» The Wolves In Town » {300} » Wolf Pack » Speeltopic - Speeltopics

Elke stad heeft zo wel zijn eigen mythe. Zo heeft La Push de mythe dat er weerwolven hoedde in het kleine stadje. Zo heeft het vele mensen getrokken die het geheim willen ontdekken van de stad. Alleen is La Push niet de enige stad waar de weerwolven heersen over de stad. Ergens verscholen in Mallowhill, vlakbij La Push, heeft zich een nieuwe wolf pack gevestigd. Niemand wist er ooit van, tot er liefdes buiten de wolf pack ontstaan en er geen weg terug is dan het hun te vertellen. De leider van de pack is er niet blij mee dat het geheim wordt verspreidt. Toch moet hij het feit accepteren en de nieuwe leden een kans geven, maar zal het hun lukken om hun geheim binnen de pack te laten?


R o l l e n:
W o l f      p a c k:
- Aya Brooke Stark » 18 jr. » Reincarnate » 1
- Tatiana "Tatia" Quinn » 17 jr. » geleninja » 5
-

- Finn Zachary van Hohenheim » 18 jr. » Enchanter » 2
- Clyde Roy Mokamo » 19 jr. » Vivir » 5
- Jared Avalon » 20 jr. » Ephrya » 8 (Alpha)

M e n s e n:
- Lora Woods » 17 jr. » Vivir » 1
- Yasmin Yaela Oliveira » 19 jr. » Princesas » 3
- Gereserveerd voor Crissy

- Damon Cameron Morriss » 19 jr. » Reincarnate » 2
- Keith Layton Anderson » 18 jr. » Enchanter » 4
- Dante William Darbyshire » 19 jr. » Drifted » 7

R e l a t i e s:
-
-
-


R e g e l s:
-Alleen ik (Reincarnate) mag topics aanmaken!
-Max. 2 rollen p.p. toegestaan!
-RESERVATIES BLIJVEN 4 DAGEN STAAN! DAARNA WORDEN ZE VERWIJDERT!
-Geen gescheld of gepest! Na 2 waarschuwingen word je eruit gezet!
-Minimaal 300 woorden per stukje.
-Rollen uitgebreid inleveren en laten nakijken! GEEN PERFECTE MENSEN!
-Beheers alleen je eigen rol en niet dat van iemand anders! Jij hebt je eigen rol en daar bemoei je je ook mee!
-Problemen of vragen? Stuur een pb en leg het graag allemaal uit

[ bericht aangepast op 8 dec 2014 - 22:53 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

---

      'Heeft dit iets te maken met...' Hij hoefde geen gedachten te kunnen lezen om te weten waar ze het over had. 'Ja, eigenlijk wel. Als je het op een andere manier zou bekijken.' Hij slikte even. Het voelde ergens vertrouwd het aan Tatia te vertellen. 'Als mijn vader niet dood was gegaan, had zijn vriendin geen zelfmoord gepleegd. Misschien was het makkelijker geweest als zij ook een mens was geweest, zoals mijn moeder was. Of als ze gewoon helemaal niet op elkaar ingeprent waren.' Hij zweeg. Meer hoefde ze niet te weten en hij ging er vanuit dat ze begreep dat hij het niet zou waarderen als ze er tegen de anderen over zou beginnen. 'Wel, ik hoop dan dat je nooit inprent en als je dat wel doet hij of zij niet eerder dan jij sterft.'
      'Wel, volgens mij wachten die kinderen op je met de lessen en ik wil wel zien hoe goed jij bent in paardrijden.' Ze begon te grijnzen. 'Oh, die kinderen worden geholpen door Simon en verder geeft Edward les, dus ik hoef enkel dit beest te rijden.' Hij stak zijn voeten in de beugels en nam de teugels. 'Weet dat als je van je paard valt ik het fotografeer en aan heel de roedel laat zien.' Vervolgens begon hij te lachen, in een poging alles wat hij net had gezegd weer te vergeten. 'Dat kan, of je neemt de foto vanuit de kantine waarbij ik op de grond zit omdat Desire me der af gebokt had.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

'Ja, eigenlijk wel. Als je het op een andere manier zou bekijken.' Hij slikte even. 'Als mijn vader niet dood was gegaan, had zijn vriendin geen zelfmoord gepleegd. Misschien was het makkelijker geweest als zij ook een mens was geweest, zoals mijn moeder was. Of als ze gewoon helemaal niet op elkaar ingeprent waren.' Ik voelde hoe iedere vrolijke emotie mijn lichaam verliet. God, wat moest ik daarmee. Hoe kon je iemand ooit met zo'n verdriet en verlies helpen?
Hij lachte even, een prachtig geluid, ook al haalde zijn lach zijn treurige bruine ogen niet. 'Dat kan, of je neemt de foto vanuit de kantine waarbij ik op de grond zit omdat Desire me der af gebokt had.'
'Wel misschien doe ik dat wel,' plaagde ik terwijl ik mijn natte hand afveeg aan mijn spijkerbroek. 'Nou, laat eens zien wat je kunt.' Ik gaf hem een grijns, hoewel ik me nog steeds niet heel vrolijk voelde. 'Hé zullen we als je misschien tijd heb een stuk samen gaan... "rennen".' Ik maakte een hulpeloos gebaar. 'Je weet wel rennen... als je weet wel, en ik bedoel nog steeds niet Voldemort.'

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

      'Wel, misschien doe ik dat wel,' Hij was haar dankbaar dat ze niet verder vroeg over zijn verleden en gewoon door ging op de foto's terwijl ze haar hand aan haar broek afveegde. 'Nou, laat eens zien wat je kunt.' Inmiddels had hij Aphrodite al een paar minuten laten stappen en gezien het dier dus wel aardig los was, moest het kunnen. Gezien hij geen cap op had was het misschien niet zo verstandig hard te vallen, al genas hij na zijn dertien jaar als wolf vrijwel direct met alles. Hij reed dan ook eigenlijk enkel zonder wanneer hij alleen was.
      'Hé zullen we als je misschien tijd heb een stuk samen gaan... rennen.' Ze maakte een hulpeloos gebaar. 'Je weet wel rennen... als je weet wel, en ik bedoel nog steeds niet Voldemort.' Hij zweeg even. 'Ik weet het niet, ik zou de hele dag op stal helpen en vanavond moet ik nog werken, dus dan ligt het er aan hoe snel de kinderen uit de laatste les klaar zijn en of ik tijd heb.' Hij nam zijn teugels goed op maat en gezien het dier er duidelijk zin in had, besloot hij maar gewoon direct in een rustige galop het parcour te springen.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

'Ik weet het niet, ik zou de hele dag op stal helpen en vanavond moet ik nog werken, dus dan ligt het er aan hoe snel de kinderen uit de laatste les klaar zijn en of ik tijd heb.' Ik knikte begrijpend en keek toe hoe hij op zijn paard ging zitten en met het beest over hindernissen springen. Het zag er heel mooi uit en je kon goed zien dat de rijder wist wat hij deed. Ik was verbaasd hoe vrij hij sprak over zijn verleden, het leek er op dat hij dat niet vaak deed. Aan de ene kant voelde ik me vereerd. Aan de andere kant maakte het me bang, want ik vertelde hem zelf ook dingen die ik nog nooit aan een ander had verteld en ik had het idee dat als hij er naar vroeg ik hem dingen zou vertellen die ik mezelf nog niet durfde te bekennen.
Terwijl ik toe keek hoe hij over de hindernissen sprong met zijn paard besloot ik dat hem nog verder naar zijn verleden zou vragen. Ik wilde weten hoe hij aan zijn littekens kwam.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

      Net voor hij af wilde stijgen, besloot Aphrodite een flinke bok te geven waardoor Jared met een mooie boog in het zand eindigde. Het paard deed verder niets, afgezien van haar neus in zijn borst duwen als teken dat hij op moest staan. Gelukkig was hij goed terecht gekomen en kon hij en nog wel om lachen terwijl hij overeind kwam.
      Niet veel later had hij het paard weer bij haar stal vastgezet zodat hij het dier af kon zadelen en een borstel over z'n vacht kon halen. De staleigenaar was nog langs gekomen om te vertellen dat hij de rest van de dag niet nodig was, dus hij hoefde Aphrodite enkel nog op stal te zetten en hij zou vrij zijn afgezien van het feit dat hij die avond nog moest werken.
      'Oké, ik ben klaar.' Uiteindelijk was hij samen met Tatia in de kantine geëindigd. Hij had zichzelf omgekleed in een zwarte spijkerbroek en een rode trui en zijn rijlaarzen hadden plaats gemaakt voor gympen.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

'O mijn God!' ik keek met grote ogen naar Jared. 'Dat heb ik op film!' ik wilde net naar hem toe rennen toen ik zag dat hij al lachend op stond. ik keek toe hoe hij het paard verzorgde en met zijn baas sprak.
'Oké, ik ben klaar,' zei Jared terwijl hij de kantine in liep.
'Die kleur is toch rood?' vroeg ik na enige aarzeling toen ik zijn shirt zag. 'Ik zie ineens zoveel kleuren, dat ik het gewoon niet meer weet.' Ik gaf hem een verlegen glimlachje. 'Wacht, nu je vrij bent kunnen we gaan rennen! Je kan me wolfie dingen leren!'

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

      'Die kleur is toch rood?' Vroeg ze doelend op zijn trui. 'Ik zie ineens zoveel kleuren, dat ik het gewoon niet meer weet.' Ze glimlachte even verlegen. 'Dat klopt, rood inderdaad.' Hij pakte ergens de riem van Skipp vandaan. 'Wacht, nu je vrij bent kunnen we gaan rennen! Je kan me wolfie dingen leren!' Hij begon even zacht te lachen. 'Juist, maar eerst moeten we die witte donsbal te pakken zien te krijgen en bij mij thuis afzetten.'
      Op zijn gemak liep hij weer naar buiten en floot op zijn vingers. Het duurde dan ook niet lang voor je ergens een witte gedaante zag en Simon verscheen niet veel later ook met een vragende blik. 'Ik riep de hond, Simon. Niet jou.' Hij lijnde het beestje aan en begon vervolgens grinnikend naar huis te lopen.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Ik huppelde naast Jared terwijl we naar zijn huis liepen. Ik was vol energie en enthousiastme, hoewel ik wat hij over zijn verleden vertelde niet vergeten was. 'Ga je me leren hoe ik als wolf moet vechten? En jagen? O, ik wil gaan jagen... Wacht dan moet ik rauw vlees gaan eten jak.' ik schudde mijn hoofd met walging op mijn gezicht. 'Heb je ooit een vampier gedood? Is dat moeilijk? Waar smaken vampieren naar?' ik liep bijna tegen een landtaarnpaal aan en danste net op tijd op zij. 'hoe oud is je hond eigenlijk?'

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

      'Ga je me leren hoe ik als wolf moet vechten? En jagen? O, ik wil gaan jagen... Wacht dan moet ik rauw vlees gaan eten jak.' Hij grinnikte. Door Skipp werd hij vooruit getrokken en hij vermaakte zich wel met het kijken naar de enthousiaste Tatia die dit alles blijkbaar helemaal geweldig vond. Jared wist inmiddels ook de nadelen aan het zijn van een wolf, en eigenlijk was de enige reden dat hij dit alles nog deed om nieuwelingen zoals Tatia veilig te houden. Hij vond het zelf allemaal maar niets.
      'Heb je ooit een vampier gedood? Is dat moeilijk? Waar smaken vampieren naar?' Hij bleef even stil. 'Ik dood niet, en gezien ik de vampieren die ik tot nu toe tegen ben gekomen ook niet gebeten heb, heb ik geen idee. Ik zou zeggen vraag het aan vampieren zelf als je er een tegen komt.' Niet veel later liep hij zijn appartement binnen. 'Hoe oud is je hond eigenlijk?' Even dacht Jared na. 'Zeven maanden.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

'Zeven maanden pas?' vroeg ik terwijl ik Skipp een aai over zijn hoofd gaf. 'Jij bent nog maar een baby. Een grote pluizige baby... Hoe heten wolf baby's eigenlijk? Zijn dat welpen of puppy's?' We liepen zijn appartement binnen. 'En hoezo heb je nog nooit een vampier gedood. Is dat niet onze taak? De mensen beschermen van de kouden?' Ik gaf Skipp nog een aai. 'Gaan we nu rennen? Gaan we nu rennen?' Ik sprong op en neer en ik wist dat ik waarschijnlijk er nu zelf uit zag als een puppy. 'Waar gaan we heen rennen? Is er een soort speciale wolven plek? Moet ik ergens een zak kleding in het bos veranderen voor als ik weer per ongeluk in een wolf verander?'

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Lora Woods

Ik wordt ruw wakker gemaakt door hetgeen wat ik het meest haat op deze hele wereld. De wekker. Ik weiger hem gewoon mijn wekker te noemen. Dat zou betekenen dat ik het zie als iets wat van mij is en er dus waarschijnlijk waarde aan hecht. Mooi niet dus. Voor mij is het iets heel vervelends wat toevallig hier in mijn kamer staat en elke morgen de school aankondigt. Met een zucht laat ik mijn hoofd weer op het kussen vallen, maar ik weet uiteindelijk toch op te staan. Nog half slapend trek ik mijn kleding aan en pak ik mijn tas. Beneden kom ik mijn ouders tegen en eigenlijk besef ik me dan pas dat ik nog niet had verteld over de bijles, wat ik misschien beter wel kan doen voordat ze geen idee hebben waar ik blijf na schooltijd.
"Ehm, is het goed als ik vandaag iets langer op school blijf? Ik heb bijles." Zeg ik dan maar terwijl ik wat drinken voor mezelf inschenk. Als ik naar mijn ouders kijk kijken ze me raar aan.
"Waarom bijles?" Vraagt mijn vader alsof ik net heb gezegd dat ik een ruimtereis ga maken. Nu kijk juist ik hem vreemd aan. Waarom bijles? Heeft hij mijn cijferlijst wel goed gezien of heeft hij een bril nodig? Dat is toch juist hetgeen wat altijd al het probleem is geweest hier?
"Ik dacht dat dat wel handig zou zijn, mijn cijfers gezien." Antwoord ik uiteindelijk.
"Maar je kan hier toch ook gewoon leren." Zegt mijn moeder dan als ze heeft besloten zich ermee te bemoeien. Dan besef ik wat het probleem is. Ik heb altijd al gedacht dat zij de perfecte dochter wilden. De perfecte dochter doet alleen niet aan bijles. De perfecte dochter zou eerder bijles geven.
"Nou, ik heb het nodig. Ik dacht dat jullie wilden dat ik goede cijfers zou halen. Op deze manier zou dat misschien wel kunnen helpen." Zeg ik, waarna ik de deur uitloop en die dichtgooi. Dan loop ik het stukje naar de bus. De hele weg naar school denk ik alleen maar aan mijn ouders. Ik kan nooit iets goed doen volgens hun. Met een zucht loop ik even later de bus weer oud op weg naar de ingang van de school.

---

She was always looking for more..

---

      'Zeven maanden pas?' Ze gaf Skipp een aai over zijn hoofd. 'Jij bent nog maar een baby. Een grote pluizige baby... Hoe heten wolf baby's eigenlijk? Zijn dat welpen of puppy's?' Ze liep hem voor zijn appartement in, waar hij Skipp los liet, die direct richting de bank rende om daar op te gaan liggen. 'En hoezo heb je nog nooit een vampier gedood. Is dat niet onze taak? De mensen beschermen van de kouden?' Hij legde de riem weg. 'Dat klopt, maar er zitten hier weinig vampiers en de enige die ik heb aangevallen werd gedood door een ander uit het pack.'
      'Gaan we nu rennen? Gaan we nu rennen?' Ze sprong op en neer. Ze deed hem denken aan de menselijke versie van Skipp. 'Waar gaan we heen rennen? Is er een soort speciale wolven plek? Moet ik ergens een zak kleding in het bos veranderen voor als ik weer per ongeluk in een wolf verander?' Hij grinnikte even. 'Het is niet bepaald verstandig in je kleding in een wolf te veranderen, dus het is sowieso al verstandig eerst ergens je kleding te dumpen voor je veranderd.' Hij liep zijn appartement uit en sloot de deur, waarna hij weer naar buiten begon te lopen, de kant van het bos op.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

'Het is niet bepaald verstandig in je kleding in een wolf te veranderen, dus het is sowieso al verstandig eerst ergens je kleding te dumpen voor je veranderd.' Dat sloeg ik op in mijn hoofd. Ik moest ergens in het bos een zak met een oude joggingbroek en shirt verstoppen, maar dat was voor later. Ik volgde Jared het huis uit en samen liepen we naar het bos. In het bos had ik een probleem.
'Wacht! Hoe verander ik? Moet ik weer in paniek raken? Moet ik boos worden? Hoe maak ik van deze...' Ik zwaaide met mijn armen. 'Poten?'

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

      Enkel zijn trui moest hij even heel houden, maar voor de rest had hij kleding in het bos liggen. 'Wacht! Hoe verander ik? Moet ik weer in paniek raken? Moet ik boos worden? Hoe maak ik van deze... Poten?'
      Jared draaide zich haar kant op en keek even rond. Ze stonden diep in het bos, dus het moest kunnen. Hier kwamen ze wel vaker met het pack, dus het moest veilig zijn. Het enige wat er te zien viel was soms een kraai of een ander beest, maar de meeste bleven door hun geur wel uit te buurt. Niemand die het zou flikken om in hun buurt te komen zonder goede reden. -- Afgezien van ver verdwaalde, onwetende mensen.
      'Geen paniek, alsjeblieft niet. Boos worden is niet nodig, stel jezelf gewoon voor als wolf en het gaat vanzelf.' Hij beet even zacht op de binnenkant van zijn wang, zodat Tatia het niet kon zien. Hij voelde er vrij weinig voor in een wolf te veranderen zolang het niet nodig was, maar Tatia wilde duidelijk leren en er was nu geen weg terug. 'En absoluut niet gespannen raken. Als je gaat stressen werkt het niet. Als je weer in een mens wilt veranderen doe je precies hetzelfde, je stelt jezelf voor als een normaal mens en je veranderd. Ik zal het alleen niet zomaar bij de rest doen, gezien je dus uit je kleren scheurt.' Vervolgens trok hij zijn eigen trui over zijn hoofd om dat ergens in de bosjes te dumpen. Hij haalde het ding later wel op.
      'Het is heel makkelijk, kijk.' Een paar seconden later maakte zijn menselijke gedaante plaats voor een grote, sneeuwwitte wolf met enkele donkergrijze haren op zijn rug. Zijn kleren lagen ergens in een hoopje op de grond, maar dat maakte nu niet uit. Hij zou alleen de zak met schone kleren zo even moeten vinden.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

'Het is heel makkelijk, kijk.' ik keek toe hoe Jared in een wolf veranderde en direct viel mijn blik op de grijze strepen op zijn rug.
'Dat zijn je littekens is het niet?' ik liep naar hem toe en stak mijn hand uit naar de vacht. Ik aarzelde even en haalde toen mijn hand terug. Ik kende hem daar misschien nog niet goed genoeg voor. Ik zuchtte en trok toen mijn jack uit, schopte mijn sneakers af en wurmde mezelf uit mijn skinny jeans. 'Ben je een miljonair of zo dat je gewoon je kleding kapot kan scheuren?'
Het was iets raars om naakt in het bos te staan. Ik haalde diep adem en probeerde de herinnering van toen ik wolf was op te roepen. Het was niet echt makkelijk en ik kromp in elkaar toen de pijn kwam. Het deed echter maar enkele seconden zeer en toen ik mijn ogen opende stond ik met alle vier mijn poten op de grond. Ik maakte een enthousiast blaf geluid en keek met een grijns, kon dat als wolf, op naar Jared. En alles veranderde. Ik staarde naar de witte wolf en ik voelde hoe mijn hart sneller begon te kloppen. Ik hapte naar adem en ik voelde me net als toen ik ontdekte dat mijn kleurenblindheid was genezen. Alleen dit voelde alsof ik ineens duizenden nieuwe kleuren zag. Alsof ik een nieuwe wereld zag, alsof alles ineens mooier was, want Jared.
'Is dit hoe imprenten voelt?'

[ bericht aangepast op 2 jan 2015 - 20:12 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.