» The Wolves In Town » {300} » Wolf Pack » Speeltopic - Speeltopics

Elke stad heeft zo wel zijn eigen mythe. Zo heeft La Push de mythe dat er weerwolven hoedde in het kleine stadje. Zo heeft het vele mensen getrokken die het geheim willen ontdekken van de stad. Alleen is La Push niet de enige stad waar de weerwolven heersen over de stad. Ergens verscholen in Mallowhill, vlakbij La Push, heeft zich een nieuwe wolf pack gevestigd. Niemand wist er ooit van, tot er liefdes buiten de wolf pack ontstaan en er geen weg terug is dan het hun te vertellen. De leider van de pack is er niet blij mee dat het geheim wordt verspreidt. Toch moet hij het feit accepteren en de nieuwe leden een kans geven, maar zal het hun lukken om hun geheim binnen de pack te laten?


R o l l e n:
W o l f      p a c k:
- Aya Brooke Stark » 18 jr. » Reincarnate » 1
- Tatiana "Tatia" Quinn » 17 jr. » geleninja » 5
-

- Finn Zachary van Hohenheim » 18 jr. » Enchanter » 2
- Clyde Roy Mokamo » 19 jr. » Vivir » 5
- Jared Avalon » 20 jr. » Ephrya » 8 (Alpha)

M e n s e n:
- Lora Woods » 17 jr. » Vivir » 1
- Yasmin Yaela Oliveira » 19 jr. » Princesas » 3
- Gereserveerd voor Crissy

- Damon Cameron Morriss » 19 jr. » Reincarnate » 2
- Keith Layton Anderson » 18 jr. » Enchanter » 4
- Dante William Darbyshire » 19 jr. » Drifted » 7

R e l a t i e s:
-
-
-


R e g e l s:
-Alleen ik (Reincarnate) mag topics aanmaken!
-Max. 2 rollen p.p. toegestaan!
-RESERVATIES BLIJVEN 4 DAGEN STAAN! DAARNA WORDEN ZE VERWIJDERT!
-Geen gescheld of gepest! Na 2 waarschuwingen word je eruit gezet!
-Minimaal 300 woorden per stukje.
-Rollen uitgebreid inleveren en laten nakijken! GEEN PERFECTE MENSEN!
-Beheers alleen je eigen rol en niet dat van iemand anders! Jij hebt je eigen rol en daar bemoei je je ook mee!
-Problemen of vragen? Stuur een pb en leg het graag allemaal uit

[ bericht aangepast op 8 dec 2014 - 22:53 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Finn Zachary van Hohenheim.

Haar stem is lichtjes, onzeker. Als kerstklokjes in een kerstboom waar een kat constant mee aan het spelen is. Ze tinkelt haar woorden verder, alsof ze zelf geen idee heeft van wat hoe haar stem ook maar een beetje klinkt. "Dat maakt mij niet uit hoor. Wat voor u het handigste is. Maar morgenmiddag en vrijdagochtend is goed," vertelt ze me. Haar handen liggen over elkaar en knijpen zachtjes in elkaar bij ieder woord dat ze zegt. Waarschijnlijk heeft ze zelf niet eens door wat ze aan het doen is. Woods lijkt zelfs zo nerveus, dat zij mij nerveus maakt.
Iedere minieme ademhaling die ze maakt, ruik ik haar shampoo. Het is sterk, maar het is zoet. De juiste geurzoet, hetgeen wat ik uit kan staan.
Ik moet de neiging onderdrukken om te gaan grijnzen. Dat lijkt me een beetje onprofessioneel om te doen. Ik probeer mijn keel te schrapen. Een mislukte poging lijkt het, want geen geluid komt uit mijn keel. Ik word constant afgeleid door hoe warm ze me laat voelen van binnen. Ik snap het nog steeds niet, ik ben een stagair en zij een scholier. Dit hoort op geen enkele manier ook maar in mijn hoofd op te komen. "Okay goed... ik zal je noteren voor dinsdag drie uur en vrijdag om negen uur. Zorg dat je aanwezig bent, ik ben in ruimte 257."
Geen woorden komen uit haar keel. Ze wordt nerveus van míj. Als docent/leraar of hoe je me ook maar wil benoemen op deze school. Niet van de situatie. Geweldig. Emoties heb ik altijd al goed kunnen aflezen, al sinds ik met Jared omga. Maar bij haar lijkt het moeilijker te gaan.
"Zorg dat je iets hebt om over te spreken, neem daarmee ook de stof door die je wilt herhalen. Dan doen we dinsdags biologie en vrijdags scheikunde. Begrepen?"
Het is niet mijn bedoeling om zo over te komen, maar het zit nou eenmaal in mijn karakter. Ik kan niet zo goed met dit soort dingen omgaan en dan ga ik me anders gedragen.

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man

Er werd allerlei informatie naar me gegooid. Alfa, wolfvorm, boom, appartement... pas als ik in de auto naar Jared's appartement zit, besef ik hoe raar deze situatie is. Ik ben vandaag in een wolf veranderd doordat ik in paniek raakte over het feit dat ik dacht dat mijn broer misschien dood gaat terwijl ik daar geen bewijs voor had, daarna zijn mijn beste vriend en een klasgenoot van mij ook in wolven veranderd en zijn we door de bossen gaan rennen tot Aya tegen een boom aan rende en haar poot brak. Nu waren we onderweg naar het appartement van de wolvenleider die ik niet kende en die iets aan de voet van Aya ging doen die waarschijnlijk binnen enkele dagen weer genezen zou zijn.
'Wil je me even knijpen?' vraag ik aan Clyde als we uit de auto stappen en Jared's appartementencomplex in lopen. 'Niet te hard graag.'

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Lora Woods

Pas als ik ben uitgepraat en wacht op zijn antwoord merk ik dat hij een beetje vreemd doet en kijkt. Ik kan alleen niet precies plaatsen wat het is. Het zou wel een één of andere vage bui zijn of zoiets. Niets bijzonders. Mensen over het algemeen doen soms gewoon raar, ik net zo goed als ieder ander.
"Okay goed... ik zal je noteren voor dinsdag drie uur en vrijdag om negen uur. Zorg dat je aanwezig bent, ik ben in ruimte 257." Ik knik even kort, maar verder weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen, al doe ik mijn best om iets te verzinnen. Met mijn vingers frummel ik een beetje aan de onderkant van mijn trui. Mijn ogen richt ik even op de grond, maar schieten gelijk weer terug naar hem als ik me bedenk dat het beleefder is om iemand aan te kijken. Toch kijk ik steeds maar weer weg van hem, zonder dat ik er iets aan kan doen. "Zorg dat je iets hebt om over te spreken, neem daarmee ook de stof door die je wilt herhalen. Dan doen we dinsdags biologie en vrijdags scheikunde. Begrepen?" Even schrik ik kort van de toon waarop hij praat, maar dat probeer ik niet te laten merken. Ik probeer mezelf snel weer te herstellen.
"Ja, is goed." Zeg ik kort. Mijn handen sla ik even over elkaar heen en laat ik daarna gelijk weer los hangen. Ik weet mezelf niet echt een houding te geven. "Fijne dag nog meneer." Zeg ik dan maar en snel draai ik me om waarna ik de deur uitloop en die weer op het zelfde kiertje zet als voordat ik was gekomen. Ik zucht even zodra ik buiten gehoorafstand ben. Dat ging echt super, of eerder gezegd het tegenovergestelde van dat.

{Clyde komt zo.}

---

She was always looking for more..

Clyde Roy Mokamo

"Misschien is dat wel een slim idee, we kunnen eventueel wel langs mijn appartement. Dan kunnen we direct wat aan Aya haar voet doen." Zegt Jared op mijn idee. Ik knik even kort.
"Oké, is goed." Zeg ik voordat ik de auto instap. In de auto voel ik me meteen al een stuk rustiger. Nu kan iemand ons nog maar moeilijk lastig vallen en vragen gaan stellen. Ook is Aya weer terecht en hoef ik me ook geen zorgen meer te maken over haar. Aan de andere kant voelt dit ook wel vreemd. Ik heb Jared ontzettend veel vaker in wolvenvorm gezien dan als mens. Aya zie ik natuurlijk altijd op school, maar ik praat dan ook ongeveer nooit met haar. Tatia is net veranderd, net toen ik het echt leuk vond om bevriend te zijn met een onwetend mens waarmee ik nooit hoef te praten over wolven. Dus niet. Daar komt nog bij dat het echt raar is om met vier wolven, waaronder de alpha, bij elkaar in mensenvorm te zijn. Dat gebeurd dan ook never nooit, laat staan op een schooldag onder schooltijd. Het had vast wel vreemder gekund. Het kan altijd vreemder. Als de auto stop wordt gezet stap ik uit. Ik neem aan dat Jared hier woont.
"Wil je me even knijpen?" Vraagt Tatia aan mij. Een klein lachje verschijnt op mijn gezicht. "Niet te hard graag." Vervolgt ze zichzelf. Voor haar zal dit vast nog veel vreemder zijn, zij heeft zoiets nog nooit meegemaakt. Ze had vast gedacht dat haar leven compleet normaal was. Alles behalve dat dus. Ze heeft nog wat tijd nodig om dit allemaal te verwerken, wat ik helemaal begrijp. Ik pak haar linker arm waar ik even zacht in knijp.
"Alsof dat zal helpen." Zeg ik haar.

