Oxford Acadamy • TussenSpeelTopic - Speeltopics

Haai,
Omdat TheHorcrux nu al langer dan 24 uur niet meer online is geweest en het speeltopic is volgespamt, open ik dit topic.
DIT IS GEEN OFFICIEEL SPEEL TOPIC.
Alleen maar tijdelijk zodat we verder kunnen schrijven. Alleen Rowena mag topics aanmaken, en ik wil de regel dan ook niet breken, maar we zijn allemaal zo enthousiast... daarom hoop ik dat het niet erg is dat ik een tussentopic open.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Max Veran Phubar

'Altijd toch,' grinnikt Silena. 'Nou, Lil. Jij krijgt hetzelfde aan als ons, nee. Grapje. Ik heb een apart setje voor je. Je hoeft Kjellbergs kleding niet aan hoor,' vervolgt ze tegen Lily. 'Lily, June. Lopen jullie even mee?' vraagt ze dan, waarna ze de meisjes common room in marcheert. June en Lily volgen haar.
'Waar gaan we eigenlijk passen?' vraag ik Tommy, denkend aan het buitenhuisje die nu dicht is. En aan de kleedkamers waar Jones ons al eerder betrapt heeft.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Ik zie June een heel klein beetje blozen, wat me laat grinniken. Ze bloost bijna nooit, maar het heeft juist wel iets schattigs. Ze gaat met Lily en Silena naar boven eb lachend kijk ik haar na.
'Waar gaan we eigenlijk passen?' vraagt Max vervolgens. Onverschillig haal ik mijn schouders op.
"Waarschijnlijk in de kleedkamers of in het huisje. Dat moeten we dan alleen openbreken, maar we zouden hier niet op school zitten als een slot openbreken niet kan."

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Max Veran Phubar

Tommy haalt zijn schouders op, het is duidelijk geen probleem voor hem.
'Waarschijnlijk in de kleedkamers of in het huisje. Dat moeten we dan alleen openbreken, maar we zouden hier niet op school zitten als een slot openbreken niet kan,' zegt hij. De volledige waarheid.
'Het huisje lijkt me wel het beste,' zeg ik tegen hem. Ik kijk naar de deur van de common room, maar Silena, June en Lily zijn verdwenen.
'Ben je niet... bang,' zeg ik tegen Tommy, en ik spreek de woorden uit waar ik mee zat sinds het begin van de 'ruzie'. 'Dat Lily zich echt zo voelt? Zelfs al is het maar een klein beetje?'
Want hoe meer ik erover na denk, hoe logischer het lijkt dat Lily zich echt zo voelt.

---

“A queen will always turn pain into power.”

"Sure." Reageert June en met zijn drieën lopen we naar mijn kamer. "En waar heb je die kleren liggen?" Vraagt June niet veel later. Ik denk even na. Waar lagen ze ookalweer? Dan zie ik een tasje onder mijn kast uitpuilen. "Onder de kast." Zeg ik en ik pak drie tassen, een met schoenen, een met de jurken en een met de topjes. "Pakken jullie de andere twee?" Vraag ik aan June en Lily. De drie tassen bij elkaar zijn op zich niet zo zwaar, maar zometeen geef ik er ook eentje aan Tommy en Max. Zij mogen ook wel wat dragen. Ik wacht nog even op June en Lily.

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 11:25 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Robin McAdair
Jade zegt dat ze Transfigurations wel leuk vindt en dus meegaat. Over dat eerste deel ben ik heel verbaasd. Hoe kan je dat vak nou leuk vinden?
"Leuk? Dat is niet het woord dat ik zou gebruiken" zeg ik half-lachend. "Eerder verschrikkelijk, saai en tijdverspillend"
Ondertussen sta ik op om richting het lokaal te lopen. Als ik mijn tas wil pakken, staat hij er niet. Even denk ik dat een van die irritante eerstejaars hem meegenomen moet hebben, maar dan herinner ik me dat ik 's ochtend te lui was om mijn tas op te pakken omdat ik dan moest bukken en dat toch echt te veel moeite was.
"Hoe boos zou Adams worden als ik zonder spullen in de les verschijn?" vraag ik Jade. Ik heb dus echt geen zin om eerst mijn tas te moeten ophalen.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

June Mercendes

"Onder de kast." Antwoord Silena nadat ze even de kamer had rondgekeken. Ze pakt een paar tassen en vraagt of wij de andere twee pakken. Die pak ik dan ook en ik kan het niet laten om even te kijken wat erin zit. Bij elkaar zijn het echt wel veel tassen. Silena moet haar best echt wel hebben gedaan hiervoor. Gelijk heb ik er al zo super veel zin in dat ik echt niet kan wachten. Deze tas in mijn handen maakt onderdeel uit van het plan en dan zie ik het nu gelijk echt gebeuren. Het begint meer te worden dan iets in Silena's hoofd en dat maakt me echt heel erg enthausiast. Als ik nu toch bij die twee tassen ben pak ik er ook eentje die ik aan Lily geef.
"Zo, nu kunnen we wel weer gaan toch?" Vraag ik hun beiden vrolijk. Ik heb er gewoon zoveel zin in en ik wil zo echt gaan kijken wat Silena allemaal heeft gekocht. Dus dan moeten we nu wel gaan. We hebben maar een uurtje en dat uurtje wil ik graag nuttig gebruiken. Dus daarom wil ik zo snel mogelijk ergens heen, al weet ik niet waar we het beste heen kunnen gaan.

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 11:41 ]

---

She was always looking for more..

Nvm

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 11:42 ]

---

take me back to the basics and the simple life

"Het huisje lijkt me wel het beste." We zwijgen beiden, terwijl ik om me heen kijk. De Common Rooms lijken op elkaar; al is deze een stuk netter. "Ben je niet... bang dat Lily zich echt zo voelt? Zelfs al is het maar een klein beetje?" Ik kijk fronsend op. Eigenlijk heb ik er niet eens over nagedacht. Het was een toneelstukje, dus voor mij is het logisch dat ze het niet meent. Maar nu Max het zo zegt, klinkt het logisch. Max en Silena hebben hun momenten, ik en June hebben onze momenten. Ondanks dat het niet zo is, zou Lily zich wel kunnen voelen als een buitenstaander.
Ongemakkelijk krab ik op mijn achterhoofd. "Dan zou ze het toch wel gezegd hebben? June en Lily hebben dit weekend van alles gedaan, dacht ik." Toch klink en ben ik niet zeker van de zaak. Straks is het wel zo, straks heeft Lily het gevoel dat wij haar buitensluiten. "We ehm.. vragen het straks wel aan haar, oké.' Ik ben nooit zo goed met dit soort situaties, de situaties waarin je moet gaan inschatten en onderzoeken wat iemand denkt.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Max Veran Phubar

Tommy fronst, en krabt ongemakkelijk op zijn achterhoofd. 'Dat zou ze toch wel gezegd hebben? June en Lily hebben dit weekend van alles gedaan, dacht ik,' zegt hij. Maar erg zeker lijkt hij niet.
'We, ehm... vragen het straks wel, oké?' Ik knik. Het zou echt vervelend zijn als Lily zich zo zou voelen.
Er klinkt gestommel, en mijn blik wordt weer naar de Common Room getrokken. Hopelijk komen de meiden zo tevoorschijn.
Eigenlijk heb ik best wel veel zin in het plan. Om Kjellberg eens op haar plaats te zetten.
'Schieten jullie een beetje op?' roep ik naar de deur van de common room. 'Zo lang hebben we niet!'

---

“A queen will always turn pain into power.”

Ook June pakt de twee overige tassen en geeft er eentje aan Lily. "Zo, nu kunnen we wel weer gaan toch?" zegt June vrolijk. "Jupp." wanneer we naar beneden lopen hoor ik Max roepen. "Schieten jullie een beetje op? Zo lang hebben we niet!" Ik schud even met mij hoofd en trap de deur open, aangezien ik hem niet open kan doen met mijn handen. In de gang gekomen, geef ik Max en Tommy allebei een tas, de tas met de topjes heb ik zelf nog vast. Die weegt het minst. zij mogen mooi hakken en jurken dragen. Mijn wand houd ik in mijn rechterhand, de tas in de linker. "Oke, tijd om het buitenhuisje open te breken."

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 12:37 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Max Veran Phubar

Nog geen seconde later trapt Silena de deur open, met drie tassen in haar handen. Tommy en ik krijgen er bijde één in onze handen geduwd. Eventjes spiek ik in de tas, en zie dat hij is volgelade met schoenen. Zwaar is hij niet.
'Oke, tijd om het buitenhuisje open te breken.'
Silena marcheert richting de binnenplaats, waar het huisje staat.
'Lena, heb je zoveel tassen voor alleen maar wat kleding voor jullie en broeken voor de jongens?' vraag ik haar. Er moet vast nog wel meer in zitten dan alleen maar kleding.

---

“A queen will always turn pain into power.”

"Schieten jullie een beetje op?" roept Max vervolgens in de richting van de meiden boven. "Zo lang hebben we niet!" Als ze niet reageren, roep ik erachteraan.
"De les is over een half uur over ofzo, dus jullie moeten heel snel komen." Precies daarna lopen ze naar beneden en drukt Silena een tas in mijn handen.
"Oke, tijd om het buitenhuisje open te breken." Ik pak ook mijn wand en loop met haar mee.
"Denk je dat het met een makkelijke spreuk kan?" Dan maakt Max een volledig gepaste opmerking over de hoeveelheid kleding.
'Lena, heb je zoveel tassen voor alleen maar wat kleding voor jullie en broeken voor de jongens?' Ik grijns even en knik instemmend.
"Jullie zijn juist degene die weinig aan moeten."

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 12:52 ]

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

June Mercendes

"Jupp." Antwoord Silena en met elkaar lopen we weer terug naar de jongens.
"Schieten jullie een beetje op? Zo lang hebben we niet!" Roept Max als we er bijna zijn.
"De les is over een half uur over ofzo, dus jullie moeten heel snel komen." Roept Tommy erachteraan. Wat zijn die ongeduldig zeg. Net op dat moment zijn we bij ze aangekomen en Silena geeft Max en Tommy beiden een tas.
"Oke, tijd om het buitenhuisje open te breken." Zegt ze dan. Met z'n allen lopen we naar buiten. Ik hoop maar dat we niet worden gezien want dan zitten we echt in de problemen, zeker met onze tassen erbij waar we dan een verklaring voor moeten geven.
"Lena, heb je zoveel tassen voor alleen maar wat kleding voor jullie en broeken voor de jongens?" Vraagt Max dan, wat eigenlijk wel een goede vraag is.
"Jullie zijn juist degene die weinig aan moeten." Vervolgd Tommy.
"En daar ben je zeker maar al te blij om." Zeg ik een beetje lachend tegen hem. Ondertussen zijn we bij het buitenhuisje aangekomen en wacht ik maar af totdat Silena antwoord geeft op de vraag van Max en dat iemand het huisje openbreekt.

---

She was always looking for more..

"Lena, heb je zoveel tassen voor alleen maar wat kleding voor jullie en broeken voor de jongens?" Vraagt Max me.
"Jullie zijn juist degene die weinig aan moeten." Vervolgd Tommy niet veel later en hij grijnst. "En daar ben je zeker maar al te blij om." reageert June lacherig. We zijn nu bij he buitenhuisje aangekomen. Met een simpele spreuk haal ik het slot van de deur en houd ik de deur open. "Ja. In de tassen zit alleen maar kleding. Naja, en wat accessoires en make-up. Maar niet veel. Voornamelijk kleding." Ik trap de deur dicht als iedereen binnen is en verzamel de tassen, die ik vervolgens allemaal omkieper, een berg met hakken, jurken, topjes, broekjes en rokjes verschijnt op de, eerst nog lege, houten vloer. Ik grijns. De make-up en accessoires haal ik er tussen uit en leg ik op een hoop op het tafeltje. Vervolgens loop ik naar de deur om deze te vergrendelen, zo dat niemand er in kan, en doe ik de gordijnen dicht. Alhoewel er maar eentje dicht hoefde, de rest was al dicht. "En, zit er iets leuk tussen?" vraag ik grijnzend aan het kleine groepje. Eigenlijk is alle kleding kort. De rokjes komen, evenals de broekjes en jurkjes, net tot iets over je billen en de topjes bedekken nou niet bepaald veel huid. Maar ik houd er van. Zeker voor dit doel

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 13:27 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Max Veran Phubar

'Jullie zijn juist degene die weinig aan moeten,' grinnikt Tommy. 'En daar ben je zeker maar al te blij om,' zegt June.
Ondertussen zijn we bij het huisje aangekomen en opent Silena de deur. De tassen worden omgekiept en een enorme berg kleding verschijnt.
'En, zit er iets leuks tussen?' vraagt ze.
'Dit is wel leuk voor jou, Tommy,' zeg ik grinnikend, waarna ik hem een knalroze kort broekje toe gooi.

---

“A queen will always turn pain into power.”