[RPG — Speeltopic — 200] Norway's Magical Education for Europian Mugglebrons - Speeltopics

Welkom op Norway's Magical Education for European Muggleborns. NMEEM is een, in vergelijking met scholen als Hogwarts, relatief kleine en jonge school. De school was opgericht wegens de pesterijen rondom muggleborns, die zich niet altijd weten te plaatsen in de magische wereld. Op NMEEM worden zij hier mee geholpen, en volgen zij natuurlijk ook gewoon standaard lessen. NMEEM is enkelen jaren geleden opgericht en ondertussen is de eerste klas die ooit op de school al twee jaar succesvol afgestudeerd. We volgen in de RPG de leerlingen die nu in het zevende jaar zitten. R E G E L S *Deze dienen aangehouden te worden, bij het viermaal overtreden van een of meerdere regels, zullen we je een waarschuwing geven. Bij zeven keer lig je uit de RPG. — Minimaal 200 woorden per post. — Reageer met regelmaat. — Denk goed na voordat je je inschrijft, het zou jammer zijn als het RPG al snel doodloopt. — Je hebt drie dagen om de opzet te maken aan je personage, en daarna nog twee dagen de tijd om je personage af te maken. Als dit langer duurt vervalt je rol zonder pardon. — Alleen ik, of Nichelle, (EthereaI en Illicit) openen de nieuwe topics, tenzij anders aangegeven. — Houd jongens en meisjes gelijk. — Wees Realistisch — Quidditch teams worden ingeloot. — Mary Sue's en Gary Stu's worden neit goedgekeurd. — Er is geen personage limiet, maar neem er niet meer dan je aan kan. Wel geldt dat je bij meerdere personages van beiden geslachten minimaal een personage moet hebben. — De huisregels van Q gelden ook hier. — 16+ is toegestaan, maar meld het wel even aan de bovenkant van je post. — Maak een volledige post, dit betekend dat er word verwacht dat je een foto van je faceclaim, de naam van je personage, het leerjaar, de eventuele Quidditch positie en team en overige belangrijke kleine dingen vermeld. — Sluit niemand buiten. — Zonder toestemming mag je andermans personages niet besturen. — Gelieve geen ruzie te maken. — But above all, have fun! S C H O O L R E G E L S Bij overtreding van volgende regels is aanvankelijk van de mate van overtreding een passende straf. — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden. — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan. — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden. — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt. — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen, mocht dit toch gebeuren dient de deur volledig wij open te staan. — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen. — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden. — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken. [/justify]

R O L L E N
Naam — leeftijd + verjaardag — faceclaim — username [pagina]

— Freya Liv Hansen — 17 - 21/01 — n.v.t. — Ethereal [1.5]
— Elliot Noelle Cooper — 17 - 2/02 — ? — Illicit [1.7]
— Teresa Hanne Erinsson— ? — Barbara Palvin — Gereserveerd door Towns [.14]
— Mackenzie Florènce Chamberlain — 17 - 9/06 — ? — Gereserveerd door Ziegler [1.2]
— Evita Felipa Díaz y García — 17 - 24/08 — Cara Delvingne — Curia [1.6]
— Gabrielle Margot Amélie De Sauveterre — 17 - 23/03 — Sahara Ray — Meliae [1.5]
— Sienna Alessa Vittoria — 17 - 21/06 — Matilda Lutz — Knopfler [1.2]
— Ziva Krista David — 17 - 1/05 — Cleo Massey — PaperTownsMargo [1.3]
— ? — ? — ? — Gereserveerd door Belmont
—

— ? — ? — ? —Gereserveerd voor Illicit
— Erich Cillin Arno Brennan — 17 - 9/05 — Joe Collier — FIash [1.1]
— Xavier Alaric Marxer — 17 - 3/11 — Jamie Campbell Bower — Necessity [1.4]
— ? — ? — ? — Gereserveerd door Belmont
— Juan Inigo Reyes — 17 - ?/12 — Brenton Thwaites — Saffierblauw [1.5]
— ? — ? — Joe Sugg — Gereserveerd door FIash
— Lucas Jeremy Petrova — 17 - ?/? — Troye Sivan — Gereserveerd door Daggers [1.1]
— Kristian Brynjar Emanuel Hansen — 17 - 21/01 — Diego Baruecco — Meliae [1.7]
— Lauritz Benoît Jensen — 17 - 23/03 — Thomas Sangster — Hexagon
—

---

---

D O R M S      E N      P L A T T E G R O N D

De school staat redelijk verscholen in de natuur, en heeft een beschutte locatie. Aan de (op de plattegrond,) rechterzijde strekt een groot bos zich uit. Dit bos is toegankelijk voor leerlingen, maar zij mogen niet verder dan een kilometer het bos in. Dit kunnen zij ook niet, aangezien er een soort onzichtbare muur is waar zij tegenaan lopen na een kilometer. Dit is om de veiligheid van de leerlingen te houden zoals deze is, veilig. De school heeft, natuurlijk, ook een Quidditchveld maar heeft hiernaast ook nog sportvelden om conditie op te bouwen en om enkele muggle sporten te kunnen beoefenen. De sportvelden bestaan uit:
      — Een atletiekbaan
      — Een voetbalveld
      — Een recreatieveld voor verscheidene sporten
      — Een ondergronds zwembad
Deze sportfacilieteiten worden buiten lestijden om beschikbaar gesteld voor leerlingen die minimaal in hun vijfde jaar zitten en er wordt tijdens de 'sport' les, ook daadwerkelijk op gesport, afwisselend met Quidditch natuurlijk.

Er zijn drie Dormitory's, ingedeeld op leeftijd. Leerjaar 1 t/m 3, Leerjaar 4 t/m 6 en Leerjaar 7 en 8. Deze zijn dan weer opgesplitst in jongens en meiden slaapruimtes en hebben een algemene zitruimte.

---

V A K K E N      E N      R O O S T E R

8.30 — 9.30 9.30 — 10.30 10.50 — 11.50 11.50 — 12.50 13.20 — 14.20 14.20 — 15.20 15.20 — 16.20 00.00 — 2.00

Maandag History of Magic History of Magic DADA DADA Transfiguration

Dinsdag Potions Potions Transfiguration SFQ* SFQ

Woensdag Charms Charms History of Magic Herbology Herbology

Donderdag DADA Transfiguration Transfiguration Charms DADA Astronomy

Vrijdag Herbology Potions SFQ Charms

SFQ* Sports Flying and Quidditch

---

Q U I D D I T C H

De School heeft drie Quidditch teams die aan het begin van het jaar samengesteld worden. Een vaste plek in een team kan veroverd worden door goed genoeg te spelen. De mensen met een vaste plek zitten dan ook het daaropvolgende jaar in het team. Leeftijden maken niet uit, al worden er in principe geen eerstejaars aangesteld wegens te weinig vliegervaring. De teams zijn uiteraard gemixt qua leeftijd en geslacht. De aanvoerders zitten minimaal in het zesde jaar. Captains worden random gekozen! De Teams:

Purple
— Captain —
— Chaser — Freya Liv Hansen
— Chaser — Teresa Hanne Erisson
— Chaser —
— Beater — Randy Wilburn
— Beater —
— Keeper—
— Seeker — Reservatie Ilicit

Blue
— Captain —
— Chaser — Sienna Alessa Vittoria
— Chaser —
— Chaser —
— Beater —
— Beater —
— Keeper— Xavier Aleric Marxer
— Seeker —

Green
— Captain —
— Chaser —
— Chaser — Ziva Krista David
— Chaser —
— Beater —
— Beater —
— Keeper—
— Seeker — Erich Cillin Arno Brennan

H E T      B E G I N
Het is 31 Oktober, Halloween. Voor de leerlingen vanaf het vijfde leerjaar is er een gemaskerd Halloween bal vanaf 8 uur. Om zes uur begon het feestmaal voor de volledige school. Overdag zijn er al activiteiten geweest voor de lagere leerjaren en was iedereen dus, op de activiteiten na, vrij. Op het gemaskerd bal mag er geen identiteit bekend worden gemaakt door het zeggen van je naam, een pseudoniem van je naam, en al helemaal niet door het verwijderen van je masker. Er moet gedanst worden. Als je niet danst, kan dit je strafwerk opleveren. Je moet minimaal vijf keer aan een dans deelnemen. Leerlingen mogen geen dates meebrengen.
Op het moment is het ongeveer 20.45, het bal is dus al even aan de gang en velen zijn dan ook op de dansvloer te vinden.

[ bericht aangepast op 5 okt 2015 - 21:25 ]

---

take me back to the basics and the simple life

[MT]

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

MT

      Jager — Zeventien — Zevende jaar
Het was 31 oktober - Halloween, en vanavond was het gemaskerd bal. Op Halloween - persoonlijk vond ik Halloween de minst logische dag een bal op te doen, maar dat kon ook komen omdat we in Italië geen Halloween vierden - amper, toch. In Noorwegen werd het ook niet zo algemeen gevierd als in andere landen, maar blijkbaar had NMEEM er dus wel voor gekozen dit te vieren. Ik had er niet echt problemen mee, we hadden de hele dag geen lessen en dat was best oké.
      Toch zat ik, in plaats van me helemaal voor te bereiden voor het bal vanavond, gewoon toertjes te hardlopen op het atletiekveld. Ik had mijn make-up voor vanavond klaarliggen. Mijn jurk had ik mooi gemaakt met een simpele spreuk en voor mijn schoenen had ik ook expres voor zwart en wit gekozen, om een mooie tegenstrijdigheid aan te duiden. Ik hield van dat soort motiefjes, maar ik hield nog het meest van het kapsel dat ik die avond zou hebben. Mooi opgekruld met een klein speldje erin - ik hield ervan. Dat, echter, was allemaal voor vanavond. Nu kon ik nog even alle gedachten van me afzetten. Alle negatieve gevoelens. Het was 31 oktober en het was exact één jaar en drie maand geleden gebeurd. Een jaar en drie maand en nog steeds ging geen dag voorbij dat de beelden niet in mijn hoofd opdoemden, geen dag dat ik hem niet miste. Misschien werd het toch eens tijd dat ik het aan iemand vertelde - al had ik geen idee aan wie. Aan Lauritz, misschien? Hij was degene op wie ik altijd kon rekenen, door dik en dun, maar hem wilde ik niet met mijn verdriet lastig vallen. Hetzelfde gold voor Teresa. Gabriëlle? Freya? Het waren mijn vriendinnen, maar niet de personen aan wie ik zoiets zou vertellen - waren we daar überhaupt wel goed genoeg bevriend voor? Of Ziva, misschien? Ziva, die ik al kende van toen ik klein was, maar voordat ik op NMEEM begon, jaren niet meer gezien had. Ook zij leek me niet echt de persoon. Eén ding was zeker: Vanavond op het bal zou ik Cesares beeld uit mijn hoofd bannen. Ik kon niet anders.
      Voor ik het doorhad zat ik neer - gedaan met lopen, na zo'n goede vijf toertjes op de Finse piste. Ik wist best dat ik niet liep om te lopen, of om mijn conditie beter te maken, want die was al goed. Ik liep om te vergeten, maar nu liep ik zelfs niet. Ik zat neer op een bank, en de tranen stroomden over mijn wangen heen. Ik zou er alles voor gegeven hebben de tijd terug te draaien. Het kon echter niet en ik moest me klaar gaan maken. Niemand mocht zien dat ik gehuild had - over een half uur zou het bal al beginnen.

[Oké, nu voel ik me een freak. :')]

[ bericht aangepast op 16 sep 2015 - 20:37 ]

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

[MT.]

---

-

Mt

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

[MT. Normaal gezien schrijf ik straks nog iets.]

---

I don't think you quite understand, honey

Lichtelijk geïrriteerd haal ik een hand door mijn lichtblauwe haren. Gab staat aan de andere kant van de kamer terwijl ik voor de spiegel sta. Ik heb een handdoek om me heen geslagen en het verschil qua temperatuur met de kamer en de doucheruimte zorgt er voor dat ik wat kippenvel krijg op mijn armen en benen. De jurk die op mijn bed ligt, pak ik voorzichtig op. De stof is zacht en iets dikker dan de gemiddelde stof van de jurk, wat hem zeer geschikt maakt voor de herfsttijden, wanneer het immers al kouder begint te worden. Terwijl Gab haar jurk al aan heeft en bezig is met haar make-up, laat ik de zachte stof even door mijn vingers glijden voordat ik de jurk optil. De handdoek laat ik zachtjes op de grond vallen en ik trek de jurk over mijn hoofd. Om precies te zijn heb ik op het moment enkel twee kledingstukken aan; een jurk en een slip. Een bh had ik expres niet aangedaan, vanwege de blote rug die de jurk had. Met de jurk aan draaide ik me naar Gabrielle, en keek ik haar met een grijns aan.       "Goed zo?" vraag ik haar en ik draai even langzaam een rondje. Over het algemeen draag ik bijna altijd zwart of wit, het zorgt er voor dat mijn bleke huid zodanig nog net een tintje bleker lijkt, en mijn blauwe haar fel afsteekt tegen de rest van mijn outfit. Nou was het natuurlijk niet zo dat ik nooit andere kleuren droeg, maar meestal zat er wel minimaal een zwart kledingstuk tussen. Gab's ogen lichtten eventjes op terwijl ze de laatste stukjes lippenstift afwerkte.       "Per-fect," antwoordde het meisje me met getuite lippen. De hakken die naast mijn bed leggen trok ik niet veel later aan en de laatste stukjes make-up voegde ik toe op mijn gezicht. Het masker bungelde nonchalant in mijn armen. Ergens klopte mijn hart in mijn keel, hopend dat ik een paar dansen met Xav kon stelen, en dat die paar dansen een diepere betekenis zouden krijgen dan vriendschap. Het is onmogelijk natuurlijk, hij zou nooit, maar dan ook echt nooit, verliefd worden op een van zijn beste vrienden, met wie hij nota bene een one night stand heeft gehad zo'n halfjaar geleden. Voor die avond kan ik mezelf nog altijd wel voor mijn kop slaan. Het was fantastisch, daar niet van, maar ik heb wel mijn kansen met hem verpest daardoor, dat weet ik zeker. En toch, tóch geef ik niet op, want opgeven doe ik nooit. Toen Gabrielle ook klaar was, beenden we arm in arm, kinnen opgeheven, schouders naar achter en een zelfverzekerde grijns op onze lippen, de gedeelde kamer uit. Het geluid van onze hakken die over de vloer klikten, klonk door de gangen. Waar Elliot was, wist ik niet, want in eerste instantie zouden we ons met zijn drieën klaarmaken voor het bal. Wanneer we de dorms voor de meiden uit willen lopen, stop ik Gab net op tijd. Maskers op. Ik rol met mijn ogen en zet het ding daarna op. Alsof mensen me op die manier niet zullen herkennen. Wat een onzin. Dat geldt misschien voor de gemiddelde studente met donkerblond haar en een lengte tussen de 1.65 en de 1.70 die allemaal op elkaar lijken. Maar het lijkt mij niet zo, dat ik met mijn blauwe haar en überhaupt mijn uitstraling, niet herkent wordt. Met onze maskers op lopen we vervolgens de gedeelde zitruimte in, en zakken we naast elkaar neer in twee zetels; kijkend naar mensen die voorbij komen lopen, lachend om de mislukte outfits en roddelend over wie met wie het bed in zou duiken na twaalven.

---

take me back to the basics and the simple life

MT!

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

____________________________________
17 - Jaar 7
____________________________________
Ik was best gestresseerd. Ik was helemaal niet het type voor een bal en het nut van de maskers zag ik niet in. Volgens mij zou je toch gewoon iedereen kunnen herkennen, maar wie was ik om de leerkrachten tegen te spreken?
Mijn kostuum had ik al lang aan, maar ik wou niet veel te vroeg zijn dus zat ik op mijn bed na te denken.
Ik had er helemaal geen zin in, gezien ik niet kon dansen en met niemand een deftig gesprek kon voeren. Ik haalde m'n hand door mijn haar en zuchtte. Ik had zin om met Sienna te spreken, gewoon, een rustig gesprek, maar zij was buiten aan het hardlopen. Aangezien ik slecht was in bijna elke sport, liet ik haar met rust en zat hier dus nu, alleen, na te denken. Ik besloot toch maar te vertrekken en zette mijn masker op. Ik liep er heen en haalde nog een keer diep adem, voor ik binnenstapte. Het was nog rustig en omdat ik niemand direct herkende, schoof ik maar aan bij het buffet. Ik dacht meteen dat ik daar het grootste deel van de avond zou blijven, terwijl ik rondkeek, op zoek naar iemand om tegen te praten. Omdat ik niemand zag, liep ik snel richting toiletten.

---

I don't think you quite understand, honey

{MT, post komt vanmiddag}

---

all because i liked a girl

      Ik zucht terwijl ik over het gazon jog. Vandaag zou het bal zijn, maar nu het toch echt bijna begon... nu twijfel ik of ik het wel leuk ga vinden. Aangezien Freya en Gabrielle in de meisjesdorms waren, heb ik geen zin om er bij te zitten. Met mijn blonde haren in een staart jog ik terug naar het kasteel. Toch maar omkleden en er mooi uit zien.
      Het donkerblauwe masker ligt op mijn nachtkastje. Ik negeer Freya en Gabrielle compleet. Ik pak mijn donkerblauwe jurk. Langzaam laat ik de stof over mijn hoofd glijden. Hij past perfect. Ik pak de blauwe hakken die erbij horen. Ik kam mijn haren nog een keer. Hierna doe ik het in een vlecht over mijn schouder. "Dress like a princess, feel like a princess."
      Ik ben er klaar voor. Of nou ja, op de make-up na dan. De lichtrode lipstick moet ik nog aanbrengen en mijn lichtblauwe oogschaduw. Ik besluit dat het tijd is om de make-up op te doen. Weifelend haal ik de vlecht toch uit mijn haar. Ik pak de fles met felroze highlights en Spuit een pluk blond haar felroze Een tweede pluk volgt. Hierna vlecht ik het weer. In mijn vlecht is duidelijk te zien dat er roze in zit. Ik doe ook een ketting om die nog nooit gezien is door de mensen.
      Langzaam begeef ik me naar de plek waar het bal wordt gehouden. Voordat ik mezelf verraad, doe ik snel mijn masker op. Deze avond laat ik niet stuk gaan. Zeker niet door Freya, Gabrielle en hun volgelingen. Het blauwe haar van Freya barst er natuurlijk gelijk uit. Maar mensen zullen niet weten wie ik ben, zeker niet door het roze in mijn haar. Ik twijfel over wie ik straks ten dans ga vragen. Zullen er überhaupt mensen zijn die met mij willen dansen? Zolang ze niet weten wie ik ben, komt alles goed gok ik.

[ bericht aangepast op 17 sep 2015 - 17:23 ]

---

all because i liked a girl

Met zelfverzekerde slagen haalde ik de haarborstel door mijn haar. Over het algemeen was dat iets wat bij meiden hoorde en niet bij jongens, maar ik had weinig keuze met mijn haar. Ik moest het wel borstelen wilde ik er enigszins toonbaar uitzien. IJdel was ik niet, vond ikzelf tenminste, maar ik wilde er toch wel verzorgd uitzien, zeker vanavond. Na even tevreden in de spiegel te hebben gekeken, pakte ik mijn witte overhemd en trok hem aan. Mijn broek had ik allang aan en het jasje hing aan de kastdeur zodat hij netjes zou blijven. Ik vroeg me af wat iedereen aan zou hebben en dan vooral Freya. Mijn hart begon harder te bonzen bij de gedachte aan haar in een strakke jurk en ik hoopte dat ik nog de gelegenheid zou hebben om met haar te dansen, al had ze vast ontzettend veel anderen om haar heen hangen. Ik wist al tijden wat ik voor haar voelde en ik wist ook dat zij dat nooit voor mij zou voelen. We waren vrienden, that's all. Die vriendschap zou nooit meer worden dan wat het nu was.
Na het laatste plukken aan het overhemd tot hij ook goed zat, trok ik mijn schoenen aan en pakte het jasje van de kleerhanger. Mijn masker lag op het bed aangezien ik te lui was geweest om die netjes neer te leggen en hem daar zonet had neergesmeten. Ik snapte niet helemaal waarom we maskers zouden moeten dragen, aangezien we elkaar toch wel zouden kunnen herkennen. Misschien als je iemand niet goed kende, dat je diegene niet zou herkennen, maar vrienden toch wel en de meeste mensen zouden toch niet dansen met mensen die geen vrienden waren.
Ik schudde die gedachten uit mijn hoofd - vandaag zou een leuke avond worden -, keek nog een keer in de spiegel - oké, misschien was ik toch een beetje ijdel -. zette mijn masker op en liep naar de zitkamer toe, waar al meer mensen waren. In de deuropening bleef ik even staan en ik keek om me heen. De meeste mensen herkende ik wel. Freya's blauwe haar viel op tussen de rest en ik keek even naar haar, maar niet te lang. Ze mocht niet denken dat ik aan het staren was, al zou ze met toch niet zien omdat ik tegen haar rug aankeek. In plaats van naar haar te kijken, keek ik de zitkamer rond op zoek naar anderen bekenden. Dat ik ze herkende, betekende niet dat ik iedereen echt goed kende. De meesten kende ik van gezicht en naam, maar daar hield het dan ook mee op.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Juan hoorde zijn eigen voetstappen weergalmen op de doffe bosgrond en hij versnelde zijn tempo net iets hoger. Hij schoot gemakkelijk langs alle bomen maar stopte abrupt op een open blek. Hij schudde zich uit en liep dit keer op een rustiger tempo naar het einde van de bosrand en daar bleef hij gehuld in de schaduwen staan. Zijn ogen vingen de scherpe beelden van mensen die aan het sportten waren en ook hun geuren drongen zijn neus binnen. Eerlijk gezegd vond hij mensen in zijn panter gedaante niet echt lekker ruiken. Algauw stond er in de schaduwen van de bomen geen zwarte gedaante meer maar een jongen in simpele kleding. Zijn gezicht stond strak en vertoonde geen emoties en alles aan zijn houding was groot en bedreigend, zoals hijzelf dit graag had. Juan stapte naar voren en liep rechtdoor langs het Quidditch veld richting de sportvelden. Hij keek even opzij naar de hardlopende mensen maar liep daarna met grote passen naar binnen. Juan wist dat hij een redelijke rare verschijning was, niet alleen door zijn dagelijkse bezoekjes aan het bos maar ook het feit dat hij later binnen kon komen dan de rest. Juan kon een uur na hun "bedtijd" binnen komen en geen problemen krijgen. Juan liep richting zijn dorm en daarna richting zijn bed met nog steeds dezelfde emotieloze blik. Op zijn bed lag zijn smetteloze pak wat zijn moeder hem enthousiast had meegegeven en zijn lippen vormde een strakke norse lijn toen hij zijn masker zag. Hij trok zijn shirt over zijn hoofd en ontdeed zich al gauw van zijn schoenen en broek. Hij schoot in zijn nette strakke broek en knoopte zijn witte overhemd dicht. Daarna nam hij plaats op zijn bed en veterde zijn schoenen. Hij stond op en trok de rest van zijn pak aan en schoof het antieke horloge van zijn grootvader aan zijn pols. Hij pakte het zilveren masker van zijn bed wat zijn moeder hem ook had opgestuurd. Hij verliet de dorm net zoals hij vertrokken was, met grote passen en een strak gezicht. Net nadat hij zijn dorm had verlaten deed hij het masker om. Juan zag er goed uit, al was hij hier nooit mee bezig. Het donkerblauwe pak stond hem goed en het zilveren masker bedekte niet zijn hele gezicht. Zijn ogen kwamen er nog donkerder in uit net als de rest van zijn gezicht. Zijn hele houding was strak en gespannen alsof hij elk moment aangevallen zou kunnen worden. Zijn wand zat opgeborgen in zijn binnenzak maar met nog minder dan een seconde zou hij deze kunnen pakken. Juan was overal op voorbereid en was hier ook op ingesteld, hij ontspande zich vrijwel nooit. Zelfs in zijn slaap lag zijn wand binnen handbereik en dat was ook het eerste wat hij pakte als hij wakker werd gemaakt. Hij begon te lopen nadat hij zag dat het bijna tijd was en kwam aan in de zaal waar het nog niet zo heel druk was. Zijn ogen gleden langs de mensen die er wel waren en kreeg een lichte grijns bij het zien van wat belachelijke overdreven jurken. Zijn ogen gleden weer naar zijn horloge en hij wist dat hij er vanavond niet tussenuit kon komen. Sowieso zou hij 5 dansen moeten maken en hier keek hij heel erg op tegen. Niet dat hij niet kon dansen of dat hij te verlegen was om iemand ten dans te vragen maar het feit dat hij liever alles in de gaten hield. Juan leunde tegen de muur aan en sloeg zijn armen over elkaar en keek naar de nieuwe mensen die binnen kwamen.

---

Smile, someone could be falling in love with it.

      Jager — Zeventien — Zevende jaar
De weg van het atletiekveld naar het kasteel was niet zo ver, maar om helemaal naar boven te stappen, was een ander paar mouwen. Ik had nog nooit geprobeerd naar boven te verschijnselen, maar ik geloofde niet dat dat zo'n goed idee was - ik wist niet eens of het toegestaan was of überhaupt wel kon. Aangezien het het bal was deze avond, ging ik het ook niet proberen.
      Hoewel al vele mensen me gek verklaard hadden, deed ik alle make-up en kleding op de dreuzelmanier, buiten dan het bijsnijden van mijn jurk. Mijn oorspronkelijke jurk was veel te lang geweest en met een paar simpele spreuken had ik hem wat ingekort en gemoderniseerd, het motiefje wat opzijgeschoven. Jurken dragen was nooit mijn favoriete bezigheid geweest, maar het voelde wel eens goed, evenals de hakken en het masker. Het was eens wat anders dan anders, en dat deed goed.

De zaal stond nog niet razend vol en ik hield mijn masker in mijn handen, terwijl ik mijn ogen over de zaal liet glijden op zoek naar iemand die ik kende. Ze landden op Lauritz — godzijdank, hij was er al. Voor de laatste keer probeerde ik de overige tranen uit mijn ogen te wrijven zonder mijn make-up om zeep te helpen — hopelijk was het niet meer te zien.
      'Hey,' zei ik glimlachend. 'Heb je er zin in?'

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

____________________________________
17 - Jaar 7
____________________________________
In de WC keek ik nog eens in de spiegel en haalde m'n handen nog een paar keer door mijn haar. Mijn haar was onhandelbaar, maar op sommige dagen had ik geluk en kon ik het in model brengen met gel. Vandaag was, helaas, niet één van die dagen.
Ik zuchtte en liep terug, in de hoop iemand tegen te komen die ik kende. Toen ik terug binnen was, liet ik mijn blik over alle jurken, pakken en maskers glijden. Een heleboel van de kleedjes vond ik maar niets, of overdreven.
Al snel herkende ik Sienna, tot mijn grote opluchting. Sienna was mijn beste vriendin, al heel lang. Vroeger werden we er wel eens mee geplaagd - ze dachten dat we een koppel waren - maar ondertussen wist iedereen wel beter.
Ze zag er mooi uit, maar uit haar houding kon ik afleiden dat er iets scheelde. Ik liep naar haar toe en glimlachte.
'Hey', begroette ze me, 'heb je er zin in?'
Ik haalde mijn schouders op.
'Geen idee, eigenlijk. Ik weet niet goed wat me te wachten staat. Oh ja, ik zou je ook graag willen waarschuwen - ik kan niet goed dansen', zei ik knipogend.
Ze glimlachte even, maar leek erg afwezig, en ik overwoog te vragen of er wat scheelde. De laatste tijd was ze wel vaker verdrietig, dat zag ik, maar ik durfde haar er niet naar vragen.
Ik wou haar opbeuren, dus zocht naar grappige dingen die ik gehoord had.
'Moet je horen', fluisterde ik, 'blijkbaar dronk onze leerkracht van astronomie - ik vergeet haar naam altijd - de vorige keren tijdens het Halloweenbal altijd een heleboel en heeft ze een keer ladderzat op de tafel gedanst. De volgende dag was het gewoon weer les en kon ze amper les geven, door haar kater. Blijkbaar heeft het schoolhoofd haar dit jaar een drankverbod opgelegd.
Samen grinnikten we even en we praatten nog wat, over van alles en nog wat, terwijl de ruimte steeds voller werd.

---

I don't think you quite understand, honey