• Deze RPG speelt zich af in de duistere, onzekere tijd van de Middeleeuwen. Uit verschillende weeshuizen in het land, worden pasgeboren baby’s uit hun wiegjes gestolen. Eén ding hebben ze allemaal gemeen: bij de geboorte stierf hun moeder. De vaders besloten het kind in een weeshuis achter te laten, omdat ze niet kunnen leven met de dood van hun vrouw of omdat ze er de middelen en tijd niet voor hebben een kind op te voeden. Tijdens een donkere nacht, verdwenen de baby’s uit hun wiegje. Er klonk hoogstens nog een bang gehuil voor er helemaal niets meer van hun terug te vinden was. Angstig fluisterden de dorpelingen over demonen en kwade geesten die de kinderen waren komen halen.
    Wat er werkelijk was gebeurd: Een donkere schim was zonder enige moeite en zonder een geluid te maken ingebroken in de verschillende weeshuizen, om de baby’s vliegensvlug mee te nemen, voor ze iemand konden waarschuwen met hun gehuil. De kinderen werden opgevoed in een grottencomplex, verborgen in de bossen rond de hoofdstad. Daar is het de Dark Brotherhood die de staf zwaait. Ze werden getraind in de kunst van het vechten. Ze leerden zich geruisloos te bewegen en hoe ze met vergiffen moeten werken. De kinderen zijn ondertussen jongeren geworden en weten niets anders dan de grotten van de assassins guild en de bossen er rond. Rond hun 16e verjaardag beginnen ze plots vreemde, ontluikende krachten in zichzelf te ontdekken. Ze moeten leren ze te gebruiken en te beheersen. Ondertussen ontstaan diepgewortelde vriendschappen en rivaliteiten. Hoe reageren jongeren met exact de tegengestelde kracht op elkaar? Sluiten ze tegen alle verwachtingen in toch vriendschap?
    Maar middenin deze groep getalenteerde jongeren is er één iemand die doodnormaal is. Hij blijft maar wachten tot ook zijn krachten komen, alleen komen die nooit. Uiteindelijk wordt de jaloezie hem teveel. Iedere keer als iemand zijn krachten gebruikt, ziet hij dat als een belediging. Verteerd door jaloezie en een gebrek aan zelfvertrouwen besluit hij dat hij wraak moet nemen. Hij waarschuwt de bewakers van de stad over het grote gevaar dat in de bossen leeft. De assassins guild wordt helemaal onverwacht overvallen door een leger aan soldaten. Zullen ze het gevecht overleven? Slagen ze erin te vluchten? En waar moeten ze nu heen?

    Het doel van deze RPG:
    De RPG zal van start gaan in de periode waarin ze hun krachten ontdekken. Alle krachten zijn hier mogelijk. In deze periode kunnen vriendschappen en vijanden ontstaan. Misschien wel een relatie? Maar houdt dat allemaal stand? Een assassins guild is immers een harde wereld met mensen die allemaal kunnen doden voor je het zelfs ziet aankomen. Het is een plaats waar achterdocht altijd wel een beetje heerst, ook al vallen guild members elkaar doorgaans niet aan.
    Hierna zal de RPG overgaan naar de oorlog met de City Guard, die door de de jongen zonder krachten is gewaarschuwd. Sommigen zullen gewond geraken of erger... De hele assassins guild zal moeten verhuizen naar een nieuwe schuilplaats, maar waar?


    Hoe ziet alles er uit?
    Het speelt zich voornamelijk af in de bossen rond de hoofdstad. Meer bepaald in een grottencomplex. De ingang is goed verborgen, aangezien je je eerst door een smalle spleet moet wurmen en er pas na een minuutje wandelen een deur richting de geheime schuilplaats bevindt. Voor je binnen wordt gelaten moet je altijd het wachtwoord geven, namelijk: sanguinis.
    Daarna kom je door nog een lange gang binnen in het hoofdkwartier, waar een lange zware, eikenhouten tafel staat. Daar wordt niet alleen gegeten, maar ook belangrijke zaken omtrent de guild worden er besproken. De eerste deur recht leidt naar de keuken, maar daar mag normaal gezien alleen de kokkin binnen. Zij is ook een beetje de moeder van de guild.
    De deur links leidt naar een andere kamer waar opnieuw twee deuren zijn. Als je daar links gaat, kom je in de trainingszalen terecht. Die worden niet zo vaak gebruikt, aangezien ze meestal buiten trainen. De deur rechts leidt naar de slaapvertrekken. (Ik zal later nog kijken met hoeveel je per slaapkamer mag liggen, zodra ik weet hoeveel mensen er mee willen doen)


    Sfeerbeeldjes


    Personages:
    Assasins:
    Guild leader: ~ Markus Maisson - Stannis {1|4}
    Kokkin/Huishoudster: ~ Anteia Auffrye - Illwill {1|11}
    Jongeren: (hebben sowieso krachten)
    ~ Anya Crivelli - VladiFerr {1|20}
    ~ Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins - Caelestis {1|8}
    ~ Helena Brynn Morales - Kilicious {1|14]}
    ~ Lykon Sallie Challes - NymeriaDorne {2|3}
    ~ Raven - TheHorcrux {1|7}
    ~ Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell" - NymeriaDorne {1|6}
    ~ Tristana Ward - Illwill {1|4}

    ~ August Auvray - Eichen {1|5}
    ~ Blake Hayden McCarty - Magnus {1|10}
    ~ Dallas Dior - Magnus {1|13}
    ~ Delron Midarm - NymeriaDorne {1|17}
    ~ Edon Jenkins - Illwill {1|7}
    ~ Jackson - VladiFerr {1|6}
    ~ James Robert McMahon - PeterParker {1|19}
    ~ Mortem Viper - Wensekronik {1|18}
    ~ Riley Luke McMahon PeterParker {1|19}
    ~ Rowan Buzzer - Ring {1|5}

    Ouderen: (kunnen ook krachten hebben, hoeft niet)
    ~ Lana Bell - MissMills {1|17}
    ~ Yuki Nagisa Minami - Tigresse {1|2}

    ~ Elijah Woods - TheHorcrux {1|14}
    ~ Lestat Daniel Malloy - Joaq {1|12}
    ~ Typhon - OakenshieId {1|16}
    ~ Xavier Phoenix - Lazulis {1|1}

    City guard:
    Hoofd van de City guard: ~ Cesare Ludovico Crivelli - Tigresse {1|2}
    ~ Ayla Hearling - Ring {1|10}
    ~ Sifanta - VladiFerr {1|13}

    ~ Alessandro Charles Mason - Kilicious {1|14}
    ~ Isaiah Lemuel Dennis - OakenshieId {1|17}
    ~ Jordan Halfaxe - Stannis {1|10}

    Inwoner:
    ~ Audrey La Bóuton - xLenox {1|13}
    ~ Coco Butterfly - OakenshieId {1|18}
    ~ Cora Applebee/Halfaxe - Illwill {1|10}
    ~ Lily Mikaelson - TheHorcrux {1|7}
    ~ Lucrezia Giovanna Crivelli - Tigresse {2|1}
    ~ Magdalena La Beauvie - Espada {1|6}
    ~ Vajèn Butterfly - Kilicious {1|18}
    ~ Parse Applebee - Espada {1|5}
    ~ Lena - Wensekronik {2|[http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=163703&page=2]2[/url]}

    ~ Donatello Storum - Wensekronink {1|18}
    ~ Florense - Lazulis {1|2}
    ~ John Hildebrand - xLenox {1|16}


