Upside Down - One Direction - Speeltopic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 19:06 ]

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik kon helemaal begrijpen dat Louis een diepe haat jegens zijn vader koesterde en dat de man hem niets kon schelen, al was ik dankbaar, zonder hem had ik deze geweldige jongen nu niet in mijn armen. Het leven zou een stuk minder leuk zijn zonder hem aan mijn zijde. Ik glimlachte toen hij zei dat hij het niet erg vond als hij nog lang bij me moest zijn en zoende hem liefdevol. Dan was het goed, als we maar bij elkaar wilde zijn was alles goed. Mijn glimlach werd breder om de woorden dat hij ook erg gelukkig met mij was, dat was het enige dat ik hoefde te horen. Er dwaalde een vraag in mijn hoofd rond waarvan ik het idee kreeg hem nu te stellen. Ik was nieuwsgierig en meestal hadden we geen tijd voor dit soort vragen omdat we zo weinig tijd hadden om samen dingen te doen, maar nu hadden we er de rust voor. Een klein lachje rolde over mijn lippen bij de woorden of huisstofmijt ook meetelde en ik schudde mijn hoofd als antwoord. Dat Louis nooit een huisdier had gehad had ik al verwacht, net als dat het te duur was. "Hm, wat nou als ik zeg dat ik misschien voor je volgende verjaardag iets fluffigs en kwispelends koop?" fluisterde ik met een glimlach in zijn oor. Het lag er natuurlijk aan waar we dan zouden staan met alles om ons heen, maar als het goed ging zou ik Louis met alle liefde een puppy geven. Ik voelde hem huiveren onder mijn vingers en dat deed me even gniffelen en ik dacht na toen hij me vroeg wat voor huisdieren ik had gehad. "Ik heb in totaal twee katten, een hond en een gecko gehad," vertelde ik hem daarna met een scheve glimlach. "Vraag niet naar die gecko, ik was elf en geobsedeerd met reptielen," lachte ik en schudde mijn hoofd bij de herinnering. Toen ik jonger was -was ik echt een apart kind en ik rilde al als ik eraan dacht. Het liefst keek ik daar niet op terug en focuste me op de paar afgelopen jaren. Die waren veel beter geweest, de afsluiting van de middelbare school, het vrijwilligerswerk hier in de Hell en ik had Louis ontmoet. Ik had hem al duizend keer opnieuw gevraagd om te vertellen hoe we elkaar hadden ontmoet, als een kind met een standaard verhaaltje dat er nooit moe van werd.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Ik vertelde Harry dat ik het absoluut geen straf vond om heel lang aan hem vast te zitten, want ik was gewoon niet van plan om hem te laten gaan. Ik was gewoon heel erg gelukkig met hem en hij met mij. Toen hij vroeg of ik ooit een huisdier had gehad, zei ik al grapje dat ik wel huisstofmijt als huisdier had, maar daarna vertelde ik hem, wel wat serieuzer dat ik eigenlijk nooit een huisdier had gehad en dat ik het liefst een hond wilde. 'Harry, dat duurt nog een jaar' zei ik met een lachje toen hij zei dat hij voor mijn volgende verjaardag iets fluffigs en kwispelends zou geven. Ik had geen idee waar we beiden zouden zijn over een jaar, maar hopelijk leefde we allebei nog en waren we nog steeds bij elkaar. Toen ik Harry vroeg wat voor huisdieren hij had gehad, vertelde hij me dat hij in totaal twee katten, een hond en een gecko had gehad en ik moest lachen toen hij zei dat ik hem niet naar die gecko moest vragen. 'Die roepen toch alleen maar dat ze gek zijn'? vroeg ik hem lachend, 'Misschien dat je daarom zo gek bent? Je werd gek van die vogel' Ik schoot in de lach en ik kuste hem gauw op z'n mond. 'Sorry, dat bedoelde ik niet zo, ik vond het gewoon grappig' vertelde ik hem snel. Harry kende me goed genoeg om te weten dat ik hem niet echt voor gek verklaarde, maar dat ik hem meer zat te plagen. 'Je hebt nu toch geen huisdieren meer? Ik zie tenminste nooit dieren als ik bij je ben'? De keren dat ik bij hem kwam, waren s'nachts, maar ik kon het me niet herinneren als hij nu huisdieren zou hebben, dan had ik het wel geweten. 'Waar denk je nu aan'? vroeg ik hem zacht en ik streelde met mijn hand over z'n blote buik, z'n tepels liet ik nu even met rust. Ik kuste voorzichtig z'n kaak en keek naar hem op met een glimlach.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik haalde mijn schouders op toen Louis zei dat het nog een jaar duurde. Daarom juist. Want hopelijk was alles dan beter dan het nu was en kon hij het zich veroorloven om voor het beestje te zorgen, zelfs als ik er even niet bij kon zijn om hem financieel te steunen. Beiden zouden we niet willen dat de puppy iets overkwam. Hij stelde mij de vraag wat voor dieren ik had gehad en ik gaf eerlijk antwoord. Het waren er niet zoveel geweest, maar met elk dier was ik gelukkig geweest. Zelfs met de gecko waar ik het eigenlijk liever niet over had en ik vertelde Louis ook dat hij er niet naar moest vragen. Hij schoot daardoor in de lach en ik knikte grijnzend bij zijn vraag. Daar kregen ze ook hun naam van. Ik pruilde toen hij zei dat ik daarom dus gek was en maakte een verontwaardigd geluid. Ik wist dat hij het niet zo bedoelde, maar zo reageren was wel leuk. "Nee, ik ben eerder zo gek dankzij jou," kaatste ik terug, maar kon daarna een lach niet onderdrukken en drukte mijn lippen kort tegen zijn voorhoofd aan. "Weet ik, lieverd. Maakt niet uit," zei ik met een brede glimlach en drukte hem nogmaals stevig tegen me aan. Ik schudde mijn hoofd als antwoord op de vraag of ik nu geen huisdieren meer had en zuchtte even. "Al vanaf mijn achttiende niet meer, toen overleed onze laatste kat. Nu ik op mezelf woon durf ik niet omdat ik bang ben dat ik het arme ding verwaarloos vanwege mijn handicap," vertelde ik hem enigszins triest. Als ik had gekund had ik een dier gehad, want het kon soms wel erg stil zijn in mijn appartement, een stilte waar ik niet tegen kon. Ik keek wat verdwaasd naar Louis toen hij me vroeg waar ik aan dacht, maar glimlachte om de strelingen over mijn buik en de kus die ik op mijn kaak kreeg. "Niets bijzonders, ik dacht er gewoon aan hoe stil het de laatste tijd thuis is," mompelde ik en aaide teder over zijn wang. Hij hoefde zich daar geen zorgen over te maken, hij kon er ook niets aan doen. Het liefst zou ik natuurlijk iedere dag met hem kunnen praten, maar ik wilde hem niet dwingen om geld van mij aan te nemen voor beltegoed of andere dingen. Daarvoor hield ik teveel van hem.

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Amy haalde een paar blokjes hout, maar niet veel. Ze kwam terug met de mededeling dat ze naar Louis ging en verdween toen. Het vuur had duidelijk meer hout nodig om weer goed te branden, toen ik het hout erop gooide. Dat was voor mij eigenlijk de cue om me aan te kleden, in de twee truien, mijn droge broek en de nieuwe schoenen om zo naar buiten te gaan. Ik liep door de dikke sneeuw heen naar de stapel brandhout om nog wat meer te halen. Ik zag vaag verderop bij de schapenstal een koppeltje hand in hand lopen, en schijnbaar in rondjes gaan. Ik pakte nu wat hout en liep ermee naar binnen. Toch zat het me niet lekker om die mensen buiten te laten lopen. Ze zouden nog bevriezen in dit weer. Ik schreef snel een berichtje aan mijn moeder en liep toen weer naar buiten. De wine sneed dwars door mijn kleren en mijn lichaam heen. Het was echt ijskoud, maar de tweede trui en de schoenen hielpen een boel met iets warmer blijven dan voorheen. Ik liep en liep en vond uiteindelijk het stel inderdaad op een rondje rond de schaapskooi. Ik trok ze bij hun polsen eigenlijk zonder op te letten wie ze waren van hun pad en mee naar binnen, naar het kleine stukje waar we de schone bodembedekking opsloegen. Het was er nogsteeds ijskoud, maar het vroor er gelukkig niet door de warmte van de schapen. Nu ik de deur had gesloten zag ik pas door het schemerlicht dat van een klein lampje dat dit Amy en die Griekse God waren. Hij heette Lilo ofzo, maar hij was bovenal knap en gespierd. Ik was wel blij dat ik mijn tekenblok had meegenomen, zodat ik kon communiceren. Je moet met dit weer niet buiten lopen, zeker niet als je de weg niet weet. Jullie gingen in circels. Voor nu kunnen jullie hier blijven of met me mee naar huis komen, want in deze storm kom je nergens anders zonder dood te vriezen. Ik hield het naar ze omhoog en keek rond. We hadden gelukkig nog best wat balen stro van het tarwe van de zomer, maar het was aan Amy en Lilo om te beslissen waar ze wilden blijven.

[ bericht aangepast op 18 maart 2015 - 18:44 ]

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson.
Harry pruilde een beetje toen ik hem vertelde dat hij gek was, maar hij wist ook wel dat ik het niet zo bedoelde en dat ik het alleen maar als een grapje had gedaan. Hij kaatste terug dat hij dankzij mij zo gek was en hij schoot in de lach, wat mij ook weer deed lachen en ik zoende hem gauw. Hij vertelde me dat hij al vanaf zijn achttiende geen huisdier meer had gehad en ik knikte begrijpend. Dieren gaven je troost op moeilijke momenten en voor mij was het gewoon zo, dat ik geen tijd en geen geld voor huisdieren had. Dus ik moest bij Phil of bij Harry uithuilen als er wat was, maar bij Phil deed ik dat amper, omdat ik zijn grote voorbeeld was en daar hoorde geen jankende broer bij. Ik vroeg zachtjes aan hem waar hij nu aan dacht en hij vertelde me dat het niet echt bijzonder was, dat het de laatste tijd erg stil was in zijn appartement. 'Misschien kan ik nog wel een keer een paar dagen langs komen'? Ik beet op m'n lip en ik kuste hem zachtjes, ''Dan ben je niet alleen en het is niet stil' Ik kon dit nu wel makkelijk zeggen, maar het was nog altijd zo dat de controles strenger werden en dat ik niet zo even snel de grens over zou kunnen glippen en Harry zou er waarschijnlijk nu ook wat moeilijker over doen. Ik zuchtte zachtjes en streelde met mijn hand over z'n borst. Ik bedacht me ineens dat Harry over twee maanden en een paar maanden ook jarig zou zijn en ik moest eigenlijk nog wel een cadeautje voor hem regelen. 'Harry, heb je al in gedachten wat je voor je verjaardag wil'? vroeg ik hem toen en ook een beetje over het andere onderwerp heen pratende. 'Mijn baby word tweeëntwintig' kirde ik zachtjes in z'n oor.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Het was inderdaad al weer een tijd geleden dat ik voor het laatst een grote verantwoordelijkheid had zoals een dier, maar toen was het nog makkelijker omdat ik thuiswoonde en ik me geen zorgen hoefde te maken dat het diertje alleen op mij hoefde te rekenen. Je kon me niet kwalijk nemen dat ik bang was een fatale fout te maken. Ik miste het toch wel, dat er altijd iemand blij was als ik thuiskwam. Dat was in ieder geval een stuk beter dan alleen de klik van de deur die in het slot viel horen. Louis vroeg opeens waar ik aan dacht en ik vertelde hem eerlijk dat het me de stilte thuis me een beetje dwars zat. Ik was gewend aan gezelligheid en warmte om me heen, de laatste tijd was dat sterk verminderd. Ik fronste even toen hij voorstelde om dan een paar dagen bij mij te blijven. Niets liever dan dat wilde ik, om een aantal dagen volledig met mijn Louis door te brengen, maar ik had wel degelijk mijn twijfels erover. "Ik weet het niet hoor, Lou. Ik wil niet dat je iets overkomt om alleen bij mij te kunnen zijn omdat ik niet tegen stilte kan," peinsde ik. Ik vergaf het mezelf