[RPG] The Dark Brotherhood {Speeltopic} 1 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

22 juni 2014 - 21:55

Gibigianna 15113

Deze RPG speelt zich af in de duistere, onzekere tijd van de Middeleeuwen. Uit verschillende weeshuizen in het land, worden pasgeboren baby’s uit hun wiegjes gestolen. Eén ding hebben ze allemaal gemeen: bij de geboorte stierf hun moeder. De vaders besloten het kind in een weeshuis achter te laten, omdat ze niet kunnen leven met de dood van hun vrouw of omdat ze er de middelen en tijd niet voor hebben een kind op te voeden. Tijdens een donkere nacht, verdwenen de baby’s uit hun wiegje. Er klonk hoogstens nog een bang gehuil voor er helemaal niets meer van hun terug te vinden was. Angstig fluisterden de dorpelingen over demonen en kwade geesten die de kinderen waren komen halen.
Wat er werkelijk was gebeurd: Een donkere schim was zonder enige moeite en zonder een geluid te maken ingebroken in de verschillende weeshuizen, om de baby’s vliegensvlug mee te nemen, voor ze iemand konden waarschuwen met hun gehuil. De kinderen werden opgevoed in een grottencomplex, verborgen in de bossen rond de hoofdstad. Daar is het de Dark Brotherhood die de staf zwaait. Ze werden getraind in de kunst van het vechten. Ze leerden zich geruisloos te bewegen en hoe ze met vergiffen moeten werken. De kinderen zijn ondertussen jongeren geworden en weten niets anders dan de grotten van de assassins guild en de bossen er rond. Rond hun 16e verjaardag beginnen ze plots vreemde, ontluikende krachten in zichzelf te ontdekken. Ze moeten leren ze te gebruiken en te beheersen. Ondertussen ontstaan diepgewortelde vriendschappen en rivaliteiten. Hoe reageren jongeren met exact de tegengestelde kracht op elkaar? Sluiten ze tegen alle verwachtingen in toch vriendschap?
Maar middenin deze groep getalenteerde jongeren is er één iemand die doodnormaal is. Hij blijft maar wachten tot ook zijn krachten komen, alleen komen die nooit. Uiteindelijk wordt de jaloezie hem teveel. Iedere keer als iemand zijn krachten gebruikt, ziet hij dat als een belediging. Verteerd door jaloezie en een gebrek aan zelfvertrouwen besluit hij dat hij wraak moet nemen. Hij waarschuwt de bewakers van de stad over het grote gevaar dat in de bossen leeft. De assassins guild wordt helemaal onverwacht overvallen door een leger aan soldaten. Zullen ze het gevecht overleven? Slagen ze erin te vluchten? En waar moeten ze nu heen?

Het doel van deze RPG:

De RPG zal van start gaan in de periode waarin ze hun krachten ontdekken. Alle krachten zijn hier mogelijk. In deze periode kunnen vriendschappen en vijanden ontstaan. Misschien wel een relatie? Maar houdt dat allemaal stand? Een assassins guild is immers een harde wereld met mensen die allemaal kunnen doden voor je het zelfs ziet aankomen. Het is een plaats waar achterdocht altijd wel een beetje heerst, ook al vallen guild members elkaar doorgaans niet aan.
Hierna zal de RPG overgaan naar de oorlog met de City Guard, die door de de jongen zonder krachten is gewaarschuwd. Sommigen zullen gewond geraken of erger... De hele assassins guild zal moeten verhuizen naar een nieuwe schuilplaats, maar waar?

Hoe ziet alles er uit?

Het speelt zich voornamelijk af in de bossen rond de hoofdstad. Meer bepaald in een grottencomplex. De ingang is goed verborgen, aangezien je je eerst door een smalle spleet moet wurmen en er pas na een minuutje wandelen een deur richting de geheime schuilplaats bevindt. Voor je binnen wordt gelaten moet je altijd het wachtwoord geven, namelijk: sanguinis.
Daarna kom je door nog een lange gang binnen in het hoofdkwartier, waar een lange zware, eikenhouten tafel staat. Daar wordt niet alleen gegeten, maar ook belangrijke zaken omtrent de guild worden er besproken. De eerste deur recht leidt naar de keuken, maar daar mag normaal gezien alleen de kokkin binnen. Zij is ook een beetje de moeder van de guild.
De deur links leidt naar een andere kamer waar opnieuw twee deuren zijn. Als je daar links gaat, kom je in de trainingszalen terecht. Die worden niet zo vaak gebruikt, aangezien ze meestal buiten trainen. De deur rechts leidt naar de slaapvertrekken. (Ik zal later nog kijken met hoeveel je per slaapkamer mag liggen, zodra ik weet hoeveel mensen er mee willen doen)