    Krachten
    Markus Maisson: Shadowstep: enkele meters vooruit teleporteren voor afschudding of om achter iemand te verschijnen voor een onmiddelijke dodelijke genadeklap uit te delen
    Anteia Auffrye: Anteia heeft het vermogen om tijdelijk het lichaam van iemand over te nemen. Dit betekent niet dat ze gedachten kan horen van die persoon. Ze kan alleen het lichaam besturen.
    Xavier Phoenix: Adelaars oog, daarbij heeft hij het vermogen om verweg en dichtbij te kunnen kijken. Hij kan hem scherpstellen om details te kunnen zien.
    Yuki Nagisa Minami: Yuki is gespecialiseerd in het beheersen en voelen van emoties. Ze kan de emoties van anderen manipuleren.
    Tristana Ward: Tris kan praten met de geesten van de overledenen. Als ze op de top van haar krachten is en die volledig kan beheersen, kan ze ook de doden tot leven wekken.
    August Auvray: Temporale Stasis. Het vermogen om de tijd in je omgeving stil te kunnen zetten waardoor alles en iedereen om je heen als het ware bevroren/stilgezet wordt in de tijd.
    Rowan Buzzer: Rowan kan met vogels communiceren.
    Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell": Ze kan in iemands gedachtes/hoofd komen. Ze kan dan bijvoorbeeld iets zeggen, of iets laten zien, herinnering of iets wat zij heeft gezien.
    Jackson: Telekinese. Het vermogen om voorwerpen of personen zonder ze aan te raken dus met de kracht van de gedachten te laten bewegen/zweven/door de lucht te gooien of op een andere manier te beïnvloeden.
    Raven: Shapeshifting, het vermogen om in een ander persoon, dier of zelfs een voorwerp te veranderen.
    Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins: Helderhorendheid. Ze hoort geen nog geesten, maar kan gedachten horen en afluisteren.
    Blake Hayden McCarty Hij kan zich met de wind mee laten voeren, hij vervaagd dan tot je hem niet meer ziet en kan zich dan naar wat hij maar wil verplaatsen. De kracht van wind is dan ook zijn kracht, dit is waardoor hij ook snel kan bewegen.
    Dallas Dior: Supergehoor, hij kan horen waar mensen zich naartoe bewegen.
    Helena Brynn Morales: Vuursturen.
    Elijah Woods: Absorbtie/kopieer kracht door aanraking van die persoon.
    Delron Midarm: Delron bezit de gave om in de tijd te reizen.
    Lana Bell: Lana heeft genezende krachten. Als iemand een wond heeft hoeft ze er alleen maar even haar hand op te leggen en dan is hij weer genezen.
    Aurora Audrey McAllister: Audrey heeft de kracht om ontzettend snel te rennen, als ze rent zie je alleen maar een vage flits en dan is ze al een kilometer van je af.
    Mortem Viper: Hij heeft de gave om aarde te sturen, hij kan tot nu toe alleen maar kleine stenen beheersen maar langzaam aan steeds grotere stukken.
    James Robert McMahon: James kan watersturen met zijn handen, hij kan het water alles laten doen.
    Riley Luke McMahon: Riley kan donkerrode bliksemstralen afschieten met zijn handen maar ook met zijn ogen.
    Anya: Onzichtbaarheid.


    Regels:
    *Er is geen maximum aantal personages
    *16+ is toegestaan, maar onder spoiler en met waarschuwing bij (Degene die niet willen hoeven het dan ook niet te lezen)
    *Alleen Illwill of Stannis maken de topics aan.
    *Ik geef geen minimum aan woorden. Kies voor jezelf wanneer je je reactie waard vindt om te posten.
    *Naamsveranderingen doorgeven (en ook even waarschuwen als het met hoofdletter I ipv. L is)
    *Geweld en schelden mag IC maar niet OOC.
    *Niet iemand zijn personage besturen zonder toestemming.
    *Niet iemand zijn personage doden of verwonden zonder toestemming.
    *Minstens 1 keer per week reageren (tenzij goede reden)
    *Geen perfecte personages.
    *Heb respect voor elkaar.
    *OOC tussen [ * ( { #
    *Vragen? Stel ze zeker!
    *Er kunnen altijd personages bij! (Ook wanneer de RPG al loopt)

    Story
    Rollentopic
    Rollentopic 2
    Praattopic
    Praattopic 2

    We beginnen op een rustig dagje. Sommigen zullen misschien aan het trainen zijn, anderen houden zich met andere bezig.
    In ieder geval wordt iedereen verwacht in de eetzaal, waar Anteia het eten zo zal opdienen. Daar zal de guildleader nog even een woordje uitleg doen over wat er staat te gebeuren in hun leven. (Lees: hij zal de jongeren wat gerust stellen over hun krachten en iets uitleggen over hoe de contracten in werk zullen gaan)
    Het is dus de bedoeling dat iedereen rustig richting de eetzaal komt. Kies een gezellig plaatsje aan tafel, misschien naast iemand die je het liefst hebt.

    [ bericht aangepast op 22 juli 2014 - 18:35 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Lucrezia Giovanna Crivelli || Inwoonster

    Mijn vingers klemden zich iets steviger rondom de donkerbruine teugels. Ik streelde met mijn vrije hand over de hals van de sneeuwwitte merrie, terwijl ik de jongeman ietwat bezorgd bekeek en mijn hoofd een tikkeltje kantelde. Hij vertelde mij dat hij een dokter niet kon betalen, en zijn ogen leken voor één, enkele seconde zo groot als schoteltjes te zijn geworden. Het viel me echter al snel op dat zijn ogen er stukken anders uitzagen dan de mijne, en dan doelde ik niet op de kleur van de iris of de grootte van het pupil. Nee, dit was iets anders. Alsof hij in de duisternis staarde.
    "U heeft uw pols waarschijnlijk gekneusd, en wellicht heeft u hem wel gebroken. U hoeft zich geen zorgen te maken over de betaling, maar ik weiger u te laten vertrekken terwijl u gewond bent door mijn toedoen," antwoordde ik langzaam, terwijl mijn ondertoon iets dwingends leek te bevatten. Ik bleef echter vriendelijk en beleefd, maar ik wilde de vreemdeling er toch op attenderen om een dokter moest bezoeken. "Alstublieft. U kunt met mij meerijden."
    Terwijl ik hem voorzichtig aandrong om akkoord te gaan met mijn voorstel, zette ik een smekende blik op en probeerde ik de jongeman aan te kijken, maar ik werd afgeleid door de holle, oneindige blik die zijn ogen sierde. Ik kon mijn vinger er niet precies op leggen, maar er klopte iets niet. Waarom leek hij in het niets te staren? Ik begreep het niet, maar ik durfde er niet direct naar te vragen. Dat zou hartstikke ongepast zijn.

    [ bericht aangepast op 9 juli 2014 - 22:11 ]


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    Coco Butterfly


    Coco slaakte een zucht toen een blinde griet het nodig vond om zich er ook mee te bemoeien.
    'Die John van jou heeft anders genoeg geld op zak om het met ons te kunnen delen.'
    Ze wisselde even een blik met de jongen, die op de nieuwkomer afstapte. Ze was afgeleid door die beweging en Coco slaagde erin om de beurs weer uit haar handen te trekken. Ze duwde hem bij haar zusje in de handen en gebaarde dat die het ding in haar decolleté moest laten verdwijnen.
    'Wel, een fijne dag nog, mademoiselle.' Ze maakte een buiging.

    [ bericht aangepast op 8 juli 2014 - 17:30 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Florense

    Ik hoorde de vrouw die me vastgepakt had wat dingen zeggen over leugenaar die hun tong verloren. Ik voelde me angstig worden en wilde er zo graag vandoor. Twee andere personen kwamen er ook bij staan en het waren net de personen, waarbij ik de beurs had afgepakt.
    Ik wilde weer wat leugens gaan verzinnen, maar toen griste ze de beurs terug en ik trok me los. Vervolgens zag ik hoe de beurs alweer uit de handen getrokken werd en ik probeerde voorzichtig bij de personen vandaan te komen.
    Ik rende ervandoor en verstopte me tussen de kratten. Ik stak een hand in mijn zakken en haalde er drie munten uit. Maar goed dat ze met elkaar bezig waren en niet met mij, zodat ik ten minste wat uit de beurs kon halen.
    Hij had genoeg om zijn zelfgemaakte wapen af te maken en er wat eten van te kopen.


    Vampire + Servant = Servamp

    Audrey La Bóuton || Inwoner || 15



    "Wel, een fijne dag nog, Mademoiselle."
    Mijn woede groeide met de minuut. Ze had voor mij geen buiging hoeven te maken noch mij Mademoiselle te noemen. Nadat ze slim het zakje uit mijn hand had weten te grijpen had ze dezen bij haar vriendin in de handen geduwd.
    "Ik mag dan wel blind zijn mevrouw maar ik heb alle bewegingen die u maakt door. Net zoals die lafaard die net wegrende met een aantal muntstukken uit deze buidel."
    De gebaren die ze onderling hadden gemaakt kon ik niet precies onderscheiden aangezien dat nog er lastig was maar een ding wist ik zeker: ze zouden het onder hun kledij verstoppen. Dat was namelijk iets wat elke dief deed.
    "U kunt het geld wel verstoppen onder uw kledij maar dat houd mij niet tegen om het teug te pakken. Ik geef jullie dus nog een kans: Geef het geld terug óf ik neem het heft in eigenhand." De drijgende ondertoon in mijn stem klonk zelfs akelig in mijn oren.

    [ bericht aangepast op 3 juli 2014 - 15:40 ]


    How awful that must feel. Being normal? Ugh.

    Isaiah Lemuel Dennis x City Guard


    De spanning was weer een beetje weggeëbd. Eens te meer besefte hij hoe gevaarlijk het was in de nabijheid van het bos. Hij mocht er dan wel graag in de buurt komen, maar dat had hem bijna zijn kop gekost.
    Hij stak het notitieboekje weg en liep terug naar de compound, waar hij zijn bevindingen aan een vrouw op leeftijd afleverde.
    ‘Ik ga nog even de stad in om te zien of daar onrust valt te bespeuren.’
    Hij wachtte niet op antwoord, maar draaide zich om en verliet het gebouw. Een mengeling van etensgeuren dreef hem tegemoet, maar het was afkomsig van zoveel verschillende soorten waren dat hij er eerder misselijk van werd dan dat het zijn eetlust aanwakkerde. Zijn blik viel op Coco, die een buiging maakte voor een blind meisje dat hij wel van gezicht kende, maar wier naam hem ontschoten was.
    Hij sloot aan in de rij voor de bakkerskraam, maar drong zich uiteindelijk naar voren toen hij het te lang vond duren en betaalde twee appelkoeken nadat iedereen morrend opzij was gegaan, maar niemand haalde het in zijn hoofd om hem zijn gedrag aan te spreken.

    [ bericht aangepast op 3 juli 2014 - 20:25 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    xLenox schreef:
    (...)

    ze heeft geleerd van een Guard de trillingen op te vangen en deze in haar hoofd om te zetten in beelden. Zo kan ze de formele handelingen (zoals een buiging) onderscheiden omdat dat wel handig is in haar leven. Ze is hier nog niet hel goed in maar de nodige zaken herkent ze.


    Wat zou dat voor trilling moeten veroorzaken?
    -reageer trouwens maar in het praattopic, dat vergeet ik altijd, maar anders spammen we hier alles onder. xD -


    Every villain is a hero in his own mind.

    Ayla Hearling ~ City Guard

    'Ik geef je deze, Hearling, maar als je het nog één keer waagt om me op die manier aan te kijken, zal ik er persoonlijk voor zorgen dat je alleen nog maar kunt glimlachen,' dreigde Cesare. 'Rijd voor me uit. Ik kan die uitdrukking op je gezicht niet uitstaan.'
    'Aye, met plezier,' zei ik en gaf Jambo de sporen. Nu Cesare zijn wapens nog moest halen en mij de opdracht had gegeven vooruit te rijden was er eindelijk een kans om alleen op zoek te gaan naar mijn messen. Een kans die ik met beide handen zou grijpen. Ik zigzagde tussen allerlei karren en voetvolk door en ging steeds sneller. Ik wierp een snelle blik over mijn schouder om te zien waar Cesare was. Op dat moment rende er een kind over de weg heen, precies voor Jambo. Deze steigerde, waardoor ik met moeite kon blijven zitten. Toen Jambo weer op alle vier zijn benen stondsteeg ik af en hielp het kind overeind, dat nog ongedeerd was. Ik zuchtte. Nu zou Cesare me zeker inhalen.
    Ik stond op het punt om het bang kijkende jongetje uit te foeteren, maar bedacht me toen dat ik een city guard was. 'Ga maar naar je moeder,' zei ik nors en steeg weer op. 'En probeer weg te blijven bij de hoeven van paarden.'


    -

    Tristana Ward | Jongere assassin



    Zijn geruststellende stem dringt nu beter door mijn hoofd en hoe meer ik me daarop concentreer, hoe makkelijker het wordt om de stemmen in mijn hoofd buiten te sluiten. Af en toe ontgaat me nog een klein woord van wat hij zegt, maar ik versta genoeg om te begrijpen wat hij zegt. Hij had het in het begin ook moeilijk met zijn kracht
    "Ik heet Tristana" begin ik dan zachtjes. Ik hou mijn stem in bedwang, aangezien ik nog een beetje trillerig ben van de schok. "Ik snap niet goed wat er aan de hand is. Mijn hoofd barst uit elkaar van de stemmen. Ze zeggen dat ze wraak willen nemen of dat ik hen moet helpen, maar ik weet niet hoe? Ik weet niet op wie ze wraak willen nemen. Op mij?" Het is natuurlijk altijd wel mogelijk dat er mensen op assassins wraak willen nemen. Het is nu eenmaal ons werk mensen te vermoorden, maar wat doen die wraakgedachten dan in mijn hoofd en wat kan ik daarmee? Is het een kracht te weten dat mensen je haten?
    Verward kijk ik de man naast me aan. "Hoe heet jij? En wat is jouw kracht dan?" Even denk ik niet aan de rare kleur van mijn oog en het litteken dat er overheen looptHet komt niet in mijn gedachten op dat hij het nu zeer makkelijk kan zien en het hem misschien kan afschrikken.



    Edon Jenkins | Jongere assassin



    Plots voel ik een drang om aan Dusthell te vragen of ze mee de bossen wil gaan verkennen straks na het eten. Een beetje verward door deze plotse gedachte ontspan ik mijn armen, zodat ze niet meer zo defensief voor mijn borst gerkuist zijn. Ik probeer een geniepige blik op Dusthell te werpen, maar voor ik daar de kans toe krijg, nemen mijn gedachten opnieuw een loopje met mezelf. Ik zie voor me hoe ik en Dusthell rennen door de bossen en daarna speels op elkaar belanden. Zonder dat ik het zelf besef, verschijnt een glimalch om mijn lippen. Zodra het beeld eindigt, schud ik even verward mijn hoofd. Zonder het te verstoppen, kijk ik Dusthell nu recht aan. Na een tijd besef ik me hoe vreemd ik erbij zit, haar half gedraaid aanstarend.
    "Euh sorry, maar... Heb je zin om straks wat het bos te verkennen?" vraag ik dan twijfelend. Dit is wat ik wil... Toch?



    Anteia Auffrye | Huishoudster assassins



    Vrolijk glimlachend en kletsend met wat anderen verdeel ik het eten over de borden Ik zie hoe Tristina naar buiten loopt en kijk haar even bezorgd na, maar ik vertrouw erop dat anderen haar zullen helpen. We zijn een kleine familie hier. Heus niet iedereen kent iedereen, maar als iemand hulp nodig heeft zijn we er voor elkaar. Ik schep net de laatste borden vol, wanneer ik plots voor me zie hoe Edon en Dusthell rennen en stoeien in het bos. Voor enkele seconden ben ik verward, maar dan besef ik wat er moet gebeurd zijn. Ik heb Dusthell namelijk zelf nog geholpen tijdens een paniekaanval en weet dus al enkele dingen over haar kracht. Mijn glimlach wordt breder, terwijl ik het bord van Edon pak om het dan vol te scheppen. Terwijl ik met zijn eten bezig ben, hoor ik hoe hij aan Dusthell vraagt of ze zin heeft het bos te verkennen. Ik kan het niet laten om in gedachten tegen mezelf te zeggen hoe schattig dit is. Mijn kindjes worden groot!
    Glimlachend zet ik het bord voor Edon zijn neus en neem dat van Dusthell om het vol te scheppen en ook voor haar te zetten. Ik heb nu gedaan met opscheppen, maar ik doe expres een beetje langer dan nodig is over het goed vastgrijpen van de pan om ze weg te dragen. In de hoop dat ik haar antwoord nog kan horen.

    [ bericht aangepast op 3 juli 2014 - 16:38 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Parse Applebee/Ortiga ~ Inwoner ~ 26 jaar


    "En hoe gaat het bij jou thuis?" vraagt Cora, terwijl ik met een glimlach op mijn gezicht naar haar schattige kindjes kijk. Een stiekeme jaloezie borrelt in me naar boven, maar die kan ik al heel snel weer wegduwen. "Eigenlijk gaat verder alles wel best, thuis", antwoord ik haar. "Jacob is, zoals elke dag, lekker relaxed en z'n flauwe grapjes lijken zich verdrievoudigd te hebben, sinds ons huwelijk..." Ik zucht, waardoor ik een beetje een geïrriteerde indruk wil maken, want sommige grapjes hoor je als echtgenote wel twintig keer. "En, Krelina is en blijft Krelina. Die is gewoon de spitting image van haar vader, zoals je wel weet." Wanneer ik klaar ben met die zin grinnik ik een klein beetje. Het is eigenlijk toch best wel grappig, om heel eerlijk te zijn. Over Malia hoef ik toch niets meer te zeggen, de roddels doen hun werk van mijn part, goed genoeg. In de tussentijd scan ik een beetje de verschillende schappen van de fruitkar. Als ik het me goed herinner, wilde Jacob graag eens die nieuwe vrucht uitproberen. Maar jammer genoeg is er niet echt veel keuze, dus zal ik het bij een andere kar moeten proberen. De man achter de kar probeerde me nog een kleine rode appel aan te smeren, maar dat aanbod sla ik nors af.

    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


    Magdalena La Beauvie ~ Inwoner ~ 24 jaar


    Terwijl ik terug naar huis loop, trekt de zoete geur van gesuikerd fruit mijn aandacht. Met een vriendelijke glimlach leg ik het muntgeld in de ruwe handen van de hardwerkende verkoopster en neem ik de stukjes fruit met me mee. Ik steek er gelijk eentje in mijn mond en die smikkel ik tevreden naar binnen. Gesuikerd fruit is zeer duur, dus zeker niet voor alle mensen weggelegd. Onderweg naar mijn huisje kom ik verschillende bekenden tegen, die ik vriendelijk gedag zeg. Één daarvan is Roosje, een vriendelijk meisje wiens echtgenoot kortgeleden is overleden aan een of andere enge ziekte, die uit het niets toesloeg bij een aantal mensen. Op het moment dat ik nog een stukje fruit in mijn mond steek zie ik verderop bij de bakkerskraam een man met lichtblond haar twee appelkoeken aannemen van de bakker zelf. Ik spot ook een paar boze ogen die op hem gericht zijn en ik vraag me vrolijk af, wat Isaiah nu weer heeft uitgespookt. "Hé!" roep ik met volle mond, terwijl ik een beetje verlegen naar hem zwaai.

    [Ik weet niet of jullie hier iets mee kunnen, maar ik moet nu echt gaan. xd]


    Medb - Pronouced as [me-èv]

    Isaiah Lemuel Dennis x City Guard


    Een glimlachje verscheen om zijn lippen toen hij Magdalena in het oog kreeg. Het was een vrouw waar je moeilijk een hekel aan kon hebben. Niet alleen omdat ze zich inzette voor liefdadigheidsprojecten – want daar gaf hij niet heel veel om – maar ze had van die intense ogen die hem soms midden in een gesprek konden doen stilvallen. Ze had een vlotte babbel en doordat ze niet voor straatkinderen en andere arme mensen met gore ziekten terug deinsde, dook ze ook niet behoedzaam in elkaar als ze hem of iemand anders van de City Guard zag.
    ‘Magdalena,’ zei hij en hij nam haar hand om te kussen, zoals dat hoorde bij edele vrouwen die nog niet onder de rimpels zaten of last hadden van een chronisch chagrijnig gezicht. ‘Een appelkoek?’
    Hij bood haar de koek aan en liet zijn blik over haar volle wangen en dunne lippen glijden, maar niet zo indringend dat ze zich er ongemakkelijk onder zou moeten voelen.

    [ bericht aangepast op 23 juli 2014 - 16:38 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Lana Bell || Oudere Assasin || Genezende krachten



    Rustig liep ik richting de ingang van de grotten. Ik vond altijd dat hij goed verborgen had gezeten, en toen ik hier voor het eerst kwam had ik de ingang nooit opgemerkt als niemand het verteld had. Ik wurmde me tussen de spleet in de rotsen en zei sanguinis waarna de grote deur openging. Ik liep door de lange gang en merkte dat ik er weer eens hoofdpijn aan zat te komen. Ik legde even mijn hand op mijn hoofd en binnen een mum van tijd was het over. Ik glimlachte, ik was echt blij met mijn krachten. Uiteindelijk kwam ik bij de grote eettafel uit. Ik ging snel zitten toen ik merkte dat Marcus met zijn speech begon. Hij vertelde over de ontwikkeling van de krachten van de kinderen en over de contracts die we later uit gingen voeren. Een zeldzame glimlach sierde mijn lippen toen ik zag hoe Anteia ervoor zorgde dat iedereen genoeg eten kreeg. Gauw gaf ik mijn bordje door naar voren toen ze dit vroeg en al snel zat ik te smullen van een heerlijke maaltijd. Ik was blij dat ik hier terecht was gekomen. Ik had een goed leven hier en werd goed verwend door iedereen. Natuurlijk waren er ook wel eens problemen met de jongeren, maar dat woog niet op tegen de goede dingen. Kortom, ik was blij dat ik hier was.

    [ bericht aangepast op 4 juli 2014 - 15:30 ]


    'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret

    Xavier Phoenix/Oudere assassin

    'Ik ben Tristana,' zei ze en ik keek haar aan. 'Ik snap niet goed wat er aan de hand is. Mijn hoofd barst uit elkaar van de stemmen. Ze zeggen dat ze wraak willen nemen of dat ik hen moet helpen, maar ik weet niet hoe? Ik weet niet op wie ze wraak willen nemen. Op mij?' Ik wit nu niet wat ik daar op moest zeggen. Diep in gedachte zocht ik naar de woorden, maar de zinnen kwamen er maar niet uit. Ze klopte niet, of ze waren bedreigend. 'Hoe heet jij? En wat is jouw kracht dan?" Vroeg ze.
    Ik glimlachte. 'Ik ben Xavier, Ik bezit de kracht waarbij ik in en uit kan zoomen met mijn oog. Addelaars oog, genoemd, 'sprak ik en richten me weer op haar. 'Dus je hoort stemmen die zowel wraak als hulp zoekend? Misschien moet je vragen, probeer contact te leggen met de stemmen, wie weet geven ze antwoord,' sprak ik, maar wist dat de woorden niet zouden helpen.
    Ik kwam langzaam overeind. 'Zoek me gerust op, als je met vragen zit. Maar voor nu laat ik je met rust. Dan kan de persoon in de gang je beter helpen dan ik.' Ik liep bij haar vandaan opweg naar de eetzaal.


    Vampire + Servant = Servamp

    Lana Bell || Oudere Assasin || Genezende krachten



    Ik keek de tafel rond. Iedereen zat van zijn eten te genieten. Ik zag ook wat mensen praten en glimlachte, gelukkig konden de meesten het goed met elkaar vinden. Als dat niet zo was geweest zou het hier waarschijnlijk echt niet leuk geweest zijn. Stel nou dat iedereen elk moment van de dag ruzie had, ik zou dat persoonlijk verschrikkelijk vinden. Ik zou gek worden van de hele dag ruziënde om me heen. Maar gelukkig was dit niet het geval, dus hoefde ik er niet aan te denken.
    Vanuit mijn ooghoek zag ik Anteia de grote pan de keuken in zeulen en bedacht dat zij ook altijd maar alleen in de keuken at. Ik besloot om eens even sociaal te doen, pakte mijn bordje in de hand, en liep achter haar aan de keuken in. Ik keek de keuken rond en ontdekte Anteia die net de pan neerzette. ‘Hallo Anteia, hoe gaat het?’ vroeg ik. ‘Het eten is trouwens echt heerlijk en als ik je zo moet helpen met afruimen bijvoorbeeld, moet je het maar zeggen hoor,’ voegde ik daar met een glimlach aan toe.


    [Sorry voor de slechte post, ik ben een beetje inspiratieloos op het moment :$]

    [ bericht aangepast op 5 juli 2014 - 15:41 ]


    'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret

    [Sorry dat ik niets gepost heb de vorige weken, ik had het echt druk en dan wil ik weer reageren en dan doet de laptop het nu niet D: Sorry voor heg ongemak.]


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''