[RPG] [300] Hogwarts' Next Generation [Speeltopic] [1] - Speeltopics

R O L L E N
Reservaties staan er nog niet bij!
Gryffindor
• James Sirius Potter || 6/16 - Solemnly
• Desmond Scott Finnigan-Thomas || 7/17 - LukeRHemmings
• Fred Arthur Weasley || 6/16 - WeasIey
• Curren Doncho Krum || 7/17 - SiriuslyBlack
• Nathaniel 'Campbell' Saunders || 6/16 - Philip
• Rose Jane Weasley || 5/15 - Starlord
• Lily Luna Potter || 4/14 - Aire
• Jade Fay Rosewood || 6/16 - JBarakat
• Molly Audrey Weasley || 6/16 - Baelor

Slytherin
• Scorpius Hyperion Malfoy || 5/15 - ShallNotPass
• Avery James Prescott || 7/17 - Clarick
• Vincent Nicholas Ginter || 6/16 - phoeni
• Alex Canopus Black || 7/17 - BIack
• Bonnie Grace Lisbon || 7/17 - Gunnulfsen
• Sarah Wolfe || 7/17 - Mignon
• Safirianna Justine Walke || 7/17 - QueenStark
• Hayden Crystal Hollingsworth || 6/16 - Solemnly
• Alison Elijah Woods || 6/16 - Philip

Ravenclaw
• Lysander Scamander || 6/16 - IamSherlocked
• Hugo Charlie Weasley || 4/14 - Gaskarths
• Dylan James Smith || 7/17 - Complexes
• Carter Aiden Cole || 7/17 - StiIinski
• Victoire Gabrielle Weasley || 7/17 - StiIinski
• Dominique Charlie Weasley || 7/17 - Baelor
• Tinleigh Elizabeth Florènce Gould || 6/16 - Dumbledore
• Roxanne Alicia Weasley || 5/15 - Daggers

Hufflepuff
• Teddy Remus Lupin || 7/17 - BIack
• Lorcan Scamander || 6/16 - IamSherlocked
• Louis Fred Weasley || 6/16 - Daggers
• Miller Theodore Kingsley || 7/17 - Dumbledore
• Evie Ngaio Robinson || 6/16 - LukeRHemmings
• Briana Alice Longbottom || 6/16 - Gaskarths
• Jennifer Colleen Prescott || 7/17 - Clarick
• Piper May Beauregard || 5/15 - WeasIey
• Emma Adaline Smith || 6/16 - Complexes

E X T R A


I N F O R M A T I E


T O P I C S


R E G E L S


S T A R T E R S


Welcome home
De trein komt aan op het perron bij Hogsmeade, iedereen mag uitstappen en de koetsen nemen naar het kasteel waar een groot feest staat te wachten!

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 10:53 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[ oh nee een Jabell, cade, breuk kan pas morgen avond posten, Camp komt trg naar bff stay alive, Jade. Don't you dare to let go of me.]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Gryffindor • 6th year • Prefect • ''Scared'

---

---

Zonder een greintje van emotie te laten weerschijnen in mijn gezicht of houding, sloot ik de deur achter me dicht. Met moeite keek ik niet naar James die nu eenzaam in zijn coupe zat met mercurius en zijn bezem. Nerveus beet ik op mijn lip waarbij ik een hand door mijn haar haalde. Eigenlijk had ik geen flauw idee wat er gebeurd was. Alles was zo snel gegaan. Het ene moment zijn we weer vrolijk of normaal en het andere moment zijn we weer boos op elkaar, of nouja, ik was meer triest.
Snel viste ik mijn mobiel weer uit mijn zak terwijl ik snel alle appjes van James terug las tussen ons rond het stuk dat James werkelijk vroeg of ik verliefd was op Albus, zijn broertje. Ik wist niet wat ik hiervan moest vinden; of wat hij dacht. Wat hij dacht was laatste tijd toch al enorm moeilijk geworden vergeleken met vroeger. Toch leek Rose ook wat vaag te doen over dit onderwerp; ook al kon ik zelf niet benoemen over wat precies. Natuurlijk had ik het anders moeten aanpakken, er waren zoveel andere mogelijkheden geweest. Hun konden echter niet weten hoe mijn hart stil stond tijdens dit onderwerp. Zelf wist ik ook niet precies waarom. Het is heel normaal en ik kon heel normaal nee zeggen en toch deed ik er zo moeilijk over. Gelukkig leek James mijn verhaal te geloven. Dat ik ge-friendzoned was door Jade omdat ze een vriendje had gevonden in Australie.
Het was maar goed dat die twee weinig met elkaar om gingen, anders wist ik zeker dat James’ het aan haar zou vragen. Zo bijdehand was hij wel.
Toch hadden we alweer ruzie. Om niks in principe; of toch wel. Ik wilde gewoon zekerheid dat hij me zou missen als ik weg was; dat hij werkelijk iets om mij. Het is onwijs moeilijk normaal te blijven als de gene waar je van houd, als vriend natuurlijk; alles behalve dat lijkt af te stompen. Alsof vijf volle jaren niks was.
Onwijs hard had ik gehoopt dat deze nachtmerries over waren na de vakantie. De emoties, de verlangens. Alles, door gewoon weg te doen alsof hij dood was en zijn brieven maar lucht die ik netjes ophoopte in mijn bureaula. ’s Avonds had ik altijd de neiging om ze gewoon open te maken en te lezen, maar ik wist zeker dat ik dan niet meer kon rusten voordat ik minimaal een brief had verzonden die zelfs James’ interessant vond om te lezen; gezien lezen niet bepaald zijn sterkste vak was.
Zachtjes voelde ik hoe mijn mobiel in mijn hand trilden, voor de zoveelste keer waar James’ naam tevoorschijn kwam.

From James: You should try out for chaser this year.

Zachtjes beet ik op mijn lip. Eigenlijk wilde ik hem negeren gezien de twee woorden ‘fuck off.’ Nog haarfijn in het beeld stonden. James was misschien koppig, maar ik kon dat ook zijn. Hoewel ik toch de moeite moest nemen om niet meteen terug te rennen naar zijn coupe om sorry te zeggen tot hij het geloofde. Merlin; ik hoopte ergens dat deze hele dag gewoon een droom was; of afijn een nachtmerrie, hoewel deze vrij weinig bloed en achtervolgingen bevatten.
Toch gleden mijn vingers weer over het toetsenbord van mijn mobiel.

To James: why?
From James: Because I think you’ll be good at it and so you’ll see that quidditch is awesome.
To James: You can play quidditch and dislike it ;P

Snel stopte ik mijn mobiel weer terug in mijn zak en haalde ik mijn handen verward over mijn gezicht waar tot mijn ellende weer een klein glimlachje op voelde. Als bevestiging keek ik in de weerspiegeling van het raam. Een glimlach. Ik kon mezelf werkelijk bipolair noemen. Het ene moment was ik vrolijk en het andere moment was ik enorm verdrietig; alsof ik nooit meer uit de put zou komen. Het was raar hoe iets kleins je voor even van de regen uit de drup kon helpen. Haast onwerkelijk. Net zoals deze glimlach. Toch pakte ik mijn mobiel weer uit mijn zak om op James’ berichtjes te antwoorden voordat ik keek naar de tijd. Merlin ik had belooft naar Jade terug te komen; en eerlijk gezegd had ik geen flauw idee waar en hoe ze kon zijn door de gebeurtenis van daarnet. Ietwat nerveus beet ik op mijn lip voordat ik mezelf weer door de gangen baande. Zoekend naar mijn vertrouwde, lieve blonde vriendin.

• • •

‘Jadeee.’ Weerklonk mijn stem toen ik uiteindelijk het blonde meisje gevonden had. Meteen viel ik stil bij de blik op haar gezicht en haar houding. Ergens had ik al een vermoede dat ze boos zou zijn; en die zijn helaas ook uitgekomen ook. Merlin; wat verwaarloosde ik iedereen vandaag. Toch besloot ik om het feit dat ze ongetwijfeld enorm boos was achterwegen te laten door voorzichtig mijn arm om haar heen te slaan.
‘Dus; we hadden het over je vakantie..’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Fay Rosewood[/i]
“I can't go back to yesterday because I was a different person then.”[/center]

Ik had al een tijdje rond gelopen toen ik nog steeds niemand gevonden had die ik kon. Ik had nog alleen maar eerste en tweede jaars tegen gekomen en ik was van plan om maar alleen te gaan zitten. Ik zou iedereen wel op school zien. Ik was opzoek na een leeg plekje toen ik opeens iemand mijn naam hoorde roep. De stem was juist van de persoon die ik niet wilde zien. Ik zuchtte en draaide mij om. Campbell keek mij een seconde aan. Toen sloeg hij opeens een arm om mij heen. 'Dus we hadden het over je vakantie.'
Ik keek hem met een opgehaalde wenkbrauw aan. Ook al kon ik mezelf niet zien, ik wist zeker dat mijn blik dodelijk en boos was. Met een simpel gebaar sloeg ik zijn arm weg.
'Het was heel leuk,' antwoordde ik kortaf. Als ik ergens nu geen zin in had was het om over mijn vakantie te praten en al helemaal niet met Campbell. 'Moet je niet ergens heen? Je hebt het de laatste tijd nogal druk.'

[ bericht aangepast op 19 juli 2015 - 22:14 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Gryffindor • 6th year • Prefect • ''Scared'

---

---

Met een kleine moeite slaagde ik er in om een klein glimlachje op mijn gezicht te produceren tot haar gezicht dodelijk boos op mij gericht werd waarbij ze mijn arm met een simpel gebaar wegduwde.
‘Het was heel leuk.’ Antwoorde ze kort. Iets wat ik al wist en wat ik daarmee wist is dat ze me op dit moment alles behalve mocht.
‘Moet je niet ergens heen? Je hebt het de laatste tijd nogal druk.’ Snel schudden ik mijn hoofd terwijl mijn hersenen als kleine radartjes toeren draaide. Ik had twee opties; de waarheid vertellen of een grapje hierover maken. Beide leken ze alles behalve gepast.
‘Ik was daarnet echt in prefect coupe alleen.. er liep iets uit de hand..’ beëindigde ik snel mijn poging om uit te leggen dat dit alles niet mijn schuld was, hoewel de laatste keer dat wel was. Ik had natuurlijk bij Jade moeten blijven nadat James weg liep. Dat wist ik wel zeker. Toch had ik het niet gedaan en waarom? Wat had James voor effect op mij dat ik mijn beste vriendin daarvoor achter gelaten had. De enige logische reden daarvoor is hetgeen wat ik puur lachwekkend is en onmogelijk.
‘Ik ben nu bij je, Jade. Telt dat niet voor iets? Je weet net zo goed als mij dat ik je niet met rust laat tot je boze gezicht veranderd in je oude, spontane, lieve gezicht. Dat siert je namelijk een stuk beter.’ Alweer liet ik met moeite een kleine glimlachje zien, hopend dat ze daar door aangestoken werd, maar in plaats daarvan stopte de trein en zag ik dat we aangekomen waren op het perron van hogwarts, great. Weer een jaar voorbij en alweer heb ik Jade verwaarloost in de trein en het ergste is dat ik niemand anders de schuld kon geven dan mijzelf.
Voordat Jade naar buiten kon lopen greep ik stevig naar haar hand vast en trok haar simpel weg verder van de deur, zodat ze niet van me weg kon rennen. Merlin; ik wilde echt niet Jade kwijtraken. Zeker niet door zoiets stoms.
‘Weet je nog dat ik de Quidditch team vorig jaar verlaten had toen ik prefect werd? James die wilt me weer terug in het team als chaser– althans als ik nog goed genoeg ben. Ik heb het een jaar niet meer gedaan. Is dat niet geweldig, al de trainingen die we weer samen hebben en wedstrijden.. Je komt nooit meer van me af, Rosewood. Ik blijf bij je tot aan het eind.’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell schudde zijn hoofd. Ik keek hem vragend aan, hopend op een goede uitleg.
‘Ik was daarnet echt in prefect coupe alleen.. er liep iets uit de hand..’
Ik knikte. Het was niet de uitleg waarop ik had gehoopt maar Campbell's kennende kreeg ik nu niet meer uit hem. Ik dacht aan de ruzie terug en wat ik op dat moment had gedacht. Bijna wilde ik het aan Campbell vragen maar toen begon hij weer met praten.
‘Ik ben nu bij je, Jade. Telt dat niet voor iets? Je weet net zo goed als mij dat ik je niet met rust laat tot je boze gezicht veranderd in je oude, spontane, lieve gezicht. Dat siert je namelijk een stuk beter.’ Hij glimlachte kleintjes.
'Creatief,' was mijn bijdehante antwoord. Op dat moment stopte de trein en ik wilde eigenlijk naar buiten lopen. Campbell nog steeds in de waan laten dat ik nog steeds super boos was, ook al was mijn woede al voor het grootste gedeelte weg. Maar hij pakte mijn hand en trok mij weg van de deur.
‘Weet je nog dat ik de Quidditch team vorig jaar verlaten had toen ik prefect werd? James die wilt me weer terug in het team als chaser– althans als ik nog goed genoeg ben. Ik heb het een jaar niet meer gedaan. Is dat niet geweldig, al de trainingen die we weer samen hebben en wedstrijden.. Je komt nooit meer van me af, Rosewood. Ik blijf bij je tot aan het eind.’
En toen hij dat had gezegd kon ik niet meer doen alsof ik boos was en schoot ik kei hard in de lach.
'Ik haat je Nathaniel Campbell Saunders. Hoor jij mij? Ik haat je.' Ik lachte zachtjes. 'Ooit in je slaap vermoord ik je nog eens. Jij idioot.' Ik sloeg mijn armen om hem heen en knuffelde hem, toen ik hem los had gelaten pakte ik zijn hand. 'Je beseft nu wel dat ik wel verwacht dat je de volgende keer op Zweinsveld een hele grote zak snoep voor mij koopt, als goedmakertje.' Ik liep samen met hem naar buiten.
Opeens moest ik weer denken aan mijn vermoeden over Campbell en James. Ik twijfelde heel erg of ik het moest vragen of niet. Ik beet op mijn lip terwijl ik er over nadacht.

---

"Ignite, my love. Ignite."

---

Wanneer 's avonds de trein eindelijk aankomt, ben ik moe en hongerig. Zuchtend sleep ik mezelf de trein uit, en begin door de menigte te zoeken naar Rose of Briana of Victoire of iemand. Het liefste Rose, die ik nu echt al te lang niet meer gezien heb.
Het eerste dat ik uiteindelijk hoor is gemiauw dat me enorm doet denken aan Emperor Nero Claudius Ceasar Augustus Germanicus, maar ik zie nergens mijn mede Redhead door de menigte lopen, dus zal het wel een andere kat geweest zijn. Uiteindelijk pak ik mijn telefoon er maar bij.

Rose: Guys the name of my cat isn't that hard to remember right?
Me: Emperor Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus
Me: It's my duty to remember
Rose: Haha this is why I love you
Cam: Piper doesn't count
Me: <3
Me: Tsss why wouldn't I count
Me: Last I checked I was a normal human being just like you
Cam: The cat is mine, Rose. Gnagna. Catnapped it alreay. You'll never find him again

Zo gaat het gesprek een tijdje door, totdat ik uiteindelijk maar vraag waar Rose is.

Me: Roooose where are you anyway I can't find anyone in this crowd and I need to see you
Rose: I had to change after the train arrived. I am like late everywhere today.
Me: Shall I be a bad girl and sit at the Gryffindor table?
Rose: Yesss Piper

Met een zucht kijk ik weer om me heen en klim uiteindelijk maar in een leeg carriage. Dan maar even vriendloos zijn.

* * *

Fred Arthur Weasley II

---

Nadat de trein eindelijk is aangekomen op Hogwarts, ren ik bijna het perron op. God, wat heb ik een honger. Niet normaal. In de enorme menigte ben ik zo iedereen kwijt, dus ik pak mijn telefoon er maar eens uit. Na even met James en Cam te appen, ren ik richting de carriages, opzoek naar degene waar James in zit.
De eerste is leeg. De tweede vertrekt net, en in de derde is een stelletje heel druk bezig. De vierde gooi ik hard open, om een chorus aan gegil tegemoet te komen - wat onschuldige tweedejaars zitten erin en zijn zich een ongeluk geschrokken. Ik grijns veelbetekend en vervolg mijn zoektocht. Dan, eindelijk, vindt ik degene waar James in zit met wat anderen.
"Fred in da house," deel ik mee, waarna ik neerplof. Bijna onmiddellijk begint hij te rijden richting Hogwarts.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Rose Jane Weasley || Gryffindor 5th year || Prefect & Keeper || Wet

Ik vervloekte mijzelf, toen bleek dat Malfoy mij gevolgd was én mij kon horen door de deur van de toiletten heen. Ik had echt mijn dacht niet, dat bleek maar weer. Toch was het niet volledig in mijn nadeel dat de blonde Slytherin mij gevolgd was. Hij bleek namelijk geweldig goed in het laten stoppen van de tranen, die langs mijn wangen naar beneden drupten en op de grond van het kleine toilet uiteen spatten. Hij had gelijk. Evie had het recht niet mij zo naar te laten voelen. Ik had niks, maar dan ook niks misdaan, behalve haar op iets gewezen. De manier waarop ze reageerde was belachelijk en ik hoorde dit niet te pikken, noch mij naar te voelen door haar idiote gedrag. Echter was mijn shirt nat van de tranen, even als mijn gezicht en toen Malfoy opperde dat hij kon verklaren dat hij water over mij heen had gegooid -ik snapte niet helemaal waarom hij dit voor mij wilde doen, maar goed een mens kon onmogelijk volledig slecht zijn tenzij het Voldemort was- besloot ik dit verhaal iets realistischer te maken. Ik zette de kraan aan, opende deur en gooide een schep water in zijn gezicht. Ik lachte om zijn reactie. Wie had kunnen weten dat het gezelschap van Malfoy mij zo zou opvrolijken.
Ik stopte abrupt met lachen, toen hij zijn gezicht afdroogde met zijn trui, hij die hierdoor een flink stuk optrok en hiermee de huid van zijn buik onthulde. Snel wende ik mijn blik af en voelde mijn wangen rood worden. Merlin, hij had een strakke buik. Uitslover. Ik besloot niks te laten merken van het feit dat ik niet kon ontkennen dat zijn buik er goed uitzag. Hij bleef een bleke zombie, een Malfoy. Helaas resulteerde alles in dat het volgens Malfoy allemaal toch niet realistisch genoeg was en hij opeens zijn flesje tevoorschijn had getoverd en het water in mijn gezicht gooide. Ik probeerde het nog tegen te houden met mijn handen als ware keeper, maar toch was ik nu ook kleddernat.
'Nouhou,' jammerde ik en hield een pluk van mij nu natte rode haar. 'Weet je hoe erg dit straks gaat pluizen,' ging ik verder en pruilde. Ik kon echter niet boos worden, want het was eigenlijk best wel mijn eigen schuld. Uiteindelijk rondden we ons gesprek af en gingen toch maar naar de prefect meeting. Ik baalde best wel dat ik daar nu pas zo laat aankwam. Ik wilde juist een goede prefect zijn zoals mijn ouders -en dan vooral mijn moeder. Nu had ik het al op de eerste dag verpest. Lekker bezig Rose Jane Weasley. Het leek mij een verstandig plan om Evie betaald te zetten voor haar acties op een dusdanige manier dat ze mij de schuld niet kon nemen en nu ik Campbell aan mijn kant had, moest dat lukken. Pech voor James. Zijn houding over dit gedoe stond mij toch al niet aan. Hij was helemaal in de wolken van dat kind. Wat mij door dit hele geval met Evie en James en Cam wel steeds meer ging opvallen, was dat Cam zich af en toe vreemd gedroeg vandaag. Natuurlijk, Cam was minstens net zo gestoord als ik, maar het was niet de goede soort vreemd. Ik kreeg langzamerhand wat vermoedens over dat Cam James misschien als meer dan een vriend zag? Voornamelijk omdat hij James vergeleek met perfectie en ook James zijn gedrag vreemd vond. In ieder geval was ik het eens met mijn neef, dat Cam iets achterhield over zijn geaardheid. Mijn vermoedens waren echter te vaag om er echt iets mee te kunnen. Ik hield ervan als mijn theorieën niet sterk genoeg met feiten onderbouwd waren.
Ik had Nero dicht tegen mij aangeklemd in zijn reismand en rolde met mijn ogen, toen Malfoy mijn koffer de prefect coupé indroeg en hem in het rek plaatste. Nu pas besefte ik dat we samen de meeting binnen waren gelopen. Dat was misschien niet het slimste idee ooit. Iedereen wist dat ik en Malfoy rivalen waren. Ik probeerde mijn weeral rood geworden wangen te negeren en richtte mij verontschuldigend op Dom en Scott.
'Sorry sorry sorry. Dit zal echt nooit meer gebeuren,' beloofde ik hen. Het viel mij op dat Campbell nergens te bekennen was en dus ging ik maar gewoon op de eerste lege plaats zitten die ik zag. Nadat ze de meeting af hadden gerond en ik alle informatie had ingehaald die ik had gemist, waren we al zowat bij het kasteel. Snel pakte ik mijn spullen en ging opzoek naar een plaats om mij om te kleden. Ik vloekte binnensmonds, toen de trein tot stilstand kwam en ik dus weer laat zou zijn. Dit keer bij de koetsen. Ik whappte naar Piper dat ik mij nog om moest kleden. Gelukkig was ze bereid om aan de Gryffindor tafel te komen zitten. Ik had mijn beste vriendin echt gemist en bijpraten was zeker iets waar ik behoefte aan had naar zo'n rampzalige eerste dag. Ik probeerde mijn haar nog een beetje te fatsoeneren, maar wist dat het een verloren zaak was. Die vervloekte Malfoy met zijn perfecte blonde haar dat er nooit uitzag alsof zijn föhn was ontploft met zijn gespierde buik en ugh. Uitslover. Ik haastte mij naar één van de laatste koetsen, waar gelukkig een meisje uit mijn dorm inzat. Ik begroette haar vrolijk en begon aan mijn reis naar het kasteel met Nero ondertussen uit zijn mand op mijn schoot. De mand zou wel met de bagage meegaan, maar ik liet Nero gewoon meteen los bij het kasteel. Hij had wel weer genoeg in dat ding opgesloten gezeten.

---

Happy Birthday my Potter!

[Tumblr –> GreenIeaf (met de hoofdletter i)]

---

ze had het universum op haar schouders maar droeg het als een paar vleugels

Gryffindor • 6th year • Prefect • Chaser in spe • ''Thinking''

---

---

Ietwat nerveus wachtte ik haar reactie af. Je kon maar nooit weten wat er nu zou gebeuren gezien Jade een slim meisje was en ik geen flauw idee had wat ze daarnet allemaal opgevangen had. Ze kenden me ten voeten uit en kon zukke simpele hints al veels te snel opvangen.
‘Ik haat je Nathaniel Campbell Saunders. Hoor jij mij? Ik haat je.’ Hard schalde haar lach in de coupe en ik kon er niks aan doen dat het me aanstak waarbij direct een grote brede grijns op mijn gelaat verscheen.
‘Ooit in je slaap vermoord ik je nog eens. Jij idioot.’ Zachtjes sloeg ze haar armen om mij heen waarbij ik stevig mijn armen rond haar middel heen legde, zodat ik haar nog wat zachtjes dichter naar me toe kon trekken.
‘Ik hou ook van jou, Jade Fay Rosewood. Voor altijd.’ Met een zachte kus op haar haar, greep ze weer naar mijn hand en trok ze me de muffe trein uit. Pas toen de frisse buitenlucht mijn longen toe gemoed trad besefte ik pas hoe vochtig en muf de trein geroken had. Ik vond opzich trein reizen niet erg; maar om nou een hele dag tussen allemaal over enthousiaste tieners te zitten was ook nou niet bepaald het je van het.
‘Je beseft nu wel dat ik wel verwacht dat je volgende keer op Zweinsveld een hele grote zak snoep voor mij koopt, als goed makertje.’ Direct trok ik een verontwaardigd gezicht terwijl ik haar aan haar hand dichter naar me toe trok. ‘Merlin, Jade. Laatste tijd betaal ik alleen maar. Het kost me een fortuin. Ik ga alleen maar akkoord als je me helpt met Quidditch…’ met dat viel ik stil terwijl ik me de appjes van James voor kon halen. Direct toen ik stopte met het team, had hij meteen alles op alles gezet om me terug te halen. Op een gegeven moment had hij echter gestopt en me daarin met rust gelaten. Voor iedereen had ik gedaan dat het was omdat ik nu prefect was, of Perfect zoals ik het altijd noemde. Maar ergens had het een diepere reden. Ik was altijd bij James- ook wel bij Jade maar die was daar dan of bij; of waar dan ook. Het was ook meteen de eerste keer dat ik merkte hoe veel hij werkelijk voor mij betekende en het feit dat hij zich niet gegeneerd voelde tijdens het omkleden wat mij iedere keer een mega rood hoofd bezorgde en kapotte lippen of wangen. Daarom had ik besloten om te stoppen met het team. Op die manier zou ik James’ ruimte kunnen geven en alles voor mijzelf op een rijtje kunnen zetten. Dit was echter wel gelukt hoewel er nu wat afstand tussen mij en James’ bevond, maar de gevoelens daarentegen leken alleen maar vermenigvuldigd. Alsof het lot wat boven mij hing, me werkelijk haatte. Ik wilde gewoon normaal zijn. Net zoals James, Jade, Fred en Rose. Blijkbaar was dat geluk niet voor iedereen besteed.
Zachtjes trok ik Jade een koets in, die nog leeg was en de vertrouwde thestrals voor stonden, zoals altijd. Ik kon ze zien en ze waren dan ook mijn favoriete magische wezens op aarde.
‘..Ik weet nog niet of ik weer mee wil doen. ‘ beëindigde ik maar me zin waarbij ik een hand door mijn haar haalde, die naar mijn vermoede nog steeds warrig zaten door James hand waardoor ik zachtjes en zachte zucht slaakte.
‘Denk je dat dit jaar weer hetzelfde word als ieder ander jaar?’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Toen we eenmaal de trein uit waren, haalde ik opgelucht adem. In de trein was het de laatste uren altijd zo benauwd dat ik altijd blij was als ik eenmaal naar buiten kon.
‘Merlin, Jade. Laatste tijd betaal ik alleen maar. Het kost me een fortuin,' klaagde Campbell. Ik giechelde.
'Dat komt omdat jij altijd de stomme dingen doet.' Ik gaf hem plagend een duwtje met de hand waarmee ik Campbell niet vast had. 'Dan krijg je zulke dingen.'
Ik ga alleen maar akkoord als je me helpt met Quidditch…’ Opeens viel Campbell stil en ik keek hem vragend aan maar hij leek het niet te merken. Hij was helemaal verdiept in zijn eigen gedachten. Zwijgend trok hij mij een lege koets. Voor de koets stonden thestrals. Het waren Campbell's lievelingswezens maar ik had nooit begrepen waarom. Ik had ze namelijk nooit kunnen zien, tot nu. De grote vleugels, het skeletten lichaam en de zwarte kleur overweldigden mij. Mijn rug stond gelijk stijf. Net voordat ik de beelden weer voor mij zag, kwam ik weer terug in de realiteit, niet wetend wat ik zojuist weer bijna had gezien. Ik begreep ook niet hoe ik de thestrals plotseling kon zien.
Gelukkig was Campbell ook nog in gedachten verzonken en hoefde ik niks uit te leggen. Het was namelijk moeilijk om iets uit te leggen waar jezelf niks van snapte.
‘..Ik weet nog niet of ik weer mee wil doen. Denk je dat dit jaar weer hetzelfde word als ieder ander jaar?‘ Campbells stem deed mij op schrikken en ik was mijn eigen probleem weer vergeten. Verbaasd keek ik hem aan.
'Hoe bedoel je? Toe net was je nog heel enthou...' Midden in mijn zin viel ik stil en keek ik Campbell aan. James, dacht ik onmiddellijk. Campbell en James. De ruzie van toe net kon ik nog precies voor mij halen, net zoals het moment dat Campbell afgelopen jaar opeens stopte met als smoes dat hij het te druk had terwijl hij dol was op Quidditch. In mijn hoofd begon alle puzzelstukken op zijn plaats te vallen. Natuurlijk had ik al vaker een vermoeden gehad. Ik bedoel, als Campbell en ik samen naar the notebook keken dan was hij degene die het hards huilde, dat hoefde natuurlijk niet te betekenen maar gewoon zijn houding, zijn gedag. Ik keek mijn beste vriend aan.
'Enthousiast,' maakte ik mijn zin af. 'Waarom wil je nu opeens niet meer mee doen, Cams? Is er iets aan de hand?' Ik zweeg even en dacht na over zijn vraag.
'Ligt eraan. Als we het zelf anders maken niet.'

[ bericht aangepast op 21 juli 2015 - 23:20 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Tezamen met Victoire stapte ik de trein uit. Ik was moe van de dag en had dringend nood aan wat eten dat niet bestaat uit gestolde kots of melkchocolade. Mijn hoofd stond er dan wel niet naar, maar vlak voor de trein stopte had ik nog even de regelingen voor de patrouilles op de gang uit. Het was mijn taak de klassenoudstes te informeren over wanneer ze exact patrouille moesten lopen. Scott en ik hadden de taken verdeeld voor de eerste dag en dit viel onder mijn taken, jammer genoeg. Ik werp nog een snelle blik op Victoires papiertje. Ravenklauw had pas de eerste twee weken van oktober patrouille, dus ze zou vanavond nog niet moeten patrouilleren - daar had ik voor gezorgd. Ik had ervoor gezorgd dat Zwadderich als eerste kwam, zodat Malfidus mooi nachtwerk kon doen na zo'n lange dag. Het was niet mooi van me, maar ik mocht ook eens mijn lolletje hebben. Mijn leven was veel te serieus, maar Zwadderaars legaal treiteren, die kans kon ik niet laten liggen. Ze hadden het lang genoeg met mij gedaan.
'Hier, dit is jouw blad,' zei ik tegen Victoire, terwijl ik het haar overhandigde. 'Het is misschien niet proper, maar ik heb ervoor gezorgd dat Ravenklauw niet als eerst moest lopen. Iedereen is moe nu.' Ik glimlachte haar toe. Ze zou het ook voor mij gedaan hebben, dat wist ik gewoon. Ze zou het ook voor mij gedaan hebben, na alles wat ik voor haar gedaan had op Beauxbatons. Destijds had ik vaak gedacht dat ik nooit zou weten wat het was om je niet thuis te voelen op een school - het was bij mij nooit zo erg geweest als bij Tori, maar de eerste jaren op Zweinstein waren ook niet fijn geweest voor mij. Ik had mijn echte thuis achter me gelaten. Ik miste mijn vriendinnen er voor dood. Vanavond nog zou ik ze schrijven, dat nam ik mezelf voor. 'Vanavond rusten we goed uit, we pitten gewoon door tot morgenmiddag,' lachte ik. 'Zien wat die trol van gedaanteveranderingen erop zegt.'

[ bericht aangepast op 21 juli 2015 - 23:32 ]

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Gryffindor • 6th year • Prefect • Chaser in spe • ''Worried''

---

---

‘Hoe bedoel je? Toe net was je nog heel enthou..’ direct stopte ze met haar zin, wat mij de neiging deed onderdrukken om haar op de grond te gooien en hard weg te rennen. Merlin, zo zenuwachtig was ik op dit moment en ik hoopte dan ook dat mijn hand niet ging kleven. Daarnaast leek ze zojuist naar de thestral gekeken te hebben, iets wat ze eerder niet kon. Wat had ik gemist; of wat had ik kapot gemaakt door haar achter te laten voor James. Merlin; ik was werkelijk een hele slechte vriend. Misschien had ze me nodig gehad, wie van haar familie kon overleden zijn- of was ze betrokken geweest met een ongeval? Waarom vertelde ze het me niet.
‘Enthousiast. Waarom wil je nu opeens niet meer mee doen, Cams? Is er iets aan de hand?’ abrupt schudden ik mijn hoofd zonder mijn blik van haar gezicht af te wenden. Ik wist werkelijk waar niet of ik moest vragen naar hetgeen wat ze niet wilde vertellen; of haar met rust moest laten. Het was per slot van rekening niet alsof ik haar alles verteld had wat er al tijden in mijn hart rondspeelt.
‘Ligt eraan. Als we het zelf anders maken niet.’
Langzaam knikte ik waarbij ik haar hand losliet en die rond haar middel legde gezien we nu in de koets zaten, die nog steeds niet aan het rijden was. Waarschijnlijk wachtte die eerdat hij vol was.
‘Ik wil gewoon niet dat het een het ander beïnvloed. Klassen oudste brengt gewoon een hoop werk teweeg, James begrijpt dat gewoon niet en daarom blijft hij maar doorzeuren. Het is niet belangrijk, Jade. Niet zo belangrijk als wat je mij gaat vertellen, denk ik. Wat is er deze vakantie gebeurd?’
Het klonk misschien wat dominant, maar ik was eenmaal enorm zorgzaam als het over Jade ging, vooral als ik van iets niet wist. Op dat punt kon ik nogal enorm nieuwsgierig zijn en in dit geval enorm bezorgd tegelijkertijd waarbij mijn wenkbrauwen zich in een frons vertrokken. ‘Want ik weet dat je nu iets kan zien wat je eerst niet zag.’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell schudde zijn hoofd en sloeg zijn arm om mijn middel.
‘Ik wil gewoon niet dat het een het ander beïnvloed. Klassen oudste brengt gewoon een hoop werk teweeg, James begrijpt dat gewoon niet en daarom blijft hij maar doorzeuren.'
'Maar Dat slaat serieus nergens op. Je hield van Quidditch. Zoveel tijd gaat er niet in trainen zitten en er zijn genoeg andere klassen oudste die in een team zitten,' begon ik.
' Het is niet belangrijk, Jade. Niet zo belangrijk als wat je mij gaat vertellen, denk ik. Wat is er deze vakantie gebeurd?’ Gelijk voelde ik al mijn spieren in mijn lichaam strak staan. Ik keek hem aan. ‘Want ik weet dat je nu iets kan zien wat je eerst niet zag.’
Ik begon gelijk op mijn lip te bijten, niet wetend wat ik moest zeggen. Heel even overwoog ik om te liegen, om te zeggen dat ik niks zag. Maar ik wist dat Campbell dat door zou hebben. Hij zag gelijk als ik loog, helemaal als het over zoiets groots ging. Ik dacht diep na. Hoe kon ik alles uitleggen zonder dat ik als een gestoord persoon overkwam. Hoe kon ik hem iets vertellen over iets wat ik zelf niet meer kon herinneren. Ik slikte.
'Ehm, Camp, het zit zo,' begon ik zachtjes. Ik wist dat ik het aan iemand moest vertellen en het liefste wilde ik dat die persoon Camp was, maar dat maakte het allemaal niet makkelijker. 'Ik... Ik.' Ik begon te stotteren terwijl ik nadacht over hoe ik alles moest zeggen. Net toen ik de goede woorden had gevonden ging de deur van de koets open. Drie tweede jaars stonden bij de ingang.
'Hebben jullie er problemen mee als we hierbij komen zitten? Alle koetsen zitten al vol?' Een klein blond meisje keek ons vragend en verlegen aan.
'Natuurlijk,' glimlachte ik. De kinderen namen plaats en de koets begon te rijden.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Desmond Scott Finnigan-Thomas
Gryffindor, Headboy, Shy puppy with separation anxiety
Op zich ging de bespreking prima, het was alleen wat jammer dat de helft te laat was. Het belangrijkste was dat ze er waren, dat was zeker waar, maar het irriteerde me toch een beetje. Je had toch het respect, of in elk geval de beleefdheid om op tijd te komen? Ik had dit wel tegen ze gezegd, maar er hadden geen consequenties tegenover gestaan. Daar had ik echt geen zin in. Toch was het een goede bespreking geweest en hadden we de belangrijkste dingen kunnen bespreken en de taken kunnen verdelen. Dominique zou het schema maken voor de patrouilles, en ik zou ervoor zorgen dat de eerste jaars vandaag veilig aankwamen bij de Great Hall, voor het sorteren, hun roosters en ander papierwerk kregen, en dat ze de schoolregels een keertje gehoord hadden. Na het sorteren waren ze de verantwoordelijkheid van de Prefects, die ze veilig naar de Common Room zouden moeten begeleiden.
Toen de trein stopte, pakte ik mijn spullen, legde de kat op de koffer, onder luid protest, waardoor ik weer krassen opliep, en liep de trein uit. Op het perron bleef ik staan en toverde een bord boven mijn hoofd waar First Years op stond. Zo zouden ze me hopelijk allemaal vinden. Ik had een lijst, dus dan wist ik ook of ik ze allemaal had. Ik leunde wat op mijn koffer, terwijl de groep om me heen steeds groter werd. Ik maakte zo nu en dan een praatje, stelde zo nu en dan een kindje gerust, maar toen ik Molly langs zag lopen, richting de koetsen, verplaatste mijn interesse zich vrij snel naar haar. "Hey, Molly." riep ik naar haar, terwijl ik haar wenkte naar me toe te komen. Ik had gewoon zin om ook nog even wat tijd met haar door te brengen, en ondanks dat ik het echt niet erg vond om deze kinderen onder mijn hoede te hebben, vond ik het zeker niet erg om met Molly een koets te delen, in plaats van met een aantal 11 jarigen. Ze was niet mijn vriendinnetje, maar haar verschijning liet zeker mijn dag oplichten, net als mijn gezicht. Onder mijn familie werd ze al mijn 'niet-vriendinnetje' genoemd, en zeker mijn vaders vroegen vaker dan eens wanneer ik het nu officieel zou maken. Ik wist het gewoon niet. Misschien met het bal, maar het lag er heel erg aan hoe het zou gaan dit jaar. Nu ik Head Boy was, had ik ook tijdens het bal verantwoordelijkheden, en dat was nu niet echt leuk als je ook een date had. Ach, daar moest ik me nu geen zorgen over maken. Nu hoopte ik gewoon dat we samen naar het kasteel konden reizen en alle eerste jaars bij me waren verzameld. Anders had ik echt een probleem.

---

Bowties were never Cooler

Lachend sta ik op uit de bank naast Teddy. Eindelijk thuis. "Wacht even Do, ik kleed me even om en dan loop ik met je mee naar buiten. Ik glip de coupe uit en loop snel richting de toiletten. Eenmaal daar, sluit ik de deur achter me en trek mijn gewaad aan. Na een minuutje op 3 –en drie keer mijn hoofd gestoten te hebben, loop ik de toiletten uit richting de uitgang, waar Do en Teddy al staat te wachten. 'Hier, dit is jouw blad,' Dominique overhandigd mij een rooster voor de patrouilles 'Het is misschien niet proper, maar ik heb ervoor gezorgd dat Ravenklauw niet als eerst moest lopen. Iedereen is moe nu.' Lachend plant ik een kus op haar wang. Ik steek mijn arm door de hare en door die van Teddy en loop richting de koetsen. Wat was het toch ook een lieverd, ze had zo veel voor me gedaan. Ze had zelfs Frankrijk voor me willen verlaten, waar zich al haar vrienden bevonden. Ik had het gevoel dat ze het hier wel naar haar zin had. Maar toch was Do niet als vroeger, ze was stiller en verdrietiger. Misschien had Hogwarts haar niet goed gedaan. 'Vanavond rusten we goed uit, we pitten gewoon door tot morgenmiddag, zien wat die trol van gedaanteveranderingen erop zegt.' Ik lachte met haar mee "Wow Do, nu je Headgirl bent ben je wel een badass hoor. Eerst de patrouilles, nu leeraren trollen noemen. Het moet niet gekker worden". Ik klom de dichtstbijzijnde koets in, waar niemand in zat. De Terzielers stonden rustig voor de koetsen te grazen, wachtend op orders. Ik was me rot geschrokken toen ik Do mijn eerste jaar op Hogwarts vertelde dat de paarden er nogal creepy uitzagen, en zij mij vertelde dat ze geen paarden zag. Ik dacht dat ik gek werd, maar hoorde uiteindelijk dat je ze alleen kon zien als je iemand had zien overlijden. Een helaas was dat ook de reden waardoor ik ze zag. Ik had het meisje zelf vermoord. Als er tranen opwellen in mijn ogen wrijf ik ze snel weg hopend dat niemand ze gezien heeft.

---

ze had het universum op haar schouders maar droeg het als een paar vleugels