Oxford Acadamy • TussenSpeelTopic - Speeltopics

Haai,
Omdat TheHorcrux nu al langer dan 24 uur niet meer online is geweest en het speeltopic is volgespamt, open ik dit topic.
DIT IS GEEN OFFICIEEL SPEEL TOPIC.
Alleen maar tijdelijk zodat we verder kunnen schrijven. Alleen Rowena mag topics aanmaken, en ik wil de regel dan ook niet breken, maar we zijn allemaal zo enthousiast... daarom hoop ik dat het niet erg is dat ik een tussentopic open.

---

“A queen will always turn pain into power.”

"JEZUS!" Roept Phubar door het lokaal heen.
"MAG IK DAN HELEMAAL GEEN VRIENDEN HEBBEN OFZO? RUZIE VIND IK AL ERG GENOEG! DAT LILY NOU ZO JALOERS IS DAT ZE SILENA EN JUNE MOET MANIPULEREN, IS AL ERG GENOEG! MAAR BLIJKBAAR WILT IEDEREEN DAT IK OVER HET KOOKPUNT HEEN GA; BLIJKBAAR WILT IEDEREEN DAT IK HET NIET MEER HOUD. NOU, HIER KRIJGEN JULLIE JULLIE ZIN!" Schreeuwt hij door het lokaal en hij trapt zijn stoel omver en zet hem vervolgens weer recht.
"Phubar. Er uit!" Zeg ik elke lettergreep duidelijk uitsprekend terwijl ik naar de deur wijs.

---

-

Opeen begint Max te schreeuwen. Waar ik stikken toch wel een beetje van schrik. Over het algemeen is hij nogal rustig. "JEZUS!' roep ik door het lokaal heen. Iedereen stopt met praten en staart me verbaasd aan. 'MAG IK DAN HELEMAAL GEEN VRIENDEN HEBBEN OFZO? RUZIE VIND IK AL ERG GENOEG! DAT LILY NOU ZO JALOERS IS DAT ZE SILENA EN JUNE MOET MANIPULEREN, IS AL ERG GENOEG! MAAR BLIJKBAAR WILT IEDEREEN DAT IK OVER HET KOOKPUNT HEEN GA; BLIJKBAAR WILT IEDEREEN DAT IK HET NIET MEER HOUD. NOU, HIER KRIJGEN JULLIE JULLIE ZIN!" Boem. "Phubar. Er uit!" roept Adams woedend en ik volg Max de klas uit. Als ik langs Brad loop schenk ik hem nog snel een klein glimlachje. Niet echt leuk, zo'n eerste dag. "Max! Doe is effe rustig!" roep ik terug en ik loop naar hem toe. "Rustig jij." zeg ik, en ik houd hem bij zijn schouders vast, aangezien hij nog helemaal trilt. Ik wist het wel, hij kan wel acteren.

[ bericht aangepast op 18 dec 2014 - 22:25 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Max Veran Phubar

Woedend loop ik het klaslokaal uit. Het kan me allemaal niets meer schelen.
'Max! Doe is effe rustig!'
Het is Silena. Ik antwoord niet, maar ik blijf wel stil staan.
'Rustig jij,' zegt ze, en ze houdt me vast.
Meer aanleiding heb ik niet nodig om haar stevig te omhelzen. Silena is er altijd voor me. Weer een goede reden waarom ik zo van haar hou.
'Sorry,' zeg ik alleen maar.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Lewis Mercendes

Naast het feit dat er iemand aan komt vliegen is er niets bijzonders aan de hand in het begin van de les. Adams begint over groepjes en ik zit met June en Lily. Dat zijn toevallig nou net de twee personen die ik wil laten zien dat ik ook aardig ben. Ik weet niet of ik geluk heb of juist niet. Als ik naar June kijk zie ik dat haar gezicht net lijkt op een rotte aardappel en dat komt vast en zeker door mij. Dit gaat al helemaal de goede kant op.
"JEZUS!" wordt er dan ineens door het lokaal heen geroepen. Dat is Max. "MAG IK DAN HELEMAAL GEEN VRIENDEN HEBBEN OFZO? RUZIE VIND IK AL ERG GENOEG! DAT LILY NOU ZO JALOERS IS DAT ZE SILENA EN JUNE MOET MANIPULEREN, IS AL ERG GENOEG! MAAR BLIJKBAAR WILT IEDEREEN DAT IK OVER HET KOOKPUNT HEEN GA; BLIJKBAAR WILT IEDEREEN DAT IK HET NIET MEER HOUD. NOU, HIER KRIJGEN JULLIE JULLIE ZIN!" Zo, en ik moet maar geloven dat die ruzie nep is? Dan helpt dit daar dus niet echt heel goed bij. Na dat te hebben gezegd loopt Max weg en Silena rent erachter aan. Hebben die twee ook ruzie of nep ruzie of wat dan ook? Ik heb geen idee.

---

She was always looking for more..

Max lijkt even na te denken. En omhelst me vervolgens. Ik hou hem vast, wetend dat, als ik hem los zou laten, hij alleen maar onzekerder zou worden. Ik zucht. Ik hou van hem. "Sorry." rolt het over Max' lippen. "Geeft niet." zeg ik, en ik laat hem weer los. "Maar onthoud. We horen nu ruzie te hebben hé." die verdomde nep-ruzie ook. Maarja, je moet iets over hebben voor de grotste prank allertijden, en geloof me. Ik heb er veel voor over.

[ bericht aangepast op 19 dec 2014 - 11:14 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Max begon te schreeuwen en werd de klas uit gestuurd. In een automatisme was Brad achter hem aan gevlogen, al was er een meisje dat sneller was en al een heel gesprek met hem had gevoerd.
      'Maar onthoud. We horen nu ruzie te hebben hé.' Brandon fronste en sprong van zijn bezem, waarbij hij de deur van het klaslokaal dichtgooide. 'Zeg, ik wil niets onderbreken, maar ruzie maakt alles moeilijker dus je kan er net zo goed mee stoppen.' Hij had geen idee van wat hier gaande was.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Max Veran Phubar

'Geeft niet,' zegt Silena. Met een zucht laat ze me los. ' Maar onthoud. We horen nu ruzie te hebben hé.'
Het irriteert me steeds meer, die nepruzie. Maar het is nodig. Woehoe.
'Zeg, ik wil niets onderbreken,' klinkt het achter ons. Brad is achter ons aan gevlogen. 'Maar ruzie maakt alles moelijker dus je kan er net zo goed mee stoppen.'
Typisch Brad. Hij heeft geen idee wat er aan de hand is, maar toch probeert hij te helpen. Of zich er mee te bemoeien. Het is net hoe je het ziet.
'We hebben geen ruzie, Brad,' zeg ik met een zucht. 'Nep ruzie. Ik vertel het je later wel.'

---

“A queen will always turn pain into power.”

Brad was meegelopen, waar ik nu pas achter kom, en heeft blijkbaar mijn laatste zin gehoord. "Zeg, ik wil niets onderbreken, maar ruzie maakt alles moeilijker dus je kan er net zo goed mee stoppen" zegt hij. Max zegt iets tegen brad, met een zucht. Ik slaak een geïrriteerde zucht en draai me langzaam, op een hake, naar hem toe. Mijn armen leg ik over elkaar en eeen lichte grijns, die je kan zien als je goed kijkt, siert mijn gezicht. "Brad." zeg ik simpel, Mijn toon is redelijk koud. "In ons geval, is ruzie onze beste oplossing. Niet gemerkt dat, de vriendengroep waar Max altijd over schrijft, boos naar elkaar kijkt en elkaar probeert te ontwijken. Dát, heet nepruzie. En dat is op het moment onze beste oplossing, dus als je je er niet mee wilt bemoeien, graag." Ik zou hem opzich wel willen betrekken in het plan maar als ik eerlijk ben heb ik niet echt zin in Brad. Ik haal een wenkbrauw op en kijk hem verder emotieloos aan.

[ bericht aangepast op 19 dec 2014 - 11:38 ]

---

take me back to the basics and the simple life

De twee draaide zich naar hem toe. 'We hebben geen ruzie, Brad,' Hij fronste. Nu begreep hij het al niet meer. Brandon wilde duidelijkheid omdat hij anders in paniek raakte en uitleg zou voor hem dan ook fijn zijn. 'Nep ruzie. Ik vertel het je later wel.'
      'Brad.' Begon het meisje simpel. Ze had haar armen over elkaar geslagen en grijnsde op een manier waarop hij uitmaakte dat ze het zelf blijkbaar een geweldig plan vond. 'In ons geval, is ruzie onze beste oplossing. Niet gemerkt dat, de vriendengroep waar Max altijd over schrijft, boos naar elkaar kijkt en elkaar probeert te ontwijken. Dát, heet nepruzie. En dat is op het moment onze beste oplossing, dus als je je er niet mee wilt bemoeien, graag.' Nu was hij toch wel nieuwsgierig naar wat er aan de hand was, maar gezien het meisje een nogal hatelijke houding had besloot hij het later wel gewoon aan Max te vragen.
      'Oké dan.' Hij draaide zich al weer om om terug het lokaal in te lopen. Hij zou zichzelf wel gaan vermaken door wat tekeningetjes te maken in zijn schrift of Ace rond te laten lopen om paniek te zaaien. Hij zou wel zien, maar het meisje hoefde hij voorlopig niet te zien. Haar houding stond hem niet aan.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Max Veran Phubar

'Brad,' begint Silena simpel. Ze neemt haar shut-the-fuck-up houding aan. 'In ons geval, is ruzie onze beste oplossing. Niet gemerkt dat, de vriendengroep waar Max altijd over schrijft, boos naar elkaar kijkt en elkaar probeert te ontwijken. Dát, heet nepruzie. En dat is op het moment onze beste oplossing, dus als je je er niet mee wilt bemoeien, graag.'
Tot mijn grote verassing gaat Brad er niet tegen in. ' Oke dan.' en hij gaat het lokaal weer in.
'Jij kan wel terug de les in gaan, maar ik ben eruit gestuurd,' zeg ik alleen maar tegen Silena.

---

“A queen will always turn pain into power.”

"Oke dan." zegt Brad simpel en hij draait zich om, en loopt de klas weer in. "Jij kan wel terug de les in gaan, maar ik ben eruit gestuurd." zegt Max vervolgens tegen mij. Ik haal mijn schouders op. "Zie je later." ik blaas een kushandje en loop de klas weer in, om vervolgens weer plaats te nemen naast Mer.

---

take me back to the basics and the simple life

Max Veran Phubar

'Zie je later,' zegt ze, waarna ze me een kushandje toeblaast.
Dan sta ik dus helemaal alleen op de gang, niet zeker wetend wat ik nu moet doen. Uiteindelijk loop ik een beetje doelloos door het kasteel, wachtend tot het lesuur is afgelopen.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Nadat Phubar de gang is op gegaan en Paetrix hem is achterna gegaan komt ze de klas weer binnen lopen.
"Weet je zeker dat het een goed idee is om Phubar nu alleen te laten?" Zeg ik tegen haar.
"En misschien moeten Cleaver, Mecrendes en Hale ook even naar hem toe gaan. Jullie hebben geloof ik wat uit te praten" zeg ik nu tegen vier personen.

[ bericht aangepast op 19 dec 2014 - 12:53 ]

---

-

"Weet je zeker dat het een goed idee is om Phubar nu alleen te laten?" zegt Adams wanneer ik het lokaal in kom lopen. Ik bijt even op mijn lip. Nee, wil ik zeggen, maar we hebben 'ruzie' denk ik vervolgens. Dan kan ik niet leuk bij hem blijven, ik moet boos op hem zijn, ondanks dat dat nogal onmogelijk is. "En misschien moeten Cleaver, Mecrendes en Hale ook even naar hem toe gaan. Jullie hebben geloof ik wat uit te praten" Ik zucht en draai me op mijn hakken om, mijn tas bungelt al weer over mijn schouder. "Ja mevrouw." gelukkig is het wel geloofwaardig. Ondanks dat we bijna straf hadden bij Morrison, en Adams zich er ook al mee bemoeit, lukt het wel. En eigenlijk heb ik geen zin om zometeen half alleen te zitten tijdens de lunch. Misschien is het maar goed als we het 'uitpraten'. Dan kunnen we alsnog even socializen en wel gewoon bij elkaar zitten.

---

take me back to the basics and the simple life

Meer boos op zichzelf dan op de anderen liep hij het lokaal weer binnen. Om te verbergen wat hij werkelijk dacht liep hij met een halve grijns het lokaal weer binnen. Hij moest ook altijd wel minstens één iemand tegen zich werken. Als het op deze school net zo zou zijn als thuis en op de andere scholen waar hij had gezeten, was hij zo weer weg. Hij kon zich ook echt niet gewoon in een groep vormen zonder dat ze oordelen over hem moesten hebben. Zelfs Max leek net niet geweldig blij te zijn met het feit dat hij hen was gevolgd. Hij probeerde ook eens wat goed te doen.
      De enige plaatsen waren die achterin. Fijn. Nu was hij op zichzelf aangewezen ook. Toch ging hij voor de verandering maar eens braaf zitten. Niet dat hij van plan was op te letten, maar een beetje tekenen in je schrift was geen slecht plan.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.