• N M E E M
    N O R W A Y ' S      M A G I C A L      E D U C A T I O N
    F O R      E U R O P E A N      M U G G L E B O R N S
    Welkom op Norway's Magical Education for European Muggleborns. NMEEM is een, in vergelijking met scholen als Hogwarts, relatief kleine en jonge school. De school was opgericht wegens de pesterijen rondom muggleborns, die zich niet altijd weten te plaatsen in de magische wereld. Op NMEEM worden zij hier mee geholpen, en volgen zij natuurlijk ook gewoon standaard lessen. NMEEM is enkelen jaren geleden opgericht en ondertussen is de eerste klas die ooit op de school al twee jaar succesvol afgestudeerd. We volgen in de RPG de leerlingen die nu in het zevende jaar zitten.

    R E G E L S
    *Deze dienen aangehouden te worden, bij het viermaal overtreden van een of meerdere regels, zullen we je een waarschuwing geven. Bij zeven keer lig je uit de RPG.
    — Minimaal 200 woorden per post.
    — Reageer met regelmaat.
    — Denk goed na voordat je je inschrijft, het zou jammer zijn als het RPG al snel doodloopt.
    — Je hebt drie dagen om de opzet te maken aan je personage, en daarna nog twee dagen de tijd om je personage af te maken. Als dit langer duurt vervalt je rol zonder pardon.
    — Alleen ik, of Nichelle, (EthereaI en Illicit) openen de nieuwe topics, tenzij anders aangegeven.
    — Houd jongens en meisjes gelijk.
    — Wees Realistisch
    — Quidditch teams worden ingeloot.
    — Mary Sue's en Gary Stu's worden neit goedgekeurd.
    — Er is geen personage limiet, maar neem er niet meer dan je aan kan. Wel geldt dat je bij meerdere personages van beiden geslachten minimaal een personage moet hebben.
    — De huisregels van Q gelden ook hier.
    — 16+ is toegestaan, maar meld het wel even aan de bovenkant van je post.
    — Maak een volledige post, dit betekend dat er word verwacht dat je een foto van je faceclaim, de naam van je personage, het leerjaar, de eventuele Quidditch positie en team en overige belangrijke kleine dingen vermeld.
    — Sluit niemand buiten.
    — Zonder toestemming mag je andermans personages niet besturen.
    — Gelieve geen ruzie te maken.
    — But above all, have fun!

    S C H O O L R E G E L S

    B
    ij overtreding van volgende regels is aanvankelijk van de mate van overtreding een passende straf.
    — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden.
    — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan.
    — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden.
    — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt.
    — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen, mocht dit toch gebeuren dient de deur volledig wij open te staan.
    — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen.
    — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden.
    — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken.
    [/justify]



    R O L L E N
    Naam — leeftijd + verjaardag — faceclaim — username [pagina]

    Freya Liv Hansen — 17 - 21/01 — n.v.t. — Ethereal [1.5]
    Elliot Noelle Cooper — 17 - 2/02 — ? — Illicit [1.7]
    Teresa Hanne Erinsson— ? — Barbara Palvin — Gereserveerd door Towns [.14]
    Mackenzie Florènce Chamberlain — 17 - 9/06 — ? — Gereserveerd door Ziegler [1.2]
    Evita Felipa Díaz y García — 17 - 24/08 — Cara Delvingne — Curia [1.6]
    Gabrielle Margot Amélie De Sauveterre — 17 - 23/03 — Sahara Ray — Meliae [1.5]
    Sienna Alessa Vittoria — 17 - 21/06 — Matilda Lutz — Knopfler [1.2]
    Ziva Krista David — 17 - 1/05 — Cleo Massey — PaperTownsMargo [1.3]
    ? — ? — ? — Gereserveerd door Belmont


    ? — ? — ? —Gereserveerd voor Illicit
    Erich Cillin Arno Brennan — 17 - 9/05 — Joe Collier — FIash [1.1]
    Xavier Alaric Marxer — 17 - 3/11 — Jamie Campbell Bower — Necessity [1.4]
    ? — ? — ? — Gereserveerd door Belmont
    Juan Inigo Reyes — 17 - ?/12 — Brenton Thwaites — Saffierblauw [1.5]
    ? — ? — Joe Sugg — Gereserveerd door FIash
    Lucas Jeremy Petrova — 17 - ?/? — Troye Sivan — Gereserveerd door Daggers [1.1]
    Kristian Brynjar Emanuel Hansen — 17 - 21/01 — Diego Baruecco — Meliae [1.7]
    Lauritz Benoît Jensen — 17 - 23/03 — Thomas Sangster — Hexagon



    S C H O O L U N I F O R M
    Girls
    — Witte, rode of zwarte blouse met lange mouwen
    — Lange zwarte broek
    — Rokje (tot iets boven de knieën) in de kleuren rood, zwart of wit
    — Zwarte of huidskleur panty. Bij kouder weer/optioneel
    — Zwarte of witte blazer. Bij kouder weer/optioneel
    — Zwarte of witte schoenen. Geen laarzen!

    Guys
    — Witte, rode of zwarte blouse met lange mouwen
    — Lange zwarte broek
    — Zwarte of witte blazer. Bij kouder weer/optioneel
    — Zwarte schoenen


    D O R M S      E N      P L A T T E G R O N D



    De school staat redelijk verscholen in de natuur, en heeft een beschutte locatie. Aan de (op de plattegrond,) rechterzijde strekt een groot bos zich uit. Dit bos is toegankelijk voor leerlingen, maar zij mogen niet verder dan een kilometer het bos in. Dit kunnen zij ook niet, aangezien er een soort onzichtbare muur is waar zij tegenaan lopen na een kilometer. Dit is om de veiligheid van de leerlingen te houden zoals deze is, veilig. De school heeft, natuurlijk, ook een Quidditchveld maar heeft hiernaast ook nog sportvelden om conditie op te bouwen en om enkele muggle sporten te kunnen beoefenen. De sportvelden bestaan uit:
          — Een atletiekbaan
          — Een voetbalveld
          — Een recreatieveld voor verscheidene sporten
          — Een ondergronds zwembad
    Deze sportfacilieteiten worden buiten lestijden om beschikbaar gesteld voor leerlingen die minimaal in hun vijfde jaar zitten en er wordt tijdens de 'sport' les, ook daadwerkelijk op gesport, afwisselend met Quidditch natuurlijk.

    Er zijn drie Dormitory's, ingedeeld op leeftijd. Leerjaar 1 t/m 3, Leerjaar 4 t/m 6 en Leerjaar 7 en 8. Deze zijn dan weer opgesplitst in jongens en meiden slaapruimtes en hebben een algemene zitruimte.


    V A K K E N      E N      R O O S T E R

    8.30 — 9.30
    9.30 — 10.30
    10.50 — 11.50
    11.50 — 12.50
    13.20 — 14.20
    14.20 — 15.20
    15.20 — 16.20

    00.00 — 2.00
    Maandag
    History of Magic
    History of Magic
    DADA
    DADA

    Transfiguration
    Dinsdag
    Potions
    Potions
    Transfiguration
    SFQ*
    SFQ
    Woensdag
    Charms
    Charms
    History of Magic


    Herbology
    Herbology
    Donderdag
    DADA
    Transfiguration
    Transfiguration
    Charms
    DADA



    Astronomy
    Vrijdag
    Herbology
    Potions

    SFQ

    Charms
    SFQ* Sports Flying and Quidditch


    Q U I D D I T C H
    De School heeft drie Quidditch teams die aan het begin van het jaar samengesteld worden. Een vaste plek in een team kan veroverd worden door goed genoeg te spelen. De mensen met een vaste plek zitten dan ook het daaropvolgende jaar in het team. Leeftijden maken niet uit, al worden er in principe geen eerstejaars aangesteld wegens te weinig vliegervaring. De teams zijn uiteraard gemixt qua leeftijd en geslacht. De aanvoerders zitten minimaal in het zesde jaar. Captains worden random gekozen! De Teams:

    Purple
    — Captain —
    — Chaser — Freya Liv Hansen
    — Chaser — Teresa Hanne Erisson
    — Chaser —
    — Beater — Randy Wilburn
    — Beater —
    — Keeper—
    — Seeker — Reservatie Ilicit

    Blue
    — Captain —
    — Chaser — Sienna Alessa Vittoria
    — Chaser —
    — Chaser —
    — Beater —
    — Beater —
    — Keeper— Xavier Aleric Marxer
    — Seeker —

    Green
    — Captain —
    — Chaser —
    — Chaser — Ziva Krista David
    — Chaser —
    — Beater —
    — Beater —
    — Keeper—
    — Seeker — Erich Cillin Arno Brennan

    H E T      B E G I N
    Het is 31 Oktober, Halloween. Voor de leerlingen vanaf het vijfde leerjaar is er een gemaskerd Halloween bal vanaf 8 uur. Om zes uur begon het feestmaal voor de volledige school. Overdag zijn er al activiteiten geweest voor de lagere leerjaren en was iedereen dus, op de activiteiten na, vrij. Op het gemaskerd bal mag er geen identiteit bekend worden gemaakt door het zeggen van je naam, een pseudoniem van je naam, en al helemaal niet door het verwijderen van je masker. Er moet gedanst worden. Als je niet danst, kan dit je strafwerk opleveren. Je moet minimaal vijf keer aan een dans deelnemen. Leerlingen mogen geen dates meebrengen.
    Op het moment is het ongeveer 20.45, het bal is dus al even aan de gang en velen zijn dan ook op de dansvloer te vinden.

    [ bericht aangepast op 5 okt 2015 - 21:25 ]


    take me back to the basics and the simple life

    F R E Y A      L I V      H A N S E N
    "I'm though, I'm abitious and I know exactly what I want. If that makes me a bitch, okay."
    Outfit — Queen of the school — 17 — Norwegian

    ”Het is wel goed, laat me maar,” zei Xav meteen, iets te snel naar mijn mening, en ik kon duidelijk zien dat het niet goed was. Zijn stem was zonder enige emotie, en klonk kil. Iets wat me deed herinneren aan het feit dat hij waarschijnlijk net iets heeft gezien wat hij liever niet zou willen zien. Het deed me pijn, en ergens was ik bang dat alle wisselende stemmingen en gevoelens de avond volledig zouden verpesten. Ik sloot mijn ogen even en richtte mijn hoofd naar boven. Hopend dat een of ander wonder mij de oplossing zou bieden. Dat zou natuurlijk niet gebeuren, maar een mens mocht altijd hopen, toch? Toen ik mijn ogen weer opende ontweek Xav nog altijd mijn blik en ik keek weer opzij. Onbewust beet ik zachtjes op mijn lip en dacht ik na. Om nou weer te zeggen dat het niet goed was, was onzin. Toch besloot ik het wel te doen, want het was overduidelijk dat hij loog. Ik vroeg me af wat ik fout had gedaan en waarom hij tegen me zou liegen. Want Xav en ik logen nooit tegen elkaar. We verzwegen weleens dingen, zoals ik nu ook verzweeg dat ik meer voor hem voelde dan vriendschap, maar we logen nooit glashard in elkaar gezicht. Nooit. En ik kon het niet meer aan om rustig en sussend te reageren.
    “Godverdomme Xav, je weet zelf ook wel het niet goed is. Maar als je toch niet wilt vertellen wat er is, dan neem ik aan dat het ook niets uit maakt of ik weg loop en met wie je nou staat te dansen. Net zei je dat het goed aanvoelde, natuurlijk. Maar nu niet,” mijn stem brak op dit moment. En ik haal mijn handen weg uit zijn nek om vervolgens zijn handen van mijn rug af te duwen. “N- nu zeg je ineens dat ‘alles goed is’ terwijl dat niet zo is. En je hebt nooit tegen me gelogen. Verzwijgen is wat anders dan liegen Xav. Liegen is erger.” Ik kon het even niet meer aan en draaide me om. Een aantal leerlingen keek naar mij, naar mij en Xav, maar het maakte me niet zoveel uit. Mijn kin hief ik op en met een zelfverzekerde, maar voor degenen die mij kenden duidelijk gepijnigde, houding liep ik van de dansvloer af om een glas cola te pakken en neer te ploffen op een stoel. De eerste jongen kwam al naar me toe, vragend om een dans, maar ik reageerde fel dat hij op moest rotten als hij die dans ooit wou krijgen. Ik probeerde mezelf te kalmeren en probeerde te achterhalen waar deze uitbrander ineens vandaan kwam, want als ik eerlijk was wist ik het echt niet. Ik wist het allemaal niet meer. Ik nam een slok van mijn cola om mijn glas daarna weer weg te zetten en een traan weg te vegen van mijn wang.


    take me back to the basics and the simple life

    †XAVIER 'XAV' ALARIC MARXER†
    "Es gibt hier keine Fremden, nur Freunde, die Sie nicht erreicht haben"
    Masker - Pak - Keeper van Blue - 17 - Liechtenstein

    ]


    “Godverdomme Xav, je weet zelf ook wel het niet goed is. Maar als je toch niet wilt vertellen wat er is, dan neem ik aan dat het ook niets uit maakt of ik weg loop en met wie je nou staat te dansen. Net zei je dat het goed aanvoelde, natuurlijk. Maar nu niet," brandde ze plots los. Hij begreep waar dit vandaan kwam en ze had groot gelijk, al maakte dat de pijn niet minder. Ja, hij loog tegen haar. Juist tegen de persoon die hem zo dierbaar was, moest hij liegen om haar te beschermen en dat begreep ze niet en kon ze ook niet begrijpen want hij kon het haar niet vertellen.
    Blijf, wilde hij tegen haar zeggen maar er kwam geen geluid uit zijn keel. Blijf alsjeblieft. Natuurlijk maakt het uit of je wegloopt, want ik houd van je.
    Zijn nek brandde op de plek waar net nog haar handen hadden gelegen, waar ze nog steeds hadden moeten liggen. Het had zo goed gevoeld om samen te zijn en haar lichaam tegen de zijne aan te voelen. Waarom kon dat niet ongestraft blijven? Waarom moest hij nu boeten voor dat korte moment van geluk?
    “N- nu zeg je ineens dat ‘alles goed is’ terwijl dat niet zo is. En je hebt nooit tegen me gelogen. Verzwijgen is wat anders dan liegen Xav. Liegen is erger.” Hij hoorde de tranen in haar stem en het was geheel zijn schuld. Hij had haar gekwetst omdat hij haar niet wilde kwetsen. Hij had bij haar willen zijn, toch van haar aanwezigheid willen genieten en dit was zijn straf. Zijn wereld stortte in en het enige wat niet verdiend was, was dat hij haar mee de afgrond in sleurde.
    Voor hij wel iets kon zeggen, draaide ze zich om en liep weg. Hij zag haar blote rug in de menigte verdwijnen en het duurde even voordat hij zijn bevroren lichaam zover had om te ontdooien en achter haar aan te gaan. Hij kon haar niet zo weg laten gaan, niet als hun vriendschap hem iets waard was en het was zijn waardevolste bezit. Ja, hij wist dat het nu over was tussen ze maar hij moest in elk geval een poging hebben gedaan de brokstukken op te rapen of de scherpe kantjes te verwijderen voor haar.
    Ze zat met een cola in haar hand en tranen op haar wangen toen hij haar eindelijk vond en zelfs nu was ze oogverblindend mooi. Hij wilde zoveel tegen haar zeggen, zijn excuses maken, zeggen dat ze gelijk had en dat hij een klootzak was, maar toen hij eenmaal voor haar stond, kwam er geen geluid uit zijn mond. Geen enkel woord leek uit te drukken wat hij bedoelde.
    Hij staarde haar even aan en plots stapte zijn lichaam naar voren, zonder bevel, en drukte hij zijn lippen tegen de hare. Hij wist dat het nooit beantwoord zou worden, maar zijn wanhoop en al die tijd van verlangen dreef hem zover. Zodra hij doorhad wat hij deed, stapte hij geschrokken achteruit. Hij wilde hun vriendschap redden, niet nog erger maken dan het al was.
    "Sorry," fluisterde hij en ditmaal was hij degene die zich omdraaide en wegliep. "Ik heb altijd van je gehouden." Zijn laatste woorden gingen verloren in het lawaai om hem heen, dat hoopte hij tenminste, want als ze het wel zou hebben gehoord, zou alles nog erger worden dan het al was. Als dat nog mogelijk was tenminste. Veel erger zou niet kunnen. Ze hadden hun dieptepunt bereikt, hij had haar pijn gedaan en zich niet meer kunnen beheersen. Wat zou er nu nog mis kunnen gaan?


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    F R E Y A      L I V      H A N S E N
    "I'm though, I'm abitious and I know exactly what I want. If that makes me a bitch, okay."
    Outfit — Queen of the school — 17 — Norwegian

    Ik beet zachtjes op mijn lip, proberende om zo de tranen die via mijn ogen onder het masker naar beneden dropen, tegen te houden. Mijn blik was richting mijn benen gericht en ik keek pas op toen ik voetstappen hoorde. Xavier. Ik probeerde snel de tranen onder mijn ogen weg te vegen, wat erg moeilijk ging door het stomme, overbodige, masker. Nog voor ik op kon staan zette de jongen een stap naar voren. Zijn blonde krullen dansden om zijn hoofd en ik kon niet ontkennen dat hij er, zelf nu ik boos weg was gestormd, knap uit zag. Plotseling was hij een stuk dichterbij en voelde ik iets op mijn lippen. Ik verstijfde toen ik merkte dat hij zijn lippen op de mijne had gedrukt. Mijn lichaam zenden verschillende signalen af. Aan de ene kant moest ik hem van me af drukken, was ik geschrokken en verbaasd. De andere helft van mij voelde de drang om hem dichter bij me te trekken, en in te gaan op zijn kus. Maar ik deed geen van beide. Ik verstijfde en staarde hem met grote ogen aan toen hij zijn lippen geschrokken van de mijne afhaalde en naar achter stapte.
    "Sorry," fluisterde hij al stamelend vooraleer hij zich snel omdraaide en wegliep. En toen pas kwam mijn lichaam in actie. Ik stond op en streek even snel mijn jurk recht. Vervolgend liep, of beter gezegd, rende, ik naar hem toe. Ondanks dat ik op hoge hakken liep, was ik alsnog zeer snel bij hem.
    "Xav.." zei ik zachtjes. Ik stond nu achter hem en legde mijn hand voorzichtig op zijn onderarm. Terwijl ik om hem heen liep ontweek ik zijn blik, bang dat ik, dom genoeg, in lachen uit zou barsten als ik hem rect in zijn ogen aan zou kijken. Toen ik voor hem stond streelde ik met mijn rechterhand even langs zijn gezicht en nestelde ik mijn handen tegen zijn achterhoofd aan, waar ze lichtelijk speelden met zijn goudblonde krullen. Ik beet even op mijn lip en keek hem aan. Hij was niet veel groter dan ik, tenminste, als ik hakken aan had. Ik leunde langzaam naar voren en drukte mijn lippen zachtjes op de zijne. Duizenden vlinders leken hun weg naar buiten te vinden bij de aanraking. Onze lippen leken perfect op elkaar te passen en de lichte mint smaak die op zijn lippen lag, verplaatste zich naar de mijne.


    take me back to the basics and the simple life

    †XAVIER 'XAV' ALARIC MARXER†
    "Es gibt hier keine Fremden, nur Freunde, die Sie nicht erreicht haben"
    Masker - Pak - Keeper van Blue - 17 - Liechtenstein

    ]


    Hij had alles nu verpest, hij wist het. Hij had gevoeld hoe ze was verstijfd en hoe ze hem had willen wegduwen, zelfs al deed ze dat niet. Misschien had ze hem niet willen kwetsen, niet erger dan het toch al was of misschien was ze te overrompeld om te reageren. Zeg nu zelf, wie wordt er ook verliefd op zijn beste vriendin?
    Het geluid van hakken achtervolgde hem en hij voelde een zachte aanraking op zijn onderarm die hem deed stoppen. “Xav…” hoorde hij haar zacht zeggen en hij wachtte op de komende uitbarsting. Ze keek hem niet aan en hij wist dat hij anders toch alleen pijn in haar ogen zou zien. Pijn en de vraag waarom hij op deze manier hun vriendschap moest beëindigen. Hij zou zich willen verontschuldigen voor zijn actie, willen vluchten, maar al dit werd verdrongen toen haar hand langs zijn wang streek en vervolgens in zijn nek bleef liggen.
    Toen ze naar voren boog, leek het alsof alles in slow motion ging. Heel even vonden hun blikken elkaar en hij zag geen pijn in haar ogen, geen verwijten. Hij zag de blik waarvan hij altijd had geweten dat ze nooit zo naar hem zou kijken, alsof hij iets speciaals voor haar was.
    Toen hun lippen elkaar raakten, voelde het alsof hij eindelijk thuis was. Het paste perfect, voelde natuurlijk en toen hij zijn armen om haar heen sloeg om haar dichter naar zich toe te trekken, wist hij dat het zo hoorde te zijn. Het voelde niet vreemd of awkward, het was goed zo.
    Ergens in zijn hoofd klonk een te rationeel stemmetje die hem vertelde dat het nooit zo goed kon zijn als het voelde, want ze waren nog steeds gewoon vrienden. Dat stemmetje zei hem dat hij dit moest stoppen, dat hij anders opnieuw slechts een van haar vele veroveringen zou gaan worden en dat het verkeerd was. Hij wilde het stemmetje tot stilte manen, maar het lukt niet helemaal. Hij wilde dat hij zich in haar kon verliezen, maar nu de twijfels eenmaal in zijn hoofd waren gekropen, gingen ze niet meer weg. Nee, hij wilde niet haar nieuwe verovering worden, maar wat er nu gebeurde was alles waar hij ooit naar had verlangt en zelfs als de beste keuze zou zijn om dit toch te stoppen, toch niet toe te geven aan wat hij voelde, zou hij nooit sterk genoeg zijn om het ook daadwerkelijk te doen.
    Hij sloot zijn ogen en trok haar iets dichter naar zich toe, in een poging om alles buiten te sluiten. Wat het stemmetje hem ook vertelde, dit voelde goed en hoe onwaarschijnlijk het ook was, zij leek zijn gevoelens te beantwoorden.


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.



    Juan Inigo Reyes
    Zeventien jaar oud - Spaans - Black Panther

    “Never let them know your next move.”



    'Ik ben op en top mannelijkheid' bromde Juan terwijl hij haar porde. Hij liet zich meetrekken naar de dansvloer en dacht na over haar vragende ogen toen hij had gevraagd of ze meeging. Hij vergat telkens dat hij het haar niet verteld had en telkens herinnerde zulke momenten hem er aan waarom hij in vredesnaam niks zei. Sowieso was hij redelijk bang voor haar reactie en hij wist nou niet hoe hij het precies moest brengen. Ze sloeg haar armen om zijn nek en hij begon te grijnzen. 'Zo gaan wij niet dansen señora' terwijl hij dit zei legde hij haar ene hand op zijn schouder en de andere greep hij vast. 'Wij dansen in stijl' voegde hij er aan toe. Dat en zijn moeder zou hem half vermoorden als ze erachter zou komen dat hij maar wat geschuifeld had. Zijn andere hand gleed naar haar heup en op de maat van de muziek begon hij mee te "zwieren". Hij ontspande zich voor zijn doen erg goed en zonder zich iets van anderen aan te trekken gleed hij soepel met haar over de dansvloer. Zijn voeten deden automatisch alles mee, wat alles voor hem heel gemakkelijk maakte. Ze trokken veel aandacht en dit merkte hij ook heel goed. Het maakte hem dit keer niet meer gespannen omdat het erg goed voelde met Elliot in zijn armen. De laatste keer dat hij zo had gedanst met iemand was afgelopen zomer op de bruiloft van een van zijn nichten. Zijn moeder had het weer niet kunnen laten om hem te koppelen met een meisje uit de buurt (tot ergernis van hem en zijn vader). Uiteindelijk was zij niet in zijn bed beland maar haar beste vriendin. Juan keek naar het gezicht van het meisje en boog zijn hoofd iets meer totdat zijn lippen haar oor raakten. 'Vergeet mijn voorstel maar voor morgen' hij moest het toch rechtzetten en hij had niet echt de ballen om het haar al te vertellen. Hij hoopte niet dat ze dit persoonlijk zou nemen en zijn lippen vormde aan haar oor een kleine grijns. 'Ik ga toch maar saai wandelen' fluisterde hij waarna hij een kusje op de huid iets voor haar oor drukte. Hij keek weer recht voorruit en zijn ogen vonden het spektakel rond Xav en Freya. Hij keek kort naar het meisje met de opvallende blauwe haren waar hij al redelijk aangewend was. Ze sportten vaak samen en ze was dus ook niets minder dan een sportmaatje. Hij zag haar niet anders en haar reputatie als School Queen en flirt deden hem niets. Ze was aardig en ze vulden elkaar goed aan met het sporten. Ze kletste niet de oren van zijn kop af en daar was hij al heel dankbaar om. Zijn blik gleed verder door de zaal maar eindigde toch al heel gauw bij Elliot. Waarschijnlijk zou ze zijn wandel smoesje niet geloven maar hij hoopte er eerlijk gezegd op dat ze niet verder zou vragen.


    Smile, someone could be falling in love with it.

    F R E Y A      L I V      H A N S E N
    "I'm though, I'm abitious and I know exactly what I want. If that makes me a bitch, okay."
    Outfit — Queen of the school — 17 — Norwegian

    Zijn armen sloten om mijn lichaam heen en hoewel ik op hakken bijna net zo lang was als hem, was ik wel een stuk slanker en ranker. Mijn lippen verkenden de zijne en het voelde alsof ik op wolken liep. Ergens vroeg ik me af of dit wel goed was, en of hij inderdaad wel hetzelfde voor mij voelde. Maar ik kon mezelf er niet toe brengen om deze kus te verbreken. Hij trok me iets dichter bij elkaar, al kon ik merken dat hij niet honderd procent in de kus zat. Ik zoende hem met passie en liefde, en op een gegeven moment kon ik merken dat hij zich wél helemaal op de kus concentreerde. Mijn ogen waren gesloten, dus ik kon verder niks zien. Mijn handen, die in zijn nek lagen begonnen hun weg te vinden naar de blonde krullen om zijn hoofd. Mijn nagels schraapte lichtjes over zijn huid terwijl ik de krullen door mijn vingers liet glijden. Op een gegeven moment kwam ik langs het touwtje van zijn masker. Even verstijfde ik, terwijl ik overwoog het los te maken. Ik besloot van niet, omdat ik geen zin had in straf op het moment, hoe irritant die maskers ook waren in combinatie met een kus.
    Na een tijdje haalde ik mijn lippen van de zijne en keek ik hem vanonder mijn wimpers aan met een voorzichtige grijns. Mijn handen had ik laten zakken totdat ze losjes over zijn rug hingen en hier rondjes maakten, en ik merkte dat mijn wangen waarschijnlijk rood waren van de kus, de warmte, het gevoel van beantwoorde liefde en van de spanning. Tot mijn grote geluk echter, bedekte mijn masker het grootste gedeelte van mijn wangen.
    Ik fatsoeneerde mijn haren een klein beetje en zorgde dat ze weer over het bandje van het zwarte masker kwamen te hangen, vooraleer ik mijn grijns veranderde in een glimlach.
    “Duss..” begon ik. Ik beet zachtjes op mijn lip terwijl ik hem half glimlachend, half grijnzend aan keek. Mijn ‘dus’ was als een soort vraag gesteld, al was ik waarschijnlijk de enige die de rest van de vraag ik kon vullen. ‘Duss, was dit liefde, of het verlangen naar aandacht?’ ‘Zijn we nu iets?’ etc. Waren de invullingen die in mijn hoofd rondspookten.
    Ik gaf Xav een klein kusje net naast zijn mond en omsloot met mijn hand de zijne terwijl ik hem lichtjes meetrok naar waar ik net zat. Mijn glas cola stond nog op de tafel en de stoel was nog vrij, waarop ik besloot er weer op te gaan zitten en mijn glas in een teug leeg te klokken. Van zoenen kreeg je dorst, pfoe.

    [ bericht aangepast op 6 okt 2015 - 21:38 ]


    take me back to the basics and the simple life

    †XAVIER 'XAV' ALARIC MARXER†
    "Es gibt hier keine Fremden, nur Freunde, die Sie nicht erreicht haben"
    Masker - Pak - Keeper van Blue - 17 - Liechtenstein

    ]


    Haar handen streken door zijn haren en hij voelde de warmte van haar lichaam. Hij voelde haar passie en liefde bijna van haar af stralen en hij wist dat op dit moment hij niet de enige was die met zijn hoofd in de wolken zat.
    Haar vingers bleven even liggen bij het touwtje van zijn masker en ergens hoopte hij dat ze het masker los zou maken, zodat er niks tussen ze in zou zitten en dat zij het echt waren en niet iemand anders. Ergens was hij nog steeds bang dat ze hem gewoon als de volgende scharrel zou zien of zich toch niet helemaal realiseerde wie hij was. Toen haar vingers het touwtje met rust lieten, kon hij een korte teleurstelling niet onderdrukken, al wist hij best dat ze gewoon geen strafwerk wilde, maar dit was maar van korte duur. Zich echt concentreren met haar lippen op de zijne was echter verrassend moeilijk en zijn twijfels verdwenen snel uit zijn hoofd.
    Uiteindelijk was zij degene die haar lippen van de zijne haalde en hem met een grijns aankeek. Ze zag er enigszins verhit uit en hij realiseerde zich dat zij ongetwijfeld niet de enige was. Toch zag ze er schitterend uit.
    “Duss…” begon ze en hij hoorde wat er achter haar woorden zat. Hoe zat het nu tussen ze? Wat voelden ze voor elkaar? Was dit liefde of lust? Hoe zouden ze nu verder gaan? Hij had geen idee eigenlijk. Hij hoopte op liefde, dat ze nu samen waren, maar hij was bang dat het toch alleen maar lust zou zijn van haar kant en hij durfde het niet goed uit te spreken. Ook als het niks zou worden, hoopte hij dat het niet vergeten zou worden, zoals de vorige keer. Zelfs als het awkward zou zijn, zou dat nog beter zijn dan doen alsof het niet gebeurt was en er een taboe op te leggen. Dan zou hij tenminste zeker weten dat het niet slechts zijn verbeelding was geweest.
    Hij liet zich gewillig door haar meevoeren door de menigte naar de plek waar ze zonet had gezeten.
    “Dus…” herhaalde hij haar. “Wat nu?” Het was de vraag die ongetwijfeld niet alleen door zijn hoofd spookte en die wel beantwoord moest worden door hen beiden.



    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    F R E Y A      L I V      H A N S E N
    "I'm though, I'm abitious and I know exactly what I want. If that makes me a bitch, okay."
    Outfit — Queen of the school — 17 — Norwegian

    “Dus… Wat nu?” vroeg Xav, en ik beet onbewust eventjes op mijn lip. Ja, wat nu? Dat was een goede vraag. Het koude glas, waar zojuist cola in had gezeten, zette ik terug op de tafel. Mijn handen vouwde ik in elkaar en ik liet ze in mijn benen vallen. Ik draaide me naar Xav toe, en glimlachte.
    “Well,” begon ik, “Hoe zou je willen dat het verder gaat?” antwoord ik hem. Zelf antwoorden op de vraag is me even te veel van het goede, maar ik buig me wel iets naar hem toe om hem een klein vlinderkusje, net naast zijn lippen, te geven. Ik haal een hand door mijn haar en trek mijn jurkje een beetje recht. Deze hele avond is raar. Ik bedoel, Xav. Xav voelt hetzelfde, of lijkt op zijn minst hetzelfde te voelen. En het is fantastisch. Het enige nadeel is dat ik nog op zijn minst vier andere danspartners moet hebben, en dus niet de hele avond met hem kan dansen. Ik kijk hem even schuin aan, zijn blonde krullen hangen inmiddels deels voor zijn gezicht en ik heb zin om ze er langzaam uit weg te strijken, al ziet dit er wel ongelooflijk schattig uit.


    take me back to the basics and the simple life

    †XAVIER 'XAV' ALARIC MARXER†
    "Es gibt hier keine Fremden, nur Freunde, die Sie nicht erreicht haben"
    Masker - Pak - Keeper van Blue - 17 - Liechtenstein

    ]

    Ze beet op haar lip en zelfs nu hij zag dat zij het antwoord ook niet wist, zag ze er nog net zo sterk en onbuigzaam uit als ze altijd al was geweest en hoe hij haar had leren kennen. Zo sterk en onafhankelijk. Ze wist precies wat ze wilde en hoe ze het moest krijgen, zo had ze al zo vaak bewezen, en dat hij nu datgene was wat ze wilde, maakte dat hij zich heel speciaal voelde en dat zijn hart op hol sloeg als hij eraan dacht.
    “Well, hoe zou je willen dat het verder gaat?” vroeg ze hem en voor hij kon antwoorden – of kon nadenken wat hij hierop kon antwoorden – drukte ze heel licht haar lippen net naast de zijne. Dat zorgde er niet voor dat hij echt veel beter kon nadenken over een goed antwoord. Hoe hij het wilde? Hij wilde haar de zijne kunnen noemen, weten dat hij de enige was die nog naast haar wakker zou worden en willen weten dat hij niet meer jaloers op de andere jongens hoefde te zijn, want ditmaal was hij degene die haar had, in plaats van degene die moest toekijken. Maar hoe zou hij dit kunnen vertellen zonder te klinken als een creep, zonder haar weg te jagen en dit – wat dit ook precies was – nu alweer te verbreken?
    “Ik zou willen dat dit niet stopt,” herhaalde hij de woorden van eerder die avond, maar deze keer bewust. Dat vatte het wel samen eigenlijk. Hij wilde dat het nooit zou stoppen, maar hij wist nog steeds niet helemaal of zij dat ook zo zag en als het toch niet mogelijk zou zijn dat ze samen zouden zijn, wilde hij in elk geval zo lang mogelijk van haar kunnen genieten. Dat was wat hij wilde, zelfs al wist hij dat het zelfs niet een avond kon duren, want ze moesten nog steeds met anderen dansen en ondanks alles wat er nu tussen hen in de lucht hing, was hij bang dat hij haar weer kwijt zou zijn als hij haar nu aan een ander zou afstaan.


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    F R E Y A      L I V      H A N S E N
    "I'm though, I'm abitious and I know exactly what I want. If that makes me a bitch, okay."
    Outfit — Queen of the school — 17 — Norwegian

    “Ik zou willen dat dit niet stopt,” antwoordt Xav. Het komt uit zijn mond alsof het iets simpels is, een feit. Een glimlach verspreidde zich over mijn gezicht en de stoel waar ik op zat schoof ik tegen die van hem aan, om tegen hem aan te kunnen leunen. Mijn rechterhand bungelde nu iets boven zijn been. Ik twijfelde even, zou ik mijn hand wel op zijn been moeten leggen, of kwam dat te bezitterig en gestoord om. Ik verjoeg de gedachte en liet mijn hand zakken, de zachte stof van zijn broek voelde comfortabel aan.
    “Daar kan ik me wel in vinden,” reageerde ik met een grijns om mijn lippen. Ik bedoel, waarom zou ik dat niet zeggen.
    “Het enige nadeel aan vanavond is dat je met verscheidene mensen moet dansen, en het spijt me zeer maar ik heb geen zin in strafwerk om zoiets onbenulligs, maar fantastisch, als dansen met jou,” vervolgde ik. Ik probeerde zijn ogen te zoeken, hopen dat hij ook écht hetzelfde voelde. Want hoe erg het ook zo mocht lijken, ik wist als geen ander hoe nep het kon zijn. En om eerlijk te zijn wou ik dat niet, zeker niet nu ik duidelijk heb gemaakt dat het van mijn kant meer dan een overwinning is, maar dat ik ook daadwerkelijk wat voel.


    take me back to the basics and the simple life

    Sienna Alessa Vittoria
    'If nobody does a thing needs done, you do it.'



          Jager — Zeventien — Zevende jaar
    'Bien sûr, mademoiselle,' zei hij, terwijl hij naar voor boog. Ik glimlachte. Le français, j'aimais cette langue. Romaanse talen waren sowieso meer mijn ding dan Germaanse of Scandinavische talen, waarin mijn accent vreselijk duidelijk te horen was.
    'Je ne suis pas française, ma chérie, je suis italien. Nello italiano, è di corso signorina. Mais parce que tu es démi français, c'est OK.' Ik glimlachte even bij het laatste. Ik hield er ronduit van in mijn eigen taal te praten, maar ook het Frans vond ik een schitterende taal om in te communiceren, zeker met mensen die ik graag had. Het gaf me een gevoel van veiligheid, ik zou erin kunnen blijven doorpraten. Dat is wat ik thuis voornamelijk doe, en het geeft ook gewoon een gevoel van opluchting om op elke fout verbeterd te worden. Dat deed Lauritz niet, maar het was iets waar ik altijd wel iet of wat bang dat ik fouten maakte in het Engels. In het Frans maakte het me niet uit of ik fouten maakte en in het Italiaans maakte ik er geen, maar in het Engels lette ik er altijd dubbel zo hard op. 'Met wie hoop jij nog te dansen?' Komt Lau tussen mijn gedachten. 'En met wie zou ik nog dansen? Aangezien we niet maar met één iemand mogen dansen, anders zou ik alleen met jou dansen.' Ik grijnsde. Het liefst zou ik heel de avond alleen met hem dansen, alleen met hem praten en me op niemand anders focussen.
    'Ik weet het niet. Het liefst zou ik heel de avond met jou dansen,' verwoordde ik wat ik zojuist nog gedacht had. 'Enkel met jou, Cesar...' Het was eruit voor ik er erg in had. 'Het ... het spijt me,' fezelde ik en ik was ook de zaal uit voor ik er erg in had. Mijn gedachten vlogen door mijn hoofd zonder enige structuur. Stom kalf. De tranen stroomden over mijn wangen. Lauritz. Ik had hem daar alleen achtergelaten zonder enige reden en hoewel hij het zou begrijpen eenmaal ik het hem zou uitleggen, of zelfs zonder het uit te leggen, voelde ik me uitermate schuldig. Wat had ik gedaan?

    [Sorry voor de eventuele fouten in mijn Frans of Italiaans. Ik suck in Frans en ik heb nog nooit een les Italiaans gehad, dus dat is puur translate voor woorden en taalgevoel voor zinsbouw. :')]

    [ bericht aangepast op 25 okt 2015 - 19:36 ]


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    †XAVIER 'XAV' ALARIC MARXER†
    "Es gibt hier keine Fremden, nur Freunde, die Sie nicht erreicht haben"
    Masker - Pak - Keeper van Blue - 17 - Liechtenstein

    ]

    Ze glimlachte en legde haar hand op zijn been, nu hij de beslissende woorden had uitgesproken. Het voelde alsof er een last van zijn schouders viel. Ze was niet gevlucht, ze was nog steeds bij hem en ze leek hetzelfde te vinden.
    “Daar kan ik me wel in vinden,” sprak ze met een grijns. Ontspannender dan hij de hele avond was geweest, keek hij haar aan en hij grijnsde ook. “Natuurlijk, dat betekent dat je tijd met mij kan doorbrengen,” zei hij plagerig tegen haar en ditmaal kon hij ook echt plagerig klinken en was het niet meer zo geforceerd. Het was weer gewoon als altijd, al was nu alles anders natuurlijk, op een goede manier hoopte hij.
    “Het enige nadeel aan vanavond is dat je met verscheidene mensen moet dansen, en het spijt me zeer maar ik heb geen zin in strafwerk om zoiets onbenulligs, maar fantastisch, als dansen met jou,” vervolgde ze en heel even betrok zijn gezicht. Hij wilde niet met een ander dansen, maar ze had wel gelijk. Dat was geen strafwerk waard. Hij dacht even met wie hij nog meer zou kunnen dansen. Hij had Ziva sowieso een dans beloofd. Hij wist wel dat Freya haar echt niet mocht, maar Ziva en hij waren vrienden en hoewel hij veel gaf om Freya, trok hij zich weinig aan van haar relatie met Ziva en ging gewoon met haar om. Maar met wie hij verder nog zou kunnen dansen wist hij niet. Eerder had hij gedacht dat hij misschien met een meisje kon dansen dat hem geweldig scheen te vinden – al wist hij haar naam niet eens – maar nu wist hij wel dat hij het echt niet kon maken, voornamelijk door de blikken die hij haar vanaf de andere kant van de zaal naar hem zag werpen. Blijkbaar had hij haar zwaar verraden.
    “Zolang je maar weer bij me terugkomt,” antwoordde hij haar. Zij zou ook wel kunnen raden dat hij ook geen strafwerk wilde krijgen, maar toch wilde hij graag met haar blijven dansen of in elk geval nog een dans met haar krijgen.



    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    Lauritz "Lau" Benoît Jensen


    "It isn't that i'm not a people person, i'm just not a stupid people person."

    ____________________________________
    17 - Jaar 7
    ____________________________________
    'Je ne suis pas française, ma chérie, je suis italien. Nello italiano, è di corso signorina. Mais parce que tu es démi français, c'est OK.'
    Il glimlachte. Ze had wat foutjes gemaakt, maar ik vond het niets. Ze sprak het prachtig uit, zo met haar Italiaanse accent.
    'Met wie hoop jij nog te dansen? En met wie zou ik nog dansen? Aangezien we niet maar met één iemand mogen dansen, anders zou ik alleen met jou dansen.'
    Ze grijnsde en ik zag dat ze het met me eens was. Plots veranderde de blik in haar ogen en ik trok een wenkbrauw op.
    'Ik weet het niet. Het liefst zou ik heel de avond met jou dansen', zei ze, wat dromerig.
    Ik wou iets zeggen, totdat zij, zo uit het niets, zuchtte: 'Enkel met jou, Cesar...'
    Geschrokken knipperde ik met mijn ogen. Wie was die Cesar? Waarom wist ik niet wie hij was? Was hij misschien de reden dat Sienna zo stil geworden was? Want als dat zo was, zou ik die jongen eens goed zeggen wat ik er van vond.
    'Het.. het spijt me', stamelde ze, en nog voor ik iets kon zeggen, was ze de zaal uit.
    Ik twijfelde wat ik zou doen. Moest ik haar achterna? Of niet? Wou ze troost of niet? Moest ik boos zijn? Ik had geen idee, en besloot toch maar om achter haar aan te gaan. Met snelle passen beende ik de zaal uit, op zoek naar Sienna.
    'Sienna? Tu es là?' fluisterde ik bijna onhoorbaar. Altijd als ik zenuwachtig was, of angstig of ik eender welke emotie sterk voelde, schakelde ik onbewust over op Frans, en soms Deens. Het was niet mijn bedoeling, maar Engels was niet mijn beste taal en zodra het kon, schakelde ik over.
    'Sienna?' vroeg ik, deze keer wat luider.


    I don't think you quite understand, honey

    Sienna Alessa Vittoria
    'If nobody does a thing needs done, you do it.'





          Jager — Zeventien — Zevende jaar
    Cesare. Cesare. Cesare. Waarom. Er spookten zoveel vragen — onopgeloste en onbeantwoorde vragen, door mijn hoofd, dat is de eerste al vergeten was eer ik aan de laatste kwam als ik ze op een rijtje wilde zetten. Waarom had ik Lauritz Cesare genoemd? Waarom had ik Lauritz nog niet verteld over Cesare? Waarom had ik niemand überhaupt iets verteld over Cesare? Maar waarom vooral Lauritz niet? En dan moest de hoofdvraag nog aan bod komen: Waarom had Cesare die kogel voor mij in zijn borstkas laten vliegen? Waarom ... de tranen stroomden over mijn gezicht naar beneden. Het smaakte zouter dan anders, alsof ze het allemaal nog wat erger wilden maken. Waarom was hij voor mij gesprongen?
    'Sienna? Tu es là?' Lauritz. En français, comme toujours quand il était nerveux. 'Sienna?'
    'Je suis ici.' Mijn stem klonk hees, maar ik wist dat hij me kon horen. 'Ik geloof dat ik je een uitleg verschuldigd bent, is het niet?' Ik hoefde niet te wachten op een antwoord, ik wàs hem gewoon een uitleg verschuldigd. Een jaar en drie maand en ik had hem niets gezegd — ik zou me moeten schamen. 'Ik weet niet of je het gehoord hebt, maar het doet er niet toe. Twee zomers geleden, de zomer van het vijfde op het zesde, is er de laatste dag van juli een schietpartij geweest aan het Colosseum in Rome.' De woorden vloeiden uit mijn mond. Ik vertelde hem alles — hoe ik éénzelfde relatie gehad had met Cesare als met hem, waarom we daar die dag waren, hoe ik zag hoe de schieter zijn wapen op ons richtte — alles. 'En opeens, zijn laatste schot, richt hij ...' Er schoot een brok in mijn keel. Hoe moest ik dat nou weer verwoorden? 'Richt hij op mij en Cesare springt ervoor, waarna hij door de schok naar achter vloog, in mijn armen. Hij is voor mij gesprongen. VOOR MIJ. DIE VERDOMDE KOGEL WAS VOOR MIJ BEDOELD EN HIJ IS ERVOOR GESPRONGEN!' De woorden vliegen door de gang. Ik heb nog nooit zo geroepen — laat staan tegen Lauritz. 'Wat voor nut heeft het toverkracht te bezitten als je je geliefden niet eens kan beschermen?'

    [ bericht aangepast op 25 okt 2015 - 21:37 ]


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    F R E Y A      L I V      H A N S E N
    "I'm though, I'm abitious and I know exactly what I want. If that makes me a bitch, okay."
    Outfit — Queen of the school — 17 — Norwegian

    “Zolang je maar weer bij me terugkomt,” reageerde Xav. Een glimlachje verscheen op mijn gezicht.
    “Natuurlijk.” Antwoordde ik hem. Niet echt wetende wat ik nu moest doen stond ik op, en pakte ik Xav’s arm. Met mijn borst vooruit, benen gestrekt en kin geheven, liep ik naar het dansgedeelte, mijn vingers losjes in die van Xav. Ondertussen was er een iets actiever nummer opgezet, maar niet een druk nummer waarop mensen helemaal losgaan. Mijn ogen gleden even rond de dansvloer. De meesten mensen herkende ik, ondanks dat iedereen een masker droeg, prima. Ik zag ook wel wat mensen verloren om zich heen kijken, zich afvragende wie wie is, en waar hun vrienden zijn– als ze die al hebben, of zich duidelijk afvragen of er überhaupt iemand is die met ze wilt dansen, nu hun lelijke gezichten verborgen zijn onder een masker. Een lach verlaat mijn mond. Bij het midden van het dansgedeelte aangekomen, sla ik mijn armen om Xav heen en beginnen we gezamenlijk te dansen. Ik sluit mijn ogen even en vraag me af waar Gabrielle eigenlijk nu is. Zo net had ik haar immers gewoon daar achter gelaten om te dansen met Xav.


    take me back to the basics and the simple life