George Weasley
‘Ik snap door jou mijzelf ook niet meer.’ hoorde ik Campbell fluisteten en beet op mijn oor waardoor ikzelfop mijn lip begon te knagen. Ik moet ophouden met dit, straks bloed het nog.. en dat is niet de enige probleem dan.
‘Ik ben er klaar mee. Je gedraagt je altijd alsof ik jouw slaaf ben. Alsof ik niet voor mezelf na kan denken. Nou ik ben er klaar mee. Zoek maar iemand anders die je al het vuile werk laat opknappen. Ik haat je Campbell, ik haat je. Ach stik toch. Ik ga liever dood dan dat ik nog langer met jullie hier ben.’ ik sta verbaasd toe te kijken toen Scorpius wrg liep en tegen een boom aan leunde. Oh god, eigenlijk heb ik het verpest. Die twee waren goede vrienden toch? Perfect, ik heb een vriendschap geruïneerd. ‘George; Ik weet wat die gek gaat doen in zijn boze bui gezien dit mijn zesde jaar met hem word op Zweinstein. Volg het noorden en je vind het terrein van Zweinstein. We zijn niet zo diep. Vertrouw me.’ hij liep van me weg richting Scorpius toe. Ik zucht even en bleef gewoon staan. Ik ga echt niet weg nu. Ik weet het niet maar aangezien dit alles mijn schuld blijkt te zijn kan ik echt niet weg. Ik stak mijn stok uit en zorgde weer voor de kleine lichtbolletje op de punt van mijn stok en liel naar ze toe maar bleef achter een boom staan. Een gesprek afluisteren is ook niet bepaald de beste oplossing maar ik kan er niet doodnormaal bij staan.
‘Je bent lief; aardig, zorgzaam en soms wat onzeker maar dat heeft ook zijn charme.’
'Dit is geen vriendschap, Campbell. Dat weet jij even goed als ik dat weet. Het maakt jou helemaal niks uit wat er met mij gebeurt. Ik weet dat je wel iets voelt voor die idioot van een Weasley maar je het niet toe wil geven omdat je bang ben om van iemand te houden.'
'Ik meende het toen ik zei dat ik je haat. Ik haat je zoveel omdat ik van je hou. En jij kijkt me een keer aan met die grote bruine ogen en ik doe weer alles voor jou. Maar ik ben daar klaar mee. Ik wil nu gewoon dat je me rust laat. Ga me niet achterna, Campbell. Niet als het je niet echt uitmaakt wat er met me gebeurt.' Ik kwam achter de boom vandaan en zag Scorpius weg lopen. Oh god, wat zou hij doen? Iets afschuwelijks, hij zou iers afschuwelijks doen. Misschien met zichzelf? Campbell greep hem al bij zijn pols en voor een lange tijd bleven ze zo praten. Ik wilde ook opduiken maar verstijfde toen Scorpius zijn lippen op die van Campbell drukte.
'Oh' mompelde ik en schuifelde wat dichterbij.
'Uhm, Scorpius,' ik bleef stil staan voor de twee koppels en stak mijn stok naar ze uit zodat mijn lichtje op hun zou schijnen.
'Ik ken Campbell maar een dag en ik ken hem niet eens zo goed. Je hoeft niet bang te zijn dat ik hem van je afpak.' Zei ik stilletjes.
'En ik val niet eens op jongens..' murmelde ik dan en liep weed weg naar de padje toe waar we net waren. Ik haat mezelf officieel. Ik weet het niet of het jaloezie of haat is, verdriet of verwarring, maar ik snap mezelf ook niet meer Campbell Saunders. Door jou snap ik niets meer. Niet eens liefde.
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••