Zo verschrikkelijk knettergek dat het me ook niks meer kan schelen dat dit topic niets nuttiger is dan het doorsnee zeiktopic, want dit is gewoon het doorsnee zeiktopic. 
Ik heb jeuk. Echte, die-hard, verschrikkelijke jeuk. Al vanaf dat ik een baby'tje was heb ik last van honderdtachtig allergieën, waarvan meer dan de helft op mijn huid sloegen, met daarnaast nog een koppig gevalletje eczeem. Geloof me maar als ik zeg dat mijn babyfoto's niet bepaald het toonbeeld van charmant zijn, met die opengekrabde wangetjes. :') Maar goed, na een paar jaar was het al een stuk minder doordat we er langzaam achter kwamen voor wat voor dingen ik allemaal allergisch was en doordat mijn moeder bovendien met een of andere hardnekkige hormoonzalf aan de slag ging. Voor jáááren heb ik er niet veel meer last van gehad dan af en toe wat kriebel rond mijn enkels, wat altijd weer wegtrok.
Tot nu, blijkbaar, want nu mijn weerstand al een langere tijd laag is en ik niet echt lekker in mijn vel zit, heeft dat vel er blijkbaar ook schijt aan, want oh mijn God wat jeukt dit. Mijn armen zitten onder de rode plekjes, mijn polsen gaan er nu langzaam ook aan en over mijn voeten zal ik maar niet beginnen. Ik ben nu eindeloos zo'n homeopathisch middel aan het smeren, maar eigenlijk geeft dat alleen maar verlichting voor een paar uur naar mijn ervaring. Bovendien moet je daarvoor eerst nog door dat akelige uurtje heen dat alles nog tien keer zo erg jeukt, want het is en blijft natuurlijk homeopathisch. ><
Kortom, nu kan ik niet slapen omdat ik constant blijf krabben. Mijn enige hoop voor nu is dat als ik zo door blijf gaan, ik morgen geen huid meer over heb om open te krabben.
Niet dat dat veel uit zal halen, want het voelt alsof deze jeuk doorgaat tot in mijn ziel. Aaaah. Ik verdrink in het zelfmedelijden. En de fucking jeuk.
Dus, waarom zijn jullie nu nog wakker? Ook om zo'n lekker nuttige reden?
Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.
