|
|
Het is ongelofelijk hoeveel er kan gebeuren op een dag, één dag. Vanaf de ochtend tot nu leef ik echt in een soort blur van gebeurtenissen waar ik me doorheen sleep en situaties waar ik me gewoon instort – alsof ik vanaf de rand van een ravijn in het diepe spring. Klinkt allemaal heel dramatisch maar het komt aardig in de buurt van hoe ik alles ervaar.
"Dus miss Charming, waar kan ik u meehelpen?" haalt de stem van Mouse me uit mijn gedachten en geschrokken kijk ik op.
"Huh wat?" breng ik eerst verward uit en kijk hem schaapachtig aan terwijl ik tegenover hem aan zijn bureau op een stoel zit. Mijn blote voeten – Zayko had over mijn hakken heen gebraakt dus ik heb ze maar uitgetrapt en in de eerste de beste container die ik tegen kwam gesmeten – bungelen een beetje heen en weer terwijl ik zenuwachtig op de armleuning tik met mijn vingers.
"Nou, u zei dat u met mij wilde praten, dus... Gaat u - uw gang, ik luister?" zegt hij haast zakelijk en nerveus bijt ik op mijn lip – nu moet ik een verhaal gaan ophangen, en ik ben de slechtste leugenaar in de geschiedenis van de mensheid – ik had hier beter over moeten nadenken, echter is er nu geen weg meer terug.
"Ja ik wilde het met u hebben over het incident..." begin ik zachtjes en kijk hem niet aan – gezien ik weet dat ik laat zien dat ik lieg zodra ik hem aankijk. "Zayko heeft tegen u gelogen, het was niet zijn schuld." voeg ik eraan toe en kijk hem nu heel kort aan. Nou dat ging goed, ik heb de eerste tien woorden van mijn verhaal uit kunnen brengen zonder enig spastisch trekje te vertonen – geloof het of niet maar als ik lieg krijg ik vage tics, het ziet er echt heel... Tja, spastisch uit.
"Wiens schuld was het dan?" antwoordt hij dan met kalme stem en fronst een beetje terwijl hij zijn handen voor zich op het bureaublad samenvouwt.
"Het was mijn schuld meneer," begin ik en zie hoe de man tegenover me - me ongelovig aankijkt.
"Uw s-." ik steek echter mijn hand op ten teken dat ik nog niet klaar ben met mijn verhaal.
"Ja mijn schuld, ziet u, het ligt nogal ingewikkeld..." ik zucht even diep en sluit mijn ogen voordat de woordenstroom over mijn tong rolt. "Ik ben al een hele tijd verliefd geweest op Kevin, hij is al heel lang een goede vriend van me – maar ik ben hem anders gaan zien door de jaren heen. Sinds een jaar geldeden weet ik dan ook zeker dat ik hem leuk vond. Echter wilde hij dat maar niet opmerken, hij liet duidelijk blijken dat hij me meer zag als een soort klein zusje dan als potentieel vriendinnetjes materiaal. Dan heb je nog mijn beste vriendin Melody, Melody Anderson – zij en Kevin waren ook altijd super close en ik was altijd een beetje jaloers als hij en Melody close deden... Echter heb ik deze zomer aan Kevin toegegeven hem leuk te vinden en hij beweerde dat deze gevoelens ook wederzijds waren – ik kon mijn geluk echt niet op, ik voelde me net zoals Rose toen ze met Jack op de voorsteven van de Titanic stond, je weet wel, in die ene 'hoe-heet-die-ook-alweer-'positie. Nou allemaal leuk en aardig, we waren vriendje en vriendinnetje, echter bleven Melody en Kevin super close en mijn jaloezie ging niet weg... Melody is knap weet je en lief en ik was gewoon onzeker. Kennelijk was dit ook terecht want vanmiddag heb ik ze betrapt, onder 'hun boom', samen, op zoenen. Mijn hart was gebroken en verblind door woede... Had ik besloten dat ik hem een lesje moest leren en u weet hoe ik ben... Zodoende heb ik hem in elkaar geslagen en Zayko en Sam hebben mij van hem afgehaald... Anders..."
En zo eindig ik mijn verhaal en adem ik een diepe teug lucht in voordat ik Mouse strak aankijk. Nu zou je denken, klinkt aardig geloofwaardig toch? Helemaal waterdicht en het is ook wel logisch, not so much. Meestal moeten meisjes huilen als ze praten over hun vriendje die is vreemd gegaan met hun beste vriendin, echter de gezichtsuitdrukking die ik op mijn gezicht had geplakt was nogal emotieloos. Geen enkele traan, geen dramatisch geknipper of een trillende lip, nope. Mijn mond was letterlijk een rechte streep tijdens het vertellen, mijn houding over het algemeen had iets weg van een aardappelzak.
Mijn blik kruist die van Mouse en zodra ik zie hoe hij me aankijkt weet ik dat hij er geen woord van gelooft.
"Heel emotioneel verhaal miss Charming, ik vraag me enkel wat dingen af," begint hij en kijkt me iet wat spottend aan. "Hoe kan een meisje van uw postuur een jongen als Kevin ooit aan, hoe weet u zo zeker dat Kevin de boosdoener was? En als allerlaatste: waar volgt u uw acteerlessen, want ik zou als ik u was – uw geld terugvragen." shots fired.
Ik staar hem sprakeloos aan – shit mislukt, sorry Zayko... Over hem gesproken, wat is het nu tussen ons. Hij had het over bang zijn dat we elkaar zouden verliezen en dat hij niet wist wat we moesten zijn van elkaar. Tegelijkertijd vraagt hij me echter dan wel weer mee op een date en ik heb geen idee wat ik moet denken. Ben ik nu gefriendzoned? Of zijn we nu een stelletje? Bovendien wilt hij het geheim houden voor Sam, wat ik snap maar.. Ik wil het helemaal niet geheime hoeven houden! Al dit alles en nog zoveel meer zorgen ervoor dat ik mijn muren optrek en mijn hart weer afsluit... Ik word weer de ik voordat ik verliefd werd op Zayko – de harteloze bitch.
"Het spijt me, ik moet gaan," mompel ik voordat ik haastig opsta en hals overkop zijn kantoor verlaat en me richting mijn dorm begeef waar ik snel een kleine tas op het bed smijt en al het hoognodige en dierbare erin smijt. Op hetzelfde moment open ik snel het gesprek tussen mij en Zay.
<< that's not what I fucking meant but I seem to be only able to fuck it up so maybe it's indeed for the best to leave
>> no Blake...
<< yes Blake*
>> don't Blake please
<< I'm going to pack my bags
>> Don't.
<< I am anyways.
>> For real?
<< Yes I just left Mouse's office he didn't believe me btw but I think you won't get expelled so be happy
>> I should be happy because my best friend is leaving? Yay.
<< Yeah...
>> So no date. I get it.
<< I just have to get out of this place before I'm going to commit suicide or something, it's driving me crazy.
>> Wow okay what. I'm sorry okay... then go if you want to.
<< I'm sorry I have to... Or you'll never see me ever again.
>> I'm sorry for making you feel shitty.
<< it's not even your fault - but hey, now you have space and all, no annoying Blake who likes you
>> Gosh are you really this stupid to think I'm happy about this? You FINALLY said you want something with me and then you leave?!
<< I'm stupid yes and I think you'll be relieved when I'm gone... I love you Zayko.
>> I won't! You are toying with my heart. Stop fucking do that and just break it at once. Don't keep repairing it to fucking break it again.
<< Zayko I can't do this... I just can't I don't deserve someone like you, you deserve better... I'm a horrible person and I just have to go.
>> You are for doing this to me. Then fucking don't Blake. Fuck off. *blocks her*
Sprakeloos staar ik naar mijn scherm terwijl er een traan over mijn wang rolt en de tas over mijn schouder slinger. In stilte en met zachte snikken loop ik met haastige voetstappen naar mijn motor waar ik op plaats neem en mijn helm opzet.
>> *unblocks* Stella and I kissed btw. *blocks*
En dat is de trigger. De dammen breken en terwijl mijn wangen plakken aan mijn helm door mijn tranen rijd ik gewoon weg, ergens heen waar niemand is – een plek waar niemand het bestaan van weet behalve ik. Verblind door tranen rijd ik over de weg, gelukkig is het laat, één uur 's nachts of iets, en ben ik niet een ultiem gevaar voor de samenleving op dit moment, niet dat - dat me op dit moment veel kan schelen. Het enige wat er door mijn hoofd heen galmt is Stella and Zayko kissed, Sella and Zayko kissed, Stella and fucking Zayko kissed. Duizenden stemmen herhalen die ene korte zin keer op keer terwijl ze me recht in mijn gezicht uitlachen. Na zeker een halfuur rond gezworven te hebben stop ik mijn motor op een welbekende open plek in een bos waar ik wel vaker kom als ik weer eens van huis ben weggelopen. Verwoed gooi ik mijn helm en tas gewoon ergens naast mijn motor neer voordat ik op de grond neerzak, mijn armen rond mijn benen sla en de tranen gewoon de vrije loop laat.
"Nu blij Blake?" komt er hees over mijn lippen terwijl de tranen over mijn wangen blijven stromen. "Waarom kan je niet als ieder normaal persoon gewoon van iemand houden zonder bang te zijn. Je hebt godverdomme je beste vriend's hart gebroken en daarmee ook je eigen. Je bent hem kwijt Blake." schreeuw ik tegen mezelf en ik laat me op het grasveld vallen terwijl ik naar de lucht kijk. "Je hebt gelijk, zolang je maar lang genoeg jongens wegblijft duwen gaan ze uiteindelijk vanzelf weg..." mompel ik er daarna nog achteraan, ik ben er nu echter totaal niet meer trots op dat mijn methode heeft gewerkt – alles behalve. Misschien kan een willekeurig wild dier me nu wel gewoon aan stukken scheuren gezien ik me vanbinnen toch al zo voel. Zacht snikkend staar ik gewoon omhoog terwijl ik probeer te kalmeren... Echter kan niets de tranen en het gesnik stoppen, het liefst kroop ik nu gewoon in iemand zijn armen en zou ik mijn gezicht in zijn shirt begraven. Ik weet dondersgoed wie diegene is en dat hij ook de enige is die me op dit moment zou kunnen troosten – echter lig ik tegelijkertijd ook te huilen om hem. Kan je het nog ingewikkelder maken?
Zuchtend kom ik weer een hele tijd later overeind en stuur ik een berichtje naar Mel en Sam waar ik nog geen ruzie mee heb. Kevin is namelijk boos op me omdat hij denkt dat ik Zayko's kant heb gekozen, ik heb lopen bitchen tegen Rose (tegen wie niet eigenlijk), Zayko is helemaal klaar met me en het valt me eigenlijk nog mee dat Sam ook niet helemaal klaar met me is, hetzelfde geldt voor Mel.
Mel probeert me terug te halen maar ze slaagt er niet in... Ik durf het gewoon niet meer, Zayko onderogen komen maakt me bang. Dan komt Sam ook nog leuk met het verhaal dat Zayko en Stella het bed hebben gedeeld – oh helemaal geweldig, ja dat wilde ik echt ontzettend graag horen. Echter probeer ik me groot te houden en zeg ik dat als hij zijn maagdelijkheid aan Stella kwijt wilde – dat zijn keuze is. Echter blijkt Sam gewoon een bullshit verhaal opgehangen te hebben en dat Zayko helemaal geen seks heeft gehad met Stella – nee hij ligt net zoals ik te huilen, om míj. Sprakeloos staar ik naar mijn telefoon en knipper ik verwoed met mijn ogen, echt? Ik bijt mijn lip en uiteindelijk krijg ik het voor elkaar om weer met Zayko in contact te komen via WhatsApp - met dank aan Sammy.
<< Okay so I've been talking to Sam and he told me you were... Crying about me and about the thig with Stella I don't even know what I should say besides the fact that I love you but this is so lame and ugh I'm so sorry and please don't cry about me because that makes me want to cry as well and hold you on my arms and and I...
>> Really Blake? I know you're not going to come back so if you are here to give me hope again and tell me how it "could" be you are not going to make me feel better. I feel like shit okay. You, Sam, Rose and Mel are basically the only people in the whole world who never reject and me and make me feel like I'm actually worth something. You're playing with my feelings right now and you really need to stop doing that because I can't handle much more. Mel hates me, you are gone and don't want me, Rose is with Sam and Stella, well you heard the story. I'm sick of getting rejected. That's been all my life. So just leave me, I'll get myself together somehow
<< I want to come back for you, I don't only want to give you hope I want to tell you how it will be, if you want me to... I don't do that on purpose okay, I'm fucked up okay. Zayko I understand if you don't want to anymore and want someone else but I... I just love you okay, I really do.
>> You walked away, right after you gave me hope and you already did that once today. If I say I want you, what are you going to do? Kiss Cam in front of me? I'm done Blake, I can't do this.
<< When? If you say that I'm coming back and I'll hug you and I don't know. Even if you say you don't want me I'll do that. I would never do that, fuck Zayko please. One more time, I beg you, if this is the way Zayke ends... then I want to see you at least one more time rather more but if you dont want to yk
>> Okay
>> Come back, then
Meteen spring ik op en veeg ik mijn tranen weg, er is nog hoop... Haastig doe ik de tas weer over mijn schouder voordat ik de helm op doe en op topsnelheid terug richting de school rijdt – na nog vijf keer verkeerd gereden te zijn. Eenmaal daar zet ik mijn motor slordig weg en vergeet ik bijna hem op slot te doen en mijn helm af te zetten. Met enorm snelle passen ren ik het gebouw in richting zijn dorm.
<< I'm... I'm there...
>> Okay, I'll just come outside
Als een zombie sta ik voor zijn dorm deur en kijk ik naar de gesloten deur. Dan gaat hij open en nog voordat hij iets kan zeggen of doen vlieg ik hem om de hals en houd ik hem zo dicht mogelijk tegen mij aan terwijl ik mijn gezicht in zijn nek verstop en zijn geur opsnuif.
Het blijft even heel stil tussen ons en ergens vind ik het niet eens zo erg, helaas kan ik nooit mijn mond houden.
"Ben je moe?" breng ik zachtjes uit.
"Heel erg."
"Laat me je dan naar bed brengen."
"Stella is nog steeds in mijn bed." ik bijt even mijn lip en verstrak mijn grip om zijn lichaam, auch... Echter houd ik me groot, het gaat nu niet om mij maar om Zayko.
"Ziet het eruit alsof mij dat nu uitmaakt?"
"Nee maar ik dacht dat je het misschien moest weten."
"Ik kan je ook meenemen naar mijn dorm maar ik denk niet dat je dat wilt... Kom."
"Sorry Blakie."
"Waarvoor?"
"Alles."
"W-waarom? Ik ben hier degene die spijt moet hebben en het ook heeft..."
"Ik was een dick."
"Wanneer?"
"Eigenlijk de hele dag."
"Zay... Nee helemaal niet, ik was hier degene die geen beslissing kon nemen – pas toen het te laat was."
"Dat is niet waar, ik was een dick."
"Zay je weet dat het waar is en het spijt me zo fucking erg en ik heb zo'n spijt dat ik je zo makkelijk heb laten gaan... Dat ik je bleef wegduwen terwijl ik je eigenlijk gewoon zo dicht mogelijk tegen me aan wilde trekken en in mijn armen wilde houden. Je laten zien hoeveel ik van je houd en om je geef." en alweer begin ik te huilen.
|
- Blakie <3
- Zayko