nooit als hij dankzij mij werd doodgeschoten. Hij zuchtte en zijn hand gleed zacht over mijn borst, het was ook moeilijk. Alles werd strenger, zowel de onmenselijke regels als het ijzige weer. Ik kon de wind horen razen langs de muren en maakte een nadenkend geluid toen hij uit het niets vroeg wat ik voor mijn verjaardag wilde. "Is het erg als ik zeg dat ik geen enkel idee heb? Als jij er bent hoef ik al niet meer dan dat," zei ik met een kleine glimlach en kuste hem. In vergelijking met vorig jaar zou dat al een hele verbetering zijn. Ik schoot in de lach om de woorden dat zijn baby tweeëntwintig werd. "Hé, ik heb al mee moeten maken dat jij zo oud werd, niet zo sentimenteel doen," plaagde ik hem en prikte de jongen met mijn vinger in zijn zij. Om Louis te irriteren had ik de hele dag 22 van Taylor Swift gezongen, wetende dat hij haar niet mocht en ik zou het zo weer doen op mijn verjaardag.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Ik vroeg zachtjes aan Harry waar hij op dit moment aan dacht en hij vertelde me eerlijk dat het de laatste tijd erg stil was in zijn appartement. Ik knikte en keek naar hem op en zei dat ik misschien wel weer een paar dagen bij hem langs kon komen, maar Harry was het daar eigenlijk niet echt mee eens, wat ik al had verwacht en ik luisterde stilletjes naar hem. 'Dat doe ik ook niet' vertelde ik hem, toen hij uit was gepraat, 'Ik kom omdat ik het wil, en ik weet wat de gevaren zijn' Ik zuchtten en woelde even door z'n krullen heen. 'Op een dag mogen jullie misschien wel niet eens meer de grens oversteken' zei ik stilletjes, 'Dan zie ik je nooit meer en dat wil ik ook niet. Er gaan al geruchten dat ze de dagpassen willen halveren naar een halve dag' Ik verstopte snel mijn hoofd in zijn nek en ging over naar een ander onderwerp. Zijn verjaardag en ik vroeg aan hem wat hij voor z'n verjaardag wilde hebben, maar hij wilde daar niets van weten en zei dat als ik er was, dat het dan goed was en ik giechelde zachtjes en ik voelde dat ik licht begon te blozen. Ik kuste hem zachtjes terug en ik legde mijn hand op zijn wang en streelde die zacht. 'Ik weet nog goed dat je negentien was en dat je niet wilde dat je twintig werd Harry Styles' vertelde ik hem plagend en ik duwde lichtjes tegen hem aan. Harry was nog negentien toen we elkaar ontmoette en toen hij twintig werd, was dat een hele happening. 'Mijn baby word gewoon groot' zei ik lachend, 'Groot en volwassen en beresterk' zei ik met een scheve grijns. 'En oh ja, als je het maar laat om Taylor Swift aan te zetten' vertelde ik hem met een halve dreigende stem. Ik was helemaal gek geworden van Taylor Swift toen Harry de hele dag 22 aan had laten staan. Ik mocht het niet veranderen en ik kon nog steeds dat nummer niet horen en ik had gewoon een bloedhekel aan die blonde poedel die dacht dat ze zoveel was.

'Darling, just hold on'

Liam James Payne.

Amy word maar onrustiger en ze lijkt wel bang, een typisch meisje, direct in een halve paniektoestand. Ik vind het ergens wel schattig, maar ik kan niet ontkennen dat het niet heel handig is dat we nu de weg niet kunnen vinden, sterker nog, het is toch wel redelijk zorgelijk. "Rustig, Amy," probeer ik haar te sussen. "Als we rustig nadenken werkt dat nog altijd beter." Nog voor ik kan antwoorden op de vraag wat we nu moeten doen komt er iemand aan en grijpt die persoon ons bij onze polsen vast, om ons mee te trekken. Ik loop gewoon met hem - de gestalte is overduidelijk een man aan de omtrekken te zien - mee, hij zal het wel weten en als het een engerd is dan hebben we een probleem en is dat jammer, maar hoe groot is die kans? Daarbij handelt hij niet zo. Beter dat ienieminie risico nemen dan buiten dood te vriezen, als hij toch verkeerde bedoelingen heeft zijn wij nog altijd met zijn tweeën en alles en ik ben gewoon niet zo bang aangelegd. Het blijkt uiteindelijk Zazu te zijn. Mijn ogen glijden over de tekst die hij op heeft geschreven en ik knik. "Bedankt," zeg ik dan, dat is wel terecht, zonder hem hadden we daar nu nog rondgelopen, hoe dramatisch dat ook klinkt. Het mag hier dan wel enigszins benauwd zijn door de schapen en thuis heeft nog altijd een prettigere warmte, maar dit is meer dan goed. Eigenlijk heb ik helemaal niet zóveel luxe nodig, al lijkt het van wel. Ik weet dat de Hel niet mijn plaats is, dat ik het hier moeilijk zal hebben met leven, maar ik heb niet de luxe nodig van één van de (misschien wel het) meest in weelde badende families in het paradijs. Voorzichtig laat ik Amy los, om haar weer wat persoonlijke ruimte te geven, waarschijnlijk kon ze dat wel waarderen.

Reality's overrated.

Amelia 'Amy' Katherine Donnolly.
Natuurlijk raakte je in paniek als je verdwaalde en het ook nog eens heel hard sneeuwde en ik kon mezelf wel voor m'n kop slaan dat ik niet gewoon bij Zayn was gebleven, dat ik Harry en Louis had gelaten voor wat het was en dat ik de volgende dag, als het wat rustiger was, dat ik dan naar Louis en Harry was gegaan, maar niet nu. Liam probeerde haar te sussen, maar het leek niet erg te helpen. Onrustig keek ze van links en dan weer naar recht en ze schrok best wel toen ze plotseling een hand om haar pols heen voelde en eerst wilde ze tegenstribbelen, maar Liam leek rustig te blijven en hij liep met de persoon mee en daardoor moest zij ook wel mee lopen, want hij hield haar nog steeds vast. Ze probeerde te zien wie het was, maar door de sneeuw zag ze alleen maar een donkere voortbewegende vlek. De man of vrouw, of wie het ook was, trok hen mee, een schuur in en ze schudde haar hoofd en ze keek om zich heen en zag toen Zayn staan. Ze schaamde zich een beetje, omdat hij vanwege haar die kou weer in had gemoeten en ze beet op haar lip. De jongen schreef wat op het papier en liet het hun allebei lezen. 'Dank je wel Zayn' zei ze uiteindelijk en ze knikte hem dankbaar toe. Ze wreef even over haar armen en keek kort naar Liam. Ze kreeg het al wel weer iets warmer, maar ze had geen zin om weer naar buiten te gaan en ook al was het een klein stukje naar het huis van Zayn, ze bleef toch liever even hier. 'Ik blijf hier even als je het niet erg vind, even zitten en bijkomen' vertelde ze Zayn, 'Jij mag wel alvast naar binnen, dan kom ik zo wel' Ze glimlachte aarzelend naar hem en keek toen Liam. Ze had geen idee wat de jongen zou doen.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik werd er altijd weer erg down van als we spraken over de grenzen en het risico dat van elkaar houden gaf. Louis had gelijk, het zou me niks verbazen als ze de grenzen compleet sloten of eerder de passen halveerden. "Als ze de grenzen permanent sluiten neem ik je met me mee en hou ik je bij me," mompelde ik en al snel gooide hij het op een ander onderwerp. Niet alleen zijn verjaardag kwam namelijk in de buurt. Cadeau's hoefde ik niet per se, zeker niet van hem, als hij er überhaupt bij kon zijn was dat al het beste cadeau dat ik kon krijgen. Hij giechelde en zijn wangen werden warmer dus kuste ik hem met een kleine glimlach. Ik lachte zachtjes toen hij vertelde dat hij nog wist wat voor een ramp ik het had gevonden om twintig te worden. Het was stom nu ik eraan terug dacht, maar op het moment vond ik het een hels idee om mijn tienerjaren achter me te laten. Er was zoveel gebeurd dat jaar, maar niets zo gedenkwaardigs als de ontmoeting met Louis. Ondanks ons leeftijdsverschil en verschil in afkomst wist ik zeker dat we soulmates waren, en nu twee jaar later waren we nog steeds samen. Ik pruilde toen hij weer zei dat zijn baby groot werd. "Ik ben al bijna vier jaar volwassen, hoor," zei ik op een kinderlijke, klagende toon en grijnsde een beetje. Ik schoot bijna meteen daarna in de lach bij het dreigement dat ik geen Taylor Swift moest draaien. "Nog steeds trauma's, schat?" vroeg ik omschuldig en kuste hem om het goed te maken. "Ik kan je niks beloven, sorry," voegde ik eraan toe en dan wist Louis waarschijnlijk al hoe laat het was. Het was mijn verjaardag en die bracht ik door zoals ik wilde. En als dat was met de hele dag die muziek aan mocht ik dat. "Ben je eigenlijk ooit naar een pretpark geweest?" vroeg ik toen. Het was bijna traditie dat ik met mijn verjaardag daarheen ging, en met een beetje smokkelen kreeg ik hem ook wel mee. Dat zou weer een nieuwe ervaring voor hem zijn, al hoopte ik dat hij dan geen hoogtevrees had. Zelf had ik daar geen last van, maar niet omdat ik nou zo dapper was. Integendeel, het was gewoon een van de zeldzame voordelen van het blind zijn.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Ik merkte aan Harry dat hij het geen leuk onderwerp vond over de grenzen en de passen en ik switchte snel naar een ander onderwerp. Ik was morgen dan wel jarig, het was gewoon zo dat ik ook al over zijn verjaardag dacht, maar toen ik hem vroeg wat hij wilde hebben, zei hij dat als ik er was, dat het dan ook goed was, maar met dat antwoord was ik natuurlijk niet echt tevreden, dus ik zou nog wel over een leuk cadeau nadenken. Ik plaagde hem een beetje over het feit dat hij tweeëntwintig werd en dat hij al groot werd. Hij was negentien toen we elkaar ontmoette en we waren nog steeds bij elkaar. Hij was mijn soulmate. Ik dreigde dat hij echt geen Taylor Swift moest draaien, dat was verschrikkelijk geweest en nog kon ik geen nummer van haar horen, zonder compleet door te draaien. 'Misschien' vertelde ik hem toen hij aan me vroeg of ik er een trauma van had over gehouden. 'Stomme poedel' mompelde ik zacht en toen hij zei dat hij me niks kon beloven, wist ik eigenlijk al dat hij iets van plan was en dat ik me daarop kon voorbereiden. Ik glimlachte toen hij me zoende en ik schudde mijn hoofd toen hij me vroeg of ik ooit naar een pretpark was geweest. Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, nog nooit' vertelde ik hem zachtjes, 'Maar er zijn zoveel dingen waar ik nog nooit ben geweest en die ik nog heel graag wil zien' vertelde ik hem. Ik huiverde even toen ik het onverwachts toch weer koud kreeg, iets wat er meestal op duidde dat de koorts mijn lichaam nog niet had verlaten en dat de griep ook niet minder werd. Ik kroop wat dichter tegen Harry aan en besloot dat ik straks misschien nog maar een pijnstiller moest nemen en dat ik daarna zou gaan slapen. Misschien dat ik als ik even ging slapen, dat ik dan wat meer zou opknappen. 'Wil je misschien een kop thee voor me maken Haz'? vroeg ik hem stilletjes. De soep van daarnet had me verwarmd, maar van alle activiteiten daarna was ik weer afgekoeld, ook al lag ik hier nu met Harry in mijn armen. Ik begroef mijn hoofd in z'n nek en kuste voorzichtig zijn huid.

'Darling, just hold on'

Zayn Malik
Eenmaal in de stal liet ik me even op een strobaal vallen en aaide een van de schaapjes door het hek heen over d'r kopje. Lilo bedankte me en Amy niet veel later ook. Ik knikte en rekte me een beetje uit. Ik vond het niet erg als ze hier even bleven, maar dan deed ik dat ook, anders vonden ze hun weg naar mijn huis ook echt niet meer terug. Ik ga de schapen wat meer stro geven. Warm maar lekker op. schreef ik, voor ik met het halve baaltje waar op op had gezeten door het deurtje de schapenstal in liep. Ik sloot de deur weer en begon rustig het stro op te strooien. Hier was het nog warmer dan tussen het stro, maar het rook ook veel sterker naar schaap. Logisch, maar goed. De schaapjes dartelden rustig rond me heen en probeerden wat aandacht los te peuteren. Ik ging dan uiteindelijk ook maar in het schone stro zitten om de wollige dieren wat te knuffelen. Amy en Lilo deden maar wat, maar die moesten toch opwarmen en bijkomen. Dan kon ik even controleren of ze allemaal nog leefden en het er redelijk vanaf maakten in deze eerste sneeuwstorm van velen. Ik kroelde zacht met schaapjes, die allemaal even broodmager waren dan ik, maar die het nog goed leken uit te houden. Ik drukte een kus op een van hun koppies en bleef hier stilletjes zitten. Ik was erg moe en hongerig, maar er was niets aan te doen. Er was weinig eten en slapen met kou en honger was moeilijk. Toch moest het maar. Het moest elk jaar maar weer. Misschien werd alles ooit beter, maar nu zeker niet. Ik zuchtte zacht en kauwde een beetje op een strootje, omdat ik toch weinig beters had om op te kauwen. Thuis zou ik soep krijgen, meer niet. Het was wel fijn om wat te kauwen, want tot de lente zou dat maar weinig gebeuren.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik kon niet anders dan lachen om Louis' antwoord op de vraag of hij een trauma had overhouden door de muziek die ik de hele dag op zijn tweeëntwintigste verjaardag had gedraaid. Dat hij er nog aan toevoegde dat ze een blonde poedel was zorgde ervoor dat ik helemaal een lachstuip kreeg. Toch wilde ik hem niet beloven dat ik niks ging doen, want hij reageerde zo schattig als hij gefrustreerd was en dat wilde ik nog wel eens een keer meemaken. Hij wist dat ik altijd een manier vond om het met hem goed te maken, in drievoud. Ik zoende hem nog steeds lachend en nadat ik weer was teruggetrokken vroeg ik aan hem of hij ooit in een pretpark was geweest. Zijn antwoord had ik wel verdacht, dat hij erbij zei dat hij nog zoveel dingen wilde doen en zien wat minder. "Weet je wat? Als jij nou een lijst voor me maakt met wat je nog wil doen, dan gaan wij dat samen waar maken. Hoe klinkt dat?" vroeg ik daarna. Louis verdiende de wereld, maar dan moest hij die wel eerst met eigen ogen zien. Of ik tegen die tijd al mijn zicht had kon me niet schelen, het ging om hem en niet mij. Hij huiverde en ik hield hem automatisch dichter tegen me aan, om zacht over zijn rug te wrijven in de hoop hem te kunnen warmen. Misschien dat ik met Oud en Nieuw een extra deken voor hem mee kon smokkelen zodat hij de rest van de winterdagen door kon komen, dan had Louis toch dat beetje extra warmte ook als ik er niet was. "Natuurlijk, Lou," zei ik toen hij vroeg of ik thee voor hem wilde maken. Ik drukte een kus op zijn voorhoofd en maakte me daarna los uit zijn greep zodat ik het bed uit kon. Met nog een aai door zijn haar stond ik op en liep weer naar de keuken. Van de thee wist ik gelukkig wel waar het stond. Ik zocht naar het pakje thee met mijn vingers, waarna ik water in de ketel deed en die op het fornuis zetten en die aanstak met de aansteker. Ik deed alvast het theezakje in het kopje en wachtte tot het water kookte. Het duurde niet lang voor de fluitketel begon te gillen en ik het dampende water in de mok kon doen. Zonder moeite vermengde de thee zich met het water en ik zette de ketel terug, om het theezakje weg te gooide en met de beker warme vloeistof naar de slaapkamer te lopen. "Kijk eens, beautiful," zei ik met een glimlach en kwam op de rand van het bed zitten zodat hij op zijn gemak overeind kon zitten en de mok overnemen, anders kon ik het nog op zijn nachtkastje zetten tot het een beetje was afgekoeld.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Harry kreeg een lachstuip toen ik zei dat Taylor Swift een blonde poedel was. Maar het was toch zo? Ze was blond en ze leek op een poedel en ze was naar mijn mening niet aardig. Harry wist heel goed hoe hij mij gefrustreerd kon doen maken, maar daarna maakte we het altijd weer goed, en dat was dan ook weer het leuke aan make-up seks. Toen Harry aan me vroeg of ik ooit in een pretpark was geweest, moest ik dat ontkennen en vertelde ik hem dat ik nog heel veel plekken wilde zien, waarop hij weer antwoordde dat ik het dan maar moest opschrijven en ik knikte. 'Dat klinkt goed' zei ik met een glimlach op mijn gezicht. Er ging een koude rilling door mijn lijf en ik kroop nog wat dichter tegen Harry aan en ik vroeg aan hem of hij thee voor me wilde maken en de schat die hij was, deed hij dat natuurlijk ook. Hij kuste mijn voorhoofd en ik streelde over z'n arm toen hij het bed uit stapte en zich naar de keuken begaf. Ik trok de dekens nog wat hoger op en ik sloot mijn ogen even. Toen ik mijn ogen weer opende stond Harry weer in de slaapkamer en ik wreef in m'n ogen, want ik had het gevoel dat ik even een paar minuten was weg geweest. 'Dank je wel mon cherie' zei ik met een een lichte glimlach op mijn gezicht en ik schoof omhoog en ging tegen leuning van het hoofdeinde zitten. Voorzichtig nam ik de mok van hem over en hield die dicht tegen me aan, voor de warmte. 'Je moet jezelf niet vergeten Harry' vertelde ik hem zachtjes, 'Ik vind het lief dat je voor me zorgt, maar niet jezelf vergeten, mijn liefste' Ik drukte een kus op z'n wang en ik kneep even in arm en legde toen mijn hoofd op zijn schouder. 'Je bent de liefste' vertelde ik hem toen stilletjes.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Het deed me glimlachten toen Louis instemde met mijn plan, mij leek het een goed idee, voor later dan. Voor nu was alles nog te instabiel, we kregen nog wel een moment dat het goed was. Hij vroeg me om thee voor hem te halen en wie was ik om dat mijn mooie jongen te weigeren, helemaal als hij het koud had. Met nog een kus op zijn voorhoofd ging ik richting de keuken, met een glimlach om zijn streling over mijn arm. Thee maken kostte gelukkig nooit teveel tijd en nadat de fluitketel deed alsof zijn keel werd doorgesneden kon ik het hete water in de mok doen en liet het theezakje zijn werd doen. Vervolgens gooide ik die weg en liep met de thee terug naar Louis. Ik kwam bij hem op het bed zitten en wachtte rustig tot hij zelf overeind kwam. "Geen probleem," antwoordde ik met een glimlach en hoorde hoe hij rechtop ging ging zitten, waarna ik de beker losliet toen ik voelde dat hij die overnam. Onverschillig haalde ik mijn schouders op toen hij zei dat ik mezelf niet moest vergeten. "Maak jij je nou maar druk om jezelf lieverd, ik red me wel. Ik ben niet zo zwak als ik overkom," drukte ik hem op het hart en sloeg een arm om zijn middel. Louis legde zijn hoofd tegen mijn schouder aan en ik zuchtte even. Als hij niet ziek was zou dit perfect, lekker knus bij elkaar en het appartement voor ons alleen. Maar hij was wel ziek en ik maakte me zorgen om hem, ik deed wat ik kon om hem zich beter te laten voelen. "Weet ik," zei ik met een brede grijns om de woorden dat ik de liefste was. Een beetje eigendunk op zijn tijd kon wel. "Maar jij bent de dapperste, je hebt geen idee hoeveel respect ik heb voor wat je hier iedere dag weer klaarspeelt. Toen ik je pas net kende keek ik gigantisch tegen je op, je was mijn grote voorbeeld en dat ben je nog steeds," vertelde ik hem en veegde een paar haren weg uit zijn gezicht. Ik wist nog wel wat ik toen dacht, in mijn ogen was hij een van de sterkste personen die ik kende en omdat dat de periode was dat ik begon met mijn vrijwilligerswerk hier leerde ik door hem wat hard werken pas echt inhield. Zonder het te weten had hij me een aantal heel belangrijke dingen geleerd.

Because I love him, do I need another reason?