• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic 2 • - Speeltopics

Het is 9 uur 's avonds en de eerste act staat op het punt te beginnen. Toch is er nog een hele boel tumult in de club.

Bowties were never Cooler

[Post is af.]

Reality's overrated.

Niall Horan.
Ik zat al op een stoel in m'n kleedkamer toen ik Will hoorde praten en snel stond ik op, wat me een pijnscheut in m'n achterste opleverde en ik gromde zachtjes. Ik liep. nou ja meer hobbelend, zo snel als mijn benen mij konden dragen naar de rest, waar iedereen ook al weer was. Ik ging naast Marcel staan en schonk hem een voorzichtige glimlach. 'Hey' mompelde ik zachtjes tegen hem. Ik keek even kort naar Louis en Harry en richtte me toen toch maar op Will, die een heel verhaal had over uitbreiden en we kregen daarna een blaadje in ons handen geschoven. Ik bestudeerde de opties. Het leek me allemaal wel wat, het was nou niet dat ik hiermee ging stoppen, ik had alleen de diploma van de middelbare school en na lange omzwervingen was ik hier terecht gekomen. Het was nou niet dat ik een studie had, dit was mijn werk en mijn leven. 'Zoiets als een escort vind ik wel leuk, dat staat bij mij wel bovenaan dan' zeg ik dan na een lange stilte en ik keek naar Will. In mijn ooghoeken zie ik wat bewegen en ik zie dat Louis, de krullenbol een beetje apart neemt van de ons en ik frons. Als hij het nu vertelt, kan ik maar beter een schuilplek op gaan zoeken, want dan breekt de derde wereldoorlog uit en ben ik er nog niet zo zeker van dat ik het overleef. Ik kauw op de binnenkant van mijn wang en ik blijf hier net zo lang staan, tot ik maar beter een veilig heen komen kan gaan zoeken. Ik kijk naar Marcel. 'Weet jij het al'? vraag ik hem dan zacht. Ik kan me voorstellen dat hij hier niet zo blij mee is, maar ik denk dat Will ook wel van hem verlangd dat hij een keuze maakt.

'Darling, just hold on'

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Ik lag op de bank, het was ook eigenlijk het enige meubelstuk waar ik normaal op kon zitten. Een stoel was te hard, daar voelde ik echt alles op, zelfs het matras van mijn bed was te hard geweest, waardoor ik amper had kunnen slapen. Ik was ook niet naar m'n werk gegaan, ik kon amper lopen en mijn hele gezicht zat onder de blauwe en paarse vlekken en in mijn nek, zag je duidelijke vlekken zitten in de vorm van vingerafdrukken. Zo kon ik toch niet op het werk verschijnen? Helemaal afgetuigd en plat geneukt. Will had me thuis gebracht, met moeite had ik naar de deur kunnen lopen en ik had eigenlijk verwacht dat ik gelijk in slaap zou vallen, maar dat was dus niet het geval geweest. Mijn telefoon op de salontafel begon te trillen, een teken dat ik een berichtje had gekregen en met een moeilijk gezicht stak ik mijn arm uit en pakte ik mijn telefoon. Ik grijnsde een beetje toen ik zijn naam op het display zag staan en snel opende ik het berichtje. Natuurlijk was ik in voor nog een rondje en ik zou me niet laten kennen. Ik zou vanavond naar de club gaan en deze keer zou ik Will er onder krijgen. Dat ik pijn had, dat zagen we dan wel weer. Pijn staat niet in mijn woordenboek. Vanavond kun je op me rekenen, ik zie er naar uit. Sammy. Ik grijnsde toen ik het verzond en ik sloot mijn telefoon af en legde deze weer op de salontafel. 'Fucking hell' gromde ik tegen mezelf toen er weer een pijnscheut door m'n lichaam trok. Pijn stond niet in mijn woordenboek, maar voor nu wel even en vanavond zag ik wel weer verder.

'Darling, just hold on'

Marcel Styles
Louis zei dat hij alleen een zware kater had, wat ik maar als waarheid aannam. Hij leek me toch wel erg ongemakkelijk erbij staan voor alleen een kater, maar dat waren mijn zaken niet. Zoizo zou ik het later wel van Harry horen. Op het moment dat ik rondkeek opzoek naar mijn broer kwam Will zijn kantoor uit met papieren en een mededeling. Ik liep wat naar hem toe en luisterde, maar veel wijzer werd ik niet tot hij de papieren uitdeelde. Mijn ogen werden per kopje groter, vooral van angst en paniek, maar ook van ongeloof dat hij ons echt zoiets zou willen laten doen. Door de blinde paniek die de woorden op het vel me gaven had ik amper gemerkt dat Niall naast me was komen staan. Het was toen ook best even schrikken dat er na Louis' woorden er opeens geluid van heel dichtbij kwam. Ik keek de jongen even aan en schudde toen mijn hoofd. Ik wist het niet. De ene optie leek me nog veel erger dan de andere. Zoizo wilde ik, als ik heel eerlijk was, toch niet met vreemden naar bed. Ik was zoizo niet echt gecharmeerd van intimiteit en al helemaal niet van het delen ervan met de wereld. Dan bleef uitkleden voor een wereldwijd publiek over. Ach, misschien was dat zo erg nog niet. Het was in elk geval beter dan alle andere opties. Ik wist ookwel dat het internet voor eeuwig was, maar met mijn krullen los en bril af zou toch niemand me herkennen. Hopelijk. "Online" zei ik zacht en voorzichtig. Ik hoopte gewoon dat ik niet tot seks gedwongen zou worden. Harry had namelijk gelijk. Ik moest wachten tot ik het in elk geval echt graag wilde. En zelfs al zou het binnen afzienbare tijd gebeuren, dan liever met een van mijn collega's, dan met een klant. Ik wil namelijk niet betaald worden voor mijn eerste keer. Wat erna gebeurde zagen we dan wel, maar niet de eerste keer.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Louis had niet zo dronken geleken gisteren, maar hij had duidelijk meer opgehad dan het leek want anders zag hij er niet zo uit. Hij was nog steeds prachtig zo, dus dat maakte niet uit. Ik sloeg een arm losjes om zijn middel en keek de zaal rond, ik was erg benieuwd naar wat er allemaal ging gebeuren, want ik had het gevoel dat er veel dingen te gebeuren stond. Zowel goed als slecht, waarschijnlijk nog een nasleep van gisteren. Will had een mededeling voor ons wat mijn vermoedens bevestigde, en dit kon in ieder geval alleen iets goeds inhouden. Nieuwe jongens was ook geen slecht idee, niet dat ik iedereen die hier nu was zat was, op Niall na, maar nieuw vlees was geen straf. Ik pakte het papiertje en liet mijn ogen over het papier glijden, om in de lach te schieten door Louis' opmerking en mijn hoofd te schudden. "Ik ga voor escorts dan," besloot ik toen. Dat klonk mij het leukst om te doen, sjieke feestjes met veel te dure wijn en een gegarandeerd leuke avond. Netjes kruiste ik het aan en knikte tegen mezelf, voor ik een blik naar mijn broertje wierp. Natuurlijk wilde hij dat niet, maar Will begreep hem tot nu toe en anders vond ik het niet erg om een deel van mijn loon te delen als hij echt niet wilde en ontslag zou nemen. Louis trok me opeens mee iets weg van de rest, ik kon zien dat hij nerveus was en ik gaf hem de tijd om uit zijn woorden te komen. Misschien had ik dat niet moeten doen. Ik wist nog erg goed hoe het was om mijn hart gebroken te krijgen, maar dit voelde alsof hij het zo uit mijn borst trok. Ik was met stomheid geslagen en ik keek hem met grote ogen aan. Dat hij vreemd was gegaan, dat begreep ik nog, maar een paar uur nadat ik mijn hart bij hem had uitgestort en met Niall? Dat ging er bij mij niet in. "Bedankt dat je zo eerlijk tegen me bent," was het enige dat ik kon zeggen, mijn stem zacht en duidelijk gebroken. Ik wilde niet overstuur raken in het bijzijn van iedereen, hoewel ik niet ver van die rand was. "Ik ehm, ik voel me niet zo goed, ik moet even gaan zitten," mompelde ik en ging op een van de banken iets verder weg van het podium zitten. Ik wilde mezelf niet zo weggeven, maar mijn blik was ferm gericht op de blondine. Het mocht geen herhaling worden van vorige avond, maar ik kon geen beloftes maken.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

Harry's groot wordende ogen voorspellen niet veel goeds. Zijn gebroken stem doet me alleen maar slechter voelen over de hele situatie. Maar dat moet ook, ik moet me slecht voelen, ik heb Harry hiermee duidelijk pijn gedaan en die pijn hoor ik te voelen, niet hij. Het verbaasd me dat hij mompelt dat hij moet gaan zitten. He? Zo reageren ze nooit in de films "Sorry," fluister ik, ik heb geen idee wat ik moet zeggen of doen. Voorzichtig mijn hand op zijn arm leggen? Moet ik hrm geen ruimte geven. Hem met rust laten? Geef ik hem dab niet het idee dat het me niks kan schelen. Wat zeggen? Maar wat dan. Wat zeg ik dat zijn pijn verzacht? "Sorry Harry, ik ben een grote sukkel. Dit verdien je absoluut niet." Hell, ook zonder mijn slippertje had ik hem nog niet verdiend, in geen duizend jaar nog niet. Dat weet ik heel goed, en toch had ik de naïeve hoop. De blik die Harry op Niall heeft staan ontgaat me niet. Shit, Harry mag nu niet ook nog zijn vuisten op hem gebruiken, dat id niet goed voor hem na wat hij gisteren heeft gedaan en daarbij zou hij woede op mij moeten uiten, niet op Niall. Niall weet niet dat Harry en ik samen zijn, dat hoort hij tenminste niet te weten, dat idee alleen al maakt me brnauwd. Ik wret nirt waarom ik het zo eng vind oprnbaar te maken dat ik ik iets met Harry heb. Al kan ik dat zo waarschijnlijk nirt eens meer oprnbaar maken, want je ksn moeilijk iets vertellen dat er niet is.

Reality's overrated.

Will Brodie
Ik kreeg al snel allemaal commentaar uit het publiek. Het was erg voorstelbaar dat Louis alles wel een goed idee vond. De anderen waren wat terughoudender, maar er waren een stel ideeën die wel wat steun kregen. Marcel was duidelijk niet blij met wat dan ook, maar dat was te verwachten. Toch hoorde ik de meeste stemmen voor het escort idee. Toch verzamelde ik de papiertjes en telde de stemmen. Zoals het al had gebleken had het escort idee een meerderheid van de stemmen. Ik knikte kort en zag dat er inmiddels weer drama aan de gang was. Het zou weer eens niet. "Okay. Ik zal morgen roosters uitdelen, waarop jullie kunnen invullen wanneer jullie tijd hebben, die ik zondag weer zal innemen. Ik zal proberen te zorgen dat jullie geen dodelijk schema krijgen. Zoizo zal de club voorgaan, maar waarschijnlijk krijgen jullie als het eenmaal loopt een tot twee klanten per dag. Zondag komt er meer uitleg over het escortleven, want dat is toch een tikje anders dan strippen." zei ik tegen de groep jongens. Marcel keek me met grote bange ogen aan. "Als je het echt niet wil, hoeft het niet. Je zal alleen geen salarisverhoging krijgen." zei ik vooral richting hem, maar ook als een van de anderen het niet zou willen. "Als er nog vragen zijn, hoor ik het graag." zei ik, voor ik mijn mobiel weer uit mijn zak viste en grijnsde bij Sam's smsje. Wees toch maar wat voorzichtig. Anders moet ik je vanavond weer naar huis dragen. Wille Ik stuurde het naar hem en haalde een hand door mijn haren. Zelf zou ik het ook niet erg vinden weer af en toe wat escort werk te doen, maar niet zo vaak als vroeger. Gewoon als er te veel klanten waren, of iemand met een interessante voorkeur, zou ik ook kunnen inspringen. Zoizo moesten er, als het eenmaal goed liep, meer jongens bij komen, maar voor nu zou dat nog niet nodig zijn. Als de zaken namelijk niet goed liepen, zou ik te veel jongens in dienst hebben, en ik hield echt niet van mensen ontslaan.

Bowties were never Cooler

Niall Horan.
Will heeft allemaal nieuwe ideeën voor de club, ik vind het allemaal even leuk, het interesseert me niet waar ik het geld vandaan krijg en als dit toch loonsverhoging oplevert, is dat ook weer mooi mee genomen en kan ik ook weer sparen voor andere leuke dingen. Ik wil nog altijd een reis om de wereld maken en daarvoor moet je wel geld hebben. Zoals verwacht is Marcel niet erg enthousiast en als hij z'n keuze opnoemt, komt het er wel heel geforceerd uit en ik kijk bezorgd naar de jongen naast me. Will kan toch niet van hem verwachten dat hij dingen moet doen die hij niet wil gaan doen. Will heeft het ook al wel door en zegt tegen Marcel dat als hij echt niet wil, dat het dan ook niet hoeft. 'Beginnen we al binnenkort'? vraag ik Will. Ik kan eigenlijk niet wachten en sta te trappelen om nieuwe mensen te leren kennen, dingen met ze te doen waar ze om vragen. Het is weer wat anders dan elke keer weer dezelfde gezichten te zien in de club. Bijna heel Londen komt hier naar toe en omstreken en de meeste ken ik wel van gezicht. Ik kijk naar Louis en Harry, die iets met elkaar bespreken en als Harry mijn kant op kijkt, weet ik al hoe laat het is. Louis heeft het aan Harry verteld en nu is hij aan het broeden hoe hij me het beste kan uitschakelen. Ik blijf maar wat bij Marcel staan en probeer zijn blik te negeren, maar ik kan het ook niet helpen als ik af en toe een blik op hem werp, om hem zo in de gaten te houden. Het zou een wonder zijn als ik vanavond de club uit kom, zonder kleerscheuren. Om toch wat te doen te hebben, richt ik me op Marcel. 'Gaat het een beetje met je'? vraag ik hem voorzichtig. In de afgelopen vierentwintig uur is er ook van alles gebeurd en dit is dan ook weer iets, wat hij niet graag wil.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik kon er met mijn verstand niet bij dat Louis me dit aan zou doen, zo was de jongen niet, zelfs hij niet. Wel waardeerde ik het echt dat hij eerlijk tegen me was, het was beter dan dat ik het via via had moeten horen. Toch moest ik even gaan zitten, want ik kreeg hier een erg misselijk gevoel van en vertrouwde mijn benen niet meer. Het was me nog nooit gebeurd dat iemand me op deze manier had verraden, dat het juist Louis was maakte het niet beter. Ik voelde namelijk meer voor hem dan dat voor ik mijn exen had gedaan. Ik kon horen dat hij spijt had, hij kon niet acteren dus hij meende dit echt. Daardoor werd het moeilijk voor om hem niet meteen te vergeven, hij had me serieus gekwetst en dat was niet zomaar weer oké. "Je bent een klootzak af en toe, maar je bent geen sukkel," mompelde ik. Ik legde mijn hoofd op mijn handen neer en probeerde kalm te blijven, wat makkelijker gezegd dan gedaan was. Maar het mocht niet, ik mocht me niet zo kwetsbaar opstellen bij zoveel mensen. Ik wierp een blik op Niall, die vuile goorlap. Het was dat ik mezelf tegenhield, want anders had ik hem allang tegen de grond gewerkt. Ik had beloofd te veranderen. Ik voelde Louis' blik op me brandde en zuchtte diep. "Rustig aan, ik doe hem niks. Ik ben ook niet boos, Lou. Ik ben gewoon verdrietig en diep teleurgesteld," zei ik tegen hem nadat ik naar hem opkeek. Ik kon het ook niet zomaar verbreken tussen ons, ik hield van hem, zelfs al was de mogelijkheid groot dat dit veel vaker ging gebeuren. De afgelopen drie jaar dat ik hier werkte was ik onbewust heel hard voor hem gevallen, en als ik weer overeind wilde komen ging dat tijd kosten. Tijd die ik niet kwijt wilde. "Ik moet hier even over nadenken, oké? Ik geef ontzettend veel om je, maar ik weet niet of het iedere keer deze pijn waard is." Ik begon redelijk rustig en beheersd, al brak mijn stem halverwege opnieuw, wat een kettingreactie ontketende. Verwoed veegde ik de opkomende tranen en haalde trillerig diep adem. Als ik me liet meeslepen kon ik vanavond niet performen en ik kon de club niet in de steek laten op de drukste avond van de week. Vandaag dan misschien iets meer drinken dan normaal, dan kwam het hopelijk wel goed.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

Hij zegt dat ik geen sukkel ben, maar wel af en toe een klootzak. En het eerste is niet waar, ik ben echt wel een sukkel, maar het tweede is zo waar, ik ben een klootzak, absoluut. "Ik ben wel een sukkel. Ik kan me niet inhouden en erger nog, ik kon zelfs de eerste avond geen genoeg aan je nemen." Dat hij teleurgesteld is -is misschien nog wel erger dan dat hij boos zou zijn, nee, niet misschien, erger. Hij zegt dat hij er even over na moet denken, dat hij veel om me geeft, maar dat hij niet weet of het de pijn waard is. Dat het hem overduidelijk zoveel pijn doet is meer dan enkel vervelend om te zien en áls hij ook nog begint te vegen met zijn handen kauw ik nog harder op de binnenkant van mijn wang, waarna ook mijn onderlip eraan gaat. Mijn ogen sla ik neer en ik knik, waarna ik een stukje verderop ga zitten. Vanochtend (nou ja, tegen de tijd dat ik wakker werd was het geen ochtend meer) voelde ik me hier al enorm rot en dat is alleen maar erger geworden. Ik moet minder gaan drinken, mijn geld niet meer regelmatig uitgeven aan pilletjes of poeder, minder rondneuken, ik moet mezelf meer in leren houden, al is het misschien al te laat.

Reality's overrated.

Marcel Styles
Gelukkig zei Will dat ik niet perse mee hoefde te werken als escort, al zou ik dan ook geen extra geld krijgen, wat ik graag wel zou hebben. Ik keek naar Niall toen hij vroeg hoe het ging. Ik haalde mijn schouders op. "Geen idee" zei ik zacht. daarna liet ik mijn ogen over zijn lichaam glijden. Ach, als iemand mijn maagdelijkheid moest nemen, dan maar Niall. Alles beter dan Sam, en als het meeviel kon ik misschien ook wat extra geld verdienen. Ik deed heel voorzichtig een stapje naar hem toe en vouwde onzeker een handje om die van hem. Aan de ene kant had mijn broer gelijk, maar aan de andere kant kon het beter Niall zijn, met veel ervaring en zonder enge ziektes, die ik kende en waarschijnlijk nog enigsinds voorzichtig met me zou zijn. Hij was ook de enige jongen waar ik ooit ook maar een paar gevoelens voor leek te hebben gehad. "Niall, we hebben nog wel even voor de show. Zou je even mee willen komen?" vroeg ik voorzichtig aan hem. Ik wist niet of hij het zou snappen, en het zou ergens moeten gebeuren waar mijn broer niet bij kon komen. Ook zou ik hierna nog het podium op moeten, zonder mank te lopen. Ach, misschien vond hij het een beter idee om eerst mijn andere maagdelijkheid te laten varen. Dat was alleen aan de blonde leprichaun. Ik trok hem zacht aan zijn hand mee richting de kleedkamers. Ze zijne was misschien de beste. Om eerlijk te zijn was ik nog nooit zo assertief geweest, maar ik was heel bang dat als ik het nu niet zou doen, ik het nooit meer zou doen. Soms had ik van die vlagen van gekte, van zelfvertrouwen, van durf, maar niet vaak. Bij het tekenen van mijn contract had ik dat bijvoorbeeld, soms als Harry en ik een act in elkaar zetten, en dat werd die vaak wel erg op het randje en moest ik me echt verzuipen in alcohol om het een week lang te kunnen uitvoeren zonder dat zelfvertrouwen. Waarschijnlijk zodra hij in mij zou zitten, of ik in hem, zou het over zijn en ik in een paniekaanval zakken, maar nu dacht ik daar niet eens aan. Ik wilde dit gewoon proberen in de hoop dat ik dan toch vandaag echt mijn maagdelijkheid zou verliezen.

[ bericht aangepast op 3 april 2015 - 23:09 ]

Bowties were never Cooler

Niall Horan.
Ik kan niet wachten om nieuwe mensen te leren kennen en leuke dingen met ze te gaan doen. Goedkope wijn of hele dure wijn, het maakt me allemaal niet uit, als ik maar de tijd van mijn leven heb. Ik zie het al helemaal voor me om als escort aan de slag te gaan en ik ben blij dat Will dit heeft bedacht. Marcel vind het allemaal maar niks, maar dat is te begrijpen, als ik in zijn schoenen had gestaan, had ik eerst ook wel eens even goed over na moeten denken of ik dat wilde en hij kan altijd nog zeggen dat hij dat niet wil. Ik vraag aan hem of het gaat, in het licht van de recente gebeurtenissen van de afgelopen vierentwintig uur. Hij haalt z'n schouders op en hij zegt dat hij het eigenlijk niet weet. Ik frons een beetje en knik dan lichtjes. Ik kijk naar Louis en Harry als ik opeens een hand in de mijne voel en ik kijk naar Marcel en dan naar onze handen. Wat betekend dit? Wat doet Marcel? Marcel zegt dat we nog even hebben en vraagt of ik mee wil lopen. 'Ja, natuurlijk' zeg ik met een frons. Ik begrijp er niet veel van, maar in mijn hoofd spelen er allerlei gedachtes. Het zal toch niet? Marcel is daar te verlegen voor, maar toch, zoals hij nu doet, is hij zelfverzekerd, maar het volgende moment, kan hij weer in z'n schulp kruipen en begrijp ik niks van de jongen. 'Marcel'? vraag ik als hij me mee zacht mee trekt en we naar mijn kleedkamer lopen. Ik bijt op m'n lip en ik houd zijn hand stevig vast, voor het het geval het allemaal een droom is, dat hij me straks toch nog loslaat. En als ik denk wat ik denk dat het is, dan ben ik bang dat hij zich zal bedenken. Hij heeft het nog nooit gedaan, weet hij dit wel zeker? Als we mijn kleedkamer binnen lopen, sluit ik de deur achter. 'Wat is er Marcel'? vraag ik hem en ik kijk hem afwachtend aan.

'Darling, just hold on'

Marcel Styles
Niall kwam gelukkig met me mee, eigenlijk zonder ook maar iets te zeggen of tegen te stribbelen. Ik nam hem mee zijn kleedkamer in, waar net als in die van Harry en mij een net iets te comfortabele bank stond, een bureau en een kast. Ik draaide me naar hem toe en keek hem met grote ogen aan. Ik wist niet goed hoe ik dit moest zeggen, en was heel bang dat het ongemakkelijk zou worden zodra ik iets zei, wat zo vaak gebeurde, waardoor mijn zelfvertrouwen zou verdwijnen en dit niet zou gebeuren. Niall's vraag maakte me nog zenuwachtiger en ik moest dan ook echt een paar keer slikken voor ik weer zeker genoeg was om wat te doen. Praten was nu niet echt iets wat ik dacht te kunnen. Alleen met de tellen die voorbij gingen werd ik zenuwachtiger. "Ik wil geen maagd meer zijn. Help me daarmee, alsjeblieft." zei ik tegen hem, voor ik voorzichtig, en toch weer iets onzekerder haakte ik een vinger achter de kraag van zijn shirt, om hem mee te trekken naar de bank, waar ik net wat ongemakkelijk neerviel, met hem over me heen. "Wat zeg je ervan, Ni? Alsjebieft? Voor mij?" vroeg ik met een klein onzeker pruillipje. Het was aan hem om te kiezen of hij top of bottom wilde zijn. Aan de ene kant hoopte ik dat hij bottom wilde zijn, en ik hopelijk met weinig aansturing het hopelijk onder de knie kon krijgen, maar aan de andere kant wilde ik het ook in een keer achter de rug hebben en niets zelf hoefde te doen behalve hopen dat Niall voorzichtig met me was. Ik legde mijn armen voorzichtig om zijn middel en wachtte af. Dit zou moeten gebeuren voor de angst helemaal terug was en ik voelde het nu al langzaam terugkeren. Nu hielpen de blauwe ogen van de jongen iets, maar verre van genoeg, zeker omdat ik me wel bleef bedenken wat er zo zou gebeuren, wat misschien niet het gevoel was wat je hieraan vooraf moest hebben. Het was net wat meer dan gezonde spanning, ik hoopte alleen dat het blonde engeltje dat niet zag.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik wist echt niet wat ik hiermee en met mijn gevoelens aan moest. Ik hield van Louis, dat stond vast, maar hield ik genoeg van hem om dit meerdere keren aan te kunnen? Ja, hij had me hiervoor al gewaarschuwd, alleen was het laatste dat ik had verwacht dat het met Niall was. Het liefst had ik de jongen helemaal voor mezelf, wat puur valse hoop was. De vraag waarom spookte door mijn hoofd, hij wist hoeveel hij voor me betekende en wat voor een hekel ik had aan de Ier. Toch had ik het idee dat hij meende spijt te hebben en ik had nou eenmaal een ontzettend zwak voor hem, dus vroeg of laat vergaf ik hem wel. Een diep zucht aan mijn lippen en ik wreef nogmaals in mijn ogen omdat ze niet stopten met vochtig worden. Misschien was het -het beste om me alvast om te kleden en daarna nog een frisse neus te halen buiten zodat ik mijn hoofd helder kon krijgen. Mijn handen trilden namelijk, en dat was een slecht teken. Ik stond langzaam op, zonder op mijn omgeving te letten, waarna ik schuifelend richting mijn kleedkamer liep. Voor vandaag had ik iets heel anders in petto, iets waarvan ik wist dat Louis dan zijn ogen niet meer van me af kon houden. Ik propte mijn eigen kleding in mijn tas en haalde mijn outfit voor nu. Een soort van string, al kon je het niet eens zo noemen, een haarband met fluffige zwarte oortjes en een leren halsband met een belletje eraan. Alsof dat nog niet eens genoeg was had ik nog een speciaal ding achter de hand, wat ik al een tijdje had willen proberen. Het was een plug, maar geen gewone, het was er een met een klein staartje eraan, met als die van een kat, perfect. Ik had er absoluut geen last van, eigenlijk juist niet, dus waarom zou ik het ook niet doen. Ik wist toch zeker dat de klanten het konden waarderen. Ik keek nog eens in de spiegel en knikte tevreden, waarna ik terug liep naar de grote zaal en iedere aanwezige daar prompt negeerde zodat ik rustig naar buiten kon lopen zonder aangesproken te worden. Ik had geen zin in commentaar, zolang ik me hier comfortabel bij voelde was het best. Zuchtend leunde ik buiten tegen de muur aan en haalde een hand door mijn haar zonder mijn oortjes te verplaatsen, dit ging een zeer lange avond worden.

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan.
Ik raak in de war van Marcel. Ik weet niet zo goed wat ik er van moet denken, want als ik er over ga nadenken, dan heb ik er maar een verklaring voor en dat is niks voor Marcel. Ik ben alleen maar bang dat hij zich dan bedenken, op het moment dat ik iets bij hem zal doen, maar misschien wil hij hierdoor juist meer zelfvertrouwen op bouwen. Maar ik weet het niet, want ik kan niet in z'n hoofd kijken, ik weet niet wat hij denkt. Ik sluit de deur van mijn kleedkamer en ik vraag Marcel wat hij wil en ik kijk hem afwachtend. Mijn vermoedens worden bevestigd als hij zegt dat hij geen maagd meer wil zijn en dat ik hem er bij moet helpen en ergens ben ik wel gevleid, dat hij mij heeft gevraagd, en niet Sam. Sam zal hem compleet vernietigen. 'Maar..Marcel, weet je het zeker'? vraag ik toch wat aarzelend als hij me mee trekt naar de bank en ik val bovenop hem als hij gaat zitten en hij me mee trekt, 'Ik wil je geen pijn doen en je bent maagd en dan doet het zeer' Ik frons en ga wat verliggen en kijk naar de mooie jongen onder me. Ik kan toch geen nee tegen hem zeggen? Hij smeekt het me zowat, hij wil het, maar hij wil het toch ook weer niet. Hij pruilt en dan geef ik toe, want ik kan er niet tegen als mensen tegen me pruilen en dan met puppy ogen aan kijken. 'Goed dan' zeg ik met een brok in mijn keel en ik probeer hem weg te slikken, maar hij lijkt alleen maar groter te worden. Ik bijt op m'n lip en kijk in z'n ogen en heel voorzichtig, alsof hij van porselein is, kus ik hem. Zo zal ik hem ook proberen te behandelen, alsof hij van porselein is gemaakt, want dat verdient hij. Z'n eerste keer zal misschien pijnlijk worden, maar ook eentje die hij niet meer zal vergeten. 'Goed, ik doe het' zeg ik dan nog een keer, voor de zekerheid en ik glimlach naar hem. 'Ik zal even glijdmiddel pakken en een condoom en ik kus hem nog eens en dan sta ik op en loop naar het bureau en trek een van de lades open waar ik glijdmiddel en condooms bewaar.

'Darling, just hold on'