[MSV] Het Instituut voor Bijzondere gevallen * 16 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

Personages



Halfwolven


Waterwezens



Andere wezens


Inschrijftopic
Vorige schrijftopics: 1, 2, 3, 4, 5, 6. 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Kato, die zijn aandacht had gevestigd op een muis die tussen het gras zat en zijn oren poetste, reageerde niet meteen. hij veranderde in een wolf en plette het dier met zijn voorpoten voor het achter zijn kiezen verdween.
Toen zijn poten weer schoon waren en hij terug veranderd was, antwoordde hij:
'Mijn broer komt zo. Hij weet wat er binnen de muren is gebeurd en of we het kunnen maken om gewoon weer terug te komen.' Zelf dacht hi niet dat dat er al in zat, maar wie weet. Kato wist ook niet goed wat ze konden doen, behalve een goed onderkomen zoeken en zich daar een tijdje schuilhouden. Misschien verslapte de aandacht van de Raad en konden ze inderdaad ooit weer het dorp in.

---

Rodey merkte de onrustige sfeer in het dorp direct, al was er niet echt iets wat dat kon verklaren. Men leek gejaagder en nog beter op zijn hoede, waardoor hij dat zelf ook was. Als er weer een moord was gepleegd, zou het wel bekend worden, maar daar zag het niet naar uit. De moordenaar was nog in het dorp, dat wist hij zeker en die zou zich nu wel even gedeisd houden, zodat de Raad dacht dat ze gewonnen hadden en ze zich weer op andere dingen zouden concentreren. Dat zou hijzelf in ieder geval gedaan hebben.
Zipp zat op zijn schouders en keek om zich heen. Ook hij werd onrustig en Rodey wist dat zijn instinct nu de bovenhadnd voerde. Hij zou er onmiddelijk wat aan doen als hij zich écht onveilig zou voelen.

---

Athiabbe had helemaal geen zin om daar aan herinnerd te worden. Ze schudde daarom enkel haar hoofd en antwoordde dat ze wel verwachtte dat er nog steeds veel klanten zouden komen, al was het maar om elkaar ergens te ontmoeten en te kunnen bespreken wat er allemaal gebeurde. Als er na het vallen van de avond mensen aangehouden zouden worden omdat ze nog op straat waren, zou men de volgende dag meteen willen weten wie dat waren.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Dat denk ik ook ja,' zei Cordelia. Het onderwerp Wyatt was uitgesloten, merkte ze. 'Mijn familie is terug,' zei ze uiteindelijk. 'Ze willen het weer goedmaken met ons..'

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Oh,' zei Athiabbe, die wel van Cordelia's verstoorde relatie met haar ouders wist, maar het zich allemaal maar moeilijk voor kon stellen. 'Wil jij het ook goed maken?'

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Aan de ene kant wel, want ze zijn mijn ouders en ik heb ze al vijftien jaar lang moeten missen. Aan de andere kant blijft het zo dat ze Kato en onze kinderen monsters hebben genoemd. Ze hebben mij nooit gesteund met mijn relatie met Kato. Ze hebben hem nooit een kans gegeven, terwijl hij mij gelukkiger heeft gemaakt in dit leven dan wie dan ook. Dat doet gewoon pijn.'

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Michelle hoopte maar dat Kato's broer snel zou komen opdagen. Zou Cordelia ook meekomen om haar man te zien? Michelle was zich er pijnlijk bewust van dat niemand haar waarschijnlijk echt zou missen.

---

'Ze hebben het gewoon weggehaald,' viel Venomis met de deur in huis. Ze had al een tijdje hevig bij Emily op de deur staan bonzen en haar vriendin had eindelijk opengedaan. 'Volgens mij heeft geen kip het gezien.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat meen je niet!' Emily balde haar vuisten. De hele nacht had ze hierover gedroomd en dan bleek het voor niks geweest te zijn... De kick was verdwenen en had plaatsgemaakt voor teleurstelling. Ze had een risico genomen, maar het bleek voor niets te zijn... 'Dit kunnen we niet laten gebeuren. We moeten... meer doen.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Venomis knikte. 'Dat sowieso. Maar wat...'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Qako had een groot deel van de nacht over Javelin gewaakt, omdat ze pijn had en veel dorst had. Uiteindelijk was ze in slaap gevallen en Limany paste op haar zolang hij weg was. Hij wilde niet meteen naar zijn broer op zoek gaan, die eigenlijk al door zijn hoofd had gespookt sinds hij het huis verliet. Het zou te verdacht zijn als hij niet op zijn ronde werd aangetroffen door de andere wacht en hij wilde het risico niet lopen om er ook uitgezet te worden.
Toen het uiteindelijk tegen daglicht liep, was hij hen gaan zoeken. Hij doodde een klein zwijn en nam dat mee op zijn zoektocht. Het was niet moeilijk om zijn broer te vinden. Hij had twee keer even stilgehouden, was waarschijnlijk zelfs de rivier in gegaan, mogelijk om te baden of te drinken en uiteindelijk had hij zijn toevlucht gezocht in een kleine grot. Daar, vlakbij, trof Qako hem aan, vergezeld door Michelle en een wezen dat Qako niet kende.
Hij liet het zwijn in het gras vallen en schudde zijn vacht uit voor hij zijn broertje in zich opnam. HIj leek vermoeid en bezorgd, maar dat kon Qako goed begrijpen. Waarschijnlijk was het vertrouwde gezicht voor hem precies de weerspiegeling van dat van hemzelf. Hij wist het eigenlijk wel zeker.
'Het spijt me,' zei hij, zodra hij kon spreken. 'Ik ben niet bij Cordelia geweest, maar ik geloof dat ze het goed maakt.'
Kato knikte toet zijn verbazing. 'Ze heeft me geschreven.' Hij haalde een stuk papier uit zijn gewaad dat voor Qako beschreven was met onbegrijpelijke tekens. 'Wil je haar dit geven?'
Qako knikte.
'Hoe gaat het met jullie?'
Kato haalde zijn schouders op. Ze hadden een slaapplaats, in ieder geval voor de komende paar nachten, en er was voedsel. Het leven hier verschilde amper van dat van thuis, behalve dat ze hier niet de dominante soort waren en ook zeker niet de sterkste.
'Hoe is het in het dorp?' Kato wilde veel liever weten wat er allemaal aan de hand was, dan dat hij over zichzelf sprak. Het leek hem vrij duidelijk hoe het hier ging, in de wildernis.
'De raad heeft een paar nieuwe regels ingesteld,' vertelde Qako met een zuur gezicht. 'Niemand mag na het vallen van de avond nog buiten zijn, behalve zij die de ronde moeten doen. Iedereen die wordt betrapt, wordt opgepakt en ondervraagd. De procedure om de poort te mogen passeren, is zwaarder geworden en eigenlijk wordt iedereen nog steeds verdacht. Vannacht was er wat onrust over een of andere tekst op een muur, maar ik heb het niet gezien en wie het gedaan heeft, is ook niet bekend. Het is zelfs al door iemand weggehaald.'

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Dan moet je dat tegen ze zeggen,' vond Athiabbe. 'Nu kan je het op zijn minst uitpraten.'

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ze zijn nooit echt bereid geweest om naar me te luisteren, laat staan Kato een kans te geven.'

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Athiabbe haalde haar schouders op.
'Het feit dat je twijfelt, zegt mij genoeg.'
Ze glimlachte bemoedigend.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia glimlachte flauwtjes. 'Emily wil denk ik niets meer met ze te maken hebben.'

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Michelle liet de woorden even op zich in werken. Blijkbaar was de Raad er helemaal niet zo van overtuigd dat ze schuldig waren. Of dachten ze soms dat ze een hele groepering hadden gevormd? Ze wist niet zo goed wat ze moest zeggen, gezien ze wel wist dat de man - die ze niet eens bij naam kende - hier voor Kato was.
'Wat een gedoe allemaal,' zuchtte ze, omdat zwijgen ook niet fijn voelde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Jij hoeft toch ook niet te doen wat Emily doet?'

---

Kato knikte.
'Ik ben Qako, trouwens,' zei zijn broer en hij wierp een nieuwsgierige blik op Michelle en Fynx. Het was een vreemd gezelschap, maar Qako was het intussen wel gewend dat Kato niet bevriend raakte met de meest doorsnee wezens.
'Ben jij ook een meermin?' vroeg hij aan MIchelle toen de anderen hun naam hadden genoemd.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Emily was niet goed in het rebelse denken. Ze was één keer ergens tegen in opstand gekomen en dat was tegen haar ouders geweest, wat geleid had tot een eenzaam bestaan van drie jaar. Sindsdien had ze zich netjes aan alle regels gehouden, maar dat kwam omdat de regels op het instituut zo soepel waren geweest. Ze was echter nooit echt goed geweest in het luisteren naar andermans adviezen. Ze was meerdere malen in de problemen gekomen doordat ze haar nieuwsgierigheid niet had kunnen bedwingen en ze zou inmiddels beter moeten weten.
Maar nu was de situatie anders. Nu waren er regels opgesteld die simpelweg oneerlijk waren, werden er mensen gestraft die geen straf verdienden... Het was was genoeg. Het kon zo niet langer.
Ze haalde Maerle uit haar wiegje en zette haar op de grond. Het meisje kroop direct naar Ariana toe, die niet echt goed leek te weten hoe ze er mee om moest gaan. 'We moeten de raad pakken,' zei ze ten slotte. 'We moeten ervoor zorgen dat zij niet door kunnen gaan met wat ze nu doen. We moeten iets afpakken van hen waardoor ze... waardoor we ze raken. Zo hard, dat de rest van het dorp ook kan zien dat ze kwetsbaar zijn.' Ze zuchtte. 'Ik heb alleen geen flauw benul hoe.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain