[MSV] Het Instituut voor Bijzondere gevallen * 16 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Wil je ook met Masrl schrijven?

Every villain is a hero in his own mind.

Si!

Masrl zag Winnie veel te weinig, naar zijn mening, en hoewel hij wist dat ze het rustig aan wilde doen, werd hij er een beetje gek van dat ze steeds zoveel afstand hield. Het kwam vast door Cordelia, dacht hij grimmig, terwijl hij met zijn vleugel een klein steentje wegsloeg dat hij net in de lucht had gegooid. Zijn nieuwe gedaante begon hem behoorlijk de keel uit te hangen, juist omdat hij niet kon vliegen. Hij had al vaak geoefend zodat hij geen blauwtje zou lopen als Winnie hem het vliegen zou leren, maar dat was er tot nog toe niet van gekomen en dat frustreerde hem behoorlijk.
Hij ging op de rand van de fontein zitten en keek om zich heen. Er was geen kip op straat, omdat alle dorpelingen bang waren geworden, of dat nou voor de moordenaar was of voor de raad. Iedereen zat in het café of veilig thuis, omdat de kans dat daar iets gebeurde, het kleinste was. Onnozele halzen. Alsof het niet allang duidelijk dat de moordenaar het op de raad gemunt had. Al die regels waren alleen ingesteld uit zelfbescherming, want de raad gaf niks om de dorpelingen. Masrl kon het beleid hier wel enigszins waarderen: ieder voor zichzelf, dat was de mentaliteit. Een mentaliteit die overeenkwam met zijn eigen.
Wat bezielde hem om Emily's man te gaan spelen? Wat had hij gedacht toen hij probeerde de gelukkige huisman te zijn? Emily had een aantrekkingskracht op hem gehad, maar er waren zoveel vrouwen die dat hadden gehad. Hij kon zich nog steeds niet voorstellen dat hij echt had gedacht gelukkig te worden bij haar en dat was ook niet gebeurd.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Uiteindelijk liet Qako hen weer alleen. Hij zou de brief voor Cordelia meenemen en Kato slaakte een zucht.
'Misschien is het goed om iets te zoeken waarmee je je kunt verdedigen,' zei hij uiteindelijk aarzelend tegen Michelle. Fynx had al die tijd niets gezegd, maar daar zat Kato niet mee. Hij voelde zich veiliger als het beest hen met rust liet.
Hij keek Michelle aan, hij hoopte niet dat hij haar beledigde, maar ze zag er niet uit alsof ze plotseling scherpe klauwen zou krijgen of bovennatuurlijk sterk was. Het zag er bovendien naar uit dat ze hier nog wel even zaten en het was beter voor haar als ze zichzelf in veiligheid kon brengen wanneer hij er niet was. Hij kon haar niet altijd in de gaten houden.

[ bericht aangepast op 10 feb 2015 - 19:15 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Paul stond op het punt om te vertrekken en de Grecia's achter te laten. Hij wist niet meer hoe hij met hun gezelschap om moest gaan - hij was nooit goed geweest in grote groepen. Het was puur toeval - geluk of ongeluk, daar was hij nog niet uit - dat een klein zeemeerminmeisje naar hem toe kwam zwemmen en hem lachend bij zijn staart vastpakte. Hij knipperde verbaasd met zijn ogen en wist even niet wat hij moest doen, toen hij een stem hoorde die 'Quinty!' riep.
Hij herkende de zeemeermin direct. Met grote ogen staarde hij naar Allie, die eerst nog gefocust was op het meisje maar toen ze hem zag, net zo verbaasd terug keek. Paul wist niet wat hij moest zeggen en vroeg zich af of dit niet een heel rare droom was; Allie was vaker in zijn dromen opgedoken.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Erich wees naar het gevleugelde wezen een eindje verderop. 'Dat is hem. Jij kunt zijn lichaam overnemen.'

Every villain is a hero in his own mind.

Michelle wierp een blik rondom haar, maar ze wist niet zo goed waarmee ze zich zou kunnen verdedigen. Een stok? Een steen? Ze zag het niet zitten om constant een steen rond te zeulen, maar goede, stevige takken zaten hoog in de bomen en ze zou niet weten hoe ze die naar beneden zou moeten krijgen.
'Hmm,' mompelde ze uiteindelijk. 'Hopelijk komen we onderweg wat tegen.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Paul?' vroeg ze verbaasd. Ze pakte haar dochtertje bij de hand en zwom naar hem toe. Een grijns tekende haar lippen toen ze zag dat hij niet direct terugdeinsde, niet zoals hij in hun tienerjaren had gedaan.
'Wat leuk je te zien. Waar kom jij vandaan?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik ben met de Grecia's meegereisd, die hun dochters wilden opzoeken,' zei Paul, die nog steeds zijn verbazing niet kon verbergen. 'Woon jij hier ook? Met - je dochter?' Hij keek naar het meisje, dat zich probeerde los te maken uit Allies greep en nog steeds achter zijn staart aan wilde gaan.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Allie knikte. Ze liet Quinty los die naar Paul toe zwom en haar glimlach werd breder. Ook zij naderde hem wat meer om hem beter te kunnen bekijken. Ze wilde hem stiekem nog net zo graag als eerst en dat Olivier hier ergens was, kon haar niet eens schelen.
'Al een tijdje,' antwoordde ze. 'Wat een toeval zeg...' Ze slaakte een zucht en keek hem in de ogen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Paul knikte en wendde zijn blik af door het kleine meisje te volgen. 'Dus je hebt een man?' vroeg hij. Terwijl hij de woorden uitsprak, besefte hij hoe zijn vraag over moest komen en vloekte hij inwendig. Hij wilde haar geen verkeerde ideeën geven, want zelfs na zo'n lange tijd werd hij onwennig als hij haar zag. Ze was nog steeds even mooi, maar aan haar ondeugende blik te zien was ze verder ook weinig veranderd. Maar misschien had hij het mis.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Allie probeerde haar gezicht in de plooi te houden en besloot niet aan Oliver te denken. Even niet... Even geen gedoe.
'Nou ja... We zijn niet getrouwd of zo.' Nee, gelukkig niet, dacht ze. Oliver was geen zeemeerman... Ze besefte hoe anders hij eigenlijk was in vergelijking met Paul die veel meer overeen kwam met haar droombeeld van een man.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Haliae keek naar het wezen dat Emily zoveel pijn had gedaan. Ze probeerde er niet aan te denken dat hij misschien ook wel ergens een familie had en dat ze eigenlijk iemand het leven zou ontnemen. Het was geen moord, hield ze zichzelf voor. Dit wezen maakte misbruik van zijn eigenschappen en hij had Emily pijn gedaan. Haliae had altijd voor anderen klaargestaan en zij was dat lichaam veel meer waard dan hij.
Ze keek nog een keer naar Erich en haalde toen diep adem. Ze liep naar het wezen toe, dat met zijn vleugels flapperde en weer ging zitten toen ze hem naderde. Hij kon haar niet zien, maar toch probeerde Haliae geruisloos te zijn. Ze kon zijn gezicht zien toen ze dichtbij genoeg was dat ze hem zou kunnen aanraken als ze daartoe in staat was geweest en het voelde vreemd toen ze zijn lichaam inkroop. Ze had het nooit eerder gedaan - ze had het nooit eerder kunnen proberen, uit de angst dat ze iemand pijn zou doen. Al snel merkte ze dat haar bewegingen één werden met die van hem en even dacht ze dat het gelukt was, maar toen begon hij tegen te stribbelen. Ze kon af en toe de grond onder haar voeten voelen, maar bij vlagen verdween dat weer; het lichaam waar ze zich nu in bevond, was deels van haar en deels van de alien. Het verzette zich, maar Haliae verzette zich ook. Steeds voelde ze heel kort de lucht om haar heen waaien, het stampen van de vloer tegen haar voeten, en ze wilde dat gevoel niet weer kwijt. Te lang had ze niets gevoeld en het werd tijd dat ze weer ging voelen. Ze wilde niet meer terug.
Plotseling hield het tegenstribbelen op. Uit het niets keek ze door de ogen van het wezen waar ze bezit van had genomen, recht in de ogen van Erich. Ze voelde pijn in haar schouder. Haar mondhoeken krulden omhoog. Ze voelde pijn.
Met haar nieuwe hand gleed ze naar de plek waar de pijn vandaan kwam en toen ze haar hand weer terugtrok, zag ze dat er bloed op zat. Ze keek Erich opnieuw aan en begon daarna met haar handen haar lichaam af te tasten. Ze zat nog steeds in het mannenlichaam met vleugels en toen ze probeerde een stap te zetten, had ze moeite om evenwicht te houden. Ze viel op haar knieën; op haar rechterknie ontstond een wond. Ze kon er alleen maar vol geluk naar staren en genieten van de pijn die ze voelde aan haar knie, aan haar schouder. Ze voelde de wind langs haar lichaam waaien en toen ze twee stappen naar de fontein deed en haar hand erin stak, voelde ze het frisse water langs haar hand golven. Een gelukzalig gevoel verspreidde zich over haar hele lichaam en ze had zin om Erich te omhelzen van dankbaarheid, maar hield zich aan. Ze wist niet of ze haar nieuwe behuizing goed genoeg beheerste om dat te kunnen en bovendien leek hij haar niet een knuffelig type. Daarom zei ze hem drie keer dat ze hem eeuwig dankbaar was. Daarna vroeg ze hem of hij wist hoe ze haar gedaante zou kunnen veranderen naar haar eigen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Paul grinnikte. 'Jullie hebben alleen samen een kind.' Hij glimlachte naar het meisje, maar voelde zich wat ongemakkelijk toen het probeerde in zijn armen te klimmen. Hij wist nooit goed hoe hij met kinderen om moest gaan en zeker niet nu hij wist dat dit een kind van Allie was. 'Wonen jullie in het dorp? Of buiten het dorp in het water?' Hij kon zich niet zo goed voorstellen dat ze werkelijk in het dorp zou wonen, tenzij haar man - of vriend, ze waren ten slotte niet getrouwd - geen waterwezen was. Het meisje had echter gewoon een staart en leek geen andere eigenschappen te hebben dan zeemeermens-eigenschappen, dus hij zou niet weten met wat voor wezen ze dan samen moest zijn.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Allie wist dat ze de waarheid niet kon vertellen. Paul reisde met Emily's ouders. Het zou alles alleen maar veel te ingewikkeld maken.
'In zekere zin... ja.'
Ze glimlachte weer.
'Ik denk dat Quinty je wel lief vindt.'
Wat ze ook zouden zeggen. Dat Quinty niet haar eigen dochter was... Het kon Allie niets schelen. Ze hield zielsveel van het meisje en had lange tijd gedacht dat zij de enige dochter zou zijn die ze zou hebben, omdat ze geen kinderen kon krijgen. Gelukkig had Olivier haar nog een kind geschonken, dat nu veilig in het ei zat.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Quinty,' herhaalde Paul. Het meisje keek hem direct aan en begon toen tegen zijn borstkas te tikken met haar vuistjes. Aarzelend pakte hij haar vast en hield hij haar iets van zich vandaan, zodat hij haar beter kon bekijken. 'Hoe oud is ze?' vroeg hij, terwijl hij probeerde vergelijkingen te zoeken tussen Allie en het kleine meisje. Hij kwam tot de conclusie dat ze meer op haar vader moest lijken.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain