• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic 2 • - Speeltopics

Het is 9 uur 's avonds en de eerste act staat op het punt te beginnen. Toch is er nog een hele boel tumult in de club.

Bowties were never Cooler

[Oops ]

[ bericht aangepast op 29 maart 2015 - 17:34 ]

Bowties were never Cooler

Will Brodie
Het was heerlijk om te zien hoe Sam langzaam veranderde in een bottom. Het was erg duidelijk dat hem dat nooit was overkomen, alleen al omdat hij zich zo aanspande en alleen al door een vinger begon te piepen. Toch duwde ik er een tweede bij, omdat hij het toch ruw wilde, maar het was duidelijk dat hij daar eigenlijk nog net niet aan toe was. Ik probeerde hem wat af te leiden, door zijn eikel te bewerken, van de pijn die het oprekken hem gaf. Mijn vraag kreeg het meest prachtige antwoord waar ik van had kunnen dromen. Ik zijn ogen werd duidelijk dat hij zich compleet had overgeven. Hij had nog wel neigingen, behoeftes en een drang, maar niet zoals eerst. Hij wilde genomen worden, hij wilde ontmaagd worden, maar hij was nogsteeds pijnlijk strak om mijn vingers. Ik boog langzaam voorover en kuste hem, voor ik mijn tanden in zijn onderlip zette en die iets meetrok toen ik terugtrok. Ik liet die uiteindelijk terugschieten en keek hem recht aan. "Nog een vinger, Sammy. Je bent zo strak en ik wil je niet uitscheuren." zei ik zacht, voor ik nu heel langzaam een derde vinger bij hem binnendrukte. Het was waarschijnlijk niet alleen pijnlijk om mijn vingers, maar zeker weten ook voor hem. Toch zou dit straks de eigenlijke sex veel prettiger maken voor hem. Hij wilde het dan wel ruw, maar een eerste keer was niet iets om te ruw te doen. Als hij straks eenmaal kronkelde van genot kon dat allemaal weer, maar nu was ik toch een beetje voorzichtig met mijn allerruwste klant. Hij was namelijk geen hoer met een excessief veel gebruikte achteringang en dit deed hem zo te zien al meer dan genoeg pijn. Ik was een sadist, maar zorgde ook voor mijn jongens, of het nu mijn werknemers of mijn klanten waren, of een neukertje uit een nachtclub. Met mijn vingers begon ik heel langzaam te pompen, terwijl ik met mijn andere hand met wat druk, met mijn duim over de top van zijn eikel wreef. Er kwam al best wat voorvocht uit, dus lang zou hij het waarschijnlijk niet volhouden, maar toch wilde ik wel zijn prostaat vinden als ik eenmaal in hem zou zitten. Gewoon zodat hij wist wat voor een genot je echt kon krijgen van genomen worden in plaats van iemand nemen. Zelf wist ik hoe intens het kon zijn, zowel van anderen als van mezelf, maar in wilde het niet normaal laten worden, juist omdat het altijd zo extreem intens en speciaal voelde als het wel gebeurde. Ik bewoon en krulde mijn vingers wat in hem, maar hij zou zoizo ontiegelijk strak blijven. "Ben je er klaar voor, Sammy?" vroeg ik aan hem, terwijl ik rustig met rechte vingers bleef stoten. Zijn genot was echt even belangrijk als het mijne, zelfs al lag hij nu op een plek waar hij origineel nooit had willen belanden.

Bowties were never Cooler

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Ik moest mezelf ontspannen, maar ik kan er niks aan doen dat ik pijnlijk piep als er na die eerste vinger nog een vinger bij word geduwd. Ik ben dit zeker niet gewend, maar ik ben al wel zover dat ik me onderdanig opstel tegenover Will. Ik spreid mijn benen zodat hij er beter bij kan en ik begin zachtjes te vloeken als hij in mijn gevoelige eikel knijpt. Ik ben dichtbij, ik voel het, maar toch probeer ik dat naderende hoogtepunt nog uit te stellen. Ik vertel dat ik hem wil en ik meen het. Ik wil hem in me en het maakt me niet uit hoeveel pijn ik heb, dat ik misschien wel uitscheur omdat hij zo groot is, maar ik wil hem echt. Hij buigt zich naar me toe en hij kust me en ik zoen hem terug en ik grom een beetje als hij zijn tanden in mijn onderlip zet en naar hem toe trok en weer los liet. 'Toe Will, neem me, neuk me helemaal kapot' smeek ik hem als hij zegt dat hij nog een vinger doet, want hij wil niet dat ik uitscheur. Ik weet niet wat er met me aan de hand is, deze kant is nieuw voor me en ik ben er nog niet over uit of die kant wel leuk vind van mezelf. Ik verstijf als hij die derde vinger bij me inbrengt en ik haal diep adem en ik probeer te nog meer te ontspannen. 'Will' bracht ik uit toen hij langzaam met z'n vingers begon te bewegen en met zijn duim over de top van mijn eikel heen bewoog. Ik bal mijn vuisten zover dat kan en ik kreun zachtjes van het genot dat het mij brengt. Het doet nog wel pijn, maar het genot begint al te overheersen. 'Ik..ik..ik ben er klaar voor' breng ik uit als Will aan me vraagt of ik er klaar voor ben. Zijn vingers blijven maar bewegen om me zo op te doen rekken. Ik wil het ruw, maar ik snap ook wel dat Will voorzichtig met me zal zijn omdat ik ontmaagd zal worden, maar als dat eenmaal gebeurd zal zijn, zal hij niet meer zo voorzichtig met me zal en ik kijk daar meer naar uit dat naar mijn ontmaagding eigenlijk. Ik voel dat ik langzaam over het randje van mijn hoogtepunt word getrokken en voordat ik Will kan waarschuwen, kom ik al met een harde kreun klaar. Ik verstijf en ontspan me dan en ik kijk Will aan. 'Ik heb je nodig, ik wil je nu' lispel ik hem toe, zwaar ademend.

'Darling, just hold on'

Will Brodie
Sam smeekte me, iets wat me deed rillen. Het voelde zo goed om te weten dat hij zich nu echt willens en wetens aan me overgaf. Ik bracht nog een vinger bij hem in en rekte hem zo goed en zo snel mogelijk op. Ik vroeg hem of hij er klaar voor was, maar toch ging ik nog heel even door. Dat had ik beter niet kunnen doen, want hij spande zich erger aan dan ooit en kwam nu al met een luide kreun klaar. Ik keek hem even aan en gaf hem toen een flink harde tik tegen zijn zoizo overgevoelige lid. "Ik zei nog zo, niet klaarkomen zonder toestemming." zei ik streng, voor ik mijn vingers uit zijn achterste haalde. Met een paar snelle bewegingen lagen ook mijn broek en boxers op de grond. Met een hand tilde ik zijn kont wat op, terwijl ik met de andere mijn eikel tegen zijn ingang drukte. "Daar gaat die dan, Sammy." zei ik, voor ik mijn gehele lengte in een keer bij hem binnen ramde. Daar wachtte ik toch even tot ik het meeste van de pijn van zijn gezicht zou zien verdwijnen. Dan kon ik echt zo ruw zijn als ik wilde en hem helemaal naar de filistijnen neuken. Ik zette mijn beide handen op Sam's borst en drukte iets met mijn nagels iets in zijn spieren. Zelf had ik al heel lang geen shirt meer aan en heel erg was dat ook niet. "En nu ben je geen maagd meer, Sammy." zei ik simpeltjes, voor ik iets meer druk op mijn handen zette en begon te stoten. Ik zette er al wel wat kracht achter, maar ik kon nog veel harder en sneller. Dit was gewoon nog een beetje opwarmen. Ik wilde ook gewoon even kijken hoe Sam het bij elkaar hield en zelf nog een beetje wennen aan zijn extreem strakke anus. Dit was zelfs voor mij extreem strak en haalde me dan ook heel snel een stuk dichterbij een orgasme. Toch lette ik nu meer op hem dan op mezelf. Je eerste keer was niet niets, en ik had mensen compleet zien instorten. Daarbij moest hij nog extreem gevoelig zijn, dus zou dit allemaal nog veel erger op hem uitwerken. Ik zou wel zien, maar voor nu deed ik het nog een beetje rustig, terwijl ik met verschillende hoeken probeerde zijn prostaat te vinden. Ik wilde kijken of ik hem nog een keer over de rand zou kunnen trekken. Dat zou lastig zijn, maar gezien hoe makkelijk de eerste keer ging, had ik er nog wel hoop in dat het ging lukken.

Bowties were never Cooler

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Will vroeg aan me of ik er klaar voor was en ik antwoordde bevestigend. Hij ging door met bewegen met zijn vinger en door die stimulans, kwam ik klaar, wat me niet in dank werd afgenomen en me een klap opleverde op mijn uiterst gevoelige lid en ik krimp in ineen. 'Het spijt me' piep ik, 'Het spijt me' Ik adem zwaar en ik voel dat hij z'n vingers uit mijn achterste haalt en het voelt ineens vreemd leeg. Hij trekt z'n broek en boxer uit en dan is hij helemaal naakt. Ik bestudeer zijn lengte en ik vraag me in hemelsnaam af hoe dat ooit gaat passen. Hij is groot, echt groot, misschien nog wel groter dan mij. 'Hoe gaat dat ooit passen' floep ik eruit en ik word rood, nog roder dan ik al ben. Hij tilt mijn kont op en drukte zijn eikel tegen mijn ingang. Ik sluit mijn ogen en ik bereid me voor op de pijn die gaat komen. Mijn ogen sperren zich wijd open als Will zijn lengte in een keer bij me naar binnen ramt en ik krom mijn rug en een onnatuurlijke grom verlaat mijn lichaam. Mijn gezicht betrekt in een pijnlijke grimas en ik haal diep adem en de pijn ebt langzaam weg. Te langzaam naar mijn idee. Zo voelt het dus om ontmaagd te worden, dit moesten al mijn bedpartners gevoeld hebben toen ik ze ontmaagde. Nu kon ik er zelf over mee praten. 'Ga maar' vertel ik Will en ik kijk hem aan en ik kreun zachtjes als hij begin te stoten. Ik kan me nergens aan vast houden, ik kan niet aan zijn haren trekken en het enige wat ik kan doen is mijn vuisten ballen. 'Ja, ja' kreun ik wat harder en ik wikkel mijn benen om zijn heupen heen. 'Will' Ik voelde gewoon dat hij naar mijn prostaat aan het zoeken was, hij bewoog zich in allerlei hoeken om het te vinden. En als hij het dan vind, dan kreun ik hard. Ik heb nog nooit zo lekker gevoel gehad. Will geeft me genot dat ik nog nooit heb mogen ervaren en ergens ben ik blij dat hij het is. Dat het geen vage gast uit een van de achterbuurten is, die me bijvoorbeeld verkracht. 'Will, daar' kreun ik, 'Nog een keer, meer, meer' Ik wil dat gevoel blijven houden, ik wil dat Will het me geeft.

'Darling, just hold on'

Louis William Tomlinson.

Zijn gekreun is opwindend, heerlijk, als mensen geluiden maken tijdens de seks geeft dat voor mij toch wat extra's. Dat hij me vanuit het niets mee begint te trekken is niet heel handig, gezien ik over hem heen struikel, om me half aan hem op te trekken. Veel moeite hoeft hij dan ook niet te doen om me bovenop hem te krijgen, totaal niet, bij het minste en geringste val ik al om. Net zo min als hij moeite hoeft te doen me het bed op te krijgen hoeft hij te smeken hem te nemen, nee, dat doe ik met alle plezier nu direct, zonder hem ook maar voor te bereiden, daar denk ik echt niet aan als ik bezopen ben, sorry Ni. Mijn kleine handjes grijpen zijn broek vast en sjorren die naar beneden. "Omdraaien," mompel en kwetter ik tegelijkertijd, half onverstaanbaar terwijl ik aan mijn eigen gulp begin. Deze is enkel wat lastiger en ik begin wat te mompelen. "Stomme fabriek, kunnen jullie geen betere gulpen maken? Jullie maken het zo lastig voor ons, simpel volk. Waarom? Dachten jullie laten-we-seks-moeilijker-maken-want-dat-scheelt-weer-een-boel-glijmiddel? Huh? Stomme fabriek. Zijn er eigenlijk losse fabrieken voor riemen? Ja, vast wel toch? En voor gulpen? En broeksknopen? Hoe heet dat dan? De grote gulpfabriek?" Het lukt niet en ik piep. "Stomme gulp, stoute riem, foei, foei, foei."

Reality's overrated.

Niall Horan.
Ik kreun als Louis mijn gevoelige lengte uit mijn broek haalt en ik bedenk me ook op dat moment dat we naar mijn slaapkamer moeten. Want seks op de grond of tegen de muur, vind ik nog steeds iets wat je alleen in uiterste nood doet. Als je zeker weet dat je het bed niet meer gaat halen. Ik trek hem mee en hij struikelt en ik moet hem vast grijpen, voordat hij helemaal op de grond dondert. 'Voorzichtig big boy' mompel ik in z'n oor en wat voorzichtiger dan net , trek ik hem mee naar de slaapkamer en ik val neer op het bed en trek Louis boven op mij. Ik mompel zijn naam. Ik wil hem zo graag, ik wil dat hij me neukt, diep en ruw en hij mag alles met me doen wat hij maar wil. Ik vergeet dat hij dronken is, ik vergeet dat hij er morgen misschien spijt van heeft, ik vergeet dat Harry me morgen zal vermoorden. Het enige wat telt is Louis. Ik jammer zachtjes en duw mijn heupen tegen hem aan. Hij sjort mijn broek naar beneden en ik help hem daar gretig bij en net zo gretig draai ik me om en steek mijn kont in te lucht. Het duurt te lang. Hij is bezig met zijn eigen broek en hij kraamt allemaal onzin uit over fabrieken, glijmiddel, gulpen en broekknopen en ik ben bereid om hem te helpen en ik draai me om en help hem met zijn gulp. 'Foei' zeg ik met een grijns en ik trek z'n broek naar beneden en daarna zijn boxer en zijn lengte komt tevoorschijn en ik kijk er verlekkerd naar. 'Vul me op met je staaf' lispel ik zoetjes en ik draai me opnieuw om en ik pak met mijn handen de spijlen van het bed vast en ik steek mijn kont opnieuw in de lucht. En ik wacht, ik wacht totdat Louis diep in me zal rammen.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
De hele rit hing er doodse stilte tussen ons en ik vond er niks aan eigenlijk. Normaal gesproken als we samen terugreden werden er hele verhalen gehouden en het feit dat het nu niet zo was -was grotendeels mijn schuld. Ik wilde er iets van zeggen, maar hier in de auto was het niet de meest geschikte plek en de stilte was zo dat je die bijna niet durfde te breken. Toch zou ik er standvastig bij blijven dat ik niet fout had gezeten door de man aan te vallen en ik hoopte oprecht dat hij er nog last van had. Ik zuchtte en zakte wat verder onderuit in de stoel terwijl ik door de ruit staarde. Ik zag er niet eens zoveel van, ik focuste me niet en had er ook geen behoefte aan. Dit was ongetwijfeld een van de meest hectische dagen op het werk tot nu toe, nog erger dan toen ik er nog maar net werkte en geen idee had waar ik mee bezig was. Gelukkig was het niet belachelijk lang rijden naar huis en hoefde de zeer ongemakkelijke stilte niet lang meer te duren. Snel stapte ik uit en volgde Marcel naar binnen, dat was al een stuk beter. Ik trapte mijn schoenen uit en liet mijn tas er achteloos bij vallen, daar zorgde ik later nog wel voor. Ik glimlachte een beetje bij het zien van de kat, waarna ik naar de woonkamer liep en bij mijn broer op de bank kwam zitten. Het was aan hem te zien dat hij af ging wachtten wat ik deed en ik beet licht op mijn lip. "Wat wil je dat ik zeg? Dat ik fout zat? Want ik vind het niet fout om de man neer te slaan die je broertje bijna verkrachtte, maar dat is mijn mening. Het spijt me dat ik er niet snel bij kon zijn, ik was bij Louis en... Je weet hoe ik ben als hij in de buurt is. Dat ik hem leuk vind ziet iedereen wel denk ik, maar het is wel meer dan een beetje leuk vinden. Hij heeft gezegd ook iets voor mij te voelen en daar heb ik me in mee laten slepen. Geloof me als ik zeg dat het me echt spijt dat ik zo afgeleid was, hij maakte me gewoon voor heel even gelukkiger dan ik in een hele lange tijd ben geweest," probeerde ik uit te leggen. Ik wilde een jongen nooit boven Marcel stellen, nooit bewust. Het gebeurde gewoon, volgens mij kon me ook niet kwalijk genomen worden dat iemand me gelukkig maakte, hoe fout die persoon dan ook voor me kon zijn.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

Op de één of andere manier is het feit dat hij me 'big boy' noemt zo enorm geil dat een zachte kreun over mijn lippen rolt. Gelukkig merkt Niall na een tijdje dat het me niet gaat lukken en helpt hij met mijn broek, al kijk ik hem toch een beetje verontwaardigd aan, natuurlijk zou het me nog een hele tijd kosten in deze staat (op de één of andere manier zijn andermans broeken altijd makkelijker te openen dan die van jezelf) maar dat wil ik nog niet toegeven, niet eens aan mijzelf. Zo koppig ben ik dan, zeker als ik dronken ben. Zoet gelispel rolt over zijn tong en hij draait zich weer om, handen om de bedspijlen en kont in de lucht. Het is een goed uitzicht, maar nog lang niet zo prachtig als Harry, al is de krullenbol op het moment compleet uit mijn gedachten verdwenen. Ik tuf op mijn vingers, om met het beetje speeksel rond mijn harde eikel te wrijven - ik word snel hard, is dat erg? zijn woorden en bewegingen waren voor mij genoeg. Daarna grijp ik zijn heupen vast en stoot mezelf in één keer naar binnen. Op de één of andere manier kan ik niet met het idee dat hij mij van achteren zou nemen, dat bewaar ik voor de klanten en de krullenbol, gelukkig doet hij ook niet moeilijk en wilt hij mij perse plat hebben. Zonder na te denken begin ik te stootten, ietwat slordiger dan ik normaal zou doen. "Ja, kitten, oh," kreun ik. Ik noem Harry altijd kitten, komt me in een vlaag van verstandsverbijstering bij, dit is Harry niet. Zo snel als het kwam is het al verdwenen en vrolijk stuiter ik verder, waarmee mijn kreunen ook door de kamer schallen, nee, stil ben ik niet.

Reality's overrated.

Will Brodie
Sam reageerde inderdaad heel hevig op het nemen van zijn maagdelijkheid, maar ik had het nog wel veel erger meegemaakt. Die derde vinger was toch een groot goed geweest. Anders had hij nu echt de boel bij elkaar gegild, dat wist ik zeker. Ik wachtte geduldig tot hij er klaar voor was, en ik ook geacclimatiseerd was op zijn extreem strakke anus. Mijn handen zette ik stevig op zijn borst en begon bij zijn toestemming rustig te stoten. Ik had zo mijn eigen percepties op eerste keren en het mocht voor mij best ruw zijn, maar je moest rustig beginnen tot diegene zich comfortabel voelde. Ik ging opzoek naar zijn prostaat, terwijl ik hem hier nog iets aan liet wennen, voor het echt ruw werd. Plots kreunde hij heel erg luid, wat me een beetje uit mijn gedachten haalde. Seks was voor mij op een of andere manier bijna een soort van meditatiemethode. In zijn gezicht zag ik dat ik goed zat en zijn gesmeek maakte het alleen maar duidelijker. Nu begon ik dan toch iets gerichter te stoten. Ook verplaatste ik mijn handen van zijn borst naar net boven zijn schouders, om te zorgen dat ik hem niet met zijn hoofd tegen de spijlen zou rammen. Dat was namelijk wel eens gebeurd en verre van fraai. Ik begon steeds meer kracht te zetten en mijn tempo te verhogen, waardoor nu ook bij mij lage kreunen los begonnen te komen. Hij voelde echt heel goed, en misschien was het erg om te denken, maar ik zou dit wel graag vaker doen. Hij voelde geweldig en als ik die handboeien niet had gehad, en ik meer zin in een strijd zou hebben, zou dit een heel interessante en lange avond kunnen zijn. Mijn ademhaling werd iets sneller, terwijl ik steeds maar weer hard tegen zijn prostaat bleef stoten. Zijn lichaam ramde ik steeds hard tegen mijn polsen aan. "God, Sammy. Je bent zo geweldig strak." gromde ik hees in zijn oor. Ik zette mijn tanden in zijn nek, om mezelf te dempen en hem nog een markering mee te geven. Dit was niet professioneel, maar ik was al lang geen professional meer. Dit was dan ook gewoon voor de lol, en dan mocht ik sporen nalaten wat ik wilde, en het was nu niet of Sam een vrouw en kinderen had. Ik kon met hem doen wat ik wilde en hij zou me waarschijnlijk alleen maar om meer blijven smeken, terwijl ik mijn eigen behoeften op hem botvierde.

Bowties were never Cooler

Marcel Styles
Ik luisterde naar Harry, die naast me was komen zitten, maar zijn woorden schoten me echt in het verkeerde keelgat. Ja, iedereen wist dat hij Louis leuk vond, en ook dat Louis hem leuk vond, maar hij verwaarloosde onze band echt, om daarna, op niet altijd het goede moment, opeens compleet door te draaien. Ik merkte niet dat ik intussen met mijn handen heel stevig Dusty's vacht had omklemd, tot ze me dat met een ijzig gemiauw en haar nagels in mijn benen duidelijk maakte. Ik liet haar los en zette haar op de vloer. "Sorry, meis." zei ik zacht tegen de kat, die verontwaardigd wegliep, waarna ik me weer op mijn broer richtte. "Zo gaat het dus elke keer de afgelopen tijd. Ik wordt een keer boos, jij zegt dat het je spijt, het gaat een paar dagen beter, en dan begint het weer van voren af aan. Ik ben blij voor je, echt, dat je eindelijk iemand hebt gevonden, maar je gedrag is absurd. Zelfs mijn pestkoppen op school heb je nooit zo afgeranseld als Sam vanavond, en die hebben veel ergere dingen met me gedaan. Ik denk dat ik je die littekens niet hoef te laten zien. En als ik je bel, als ik in het diepste gat van een paniekaanval zit, neem je verdomme niet eens op. Hoe kan ik dan nog op je vertrouwen? Je bent altijd mijn steun en toeverlaat geweest. De enige met wie ik alles kon delen en die er altijd voor me was, maar de laatste aantal maanden is dat gewoon weg. Het is alsof ik je niet meer ken, Harry. Je bent agressief, ook op vrije dagen nooit thuis, je hebt mama al meer dan twee maanden niet gebeld. Ik snap dat je verliefd bent, echt, maar dit is niet de manier om het te uiten. Ik was bang voor je vanavond. Hetgeen wat ik nooit mogelijk had geacht." Mijn stem was in de eerst paar zinnen sterk en boos geweest, maar al snel was ik gebroken en nu zat ik vechtend tegen de tranen op de bank. Dat was eigenlijk tot ik me iets herrinderde. "Blijf." snikte ik zacht, voor ik opstond en naar mijn slaapkamer liep. Daar haalde ik een oude vergeelde tekening uit een plakboek en liep ermee terug naar de bank. "Herrinder je dit nog? Groep 3. Je had het geschreven als belofte dat je er altijd voor me zou zijn en me altijd zou beschermen." zei ik voor ik hem het papier gaf. "Je hebt die belofte, de belofte waar je je jaren lang aan hebt gehouden, verbroken." voegde ik toe, terwijl ik met natte ogen naar het papier keek wat in klunzige letters zei: Ik, Harry, zal mijn broer, Marcel, altijd beschermen en laten lachen als hij het nodig heeft. Hij is mijn kleine broertje en kan altijd op mij vertrouwen. met eronder een hele lelijke geïmproviseerde handtekening. Ik had het altijd bewaard en het had me altijd kunnen opbeuren, als teken dat er altijd iemand voor me zou zijn, maar na de afgelopen weken, en zeker na vandaag, leek het al zijn waarde en magie te zijn verloren.

Bowties were never Cooler

Niall Horan.
Ik noem hem big boy en er rolt een kreun uit z'n mond, wat mij weer doet grijnzen. We strompelen naar het bed en dan begint Louis eigenlijk allemaal wartaal uit te kramen en alleen maar omdat de gulp van z'n broek niet los wil. Ik besluit hem te helpen, maar ik geloof niet dat het me in dank word afgenomen, want ik registreer dat hij me verontwaardigd aan kijkt. Ik lispel hem zoetjes toe dat ik zijn staaf wil en hij weet zelf wel wat ik daarmee bedoel en ik draai me om en pak de spijlen van het bed vast en steek mijn kont voor hem in de lucht. Het duurt even en ik schud wat met mijn kont. Toch is het nogal onverwachts als Louis bij me naar binnen ramt en ik kreun hard en ik moet me stevig vast houden wil ik niet met mijn hoofd tegen de muur aan belande. 'Louis' Ik kreun zijn naam en ik voel zijn handen bij mijn heupen. Ik ben het gewend om van achter genomen te worden, en soms ben ik zelf top. Maar als ik een voorkeur mag uitspreken, dan ga ik voor bottom. Ik vind het een heerlijk gevoel en ik zou er niet zonder mee kunnen. 'Louis, meer, ja' Hij stoot door en als hij nog even wat dieper door stoot, dan komt hij bij mijn prostaat uit. Ik hoor vaag in mijn oor het woord kitten, maar ik weet zeker dat Louis dat alleen voor Harry bewaart, maar het boeit me niet, maar het woord komt ook niet meer terug. 'Louis, dieper, neuk me helemaal kapot' breng ik uit. Dat het pijn deed, omdat ik totaal niet was uitgerekt, boeit me niet en de pijn is ook al verdwenen en in plaats daarvan krijg ik genot in de plaats. 'Louis' jammer ik. Het is de eerste keer dat Louis en ik zo intiem zijn en dat vind ik helemaal niet erg.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik kon blijkbaar helemaal niks goed doen vandaag, hoe hard ik het ook probeerde om mezelf uit te leggen, het kwam telkens weer verkeerd over. Het was niet dat ik zijn punt niet begreep, die begreep ik juist heel goed, maar dat zei niet dat ik het er mee eens moest zijn. Het was waar dat ik de laatste tijd veranderd was, maar dat deden mensen nou eenmaal, dat zat in hun natuur. "Agressief? Dat lijkt me wel een beetje overdreven, Sam heeft gekregen wat hij verdiende. En ja, voor heel even daar hoopte ik echt dat hij dood zou gaan, maar zo ben ik niet en dat weet je. Je weet ook dat ik er moeite mee heb om mezelf te beheersen en dat zal ook altijd zo blijven. Ik heb het gewoon druk gehad de afgelopen tijd, denk je niet dat ik mam allang had gebeld als ik dat kon? Het is nooit, en dan bedoel ik ook echt nooit, mijn intentie geweest om jou hiermee bang te maken of te kwetsen, dat probeerde ik juist te voorkomen." Ik kon merken dat dit moeilijk werd voor Marcel, het liefst drukte ik hem tegen me aan en beloofde hem dat het beter zou worden, maar ik was bang dat ik het dan ging verergeren. Stil bleef ik op mijn plek zitten toen hij zei dat ik moest wachten en ik keek naar de grond, dit kon niet goed gaan. Hij was al snel weer terug en ik keek met grote ogen naar het papier. Natuurlijk herinnerde ik me dat nog, het verbaasde me dat hij dat oude dingen nog had. Wat hij zei deed me wel even slikken. Als er iets was dat ik haatte was het beloftes moeten verbreken. Mijn ogen gleden over het papier en ik beet op mijn lip. "Wat denk je hiermee te bereiken? Ik weet niet wat ik anders moet doen, het gaat vanzelf. Ik weet niet wat ik constant fout lijk te doen, maar als er iets moet veranderen moet je me daar wel bij helpen. Ik heb namelijk echt geen idee," mompelde ik en keek op naar mijn broertje. Dat er iets niet goed ging kon ik nog bevatten, maar omdat ik zelf niet zag wat moest Marcel me daar bij gaan helpen. Ik was het zat om uitgekafferd te worden als ik iets goed probeerde te doen en dat onze band verslechterde, maar ik kon geen verandering in mijn eentje maken.

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Natuurlijk was Harry het niet eens met alles wat ik zei, maar ik kon mijn gevoel ook niet veranderen. Hij was echt enorm veranderd de laatste maanden, of hij het nu wilde geloven of niet. Het kostte wat tijd en moeite om mezelf genoeg bij elkaar te rapen, om een heel oud stukje papier te halen. Ik wist ook niet zo goed waarom, maar ik hoopte dat het hem deed inzien dat dit niet de manier was. Dat was duidelijk nog te veel gevraagd. Aan de ene kant wilde ik nu gewoon boos wegstormen, hem hier achterlaten om zelf maar eens te beseffen wat hij allemaal fout deed. Aan de andere kant wilde ik hem helpen, onze band versterken, de ruzies verminderen. Geen van tweeën gebeurde. Als de stomme kneus zonder sociale vaardigheden die ik was, stortte ik compleet in elkaar, net als mijn wereld dat al eerder had gedaan. Ik krulde me zo klein mogelijk op en jankte mijn ogen uit mijn hoofd. Op dit moment kwam alles eruit en ik had geen idee meer hoe ik het moest stoppen. De angst voor Harry, de nog grotere angst voor Sam, de eenzaamheid, de angst voor intimiteiten, de angst alleen te blijven, de onzekerheid, de stress voor school, de stress voor de optredens, alles wat ik de laatste tijd had weggedrukt, het een verder dan het ander, kwam er nu uit in een overweldigende vloedgolf aan emoties. Ik was een hopeloos wrak. Dit was me eigenlijk nog nooit eerder rond mensen gebeurt, maar mijn laatste verwarring over mijn gevoelens was de druppel geweest die de emmer deed overlopen en de sluizen stonden nu wagenwijd open. Een paniekaanval was het niet, dat voelde anders, maar wel alles wat ik elke keer tijdens en na zo'n aanval had weggestopt, kwam nj over me heen. "Laat me nooit meer alleen." snikte ik half onverstaanbaar tussen de eindeloze stortvloed aan tranen heen. "Ik kan dit niet alleen. Ik ben niet sterk genoeg." Het was echt dwijlen met de kraan open, letterlijk en figuurlijk. Elke keer als ik mezelf iets wist te kalmeren, kwam er een volgende gedachte in me op en raakte ik alleen maar verder van het padje af. Nu had ik echt mijn broer nodig om me te kalmeren en er voor me te zijn, anders ging het nog heel erg lang duren voor het huilen überhaupt iets minder zou worde, laat staan dat ik rustig genoeg zou worden om weer enigsinds te kunnen functioneren.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was zeker niet meer hetzelfde als een paar maanden geleden, maar voor mijn gevoel was ik me niet opeens zo anders gaan gedragen. Zo voelde het niet tenminste en dan had ik echt zijn hulp nodig om aan te kunnen wijzen wat er dan fout ging. Ik had altijd alleen maar goede bedoelingen gehad en was me vrijwel van geen enkel kwaad bewust. Alsof ik het leuk vond om mensen pijn te doen, zoveel fysiek als mentaal, zeker niet als ik veel om ze gaf zoals Marcel. Ik wilde dit gewoon uit kunnen praten, het moest nu genoeg zijn met alle spanningen en ruzie. Ik schrok best toen hij niet reageerde, maar in huilen uitbarstte. Dat hij het moeilijk vond had ik al gezien maar dit verraste me toch een beetje. Even zat ik verstijfd op mijn plek op de bank en daarna legde ik het papier voorzichtig weg zodat ik de gebroken jongen in mijn armen kon trekken. Ik wist niet of hij dat wel wilde, maar het voelde als het juiste om te doen, ik kon niet bepaald niks gaan doen. Met woorden was ik niet goed, niet in situaties als deze, dus hield ik hem maar dicht tegen me aan en wreef zacht over zijn rug. "Dat ben je wel, daar moet je alleen zelf nog achter komen. Alles komt nog wel op zijn plek terecht, jij ook. Het komt wel goed, ik zal je met alle liefde helpen met dingen die je niet durft, het hoeft niet snel te gaan," mompelde ik zachtjes. We hadden elkaar zien opgroeien en ik wist zeker dat hij tot meer in staat was dan hij dacht. Daar wilde ik hem in helpen dat te ontdekken, als hij mij maar kon helpen. Heel zacht drukte ik een kus tegen zijn kruin in de hoop hem hiermee rustiger te krijgen. Ik wist wel wat mij altijd hielp kalmeren, of ik nou boos of verdrietig was. "Zal ik zo een van mijn geurkaarsjes aansteken?" vroeg ik. Ik had van elke geur wel eentje, groot of klein, al had ik de meesten omdat ze me aan thuis deden denken, eens in de zoveel tijd had ik daar gewoon behoefte aan. Als het mij hielp kon het Marcel misschien ook helpen, tot nu toe had hij in ieder geval nooit geklaagd over de kaarsen die ik letterlijk over had staan.

Because I love him, do I need another reason?