[RPG] [300] Hogwarts' Next Generation [Speeltopic] [1] - Speeltopics

R O L L E N
Reservaties staan er nog niet bij!
Gryffindor
• James Sirius Potter || 6/16 - Solemnly
• Desmond Scott Finnigan-Thomas || 7/17 - LukeRHemmings
• Fred Arthur Weasley || 6/16 - WeasIey
• Curren Doncho Krum || 7/17 - SiriuslyBlack
• Nathaniel 'Campbell' Saunders || 6/16 - Philip
• Rose Jane Weasley || 5/15 - Starlord
• Lily Luna Potter || 4/14 - Aire
• Jade Fay Rosewood || 6/16 - JBarakat
• Molly Audrey Weasley || 6/16 - Baelor

Slytherin
• Scorpius Hyperion Malfoy || 5/15 - ShallNotPass
• Avery James Prescott || 7/17 - Clarick
• Vincent Nicholas Ginter || 6/16 - phoeni
• Alex Canopus Black || 7/17 - BIack
• Bonnie Grace Lisbon || 7/17 - Gunnulfsen
• Sarah Wolfe || 7/17 - Mignon
• Safirianna Justine Walke || 7/17 - QueenStark
• Hayden Crystal Hollingsworth || 6/16 - Solemnly
• Alison Elijah Woods || 6/16 - Philip

Ravenclaw
• Lysander Scamander || 6/16 - IamSherlocked
• Hugo Charlie Weasley || 4/14 - Gaskarths
• Dylan James Smith || 7/17 - Complexes
• Carter Aiden Cole || 7/17 - StiIinski
• Victoire Gabrielle Weasley || 7/17 - StiIinski
• Dominique Charlie Weasley || 7/17 - Baelor
• Tinleigh Elizabeth Florènce Gould || 6/16 - Dumbledore
• Roxanne Alicia Weasley || 5/15 - Daggers

Hufflepuff
• Teddy Remus Lupin || 7/17 - BIack
• Lorcan Scamander || 6/16 - IamSherlocked
• Louis Fred Weasley || 6/16 - Daggers
• Miller Theodore Kingsley || 7/17 - Dumbledore
• Evie Ngaio Robinson || 6/16 - LukeRHemmings
• Briana Alice Longbottom || 6/16 - Gaskarths
• Jennifer Colleen Prescott || 7/17 - Clarick
• Piper May Beauregard || 5/15 - WeasIey
• Emma Adaline Smith || 6/16 - Complexes

E X T R A


I N F O R M A T I E


T O P I C S


R E G E L S


S T A R T E R S


Welcome home
De trein komt aan op het perron bij Hogsmeade, iedereen mag uitstappen en de koetsen nemen naar het kasteel waar een groot feest staat te wachten!

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 10:53 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Alison zag eruit alsof ze elk moment kon flauwvallen. En toch krijgt ze het voor elkaar om te beweren dat ík naar de ziekenhuis vleugel moet.       "Ik- ik heet Alison. A is gewoon makkelijker op app," zegt ze tegen Lorcan, met een pluk haar achter haar oor geschoven. Dus, ze flirt op app met Lorcan, huh? Dat hoort mij niet jaloers te maken. Ik ben ook helemaal niet jaloers. Nee, hoor. Helemaal niet.       "Uhm- Fred- Weasley heeft zijn voet gestoten aan de muur. Misschien is het handig als we hem naar de ziekenzaal brengen?" hoor ik haar dan plotseling vragen.       "Maar jullie kennen elkaar natuurlijk al. Ik kan doorgeven dat jullie even naar de ziekenzaal zijn- of ik kan mee gaan voor het geval leraren jullie je niet geloven. Ik ben natuurlijk prefect en- en jullie hebben al de nodige dingen uitgespookt op school."       Wat? Nee, mijn voet is prima. Om dit te bewijzen, vooral aan mezelf, kom ik overeind en moet dan meteen half op Alison leunen zodat ik niet omval. Oké, grapje. Misschien wel.       "Mijn voet is prima hoor," zeg ik, alhoewel dat helemaal niet klopt. Maar ik heb geen behoefte om naar de ziekenzaal te gaan.       Om mezelf een houding te geven, sla ik mijn arm half om Alison heen en leun een klein beetje op haar. Op deze manier valt het niet zo op... toch? Vanuit de Grote Zaal zie ik Cam grijnzend toe kijken, gezien ons gesprek van daarnet. Ik werp hem een half geïrriteerde blik en richt me weer op Lorcan.       "Dus, ehm, leuke vakantie gehad?" vraag ik hem maar.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Gryffindor • 6th year • Prefect • Blushing like a maniac

---

Even wilde ik nog een opmerking terug maken, tot James abrupt Emma weg duwde om naast mij neer te ploffen, op een niet al te subtiele wijzen. Eerder als een kamerolifant waar hij ook mij mee raakte. Niet dat dat gedeelte me uitmaakte, in tegendeel. Vooral toen ik ietwat opgedrukt tegen hem aanzat doordat ik tussen hem en Piper plotseling zat. James mocht dan niet dik zijn, maar breder dan Emma was hij wel. Zachtjes slikte ik terwijl ik op mijn lip beet. Eigenlijk zou ik wat moeten zeggen. Puur omdat Emma misschien verliefd op mij kan zijn, of misschien niet. Misschien hadden we beide iemand nodig, voor dit moment en anders, ik had al zes jaar acteer spel geleverd de jaren extra maakte niet meer uit.
‘Laat ik hier maar gaan zitten voordat ze midden in de Great Hall elkaars gezicht gaan likken ofzo.’ Met dat gaf hij mij een knipoog, waarbij ik mijn gezicht niet hoefde te zien om te weten dat het immens rood werd, terwijl ik Pipers stem achter me hoorde zeggen; ‘Ik heb honger.’
In plaats van gênant te hakkelend naar woorden te zoeken, pakte ik mijn mobiel erbij. Even staarde ik naar de tekstbalkje, terwijl de woorden voor mijn ogen leken te springen. Vol ellende zet ik de meest mislukte zin neer, waar James meteen op reageerde. Merlin.

From James: I told you, it’s different. I want you to have a great first kiss, since mine was with a girl I didn’t even like.
To James: Are you offering yourself? Since you make such a big deal out of it. (k)
From James: You want me to kiss you?

Abrupt hield ik mijn adem in terwijl ik hard op mijn lip beet. Het antwoord was makkelijk. Er was geen haar op mijn hoofd die niet de lippen van James Sirius Freakin’ Potter op die van mij wilden voelen. Evie had misschien James een tijd niet gezien omdat ze in Australie was, maar ze kon bij lange na mij niet verslaan. Zij kon uiteindelijk toch eeuwig met James zoenen en ik nooit, want ik. Ik was een jongen en ik durfde te verwedden dat professor Lubbermans eerder homoseksueel zou zijn dan James. Dat zegt een hoop gezien hij al getrouwd is met kinderen.
Vol spijt typte ik maar wat neer en meteen daar leek James weer te vissen naar Emma. Me enigste kans, die had ik verspilt. Ietwat teleurgesteld keek ik toe hoe James door appte terwijl ik als een verslagen musje toekeek, totaal Piper en Emma vergeten.
Zonder na te denken of überhaupt toestemming te vragen, trok ik James wat aan zijn arm omlaag waar ik zacht en teder een kus op zijn wang drukte. Eigenlijk boeide het me niet als iemand het zag. Iedereen was het toch al gewend en daarnaast konden hun niet weten dat ik wangkusjes altijd tederder bij James plaatste dan bij de rest. Misschien kwam het wel door zijn parfum, of zijn lichamelijke geur. Misschien kwam het wel doordat ik de moedervlekjes, nee de poriën van zijn huid probeerde te tellen. Puur omdat iedere millimeter van hem perfect was, zelfs zijn imperfecties wist hij zo te maken. Zachtjes taste ik naar zijn hand, die ik met die van mij in een vlocht. Verlegen gleden mijn ogen naar onze handen, hoewel er een klein glimlachje met mijn lippen speelde. ‘Ik zei toch dat het niks betekende, moest je daar nou zo’n grote drama over maken.’

[ bericht aangepast op 18 aug 2015 - 22:29 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Onderweg brabbel ik wat met Teddy en Dominique over school en andere dingen. En de rest van de weg app ik met Briana en Lorcan. Bri wilde maar niet geloven dat Lysander haar leuk vond en het was frustrerend. Het was zo obvious.

Briana
< omg tell me, is there someone in love?
> you know Lysander... I've got these huge crush on him and he's complimenting me now and I'm just here likr
< omg i knew it! does he like you? no wait im gonna ask
> I don't know but he's just so cute and handsome and omg *sends ss of convo* see, he's so sweet
< asdfghjkl he's such a cutie! Im staring this conversation smooth and slowly

Lysander
< Hey dude, what's up?
< So do you like Bri?
> why are you asking?
< i'm just curious
> me too
< you know I just want to play a love doctor bc Bri has done that for me. So i owe her something, so yeah i was just wondering... you know You like her?
> and so is my brother.
< can't you just answer the question?
> even on the biggest question there isn't an answer
< fuck you, just admit you totally love her

Briana
> asdfghjkl I know right I'm so crushing on him but ohmy it's probabs not back... You are not hoing to ask him!
< Oops
> Vic...
< Bri...
> VIC YOU DID NOT DID YOU

Ik besluit Lorcan's hulp in te schakelen en zet een klein planntje op. Ondertussen zijn de koetsen al aangekomen, dus ik excuseer me een snel naar de Great Hall.
Emma, Piper, Campbell, James, Lorcan, Lysander en Briana zitten er al.
'BRI! PIPSEL! CAMPBELLIA! Hi guys!' ik knuffel iedereen van achter en settle mezelf neer naast Lorcan. Met een klein pruillipje kijk ik naar de nog lege tafel. "N'ahw en ik heb zo'n honge..." net als ik mijn zin wil afmaken verschijnen er heerlijke gerechten op tafel. "Heerlijk" Ik vul een kom met heerlijk uitziende Bouillabaisse en neem voor de rest Ratatouille met wat vlees.
"Dus Lor" ik kijk hem aan, niet al te hard pratend "Hoe zit het nou tussen die twee?"

[ bericht aangepast op 24 aug 2015 - 10:41 ]

---

ze had het universum op haar schouders maar droeg het als een paar vleugels

Er gebeurde van alles. Er was zó veel aan de hand, maar ik had nergens echt oog voor. Ik zat te veel met deze zomer in mijn hoofd. Het gezicht van de man die zo dichtbij kwam, zijn vieze, klamme, warme handen op mijn lichaam terwijl ik niets kon doen aangezien hij nog steeds sterker was dan ik... Ik huiverde.

Cam en ik waren een beetje stom aan het doen op whatsapp, en het leek erop dat hij mij leuk vond... En ik hem. Ik vond hem sinds het eind van het vorige schooljaar al leuk, al durfde ik dat niet zo goed toe te geven. Tijdens de zomervakantie had ik te veel aan mijn hoofd gehad om er echt over na te denken, maar nu we zo aan het praten waren begonnen de vlinders in mijn buik weer terug te komen. Ik leek wel een verliefd basisschoolmeisje...

Voordat ik ook maar op durfde te kijken, kwam James tussen ons in zitten. En niet zomaar, hij schoof me volledig aan de kant. Zonder pardon schoof hij me opzij. Zijn reden? Omdat we elkaar anders midden in de zaal gaan lopen likken. Ik rolde met mijn ogen: Alsof Cam ooit zoiets zou durven. Hoe leuk hij ook was, hij was een stuk onschuldiger dan ik. Inmiddels zag ik op mijn telefoon dat Brianna in paniek raakte, omdat Lysander allemaal lieve dingen naar haar stuurde. Ik glimlachte en schudde mijn hoofd even, tot ik zag dat Cam James' hand pakte. Sorry, wat? Waarom? En waarom moest hik daarom blozen? Waar sloeg dat op? Waarom hield Cam zijn hand vast en niet die van mij?? Snapte hij er dan echt niets van? Of was hij net als die man en moest hij me alleen maar hebben om mijn lichaam? Was Cam echt zo? Was onze hele vriendschap gebaseerd op een leugen? Hoewel hier niets van klopte, begon mijn angststoornis zich met alles te bemoeien. Ik voelde mijn ademhaling versnellen en wist dat ik hier weg moest. "Ik.. Eh. Ik moet ehm..." Mompelde ik, "ik moet gaan. Ik moet... B-Brianna helpen. Ja. Dus... Ja." Ik sloeg mijn ogen neer, en liep zo snel mogelijk de gang op, naar de wc, weg van Cam en James. Weg van het gedoe. Ik liet mijn tranen stromen en mijn anxiety alles overnemen. "I hate this I hate this i hate this..."

[telefoonpost so kinda crappy, sorry]

---

Spinning around, I'm weightless.

Curren Doncho Krum Gryffindor • 7th Year • Seeker • Acting brave Eindelijk, Hogwarts. Hier heb ik wel naar uitgekeken, maar toch... Wetend dat dit de laatste keer is dat ik naar binnen loop hier aan het begin van een schooljaar.. Het jaagt me ook angst aan. Nu niet sentimenteel worden, Krum. De drukte om me heen zorgt er voor dat ik er niet te lang bij stil kan staan. Ergens in de menigte ben ik Alex kwijtgeraakt, maar ik weet dat ik hem zo weer kan bereiken, ik hoef hem alleen maar te whatsappen. Aangezien ik langer ben dan de gemiddelde persoon die rond mij loopt, kan ik me met weinig moeite een weg banen tussen iedereen door. Met vriendelijke excuses duw ik wat mensen aan de kant en kom uiteindelijk aan in de Great Hall. Niet dat het hier minder druk is, maar een tikkeltje minder chaos is hier wel. Ik ga zitten aan de Gryffindor tafel, niet echt speciaal naast iemand omdat... ik niet echt een groepje heb hier. Ik ga wel om met een paar mensen, maar ik heb niet een vaste vriendenclub op mijn afdeling of zo. Ik pak dan ook maar mijn telefoon en scroll wat door de berichten, lees alles wat ik heb gemist in de tussentijd. Plotseling zie ik dat Alex me een berichtje heeft gestuurd. Een glimlach glijdt over mijn gezicht voordat ik het nog maar heb geopend. Alex: Come sit at the Slytherin table? Curren: If nobody is gonna murder me there, some of them creep me out Alex: I'll protect you Curren: You will? Alex: Always c: Curren: Okay with you there I'll be fine. Omw (: Alex: Yay Snel kom ik van mijn plek en haast me door de zaal naar het andere eind om daar nogal voorzichtig neer te schuiven naast Alex. Gelukkig zit ik aan het randje, maar nog steeds is het een beetje raar. Ik ga dicht tegen Alex aan zitten, maar zorg dat het niet te opvallend is. Ik heb hem vreselijk gemist, maar ik kan niet hier mijn hoofd op zijn schouder leggen of zijn wang zoenen of zo. Ik moet me inhouden dat we iets hebben afgesproken en dat ik me tot dan moet inhouden. We waren ruw verstoord in de trein en om heel eerlijk te zijn was dat ook wel beter, maar dat houdt niet weg dat ik nu nog meer naar Alex verlang. "Hey." zeg ik dan zacht en glimlach naar Alex. Ik vergeet heel even dat we omringt zijn door anderen als ik zijn ogen bekijk, donker en prachtig, maar dan maak ik mijn blik los en kijk door de zaal.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Campbell buigt zich opeens naar voren en drukt een kusje op mijn wang. Ik doe heel erg mijn best om niet te blozen - James Potter bloost niet, dat is niet mogelijk. Onze handen zijn nog steeds verstrengeld en ik heb ook niet de behoefte om mijn hand uit te halen. Alleen misschien omdat zijn soort-van-vriendin naast me zit en niet al te blij kijkt. Oeps.
      Hoewel het misschien ontzettend ongezellig is - misschien is in deze zin niet nodig, ik probeer alleen mijn gedrag goed te praten -, zit ik op mijn mobiel te whatsappen met anderen. Praten is overrated. Ik ben in gesprek met een heleboel mensen, maar let niet echt op wat er allemaal gezegd word. Als ik met Evie praat merk ik dat ik haar echt heel erg mis. Het is niet zo dat ik eerst niet wist dat ik haar mis, maar opeens slaat het als een bliksemschicht naar binnen. Ze is aan de andere kant van de wereld en ik mis haar heel erg.
      Maar gelukkig hoef ik iemand anders niet meer te missen; Campbell houdt nogsteeds mijn hand vast en ik zit ook nog met hem te whatsappen. Het gaat over de eerste kus en hij maakt er een big deal van, hoewel ik het nooit echt zo gezien heb. Ik heb eigenlijk nooit gesnapt waarom mensen de eerste keer van iets doen altijd zo speciaal vinden; er is niks speciaals uit. Maar het is voor hem belangrijk en ik wil hem niet bang maken ofzo. Maar dan opeens vraagt hij aan mij of ik zijn eerste kus wil zijn. Dat is iets totaal anders en ik weet even niet wat ik moet zeggen. Hoewel ik net zei dat het niet belangrijk was; wil ik niet zijn eerste kus stelen. Ik wil niet dat hij iemand kust die hij niet wil kussen omdat ik zei dat het niks uitmaakte. Want voor hem maakt het wel degelijk uit.
      Voordat ik er nog iets over kan zeggen, begin ik te praten met Emma. Ze heeft het er moeilijk mee dat Campbell mijn hand vastpakte en me een kusje op mijn wang gaf, wat ik haar niet echt kwalijk kan nemen. Ik zou het zelf ook niet heel leuk vinden als Evie zo zou doen bij haar beste vriend, hoewel het bij meisjes wel altijd anders ligt.
      "Ik.. Eh. Ik moet ehm..." Mompelde ik, "ik moet gaan. Ik moet... B-Brianna helpen. Ja. Dus... Ja." Een vlaag van medelijden overspoelt me en ik kijk haar na. Op whatsapp vertelt ze me wat er aan de hand is en dan voel ik me de grootste idioot die er bestaat. Als ik hoor wat ze allemaal heeft meegemaakt... Ik kan het me niet eens voorstellen en dat wil ik ook niet. Ergens in het gesprek heeft Cam mijn hand los gelaten, maar het enige wat ik nu wil is die hand weer vastpakken. Het geeft een veilig gevoel. Geweldig bezig hoor, echt waar.
      "Ga achter haar aan. Ze heeft je nodig," zeg ik tegen Cam, hoewel ik niks liever wil dan hem hier bij mij houden. Maar ik kan nu even niet egoïstisch zijn.

---

Spoiler alert: you will save yourself

x x x

      Nadat Jenny ons zo ruw onderbroken heeft, ben ik bijna meteen uit de coupé gevlucht en heb ik me begeven naar het kasteel waarin ik Curren kwijt ben geraakt - misschien een beetje opzettelijk omdat ik me nogal opgelaten voelde. Ik stuur wat tweede jaars uit een koets zodat ik er eentje voor mezelf heb en stilletjes laat ik de koets mij naar het kasteel brengen terwijl ik mijn gedachten weer op een rijtje probeer te krijgen. Op de een of andere manier is een relatie met Curry geweldig zodra we alleen zijn, maar zodra er andere mensen bij zijn, voel ik me benauwd. Ik zucht diep en overweeg even om direct door te gaan naar mijn kamer, maar als ik de geur van het eten ruik en mijn maag begint te rommelen, loop ik toch richting de Slytherin tafel in de Great Hall.
      Op whatsapp stuur ik Curren uiteindelijk maar een berichtje of hij bij mij komt zitten. Het kan me vrij weinig schelen dat dat tegen de regels is, we doen het wel vaker en ik heb geen zin om alleen te zitten, gezien Scorpius ook nergens te bekennen is en ik het over het algemeen niet zo goed kan vinden met de andere Slytherins.
      Nog geen minuut later schuift er iemand naast me op de bank. Ik glimlach zwakjes. Curren. Ik voel zijn lichaam tegen het mijne en kan het niet laten om onder de tafel zijn hand vast te pakken.
      'Hey,' zegt hij en ik smelt bijna als hij me diep in mijn ogen aankijk. Lichtelijk rood staar ik naar mijn bord, maar ik verstrengel wel mijn vingers met die van hem. Nu hij weer bij me is, zijn alle twijfels weg. Curren is de enige die me ooit zo heeft laten voelen.
      'Hee,' zeg ik zachtjes. Ik schep wat te eten op en kijk hem aan. 'Jij ook?' vraag ik terwijl ik nog wat dichter tegen hem aanschuif in de hoop dat er niet te veel aandacht op ons gevestigd wordt. Ik sluit even mijn ogen, omdat ik nog steeds ontzettend moe ben, maar open ze al snel weer gezien ik hier niet aan tafel in slaap kan vallen.

x x x

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Een rilling gaat door mijn hele lichaam als hij voorzichtig en onzichtbaar zijn en mijn vingers laat verstrengelen. Ik houd van de warmte die zijn vingers doorgeven door die van mij. Ik kijk hoe hij eten opschept maar ben afgeleid door de manier waarop hij net naar me keek en hoe hij nu tegen me aan zit. Mijn duim glijdt over zijn knokkels en ik volg het patroon van de spieren en kan blind mijn vinger over een moedervlek laten cirkelen. Zijn handen zijn fascinerend, alles aan hem is fascinerend.       “Graag,” antwoord ik dan, pak mijn bord met mijn linkerhand en rijk hem naar de schaal. Het is mij niet ontgaan dat hij zijn ogen net sloot en ik weet dat hij moe is. Waarom moet alles zo moeilijk zijn en kan hij nu niet gewoon tegen mij aan in slaap vallen? Het liefst zou ik hem gewoon meenemen naar mijn slaapzaal, maar dat gaat nooit lukken zonder dat iemand het doorheeft. Soms is in een relatie zijn met een Slytherin, en dan nog wel van het zelfde geslacht, ontzettend moeilijk. Maar hij is het waard, elk probleem dat het met zich meeneemt is kleiner dan de voordelen. Terwijl mijn duim nog steeds over zijn knokkels strijkt, knijp ik zachtjes in zijn hand. “Gaat het?” vraag ik dan zacht. [Ja iedereen had een fancy page divider en ik pak ideeën af, credits to everyone here, geh.]

[ bericht aangepast op 29 aug 2015 - 12:07 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

x x x

      'Graag,' zegt hij. Een rilling gaat over mijn rug als ik zijn hand de mijne voel verkennen en ik bijt op mijn lip. Curren pakt zijn bord op en ik schep zijn bord vol met wat salade en kip omdat ik weet dat hij dat - net zoals ik - lekker vind. Ik begin zelf te eten - met één hand omdat ik die van hem absoluut niet los wil laten - en onderdruk nog een gaap.
      'Gaat het?' vraagt Curren terwijl hij nog steeds die zachte beweging maakt met zijn duim over mijn knokkels, die mijn nekharen positief overeind doen zetten en ik knik.
      'Jawel,' reageer ik, 'gewoon moe en zo. Kunnen we het eten niet kort maken en gewoon voor het toetje de zaal uit glippen? Ik heb geen zin om hier nog twee uur te moeten -,' gaap, 'zitten.' Ik wrijf in mijn ogen en kijk mijn vriend aan. 'Trouwens, als je wil, kan je ik je meesmokkelen,' mompel ik dan haast onhoorbaar omdat ik niet toegeven wil dat ik hem eigenlijk in mijn bed wil vanavond zodat ik met hem kan knuffelen. Ik stop een hap salade in mijn mond en al kauwend staar ik voor me uit terwijl ik wacht op een antwoord van Curren. Onder te tafel zijn onze handen nog steeds verstrengeld in een ingewikkeld patroon en even sluit ik mijn ogen - genietend van de aanraking en omdat ze bijna dichtvallen.
      'Of we gaan nu,' zeg ik luchtig nadat ik mijn mond leeg heb en voordat ik een volgende hap neem van de rijk gevulde salade.

x x x

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

“Jawel,” zegt hij, “gewoon moe en zo.” Hij ziet er inderdaad moe uit. Terwijl hij zachtjes vraagt of we niet gewoon de zaal uit kunnen gaan begin ik ook met eten. Hij ziet er zo schattig uit als hij in zijn ogen wrijft, dat ik vanbinnen smelt. Ik snap niet dat ik ooit nee tegen hem heb gezegd. “Trouwens, als je wil, kan ik je meesmokkelen.” Mompelt hij en ik kijk hem verbaasd maar geïnteresseerd aan, een beetje sla steekt uit mijn mond en ik hap het snel naar binnen. “Of we gaan nu,” zegt hij zacht met zijn ogen nog dicht.       “Als ik dit op heb,” zeg ik zachtjes terug en neem snel happen van mijn kip en sla. Ik heb wel honger, maar ik verlang meer naar Alex dan naar dooreten en de drukte van de Great Hall. Snel eet ik mijn bord leeg, waarbij ik soms wat van mijn vork laat glijden omdat ik alles met links doe. Zodra er niks meer op ligt leg ik mijn vork weg en kijk vragend naar Alex. “Moet je niets meer eten?” vraag ik bezorgd. “Je moet niet verhongeren.”

[ bericht aangepast op 29 aug 2015 - 12:29 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

x x x

      'Als ik dit op heb,' zegt Curren en ik knik terwijl ik zelf nog een paar happen van mijn salade neem. Ik kijk toe hoe Curren zijn eigen bord gelijk leeg eet maar zelf is de honger na een paar happen wel over.
      'Moet je niets meer eten? Je moet niet verhongeren,' zegt Curren als zijn bord leeg is. Ik haal mijn schouders op en neem nog een laatste hap.
      'Neh, niet zo'n honger. Kom,' zeg ik. Ik kom uit de bank en trek Curren omhoog. Ik laat zijn hand niet los terwijl ik de Great Hall uit loop en kijk hem daar aan om vervolgens even mijn lippen op de zijne te drukken zodra we uit het zicht van de andere zijn.
      'Ik heb je echt gemist,' mompel ik zachtjes tegen zijn lippen aan waarna ik ongebruikelijk mijn handen om hem heen sla en hem in een knuffel trek. Snel laat ik hem weer los.
      'Sorry,' mompel ik waarna ik hem meeneem naar de kerkers waar de Slytherin Common Room zich bevind.
      'Mudblood,' mompel ik terwijl ik de lichte blosjes in mijn wangen probeer te verbergen en de Slytherin Common Room binnen stap. Ik heb geen zin om in de Common Room te blijven hangen en begeleid Curren gelijk richting mijn dorm waar ik me op het bedlaat vallen.

x x x

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Het gebeurt niet vaak dat Alex me omhelst, zo is hij gewoon niet. Als het dan gebeurt, verschijnt er dan ook een blos op mijn wangen die over mijn hele gezicht verspreid. De softie die ik eigenlijk ben, wil ik hem het liefst nu gewoon tegen me aan drukken en heel lang niet los laten, maar Alex stapt weer weg en trekt me mee naar de leerlingenkamer. Eigenlijk zouden we nog een bad nemen, maar Alex ziet er heel moe uit. Dat kan ook wel wachten tot morgen, of een andere keer. Ik sta achter hem als hij het wachtwoord mompelt en volg hem naar zijn kamer. Even sta ik ongemakkelijk in de groen belichte slaapkamer als hij zich op het bed laat vallen. Ik ben hier wel eerder geweest, maar niet vaak en het voelde altijd… vreemd. Toch bleef Slytherin voelen als een soort tegenpool van Gryffindor. Maar, die trekken elkaar aan, toch? Een glimlach verschijnt op mijn lippen als ik Alex zie liggen. Eindelijk alleen, eindelijk geen stress dat anderen ons zien, en ik zak dan ook neer op Alex’ bed. Ik schop mijn schoenen uit en ga liggen, waarbij ik mijn hand langzaam over zijn buik laat strijken om mijzelf naar hem toe te trekken en mijn gezicht in zijn nek te verbergen. Ik haal diep adem om zijn geur in mij op te nemen en glimlach tegen zijn huid aan. “Ik heb jou ook gemist, Al,” fluister ik dan.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

x x x

      Achter me voel ik het bed inzakken, mijn mondhoeken krullen ongewillig onhoog en ik sluit mijn ogen genietend bij het gevoel van zijn huid op de mijne. Ik draai me naar hem toe zodat we neus aan neus liggen en kijk hem aan. Curren verbergt zijn gezicht in mijn nek en ik voel zijn lippen tegen mijn huid aan. Voor even is het uitwisselen van woorden niet nodig.
      'Ik heb jou ook gemist, Al,' hoor ik Curren fluisteren. Een rilling gaat over mijn rug enik trek hem wat dichter naar me toe.
      'Waar waren we ook alweer gebleven? Wil je het hier afmaken of in de prefecte badkamer?' vraag ik met een lichte grijns terwijl ik mijn vingers onder zijn shirt laat kruipen en de gladde huid van zijn rug laat verkennen. Dit soort moment waren het beste. Gewoon met zijn tweeën zonder pottenkijkers.
      'Mij maakt het niet zoveel uit,' prevel ik. Ik wil gewoon bij jou zijn, voeg ik er in gedachten aan toe. Ik druk een kusje in zijn nek en sluit mijn ogen even. Slapen zou nu ook wel fijn zijn, maar we hebben eindelijk een plekje alleen. Ik trap mijn schoenen uiteindelijk uit en trek de gordijnen om ons heen dichtvoor het geval er iemand binnen komt.

x x x

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

“Waar waren we ook alweer gebleven? Wil je het hier afmaken of in de prefecten badkamer?” Vraagt Alex en ik voel dat ik weer rood word. Als het er echt op aan komt ben ik… verlegen als het gaat om deze vorm van intimiteit. Op social media kan ik dan wel heel stoer overkomen, in het echt kan ik er verlegen over zijn. Gelukkig hoef ik nog niet te antwoorden want hij praat zelf door. Ik luister naar zijn stem die ik de laatste tijd alleen maar in een zacht gefluister door de telefoon heb kunnen horen, ’s avonds in bed met de telefoon zo dicht mogelijk bij mijn oor. Kippenvel verspreid zich over mijn nek als hij er een kus op drukt. Ik hoef geen antwoord te geven op zijn vraag aangezien hij de gordijnen van het bed al dicht trekt.       “Dacht dat jij wilde slapen,” fluister ik dan zacht. Ik zoen hem voorzichtig, ga met mijn tong langs zijn tanden en zucht kleintjes als mijn hand door zijn zwarte haar strijkt.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Gryffindor • 6th year • Prefect • Confused

---

Hoewel het onwijs druk was op whatsapp, kreeg ik het nog voor elkaar om met iedereen te communiceren door middel van een hand. James had het vast moeilijker gezien ik zijn rechterhand had, die hij niet uit die van mij had getrokken. Ik wist niet of ik het me verbeelden of dat het werkelijkheid was, maar zijn hand leek letterlijk die van mij vast te houden. De gevoelens die daarbij gepaard gingen in mijn lichaam waren veel meer dan nodig was.
Ik snapte ergens niet waarom al mijn vriendinnen altijd face to face wilde praten gezien ik naast James zat, met zijn hand in die van mij, terwijl we samen appte naar elkaar en naar derest van de school. Ik vond het ergens enorm fijn en rustgevend. Vooral als ik omhoog keek naar zijn gezicht die geconcentreerd naar zijn schermpje staarde. Het was tenminste niet naar een meisje.
‘BRI, PIPSEL, CAMPBELLIA. Hi guys.’ Van schrik had ik bijna James’ hand loslaten, wat belemmerd werd door Victoires’ armen die rond mij heen gleden. Zachtjes lachte ik bij haar warme armen om mij heen.
‘Heee Viccy.’ Antwoorde ik plagerig terwijl ik mijn tong naar haar uitstak.
Hoewel zij allen het waarschijnlijk niet besefte, voelde het enorm fijn om bevriend te zijn met de hele Weasley- Potter familie. James’ was letterlijk het beste wat er ooit in mijn leven gekomen is. Waarschijnlijk was ik anders het verlegen jongetje geweest achterin de klas met té veel vriendinnen. Iets wat ik nu ook had, hoewel ik nog wel een paar jongens vrienden had; waaronder Fred en James als mijn beste. Beide zou ik voor niks en niemand willen ruilen.
Zachtjes streelde ik met mijn duim over zijn hand, waarbij ik de neiging moest onderdrukken om niet mijn hoofd in zijn nek te leggen. Vooral omdat hij toch al zo dichtbij zat.
Snel richtte ik mezelf weer naar mijn schermpje, terwijl mijn wangen gloeiden als heten kolen op het vuur. Het enige waar ik nog aan kon denken was het feit dat James zo dichtbij zat dat ik zo mijn lippen aan die van hem kon zetten. Het was enkel het gesprek in de groepsapp wat me weer naar de werkelijkheid bracht. Rose was met haar dormmates jongens aan het keuren. Eigenlijk wilde ik het negeren, puur omdat ze anders mij gingen keuren. Iets wat ik totaal niet wilde en al zeker de cijfer daarvan niet wilden weten. Toch kon ik het niet laten om naar James’ cijfer te vragen. Iets wat niet raar was. Alex deed het ook, waarom zou het raar zijn als ik het gevraagd zou hebben? Het is helemaal niet raar.
Direct kwam er een 9 te staan. Iets waar James’ teleurgesteld over leek, wat mijn ogen deed rollen. Merlin. Hij was geen 9, hij was geen ster, hij was de hele universum. Iets waar hij zelf ook erg van bewust was.
Voor ik er erg in had vroeg Emma al naar mijn cijfer. Met een frons op mijn gezicht probeerde ik het tegen te houden, maar Rose liet al genadeloos een cijfer zien. Een zeven. Het was niet dat ik het laag vond, zoals Fred. Integendeel zelfs. Ik vond het nog hoog gezien ik mijzelf nooit zo’n cijfer had gegeven. Toch stak het me ergens. James was Way Out of My League. Het was niet alsof ik mezelf daar niet bewust van was, maar om het zo te lezen was nog bitterder. Vooral omdat ik hem net een appje gestuurd had, die ik het liefst gewist had. Abrupt liet ik zijn hand los, terwijl ik haast door de grond kon zakken van schaamte. Ik had werkelijk gevraagd om een eerste kus, van hem. James Sirius Freakin’ Potter. Ik wilde echt niet weten wat hij nu dacht. Aan de grond genageld keek ik maar naar mijn mobiel, puur omdat ik niet meer James’ aan durfde te kijken.
Naar mijn mening kwam pas na eeuwen zijn appje tevoorschijn, terwijl dat in werkelijkheid maar enkele seconden geduurd had. Waarschijnlijk nu sneller doordat hij weer beide handen had. In plaats van een boze reactie, of een verafschuwde, was het een bezorgde. Misschien was het maar schijn. Ik zou ook bang zijn als Fred dit tegen mij zou zeggen en vooral omdat ik de intenties erachter wist.
Iets wat direct bevestigd werd in de groepsapp waar James mij uitdaagde om Emma te kussen.
Als ik honger had, dan was het nu helemaal verdwenen.
Afzijdig reageerde ik erop terwijl die bekende hand mijn hart weer samen leek te knijpen. Het was oneerlijk. Oneerlijk dat wat er ook gebeurd, dat ik van James zou blijven houden. Ik wil gewoon normaal zijn en lef hebben zodat ik nu naar Emma gegaan was- iets wat ieder normaal vriendje gedaan zou hebben – en haar vol op haar mond gezoend zou hebben. In plaats daarvan zat ik hier als een klein bang kindje aan tafel tussen James en Piper, waar het huilen me nader licht dan het lachen.
"Ga achter haar aan. Ze heeft je nodig," Zachtjes knikte ik op James’ bevel gezien het onmogelijk was dat hij het tegen iemand anders had. Het was duidelijk dat hij me nu niet wilde zien. Normaal deed hij er alles voor om mij bij hem te laten blijven. Iets wat enorm pijn deed omdat hij altijd wel meisjes rond zich heen had, die jammer genoeg altijd geweldig en beeldschoon waren. How to get over your crush tips zouden dan ook nooit gaan helpen als James’ me continu naar zich toe trok en waarom ik het toeliet? Omdat hij me speciaal liet voelen en onwijs belangrijk.
Snel stond ik op en negeerde de kleine botsing die ik daarmee per ongeluk maakte tegen James, door haast rennend de zaal uit te gaan.

• • • •

Met een bos bloemen- om wel te verstaan rozen, in mijn hand stond ik voor de deur van de meisjes wc. Het was maar goed dat transfiguratie een van mijn beste vakken was, anders was dit totaal onmogelijk geweest. Nerveus verliet er een zucht over mijn lippen terwijl ik de wc deur open deed.
In een oogopslag kwam het roodharige meisje zichtbaar in de spiegelbeeld. Haar ogen die geen enkel kleur meer leek te hebben door de tranen die als een waterval over haar gezicht omlaag stroomden. Het deed me immens pijn om haar zo te zien. Het deed me immens pijn als een vriend, niet als vriendje. Met een messteek schoot dat door mijn hart en even had ik neiging om de rozen weg te gooien en om weg te lopen. Puur zodat ik niet de klootzak moest zijn om met haar een relatie te beginnen die toch gedoemd was te mislukken. De medelijden namen echter de overhand. Ze was mijn vriendin al zo lang. Verdrietig zijn was het laatste wat ze verdiende. Het maakte me echt niet uit dat ik de meisjes wc in ging. Binnen een paar stappen stond ik naast het Emma, waar ik de rozen in de wasbak legde, zodat ik haar naar me toe kon draaien. Van dichtbij was het nog zieliger dan van dat kleine afstandje. ‘Emma.’ Fluisterde ik ademloos, waarbij ik haar dicht tegen me aandrukte. Zo graag had ik langer en breder willen zijn op dit moment, gezien ze nu met haar hoofd even hoog als mij stond. Ik was eenmaal klein.
‘Wat is er toch aan de hand, Emma.’
Zachtjes streelde ik haar rug terwijl ik troostend suste voordat ik weer wat ruimte maakte, om weer direct verscheurt te worden door haar natte, witte gezichtje waar ik mijn hand tegen haar wang zetten om langzaam met mijn duim haar tranen weg te vegen.

[ bericht aangepast op 30 aug 2015 - 8:48 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya