[RPG] [300] Hogwarts' Next Generation [Speeltopic] [1] - Speeltopics

R O L L E N
Reservaties staan er nog niet bij!
Gryffindor
• James Sirius Potter || 6/16 - Solemnly
• Desmond Scott Finnigan-Thomas || 7/17 - LukeRHemmings
• Fred Arthur Weasley || 6/16 - WeasIey
• Curren Doncho Krum || 7/17 - SiriuslyBlack
• Nathaniel 'Campbell' Saunders || 6/16 - Philip
• Rose Jane Weasley || 5/15 - Starlord
• Lily Luna Potter || 4/14 - Aire
• Jade Fay Rosewood || 6/16 - JBarakat
• Molly Audrey Weasley || 6/16 - Baelor

Slytherin
• Scorpius Hyperion Malfoy || 5/15 - ShallNotPass
• Avery James Prescott || 7/17 - Clarick
• Vincent Nicholas Ginter || 6/16 - phoeni
• Alex Canopus Black || 7/17 - BIack
• Bonnie Grace Lisbon || 7/17 - Gunnulfsen
• Sarah Wolfe || 7/17 - Mignon
• Safirianna Justine Walke || 7/17 - QueenStark
• Hayden Crystal Hollingsworth || 6/16 - Solemnly
• Alison Elijah Woods || 6/16 - Philip

Ravenclaw
• Lysander Scamander || 6/16 - IamSherlocked
• Hugo Charlie Weasley || 4/14 - Gaskarths
• Dylan James Smith || 7/17 - Complexes
• Carter Aiden Cole || 7/17 - StiIinski
• Victoire Gabrielle Weasley || 7/17 - StiIinski
• Dominique Charlie Weasley || 7/17 - Baelor
• Tinleigh Elizabeth Florènce Gould || 6/16 - Dumbledore
• Roxanne Alicia Weasley || 5/15 - Daggers

Hufflepuff
• Teddy Remus Lupin || 7/17 - BIack
• Lorcan Scamander || 6/16 - IamSherlocked
• Louis Fred Weasley || 6/16 - Daggers
• Miller Theodore Kingsley || 7/17 - Dumbledore
• Evie Ngaio Robinson || 6/16 - LukeRHemmings
• Briana Alice Longbottom || 6/16 - Gaskarths
• Jennifer Colleen Prescott || 7/17 - Clarick
• Piper May Beauregard || 5/15 - WeasIey
• Emma Adaline Smith || 6/16 - Complexes

E X T R A


I N F O R M A T I E


T O P I C S


R E G E L S


S T A R T E R S


Welcome home
De trein komt aan op het perron bij Hogsmeade, iedereen mag uitstappen en de koetsen nemen naar het kasteel waar een groot feest staat te wachten!

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 10:53 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

Eindelijk na wat uren leek stond de koets stil. Ik was waarschijnlijk een van de laatste die middels aankwam op Zweinstein gezien ik al een appje kreeg van Hayden dat ze in de zaal was. Sinds mijn vijfde jaar hebben we niet meer met elkaar in de trein gezeten. Iedere keer moest ik naar de klassenoudste coupe. Natuurlijk zat die vol met Weasleys, zoals ieder jaar. Niet dat het me wat uitmaakte- of toch wel. Hayden hield niet van ze; ze leek er zelfs een haat tegen te koesteren. Ik daarentegen ging maar mee in haar gedrag. Ze had me per slot van rekening geholpen toen ik verloren was. Ook al was ik niet mega populair op Zweinstein, was ik al meer dan dat ik op Beauxbattons ooit geweest was. Daarnaast voelde Zweinstein vergeleken met Beauxbattons werkelijk aan als thuis- hoe ver je iets thuis kon noemen. Natuurlijk moest ik weer een heel vol schooljaar mijn kledij missen die ik thuis heb liggen, net zoals mijn stapels boeken die ik meestal niet mee nam omdat Hayden vertelde dat dat nerdy en onaantrekkelijk is; iets wat ik absoluut niet meer wilde zijn.
Zachtjes voelde ik hoe mijn mobiel in mijn schoolzak trilde. Meteen viste ik hem eruit waar de groepsapp weer druk aan de gang leek te zijn, alleen deze keer met Hayden er in.

Hayden: ‘What did I miss?’
Lorcan: ‘Not much we are going into school for dinner, I am starving.!’
Me: Starving is good. It makes you lose weight.’

Abrupt sloot ik mijn ogen bij die opmerking waarbij ik mijzelf een onzichtbare facepalm gaf. Merlin; dit was een van de reacties waar hayden over had. Een reactie die ik absoluut niet moest geven. Eerst nadenken voor je wat zegt, Alison.

Lorcan: I am skinny anyway!
Lysander: Due your sixpack is gone
Me: Sixpacks are hot. X.
Lorcan: I will start training in a few days

Zelfvoldaan gleed er weer een klein glimlachje over mijn gezicht terwijl ik richting het kasteel liep. Ik had mezelf er uit gered terwijl ik stiekem nog wat flirtende appjes terug stuurde. Eigenlijk vond ik het nooit fijn als jongens met mij flirten, vooral omdat ik altijd bang was dat ze sarcastisch waren. Toch voelde het op whatsapp altijd anders. Maar natuurlijk moest James het weer verpesten, zoals altijd met zijn bemoeizuchtige neus.

James: Really Lorcan? Flirting with a Slytherin?
Lorcan: IS SHE A SLYTHERIN?

Moeizaam slikte ik terwijl mijn vingers nutteloos over het toetsenbord van mijn mobieltje gleed wat alles alleen maar van kwaad tot erger maakte. Allerlei vuil werd over en weer getypt naar elkaar tot James’ beweerde dat ik niet knap was. Misschien stond het er niet letterlijk, en was James maar een jongen. Toch deed het pijn. Zeker na de Hayden- upgrade dat ik gehad had. Direct kreeg ik een bezorgd appje van Hayden binnen, die vervolgens me komt verdedigen in de andere app, terwijl ik het zelf verpest had. Snel knipperde ik met mijn ogen, om de tranen geen kans te geven. Mensen waren alleen bevooroordeeld als je van Slytherin kwam. Er kwamen ook een hoop goede mensen uit Slytherin. Volwassen sterke mannen en vrouwen. Daarnaast was het gewoon ook een van de nobele huizen van Zweinstein. Zonder Slytherin had Zweinstein ook niet bestaan, of ze wilden of niet, samen met alle afdelingen waren we een. Met dat greep ik weer naar mijn mobiel, klaar om Hayden te steunen in haar bittere strijd tot ik met een klap tegen iets warms en groot tot stilstand kwam. Snel greep ik die persoon beet zodat ik niet om zou vallen op mijn hakjes, voordat ik omhoog keek naar het lichtbruine gezicht van mijn dader. Mijn blauwe ogen boorde zich in zijn chocolade bruine ogen dat perfect paste bij zijn strakke kaaklijn. Abrupt liet ik hem los waarbij ik een paar stappen naar achter deed en mijn arrogante flair ietwat wanhopig weer naar voren trok. Hayden gedroeg zich altijd alsof de school van haar was. Iets wat ik altijd bewonderde.
‘Kijk uit waar je loopt, Weasley. Voordat je nog meer onschuldige mensen gaat lastigvallen.’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ik zit tegen de muur van de WC te wachten op Lorcan, die maar steeds niet komt. Op mijn mobiel zit ik te whatsappen met een heleboel mensen en ik verveel me niet echt, hoewel ik wel liever ergens anders zou willen zijn, bij mijn vrienden bijvoorbeeld. Bij Cam, waar ik echt mee wil praten.
      Alsof hij me hoorde, zie ik mijn beste vriend de deur openen van het toilet. Zonder iets te zeggen loopt hij naar me toe en pakt hij mijn mobiel uit mijn hand, om die in mijn broekzak te stoppen. Ik wil protesteren, maar hou mezelf tegen aangezien ik denk dat ik me beter stil kan houden.
      Hij kijkt me even aan en ik volg hem met mijn ogen als hij een handdoek pakt, die nat maakt en naar mij terug loopt.
      ‘..Dat je werkelijk Lorcan vertrouwde om te komen, James. Ik bedoel, het is nogal duidelijk dat ik meer verstand van zulke dingen heb dan Lorcan, ik wil niet voor niks heler worden.’ Ik haal mijn schouders op en lach zachtjes, wat een beetje ongemakkelijk zit. Campbel is best wel dicht bij, wat ervoor zorgt dat het een beetje ongemakkelijk wordt. Het is niet dat ik echt niet wil dat Campbell bij me in de buurt is of dat ik bang van hem ben ofzo, maar als mensen dicht bij me zijn zorgt dat ervoor dat ik me ongemakkelijk voel, dat is altijd al zo geweest.
      ‘Ik- ik kan het niet maken natuurlijk- daarvoor zou je echt naar de ziekenzaal kunnen, maar jou kennende wil je dat niet. Ook al zou dat een stuk beter zijn voor jou en je welzijn. We hebben ieder geval vandaag een ding geleerd, dat je hand niet sterker is dan een muur, James. Als je dat onthoud scheelt dat weer een hand voor de volgende keer.’ Ik grijns en wil iets zeggen, maar voor ik dat kan doen voel ik dat hij met zijn hand door mijn haar heen gaat. ‘Die kreeg je nog terug, Potter.'
      Een verontwaardigde kreet ontsnapt uit mijn mond en ik spring op, waarna ik hem in zijn zij por. 'Now it's war,' zeg ik dreigend, waarna ik hem even aankijk en dan tegen de muur aan leun. 'Ik dacht dat jij mij aan het negeren was, maar blijkbaar ben ik te onweerstaanbaar. Leg uit.'

---

Spoiler alert: you will save yourself

Gryffindor • 6th year • Prefect • Happy to have his best friend

---

---

Een verontwaardigde kreet verdween uit James’ mond, wat me snel mijn hand terug liet trekken voordat hij ook mij kon breken. ‘Now it’s war.’ Weerklonk het dreigend uit zijn mond waarbij hij op sprong en mij in mijn zij porde. Zachtjes schudde ik mijn hoofd terwijl er een kleine glimlach op mijn gezicht tevoorschijn kwam. Hoe slecht, rot of verdrietig ik me ook voelde, James wist me altijd weer vrolijk te maken, net zoals Jade, maar dan anders.
‘Ik dacht dat jij mij aan het negeren was, maar blijkbaar ben ik te onweerstaanbaar. Leg uit.’ Abrupt viel ik weer stil en keek ik James ietwat onderzoekend aan, die nog steeds een grijns op zijn gezicht geplakt had, terwijl hij tegen de muur leunde. Met moeite probeerde ik mijn opkomende blos te negeren, terwijl die duidelijk aanwezig was. Ieder ander vond ik irritant als die zo arrogant was, maar James.. James leek alleen maar aantrekkelijker te worden door die zelfvoldane grijns, die zelfs mij uit het veld kon slaan gecombineerd met zijn arrogante houding.
‘Zegt degene die mij smeekte op whatsapp om te reageren, ik denk dus eerder dat de vraag andersom gesteld kan worden. Tenzij ik het voor je uit moet tekenen.’ Zachtjes lachte ik terwijl uitdagend mijn wenkbrauw iets omhoog schoot.
‘Oh Campbell, oh Campbell, where art thou, Campbell.’ Plagend stak ik mijn tong uit waarbij ik op de wasbak ging zitten. Soms had klein en dun zijn, zijn voordelen. Zoals op wasbakken zitten zonder ze te laten breken. Of door jezelf door grote mensen massa’s heen te banen. Dat was meer een eigenschap die ik geleerd had toen ik nog in de Zwerkbal team zat, toen we tegen Slytherin moesten. Dat was en bleef altijd een hel.
‘Dus princess, waarom heb je jezelf opgesloten in de wc, waar niemand komt rond dit moment gezien iedereen naar de grote zaal gaat, met je mobiel en je stalkerige map, waar je mensen op aan het bespieden ben. Normaal gezien ben je namelijk niet te houden op je eerste school dag, zeker niet als er nieuwe meisjes zijn gearriveerd…’

[ bericht aangepast op 3 aug 2015 - 10:40 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

James Sirius Potter
6th year - proud Gryffindor - Captain and chaser - confused
"Walking in the dark with a friend is better than walking in the light alone."

Ik zie dat Campbell een beetje moet blozen en dat zorgt ervoor dat ik zachtjes lach. Als ik bij Campbell ben dan hoef ik niet mijn best te doen om op een bepaalde manier over te komen, ik weet gewoon dat hij me accepteert zoals ik ben.
      ‘Zegt degene die mij smeekte op whatsapp om te reageren, ik denk dus eerder dat de vraag andersom gesteld kan worden. Tenzij ik het voor je uit moet tekenen.’ Hij lacht zachtjes en zijn wenkbrouw schiet eventjes omhoog, wat ik er altijd al grappig uit vond zien.
      ‘Oh Campbell, oh Campbell, where art thou, Campbell.’ Hij gaat op de wasbak zitten, iets wat waarschijnlijk niet heel veel mensen zouden kunnen doen, maar Campbell is altijd al klein geweest voor zijn leeftijd. Ik ben echter altijd al redelijk lang geweest en daardoor ziet het er soms grappig uit als we naar elkaar lopen.
      ‘Dus princess, waarom heb je jezelf opgesloten in de wc, waar niemand komt rond dit moment gezien iedereen naar de grote zaal gaat, met je mobiel en je stalkerige map, waar je mensen op aan het bespieden ben. Normaal gezien ben je namelijk niet te houden op je eerste school dag, zeker niet als er nieuwe meisjes zijn gearriveerd…’ Ik rol met mijn ogen en kijk hem plagerig aan.
      'Nou, ik heb namelijk al een heel lief meisje gevonden die er zeker mag wezen. Ik hoef niet meer verder te zoeken. En wil je nu echt zeggen dat ik naar de nieuwe meisjes moet kijken? De eerstejaars? Campbell, ik had nou niet van jou verwacht dat je dat soort dingen zou zeggen. Raar hoor, ik had echt beter verwacht.' Ik grijns en haal een hand door mijn haar. Het voelt goed om mijn beste vriend weer eens te zien.

---

---

Hayden Crystal Hollingsworth
6th year - proud Slytherin - Home sweet home
"Throw me to the wolves and I'll return leading the pack."

Ik kijk de Grote Zaal rond. In de vijf jaar die ik hier al heb rondgelopen heb ik niet ontzettend veel vrienden gehad, maar dat maakt me niet uit. De meesten mensen hier deugen toch niet of zijn het niet waard om bevriend met mij te zijn. Ik zie wel een paar aardige mensen maar heb geen zin om op te staan en naar ze toe te lopen, als ze met me willen praten moeten ze maar naar mij toe gaan.
      Ik open Whatsapp en kijk in de groepsapp van de school, waar en heleboel gedoe is. Ik kom in een ruzie terecht met een paar Gryffindors, maar dat boeit me echt helemaal niks. Al die Weasleys en Potters kunnen naar de maan lopen voor mijn part. De enige persoon in de ruzie waar ik om geef is Alison en ik doe mijn best om haar te verdedigen. Ik weet dat ze onzeker is en wat al die mensen over haar zeggen is niet waar. Het is echt een schat en ze verdient het niet om dat soort opmerkingen te moeten lezen.
      Omdat ze me vroeg of ik naar haar toe wilde komen aangezien ze niet alleen de Grote Zaal binnen wilde lopen, sta ik op en loop ik de zaal uit, naar de gang. Daar zie ik iets wat ik niet verwachtte te zien; Alison die tegen Fred Weasley praat. Ik twijfel even of ik erheen loop. Fred is de enige jongen die ooit mijn hart gebroken heeft, iets wat ik nooit aan iemand verteld heb omdat ik me ervoor schaam. Een paar jaar geleden was ik hopeloos verliefd op hem en toen we een korte relatie hadden, dacht ik dat de liefde wederzijds was. Maar nee, het betekende niks voor hem.
      "Ali, zie ik nou dat je je verlaagt tot praten met dát soort mensen? Dat had ik niet verwacht. Laat haar met rust, Weasley, niemand hier wilt dat je hier bent. Doei doei dus." Ik probeer zoals altijd zeker te klinken, maar op sommige momenten trilt mijn stem een beetje.

---

Spoiler alert: you will save yourself

---

Het moment dat ik neerplof in de koets moet James grinniken.
"Dat werd tijd. We hebben elkaar al een hele dag niet meer gezien," zegt hij dramatisch, wat mij weer doet grinniken. "Ik heb een idee voor een prank waarmee we de Slytherins eens goed terug kunnen pakken," vervolgt James. Meteen ben ik één en al oor, maar James lijkt het niet nodig te vinden om me verder toe te lichten. Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak en begint er afwezig op te typen. Gezellig.
Eventjes staar ik naar James, wachtend op het moment dat hij met een grijns zijn telefoon weg doet en me in geuren en kleuren gaat vertellen over het plan - maar het moment komt maar niet. Uiteindelijk pak ik mijn telefoon ook maar gewoon uit mijn zak en begin met random mensen te praten.
Wanneer de koets stopt sta ik op en stop mijn telefoon weg, verwachtend dat James hetzelfde doet. Maar in de plaats ervan springt hij de koets uit, roept, "Sorry, ik leg het later uit, maar ik moet echt gaan," en rent het kasteel in.
Voor een seconde staar ik naar James' rug, waarna ik mijn telefoon uit mijn zak haal en zo het kasteel binnen loop al snel kom ik erachter wat er aan de hand is - iets met Cam. Maar wat precies, dat weigeren ze me beiden te vertellen. Leuk, zulke vrienden.
Chagrijnig loop ik richting de Zaal, met mijn ogen nog steeds op mijn mobiel gericht. Dan plots voel ik dat er iets tegen me aan loopt, en datgene vindt het hoognodig om me goed vast te grijpen.
Wanneer ik opkijk knipper ik een paar keer met mijn ogen. Het is Alison, een meisje uit Slytherin en Hayden's beste vriendin. Maar echt goed naar haar gekeken, heb ik nog nooit gedaan.
Ze is een Slytherin, Fred, spreek ik mezelf meteen streng aan. En Haydens beste vriendin. No way.
"Kijk uit waar je loopt, Weasley. Voordat je nog meer onschuldige mensen gaat lastigvallen," bijt ze me toe, alhoewel het om de één of andere reden niet heel gemeend klink. Ik grijns slechts, maar voordat ik antwoord kan geven, komt iemand anders ons al lastig vallen.
"Ali, zie ik nou dat je je verlaagt tot praten met dát soort mensen? Dat had ik niet verwacht. Laat haar met rust, Weasley, niemand hier wilt dat je hier bent. Doei doei dus."
Mijn wenkbrauwen vliegen de lucht in. Hayden Hollingsworth in eigen persoon. Ooit, lang geleden, heb ik een korte relatie met haar gehad, maar je weet hoe het gaat - een Gryffindor en een Slytherin? Not a great match. Maar dat ze er na al die jaren nog steeds bitter om doet? Volwassen, hoor.
"Ik denk dat Alison hier prima voor haarzelf kan praten, Hayden. Ze is je schoothondje niet - en ik praat tegen wie ik wil praten," bijt ik terug. Dit is niet het moment om ruzie met me te zoeken.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Gryffindor • 6th year • Prefect • Love me till it hurts.

---

---

---

---

[ bericht aangepast op 5 aug 2015 - 23:37 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

James Sirius Potter
6th year - proud Gryffindor - Captain and chaser - Happy
"If I could change anything, I would make sure that I could never, ever hurt you again."

‘Aangenaam, ik ben Campbell.’ Hij steekt zijn had uit en ik zie aan hem dat hij zijn best doet om niet te lachen, iets wat niet goed lukt. ‘Ik zocht een jongen die de meest idiote dingen uithaalt, wat niet alleen de leraren de irritaties onder de nagels vandaan haalt, maar ook van de leerlingen. Hij is wel lief hoor, als hij slaapt bijvoorbeeld en niet wakker gemaakt word. Dan is hij net Godzilla, of naja eerder een apocalypse waardoor ik weer neergeknald word door een boek, of een ander voorwerp gezien boeken en het woordje James niet in een zin samen gaat…’ Hij kijkt me aan en nu kan hij zijn lach al helemaal niet meer inhouden, waardoor hij er weer uitziet als de Campbell die ik ken, de Campbell die overal wel iets grappigs in ziet.
      ‘Ik vond overigens dat het niveau van een eerste jaar wel gelijk aan dat van jou stond. Ik hou zelf wel van verboden liefdes. Vraag maar aan je zusje, of nog beter, Albus.’ Ik trek beledigd mijn wenkbrouwen op maar voor ik iets kan zeggen begint hij met mij kietelen. Ik spring op en begin tegen te stribbelen. Als er iets is waar ik niet tegen kan is het wel kietelen. Dat weet Cam en hij maakt er ook al te graag misbruik van.
      Terwijl ik probeer weg te komen, struikel ik over mijn tas, die ik op de grond heb liggen, maar omdat ik zijn arm vastpakte, trek ik hem mee in mijn val. Met mijn losse arm probeer ik mijn val te verzachten, maar het lukt niet heel goed en ik lig op de grond, zachtjes lachend, aangezien ik het eigenlijk helemaal niet erg vond.
      'Kietelen, volwassen zeg,' plaag ik Cam. Hij ligt naast me op de grond en nadat ik opsta, bied ik hem mijn hand aan om hem te helpen met opstaan. 'Maar hoe graag ik ook hier zou willen blijven om nog meer slechte grappen met jou te maken en gekieteld te worden, denk ik dat we maar naar de Grote Zaal moeten gaan. Daar wachten een heleboel mensen op de komst van de geweldige James Potter.' Ik pak mijn mobiel, die uit Cams broekzak gevallen was nadat hij op de grond viel, op. Daarna open ik whatsapp en stuur ik Lorcan een berichtje.

Lor, you don't have to come save me anymore, but thanks anyway - James

Ik draai me om naar Cam en kijk hem aan met een lach op mijn gezicht. 'Zullen we gaan dan?' vraag ik.

---

---

Hayden Crystal Hollingsworth
6th year - proud Slytherin - Done. Just done.
"You hurt me once and I'm not letting you hurt me again."

‘Ik denk dat Alison hier prima voor haarzelf kan praten, Hayden. Ze is je schoothondje niet- en ik praat tegen wie ik wil praten.’ Hij kijkt me aan en ik probeer mijn houding hetzelfde te houden. Over hem heen ben ik al lang. Ja, er was een tijd dat ik er alles voor zou geven voor dat hij van me zou houden. Maar nu niet meer en het maakt me helemaal niks uit wat hij over me denkt. Zijn woorden doen me geen pijn, aangezien hij me geen pijn meer kan doen.
      Alison haakt haar arm in de mijne en ik zie haar houding veranderen. Trots kijk ik naar haar. Ze is zo veel veranderd sinds ze hier is en nu kan ze eindelijk voor zichzelf opstaan, iets wat ze veel eerder had moeten doen. ‘Hayden zorgt alleen maar dat ik niet meer woorden vuil hoef te maken aan personen zoals jíj. Dus feitelijk zouden we haar dankbaar moeten zijn.’ Ze kijkt me aan en ik glimlach naar haar. Je kan veel van me zeggen, maar niet dat ik niet om mensen geef. ‘Dankjewel, Hayden. Je bent de beste vriendin die ik maar kon wensen.’ Ze blaast me een handkusje toe en ik kijk triomfantelijk naar Fred. Hij kan niet de mensen om wie ik geef afpakken.
      ‘Zie je, zo makkelijk kan het zijn. Dus als je ons weer met rust wil laten, dan zou dat fijn zijn. Mits je een heel jaar strafwerk wilt krijgen met dat Potter vriendje van je.’ Door haar opmerking verlaat een valse lach mijn lippen.
      Met een zelfverzekerde blik in mijn ogen kijk ik naar Fred, waarna ik mijn arm uit die van Alison haal en een stap naar hem toe doe. 'Als je haar pijn doet, ik zweer, dan zul je wensen dat je nooit geboren was. Dus kijk volgende keer uit waar je loopt.' Ik kijk even recht in zijn ogen en draai me dan om, zodat ik weer naast Alison sta.
      'Zullen wij maar gaan, zodat we hem naar zijn zielige vriendjes kunnen laten gaan?' vraag ik aan Alison.

[ bericht aangepast op 8 aug 2015 - 21:30 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Scot was niet zo denderend blij met mijn - totaal onderbouwd én pedagogisch correct, niet te vergeten - antwoord. 'Awh. Kan je echt niet mee?' Hij trok zo'n typische Scotty-pruillip. Ik had er het schijt aan, maar het deed me wel twijfelen. 'Je bent een prefect en ik wil je eigenlijk niet loslaten.' Schattig. Schattig, maar het was tegen de regels en ik was niet van plan de regels te breken - straks werd ik nog ontdaan van mijn prefect-badge en dat wilde ik absoluut vermijden. Ik had 'm niet voor niets gekregen en het zou mijn positie totaal onwaardig zijn dat te doen. Scotty moest me maar kunnen missen tot het eten - het was niet dat dat zo lang duurde. Ik wilde het 'm net zeggen toen hij de eerstejaars toesprak met iets waar ik absoluut níét gediend mee was. 'Straks gaan we naar de koetsen die jullie naar het kasteel zullen brengen. Jullie gaan in groepjes van 6 in een koetsje. Jullie merken vanzelf als jullie bij de school zijn. Als jullie wachten op de binnenplaats volgen Molly en ik in het laatste koetsje, zodat niemand achter zal blijven.' Fijn. Onder normale omstandigheden had ik hem nu een hele preek gegeven dat het absoluut niet functiewaardig was mij, een klassenoudste, mee te nemen op de koetsen en dat ik daarvoor, mocht ik schoolhoofd zijn, zijn badge zou afnemen, maar ik had geen zin in ruzie met Scott. Het mocht dan wel ongepast zijn, maar het was gewoon uitermate lullig om op de eerste schooldag, voor de neus van een hele bende eerstejaars, ruzie te maken. Toch was ik iet of wat teleurgesteld toen ik tezamen met Scott naar de koetsen liep, maar ik zou het er later wel nog eens met hem over hebben. Nu zou ik genieten van het prachtige weer en het feit dat ik weer op Zweinstein was.

[ bericht aangepast op 8 aug 2015 - 21:44 ]

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Desmond Scott Finnigan-Thomas
Gryffindor || Headboy || What have I done wrong? Have I lost my not-girlfriend?
Molly en ik liepen samen naar de koetsjes, maar ik had het gevoel dat er plots iets goed mis zat tussen ons. Net was het nog zo vrolijk en onbezorgd geweest, zoals het altijd was tussen ons, maar nu was het koud en ongemakkelijk. Ik deed een stapje van haar weg om alle groepjes de groepjes in te begeleiden, allemaal met de woorden: "Wat er straks ook gebeurt, het verandert niets aan wie je bent en wie de anderen zijn. Een huis definieerd niet wie je bent of wie je gaat worden." Ik vond het gewoon heel belangrijk dat ze dat wisten. Toen ook de laatste kinderen in de koetsjes zaten keerde ik me weer tot Molly en stak mijn hand naar haar uit, terwijl ik de deur van het laatste koetsje voor haar open hield. "Kom je, schoonheid? Ik weet dat ik fout zat, maar kunnen we het alsjeblief uitvechten op weg naar school, in plaats van hier aan de rand van het bos?" vroeg ik haar voor ik weer twee grote bruine ogen opzette en haar met een pruillipje aankeek. Ik had naar haar moeten luisteren, waarschijnlijk. Ik was namelijk vrij aanhankelijk en draafde daarmee nog wel eens door de regels heen. Ik hield er gewoon niet van om alleen te zijn, zeker niet nu het niet meer hoefde. Ja, ik had die kat, maar dat hielp weinig, gezien die me echt niet mocht en ik mijn hondje enorm miste. Ik had hem thuis gelaten om een goed voorbeeld te geven, maar ik begon nu langzaam in te zien dat ik dat nu alsnog niet had gedaan... Oops. Ik hoopte het gewoon uit te kunnen praten met haar in de koets en daarna mijn excuses aan te kunnen bieden aan de eerste jaars en de hoofdmeester. Die hadden erin geloofd dat ik dit kon en nu bewees ik maar weer eens dat ik mijn grootste zwakte niet kon overwinnen, dat ik helemaal niet in Gryffindor thuishoorde, zoals iedereen altijd zei. Ik hoopte gewoon dat Molly me wilde vergeven, want ik wilde niet alleen zijn, er alleen voor staan. Dat kon ik niet, daar had ik de moed niet voor. Ik hield van haar, op een bepaalde manier, op elke manier eigenlijk, misschien zelfs een romantische manier, al was ik daar nog vrij onzeker over. Ik wist het diep van binnen wel, en haar alleen al zo teleurgesteld zien deed pijn brak mijn hart. Ik moest het dan ook een keer vragen, en had het misschien nu wel willen doen, maar ik had er de ballen niet voor en nu leek de situatie en stuk minder perfect ervoor. Alles liep dus weer heerlijk in het honderd. Yay...

---

Bowties were never Cooler

Gryffindor • 6th year • Prefect • Love me till it hurts.

---

Voordat mijn vingers zijn lichaam al aan konden raken, begon James’ al tegen te stribbelen wat mij alleen maar hardnekkig door liet gaan. Mijn glimlach was dan ook met geen enkel mankracht mogelijk om van mijn gezicht te slaan. Ik wist dat dit een van James’ zwakke plekken was. Om hem ermee te pesten was dan ook mijn favoriete activiteit. Uit het niets voelde ik plotseling hoe James hand zich makkelijk om mijn pols sluit, maar voordat ik daarover kon klagen, lag ik al naast hem op de grond. Met moeite hield ik me in om niet op hem te klimmen zodat ik wraak op mijn opkomende hersenschudding kon geven.
‘Kietelen, volwassen zeg.’ Eigenwijs rolde ik met mijn ogen waarbij ik direct mijn tong naar James uit stak, die middels haast zijn hand in mijn gezicht had gestoken. Snel pakte ik die aan waarbij James’ me overeind trok en ik nog net zag hoe James naar zijn mobiel greep die tijdens de val uit mijn zak gevallen was. Sneaky.
‘Maar hoe graag ik ook hier zou willen blijven om nog meer slechte grappen met jou te maken en gekieteld te worden, denk ik dat we maar naar de Grote Zaal moeten gaan. Daar wachten een heleboel mensen op de komst van de geweldige James Potter.’ Zachtjes kuchte ik terwijl het deze keer mijn beurt was om een wenkbrauw op te trekken naar James die met zijn rug naar mij toe stond. Met het trillende gevoel in mijn broekzak- wat ik destijds genegeerd had, wist ik haast al zeker wat en waar hij wat gestuurd had. Vooral omdat James’ zich al zo snel omdraaide om met zijn stralende glimlach naar mij, en mij alleen te kijken. ‘Zullen we gaan dan?’
Snel knikte ik, hoewel ik liever tegen gesputterd had, puur om James’ nog even voor mijzelf te hebben. Zonder mezelf zorgen te maken over die hersenspinsel, greep ik naar James’ hand. Speels keek ik omhoog waarbij ik even met een wenkbrauw wiebelde. ‘Jouw wens is mijn bevel.’ Met dat kneep ik zachtjes in zijn hand voordat ik hem daaraan mee de wc uit trok, om haast huppelend naar de Grote Zaal te gaan. Het was haast onmenselijk hoe vrolijk ik was, puur omdat ik bij James was. Misschien was het toch beter geweest dat ik hem zoals standaard iedere vakantie bezocht had, want ik had het gevoel dat ik momenteel enorm bipolair over kwam.
Niet dat het me veel uitmaakte, James was kwa mensen lezen niet de meest slimme persoon op aarde, iets wat zeker zijn charme had.
Snel liet ik mijn ogen gaan over alle leerlingen in de Grote Zaal, tot ik de bekende rode lokken van Piper op haar rug herkende aan de Gryffindor tafel. Ik kon het me nog zo herinneren. De eerste ker dat ik haar ontmoeten dacht ik werkelijk waar dat ze een Wealsey was door haar rode lokken en haar mooie groene ogen, waar zijzelf een hekel aan had. Ze had waarschijnlijk nog geen flauw idee dat menig jongens daarvoor zullen vallen.
Snel trok ik James aan zijn hand dichter naar me toe voordat ik enthousiast als een klein kindje op de kermis ‘Piper is nog alleen.’ Zei. Voordat James een keuze had om mijn hand los te laten en weg te lopen, trok ik hem mee naar Piper, waar ik zijn hand los liet om ze rond Pipers middel heen te leggen, om direct joviaal; ‘Pipeerrrrr..’ in haar oor te schreeuwen. Zachtjes drukte ik mijn lippen op haar wangen. Soms was het beter dat ik geen meisje was, anders kon je zo naspeuren wie ik kuste op de wang, op slechts een dag door lippenstift. Ik had te veel vriendinnen, niet dat ik James of Fred nooit op hun wang gekust had. Zelfs dat heb ik eens gedaan, alleen om ze te plagen.
‘Dus wat doet mijn rebelse meisje aan de Gryffindor tafel alleen, zo heb ik je niet opgevoed.’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

Ik voel me echt een complete idioot. Helemaal alleen zittend aan de tafel van Gryffindor - terwijl ik een Hufflepuff ben. Ik zie Rose niet zitten, alhoewel ik niet zo heel goed in dingen of personen zoeken. Maar dan komt de redding in de vorm van een huppelende, bruinharige jongen.
"Pipeerrrrr..." gilt hij in mijn oor, terwijl hij zijn armen om me heen legt in een soort van achterwaartse knuffel. Hij geeft me een kus op mijn wang waardoor ik bij de meeste jongens helemaal rood zou worden, maar Campbell is een geheel ander verhaal. Hij voelt meer als mijn oudere broer en is gewoon geen boyfriend material om de een of andere reden. Daarnaast kust hij ieder meisje continue op haar wang, dusja.
"Dus wat doet mijn rebelse meisje aan de Gryffindor tafel alleen, zo heb ik je niet opgevoed," zegt Cam zogenaamd afkeurend. Ik draai me om en zie hem en James staan - Rose's favoriete neef.
"Ik ben in een opstandige bui," vertel ik de twee jongens met een kleine glimlach op mijn lippen, terwijl ik klop op de bank naast me ten teken dat ze moeten gaan zitten. "Dus ik ben een tijdelijke Gryffindor."

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

Voor een seconde lijkt het alsof ik een blik zag in Alisons ogen die mij gelijk gaf - maar die was al weg voordat ik het echt zag.
"Hayden zorgt alleen maar dat ik niet meer woorden vuil hoef te maken aan personen zoals jíj. Dus feitelijk zouden we haar dankbaar moeten zijn," zegt ze bitchy, terwijl ze haar arm in die van Hayden haakt. Langzaam maar zeker begint er een ideetje te vormen in mijn hoofd - waarvan ik me eigenlijk niet helemaal bewust van ben.
"Dankjewel, Hayden. Je bent de beste vriendin die ik maar kon wensen," vervolgt Alison, terwijl ik met mijn ogen rol. Ik weet dondersgoed dat vrienden je heel makkelijk gewoon achterlaten zonder een woord te zeggen.
"Zie je, zo makkelijk kan het zijn. Dus als je ons weer met rust wil laten, dan zou dat fijn zijn. Mits je een heel jaar strafwerk wilt krijgen met dat Potter vriendje van je," vult Hayden Alison aan. Pfff, ze moest eens weten.
"Natuurlijk, Hayden, I'm sure," zeg ik tegen haar, met een grinnikje. Ze vat het helemaal verkeerd op.
"Als je haar pijn doet, ik zweer, dan zul je wensen dat je nooit geboren was. Dus kijk volgende keer uit waar je loopt." Voor een tweede keer rol ik met een zucht met mijn ogen. Wauw, ze gedraagt zich echt alsof ze veel beter is dan Alison. Arm kind.
"Zoals ik al eerder heb gezegd, denk ik dat Alison hier best zelf wraak kan nemen. Dat hoef je niet voor haar te doen," vertel ik Hayden. Ik weet niet eens waarom ik Alison verdedig - het is niet alsof ze nou heel aardig doet tegen mij. Maar toch vlogen de woorden uit mijn mond zonder dat ik erover na hoefde te denken.
"Zullen wij maar gaan, zodat we hem naar zijn zielige vriendjes kunnen laten gaan?" vraagt Hayden aan Alison. Ik schop geïrriteerd met mijn voeten tegen de muur naast me - ja, lekker naar de twee geheimhoudende samenzwerende vriendjes. Fun.
"Zielig zijn ze zeker," mompel ik bitter, meer tegen mezelf dan tegen de twee meisjes voor me.

Fred is de King of Overdrijven, don't worry bout it

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

Zachtjes hoorde ik een lach van de persoon naast mij komen, Hayden. Ietwat trots op mezelf keek ik naar haar. Meestal was zij degene die bekvechten met mensen en stond ik er maar naast. Deze keer was het echter andersom, en het leek alsof ik het goed deed.
Toch haakte ze haar arm uit die van mij, om dichter naar Fred te lopen. Nutteloos viel mijn arm weer tegen mijn lichaam aan, terwijl Hayden iets fluisterde naar Weasley wat ik niet kon verstaan. Weasley echter grinnikte bij haar woorden. Iets wat zelden mensen deden. Ze wisten wel beter.
‘Natuurlijk, Hayden, i’m sure.’ Verbaasd keek ik omhoog waar ik nog net de kuiltjes in zijn wangen gezien had, die nu verdwenen was doordat hij zijn chocolade bruine ogen rolde, merlin.
‘Zoals ik al eerder heb gezegd, denk ik dat Alison hier best zelf wraak kan nemen. Dat hoef je niet voor haar te doen.’ Verlegen keek ik naar de grond waar ik Haydens voeten langzaam weer in mijn blikveld vond, als teken dat ze weer naast me stond.
‘Zullen wij maar gaan, zodat we hem naar zijn zielige vriendjes kunnen laten gaan?’ Langzaam knikte ik zonder mijn blik van de grond af te werpen, tot ik een hard geluid tegen de muur hoorde. Geschokt keek ik omhoog, naar Fred die klaarblijkelijk tegen de muur getrapt had.
‘Zielig zijn ze zeker.’ Het klonk bitter en absoluut niet gemeen naar ons. Zijn gezicht leek daar in tegen ook iets triest te hebben, wat mij enkel een stap dichterbij deed zetten. Deels uit medelijden en deels door iets wat ik zelf niet wist. Net wanneer ik wilde vragen wat er aan de hand was, keek ik naar Hayden, die absoluut niet leek alsof ze hier nog langer wilde zijn. Eigenlijk wist ik niet wat de Weasleys en de Potters haar ooit aangedaan had wat zo erg was, of dat het enkel was door wat haar ouders haar ingefluisterd hadden. Ik wist echter wel dat ik geen toestemming gevraagd had voor deze impulsieve activiteit naar Fred. Twijfelend beet ik op mijn lip voordat ik mijn handen, op zijn buik legde- een niet al te slimmen plan, vooral omdat ik letterlijk elke contour daar voelde en het was dan ook meteen op te merken dat hij zwerkbalden en misschien wel meer. Langzaam voelde ik een kleine blos uit mijn nek opkomen, waardoor ik hem demonstratief alleen maar weg probeerde te duwen. Met moeite zetten ik al mijn gewicht in de strijd, als poging om hem weg te duwen van mij en Hayden. Het enige waar ik echter voor zorgde, was dat ik dichterbij hem kwam. Snel haalde ik mijn handen van zijn buik af waar ik even ze over elkaar heen sloeg. Snel keek ik even omhoog, precies in Freds gezicht. Ik wist niet precies wat me door liet gaan met dit activiteit. Een poging om het goed te maken met Hayden of een poging om mijn eer te herstellen door de afgang dat ik hem nog geen millimeter verder had geduwd. Ietwat arrogant liet ik mijn haar naar een kant vallen, voordat ik als een soort prinses mijn hakjes uit deed. Een voor een, waarna ze kaarsrecht tegen de muur zetten. Netjes vouwde ik mijn mouwen op, om mijn handen voor een tweede poging, deze keer onder zijn borst en boven zijn sixpack te zetten, om hem weg te duwen. Weer stopte ik al mijn kracht er in, en alweer bewoog hij geen millimeter. Gefrustreerd liet ik mijn hand over mijn voorhoofd gaan, waarbij ik maar naar Freds borst keek. Fred en Hayden durfde ik toch niet meer aan te kijken. Freds borst die zich af en toe opzwol omdat hij ademhaalde leek daarnaast veel minder judgy. ‘Oké, je hebt overduidelijk een spreuk over jezelf uitgesproken, een plakbezwering misschien. Slim bedacht.’ Constateerde ik, hoewel deze bewering alles behalve waar was. Toch knikte ik alsof ik overtuigd was van mijn bewering, puur om mijn hachje nog te redden, terwijl ik zachtjes nog uitpufte.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

"Natuurlijk, Hayden, i’m sure." Ik probeer niet al te verslagen te kijken, aangezien toegeven dat je je verslagen voelt het domste is wat je kan doen. Zolang je doet alsof je er niks om geeft, zullen mensen je ook geen pijn kunnen doen. "Zoals ik al eerder heb gezegd, denk ik dat Alison hier best zelf wraak kan nemen. Dat hoef je niet voor haar te doen." Ik rol met mijn ogen. HIj heeft geen idee.
      "Zielig zijn ze zeker," zegt hij als ik het over zijn vrienden heb. Hij kijkt triest en hoewel ik allang over hem heen ben, gaat er toch een kleine steek door mijn hart als ik zijn gezicht zo verdrietig zie. Ik kijk weg en probeer niet te laten zien dat ik medelijden met hem heb. Hij is een Weasley. Bevriend met Potter en Saunders. Ik zou ook triest kijken als zij mijn vrienden zouden zijn.
      Alison stapt naar voren en legt haar handen op zijn buik, wat er niet uitziet als iets vijandelijks. Ik zie de blos op haar wangen echt wel, wat me alleen maar bezorgd maakt. Ik wil niet dat zij voor Fred valt zoals ik voor hem viel, die lange tijd geleden. Hij geeft niet om de meiden waar hij mee uit gaat, hij gebruikt ze alleen. Ik had het moeten weten.
      "Oké, je hebt overduidelijk een spreuk over jezelf uitgesproken, een plakbezwering misschien. Slim bedacht." Ik rol met mijn ogen. Wat een slap excuus van haar. Ik heb haar echt beter geleerd. Maar oké, ik snap het.
      Op Whatsapp begin ik met Dylan te praten. Ik heb hem veel te lang niet gesproken en ik wil hem echt weer zien. Het lukt hem altijd om mij vrolijk te maken, iets wat hier met Weasley echt niet gaat gebeuren.
      Toch right ik me weer tot Weasley. "Luister, je kan wel mooi doen alsof je geweldig ben omdat je een Weasley bent, maar jullie zijn geen helden. Kijk maar naar die vader van je, hij kon niet eens zijn broer redden. Noem je dat nou een held?" Ik weet dat de woorden van mij oneerlijk zijn, maar ook weet ik dat het hem pijn zal doen en boos zal maken. "Maar aangezien jullie het hier heel gezellig lijken te hebben, zal ik wel weggaan. Ik zie je zo wel, Ali," zeg ik en ik draai me om, om naar de Ravenclaw tafel te lopen.
      Daar zie ik Dylan meteen zitten en ik ga bij hem op schoot zitten, met mijn armen om hem heen geslagen. "Dylaan!" zeg ik vrolijk en ik kijk hem aan. Ik heb hem echt gemist, meer dan dat ik hem zou moeten missen. "Ik ben er weer. Blij om me te zien?"

---

Spoiler alert: you will save yourself

---

"Jouw wens is mijn bevel." Ik kijk naar mijn hand, die hij vast heeft gepakt. Hand in hand lopen vind ik eigenlijk helemaal niks, het is niet praktisch en ziet er stom uit. Maar voor Cam maak ik wel een uitzondering. Hoewel het er nog steeds stom uitziet.
      "Piper is nog alleen." Cam klinkt net iets te blij. We staan midden in de Grote Hal en hij schreeuwt zoiets. Typisch Cam. Ik grijns en schud mijn hoofd. Met Piper ga ik niet heel veel om, maar ik vind haar wel aardig.
      Hij loopt naar haar toe en geeft haar een kusje, iets waardoor ik chagrijnig word. Het slaat nergens op, maar ik vind het altijd al irritant als hij zoiets doet. Kusjes geven is niet iets wat je doet bij vrienden, maar hij doet het de hele tijd. Zelfs ik ben wel eens slachtoffer geweest. "Dus wat doet mijn rebelse meisje aan de Gryffindor tafel alleen, zo heb ik je niet opgevoed." Ik rol met mijn ogen. Ik kan er echt niet tegen als Cam klef doet met anderen, iets wat hij heel vaak doet.
      "Ik ben in een opstandige bui," zegt ze terwijl ze op de bank naast haar klopt. Ik ga zitten en kijk de Gryffindor tafel rond, opzoek naar iemand anders waar ik bij kan gaan zitten. Ik heb geen zin om om te gaan met meneer en mevrouw klef. "Dus ik ben een tijdelijke Gryffindor."
      "Hebben jullie Teddy of Rose gezien?" vraag ik, hopend dat ze mijn nicht en broer gezien hebben zodat ik bij die kan gaan zitten. Ja, ik ben chagrijnig voor geen reden. Dat ben ik zo vaak, moeten ze maar aan wennen.
      Lorcan vraagt op whatsapp naar hulp; hij en Lysander zijn verdwaald. Meteen zeg ik dat ik ga helpen en ik spring op. "Ik ga even opzoek naar Lysander en Lorcan. Ze zijn verdwaald, de idioten," zeg ik met een grijns en ik spring op. Daarna loop ik de Grote Zaal uit, waar ik de Marauders map pak.
      Met mijn stok tik ik op de kaart en mompel ik "I solemnly swear that I am up to no good". Na een tijdje rondkijken op de map zie ik Lysander en Lorcan, samen staan. "Mischief managed," zeg ik zachtjes en ik stop de kaart weer weg. Tweede verdieping, daar zijn ze. Rustig loop ik naar de tweede verdieping, waar ik inderdaad de tweeling zie staan. Ze lijken te vechten, waardoor ik zucht. Waarschijnlijk hadden ze ruzie over het feit dat ze verdwaald waren.
      "Jullie zitten al zo lang op deze school en nog steeds raken jullie verdwaald. Wat zouden jullie toch zonder mij doen?" grijns ik.

[ bericht aangepast op 15 aug 2015 - 14:08 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself