
Hufflepuff || This will be a Sad Christmas
Dora was duidelijk in eenzelfde staat als ik. Ik probeerde hem iets van steun te geven, maar echt goed lukte het niet. Ik was namelijk er zelf niet veel beter aan toe, behalve dat mijn tranen niet over mijn wangen rolden op dit moment. Zijn kneepje in mijn hand deed me wel iets, maar ik wilde eigenlijk gewoon even niet alleen zijn, maar wel de tijd hebben om alles op een rijtje te kunnen zetten. Ik wilde gewoon naar huis, maar juist daar zou ik niet de rust kunnen vinden die je in dit immense kasteel wel had. Ik had gewoon even tijd nodig om alles te laten gaan, weer tot mezelf te komen, voor ik het in de vakantie allemaal zou wegdrukken om het gezellig te hebben met Benji en mijn familie. Toen uiteindelijk de stilte tussen ons werd gebroken, was het Dora de vroeg waarom het zo lastig was. Ik zuchtte zacht en haalde mijn schouders op. "Omdat de wereld een verknipte plek is en de mensheid het er zeker niet beter op maakt." mompelde ik. Het leven, en de wereld waren compleet verrot door mensen die alleen dachten aan hun eigen gewin. Verschrikkelijk. Ik wikkelde me iets beter in mijn cape en krulde me zo klein mogelijk op. Ik wilde nu het liefst gaan gitaarspelen tot mijn vingers rauw en bloederig waren, maar er zou vast weer iemand in de Common Room zijn die me zou stoppen en 'voor mijn eigen bestwil' mijn gitaar weg zou nemen. Dat was niet voor mijn eigen bestwil, want zo ging ik met dingen om. Daarbij was dit een stuk beter dan het alternatief, maar dat zagen velen niet. "Accio Bella" mompelde ik zachtjes. Niet veel later had ik mijn akoestische gitaar in mijn handen en begon een melodramatisch deuntje met veel trappetjes te spelen. Het kalmeerde me wel, al nam het de verschrikkelijke gevoelens waarmee ik zat opgescheept niet weg. Dat kwam hopelijk nog, maar na de moord van vanochtend, die nog altijd op mijn netvlies stond gebrand, maakte me daar erg onzeker over. Ik kon niet knipperen of ik zag het levenloze lijfje van het jongetje weer, en het feit dat het waarschijnlijk onbestraft zou blijven, maakte het nog wel een heel stuk erger. Als het nu geen vakantie was geweest, en ik niet bang was geweest dat ik de volgende zou zijn, had ik persoonlijk iedereen met zulke denkbeelden naar een kamer gelokt en ze een voor een met mijn blote handen de nek omgedraaid. Intussen speelde ik verder, maar de woede en het verdriet voerden nu zeker de boventoon in de muziek die ik speelde.

[ bericht aangepast op 11 juli 2016 - 12:24 ]

Bowties were never Cooler

4 aug 2016 - 9:59 WillNotLearn is offline

WillNotLearn 19217

Remus Lupin

wanneer ik hem vraag of hij naar het bal gaat krijg ik een raar gevoel in mijn maag als hij antwoord dat hij wel een date is.
Waarom verbaasde me dat? Geen dag gaat voorbij zonder dat Sirius een aanzoek krijgt van een meisje. En iedereen weet dat Sirius er zeker niet slecht uitziet.
Ik staar een tijdje naar Sirius zonder het echt door te hebben tot ik hem hoor vragen of ik met Fabian naar het bal ga.
Ik trek mijn schouders op ‘hij heeft me wel gevraagd’ zeg ik dan, terwijl mijn wangen weer rood kleuren ‘maar dansen is niet echt mijn ding’ natuurlijk wist hij dat al.
Het voelde alsof we helemaal opnieuw waren begonnen, en misschien was dat wel de manier waarop we dit aan moesten pakken. Gewoon alles vergeten en doen alsof we elkaar net hebben ontmoet.

[Sorry voor de korte post, ben nu onderweg naar Zweden & Noorwegen voor twee weken maar misschien dat ik in die weken nog snel kan posten]

Don't be like the rest of them, darling

7 aug 2016 - 12:20 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Dorian "Dora" Arcelin Kasai

17• Year 6 • Pureblood • Slytherin • Keeper • Prefect • Hallways • Luke

'Omdat de wereld een verknipte plek is en de mensheid het er zeker niet beter op maakt,' is zijn antwoord. Ik zucht zachtjes en veeg een paar tranen weg. Ik speel met mijn mobiel en bijt op mijn lip.
'Dat is het niet altijd,' mompel ik zachtjes. ‘Denk ik.’ Ik leun weer tegen de muur aan en trek mijn benen op zodat ik daar opgekruld zit als een balletje. Luke mompelt een spreuk maar ik ben niet bezig met wat hij zegt en laat mijn ogen dicht vallen. Ik verdrink langzaam in mijn gedachten, waar ik pas uit gewekt wordt als ik plotseling de klanken van een gitaar hoor. Ik kijk op. Blijkbaar heeft Luke zijn gitaar tevoorschijn getoverd, want hij zit nu te pingelen op zijn akoestische gitaar. Ik kijk op naar hem en veeg mijn tranen weg. De tonen van de muziek zijn misschien droevig, maar ze maken alles wel wat lichter. Ik leg mijn hoofd op Luke’s schouder en sluit mijn ogen weer. Ik luister naar de muziek die hij speelt en laat een paar tranen over mijn wang rollen.
De muziek maakt de stilte meer verdraagbaar en daar ben ik hem dankbaar voor. Mijn gedachten kunnen ook niet zoveel kanten op doordat de muziek door mijn gedachten galmt.
’Je speelt prachtig,’ mompel ik na een lange tijd. Het is amper hoorbaar, maar gezien ik met mijn hoofd op Luke’s schouder lig, zou hij het wel moeten horen. ‘Dank je,’ mompel ik dan. ‘Ik denk dat ik… eventjes van kleding ga wisselen,’ mompel zonder enige uitleg waarom, ‘en misschien gewoon mijn bed in kruip,’ fluister ik er achteraan. Ik veeg een paar tranen weg. ‘Je verdient het niet om verdrietig te zijn Luke.’ Ik kom heel langzaam en wiebelend overeind. ‘Het spijt me voor je.’

"We've all got both light and dark inside us. What matters is the part we choose to act on. That's who we really are."

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

7 aug 2016 - 14:28 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Sirius "Padfoot" Orion Black

17 • Year 6 • Pureblood • Gryffindor • Beater • Kitchens • With Remus

‘Hij heeft me wel gevraagd,’ zegt Remus en zijn wangen kleuren rood. Ik kijk hem aan. Ergens van binnen voel ik iets breken, voor zover er nog iets is om te breken. Voor mijn gevoel ligt mijn hart ergens op de grond compleet verscheurd en verpulverd tot alleen maar stof. ’Maar dansen is niet echt mijn ding.’
‘Weet ik,’ zeg ik afwezig. Ik staar naar een vlek op de muur achter Remus en laat de woorden die gesproken zijn in dit gesprek opnieuw afspelen. Je bent hem kwijt Sirius. Je hebt het compleet verpest. Zag je hem niet blozen? Hij heeft al iemand gevonden en waarom ook niet? Hij is zo speciaal, je hebt hem uit je handen laten glippen en hij is van je afgenomen. Opnieuw voel ik de tranen achter mijn ogen branden en prikkelen. Ik kijk snel weg als een zoute traan langs mijn wang sijpelt. Ik huil nooit en al helemaal in als er iemand in de buurt is. Ik spring op van waar we zitten en laat per ongeluk een schaal met koekjes op de grond kletteren. Lichtelijk geschrokken en onhandig raap ik de koekjes op. Een paar elfen komen op mij afgerend om te helpen.
Uiteindelijk kom ik overeind en draai ik mij om naar Remus. Mijn haar zit verward en mijn ogen zijn rood. Waag het niet om nu te gaan janken, Sirius, vertel ik mijzelf. Ik open mijn mond om iets te zeggen, maar sluit deze zodra ik de tranen weer voel opwellen. Als ik nu ga praten dan barst ik zeker weten, maar ik kan niet weglopen zonder iets te zeggen.
‘Ik… hoop dat je een l-leuke avond hebt met je date,’ zeg ik. Op dit moment beginnen de tranen te stromen, er is geen houden aan. ‘Ik moet gaan.’ Ik veeg een paar tranen ruw weg en vervloek mijzelf om mijn zwakke gedrag. ‘Sorry.’ Ik draai om, klaar om weg te stormen.

"Mr. Padfoot would like to register his astonishment that an idiot like that ever became a Professor."

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

7 aug 2016 - 21:24 KIaus is offline

KIaus 21035

Luke MacNamara
Hufflepuff || This will be a Sad Christmas
Ik probeerde alles mijn systeem uit te spelen. Ik voelde me klote en de muziek brak de stilte tussen Dora en mijzelf. Het hielp me zeker wel iets om te kalmeren, de tranen te doen stoppen, maar het rotgevoel van alles wat was gebeurt, ging er zeker niet door weg. Ik wilde gewoon naar huis, slapen in Benji's armen, mezelf veilig en geliefd voelen. Dat was hier al lang geleden. De meesten vonden me wel gezellig op een feestje, omdat ik drank meebracht, maar heel veel meer was het vaak ook niet. Nu probeerden sommigen wel te helpen, maar echt gewenst voelde ik me hier al lang niet meer, en nu na de moord van vandaag, zag ik geen reden meer om hier nog veel langer te blijven. Ook over het terugkeren moest ik nog eens goed nadenken. Aan de ene kant moest ik gewoon mijn school afmaken, maar aan de andere kant zag ik het in deze vijandige wereld eigenlijk niet meer zitten. Na een hele lange tijd spelen, waardoor mijn vingers al flink rauw begonnen te worden, maakte Dorian, die inmiddels tegen me aan lag, weer geluid. Ik stopte met spelen en luisterde naar zijn zachte lieve woordjes. "Dank je, maar het is echt niets." mompelde ik, voor ik hem aankeek. "Nee, de jongen die vanochtend voor helemaal niets om het leven is gekomen, die verdiende het niet." Het kwam er vrij bot uit, wat niet de bedoeling was. "Sorry, Dora. Zo bedoelde ik het niet. Het is alleen een erg lange dag geweest." Ik legde mijn handen weer op de snaren en sloot kort mijn ogen. "Ik ga zo naar huis. Dus ik denk dat dit vaarwel is." Zelf krabbelde ik nu ook op. Ik voelde me erg zwakjes, maar ik moest doorzetten. Als ik eenmaal thuis was had ik wel even om bij te komen. Ik hield mijn gitaar dicht tegen me aan. Lucy zat al in haar kooitje, net als haar vriendin, bovenop mijn bijna gepakte koffer. Ik moest de laatste dingetjes er nog in doen, en dan ging ik naar huis, zonder enig teken van mijn leven hier, achter te laten.

Bowties were never Cooler

12 aug 2016 - 20:58 WillNotLearn is offline

WillNotLearn 19217

Remus Lupin

Gryffindor

De huiselven om hun heen waren nog altijd druk bezig met van alles er liep bijvoorbeeld een huiself met een borden vol eten die hij balanceerde op één hand, een ander zat in een hoekje iets te breien dat leek op een sok maar gaten en bobbels had op de verkeerde plekken. Afgezien van het handjevol huiselven die stiekem naar de twee jongens die in hun keuken stonden. Bijna alsof waar ze naar aan het kijken waren zo'n verschrikkelijke dreuzel tv serie was. Zouden ze het deze aflevering redden? Zouden ze uit elkaar gaan? Zouden ze ooit weer samen komen?

Maar de twee jongens hadden waarschijnlijk deze huiselven niet opgemerkt, en anders hadden ze op het moment wel andere dingen aan hun hoofd, als je er bij was geweest had je ze beide een harde klap tegen hun achterhoofd gegeven en verteld dat ze ontzettend dom bezig waren en elkaar gewoon moesten zoenen. Ze waren zo verliefd op elkaar, en zelfs als ze dat zelf niet doorhadden waren er genoeg mensen in Hogwarts die dat duidelijk konden zien. Maar zoals de uitdrukking zegt: Liefde maakt blind

Wanneer Sirius plotseling op springt en er daarbij voor zorgt dat de schaal koekjes naast hem op de grond valt rennen er direct een paar huiselven op af, de huiselven die net nog naar de twee hadden staan kijken waren er natuurlijk als eerst aangezien die het hadden zien gebeuren en raapten samen met Sirius de koekjes op en brachten hem al snel weg. Ik zweer dat ik één van de huiselven, een ietwat mollige, ietwat chagrijnig kijkende huiself die eruit zag alsof hij toen hij zijn sokken aan het uitzoeken was zijn ogen dichtgedaan had, aan zijn linker voet had hij een bruinige sok en aan zijn rechter een regenboogkleurige die een beetje leek op een paar die Remus ook had iets hoorde mompelen dat leek op 'kus hem nou gewoon', maar het was onverstaanbaar voor zowel Sirius als Remus.
Ook Remus is opgesprongen en deed een poging tot helpen met opruimen maar tegen die tijd waren alle koekjes al opgeruimd.
Toen ze elkaar weer aankeken zagen ze er beide uit alsof zowel Sirius als Remus elk moment een paar tranen konden laten, Sirius huilde bijna nooit, hoe vaak had Remus hem zien huilen? Misschien één keer in de tijd dat ze elkaar nu kennen, het feit dat zijn ogen nu rood zijn en hij eruit ziet alsof hij op het punt staat nog meer tranen te laten verbaasd Remus dan ook een beetje. Op dit moment was het enige dat hij graag wilde zijn armen om Sirius heen slaan en hem vertellen dat alles goed kwam, maar het was alsof hij zich opeens niet kon bewegen en toen hij probeerde te praten en zijn mond opendeed kwam er niets uit en sloot hij hem al snel weer.
Het leek alsof ze tegelijkertijd hun mond opendeden om iets te zeggen om hem vervolgens weer te sluiten zonder een woord uitgebracht te hebben. Maar de volgende keer dat Sirius zijn mond opendoet komt er meer uit dan alleen lucht:
‘Ik… hoop dat je een l-leuke avond hebt met je date,’ zegt hij waarna er tranen over zijn wangen beginnen te stromen daarna weet hij nog 'ik moet gaan' uit te brengen terwijl hij zijn tranen ruw wegveegt. Hij zegt nog sorry en draait zich dan om.
Remus opent zijn mond meerdere keren om hem vervolgens weer te openen, opzoek naar woorden. Maar welke woorden? Welke woorden moest je gebruiken wanneer je van de jongen voor je hield maar er iets tussen stond dat je niet kon verklaren? Misschien stelde hij zich wel gewoon aan? Hij had gewoon nog een beetje tijd nodig om alles op een rijtje te krijgen.

Doe nou iets! Je verliest hem! Ging er door Remus' hoofd terwijl er nu ook een paar tranen over zijn gezicht stroomden. Daar stonden ze, beide huilend in de keuken van Hogwarts, waar het grootste gedeelte van de huiselven nu eventjes hun werk opzij hadden laten liggen en naar ze keken.

Niet wetend wat Remus nu moest doen pakte hij Sirius pols, zodat hij zich om zou draaien en niet bij hem weg zou lopen. Als hij nu weg liep.. was alles dan over?
'Ik-' wist hij nu uit te brengen, eigenlijk niet wetend wat hij nog meer kon zeggen, nog altijd opzoek naar woorden.
'J-ij' was het volgende woord dat onder een snik zijn mond verliet.
'Wij' oke genoeg met de persoonlijke voornaamwoorden Remus, zeg iets dat langer is dan 3 letters ging er door zijn hoofd.
'I-k wil je niet kwijt' bracht hij vervolgends uit.
Achterin de keuken was een zachte 'awh' te horen, maar toen Remus zich kort naar het geluid toe omdraaide waren alle huiselven al weer druk aan het werk.

[I'm lost, I don't know if this was the right thing for him to say but I did write like 800 words in a moving van so that should count for something]

Don't be like the rest of them, darling

30 aug 2016 - 9:01 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Dorian "Dora" Arcelin Kasai

17• Year 6 • Pureblood • Slytherin • Keeper • Prefect • Hallways • Luke

'Dank je, maar het is echt niets.' Ik schud mijn hoofd als teken dat ik het daar niet mee eens ben. 'Nee, de jongen die vanochtend voor helemaal niets om het leven is gekomen, die verdiende het niet.' Het komt er bot uit, maar ik probeer het te negeren, hij heeft ook een zware dag achter de rug zo te zien. 'Sorry, Dora. Zo bedoelde ik het niet. Het is alleen een erg lange dag geweest.' Ik kijk toe terwijl hij zijn ogen sluit. 'Ik ga zo naar huis. Dus ik denk dat dit vaarwel is.' Hij komt overeind en ik help hem daarmee. Ik zet een stap naar hem en geef hem dan een stevige knuffel. Een trillende zucht loopt er over mijn lippen terwijl ik dit doe.
'Het komt allemaal goed Luke,' mompel ik. 'Wees voorzichtig en... stuur een brief oké? Dan kunnen wij contact met elkaar houden. Ik zal je missen. Hogwarts zal niet hetzelfde zijn zonder de gekleurde, opgewekte, muzikale en geweldige Luke en zijn dieren.' Ik laat hem los en kijk hem aan. 'Ik hoop dat je je snel weer beter gaat voelen... want je verdient het. We moeten snel een keer afspreken. Misschien kan ik mijn ouders wel zo ver krijgen dat ik naar Ierland kan komen. Met hun familie fortuin moet dat wel lukken en... het is niet zo dat ik hier naar iemand toe kan gaan, want tja... ik heb vandaag nogal wat verpest als het gaat om vriendschappen.' Ik denk terug aan Fae en de uitdrukking op mijn gezicht. Mijn arm brand nog steeds van de schade die ik het aangedaan heb om het teken eraf te krijgen.
'Vaarwel Luke,' mompel ik. Ik geef hem snel nog een knuffel voordat ik mij omdraai en terug naar de Slytherin Common Room begin te lopen, met mijn arm stevig tegen mijn borst aan om geen spoor van bloed achter te laten.

"We've all got both light and dark inside us. What matters is the part we choose to act on. That's who we really are."

[ bericht aangepast op 30 aug 2016 - 9:01 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

30 aug 2016 - 9:11 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Sirius "Padfoot" Orion Black

17 • Year 6 • Pureblood • Gryffindor • Beater • Kitchens • With Remus

'Ik-' Remus probeert iets te zeggen, maar hij lijkt niet uit zijn woorden te komen. 'J-ij,' snikt hij. Nu hij ook huilt, begint het lastiger te worden om mijn eigen tranen tegen te houden. 'Wij... I-k wil je niet kwijt.' Ik begin harder te huilen. Godver. Als er iets is waar ik een hekel aan heb is het dit. Ik probeer de tranen nog tegen te houden, maar het is al te laat. De dam is gebroken. In mijn tweestrijd om weg te rennen of hem te omhelzen, struikel ik. Als een verloren hoopje zak ik in elkaar op de keukenvloer. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen en voel de schokken van verdriet door mijn lichaam galmen. Zo ga je hem niet terug krijgen Sirius! Ik probeer mijzelf bij elkaar te rapen, maar alles lijkt te zwaar op mij te wegen. Ik krabbel overeind met trillende benen waardoor Remus en ik nog maar enkele tientallen centimeters van elkaar verwijderd zijn.
'S-Sorry... ik... b-ben onhandig bezig,' snik ik. Ik ben compleet in de war en de emotionele rommel die hier nu staat is een hele andere, duistere kant van Sirius die nog nooit iemand gezien heeft... tot nu. 'A.. A-Alles gaat mis. H-Het spijt me. Voor a-alles wat ik gedaan heb. Alles... alle p-pijn die ik je aan gedaan heb, m-maar ik v-voel mij zo alleen.' Ik begin harder te huilen. 'Ik h-heb geen thuis meer en r-ruzie met James en met jou en Peter s-sluit zich bij J-James aan en v-verder heb ik alles verpest met iedereen en dat is alles wat ik altijd doe en vooral met jou. Ik mis j-je zo erg. Remus... ik hou van je... het spijt me. Ik hou zoveel van je e-en...' Onhandig kom ik dichter bij hem staan. Mijn wangen zijn nog steeds nat en mijn hele lichaam trilt, maar als ik heel voorzichtig Remus' wangen vastpak en in zijn ogen kijk voel ik iets in elkaar vallen. 'Ik hou van je, Remus,' fluister ik, voordat ik mijn lippen zachtjes, maar vol passie op die van hem druk en de vlinders die ik zo erg gemist heb in mijn buik voel ontploffen.

"Mr. Padfoot would like to register his astonishment that an idiot like that ever became a Professor."

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

30 aug 2016 - 19:24 Bughead is offline

Bughead 3661

[ bericht aangepast op 30 aug 2016 - 19:41 ]

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

30 aug 2016 - 19:40 Bughead is offline

Bughead 3661

Scarlett Rose River
17 ~ Slytherin ~ Seeker ~ Getting drunker by the minute

Ik wacht en wacht op Peter en voor mijn gevoel wacht ik al uren. Uit verveling schenk ik voor mezelf het volgende glaasje whisky in, De fles die eerst nog vol zat is nu half leeg, wat gaat dat toch altijd snel. Ik tuur naar het uitzicht voor mij, Hogwarts mag dan wel mijn school zijn maar het uitzicht is adembenemend. ‘H-Hee... Scarlett,', hoor ik een stem naast me. Ik draai me om en kijk Peter aan. ‘Hey.’, zeg ik als ik op wil staan om hem een knuffel te geven. 'Je... ziet er mooi uit,' , zegt hij verlegen. Ik glimlach en voel mijn wangen rood kleuren. ‘Dankje.’, zeg ik . Ik nodig hem uit om naast mij te komen zitten en schenk voor hem een glaasje whisky in. ‘Heb je dit allemaal gedaan net?’, vraagt hij. Ik knik trots, ‘Ach het was geen moeite.’, zeg ik glimachend terwijl ik mijn glas tegen dat van hem klink en een grote slok neem. Even neem ik de tijd om Peter te bekijken, hij ziet er echt heel schattig uit en heel onschuldig. ‘Leuk dat je wilde komen vanavond.’, zeg ik tegen hem terwijl ik iets dichterbij hem ga zitten. Of het door de drank komt weet ik niet zo goed maar zagen Peter zijn lippen er altijd al zo zacht uit. Ik zet de film op en kruip steeds wat dichterbij hem in de buurt. ‘Als je het vervelend vind moet je het zeggen hoor.’, fluister ik zacht in zijn oor. Terwijl dat gebeurd laat ik mijn nagels zacht patroontjes maken op zijn arm.
Sorry dat hij een beetje aan de korte kant is .

[ bericht aangepast op 30 aug 2016 - 19:41 ]

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

1 sep 2016 - 16:29 Siwicki is offline

Siwicki 2883

Faelia 'Fae' Christina Brown

17 • Year 6 • Muggleborn • Ravenclaw • Dorian's bedroom, alone

Tegen mijn eigen verwachtingen in loop ik naar Dorian's slaapkamer.
Hoe vaak ik ook tegen mezelf heb gezegd dat ik vanaf nu uit zijn buurt moet blijven, dat het me anders de kop gaat kosten, ik kan het niet.
Ik houd van hem, en ik geloof hem als hij zegt dat hij ook van mij houdt, hoe absurd dat ook moge zijn. Hij heeft zijn leven weggegeven aan een organisatie die alle mensen zoals ik uit de weg wil ruimen, en toch geloof ik dat hij om me geeft.
Hij volgde alleen maar de opdracht van zijn ouders, en misschien moet ik dat ook doen. Misschien moeten we allebei egoïstisch zijn.
Ik weet hoe ik zijn kamer in moet komen, dus ik neem plaats op zijn bed als ik er achter kom dat hij er nog niet is.
Nadat ik me achterover laat vallen en de geur van zijn bed in me opneem laat ik de mogelijke situaties door mijn hoofd glijden.
Een - we gaan uit elkaar. We praten niet meer tegen elkaar, doen alsof dit nooit gebeurd is. Zijn ouders zijn dan, als enigen in deze situatie, blij.
Twee - we blijven bij elkaar, in het geheim als het moet. We duwen de gedachte dat Dorian binnen nu en vijf jaar misschien wel degene moet zijn om een einde aan mijn leven te maken weg. We doen alsof er niks aan de hand is. Wij blij, onze ouders niet als ze er achter komen.
Drie - ik vrij nog een keer met hem, misschien twee keer, als een soort afscheid. Drie keer als het moet. Er zijn vast genoeg spreuken om er voor te zorgen dat er iets misgaat, en zo zijn mijn ouders over 9 maanden blij. Dorian en zijn ouders waarschijnlijk een stuk minder, als dit plan werkt. Ik heb iets om voor altijd aan hem te denken, hij wordt gezien als verrader als het uitkomt. Maar dat is dan misschien ook wel hoe ik hem nu zie, ondanks dat ik van hem houd.
Vier - we vluchten. Wij blij, voor eventjes, totdat ze ons vinden.
Vijf - ik heb geen plan vijf. Vier miezerige, ongeorganiseerde plannen.
Ik schiet overeind als ik een deur hoor opengaan. Het is tijd om te praten.

"Half of my heart has got a grip on the situation."

[ bericht aangepast op 1 sep 2016 - 16:30 ]

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

14 sep 2016 - 13:41 KIaus is offline

KIaus 21035

Luke MacNamara
Hufflepuff || Going home for Christmas
Dora probeerde me erg op te vrolijken, of me in elk geval een peter gevoel te geven, maar heel erg succesvol was het niet. Natuurlijk zou ik schrijven, ik kon het niet over mijn hart verdragen om het niet te doen, maar na wat er vandaag was gebeurt zag het er allemaal niet meer zo goed uit als eerst. "Ik zal proberen te schrijven, echt waar." Dat hij naar Ierland wilde komen, verbaasde me echt. Zo extreem close waren we nu ook weer niet en dit betekende echt heel erg veel voor me. Ik keek hem aan met ogen zo groot als schoteltjes. "Dat hoeft echt niet, Dora. Het zou natuurlijk heel gezellig zijn, maar het hoeft echt niet. Het spijt me dat het niet goed gaat met je vriendschappen, en ik zal er echt altijd voor je zijn, echt, maar je hoeft geen geld uit te geven om me te zien. Daarbij gaat de Floo gewoon naar Ierland en hebben wij altijd wel een bed over als je echt wil komen. Ik legde mijn hand voorzichtig op zijn arm. "En als je wil weet ik zeker dat het met de anderen ook weer goed komt. Je bent een goede vriend." Ik liet voorzichtig zijn arm weer los. Niet snel daarna voelde ik de armen van de andere jongen om me heen. Ik knuffelde hem kort terug en knikte. "Ik zie je nog wel, Dora. Succes." Ik keek hem na terwijl hij verdween. Ik wist dat ik verder moest pakken en moest gaan. Dat was de enige reden waarom ik mezelf van de grond hees en terugliep naar de Hufflepuff common room. Daar kon ik mijn laatste spullen in mijn tas en koffer stoppen, terwijl ik de rest negeerde. Ik wilde niets meer horen over wat er allemaal was gebeurt. Ik wilde gewoon naar huis. Het duurde nog wel even voor alles ingepakt was, en ik had gecontroleerd of ik echt alles had. Ik liet niets achter, zoals de meeste mensen wel deden. Ik wist namelijk niet of ik wel terug zou komen. Uiteindelijk stopte ik mijn vogeltje in d'r kooitje, hees mijn gitaarkoffer op mijn rug, en liep naar de open haard. Ik ging naar huis, een plek waar het verre van regenbogen en zonneschijn was, maar altijd nog een heel stuk beter dan hier.

Bowties were never Cooler

Index RPG Actieve Topics Zoek