---

She was always looking for more..

"Alsof dat zal helpen." Ik kan een draai met mijn ogen niet onderdrukken, want dat is zoo Clyde om te zeggen. Ik loop Jareds appartement in en ik weet niet wat ik verwacht had, maar er is een hond.
'Wat is zijn naam?! of haar naam? Is het altijd zo'n troep hier of heeft de hond dat gedaan?' Dat was niet echt beleefd, maar... 'Wat doet de alfa precies? Is dit een soort wolven clubhuis? We zouden zo een wolven filmavond moeten houden!' Dan valt mijn blik weer op Aya. 'O, shit! Ik heb EHBO gedaan, ik kan je been oplappen. Iemand haal warm water, doeken en verband!' Misschien was het niet zo handig om op mijn eerste dag de alfa al bevelen te geven. 'Alsjeblieft?'

[ bericht aangepast op 11 dec 2014 - 16:46 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

      Eenmaal bij zijn appartement gooide hij de deur open. Iemand had Aya mee naar boven geholpen en ze waren dus ook maar met de lift naar de vierde verdieping gegaan om naar nummer tweehonderd te lopen.
      'Wat is zijn naam?! Of haar naam? Is het altijd zo'n troep hier of heeft de hond dat gedaan?' Begon Tatia toen ze de kleine, witte huskypup rond zag wandelen. Het dier was inmiddels een paar maanden oud en kwam net tot onder Jared zijn knieën. 'Dat is Skipp, en waarschijnlijk heeft die inderdaad de troep gemaakt.' Hij gooide de deur in het slot en liep door de kleine gang. Rechtdoor was een deur naar de woonkamer, rechts een naar de keuken en aan de linkerkant was een deur naar zijn slaapkamer. Aan de keuken grensde een badkamer en er was in de woonkamer nog een deur naar zijn logeerkamer. Uit veel meer bestond het appartement niet en gezien de woonkamer de grootste ruimte was, liep hij daar heen.
      'Wat doet de Alpha precies? Is dit een soort wolven clubhuis? We zouden zo een wolven filmavond moeten houden!' Jared moest wel even lachen om alle vragen. In de hoek stond een hoekbank en daarnaast lag de mand van Skipp, met een bak vol speeltjes ernaast die nu grotendeels leeg was. Er stond een klein tafeltje voor de bank waar verderop nog een tv tegen de muur stond. Verder stond er nog een eettafel voor zo ongeveer zes personen, een lage kast en een kast in de hoek waar hij van alles in kon stoppen. 'Als Alpha neem ik voornamelijk de belangrijke beslissingen. Eigenlijk is het niet meer dan een beetje jullie rond commanderen,' hij glimlachte er half bij als teken dat het maar een grapje was. 'En nee, dit is gewoon mijn appartement. Ik vind het prima dat je hier rondhangt, maar het is geen clubhuis.'
      'O, shit! Ik heb EHBO gedaan, ik kan je been oplappen. Iemand haal warm water, doeken en verband!' Begon ze rond te commanderen. Ze had maar geluk, niet elke Alpha accepteerde het om gecommandeerd te worden. Gelukkig kon Jared heel wat hebben. 'Alsjeblieft?' Zei ze snel, als teken dat ze het niet zo bedoel had. 'Ik denk persoonlijk niet dat water en doeken nodig zijn. Er is geen wond, het is enkel gebroken. Het enige wat nodig is is de botten weer recht op elkaar trekken en het vast zetten zodat ze de kans krijgen goed te genezen.' Hij sprak alsof hij ervaring had, wat ergens ook wel waar was. Al was het dan met dieren in plaats van mensen.
      'Ik stuur Finn trouwens wel een bericht met wat er aan de hand is. Hij moet je wel ziek kunnen melden.' Zei hij tegen Aya terwijl hij zijn telefoon weer pakte en het nummer van Finn op zocht. Aya heeft wat problemen. Wolvendingen, het zou fijn zijn als je der ziek kon melden.

[ bericht aangepast op 11 dec 2014 - 20:16 ]

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Alles ging zo snel, dat ik bijna niet kon vatten wat er allemaal gebeurde. Nog voordat ik het zelf door had, zat ik al omgedraaid in de passagiersstoel en merkte dat we reden. Blijkbaar was er haast bij, want binnen no time waren we bij het apartement van Jared. Ik keek omhoog, terwijl ik slikte toen ik de trap zag. Dit zou een leuke klus worden met m'n gebroken voet, maar gelukkig hielp iemand me naar boven. Ik hinkte verder mee naar het apartement van Jared en maakte een piepend geluidje toen ik de huskypup Skipp zag. "OHH WAT EEN CUTEY!", Riep ik uit en probeerde te hurken, om de kleine te begroeten. Ik grinnikte zacht toen ik de ravage in de woonkamer zag. "Ach zo'n kleine schattige puppy kan toch niet zoveel schade aanrichten?, Zei ik half grinnikend en keek naar Skipp, die overdreven met zijn kont schudde, wat ik zag als kwispelen. Ik glimlachte zacht naar de kleine pup en hoorde Tatia praten over EHBO. Ik trok een wenkbrauw op en hinkte de woonkamer in. "Zo erg is het nou toch ook weer niet? Zo erg ziet mijn voet..", Zei ik, maar kapte al snel mijn zin af aangezien mijn voet en been onder de blauwe plekken zaten, waarvan de meeste al aan het weg waren gaan. Ik slikte en liet mezelf op een stoel zakken. "Ookal heb ik er eigenlijk een hekel aan EHBO enzo, maar in dit geval kan het niet anders.", Zei ik met een diepe zucht en stak mijn voet al half uit, terwijl ik naar de kleine Skipp keek. Eigenlijk was dit apartement best mooi en groot. Alleen door de troep zag het er nu uit als een varkensstal, maar aan de goedverzorgde Alpha te zien, was het meestal brandschoon..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

---

      Skipp rende de gang op, de keuken in en kwam vervolgens snel weer de woonkamer in gestormd. Hij liep Jared half omver en sprong vervolgens op de bank om op Aya haar schoot te gaan liggen. 'Het zal eens niet, als hij van je schoot af moet geef je hem maar een duw hoor.' Aya leek het wel best te vinden dus deed Jared er verder niets aan, terwijl hij naar de logeerkamer liep. Hij zocht in de kast naar de EHBO-doos die er moest liggen en liep er een paar minuten later mee terug, waarna hij naast Aya haar been op de grond ging zitten.
      'Dit kan pijn doen, maar niet schreeuwen wil je. Ik heb serieus een keer de bovenburen op m'n dak gehad toen Simon hier was omdat ze dachten dat ik hem vermoordde toen hij over Skipp heen was gevallen.' Hij grinnikte er even bij de gedachten aan het voorval met de andere stalhulp eerder het jaar. Vervolgens draaide hij zich zo dat hij goed bij het meisje haar voet kon en trok de botten eerst recht voor hij er werkelijk verband om heen bond en dat vast zette.
      'Goed. Probeer er zo normaal mogelijk op te lopen, over het algemeen geneest het dan wel sneller. Je kan het verband er gewoon van af halen als je denkt dat het wel gaat.' Skipp duwde hem vervolgens vol naar achteren door van Aya haar benen af vol op zijn borst te springen. Jared eindigde op zijn rug en keek naar de witte hond. 'Hallo hond,' hij duwde het beest zacht van zich af en ging vervolgens weer staan, waarbij hij de EHBO-doos op de tafel legde en wat haren van Skipp van zijn shirt haalde.
      'Moet iemand overigens wat te drinken? Jullie kunnen hier nog wel even blijven. Het is niet dat jullie direct de deur uit moeten.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Niet veel later dan dat ik al mijn papier heb ingevuld hoor ik mijn telefoon trillen in mijn leren tas. Met een luide zucht haal ik het ding uit mijn tas en lees ik het bericht dat Jared me had gestuurd; Aya heeft wat problemen. Wolvendingen, het zou fijn zijn als je der ziek kon melden. Mijn wenkbrauwen gaan omhoog... Aya, dus toch? In ieder geval zoek ik haar volledige naam op tussen mijn papieren. Na enige tijd heb ik het gevonden.
Met een grom werk ik me uit de meest oncomfortabele stoel ooit, serieus hoe kunnen docenten ooit overleven, en loop naar het prikbord. Ik hang de lijsten op van de bijlessen met een punaise. Waar iedereen moet zijn en wanneer is wel duidelijk. Ik zal niet meer aangesproken worden door overige studenten... die me zullen afleiden.
Langzaam glijden mijn gedachten weer af naar haar. Waarom?
Wild weet ik mijn hoofd te schudden, hierdoor lijkt de gedacht te vervagen. Even geen rare gedachten meer. Direct loop ik door naar de receptie. Een beetje ongeduldig wacht ik tot de receptioniste komt aan waggelen. "Hoe kan ik je helpen liefje?" vraagt ze. Haar woorden vertellen me dat ze denkt dat ik een scholier ben, hieraan erger ik me direct.
"Ik kom een van mijn leerlingen afmelden..." vertel ik haar. Mijn handen leg ik in elkaar op de balie neer, wachtend tot ze op haar computer begint te tikken. Direct kan ik het zweet op haar lichaam ruiken, nadeel van het wolf zijn. Je ruikt alles.
Een beetje angstig kijkt ze me aan voordat ze haar vingers inderdaad over het toetsenbord laat gaan. "De naam is?"
"Haar naam is Aya Stark, er was iets aan haar enkel en is naar de huisartsenpost gegaan." Verdere uitleg lijkt mij niet nodig. "Dankje." Zeg ik zonder conformatie van haar te krijgen. Ze regelt het wel.
Ik duw me van de balie af en loop richting de voordeur van de school. Ik zal Killian zo meteen wel uitlaten voordat mijn moeder thuiskomt, daarna zal ik bij Jared langsgaan. Ik weet dat hij alles wel onder controle heeft, maar als beta wil ik er toch altijd wel graag bij zijn.

[ bericht aangepast op 12 dec 2014 - 22:16 ]

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man

'Moet iemand overigens wat te drinken? Jullie kunnen hier nog wel even blijven. Het is niet dat jullie direct de deur uit moeten.' zei Jared.
'Ja lekker. Ik heb echt dorst,' zei ik direct. 'Heb je een glas sap of zo?' Ik keek om me heen en ging op de bank zitten. 'Hoe oud ben je eigenlijk? en hoe lang ben je al een wolf? Waarom ben jij de alfa? Wat doet een alfa precies? Zijn de wolven echt nodig?' Ik hield mijn mond even. Wow ik flapte alles uit wat in me opkwam. Ik moest heel moe zijn, of geschokt, of in de war... waarschijnlijk allebei. 'Hoe lang ben jij al een wolf?' vroeg ik Clyde. 'En hoe werkt dat gedachten ding nu precies? En imprenten is het verhaal van imprenten waar? Ik hield van dat verhaal!! Wacht zijn alle verhalen waar? En veranderen we nu elke volle maan? Of gewoon wanneer we willen? en... misschien moet ik jullie eerst mijn vragen laten beantwoorden voor ik nieuwe stel?'

[Sorry, dat het even duurde. Ben nu weer bijna helemaal beter]

[ bericht aangepast op 15 dec 2014 - 16:43 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

      Tatia ging rustig weer verder met al haar vragen nadat ze duidelijk had gemaakt dat ze wel wat sap wilde. 'Hoe oud ben je eigenlijk? En hoe lang ben je al een wolf? Waarom ben jij de Alpha? Wat doet een Alpha precies? Zijn de wolven echt nodig?' Ze hield haar mond even, al wist Jared niet of dat was omdat ze zich realiseerde dat ze echt heel veel vroeg omdat ze probeerde te bedenken hoe ze het volgende aantal vragen af zou vuren. Ze vroeg wat aan Clyde voor ze verder ging met haar algemene vragenronde. 'En hoe werkt dat gedachten ding nu precies? En Imprenten is het verhaal van imprenten waar? Ik hield van dat verhaal! Wacht, zijn alle verhalen waar? En veranderen we nu elke volle maan? Of gewoon wanneer we willen? En... Misschien moet ik jullie eerst mijn vragen laten beantwoorden voor ik nieuwe stel?' Jared grinnikte even en leunde iets tegen de kast waar de tv op stond.
      'Ik ben nu net twintig. Ik ben rond mijn zevende veranderd en heb destijds gefunctioneerd als Betá in het pack van mijn vader sinds mijn twaalfde tot ik er zelf een oprichtte..' Hij moest even nadenken. 'Als Alpha ben ik eigenlijk gewoon de leider, zorg er voor dat iedereen op tijd op de afgesproken plaatsen is, neem beslissingen. De titel klinkt als heel wat maar het valt op zich wel mee. Ik ben niet jullie baas of iets dergelijks.' Hij haalde even een hand door zijn haren terwijl hij Clyde de tijd gaf te antwoorden.
      'Dat verhaal ken ik niet eens, maar het zou ongetwijfeld waar zijn. En je kan veranderen wanneer je wilt, zolang je het maar niet waagt het in het openbaar te doen. Je krijgt rare blikken als je dat doet en kan alles en iedereen er aardig mee wegjagen. Doe dus maar niet, krijg je gezeik van.' Hij glimlachte even half. 'En inderdaad, tijdens volle maan verander je standaard.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Ik grinnikte zodra Skipp zijn plek had gevonden op mijn schoot. "Hoe zou ik nou zo'n klein schattig pluizig bolletje kunnen weigeren?", Zei ik met een grijns op mijn gezicht en bekeek Jared. "Ik zal het proberen..", Antwoordde ik en volgde Jared met mijn ogen toen hij bij mijn voet hurkte. Niet veel later merkte ik hoe sommige boten weer opnieuw braken en nu in hun oude positie werden gezet. Ik zette mezelf schrap, door de bank stevig vast te pakken. Mijn gezicht vertrok en ik moest mezelf inhouden om niet te schreeuwen of keihard te grommen. Gelukkig duurde het niet lang, anders had ik denk ik de bank gesloofd of gegild. Ik fronste, maar algauw maakte die plaats voor een ontspannen gezicht toen eenmaal er een stevige verband om mijn voet zat. Het voelde fijn en stevig om mijn voet.
      Ik knikte op toen Jared zei dat ik moest proberen er zoveel mogelijk op te lopen. "Een drankje doen klink wel goed, naar mijn idee.", Zei ik en vertrok even mijn gezicht toen ik erop probeerde te staan. Uiteindelijk plantte ik mezelf maar weer in de bank en keek Tatia aan met een grijns toen ze allerlei vragen op Jared afvuurde. "Ik denk wel dat het imprent verhaal waar is..", Zei ik zacht en mijn gedachtes dwaalden even weer af naar Dante. Het was raar hoe mijn hart een sprongetje maakte, toen ik aan hem dacht. Algauw bracht ik mezelf weer terug naar de realiteit, om niet al te vaak afwezig te lijken. Ik kneep m'n ogen lichtjes samen toen Jared had verteld dat hij al op z'n 7de was veranderd. Dat was wel heel erg jong. Ik was erg benieuwd naar het verhaal erachter..

[ bericht aangepast op 15 dec 2014 - 18:52 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Het kost me vandaag enige moeite om Killian mee te sleuren aan het lijntje. Blijkbaar heeft hij de onrust ook opgemerkt, plus nog een aantal onbekende geuren vliegen in het rond. Naast de geuren van de vele wagen die hier rondrijden en de vele bezweette mensen in hun warme truien. "Killian... kom nou." De hond kijkt me aan en loopt rigoureus de andere kant op. Eikel. "Killian, ik wil niet naar je grommen." Nadat ik verandert was, had Killian er enorm veel moeite mee dat hij niet meer de enigste hond in de familie was. Hij accepteert me, sinds ik hem onderdanig aan mij gemaakt heb. Als hij zichzelf niet in gareel wil houden, moet ik het doen. Door middel van te grommen.
Ik geniet er niet van, uiteraard, maar als hij niet wil luisteren, heb ik geen andere keus.
Ik had met mezelf afgesproken dat ik het wandelen zo snel mogelijk zou doen. Als Killian mee had gewerkt, zou ik meer tijd met mijn moeder kunnen besteden voordat ik langs Jared ga. "Killian." Ik knip in mijn vingers. De toon in mijn stem lijkt alles al te verraden. Schuldig kijkt hij mij aan en laat hij zijn hoofd hangen. Hij trippelt naar me toe en vlug geef ik hem een aai over zijn bol. Zijn snuit vindt de binnenkant van mijn hand en drukt zich er tegenaan. Een flauwe glimlach valt over mijn gezicht, voordat ik ons weer op omhoog werk om naar huis te gaan.
Met mijn riem nog in mijn handen, loop het ik appartementencomplex van Jared in. Ik weet niet meer hoe vaak ik hier wel niet ben geweest. Het is ijzig stil hier, met mijn leren tas nog op mijn schouder werk ik mijn weg richting zijn appartement. Ik hoor allerlei stemmen binnen, boven en onder komen. Het stoort me, maar toch krijg ik er enige informatie van binnen. Het ziet er niet naar uit dat ik ze zal storen wanneer ik nu binnenval.
Ik klop op de deur en wacht. De stemmen van achter de deur houden ook opeens stil. Wat gestommel en niet veel later hoor ik de deur van het slot gaan. "Goedemiddag!" zeg ik erg enthousiast wanneer de deur opengaat, zonder op te kijken loop ik al half naar binnen.

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man

Niet veel later hoor uk geklop op de deur en ik herken de geur vrijwel meteen. Ik fronste en werkte mezelf omhoog. "Ik ga wel.", Zei ik meteen en stromelde half richting de deur. Ondertussen zag ik dat Skipp al van Jared af was gegaan. "Zou ik een Cola mogen?", Vroeg ik ondertussen aan Jared en keek hem even aan over mijn schouder. Daarna opende ik de voordeur en zag ik daar meneer van Hohenheim staan, aka Finn. Het voelde voor mij erg raar om hem bij z'n voornaam te noemen, aangezien hij een leraar/ stagiar was. Ik keek Finn na toen hij eenmaal naar binnen liep, zonder echt naar me te kijken. "Ook hallo..", Zei ik en trok een wenkbrauw op toen ik de deur dicht gooide. Voorzichtig probeerde ik op m'n voet te lopen en mijn weg terug, naar mijn plekje op de bank, te vinden. Ik kreunde heel even toen ik mezelf op de bank liet zakken. Het voelde niet bepaald fijn met zo'n voet. Ik beet op m'n lip en probeerde de pijn weg te denken. Ik haalde nog eens diep adem om mezelf te kunnen kalmeren..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

---

      Het geklop op de deur deed hem opkijken. Inmiddels was hijzelf naar de keuken gelopen om voor iedereen wat in te schenken, maar toen hij de stem van Aya hoorde bleef hij al weer staan. 'Ik ga wel,' Halverwege de gang vroeg ze nog snel om een cola voor ze doorliep en de deur opende.
      'Goedemiddag!' Jared zette net de fles cola en het pak sap weer terug in de koelkast toen hij de stem van Finn hoorde. 'Hallo!' Hij verscheen in de deuropening die vanaf de keuken naar de gang ging. 'Wie zei dat je hier welkom was, Finn?' Hij grijnsde half als teken dat het sarcastisch was bedoelt. 'Niemand heeft gezegd dat ik jou in mijn appartement wilde.' Vervolgens pakte hij de glazen en liep hij naar de woonkamer toe, waarna hij ze op tafel zette.
      'Maar oké, als je wat te drinken moet weet je waar het staat.' Skipp was inmiddels naar de hond van Finn toe gerend en Aya had zich weer op de bank geplaatst. Het kwam eigenlijk niet vaak voor dat hij zoveel mensen in zijn huis had, laat staan weerwolven. Zijn telefoon, die op de kast lag, had inmiddels al meerdere keren hetzelfde deuntje uitgeslagen als teken dat hij een bericht had en snel zette Jared het ding op stil. Verschrikkelijk.
      Jared liep weer naar de rest en ging op de bank zitten, terwijl hij even kort om zich heen keek. Het was echt een troep hier, maar hij zou zo wel opruimen als ze weg waren. Het had nu toch geen nut met een energiebom van een Skipp.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.