[200] When generations meet || HP || Topic 3 - Speeltopics

Harry Potter en zijn vrienden en vijanden gaan weer naar school voor hun zesde jaar. Wat als ze er opeens achter komen dat hun ouders en hun toekomstige kinderen ook naar Zweinstein gaan? James Potter, Harry Potter en Albus Potter zitten alle drie in hun zesde jaar en komen elkaar tegen. Niemand weet wat er aan de hand is. De toekomstige kinderen mogen niets tegen hun ouders zeggen over de toekomst, maar kunnen ze dat wel volhouden? En wat als de ouders erachter komen wat er later van hun gaat worden, dat sommige vriendschappen verbreken? En Voldemort is er ook nog. Kunnen ze hem tegenhouden?
Rollen:

[ bericht aangepast op 14 aug 2014 - 13:54 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Daggers schreef:
(...)

Neejj. Alleen ga ik nu op visite bij oma. Dus rond half twee ben ik thuis en begin ik te typen

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Campbell Saunders

Ik hoorde de deuren in het slot glijden voordat ik mijn hand op de klink kon leggen. Ik kon mijn stok pakken en hem van zijn slot afhalen maar ik leek verstijfd; alsof mijn lichaam dienst weigerde van mijn verstand. Direct kwam George in beeld wat niet bevorderend was. Vooral om het feit dat ik mijzelf in de hand moest houden om hem niet aan te raken wat vreemd was. Ik haatte het als mensen me aanraakte en ik wist dat dat nog van de misbruik die op mij gepleegd waardoor ik dat haatte. ‘Hoe kun je weten wat liefde is als je nooit hebt gevoeld? En ik herhaal het nogmaals: ik kan je verlaten wanneer ik wil.’ Ik wilde protesteren maar geen enkel woord leek goed genoeg om te verklaren dat hij me niet mocht verlaten. Hij mocht niet weten wat ik meegemaakt had. Scorpius wist het meest en hij wist alleen dat ik in een weeshuis zat die ik enorm haatte. ‘Zal ik je anders helpen.’ Zijn stem was slechts een fluistering door de bibliotheek. Ik wilde nee schudden maar heel mijn lichaam schreeuwde naar hem wat mij bang maakte. Ik maakte een kleine stap naar achteren waardoor ik tegen de boekenkast aankwam en zijn hoofd naar mij gleed wat mijn hart een enorme versnelling deed maken met kloppen dat het haast pijn begon te doen. Tot zijn lippen tegen die van mij betastte en mijn lippen gewillig meededen terwijl ik wist dat dit fout was. Het leek alsof allerlei stofdeeltjes van mijn hart afvlogen die ik de afgelopen jaren gecreëerd had. Het was eng. Wat wij deden was eng. Het gevoel dat George mij gaf was eng. Ik wilde hem wegduwen. Ik wilde schreeuwen dat dit niet kon. Ik wilde zelfs mijn tranen laten vloeien waar ik een slot op heb gezet. Ik begreep dit niet en ik wilde dit niet begrijpen. In werkelijkheid was het enige wat gebeurde dat ik mijn lippen van die van George losrukte en hem dichter naar me toe drukte en allerlei woorden tegen Georges borstkast murmelde. ‘Dit kan niet.. ik kan niet houden.. ik mag niet van iemand houden.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy
George komt aangerend en schreeuwt allemaal dingen naar me maar ik versta er helemaal niks van. Campbell komt aangelopen en met twee spreuken is het monster dood. Ik open de deur van de koets zodat ze in kunnen stappen maar Campbell is al weg.
'Blijf in dekoets, die brengt je wel weer terug naar het kasteel. Verdomme gebruik geen Lumos of de beesten gaan je doden. Bedank Campbell maar, die heeft zojuist je leven gered. Ik ga kijken waar hij is voordat hij verscheurd gaat worden. Blijf in die koets en ga terug naar het kasteel.' Ik wil iets zeggen maar hij is nu ook al wg. Geweldig, ik ben weer alleen. Natuurlijk wil niemand bij mij in de buurt zijn. Ik doe de deur dicht en de koets begint te rijden. Eenmaal bij het kasteel aangekomen stap ik uit en schrik ik me rot. Voor mij staat een man met sluik zwart haar en enge ogen.
'Draco, waarom ben jij altijd te laat. Komop, naar binnen voordat iemand anders je ziet.' Eerst wil ik zeggen dat ik Draco niet ben maar dan realiseer ik me dat dit waarschijnlijk Sneep is en ik maar beter kan doen alsof ik Draco wel ben. We lopen naar binnen en ik neem plaats aan de Zwadderich-tafel. Hij zit vol met allemaal mensen die ik niet ken. De hele zaal zit vol met mensen die ik niet ken. Ik voel me ontzettend eenzaam en zoek naar mijn vader, maar die is er blijkbaar nog niet. Anderen denken blijkbaar dat ik hem ben en beginnen tegen mij te praten. Ik negeer ze en begin aan het eten, wat al op tafel geserveerd is. Dat betekent dat de sorteerceremonie enzo al geweest is.

Spoiler alert: you will save yourself

George Weasley

Hij scheidde zijn lippen weer van die van mij en drukte zich tegen me aan.
‘Dit kan niet.. ik kan niet houden.. ik mag niet van iemand houden.’
Ik keek de diepte van deze bieb in en liet een zucht.
'Waarom niet? Van wie mag het niet? Ik denk dat het van jezelf niet mag. Want anders zou je dit makkelijker geaccepteerd hebben.' Zei ik. Ik sloot mijn ogen even en verdiepte me in de warme gevoel die Campbell uitstraalde. Ik liet hem even weer los en keek hem aan.
'Je bepaalt niet zelf of je verliefd wilt raken of niet, Campbell. Het gaan eenmaal van zelf, of je het wilt of niet.' Zei ik en zette een hand op zijn schouder voordat ik me geschrokken omdraaide toen er gebonk achter de deur klonk. Ik stak mijn stok uit toen de gebonk harder en harder werd tot het open vloog en een kleine jongen bij de deur opening stond die ik herkende als Ralf. Ik liet Campbell gauw weer los toen de jongen ons vreemd aankeek.
'Campbell,' begon hij.
'Je had je hutkoffer in de trein gelaten dus had ik die voor je mee gebracht..' Zei hij. Ik keek Campbell even aan en liet een kleine zucht. Net op deze moment..?

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Het wordt dus nog later --''. Moet dus nog leuk mijn broers hond uitlaten en klusjes in het huis.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Wauw ('x ohoh :p Meet Ralf

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

‘Waarom niet? Van wie mag het niet? Ik denk dat het van jezelf niet mag. Want anders zou je dit makkelijker geaccepteerd hebben.’ Ik slikte terwijl mijn ogen dichtkneep tegen zijn warme borstkast. Ik mocht niet rekenen op hem. Hij zou me zo verlaten. Ik mocht niet houden; ik mocht niet iemand aardig vinden. Ik moest ze gebruiken zodat hun mij niet konden gebruiken. Zodat ze mij niks aan konden doen omdat ze dat altijd deden en zelfs als die mensen er niet waren bleven de trauma’s die ze me gegeven hadden door mijn hoofd spoken. Wat die walgelijke dreuzels me aangedaan hadden. Ik zal ze nooit vergeven en zodra ik zeventien was zou ik ze vinden en zou het tij keren. Ik zou hun de pijn geven zowel mentaal als fysiek wat ze mij gaven. Ze verdiende niets anders dan de pijn die ik had geleden waar hun hun genot uit haalde. De genot die ik maanden had moeten teisteren voordat ik uit het pleeggezin gehaald werd, weer terug naar het weeshuis waar ik mijn ziel en hart opsloot en mijn tranen voor eeuwig liet uitdrogen. Ik had mijzelf belooft me nooit meer zwak op te stellen. Nooit meer te voelen. Slechts haat; afschuw en walging. Blijdschap kon ik niet meer voelen. Mijn hele leven was getekend door vroeger.
‘Je bepaalt niet zelf of je verliefd wilt raken of niet, Campbell. Het gaat eenmaal vanzelf. Of je het wilt of niet.’ hij probeerde me aan te kijken maar ik ontweek zijn blik. Voor het eerst sinds jaren was ik bang dat iemand pijn in mijn ogen kon zien. Pijn en verdriet aangezien ik me uit het niets zo voelde. George leek al mijn gevoelens te versterken die ik weggestopt had. George was gevaarlijk en toch wilde ik dichtbij hem zijn. Zelfs nu er een hard gebons op de deur klonk wilde ik me tegen hem aandrukken en de hele wereld vergeten. Ik voelde me leeg als een waterput waar het al jaren niet meer geregend heb waardoor hij droog staat. ‘Campbell.’ Hoorde ik plotseling en ik keek op naar de jongen die de deur uiteindelijk met al zijn kracht heeft open weten te gooien. ‘Je had je hutkoffer in de trein gelaten dus had ik die voor je meegebracht..’ ik probeerde te glimlachen en hoopte dat het daadwerkelijk gelukt was. Ik vermoedde dat het weinig uitmaakte gezien de vertrouwde donker mij nu leek te willen stikken. Ik pakte mijn koffer aan. ‘Bedankt; Ralf. Sorry dat ik niet meer terug kwam. Het was niet mijn intentie om je achter te laten.’ Mijn blik flitste naar mijn hutkoffer en ik kon net zien dat de ritsen van mijn tas anders zaten. Ik had jarenlang ze op dezelfde plek op dezelfde hoogte in dezelfde richting en nu stonden ze anders. Mijn argwaan won het van mijn gevoelens die George me gaf terwijl ik Ralf bestudeerde.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

Campbell pakte de hutkoffer aan die Ralf aan hem gaf.
 ‘Bedankt; Ralf. Sorry dat ik niet meer terug kwam. Het was niet mijn intentie om je achter te laten.’ 
Ik keek Campbell even aan en weer terug naar Ralf. Hoor ik nu weg te gaan?
'Maakt niets uit.. maar horen jullie nu niet in de grote zaal te zijn?' Ik keek Ralf even aan en knikte met mijn hoofd.
'Ja, ga jij maar alvast, ik moet nog een boek zoeken over.. spreuken.' Verzon ik snel en keek Ralf aan die me emotieloos aankeek. Met een glimlach liep ik dus langs de boekenkasten tot aan de einde van de bieb en nam tussen twee boekenkasten plaats en automatisch pakte ik een boek terwijl ik wachtte tot Ralf weer weg zou gaan en Campbell zou blijven.

Kort sorry

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Omg X') ik moet campbell laten blijven nu moet ik een reden verzinnen waarom hij bij je blijft x')

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

‘Maakt niets uit… maar horen jullie nu niet in de grote zaal te zijn?’ Ik bleef hem aanstaren en kon niks raars aan hem merken jegens mij. Maar ik weet zeker dat de rits anders zat. Misschien klonk het autistisch maar het zat altijd hetzelfde.
‘Ja, ga jij maar alvast. Ik moet nog een boek zoeken over… spreuken.’ Ik rolde onopvallend met mijn ogen vooral om het feit dat hij maar drie SLIJMBALen had behaald wat in het niets afstak tegen mijn behaalde SLIJMBALen. Hij liep weg en iets in me zei dat ik moest blijven hoewel ik het niet kon verklaren. ‘Sorry; Ralf. Ik vind het super aardig van je dat je mijn hutkoffer kwam brengen maar ik was hier ook voor een boek want ik ben het vergeten mee te nemen en gezien ik in een dreuzel-weeshuis leef kan niemand het opsturen. Maar ik zie je vast gauw weer, oke?’ ik glimlachte voorzichtig voordat ook ik mij omdraaide en plaats achter een boekenkast nam. Ik wist waar George zat. Aan de ene kant wilde ik naar hem toe maar aan de andere kant wilde ik zo ver weg blijven. Ik wist niet welke van de twee de juiste keuzes was waardoor ik maar nerveus een boek pakte om de lot een beslissing te nemen. Misschien ging George wel weg zonder mij en ik wist dat het pijn zou doen maar het was beter dan als hij bleef.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ralf Auron

 ‘Sorry; Ralf. Ik vind het super aardig van je dat je mijn hutkoffer kwam brengen maar ik was hier ook voor een boek want ik ben het vergeten mee te nemen en gezien ik in een dreuzel-weeshuis leef kan niemand het opsturen. Maar ik zie je vast gauw weer, oke?’ met dar draaide Campbell zich om en liep weg. Zachtjes beet ik op mijn lip. Moet ik hem vragen over de boek die ik had gezien in zijn koffer? Ik zette mijn handen in mijn zakken waar ik begon te spelen met de aantal pillen die er ook in lagen en liep richting Campbell toe die een boek aan het lezen was. Ik pakte een willekeurige boek en opende die op een willekeurige.
'Toevallig, want.. want ik zocht ook een boek over, over..' ik klapte de boek even dicht en voelde me meteen wat rood worden bij het zien van de titel.
'Sprookjes voor jonge heksen..' ik keek campbell even aan en beet op mijn lip.
'Voor mijn kleine zusje.' Zei ik er snel achter. Ook al heb ik geen zusje, maar een broertje die als de dood bang voor mij is. Ook al weet hij niet dat hij er ook een van is, wat ik ook ben. Van mijn ooghoeken zag ik george net verderop die op de grond een boek aan het "lezen" was. Hij keek mij en Campbell even aan. Moet ik hierboven beginnen waar hij ook bij is?
'Ik bedoel. Heb jij een extra boek over.. "fabeldieren" ? De mijne heb ik kwijtgeraakt.' Ik wist dat zijn boek niet zo lieflijk over fabeldiertjes gaat, maar het zit er in de buurt en als hij zijn koffer opent om zo een boek te zoeken kan ik er meteen naar de boek vragen die ik eerder had gezien..

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Ik hoorde voetstappen mijn richting opkomen en herkende Ralf uit mijn ooghoeken die een boek pakte. ‘Toevallig, want.. want ik zocht ook een boek over, over.. Sprookjes voor jonge heksen. Voor mijn kleine zusje.’ Ik trok een wenkbrauw op en hief mijn ogen op van het boek waardoor ik Ralf aanstaarde wier zijn wangen zo rood waren dat je het zelfs in het donker kon zien. ‘Ik bedoel. Heb jij een extra boek over.. ‘’fabeldieren’’? De mijne heb ik kwijtgeraakt.’ Ik observeerde hem terwijl ik hem emotieloos bleef aanstaren. ‘Je bent een slechte leugenaar; Ralf. Je kan me of nu vertellen wat er werkelijk aan de hand is of je kan blijven liegen waar ik dwars doorheen prik. Ik heb per slot van rekening maar een boek van Verzorging van Fabeldieren. Ik had namelijk niet gedacht aan twee exemplaren te kopen dit jaar. Daarnaast zijn de lessen nog niet begonnen dus waarom zou je het in vredesnaam nodig hebben? Je leek me niet echt een type die met zijn neus in de boeken zat waar we het in de trein al over gehad hebben. Maar als je het zo graag wilt doorlezen; wie ben ik om je tegen te houden. Ik ken het zo en zo al uit mijn hoofd.’ Ik opende mijn hutkoffer en ik zag meteen dat de volgorde van de boeken en de netheid veranderd was. Iemand was er in geweest en ik had het akelige gevoel dat het Ralf was. Snel viste ik de juiste boek tevoorschijn terwijl mijn hand nog tegen een boek aanstootte over weerwolven en mutaties. De meeste boeken verstopte ik helemaal onderaan mijn hutkoffer onder een magisch gesloten rits maar deze wilde ik gaan lezen in de trein voordat iemand aan kwam. Hij heeft hem vast gezien . Ik haalde ook die boek tevoorschijn en dit was waarschijnlijk de reden waarom hij zo raar deed. Het ging per slot van rekening voor een groot deel over weerwolven en hij was een weerwolf. Ik haalde ook die boek tevoorschijn. ‘Als je geïnteresseerd bent in Fabeldieren en kwalen zou ik dit lezen. Ik had het op de wegisweg aangeraden gekregen. Zeer interessant en het komt handig uit voor het hoofdstuk weerwolven wat we dit jaar gaan behandelen. Ik zelf moet het ook nog lezen..’ Ik keek bedachtzaam naar het boek alsof ik geen flauw idee had wat er allemaal in zou staan terwijl ik het wel wist. Ook om het feit dat het in de verdonkermaansteeg gekocht is in plaats van de wegisweg.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ralf Auron

 ‘Je bent een slechte leugenaar; Ralf. Je kan me of nu vertellen wat er werkelijk aan de hand is of je kan blijven liegen waar ik dwars doorheen prik. Ik heb per slot van rekening maar een boek van Verzorging van Fabeldieren. Ik had namelijk niet gedacht aan twee exemplaren te kopen dit jaar. Daarnaast zijn de lessen nog niet begonnen dus waarom zou je het in vredesnaam nodig hebben? Je leek me niet echt een type die met zijn neus in de boeken zat waar we het in de trein al over gehad hebben. Maar als je het zo graag wilt doorlezen; wie ben ik om je tegen te houden. Ik ken het zo en zo al uit mijn hoofd.’ ik lachte zenuwachtig en rolde met mijn ogen. Ik ben inderdaad een afschuwelijke leugenaar.
hij opende zijn hutkoffer en haalde de boek over Fabeldieren eruit. Ik zag hem naar de boek over weerwolven en mutaties kijken. Mijn hart maakte een sprongetje toen hij die er ook uit haalde.
‘Als je geïnteresseerd bent in Fabeldieren en kwalen zou ik dit lezen. Ik had het op de wegisweg aangeraden gekregen. Zeer interessant en het komt handig uit voor het hoofdstuk weerwolven wat we dit jaar gaan behandelen. Ik zelf moet het ook nog lezen..’ bedachtzaam keek ik hem aan en ik was nu wel bang om hem te geloven, maar toch deed ik dat. Ik ben eenmaal een goedgelovige persoon. Ik pakte de boek aan en zuxhtte zachtjes.
'Z-zal ik doen, dankjewel..' ja, ik zal het zeker doorlezen. En daarna in het vuur gooien en de overgebleven as aan de visjes aan het meer voeren. Tenminste heeft hij deze boek niet en hoef ik niet bang te zijn dat hij me iets aan kan doen.
'Dan ga ik maar alvast naar de grote zaal.' Zei ik met een zenuwachtige glinlach en beende de kamer uit.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Don't hurt the book D':

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Iemand voor Sirius of Scorpius?

Spoiler alert: you will save yourself