» The Wolves In Town » {300} » Wolf Pack » Speeltopic - Speeltopics

Elke stad heeft zo wel zijn eigen mythe. Zo heeft La Push de mythe dat er weerwolven hoedde in het kleine stadje. Zo heeft het vele mensen getrokken die het geheim willen ontdekken van de stad. Alleen is La Push niet de enige stad waar de weerwolven heersen over de stad. Ergens verscholen in Mallowhill, vlakbij La Push, heeft zich een nieuwe wolf pack gevestigd. Niemand wist er ooit van, tot er liefdes buiten de wolf pack ontstaan en er geen weg terug is dan het hun te vertellen. De leider van de pack is er niet blij mee dat het geheim wordt verspreidt. Toch moet hij het feit accepteren en de nieuwe leden een kans geven, maar zal het hun lukken om hun geheim binnen de pack te laten?


R o l l e n:
W o l f      p a c k:
- Aya Brooke Stark » 18 jr. » Reincarnate » 1
- Tatiana "Tatia" Quinn » 17 jr. » geleninja » 5
-

- Finn Zachary van Hohenheim » 18 jr. » Enchanter » 2
- Clyde Roy Mokamo » 19 jr. » Vivir » 5
- Jared Avalon » 20 jr. » Ephrya » 8 (Alpha)

M e n s e n:
- Lora Woods » 17 jr. » Vivir » 1
- Yasmin Yaela Oliveira » 19 jr. » Princesas » 3
- Gereserveerd voor Crissy

- Damon Cameron Morriss » 19 jr. » Reincarnate » 2
- Keith Layton Anderson » 18 jr. » Enchanter » 4
- Dante William Darbyshire » 19 jr. » Drifted » 7

R e l a t i e s:
-
-
-


R e g e l s:
-Alleen ik (Reincarnate) mag topics aanmaken!
-Max. 2 rollen p.p. toegestaan!
-RESERVATIES BLIJVEN 4 DAGEN STAAN! DAARNA WORDEN ZE VERWIJDERT!
-Geen gescheld of gepest! Na 2 waarschuwingen word je eruit gezet!
-Minimaal 300 woorden per stukje.
-Rollen uitgebreid inleveren en laten nakijken! GEEN PERFECTE MENSEN!
-Beheers alleen je eigen rol en niet dat van iemand anders! Jij hebt je eigen rol en daar bemoei je je ook mee!
-Problemen of vragen? Stuur een pb en leg het graag allemaal uit

[ bericht aangepast op 8 dec 2014 - 22:53 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

'Tatia, ik weet dat dit alles moeilijk en verwarrend is, maar pas alsjeblieft op met wat je doet en zegt. Ik wil niet dat je in de problemen raakt.' Ik kijk in zijn vriendelijke bruinen ogen en heb weer zin om te huilen. 'Maar hé, mijn eerste verandering was nou ook niet bepaald wat je noemt professioneel en ja, dronken worden kan nog steeds. Ik vraag me alleen af hoe verstandig het is. Maar je geeft maar een gil als ik je naar huis moet brengen of whatever.' Het is niet wat ik horen wil. Ik wil horen dat alles goed komt en dat mijn leven heel gemakkelijk zal zijn.
'Dankjewel,' zeg ik zachtjes terwijl ik langs hem heen liep. Ik voel me heel kwetsbaar als ik de woonkamer in loop met rode ogen en bloed op mijn handen en wangen. Ik ga zwijgend op de bank zitten en het enige wat ik kan bedenken is dat ik mezelf wil opsluiten in een kussenfort en in een kleur boek ga tekenen zoals ik vroeger deed toen alles nog simpel en leuk was.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

      'Dankjewel.' Zei ze zacht en liep langs hem heen. Jared stapte opzij zodat ze de deur niet open hoefde te gooien en zelf liep hij naar de keuken om te drinken voor haar te pakken. Hij had het haar nog steeds niet gegeven en ze zal vast nu wel wat kunnen gebruiken.
      Jared liep de keuken in en je kon Skipp horen vanaf de woonkamer. Het beest kwam met een snelle vaart de keuken in met Killian achter zich aan. De twee zette hun spelletje deels in de keuken, vervolgens in de gang weer voort en Jared trok een kastje open om een glas te pakken. Ondertussen draaide hij de kraan open, hij kon zich niet meer herinneren wat ze precies wilde drinken, dus gaf hij haar maar water.
      'Skipp!' Hij ging bijna onderuit toen het beest tegen zijn benen op knalde en verder rende. Hij pakte het glas en liep naar de woonkamer, waar hij zich naast Tatia op de bank liet zakken en haar het glas aan gaf. 'Hier, dit wilde je nog.' Hij glimlachte er even vriendelijk bij en wachtte tot ze het aan had gepakt.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

      Zachtjes tromelde ik met mijn vingers op de rand van de bank en zuchtte diep. Ik ondersteunde mijn hoofd met mijn arm en staarde voor me uit. Iedereen bleek wel in zijn eigen gesprek te zijn. Zoals Tatia met Jared, terwijl Clyde en Finn allebei diep in hun gedachtes waren verzonken leek wel. Ik rolde met mijn ogen en zuchtte. Uiteindelijk stond ik op en hinkte naar de gang, om mijn leren jas te pakken. Ik trok hem niet veel later aan en liep de deur uit. Ik pakte beide leuningen vast en werkte mezelf zo naar beneden. Het ging niet zo heel erg snel als normaal, maar ik kwam toch in een aardig tempo beneden. Ik had geen zin om nog boven te gaan zitten. Daar had ik op dit moment echt geen behoefte aan. Ik voelde me erg moeilijk snel ergens thuis. Ik zuchtte en sloeg mijn ogen even neer toen ik met beide benen weer op de grond stond. Ik probeerde zo veel mogelijk om ook op mijn andere voet te lopen. Ik opende de deur van de flat en hielp mezelf naar buiten. Ik keek naar de andere huisjes en oude gebouwtjes die hier in de buurt stonden. Gelukkig was dit dorpje niet heel groot, dus wis ik ongeveer waar ik was. Dit was vlakbij het strand, dus was het niet zo heel erg ver richting school en mijn auto. Ik keek om me heen en wist dat ik iets miste. 'Mijn rugzak!', Schoot er door mijn hoofd. Terugdenkend aan waar hij kon zijn, liep ik terug in de richting van school. Uiteindelijk wist ik het! Ik had hem per ongeluk op het bankje laten liggen waar Dante en ik hadden gezeten! Ik haalde opgelucht adem, dat ik wist waar hij was en vervolgde mijn weg richting de school

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Tatia Quinn

'Hier, dit wilde je nog.' Ik kijk op en zie dat Jared me een glas water aanreikt. Arya die naast me zit staat op van de bank en strompelt, sorry Arya kan je manier van lopen niet anders beschrijven op dit moment, naar de deur. Verbaasd kijk ik haar na terwijl ik naar het glas water grijp. Wat natuurlijk niet goed gaat. Het volgende moment is Arya de deur uit, zit Jared onder het water en ligt er een kapot glas op de grond.
'O, shi... sorry!' Ik krimp in elkaar en wacht tot er iets gebeuren gaat. God Jared moest me nu echt zat zijn. Eerst al dat gehuil en gezeur en nu dit. Geweldige eerste indruk.

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 17:12 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

      Tatia was te diep in gedachten verzonken om het glas goed vast te pakken, waardoor de inhoud ervan over hem heen ging. 'O, shit... Sorry!' Ze kromp in elkaar, er waarschijnlijk vanuit gaande dat hij nu kwaad zou zijn. Het glas was in ieder geval kapot, maar Jared maakte er zich niet heel druk over.
      'Maakt niet uit. Ik hoef nu in ieder geval niet meer te douchen.' Een groot deel van zijn shirt was inmiddels toch wel doorweekt en hij mocht blij zijn dat hij thuis was en zich dus gewoon om kon kleden. 'Ik gooi dit shirt gewoon in de was en trek een nieuwe aan, niets aan de hand.' Hij kwam overeind en begon maar eens met de grootste scherven van het glas op de tafel leggen voor hij de kleine scherven opzoog met de stofzuiger die nog in de hoek stond. De grotere scherven van het glas pakte hij vervolgens weer van de tafel en hij liep naar de keuken voor hij de dingen in de prullenbak gooide.
      Toen Jared eenmaal klaar was met opruimen liep hij naar zijn kamer. Hij deed het licht aan omdat hij anders niets kon zien en gooide de deur zicht als teken dat mensen maar beter niet binnen konden komen en hoopte maar dat ze dat zouden begrijpen. Vervolgens trok hij zijn shirt over zijn hoofd en zocht hij naar een schoon shirt in de kast.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Tatia Quinn

'Maakt niet uit. Ik hoef nu in ieder geval niet meer te douchen.' Ik gaf hem een zwak glimlachje en wilde mijn hulp aan bieden, maar hij begon al te werken. 'Ik gooi dit shirt gewoon in de was en trek een nieuwe aan, niets aan de hand.' Ik drentelde een beetje achter hem aan en probeerde te bedenken hoe ik dit weer goed kan maken. Het water moet van de bank af anders is het leer dadelijk lelijk. Een deur vliegt voor me dicht en zonder er verder over na te denken open ik hem weer.
'Heb je een handdoek?' vraag ik Jared als ik zijn slaapkamer in komt lopen. Hij staat zonder shirt in zijn kast te zoeken. Mijn mond valt zo'n beetje open als ik de littekens op zijn rug zie. Zonder er verder bij na te denken, god dat doe ik echt te vaak, loop ik op hem af en laat ik mijn vingers over de littekens glijden.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

      De deur vloog open en dat was het punt waar hij toch wel lichtelijk in paniek begon te raken. 'Heb je een handdoek?' Het bleef even stil en Jared kon niet veel anders doen dan zich om willen draaien, maar hij voelde haar hand al over zijn rug. Het zal eens niet, verdomme.
      'Ja, er liggen er een paar in de kast in de woonkamer.' Ongemakkelijk draaide hij zich haar kant op. Ze had de littekens gezien en hij wist dat er vragen over zouden komen, het was tenslotte Tatia. Toch deed hij alsof er niets aan de hand was met de hoop dat ze de hint zou begrijpen: hij wilde er niet over praten, maar als ze er naar zou vragen zou hij wel moeten antwoorden.

(Sorry, beetje kort )

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

'Ja, er liggen er een paar in de kast in de woonkamer,' zegt Jared en hij draaid zich langzaam naar me om.
Mijn mond ging al open voor een hele stroom van vragen, maar ik hou me in als ik zijn gezicht zie. Hij heeft zo'n breekbare blik in zijn ogen, dat ik direct mijn mond dicht klap.
Ik buig langs hem heen en pak een blauw shirt uit zijn kast.
'Deze kleur zal je goed staan,' zeg ik zachtjes en geef hem het shirt. Het voelt intiem om zo dicht bij hem te staan. Nu was ik half ontblote mannen wel gewend met drie oudere broers, maar met de kwetsbaarheid die we elkaar allebei getoond hadden maakte het zo veel meer. Ik boog voorover en plante een kus op zijn wang. Weer een van mijn ik dacht niet na momenten. 'Je hoeft niets te zeggen, maar ik ben wel hier.'

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 20:10 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

      Haar mond was al geopend om vragen te stellen, maar Jared schudde langzaam zijn hoofd als teken dat hij geen vragen wilde. 'Spreek er alsjeblieft niet over met de rest, niemand weet het. Ik wil niet dat ze zich druk gaan maken over niets. Alsjeblieft.'
      'Deze kleur zal je goed staan,' Zei ze zacht. Ze gaf hem een blauw shirt aan dat hij aanpakte en over zijn hoofd heen trok. 'Bedankt.' Hij glimlachte heel even licht. Normaal wist hij zich echt overal wel uit te praten en zijn zelfverzekerde houding te behouden, maar als iemand hem op welke manier dan ook maar herinnerde aan de littekens gingen zijn gedachten direct terug naar wat er een paar jaar eerder was gebeurd. Hoe erg hij het ook haatte, hij was er nog steeds niet overheen. 'Je hoeft niets te zeggen, maar ik ben wel hier.' Verder reageerde Jared er niet op, hij wilde niet praten en die kus was nogal onverwachts.

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 20:37 ]

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Jared zag er niet uit alsof hij er over wilde praten. Even aarzelde ik, maar toen liep ik langzaam naar de deur. Ik liet mijn blik nog even over hem heen glijden en toen besefte ik ineens. Ik had hem een kus gegeven... Gewoon negeren, hij zei er niets over en ik ook niet.
'Ik denk dat ik naar huis wil,' zei ik zachtjes. 'Dan ga ik eerst heel veel eten en dan ga ik slapen tot morgen ochtend en doen alsof de helft van de dingen die vandaag gebeurd zijn niet gebeurd zijn.' Ik haalde een hand door mijn haar. 'Zou je me alsjeblieft naar huis willen brengen?'

[Zullen we hierna doen dat het gewoon de volgende ochtend is en iedereen naar huis gegaan is. Want volgens mij wacht iedereen daar op]

[ bericht aangepast op 22 dec 2014 - 17:59 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

[Lijkt me wel een goed idee, anders blijven we zo in deze dag hangen..]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Ik werd een stuk later dan gewoonlijk en ik kreunde. Was mijn weker vergeten te zetten. Wel niemand anders was nog op, dus ik kon in ieder geval nog een stukje hardlopen. Ik zuchtte en stapte mijn bed uit. Het was donker in mijn kamer, maar ik had geen zin om het licht aan te doen. Ik greep wat sport kleding uit mijn kleding kast zonder echt te zien wat het was. Ik liep de badkamer in en besefte ineens hoe raar het was dat ik het niet koud had. Normaal had ik altijd kippenvel. Ik schudde mijn hoofd. Deed het licht van de badkamer aan en staarde stomverbaasd naar de tandenborstels die in het glas naast de wasbak stond, want wat ik daar zag waren twee kleuren die ik nog nooit van mijn leven gezien had. Ik denk dat de ene kleur rood was en de ander roze. Ik pakte stomverbaasd de tandenborstel op die ik aan de vorm herkende als die van mij. Mijn moeder had hem voor me gekocht dus waarschijnlijk was deze kleur roze. Ik kon er niet boos om zijn. Ik was genezen!! Ik was niet meer kleurenblind. Wow, dat wolf zijn had dus toch voordelen. Met een grijns trok ik snel mijn sportkleding aan.
Het bos was prachtig, nu ik ineens de kleur rood kon zien. De bloemen zagen er anders uit, de boomstammen zagen er anders uit. Verder had ik het niet koud terwijl ik een korte broek aan had, ook rende ik mijn gebruikelijke rondje een stuk sneller. Toen ik thuis kwam kreeg mijn moeder zo'n beetje een hartaanval toen ze me zag.
'Lieverd zo word je nog ziek!' Ze kwam naar me toe gehopt en legde haar hand op mijn voorhoofd. 'Je bent super warm!'
'Ik voel me prima,' zei ik grijnzend.
'Je zei gister dat je je niet goed voelde en dat je daarom je bed in ging,' zei ze streng. 'Terwijl je daarvoor meer at dan je broers samen!' Ik haalde mijn schouders op.
'Waarom ben je al wakker?' vroeg ik. Ze maakte een dramatisch naar haar gips voet. Mijn maag rommelde en ik ging snel naar boven om te douchen zodat ik daarna kon gaan ontbijten.

Tegen de tijd dat ik bij school aan kwam had ik veel vragen. (Ja, ik weet heel verrassend) Was die warmere lichaamstemperatuur een wolven ding? Was dat vele eten een wolf ding? Want serieus ik had zeven boterhammen op. Was die betere conditie ook een wolf ding, want dat was ergens gewoon oneerlijk.
Ik plofte neer op een van de bankjes daar en wachtte tot er iemand kwam die mijn vragen kon beantwoorden.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Mijn alarm komt binnen als een dreun tegen mijn hoofd. Iedere keer weer, verbaast me hoe erg het lawaai wel niet is dat van dat ding afkomt. Voor een mens is het eigenlijk al niet te houden, voor iemand met verhoogde sensoren is het daarentegen een geheel ander verhaal.
Na wachtlopen vannacht was ik weer in mijn bed gaan liggen. Wanneer ik me uitrek, merk ik dat ik tegen iets hard aan trap. Een grom komt uit de mond van Killian, en een kleine glimlach valt over mijn gelaat.
Ik til mezelf uit het bed en trek met enige moeite mijn kleding aan. Ik heb geen enkele aandrang om vandaag les te moeten gaan lopen. Het enige wat me nog een beetje lijkt te sturen is het feit dat ik vandaag les mag gaan geven aan Woods. Maar in tegenstelling daarvan, staat het feit dat zij deze aandrang niet of eerder nooit zal voelen. Moed zakt me in mijn schoenen wanneer ik mezelf en mijn hond naar beneden begeleidt.
"Goedemorgen mam," zeg ik. Een kus plant ik op haar wang terwijl ik het bord ei van haar overneem dat ze voor me had gemaakt.
"Ook goedemorgen aan jou, en here you go!" Niet veel later zet ze een mok koffie voor mijn neus neer. In een thermosbeker weliswaar, wat praktischer voor mij is. "Dank je!" zeg ik haar met mijn mond al vol ei. Ik heb nog minstens een uur om me naar school te verplaatsen, een pluspunt van het eerste uur geen les geven. Killian zit naast me, en geeft me om de drie minuten een zielige blik. Menseneten wil hij graag, ik zal het hem niet geven. Omdat ik weet dat dat niet goed is voor zijn gestel.
"Ik moet gaan!" De woorden komen pas uit mijn mond terwijl ik mijn lunch aan het inpakken ben. De boeken, krijtjes, pennen en papieren zitten al in mijn leren tas. "Ik zie je later vandaag wel, veel succes op het werk!"
En hierbij verlaat ik mijn ouderlijk huis, om nogmaals deze week scheikunde te moeten geven aan klassen die het overduidelijk weinig aangaan.

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man

---

      De volgende ochtend kwam Jared letterlijk zijn bed uit gerold. Hij duwde zichzelf en ging eerst douchen voor hij zichzelf in schone kleren hees. Eigenlijk was het helemaal geen geweldig idee te douchen voor hij naar stal moest, maar het maakte hem nu vrij weinig uit. In een oude rijbroek met zijn laarzen en een lichtblauwe trui er overheen kwam hij even later de keuken in om wat te gaan eten. Juist, de jongere van het pack zouden nu zo onderhand wel op school zitten. Hij nam een boterham met kaas en deed een poging tot Skipp aanlijnen terwijl hij het brood tussen zijn tanden klemde, gezien het een onmogelijke opgave was te willen eten terwijl hij zijn beide handen nodig had.
      Eenmaal buiten nam hij de tijd ondertussen fatsoenlijk te eten terwijl hij richting stal liep. Skipp liep wel vaker rond in de stallen en gezien hij vandaag nog betaald kreeg om te helpen, liep hij er tot die avond rond. Om zes uur zou hij zo ongeveer wel klaar zijn en dan had hij twee uur om zich om te kleden en naar zijn werk te gaan om vervolgens pas rond half twaalf thuis te zijn. Oftewel, hij had genoeg te doen.
      Eenmaal op stal dumpte hij zijn tas in zijn kluisje. Op het terrein zelf had hij Skipp al losgelaten en in de kantine keek hij kort op het rooster om te zien welke les zou rijden. Het was niet erg druk, voornamelijk groepslessen van kinderen met scholen die een dag vrij hadden of privélessen.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Ik keek uit over het schoolplein en besloot toen dat ik totaal geen zin had in school. Ik was gister toch ziek gemeld dus als ik vandaag niet naar school zou gaan zou niemand het merken. Ik liep zo onopmerkelijk mogelijk het schoolplein af en pakte mijn telefoon. Op google typte ik Jared Avalon, Mallowhill in. (Zijn naam had ik gister onder zijn deurbel gezien.) En al snel kwam ik op de website van de plaatselijke manege. Het was niet ver weg en ik begon er rustig heen te lopen. Onderweg liep ik langs een koffietent en haalde twee donuts en twee warme chocolade melk (want koffie is jak en ik wist niet of hoe Jared zijn koffie dronk en of hij wel koffie dronk). Ik vond het heerlijk om naar de wereld om me heen te kijken. Ik kon nu ook de kleur bruin zien (ja, die herkende ik doordat ik wist dat bomen, hout en chocolademelk bruin was).
Ik vond Jared op de manage en kon een grijns niet onderdrukken, toen ik zijn bruine haar zag. Ik kon hem nu pas echt goed zien, zoals hij er echt uit zag. 'Hé wolfman!!' riep ik naar hem toe. 'Zin in een donut?!'

[ bericht aangepast op 30 dec 2014 - 16:20 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.