• N M E E M
    N O R W A Y ' S      M A G I C A L      E D U C A T I O N
    F O R      E U R O P E A N      M U G G L E B O R N S
    Welkom op Norway's Magical Education for European Muggleborns. NMEEM is een, in vergelijking met scholen als Hogwarts, relatief kleine en jonge school. De school was opgericht wegens de pesterijen rondom muggleborns, die zich niet altijd weten te plaatsen in de magische wereld. Op NMEEM worden zij hier mee geholpen, en volgen zij natuurlijk ook gewoon standaard lessen. NMEEM is enkelen jaren geleden opgericht en ondertussen is de eerste klas die ooit op de school al twee jaar succesvol afgestudeerd. We volgen in de RPG de leerlingen die nu in het zevende jaar zitten.

    R E G E L S
    *Deze dienen aangehouden te worden, bij het viermaal overtreden van een of meerdere regels, zullen we je een waarschuwing geven. Bij zeven keer lig je uit de RPG.
    — Minimaal 200 woorden per post.
    — Reageer met regelmaat.
    — Denk goed na voordat je je inschrijft, het zou jammer zijn als het RPG al snel doodloopt.
    — Je hebt drie dagen om de opzet te maken aan je personage, en daarna nog twee dagen de tijd om je personage af te maken. Als dit langer duurt vervalt je rol zonder pardon.
    — Alleen ik, of Nichelle, (EthereaI en Illicit) openen de nieuwe topics, tenzij anders aangegeven.
    — Houd jongens en meisjes gelijk.
    — Wees Realistisch
    — Quidditch teams worden ingeloot.
    — Mary Sue's en Gary Stu's worden neit goedgekeurd.
    — Er is geen personage limiet, maar neem er niet meer dan je aan kan. Wel geldt dat je bij meerdere personages van beiden geslachten minimaal een personage moet hebben.
    — De huisregels van Q gelden ook hier.
    — 16+ is toegestaan, maar meld het wel even aan de bovenkant van je post.
    — Maak een volledige post, dit betekend dat er word verwacht dat je een foto van je faceclaim, de naam van je personage, het leerjaar, de eventuele Quidditch positie en team en overige belangrijke kleine dingen vermeld.
    — Sluit niemand buiten.
    — Zonder toestemming mag je andermans personages niet besturen.
    — Gelieve geen ruzie te maken.
    — But above all, have fun!

    S C H O O L R E G E L S

    B
    ij overtreding van volgende regels is aanvankelijk van de mate van overtreding een passende straf.
    — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden.
    — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan.
    — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden.
    — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt.
    — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen, mocht dit toch gebeuren dient de deur volledig wij open te staan.
    — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen.
    — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden.
    — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken.
    [/justify]



    R O L L E N
    Naam — leeftijd + verjaardag — faceclaim — username [pagina]

    Freya Liv Hansen — 17 - 21/01 — n.v.t. — Ethereal [1.5]
    Elliot Noelle Cooper — 17 - 2/02 — ? — Illicit [1.7]
    Teresa Hanne Erinsson— ? — Barbara Palvin — Gereserveerd door Towns [.14]
    Mackenzie Florènce Chamberlain — 17 - 9/06 — ? — Gereserveerd door Ziegler [1.2]
    Evita Felipa Díaz y García — 17 - 24/08 — Cara Delvingne — Curia [1.6]
    Gabrielle Margot Amélie De Sauveterre — 17 - 23/03 — Sahara Ray — Meliae [1.5]
    Sienna Alessa Vittoria — 17 - 21/06 — Matilda Lutz — Knopfler [1.2]
    Ziva Krista David — 17 - 1/05 — Cleo Massey — PaperTownsMargo [1.3]
    ? — ? — ? — Gereserveerd door Belmont


    ? — ? — ? —Gereserveerd voor Illicit
    Erich Cillin Arno Brennan — 17 - 9/05 — Joe Collier — FIash [1.1]
    Xavier Alaric Marxer — 17 - 3/11 — Jamie Campbell Bower — Necessity [1.4]
    ? — ? — ? — Gereserveerd door Belmont
    Juan Inigo Reyes — 17 - ?/12 — Brenton Thwaites — Saffierblauw [1.5]
    ? — ? — Joe Sugg — Gereserveerd door FIash
    Lucas Jeremy Petrova — 17 - ?/? — Troye Sivan — Gereserveerd door Daggers [1.1]
    Kristian Brynjar Emanuel Hansen — 17 - 21/01 — Diego Baruecco — Meliae [1.7]
    Lauritz Benoît Jensen — 17 - 23/03 — Thomas Sangster — Hexagon



    S C H O O L U N I F O R M
    Girls
    — Witte, rode of zwarte blouse met lange mouwen
    — Lange zwarte broek
    — Rokje (tot iets boven de knieën) in de kleuren rood, zwart of wit
    — Zwarte of huidskleur panty. Bij kouder weer/optioneel
    — Zwarte of witte blazer. Bij kouder weer/optioneel
    — Zwarte of witte schoenen. Geen laarzen!

    Guys
    — Witte, rode of zwarte blouse met lange mouwen
    — Lange zwarte broek
    — Zwarte of witte blazer. Bij kouder weer/optioneel
    — Zwarte schoenen


    D O R M S      E N      P L A T T E G R O N D



    De school staat redelijk verscholen in de natuur, en heeft een beschutte locatie. Aan de (op de plattegrond,) rechterzijde strekt een groot bos zich uit. Dit bos is toegankelijk voor leerlingen, maar zij mogen niet verder dan een kilometer het bos in. Dit kunnen zij ook niet, aangezien er een soort onzichtbare muur is waar zij tegenaan lopen na een kilometer. Dit is om de veiligheid van de leerlingen te houden zoals deze is, veilig. De school heeft, natuurlijk, ook een Quidditchveld maar heeft hiernaast ook nog sportvelden om conditie op te bouwen en om enkele muggle sporten te kunnen beoefenen. De sportvelden bestaan uit:
          — Een atletiekbaan
          — Een voetbalveld
          — Een recreatieveld voor verscheidene sporten
          — Een ondergronds zwembad
    Deze sportfacilieteiten worden buiten lestijden om beschikbaar gesteld voor leerlingen die minimaal in hun vijfde jaar zitten en er wordt tijdens de 'sport' les, ook daadwerkelijk op gesport, afwisselend met Quidditch natuurlijk.

    Er zijn drie Dormitory's, ingedeeld op leeftijd. Leerjaar 1 t/m 3, Leerjaar 4 t/m 6 en Leerjaar 7 en 8. Deze zijn dan weer opgesplitst in jongens en meiden slaapruimtes en hebben een algemene zitruimte.


    V A K K E N      E N      R O O S T E R

    8.30 — 9.30
    9.30 — 10.30
    10.50 — 11.50
    11.50 — 12.50
    13.20 — 14.20
    14.20 — 15.20
    15.20 — 16.20

    00.00 — 2.00
    Maandag
    History of Magic
    History of Magic
    DADA
    DADA

    Transfiguration
    Dinsdag
    Potions
    Potions
    Transfiguration
    SFQ*
    SFQ
    Woensdag
    Charms
    Charms
    History of Magic


    Herbology
    Herbology
    Donderdag
    DADA
    Transfiguration
    Transfiguration
    Charms
    DADA



    Astronomy
    Vrijdag
    Herbology
    Potions

    SFQ

    Charms
    SFQ* Sports Flying and Quidditch


    Q U I D D I T C H
    De School heeft drie Quidditch teams die aan het begin van het jaar samengesteld worden. Een vaste plek in een team kan veroverd worden door goed genoeg te spelen. De mensen met een vaste plek zitten dan ook het daaropvolgende jaar in het team. Leeftijden maken niet uit, al worden er in principe geen eerstejaars aangesteld wegens te weinig vliegervaring. De teams zijn uiteraard gemixt qua leeftijd en geslacht. De aanvoerders zitten minimaal in het zesde jaar. Captains worden random gekozen! De Teams:

    Purple
    — Captain —
    — Chaser — Freya Liv Hansen
    — Chaser — Teresa Hanne Erisson
    — Chaser —
    — Beater — Randy Wilburn
    — Beater —
    — Keeper—
    — Seeker — Reservatie Ilicit

    Blue
    — Captain —
    — Chaser — Sienna Alessa Vittoria
    — Chaser —
    — Chaser —
    — Beater —
    — Beater —
    — Keeper— Xavier Aleric Marxer
    — Seeker —

    Green
    — Captain —
    — Chaser —
    — Chaser — Ziva Krista David
    — Chaser —
    — Beater —
    — Beater —
    — Keeper—
    — Seeker — Erich Cillin Arno Brennan

    H E T      B E G I N
    Het is 31 Oktober, Halloween. Voor de leerlingen vanaf het vijfde leerjaar is er een gemaskerd Halloween bal vanaf 8 uur. Om zes uur begon het feestmaal voor de volledige school. Overdag zijn er al activiteiten geweest voor de lagere leerjaren en was iedereen dus, op de activiteiten na, vrij. Op het gemaskerd bal mag er geen identiteit bekend worden gemaakt door het zeggen van je naam, een pseudoniem van je naam, en al helemaal niet door het verwijderen van je masker. Er moet gedanst worden. Als je niet danst, kan dit je strafwerk opleveren. Je moet minimaal vijf keer aan een dans deelnemen. Leerlingen mogen geen dates meebrengen.
    Op het moment is het ongeveer 20.45, het bal is dus al even aan de gang en velen zijn dan ook op de dansvloer te vinden.

    [ bericht aangepast op 5 okt 2015 - 21:25 ]


    take me back to the basics and the simple life

    †XAVIER 'XAV' ALARIC MARXER†
    "Es gibt hier keine Fremden, nur Freunde, die Sie nicht erreicht haben"
    Masker - Pak - Keeper van Blue - 17 - Liechtenstein

    ]


    Het gewicht van haar handen in zijn nek, haar ademhaling zo dichtbij, het voelde vertrouwd, alsof het zo hoorde te zijn. Alsof het al jaren zo was geweest en nog jaren zo zou mogen zijn. Was het maar zo. Kon die toekomst maar samen met haar zijn, als meer dan vrienden. En al jaren zo was ook niet waar. Ze waren slechts een keer samen geweest en dat moment scheen ze vergeten te zijn of tenminste te willen vergeten. Hij kon het niet vergeten. Hoe hard hij zijn best ook deed, hij wist nog precies hoe het gevoeld had alsof ze gemaakt voor elkaar waren en hoe haar lippen op de zijne hadden gevoeld. Natuurlijk had hij daarna wel dates gehad, maar het voelde nooit goed. Hoe erg hij zich ook ervan had geprobeerd te overtuigen dat de meisjes echt wel leuk waren geweest, het had nooit gewerkt, want zij waren Freya niet.
    Hij zag de jongens wel kijken vanaf de zijkant, maar hij voelde zich niet triomfantelijk omdat hij nu in haar gezelschap was. Hij wist dat hij haar de volgende dans aan een ander zou moeten afstaan die wel kans bij haar maakte. Hij had die kans niet meer, die kans was al lang geleden voorbij gegaan, maar toch was er ergens diep binnenin hem nog steeds een beetje hoop. Op sommige momenten als hij haar blik ving, dacht hij ergens diep vanbinnen te zien dat zij hetzelfde voor hem voelde, maar dat was gezichtsbedrog, wist hij. Ze zou nooit voor hem voelen wat hij voor haar voelde en daar moest hij mee leven.
    "Sinds dit 'gewoon' goed aan voelt," antwoordde ze hem en hij voelde het gewicht van haar hoofd op zijn schouder, waarop hij haar iets dichter tegen zich aan trok. Ze had gelijk, dit voelde goed, te goed. De hoop binnenin hem laaide op, maar hij onderdrukte het. Hij wilde dit moment niet verpesten. Niet voor het eerst wilde hij dat hij haar gewoon kon vertellen wat er in hem omging, maar hun jarenlange vriendschap kon niet in gevaar worden gebracht. Niet door hem.
    “Ik weet het,” mompelde hij zacht en als het iets weemoedig klonk, kon hij daar niks aan doen. Hij wilde dat het altijd zo zou kunnen zijn tussen ze. Niet alleen nu op een bal waar er verplicht moest worden gedanst. Hij wist niet wat het precieze moment was geweest waarop hij echt verliefd was geworden. Misschien was het niet één moment geweest, maar was ze langzaam onder zijn huid gekropen tot hij haar niet meer uit zijn hoofd kon krijgen en niet meer wist hoe hij als een gewone vriend moest handelen. Hij wist alleen dat het al te lang zo was geweest, maar dat er ook geen manier was om het te veranderen. Afstand nemen in de hoop dat het voorbij zou gaan, werkte niet. Hij had het al wel geprobeerd, maar toch werd hij naar haar toe gezogen alsof ze twee magneten waren. Ze was zijn drug en hij kon niet zonder haar, zelfs als het betekende van de zijlijn toekijken.
    “We hebben toeschouwers,” zei hij plagend tegen haar in een poging om de gedachten uit zijn hoofd te verdrijven en hij knikte naar de jongens die jaloers stonden te kijken naar hen. Het was niet alsof hij haar echt op alle aandacht wilde wijzen, want dat betekende dat hij haar zou moeten delen en dat wilde hij niet, maar het was voor hem een herinnering dat ze niet van hem was en nooit zou zijn, dus dat hij zich maar beter van zijn plaats bewust moest zijn.


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    ERICH CILLIN ARNO BRENNAN

    × × × × × × × × × × × × ×


    "Sometimes I feel like I am so far away. I’m lost inside my thoughts and I don’t know what to say."
    Outfit // Seventeen // Irish and German // Seeker team green // Mischievous

    × × × × × × × × × × × × ×

    'Idiota, ¿cómo te atreves a sorprender de esa manera,' zei Evita tegen de half Ierse, half Duitse jongen. Erich gaf haar een grijns. Hij wist niet helemaal wat haar zinnen betekende, maar hij wist wel wat het eerste woord was. Zijn grijns verbreedde zich bij idiota, het Spaanse woord voor idioot.
          'Nou, voor wat voor vuils heb je me nu weer uitgemaakt?' vroeg Evita hem, en hij wist zeker dat er zwakke pretlichtjes oplichtten in zijn ogen. Evita begon hem mee te trekken naar de balzaal, en Erich liet zich voorttrekken. 'Ik maakte je uit voor een mooie vuilniszak. Er zijn maar weinig vuilniszakken die zich bij jouw schoonheid meten,' zei hij, zijn stem lichtelijk gedoopt in sarcasme. Het was niet echt flirten hoe Evita en Erich met elkaar omgingen, hoewel het wel zo leek in de ogen van buitenstaanders. Evita was een van de weinigen bij wie hij zich comfortabel genoeg voelde om uit zijn schulp te kruipen, wat dit soort dialogen opleverde.
          'Ik haat het dat we verplicht moeten dansen,' dacht Erich hardop. Zijn stem klonk bij hemzelf pissig in de oren, en even meende hij zijn accent duidelijk te horen. Hij had nou eenmaal geen controle over zijn accent het moment dat hij nadacht of pissig/boos werd. 'En dan ook nog die vreselijke straf als je niet danst. Wie bedenkt nou zoiets? Het is gewoon seafóideach*!' voegde hij toe. Hij kon zich niet herinneren waarom hij naar het bal wilde, misschien omdat hij eens sociaal wilde doen, misschien omdat hij dacht dat het anders zou zijn...
          Erich bekeek Evita eens. Haar blonde haren wapperden achter haar aan terwijl ze naar de balzaal liepen. Haar hakken tikte op de grond bij elke stap die ze zette. Haar outfit had Erich eigenlijk wel verwacht. Erich wurmde zich los uit Evita's greep toen ze aankwamen bij de zaal. Zijn groene ogen zochten haar felblauwe ogen om haar mening te zoeken over dit onderwerp.


    [* silly, ridiculous]


    "At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

    F R E Y A      L I V      H A N S E N
    "I'm though, I'm abitious and I know exactly what I want. If that makes me a bitch, okay."
    Outfit — Queen of the school — 17 — Norwegian

    Xav trok me ietsjes dichter tegen zich aan en ik nestelde mijn hoofd in zijn schouder. Een glimlachje sierde mijn gezicht en ik had mijn ogen gesloten. De langzame muziek klonk aangenaam in mijn oren en lichtjes dansden we mee op de muziek.
    "Ik weet het.." mompelde Xav zachtjes in mijn oor. Ergens dacht ik dat ik een lichte vorm van verdriet of verlangen door hoorde klinken. Dat bracht meteen de vraag ik me op waarom. Waarschijnlijk omdat hij liever met anderen zou dansen op het moment, dat hij liever een meisje wou versieren en haar de hele avond tot zichzelf te houden. En die gedachte maakte me lichtelijk verdrietig en ik vroeg me af waarom hij me dan toch net iets dichter tegen zich aan had getrokken. Toch houd ik de kleine glimlach op mijn lippen en mijn hoofd op zijn schouder.
    “We hebben toeschouwers,” merkte Xavier op, en aan de beweging van zijn schouder te voelen, merkte ik dat hij waarschijnlijk ergens heen knikte met zijn hoofd. In mijn hoofd spookten de twee opties om op te kijken of om het te negeren. Ik besloot voor het laatste, aangezien ik er toch wel aan gewend was dat genoeg mensen staarden. Ik hield mijn ogen gesloten en mijn handen in Xav's nek. Het voelde goed en als een soort walm van rust die over me heen spoelde. Ergens bleven echter de vragen en de twijfels bestaan, maar voor nu voelde het fijn en goed. Ik mompel een 'mhm' en druk Xav zo mogelijk nog iets dichter tegen me aan. De geur van zijn pak en gewoon van 'hem', dringen door en ze ruiken vertrouwd. Normaal.

    [ bericht aangepast op 2 okt 2015 - 19:47 ]


    take me back to the basics and the simple life

    †XAVIER 'XAV' ALARIC MARXER†
    "Es gibt hier keine Fremden, nur Freunde, die Sie nicht erreicht haben"
    Masker - Pak - Keeper van Blue - 17 - Liechtenstein

    ]


    Ze keek niet op toen hij haar op de andere jongens wees en dat veroorzaakte een sprongetje van zijn hart. Ze koos er nu voor om bij hem te zijn en niet met anderen te flirten, en hoewel hij wist dat zij dat niet op die manier zou zien, voelde het goed. Ze drukte hem zelfs nog dichter tegen elkaar aan en de geur van haar shampoo en haar parfum bereikten zijn neus. Hij probeerde om het buiten te sluiten, maar haar geur bleef hangen, net zoals toen. Hij wilde zo graag bij haar kunnen zijn en dat kon niet, tenminste niet op de manier zoals hij het wilde. Het was oneerlijk. Ze was nu zo dichtbij en toch konden ze niet samen zijn. Hij zou zijn hoofd maar heel iets hoeven te draaien om haar lippen te vinden, maar hij moest nog steeds sterk blijven en kon zijn zelfbeheersing niet verliezen, hoe moeilijk het ook gemaakt werd voor hem.
    Hij sloot ook zijn ogen en genoot van haar aanwezigheid. De jongens om hem heen waren vergeten en hij merkte ook niet dat het nummer ondertussen was afgelopen en dat er een nieuw nummer was begonnen. De jaloerse blikken die zijn kant op gingen toen hij met haar bleef dansen, gingen ook aan hem voorbij. Hoewel ze alleen maar vrienden konden zijn, was ze nu wel bij hem en dat was het enige wat hij zou krijgen, dus moest hij ervan genieten.
    “Kon dit altijd maar zo blijven,”mompelde hij zacht, maar hij had niet door dat hij deze gedachte hardop uitsprak. Hij wilde graag dat het kon want voor nu was alles goed en waren ze samen. Voor heel even hoefde hij niet alleen maar naar haar te verlangen en kon hij met haar dansen, wat zij ook van hem vond.
    Het verlangen naar haar werd nooit minder, zelfs al vertelde hij zichzelf iedere dag dat hij haar niet kon hebben en dat hij door moest gaan. Integendeel, hoe langer hij zonder haar was, hoe meer hij naar haar verlangde en hoe moeilijker het werd om zich te beheersen als hij wel bij haar was. Het was moeilijk, maar hij kon haar niet verliezen en dan was dit toch de veiligste optie.
    Met haar zijn was zo makkelijk. Alles ging gewoon vanzelf en het enige waar hij op moest letten, was altijd dat het niet té gemakkelijk ging en dat hij zichzelf zou verliezen en daardoor ook haar. Het voelde vertrouwd om bij haar te zijn en met haar te lachen en te praten. Het was gewoon normaal, goed, gewoon.


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.




    Elliot Noelle Cooper
    Zeventien jaar oud — Brits — Seeker van team purple.

    “No, no, I'm listening. It just takes me a minute to process so much stupid all at once. ”




               

    "Gewoon in die jurk blijven rond paraderen en dan komt alles goed, geloof me," zei Juan terwijl hij begon met het kriebelen op haar heupen. Een lach verliet haar zalmroze lippen en sloeg zachtjes zijn handen van haar af. Het meisje werd er iet wat zenuwachtig van en daarbij kon ze slecht tegen gekriebel. "Dat is makkelijk praten, Juan," zuchtte Elliot waarna ze bedachtzaam haar armen over elkaar heen sloeg. Ze kijk een paar tellen om haar heen en ze merkte op dat het steeds drukker en drukker werd. Om heel eerlijk te zijn had het meisje helemaal geen zin om met onbekende jongens te dansen — wie vaak aan iets anders denken dan eens gezellig dansen. Elliot had veel liever dat ze gewoon bij Juan kon blijven maar helaas moest ze nog vier andere danspartners zoeken. Althans, ze ging er van uit dat ze ook met Juan ging dansen, de kans was groot maar ze wist het niet helemaal zeker. Ze beet zachtjes in haar onderlip terwijl ze haar aandacht weer op Juan richtte.
    Ze luisterde aandachtig toen de jongen weer begon te praten en nogmaals verliet een klein lachje haar lippen. "Ah joh, schei toch uit man. Het gaat vast wel mee vallen."
    "Soms lijk je net een meid, ik zweer het," vervolgde Elliot haar zin waarna ze een plagende knipoog zijn kant op stuurde.
    "Maar oké ga je morgen mee met me?" vroeg Juan en ze keek hem vragend aan omdat ze geen idee had waar de jongeman het over had. "Naar het bos," voegde hij er daarna aan toe en Elliot haar mond vormde een "O."
    Ze keek nog steeds vragend in zijn bruine kijkers, "Wat wil je daar in vredes naam doen?" zei ze iet wat ongemakkelijk en vroeg zich af wat hij daar te zoeken had.

    'Hé maar even serieus señora, mag ik zo deze eerste dans van U?' zei Juan terwijl hij Elliot haar hand als een echte gentleman vast pakte en haar plechtig aan keek. "- anders breek je mijn hart, dat je het even weet," waarschuwde de jongen en lachend keek Elliot hem aan. Ze wist hoe hij was met andere mensen was en hoe hij, voor zo ver Elliot wist, nooit zijn hart brak. Met een kleine grijns keek de jongen naar Elliot en streek een ontsnapte haar uit haar gezicht. Elliot sloot kort haar ogen terwijl hij dat deed en een lichte blos verscheen op haar wangen. "Wat denk jij nou? Natuurlijk mag jij deze eerste dans, ik zou om eerlijk te zien niks liever willen."
    Ze had zijn hand vast gepakt en streelde zachtjes met haar duim over zijn hand heen terwijl ze hem naar de dansvloer sjouwde.

    Eenmaal daar aangekomen keek ze met een glimlach naar Juan en begon langzaam aan te dansen. Het blond harige meisje legde teder haar handen in zijn nek en bewoog zachtjes met haar lichaam op de maat van de muziek.


    But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

    MARSHALL BLYTHE ANAKIN KENWAY

    × × × × × × × × × × × × ×


    ""Do you just ever look into the mirror and think; I'm such a comedian."
    Outfit // Seventeen // British // Mischievous

    × × × × × × × × × × × × ×

    Met een grote grijns op zijn gezicht streek Marshall zijn kleding glad, en deed hij de knoop van zijn blazer vast. Hij haalde zijn handen nogmaals door zijn haren en pakte zijn masker uit zijn zak. Het groene, uit een TV show geïnspireerde masker bond hij om zijn hoofd.
          Toen Marshall vond dat hij er goed genoeg uitzag, liep hij zijn gedeelde dorm uit. Zijn smetteloze witte pak deed hem opvallen, in tegenstelling tot zijn kleine gestalte waardoor mensen hem nogal gauw over het hoofd zien. Marshall kwam de zaal binnen, en keek om zich heen. Met een ondeugende blik in zijn helblauwe ogen wreef hij in zijn handen, waarna hij ze in zijn zakken stak en om zich heen keek.
          Hij herkende Freya en Xavier staan, en bij de gedachte aan Freya moest hij glimlachen. Zijn goede vriendin en one-nightstand deed hem telkens weer grijnzen. Het leverde hem wel een lading vijandigheid van Xavier op, waar hij best verbaasd over was. Niet dat zijn vriendschap met Freya veranderd was sinds ze samen het bed in gedoken waren, het was gewoon omdat ze zich beide verveelden en zin hadden in wat lol. Niet iedereen kon dus blijkbaar zijn flirterigheid waarderen. Niet dat het hem wat interesseerde. Marshall liet zijn blik van Freya en Xavier verder gaan, op zoek naar iets of iemand met wie hij zich deze avond kon vermaken.


    "At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

    F R E Y A      L I V      H A N S E N
    "I'm though, I'm abitious and I know exactly what I want. If that makes me a bitch, okay."
    Outfit — Queen of the school — 17 — Norwegian

    Ondertussen was een volgend nummer gestart en ondanks dat ik de druk haast kon voelen dat ik Xav nu los zou moeten laten en met iemand anders zou gaan moeten dansen, doe ik dat niet. Daarvoor voelt dit moment veel te goed en natuurlijk aan. Dit komt niet vaak voor, en dus wil ik extra genieten van het moment. Ik zou willen dat het vaker voor zou komen. Ik zou willen dat ik mezelf toe kon staan om mijn hoofd een kwartslag te draaien en mijn lippen zachtjes op de zijne te drukken. De vrijheid om het te doen heb ik, het zou niemand verbazen en het liefst zou ik het dan ook doen. Maar ik heb mijn kans verspild, en een tweede keer komt slecht over, en ik wil niet dat hij me af wijst en onze vriendschap verpest. Daarvoor geef ik te veel om hem. Want ik leef liever voor altijd in de kwelling dat het nooit meer zal worden dan vrienden, dan zonder hem.
    “Kon dit altijd maar zo blijven,” mompelde Xav zachtjes. In mijn buik barstten duizenden vlinders los, al doelde hij waarschijnlijk eerder op de rust die er hing in de zaal, op de vriendschappelijke, maar close manier waarop we met elkaar omgingen. Hij zou waarschijnlijk toch niet doelen op hoe goed dit voelde, en zo wel zou het waarschijnlijk niet zo zijn dat hij hetzelfde zou voelen als ik. Die kans was zo klein, en daarvoor waren we veel te goede vrienden. Maar het bleef ergens toch pijn doen.
    “Dat zou mooi zijn,” sprak ik tegen hem, en voor ik het goed en wel door had klonk mijn stem verleidelijk en lichtelijk flirterig. Shit. Mijn wangen kleuren rood toen ik het door had, en ik haalde mijn wang van zijn schouder af, om enkel met mijn voorhoofd nog op zijn schouder te leunen. Doe normaal, verander niks en ga net zo door als net Frey. Er is niks gebeurd. Dat spreek ik mezelf toe, maar veel nut heeft het niet. Mijn hart klopt in mijn keel.


    take me back to the basics and the simple life


    Ziva "Kris" Krista David
    "Please! I'm not a monster! You don't understand!"
    Chaser • Seventeen • Looking for someone to dance with


          Als ik mensen zie vertrekken kan ik mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Het bal wordt natuurlijk in de balzaal gehouden, niet in de dorms. De enige jongen waar ik bevriend mee ben is Xavier. Jammer genoeg hangt hij heel vaak rond met Freya. Ik loop de dorms uit en ga deze keer wél naar de balzaal. Het eerste nummer is al afgelopen. Dat betekent dat ik snel iemand moet vinden om mee te dansen, maar met wie? Xav staat te dansen met, en waarom verbaasd me dat niks, Freya. Verloren sta ik erbij. Niemand wil dansen met mij, want tja, ik ben dat meisje die geen vrienden is met de Queens of the school. Ik trek een plukje blond haar uit de vlecht.
          Wanneer komt er nou iemand vragen of hij met míj mag dansen? Ik wil geen strafwerk omdat mensen niet willen dansen met me. Zucht. Misschien moet ik op de jongens afstappen en zij niet op mij. Was Lauritz een optie? Hij was tenslotte wel de beste vriend van mijn vriendin Sienna. Twijfels, allemaal twijfels. Ik moet toch echt een keus gaan maken. Ik wil gaan lopen als ik tegen een jongen opbots. "Accidenti, perché questo succede sempre a me?" mopper ik.


    [ze botst tegen Marshall]


    all because i liked a girl

    †XAVIER 'XAV' ALARIC MARXER†
    "Es gibt hier keine Fremden, nur Freunde, die Sie nicht erreicht haben"
    Masker - Pak - Keeper van Blue - 17 - Liechtenstein

    ]


    Ze liet hem niet los. Zelfs nu het nummer was afgelopen en ze de vrijheid had om een nieuwe partner uit te zoeken, bleef ze hem vasthouden, net zoals hij haar vasthield en dat veroorzaakte een dierentuin in zijn buik. Het stadium van alleen vlinders was hij allang voorbij, het was nu een grote beestenboel.
    “Dat zou mooi zijn,” antwoordde ze en nu pas had hij door dat hij zijn gedachten hardop had uitgesproken en niet voor het eerst was hij zijn masker dankbaar, waardoor ze hopelijk niet zag hoe rood hij werd. Hij merkte het flirterige in haar stem op, maar hij wist dat het slechts een grap was van haar. Ze zou nooit zo tegen hem praten omdat ze iets voor hem zou voelen. Ze maakte er gewoon een grapje van, net zoals ze altijd met elkaar om gingen. Dat was alles, hij moest hier niks achter zoeken, want het zou toch niet waar zijn. Toch kon hij niet voorkomen dat zijn hartslag even versnelde en de hoop in hem kort oplaaide.
    Doordat ze haar hoofd verlegde, kriebelden haar haren tegen zijn nek en werd hij zich nog eens bewust van hoe dicht ze eigenlijk op hem stond. Het was beangstigend. Ze was zo dichtbij en hij kon niks doen – mócht niks doen – maar het was zo moeilijk om het niet te doen. Alleen de gedachte dat hij haar dan helemaal zou verliezen, zorgde ervoor dat hij geen domme dingen deed en zelfs dat argument leek langzaam te vervagen door haar aanwezigheid hier.
    “Ja,” dwong hij zichzelf te zeggen. “Ik weet dat ik het beste gezelschap ben.” Hij had dit luchtig willen zeggen, plagend, net zoals ze altijd met elkaar om gingen, maar zelfs hij merkte hoe schor en beknepen zijn stem klonk en hoe ongeloofwaardig het was. Hij wilde het niet met een grapje af doen. Hij wilde dit niet vertellen. Er waren zoveel dingen die hij wel wilde zeggen, zoals dat ze prachtig was, hoe hij voor altijd bij haar wilde zijn en wat hij eigenlijk voor haar voelde, maar hij moest het op een grapje houden. Ze mocht zelfs niet vermoeden wat hij voor haar voelde, want dat zou hun vriendschap toch beïnvloeden en dat kon hij niet laten gebeuren.


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    F R E Y A      L I V      H A N S E N
    "I'm though, I'm abitious and I know exactly what I want. If that makes me a bitch, okay."
    Outfit — Queen of the school — 17 — Norwegian

    De dans duurde voort en ik vroeg me af of het wel slim was om met Xavier te blijven dansen, er werd toch echt wel van me verwacht dat ik met veel meer jongens zou dansen, dat wist ik zeker. Xav’s handen op mijn rug voelden opeens té warm en klam aan, hoe fijn en rustgevend het ook was. Het voelde drukkend, alsof het ineens gespannen was tussen ons we verstijfden. Dat de we niet, we dansen gewoon door, maar ik voelde me beklemmend door wat ik net had gezet en hoe het had geklonken. Ik was bang dat Xav me raar aan zou gaan kijken en de dans zou stoppen. Dat de sfeer tussen ons voor de rest van de avond verpest was en dat onze vriendschap in gevaar kwam.
    “Ja, Ik weet dat ik het beste gezelschap ben,” klonk Xaviers stem. Het klonk gedwongen en beknepen. Geforceerd en pijnlijk. En het stak me in mijn hart, het deed me pijn en met een ruk trok ik mijn hoofd van zijn schouder af en drukte ik me iets van hem af. Ik probeerde zijn ogen te zoeken en te vragen wat er mis was, maar kon mezelf er niet toe brengen. In plaats daarvan keek ik gepijnigd, want het had me pijn gedaan. Het had alles behalve gemeend geklonken en het kwam meer op me over als ”Nee, eigenlijk niet. Ga maar met iemand anders dansen Freya. Ik wou Ziva al die tijd al ten huwelijk vragen.” De pijn was duidelijk te zien in mijn ogen toen ik stil tegenover hem stond. Maar ik kon het niet laten om naar hem te glimlachen. Hij zou waarschijnlijk wel doorhebben dat ik de glimlach niet meende, maar iedereen om ons heen niet.
    “Wat is er?” vroeg ik hem vervolgens zachtjes en lichtelijk bezorgd. Want hoe erg het ook als een steek in mijn hart aanvoelde was het waarschijnlijk niet zo bedoeld, en had hij net het meisje wat hij al jaren lang de zijne wou kunnen noemen iemand anders zien zoenen ofzo. Ik beet even op mijn lip toen die gedachte opspeelde en wende mijn ogen naar de vloer.


    take me back to the basics and the simple life

    †XAVIER 'XAV' ALARIC MARXER†
    "Es gibt hier keine Fremden, nur Freunde, die Sie nicht erreicht haben"
    Masker - Pak - Keeper van Blue - 17 - Liechtenstein

    ]


    Ze vergrootte de afstand tussen ze en hij wist dat hij het had verpest. Natuurlijk had ze zijn stem gehoord en gemerkt dat er iets niet klopte. Ze kenden elkaar veel te goed om dat niet te merken. De sfeer om hen heen veranderde plots. Hoe goed het ook gevoeld had, nu was dat weg en was het vooral moeilijk tussen ze. Verstikkend.
    Had hij haar maar niet zo vroeg ten dans gevraagd! Had hij haar überhaupt maar niet ten dans gevraagd, dan zou dit allemaal niet gebeurd zijn. Ja, het was tot dit moment fijn geweest, maar hij had moeten weten dat dat niet eeuwig zou duren en dat de situatie er niet leuker op zou worden. Had hij zichzelf maar beheerst en gewoon toegekeken hoe ze met een ander danste!
    “Wat is er?” klonk haar stem bezorgd en hij zag dat ze naar hem glimlachte, maar hij kon wel zeggen dat ze het niet meende. Hij had het compleet verpest en hij zag de pijn in haar ogen. Daar ging hun vriendschap omdat hij zich niet kon beheersen en dat deed pijn.
    “Niks, alles is goed,” dwong hij zichzelf om te zeggen, maar de woorden klonken nog steeds beknepen en totaal niet geloofwaardig. Hij wilde niet dat ze zou zien hoe veel pijn het hem deed om die woorden uit te spreken, terwijl hij zoveel andere dingen had willen zeggen en hij ontweek haar blik. Hij zou haar geen pijn doen terwijl alles zijn schuld was. Hij zou er als enige last van hebben, vertelde hij zichzelf. Hij zou alles voor zichzelf houden en haar afstaan aan een ander, zodat zij tenminste nog wel een leuke avond zou hebben.
    “Alles is goed,” fluisterde hij nogmaals, meer om zichzelf te overtuigen dan om haar te overtuigen. Niks was goed, nu niet meer. Hij had zo zijn best gedaan om haar te beschermen en zich te beheersen en nu was alles kapot door één ondoordachte actie. Hij had altijd al geweten dat ze nooit de zijne zou worden, maar nog steeds deed het pijn, zeker omdat hij zelfs niet meer van de zijlijn zou kunnen toekijken. Zelfs dat had hij nu verloren.


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    F R E Y A      L I V      H A N S E N
    "I'm though, I'm abitious and I know exactly what I want. If that makes me a bitch, okay."
    Outfit — Queen of the school — 17 — Norwegian

    Het was duidelijk te zien dat Xavier niet wou antwoorden, of niet wist wat hij moest zeggen. Ik zocht zijn ogen, zijn helder blauwe ogen die alle emoties die er maar bestonden uit wisten te drukken. Ik probeerde te glimlachen, maar het was moeilijk.
    "Niks, alles is goed," zei hij uiteindelijk en hij slikte. Lichtelijk argwanend keek ik hem aan, want het was duidelijk dat het niet goed was, en dat er wel degelijk iets was. Nogmaals beet ik onbewust op mijn lip en ik begon met mijn vingers rondjes te cirkelen in zijn nek. De zachte huid voelde warm aan onder mijn vinger en de sfeer die net nog zo goed aanvoelde, was nu beklemmend en geforceerd. Ik twijfelde, wist niet wat ik moest doen. Moest ik doorvragen, of het hier bij houden? Xav achterlaten en met iemand anders gaan dansen, of met hem blijven dansen? Moest ik hem vertellen wat ik al zo lang wou zeggen, of niet? Dat laatste was overduidelijk een nee. Als ik het hem al ooit zou vertellen, moest het gebeuren op een moment waarop we ons beiden op ons gemak voelden. Niet op zo'n gespannen moment. Mijn ogen probeerde zich in de zijne te boren, maar hij ontweek mijn blik. En dat deed even pijn. Bijna nooit had Xav mijn blik ontweken. Nooit. En daarom deed het extra pijn. Deze avond moest een goede avond worden, een avond om nooit te vergeten. Een avond zonder zorgen en zonder verplichtingen. Een avond waarop ik Xav duidelijk kon maken wat ik voelde zonder onze vriendschap te verpesten. En dei vriendschap, juist die vriendschap waar ik zo veel om gaf, kwam nu in gevaar. Een verkeerde beweging en hij zou de afgrond in vallen. En dan zou mijn hart kapot zijn.
    "Alles is goed," fluisterde Xav nogmaals, terwijl hij naar de andere kant van de zaal keek. Ik kon het niet laten om mijn hoofd te draaien naar de richting waarin hij keek, en mijn blik veranderde in storm toen ik zag wie er in zijn blikveld stond. Ziva. Godverdomme. Ik beet op mijn lip om de tranen, waarvan ik bijna zeker wist dat ze zouden komen, tegen te houden. Waarom keek hij naar Ziva? Was mijn theorie dat hij Ziva al jaren lang ten huwelijk wou vragen dan toch juist? Maar da kon haast niet. Dat mocht niet en het kon niet. Ik wende mijn blik snel weer naar Xavier, bang dat de haat die duidelijk van me af kwam toen ik het meisje zag, de sfeer nog meer zou beïnvloeden. En dat mocht niet gebeuren, het was zo al erg genoeg.
    "Xav," zie ik, en het kwam er harder uit dan verwacht. Het kwam er bitchy uit, gemeen bijna. En ik kromp lichtelijk in elkaar toen ik het merkte. "Het is niet goed, dat kan ik zien aan je," vervolgde ik op zachte fluistertoon. Mijn stem was nu weer bezorgder, zoals hij net ook had moeten zijn.


    take me back to the basics and the simple life

    Sienna Alessa Vittoria
    'If nobody does a thing needs done, you do it.'



          Jager — Zeventien — Zevende jaar
    Het deed me goed bij Lauritz te staan, zelfs al was dit niet het moment hem alles te vertellen. Zijn aanwezigheid maakte heel veel goed, het feit dat we zo weinig tot geen woorden nodig hadden om te communiceren met elkaar. Dat was exact wat ik met Cesare gehad had, en zo iemand wilde je niet verliezen. Misschien maakt ik me te veel zorgen om hem, maar ik wilde Cesare geen twee keer verliezen — ik kende Lauritz al langer dan Cesare dood was, maar de relatie was bijna krak hetzelfde — de karakters niet, maar dat maakte me niet uit. Ze waren totaal verschillend, en toch zo gelijkend.
          'Geen idee, eigenlijk,' antwoordde Lauritz. 'Ik weet niet goed wat me te wachten staat. Oh ja, ik zou je ook graag willen waarschuwen — ik kan niet goed dansen.' Ik glimlachte afwezig. Dansen — dat moesten we ook nog doen deze avond. 'Moet je horen,' fezelde hij. 'Blijkbaar dronk onze leerkracht astronomie — ik vergeet haar naam altijd — de vorige keren tijdens het Halloweenbal altijd een heleboel en heeft ze een keer ladderzat op de tafel gedanst. DE volgende dag was het gewoon weer les en kon ze amper lesgeven, door haar kater. Blijkbaar heeft het schoolhoofd haar dit jaar een drankverbod opgelegd.' Ja, dat zag ik haar echt wel doen. Ze zag er me niet echt het preutse type uit, maar mij zou het worst wezen. Als ze zich lam wilde drinken, dan deed ze dat maar.
    'Nou, ik weet niet of het de bedoeling is dat ik jou vraag of jij mij, maar dat zal mijn klomp niet roesten. Zin om te dansen? Zo vermijden we ten minste strafwerk en weten we beiden dat we niet gaan afgaan tegenover elkaars danskunsten.'


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    †XAVIER 'XAV' ALARIC MARXER†
    "Es gibt hier keine Fremden, nur Freunde, die Sie nicht erreicht haben"
    Masker - Pak - Keeper van Blue - 17 - Liechtenstein

    ]


    Ze geloofde hem niet, hij kon het aan haar zien. Ze wist dat er iets niet goed was en hij probeerde te glimlachen, maar ontweek nog steeds haar blik. Ze moest gaan geloven dat hij in orde was, dat zijn wereld niet langzaam aan het instorten was. Hij kon haar niet mee de afgrond in sleuren.
    Op ieder ander moment zouden haar vingers in zijn nek fijn hebben gevoeld, alsof ze ook om hem gaf, maar op dit moment benadrukte het alleen maar wat hij nooit zou hebben en hij ontspande er zeker niet van. Hij probeerde het te negeren, maar hij bleef zich bewust van haar handen die langzaam rondjes in zijn nek tekenden en zich concentreren was lastig. Waarom moest alles nu verpest worden? Waarom bleef het niet zoals het was, zo ontspannen en fijn? Moest hij met haar blijven dansen of haar nu toch de vrijheid geven om een betere danspartner te vinden, iemand die wel een kans bij haar had?
    Hij wist het niet meer. Hij wilde zo graag dat alles goed zou komen en dat hij het juiste zou doen, maar op dit moment kon hij niet meer vertellen wat juist was en wat de situatie alleen maar erger zou maken.
    Haar houding verstrakte plots en hij volgde haar blik om erachter te komen waarom. Het verbaasde hem niet dat ze naar Ziva keek, maar haar reactie verbaasde hem wel. Hij wist natuurlijk dat Ziva en Freya elkaar niet lagen, maar dat was toch geen oorzaak voor de tranen in haar ogen? Hij wist bijna zeker dat de onnatuurlijke glans van haar ogen door tranen kwamen en niet door het licht. Goed gedaan Xav, sprak hij zichzelf toe. Je hebt haar gekwetst en zelfs aan het huilen gemaakt. Goed werk weer.
    “Xav,” zei ze. Haar stem klonk hard, beschuldigend en zelfs terwijl ze het niet zei, wist hij wat ze bedoelde. Het was zijn schuld dat haar avond nu werd verpest, dat hun vriendschap op instorten stond. Nog nooit hadden ze problemen gehad, hun ergste ruzies waren discussies geweest over welke van de twee Quidditch-teams zou gaan winnen en dat was altijd heel vriendschappelijk en plagend gegaan. Nooit was er iets aan de hand tussen ze en haar stem die zo verwijtend klonk, deed pijn. Vooral omdat ze de waarheid sprak.
    “Het is niet goed, dat kan ik zien aan je,”vervolgde ze zachter. Ze wist dat hij niet de waarheid sprak, maar hij kon haar niet de waarheid vertellen. Zelfs nu de sfeer zo ongemakkelijk was, was hij zich ervan bewust hoe mooi ze was en hoe graag hij haar wilde en hij wist dat hij dit niet mocht willen.
    “Het is wel goed, laat me maar,” antwoordde hij. Zijn stem klonk niet meer zo beknepen en geforceerd, maar zakelijk, bijna kil. Hij wilde niet zo tegen haar praten, wilde haar niet op deze manier pijn doen, maar ze mocht niet verder vragen. Hij kon haar niet antwoorden, want het antwoord zou pijnlijker zijn dan niet antwoorden.



    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    Lauritz "Lau" Benoît Jensen


    "It isn't that i'm not a people person, i'm just not a stupid people person."

    ____________________________________
    17 - Jaar 7
    ____________________________________
    Zenuwachtig haalde ik mijn hand nog eens door mijn haar. Het bleeg even stil tussen ons - geen ongemakkelijke stilte, neen, gewoon één van die vele stiltes die vielen tussen ons. Andere mensen zouden er misschien wel ongemakkelijk van worden, maar ik vond het juist geweldig, die stiltes.
    'Nou, ik weet niet of het de bedoeling is dat ik jou vraag of jij mij, maar dat zal mijn klomp niet roesten. Zin om te dansen? Zo vermijden we ten minste strafwerk en weten we beiden dat we niet gaan afgaan tegenover elkaars danskunsten.'
    Ik grijnsde. Eigenlijk wou ik het vragen, maar zij was me voor en echt erg vond ik het niet. Ik keek even de zaal rond, en we zouden niet de enigen zijn die dansten. Ik spotte het blauwe haar van Freya - ik vermoedde dat ze met Xavier danste - en zag nog een paar andere mensen dansen.
    Ik boog voor haar en zei: 'Bien sûr, mademoiselle.'
    Ik stak mijn hand uit en samen begonnen we te dansen.
    Ik deed mijn best om er zowel niet belachelijk uit te zien als niet op Siennas voeten te stappen. Ikzelf vond dat ik er redelijk in geslaagd was, en hoopte dat de rest dat ook vond.
    'Met wie hoop jij nog te dansen?' vroeg ik aan Sienna, terwijl ik met mijn wenkbrauwen wiebelde.
    'En met wie zou ik nog dansen?' dacht ik luidop.
    'Aangezien we niet met maar één iemand mogen dansen', vervolgde ik, 'anders zou ik alleen met jou dansen.'
    Ik hoopte dat het niet verkeerd overkwam en concentreerde me weer op de muziek.


    I don't think you quite understand, honey