Bloody Reunion • One Direction • Topic 01 - Speeltopics

Reality's overrated.

Liam Payne.
Op zijn vraag of ze een beetje goed had geslapen knikte ze bevestigend en vroeg daarna of hij ook goed had geslapen. 'Als een roosje' grinnikte hij zacht. 'Half drie' zei hij bevestigend. Het zou allemaal heel krap worden en uitgebreid afscheid nemen van zijn ouders kon hij dus niet, niet dat hij daar de behoefte aan had. Hij luisterde even naar haar toen ze hem de planning vertelde en hij knikte. 'Dat lijkt me een prima plan' zei hij uiteindelijk. Ze zouden zich moeten haasten en over enkele ogenblikken moesten ze al in de auto zitten. 'Dat is het verste weg' beantwoorde hij haar vraag, 'Dus laten we dat eerst maar doen inderdaad' Ze was inmiddels opgestaan en omdat ze niet wist hoe de kamer eruit zag botste ze tegen de lamp die daardoor bijna viel en daarna stootte ze haar knie. 'Oh, wacht maar' Hij stond op en pakte haar hand. 'Ik denk dat je, je wel even wilt opfrissen in de badkamer' zei hij zacht en heel voorzichtig liep hij naar de badkamer. 'Hier is de deur, voorzichtig voor het opstapje' Hij liet haar los zodat ze de de badkamer in kon lopen. 'Geef maar een gil als je me nodig hebt' Hij liep terug naar het bed en pakte z'n telefoon op en bestudeerde even de prijzen van de tickets. Hij zou niet bij haar kunnen zitten, maar hij zou die uurtjes wel overleven zonder haar. Hij zuchtte even en tikte toen het goedkoopste ticket aan. Nu was al een ding opgelost, straks maar z'n ouders onder ogen komen. Hij hoopte maar dat ze er niet al te veel drama van zouden gaan maken, Want wat ze ook zouden gaan zeggen, hij zou gaan, of ze het daar nou mee eens waren of niet.

'Darling, just hold on'

Rhozalynn "Rose", "Rosa" of "Rossi" Catriona Marron Rossi.

"Mooi," antwoorde ze toen hij grinnikte dat hij goed had geslapen. Hij vond het plan prima en stemde erop in, waarna hij haar naar de badkamer hielp. Ze greep nog snel en ietwat onhandig haar spullen van het kastje, bedankte hem en deed de badkamerdeur open, om voorzichtig de ruimte in te gaan en de deur weer te sluiten. Allereerst ging ze opzoek naar de wastafel en legde ze haar spulletjes even weg. Waarna ze zich opfriste en een hand door haar -haar haalde. Ze deed haar panty weer aan, net als de riem om haar middel, als laatste zette ze de zonnebril weer op haar neus en al snel was ze weer klaar. Ze ging de badkamer weer uit en ging opzoek naar het bed, om hier te gaan zitten. Haar vingers plukten met elkaar. "Denk je dat je ouders het oké vinden?" vroeg ze hem maar, ze wou niet voor problemen zorgen, of pijn. Hij moest ook niet enkel met haar meegaan voor haar, hij moest het zelf ook willen. Ze hoopte van wel, ondertussen begon ze zich er eigenlijk steeds meer op te verheugen. Na een lange tijd had ze weer ergens zin in en dat kwam door hem.

Reality's overrated.

Liam James Payne.
Hij begeleidde Rhozalynn naar de badkamer en nadat hij er zich van had verzekerd dat ze veilig was in die, niet al te grote ruimte, sloot hij de deur achter zich en liep terug naar het bed, die hij wat provisorisch opmaakte en zijn eigen spullen pakte. Hij zou straks nog wel even opfrissen, maar voor nu wachtte hij op Rhozalynn, De deur ging na een paar minuten weer open en het meisje kwam voorzichtig de badkamer uit en ging op zoek naar het bed, waarna ze die eenmaal gevonden had, daar op ging zitten. Ze vroeg aan hem wat zijn ouders daar van zouden vinden, dat hij met haar mee ging naar Italië en hij zuchtte even. 'Ze zullen het wel niet leuk vinden en zeggen dat het een impulsieve actie van mij is en dat ik na een paar dagen weer terug ben, maar ik wil het echt' Hij ging naast haar op het bed zitten en streek even zacht over haar arm. 'Ik ga voor jou daar naar toe en ik wil het echt. Ik wil echt naar Italie, het land ontdekken, jou opnieuw herontdekken, alles herontdekken' Hij glimlachte en stond weer op. 'Ik ga me even opfrissen' zei hij toen en hij liep naar de badkamer, waar hij even wat water in z'n gezicht gooide en naar zichzelf in de spiegel keek. 'Ik ben oud genoeg om op mijn eigen benen te staan' mompelde hij naar z'n eigen spiegelbeeld. Hij knikte en liep toen de badkamer uit. 'We kunnen gaan' Hij pakte haar hand vast en hij liep de hotelkamer uit, op weg naar buiten, bleef hij nog even bij de receptioniste staan en wisselde een paar beleefdheden met haar uit. 'Kom' Hij klemde zijn hand steviger om die van Rhozalynn heen en gingen naar buiten. 'Het is, gok ik, tien minuten lopen naar de auto' Anderhalf uur met haar in de auto, hij wist niet goed wat hij er van moest verwachten, maar als ze de gehele rit niks zou zeggen, dan zou het hem nog niks uitmaken.

'Darling, just hold on'

Rhozalynn Catriona Marron Rossi.

Hij gaf het antwoord dat zijn ouders het niet leuk zouden vinden, maar dat hij het echt wou, wat haar toch lichtelijk deed glimlachen, al vond ze het toch vervelend voor hem dat hij zijn land uit moest. Zacht streek hij over haar arm en zijn volgende woorden deden haar glimlachen, waarna ze knikte toen hij zei zich te gaan opfrissen. Terwijl hij weg was haalde ze een hand door haar -haar, waar ze al snel bleef zitten in de grote krullen, die waren gaan klitten. Al snel kwam Liam terug, om haar mee te nemen, het hotel uit. Ze liepen hand in hand en in haar ander had ze haar stok. "Oké," zei ze toen en ze liep met hem mee. "Mijn grootouders zullen wel even schrikken dat ik iemand terug naar huis heb genomen," zei ze. "Mijn grootmoeder zal je wel met vragen overladen en mijn grootvader zal je waarschijnlijk eerst negeren, maar als je gewoon jezelf bent zal hij vanzelf afkoelen en zal hij je geweldig vinden, hij is nou eenmaal een beetje beschermend." Misschien was het een probleem dat haar grootouders zo gelovig waren dat je amper elkaars hand vast mocht houden voor je getrouwd was. Het was gek hoe haar moeder met haar ouders haar jong had gekregen met een eigenlijk random man. Ze had haar dan ook niet zo zwaar gelovig opgevoed, al was ze wel gedoopt en kende ze de bijbel, pas toen ze naar mijn grootouders ging was ze bijna dagelijks rokjes gaan dragen en was ze wekelijks naar de kerk gegaan. Het had haar niet meer doen geloven, eerlijk gezegd had ze geen idee wat ze moest geloven. Misschien zou het haar helpen als ze in God zou geloven, zou het haar leiden en helpen, maar toch, ze wist het niet.

Reality's overrated.

Liam Payne.
Hij liep met Rhozalynn langs de receptie om de sleutel van de hotelkamer in te leveren en wisselde nog een paar beleefdheden met het meisje uit. Het was een ander meisje dan gisteravond, maar dat maakte niet uit. Na vandaag zou hij haar toch niet meer zien. Hij vertelde haar dat ze een paar minuten moesten lopen voor de auto en bleef haar hand vast houden. Het was eigenlijk een impulsieve beslissing van hem, om naar Italië te gaan, en zijn ouders zouden proberen het uit zijn hoofd te praten, maar hij kon nu niet meer terug en dat wilde hij ook niet. Hij wilde met Rhozalynn mee naar Italië, hij wilde haar helpen, opnieuw leren kennen en bovenal wilde hij dat ze hem weer opnieuw kon vertrouwen. Hij zou niet meer zo laf als hij was, weg rennen voor haar, hij had het haar beloofd en beloftes mocht je gewoon niet breken. 'Ik ben benieuwd, ik hoop dat ze me aardig gaan vinden' zei hij toen, toen ze over haar grootouders begon. Hij kon zich niet herinneren dat hij ze ooit had ontmoet. 'Ik ben eerlijk gezegd benieuwd naar je grootouders' zei hij toen met een glimlach, 'Ze helpen je tenslotte wel met allemaal dingen' Hij hield stil bij z'n auto, een bijzondere auto was het niet, gewoon een oude gedeukte Volvo, maar die nog wel reed als een zonnetje en daar ging het tenslotte om. 'Ze houden van je, daarom zullen ze wel beschermend over je zijn' verklaarde hij en hij opende de deur voor haar. 'Je kan instappen, pas op voor je hoofd' zei hij toch een beetje bezorgd. Toen hij zeker wist dat ze goed zat, liep hij om de auto heen en stapte toen zelf aan de bestuurderskant in. 'De gordel zit rechts van je' gaf hij aan en zelf klikte hij ook de gordel vast en daarna startte hij de auto. 'Nou, dan gaan we nu eerst maar naar mijn ouders en de benodigde spullen pakken' Hij keek even om zich heen, voordat hij het plekje verliet waar de auto had gestaan en voegde zich in het verkeer. 'Gaat het'? vroeg hij Rhozalynn toen, in gedachte nemend dat ze een ongeluk had gehad met een auto en dat auto's misschien niet bepaald een van haar lievelingsdingen waren.

'Darling, just hold on'

Rhozalynn "Rosa", "Rose" Catriona Marron Rossi.

Hij was benieuwd naar haar grootouders en hoopte dat ze hem aardig zouden vinden, waarna hij verklaarde dat ze van haar hielden en dat ze daarom zo beschermend over haar waren. Ze knikte, dat wist ze ja. Ondertussen waren ze bij zijn auto gestopt en ze hoorde hem de deur openen, waarna hij zei dat ze kon instappen en dat ze moest oppassen voor haar hoofd. Ze voelde met haar hand boven haar zodat ze een beetje wist hoe hoog het was en stapte toen voorzichtig in. Eenmaal zittend trok ze de deur dicht en ze hoorde dat hij hetzelfde deed, waarna hij haar vertelde dat de gordel rechts zat, die ze snel vond en dichtklikte. Niet veel later reden ze weg. Ineens vroeg hij aan haar of het ging en ze draaide haar hoofd, ze knikte. Ze wist waar hij het over had. "Ja, ik kan het me amper herinneren en ik moet zeggen dat auto's vooral op het begin benauwden, maar het gaat. Bedankt." Het was niet nodig, maar zijn bezorgdheid was wel lief, dat was het zeker. Ze was even stil en bedacht een vraag, misschien wat te persoonlijk. "Wat is jouw grootste angst?" Het zou vanuit het niets kunnen komen, maar dat deed het voor haar niet. Haar grootste angst was het verliezen van een ander zintuig of opnieuw geheugenverlies, ze had het al eenmaal meegemaakt en nee, het was absoluut niet leuk.

Reality's overrated.

Liam Payne.
Bij de auto aangekomen vertelde Liam dat ze moest uitkijken voor haar hoofd en hij hielp haar met instappen. Rhozalynn sloot zelf de deur en toen liep hij om de auto heen om aan de andere kant in te stappen. Hij vertelde haar dat de gordel recht van haar zat en hij pakte zijn eigen gordel en klikte die ook dicht. Hij startte de auto en keek even om zich heen voordat hij het stuur draaide en zo de openbare weg op reed en zich invoegde bij het overige verkeer. Na een stilte vreog aan haar of het ging en ze knikte en ze zei dat het ging en ze bedankt hem, waarschijnlijk omdat hij zo bezorgd over haar was. 'Mooi' zei hij met een scheve glimlach en zonder z'n ogen van de weg af te houden klopte hij zacht op haar knie. 'Niks te danken, ik wil graag dat je, je comfortabel voelt in de auto' gaf hij aan. Hij sloot z'n hand weer om het stuur en concentreerde zich weer op de weg. De vraag die ze daarna stelde, kwam vrij onverwachts en kort keek hij naar het meisje dat naast hem in de auto zat. 'Mijn grootste angst is het verliezen van dierbaren, waar ik veel van hou' zei hij toen, Hij hoefde er niet lang over na te denken, en hij wist dat hij het verkeerd bij Rhozalynn had gedaan, maar die fout zou hij niet nog een keer maken. 'En jij'? vroeg hij toen. Het was een persoonlijke vraag, maar dat was die van Rhozalynn ook geweest. Hij draaide de snelweg op en volgde de borden van Wolverhampton. 'Het is nog honderdtien kilometer naar Wolverhampton' vertelde hij haar, niet dat ze er misschien wat aan zou hebben, maar dan kon ze er zich op voorbereiden. De rit zou zeker anderhalf uur duren, dus misschien kon hij in de tijd die ze nu hadden, haar weer beter leren kennen.

'Darling, just hold on'

Rhozalynn "Rose" of "Rosa" Catriona Marron Rossi.

Het was een persoonlijke vraag en ze had ook niet verwacht dat hij het zou beantwoorden en al zeker zo eerlijk, maar dat deed hij wel. De vraag kwam terug. "Het verliezen van een ander zintuig en dan voornamelijk doof worden, of niks meer kunnen voelen op wat voor manier dan ook. En opnieuw aan geheugenverlies leiden." Ze was even stil. "Maar auto's eigenlijk ook een beetje, vooral als mensen onrustig rijden. En als ze drank op hebben stap ik niet in." Ze was even stil, ze moest er niet denken. Aan ander lichamelijk verlies niet, aan ander geheugenverlies niet, aan een ander autoongeluk niet. Ze was ook bang dat mensen erachter kwamen dat ze sneed, maar dat was een andere angst, een heel ander soort. Dat was geen echte angst, dat was iets waar niemand achter mocht komen, niet iets wat haar nachtmerries kon geven. Hij vermelde hoe ver het nog was naar Wolverhampton. "Oké," zei ze. Ze dacht even na, een andere vraag. "Waar denk jij in tien jaar te staan, realistisch gezien? En wat zou dat zijn als alles mogelijk was?" Dat vond ze ook een interessante vraag, het vertelde niet alleen over zijn dromen en plannen, zijn ambities, maar ook over zijn opti- of pessimisme en hoe down to earth hij was. Vragen als deze konden veel dingen over een mens zeggen, net als een stem, taalgebruik en lichaamshouding. Ze was benieuwd naar hem, wou meer over hem te weten komen, meer, opnieuw. Ja, eigenlijk kende ze hem pas twaalf uur, maar ze wist dat hij oprecht was toen hij zei dat hij en zij voor het ongeluk gelukkig waren, hij was geen gek en ze wou dit. Soms moet je een risico nemen, moet je doen wat je hart zegt. Het leven is te kort, dat was iets wat ze ondertussen had geleerd.

Reality's overrated.

Liam Payne.
Hij was verrast toen ze aan hem vroeg wat zijn grootste angst was en daar hoefde hij eigenlijk niet lang over na te denken. De mensen van wie hij hield, om die te verliezen, dat was zijn grootste angst. Hield hij ook van Rhozalynn? Natuurlijk, hij was nooit gestopt met van haar te houden, zelfs niet toen hij haar verlaten had, na haar was er geen meisje meer geweest en was altijd aan haar blijven denken, ondanks dat hij haar verlaten had. Hij vroeg de vraag aan haar terug en ze was bang om een ander zintuig te verliezen en ze was nog het meeste bang om doof te worden, maar geheugenverlies was er ook weer een van en hij knikte begrijpend. 'Ik begrijp het, ik kan er natuurlijk niet over mee praten, maar het lijkt me echt vreselijk als je op een dag niet meer kan zien of niet meer kan horen' Hij beet op z'n lip toen ze verder over auto's begon en als mensen onrustig reden en als ze drank op hadden, dan stapte ze niet in. 'Ik heb een hekel om te rijden als ik gedronken heb. Dan pak ik nog liever een taxi of ik ga naar een hotel, zoals gisteravond' Hij keek even in de spiegel en besloot toen dat hij de vrachtwagen voor zich wel in kon halen en dat deed hij dan ook en ging daarna weer op dezelfde baan rijden. 'Ik hoop dan een studie afgerond te hebben' beantwoordde hij haar vraag, 'Een goede baan, een leuk huis, misschien wel getrouwd en een paar koters' Hij grinnikte zachtjes. 'Zulke cliché antwoorden, maar ik weet nog niet welke studie ik leuk vind om te doen, ik woon nog steeds bij m'n ouders en die zien me ook liever gaan, denk ik' Hij zuchtte en keek kort naar het meisje naast zich. 'Zou ja, als de technologie het toe laat, zou je dan een operatie aan je ogen laten doen, dat je dan weer kan zien'? vroeg hij haar toen. Het was misschien een persoonlijke vraag, maar als hij te ver ging, dan kon ze hem dat altijd zeggen.

'Darling, just hold on'

Rhozalynn "Rosa", "Rose" of "Rossi" Catriona Marron Rossi.

Ze glimlachte toen hij zei dat hij een hekel had aan rijden met drank achter de kiezen en dan liever een taxi of een hotel pakt. Ze voelde dat de auto net iets sneller ging rijden en opzij week, om daarna weer terug te gaan en de snelheid weer naar het eerdere tempo terug te brengen, hij had iets ingehaald en het was een groot iets. Zijn antwoord op de volgende vraag was inderdaad cliché, maar dat betekende niet dat het een slecht antwoord was, het was een mooi antwoord dat niet onrealistisch was. Zijn vraag deed haar direct knikken. "Natuurlijk, mogelijke gevolgen of gevaren zouden me absoluut niet tegenhouden, geldproblemen enkel wel. Het zal vast enorm duur zijn en mijn moeder verdiend redelijk en ondanks dat zij weg is, springt ze bij, maar veel houden we niet over, ook niet met haar geld erbij." Ze haalde haar schouders op. "Maar dan zullen we net zo lang sparen tot het gaat lukken, dat weet ik zeker. Ze leggen nu alles opzij voor spullen om een soort studie enigszins mogelijk te maken, dat is meer dan ik ooit van ze had kunnen vragen." Volgende onderwerp. "Wat wil je het liefst worden, het allerliefst, wat is je jongensdroom, wat kriebelt er? Er moet toch iets zijn? Of wat wil je anders bereiken, wat is je doelen welke kant wil je op? Of weet je ook dat nog niet?" Hij gaat mij helpen, ik wil hem ook een soort van helpen, al is het maar door samen met hem een studie te zoeken. Nu ik er over nadenk, dat zal nog lastig worden in Italië, maar zijn studie gaat voor. Zijn leven en toekomst gaan voor en zodra hij weg wilt, al zegt hij het niet, of zodra er een andere reden is om weg te gaan voor hem zal ik hem laten gaan, hoe moeilijk dat ook zal zijn, ongetwijfeld.

Reality's overrated.

Liam Payne.
Zijn antwoord op haar vraag was eigenlijk best cliche, maar wilde iedereen niet dat ze een fijn leven kregen? Dat ze een man of een vrouw hadden waarmee ze s'avond moe en voldaan naast elkaar in bed konden liggen en wilde iedereen niet een leuk huis. Iedereen wilde wel wat, maar het was soms gewoon niet altijd mogelijk. Op zijn vraag knikte ze direct, er hield haar niets tegen, behalve de mogelijk geldproblemen en daar knikte hij begrijpend op. 'Zo'n operatie zal wel handen vol met geld zijn, als het zover is, dan maken we een fonds aan waar iedereen geld kan doneren' zei ik toen met een grinnik, al bedoelde ik het wel serieus. Ik zou er alles aan doen om haar te helpen, zelfs al ging het ten koste van mezelf. 'Als het zover is, dan komt het vast wel goed' Ik liet het stuur met een hand los en knikte bemoedigend op haar knie en legde daarna mijn hand weer veilig op het stuur. Hij beet op z'n lip toen ze vroeg wat mijn jongensdroom was, wat ik het liefste wilde worden, maar ik wilde zoveel en ik zag zoveel gevaren en hobbels op de weg, dat ik er gewoon niet eens aan begon. 'Ik wil een school oprichten voor mensen met een beperking' zei ik toen. Het was niet mijn jongensdroom van lang geleden, toen ik nog een kleine Liam was. Kleine Liam wilde bij de brandweer en toen kleine Liam groter werd, wilde hij piloot worden, maar die dromen waren al zo lang geleden en ik zat er al heel lang over na te denken om zo'n school op te richten. 'Ik heb onderzoek gedaan, wat ik daar voor nodig heb, om zoiets te kunnen doen' zei ik na een korte stilte, 'Ik heb er veel diploma's voor nodig, sowieso eerst een pabo-opleiding zodat ik zelf les kan geven, een management opleiding, zoveel bijkomende certificaten en dan moet de school nog gebouwd worden, ik moet een heel netwerk opbouwen' Ik zuchtte. 'Als ik daar alleen maar aan denk, dan loopt het lood in m'n schoenen en dan hou ik het liever bij m'n baantje in de supermarkt, maar ik weet dat ik dan nooit gelukkig zal zijn. Het werken met kinderen vind ik geweldig en ik vind het al helemaal geweldig als ik de beperkte kan helpen, maar al die dingen houden me tegen, al is dat het liefste wat ik wil doen' Ik moest even remmen voor een auto voor mij en kneep het stuur bijna fijn. Ik wilde haar helpen, maar ik had het gevoel dat zij mij ook wilde gaan helpen en dat waardeerde ik aan haar, want zij was gewoon de liefste.

'Darling, just hold on'

Rhozalynn "Rosa", "Rose", "Rossi" Catriona Marron Rossi.

Wat hij zei verraste haar, hij was nog liever dan ze dacht, ze kon het horen dat het niet enkel als grap bedoeld was, het ging nooit komen, maar het was lief. "Dankje, je bent lief." Het klopje op haar knie was lief bedoeld en ze bleef er ook rustig onder, maar als hij daarna niet snel zijn hand weer om het stuur had gelegd had het minder prettig gevoeld, onveiliger. Voornamelijk om de auto, maar ook wel een beetje omdat ze het een beetje spannend vond om met hem te zijn, ze kon hen samen niet meer herinneren, maar ook daarvoor was er een hoop uit haar geheugen verdwenen en ze wist dat ze wat vriendjes gehad had, maar het gevoel van handen, waar dan ook op haar lichaam, en lippen was ze gewoon kwijt. Ook zijn toekomstdroom is zo mooi, het deed haar opnieuw glimlachen. "Dat is een mooie wens." Ze hoorde hem verder aan, ze begreep het wel, maar moest je niet wat riskeren om ergens te komen? En als hij geen begin maakte ging het nooit lukken. "Je kan gewoon met je pabo beginnen," begon ze voorzichtig. "Je zou toch met de pabo kunnen beginnen. Het is een begin en ik weet zeker dat het je lukt, zolang je iets graag genoeg lukt moet alles kunnen. Behalve éénhoorns en vliegende tuinkabouters." Ze viel stil en slikte, hield ze hem niet tegen doordat hij meeging naar Italië? "Misschien kan je via internet een studie volgen. Je kan niet heel dicht in de buurt opleidingen volgen, maar je kan het meeste via internet en boeken doen en dan af en toe naar een belangrijk college of een examen. Liam? Je hoeft niet mee, hè. Al zitten we al in de auto, voel je niet verplicht."

Reality's overrated.

[Xiphias went Yareau.]

Reality's overrated.