Sfeerbeeldjes

Klik
(:
Lala
Klikkerdeklik
Tralalie
Go
(;
Kaas

Personages:
Assasins:

Guild leader: ~ Markus Maisson - Stannis {1|4}
Kokkin/Huishoudster: ~ Anteia Auffrye - Illwill {1|11}
Jongeren: (hebben sowieso krachten)
~ Anya Crivelli - VladiFerr {1|20}
~ Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins - Caelestis {1|8}
~ Helena Brynn Morales - Kilicious {1|14]}
~ Lykon Sallie Challes - NymeriaDorne {2|3}
~ Raven - TheHorcrux {1|7}
~ Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell" - NymeriaDorne {1|6}
~ Tristana Ward - Illwill {1|4}

~ August Auvray - Eichen {1|5}
~ Blake Hayden McCarty - Magnus {1|10}
~ Dallas Dior - Magnus {1|13}
~ Delron Midarm - NymeriaDorne {1|17}
~ Edon Jenkins - Illwill {1|7}
~ Jackson - VladiFerr {1|6}
~ James Robert McMahon - PeterParker {1|19}
~ Mortem Viper - Wensekronik {1|18}
~ Riley Luke McMahon PeterParker {1|19}
~ Rowan Buzzer - Ring {1|5}

Ouderen: (kunnen ook krachten hebben, hoeft niet)
~ Lana Bell - MissMills {1|17}
~ Yuki Nagisa Minami - Tigresse {1|2}

~ Elijah Woods - TheHorcrux {1|14}
~ Lestat Daniel Malloy - Joaq {1|12}
~ Typhon - OakenshieId {1|16}
~ Xavier Phoenix - Lazulis {1|1}

City guard:

Hoofd van de City guard: ~ Cesare Ludovico Crivelli - Tigresse {1|2}
~ Ayla Hearling - Ring {1|10}
~ Sifanta - VladiFerr {1|13}

~ Alessandro Charles Mason - Kilicious {1|14}
~ Isaiah Lemuel Dennis - OakenshieId {1|17}
~ Jordan Halfaxe - Stannis {1|10}

Inwoner:

~ Audrey La Bóuton - xLenox {1|13}
~ Coco Butterfly - OakenshieId {1|18}
~ Cora Applebee/Halfaxe - Illwill {1|10}
~ Lily Mikaelson - TheHorcrux {1|7}
~ Lucrezia Giovanna Crivelli - Tigresse {2|1}
~ Magdalena La Beauvie - Espada {1|6}
~ Vajèn Butterfly - Kilicious {1|18}
~ Parse Applebee - Espada {1|5}
~ Lena - Wensekronik {2|[http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=163703&page=2]2[/url]}

~ Donatello Storum - Wensekronink {1|18}
~ Florense - Lazulis {1|2}
~ John Hildebrand - xLenox {1|16}

Krachten

Markus Maisson: Shadowstep: enkele meters vooruit teleporteren voor afschudding of om achter iemand te verschijnen voor een onmiddelijke dodelijke genadeklap uit te delen
Anteia Auffrye: Anteia heeft het vermogen om tijdelijk het lichaam van iemand over te nemen. Dit betekent niet dat ze gedachten kan horen van die persoon. Ze kan alleen het lichaam besturen.
Xavier Phoenix: Adelaars oog, daarbij heeft hij het vermogen om verweg en dichtbij te kunnen kijken. Hij kan hem scherpstellen om details te kunnen zien.
Yuki Nagisa Minami: Yuki is gespecialiseerd in het beheersen en voelen van emoties. Ze kan de emoties van anderen manipuleren.
Tristana Ward: Tris kan praten met de geesten van de overledenen. Als ze op de top van haar krachten is en die volledig kan beheersen, kan ze ook de doden tot leven wekken.
August Auvray: Temporale Stasis. Het vermogen om de tijd in je omgeving stil te kunnen zetten waardoor alles en iedereen om je heen als het ware bevroren/stilgezet wordt in de tijd.
Rowan Buzzer: Rowan kan met vogels communiceren.
Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell": Ze kan in iemands gedachtes/hoofd komen. Ze kan dan bijvoorbeeld iets zeggen, of iets laten zien, herinnering of iets wat zij heeft gezien.
Jackson: Telekinese. Het vermogen om voorwerpen of personen zonder ze aan te raken dus met de kracht van de gedachten te laten bewegen/zweven/door de lucht te gooien of op een andere manier te beïnvloeden.
Raven: Shapeshifting, het vermogen om in een ander persoon, dier of zelfs een voorwerp te veranderen.
Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins: Helderhorendheid. Ze hoort geen nog geesten, maar kan gedachten horen en afluisteren.
Blake Hayden McCarty Hij kan zich met de wind mee laten voeren, hij vervaagd dan tot je hem niet meer ziet en kan zich dan naar wat hij maar wil verplaatsen. De kracht van wind is dan ook zijn kracht, dit is waardoor hij ook snel kan bewegen.
Dallas Dior: Supergehoor, hij kan horen waar mensen zich naartoe bewegen.
Helena Brynn Morales: Vuursturen.
Elijah Woods: Absorbtie/kopieer kracht door aanraking van die persoon.
Delron Midarm: Delron bezit de gave om in de tijd te reizen.
Lana Bell: Lana heeft genezende krachten. Als iemand een wond heeft hoeft ze er alleen maar even haar hand op te leggen en dan is hij weer genezen.
Aurora Audrey McAllister: Audrey heeft de kracht om ontzettend snel te rennen, als ze rent zie je alleen maar een vage flits en dan is ze al een kilometer van je af.
Mortem Viper: Hij heeft de gave om aarde te sturen, hij kan tot nu toe alleen maar kleine stenen beheersen maar langzaam aan steeds grotere stukken.
James Robert McMahon: James kan watersturen met zijn handen, hij kan het water alles laten doen.
Riley Luke McMahon: Riley kan donkerrode bliksemstralen afschieten met zijn handen maar ook met zijn ogen.
Anya: Onzichtbaarheid.

Regels:
*Er is geen maximum aantal personages
*16+ is toegestaan, maar onder spoiler en met waarschuwing bij (Degene die niet willen hoeven het dan ook niet te lezen)
*Alleen Illwill of Stannis maken de topics aan.
*Ik geef geen minimum aan woorden. Kies voor jezelf wanneer je je reactie waard vindt om te posten.
*Naamsveranderingen doorgeven (en ook even waarschuwen als het met hoofdletter I ipv. L is)
*Geweld en schelden mag IC maar niet OOC.
*Niet iemand zijn personage besturen zonder toestemming.
*Niet iemand zijn personage doden of verwonden zonder toestemming.
*Minstens 1 keer per week reageren (tenzij goede reden)
*Geen perfecte personages.
*Heb respect voor elkaar.
*OOC tussen [ * ( { #
*Vragen? Stel ze zeker!
*Er kunnen altijd personages bij! (Ook wanneer de RPG al loopt)

Story
Rollentopic
Rollentopic 2
Praattopic
Praattopic 2

We beginnen op een rustig dagje. Sommigen zullen misschien aan het trainen zijn, anderen houden zich met andere bezig.
In ieder geval wordt iedereen verwacht in de eetzaal, waar Anteia het eten zo zal opdienen. Daar zal de guildleader nog even een woordje uitleg doen over wat er staat te gebeuren in hun leven. (Lees: hij zal de jongeren wat gerust stellen over hun krachten en iets uitleggen over hoe de contracten in werk zullen gaan)
Het is dus de bedoeling dat iedereen rustig richting de eetzaal komt. Kies een gezellig plaatsje aan tafel, misschien naast iemand die je het liefst hebt.

[ bericht aangepast op 22 juli 2014 - 18:35 ]
“To live will be an awfully big adventure.”

26 juni 2014 - 12:58

Gibigianna 15113

Anteia Auffrye | Huishoudster assassins

Ik glimlach vriendelijk naar Mortem, zodra hij de borden neemt en de tafel begint te zetten.
"Bedankt! Ik denk inderdaad dat ik niet genoeg tijd heb om dat allemaal nog zelf te doen." met een knikje als teken van bedankt, buig ik me verder over het eten om het af te maken.
Ik hoor ondertussen hoe Markus de assassins begint aan te spreken en moet nog meer glimlachen. Het is schattig hoe bezorgd hij is om de kleintjes. Dat is iets wat we zeker delen. Het is inderdaad een gevaarlijke periode nu ze hun krachten aan het ontdekken zijn. Ongelukken gebeuren snel, zeker als ze nog niet weten hoe hun krachten te beheersen of om te gaan met de dingen die misschien heel eng lijken in het begin.
Met een diepe zucht neem ik de grote pan op om hem richting te tafel te dragen. Het gaat traag, aangezien ik inwendig half sterf van de pijn door de wonde in mijn buik. Bovendien sleept mijn been nog eens onhandig over de grond ook, maar ik haal het wel. Ik haal het altijd en vertik het steevast dat iemand me komt helpen. Met een harde plof komt de pan in het midden van de tafel terecht. Ik sta rechts van Markus, aan zijn andere kant zit Dusthell, lieve meid. Met een vrolijke glimlach neem ik Markus zijn bord en schep het vol met stoofpot.
"Oh, ik ben het brood vergeten. Wil iemand zo lief zijn dat uit de keuken te halen?" vraag ik dan met een glimlach aan eender wie, terwijl ik de andere borden in de buurt pak om er stoofpot in te doen.
"Geef jullie borden maar door jongens." glimlach ik, zodat ik iedereen kan bedienen van een beetje eten. Als ik het eten niet verdeel zijn er anders die veel te veel of net veel te weinig nemen.

“To live will be an awfully big adventure.”

26 juni 2014 - 16:57

Magnus 4132

Blake Hayden McCarty || Assasin

Ik keek op toen ik iemand in mijn ooghoeken naar me toe zag snellen. Het was Liz en bij het aanzicht van haar kwam er gelijk een brede glimlach op mijn gezicht te staan.
Ze ging bij me aan de tafel zitten en ik zag dat ze wat nat was en ze rilde.
"Ging het trainen goed?" Vroeg ze me toen.
"Ja, ik heb alle schijven geraakt alleen er waren er twee niet precies in het midden. En bij jou?" Even grinnikte ik toen ik zag dat ze het koud had. "Koukleum." Zei ik tegen haar terwijl ik haar een glimlach toewierp. Toen trok ik mijn wat warmere shirt uit en gaf het aan haar zodat ze het wat minder koud zou hebben. Onder het shirt had ik nog een veel dunnere shirt aan waarvan de mouwen eraf waren, dus mijn armen waren blootgelegd. In tegenstelling tot Liz had ik het niet koud en kon ik op het moment makkelijk zonder shirt rondlopen.
"Wat heb je gedaan dat je het zo koud hebt?" Was mijn vraag toen. Waarschijnlijk was ze ergens bij de rivier, zoals wel vaker. Maar ze kwam dan ook wel eens terug terwijl ze het koud had.
"Je moet je beter aankleden, straks word je verkouden en ziek," zei ik tegen haar met een glimlach.

[ bericht aangepast op 26 juni 2014 - 16:58 ]
It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

26 juni 2014 - 19:46

Fagerman 4603

Elizabeth "Liz" || Jonge Assassin || Gedachten Lezen
"Ja, ik heb alle schijven geraakt alleen er waren er twee niet precies in het midden. En bij jou?" Waarschijnlijk zag hij dat ik het koud had, want hij vervolgde met "Koukleum." en hij glimlachte. Hij trok zijn shirt uit en gaf mij zijn shirt. Hij had onder zijn shirt een ander shirt, waardoor ik zijn armen zag. Als ik hem niet al kende sinds dat ik jong was en hij niet mijn beste vriend was, zou ik waarschijnlijk een enorme crush op hem hebben. Niet dat ik verliefd op hem was, maar ik zou het niet raar vinden als veel meisjes hebben leuk zouden vinden. Ik trok zijn shirt aan. Tijdens het aantrekken rook ik de geur die erin hing. "Lekkere geur." zei ik een beetje spottend terwijl ik mijn tong uitstak. Waarschijnlijk had hij heel erg gezweet en dat geurt nou eenmaal. "Wat heb je gedaan dat je het zo koud hebt?" vroeg hij aan me. Waarschijnlijk wist hij het al, maar toch zei ik wat ik meestal zei wanneer hij mij deze vraag vroeg. "Ik ben op een van de mooiste plekken van de wereld geweest. Het ligt achter het dichtbegroeide bos, waar een mooi dierenrijk is, oftewel de rivier." Het antwoord had ik zo vaak gezegd, dat ik hem inmiddels uit mijn hoofd leren en waarschijnlijk kende Blake hem ook al voor een groot deel. "Je moet je beter aankleden, straks word je verkouden en ziek," zei Blake vervolgens. "Ja, ik weet het." antwoordde ik. "Ja, ik weet het, maar wanneer ik niet nat ben, is het niet koud. Ik ga alleen altijd het water in. Plotseling vloog er een gedachte door mijn hoofd. Ik probeerde hem te sturen door hem te negeren. Ik probeerde niet te horen wie's gedachte het was en wat diegene dacht. Ik begon aan veel verscheidene dingen te denken om de gedachte weg te sturen. Ik vond het altijd nogal ongemakkelijk als ik gedachtes van de assassins kon horen. Natuurlijk kon ik het niet altijd negeren, maar ik vond het gewoon een raar idee om iedereens geheimen te weten. Na ongeveer twintig seconden was de gedachte definitief weg uit mijn hoofd en kon ik weer normaal nadenken. "Sorry, ik was even weg." mompelde ik.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

27 juni 2014 - 22:28

Medb 2634

Parse Applebee/Ortiga ~ Inwoner ~ 26 jaar

"Hallo, nichtje van me!" roept mijn nichtje "Gaat alles wel goed? Je ziet er een beetje moe uit." Als antwoord daarop glimlach ik zwakjes, in hoop haar een klein beetje gerust te stellen. "Het gaat wel, maak je geen zorgen. Het is alleen Malia die een beetje moeilijk doet, voor de rest loopt alles op rolletjes!" Stap voor stap kom ik dichterbij mijn allerbeste vriendin en als ik dichtbij genoeg ben, sluit ik mijn armen om haar schouders en druk haar dicht tegen me aan. Een dikke knuffel van een lieve vriendin is zeker iets wat ik stiekem nodig heb op dit moment. Ik verwonder me daarbij altijd over Cora, die mij toch iedere keer weer door heeft. Dan probeer ik er juist voor te zorgen om er zo goed mogelijk uit te zien, prikt ze daar alsnog doorheen... Maar je kan ook niet anders verwachten van zo een geweldige vriendin die je door en door kent. Ik besluit om na de knuffel het woord te nemen en vraag haar, om zo snel het onderwerp te veranderen naar haar familie. "Hoe gaat het met Jordan en de kinderen?" Jordan is haar echtgenoot en staat bekend als een hele rustige en vriendelijke man. Ook tegen mij is hij altijd heel erg vriendelijk.

Met schokkende armen drukte ik het kleine hoofdje van mijn kindje tegen mijn lichaam aan, daarbij maakte ik wiegende beweginkjes en fluisterde ik dat alles goed zou komen. Hierbij beloofde ik haar dat alles weer terug zou keren, zoals het vroeger was... Als een bezetene rende ik vlak langs het platgedrukte vriendinnetje van Malia dat mij met grote, rode, smekende ogen aankeek, maar zonder dat ik ook maar één blik achterom worp, snelde ik het schuurtje uit. Het enige dat ik op dat moment wilde bereiken is het veiligstellen van Malia, ik twijfelde er simpelweg niet over. Terwijl ik het bloed, afkomstig van mijn dochter haar hoofdwond, over mijn handen voelde glijden, gedreven door de zwaartekracht, rende ik rechtstreeks naar mijn huisje toe.

Medb - Pronouced as [me-èv]

28 juni 2014 - 19:37

Magnus 4132

Dallas Dior || Assasin

Opeens hoorde ik een hart sneller kloppen, ik wist echter niet van wie die was. Even fronste ik hierom, ik wist niet waarom het kwam dat ik zo'n effect op iemand had.
"Wel, het ziet ernaar uit dat hij terecht is," hoorde ik een mannenstem zeggen. Ik maakte de link van de stem en het hart.
"Oh," hoorde ik een vrouwenstem toen zacht mompelen. "U heeft haar gevonden." Ik knikte en hoorde hoe de vrouw naar me toesnelde en een seconde later werden de teugels uit mijn handen genomen. Iets waar ik opgelucht om was.
"Ik sta bij u in het krijt. Mijn broer zou me hebben vermoord als ik zonder paard naar huis was teruggekeerd."
"O, dat is niet zo goed. Ik ben blij dat ik ben gaan kijken van wie het paard was," was mijn antwoord en ik gaf de dame een glimlach.
"Moet ik een dokter naar uw hand laten kijken?" Vroeg de jongedame toen. Even werden mijn ogen groot. Een dokter? Ik kwam er niet.
Even bewoog ik met mijn pols, en voelde de pijn nog steeds. Ik was bang dat er iets mee aan de hand was, ik hoopte alleen dat het niet te erg was.
"Nee, dank u zeer. Het gaat wel, ik ga in ieder geval niet dood. En een dokter zou veel te duur zijn voor mij, milady," zei ik tegen haar, het laatste was een leugen. Maar ik hoopte dat ze dat niet doorhad. Ook hoopte ik dat naar haar keek en niet naar ergens anders. Het feit dat ik blind was, kon ik goed verbergen. Behalve als je me in mijn ogen keek, dan kon je zien dat ik niet kon zien.
Soms was het feit dat ik blind was heel vervelend, maar toch wist ik ermee om te gaan. Ik was ermee opgegroeid.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

28 juni 2014 - 19:54

Magnus 4132

Blake Hayden McCarty || Assasin

Even keek ik naar haar terwijl ze mijn shirt aantrok. "Lekkere geur." zei ze toen een beetje spottend terwijl ze haar tong uitstak. Ik rolde met mijn ogen en prikte haar plagend in haar zij.
"Niks tegen mijn geur, je mag het shirt ook wel teruggeven hoor," zei ik met een grijns naar haar. "Maar nu heb je ten minste warmte."
"Ik ben op een van de mooiste plekken van de wereld geweest. Het ligt achter het dichtbegroeide bos, waar een mooi dierenrijk is, oftewel de rivier." Beantwoordde Liz mijn vraag, precies wat ik dacht. Een glimlach kwam hierdoor op mijn gezicht te staan.
"Ja, ik weet het." antwoordde ze toen. "Ja, ik weet het, maar wanneer ik niet nat ben, is het niet koud. Ik ga alleen altijd het water in."
"En dan wordt het koud." Ik keek even op om vervolgens weer naar haar te kijken. Ze leek een beetje wazig.
"Sorry, ik was even weg." mompelde het meisje naast me. Ik haalde mijn schouders op, ten teken dat het niet erg was. Ik wist wat er aan de hand was.
"Heb je het nog koud?" Vroeg ik haar toen, want anders wist ik nog wel iets. Voor even nam ik Liz in me op. Ze had blonde haren en haar ogen vielen door haar wenkbrauwen erg op. Elizabeth had een tenger figuur, maar ze at veel. Iets wat ik kon weten.
Ik wist nog wel toen we elkaar voor het eerst ontmoette, van toen af aan waren we beste vrienden en konden we alles aan elkaar kwijt. Telkens als ik naar haar keek bewonderde ik haar, niet omdat ik verliefd op haar was. Maar omdat ze mijn beste vriendin was en ze nog steeds bij me wou zijn ook al had ik woedeaanvallen. Dit was iets wat anderen niet leuk vonden.
Ik had eigenlijk nog nooit een liefde gehad, dit vond ik omdat ik woedeaanvallen had. Niemand wou mij, het woedende eendje. Daarom was ik ook zo beschermend tegenover Liz, ik wist wel dat ze voor zichzelf kon zorgen maar toch had ik de drang om dat te doen. Ik hield van haar, maar alleen op een vriendschappelijke manier.
Toch verwijderde ik me soms van haar, omdat ik bang was dat ik een woedeaanval kreeg en ik haar pijn zou doen. Als dat zou gebeuren, zou ik mezelf nooit vergeven. Daarom verdween ik soms, dit was echt iets wat ik niet aan Elizabeth zelf wou zeggen.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

28 juni 2014 - 20:33

Fagerman 4603

Elizabeth "Liz" || Jonge Assassin || Gedachten Lezen
Blake haalde zijn schouders op. Hij wist van mijn kracht, wat ook erg logisch was. "Heb je het nog koud?" Vroeg Blake toen. "Nee" zei ik meteen. Eigenlijk had ik het nog wel koud, maar dit liet ik niet merken. Blake wilde altijd heel veel voor me doen, maar ik voelde me daar eigenlijk erg egoïstisch bij, dus probeerde ik het zo min mogelijk laten gebeuren.
Ik probeerde een beetje te oefenen met mijn kracht door bepaalde gedachten van mensen in deze ruimte te lezen. Ik probeerde en probeerde, maar het lukte niet. Hier werd ik erg geïrriteerd van. Wanneer ik wilde dat het niet kwam, kwam het en wanneer ik wilde dat het kwam, kwam het niet. Ik keek opzij en zag dat Blake naar me keek, dus ik keek terug. Ik keek naar zijn ogen, maar hij niet naar de mijne. Ik bleef kijken totdat hij terug keek, maar tijdens het kijken ging er een rilling door mijn lichaam. Hij kwam van beneden en werd steeds groter, totdat hij mijn bovenlichaam bereikte. Vervolgens bibberde mijn lichaam, snel worp ik een blik op Blake, in de hoop dat hij het gebibber niet gezien had.

[Ik ben benieuwd wat dat iets is ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

29 juni 2014 - 15:00

Magnus 4132

[Een beetje een crappy post, sorry.:x]

Blake Hayden McCarty || Assasin

"Nee" had Liz meteen geantwoord en even had ik haar onderzoekend aangekeken, ik had het gevoel alsof ze loog. Ze zei het iets te snel, wat me deed twijfelen. Maar ik besloot maar dat ze eerlijk tegen me was en gebruikte mijn kracht niet om het haar wat warmer te krijgen.
Op het gezicht van Elizabeth was een geïrriteerde uitdrukking gekomen, waarvan ik dacht dat het kwam door haar gave. Toen ik zag dat ze naar me keek, keek ik op naar haar ogen. Ze had mooie bosgroene ogen. Opeens zag ik haar bibberen en haar vervolgens snel een blik om mij te werpen.
Fronsend keek ik haar aan, waarom zei ze gewoon niet dat ze het koud had?
Met een draai van mijn hand kwam er een zacht warm windje opzetten die ik om Liz heen liet gaan, hopend dat ze het niet meer koud zou hebben.
"Lizzie," zei ik, de bijnaam gebruikend die ik vroeger toen we klein waren nog wel eens tegen haar zei. "Waarom zei je niet gewoon dat je het nog koud had?"
Ik nam ten minste aan dat ze bibberde omdat ze het koud had. Waarom anders?
Maar ik begreep niet waarom ze het niet zei dat ze het koud had, ik had liever dat ze het tegen me zei dan dat ze in de kou zou zitten.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

30 juni 2014 - 8:20

Fagerman 4603

Elizabeth "Liz" || Jonge Assassin || Gedachten Lezen

Blijkbaar had hij mijn gebibber gezien, want hij keek me fronsend aan. Ik wilde nog zeggen dat hij me niet warm hoefde te maken, maar hij was al begonnen. Hij draaide zijn hand, waardoor ik een zacht warm windje om me heen voelde. "Lizzie" zei hij. "Waarom zei je niet gewoon dat je het nog koud had?" Ik bloosde een beetje. "Ik...Ik... Je doet altijd zoveel voor me. Ik vind het heel lief van je, maar dan voel ik me zo egoïstisch en tegelijk ook hulpeloos. Alsof andere mensen alles voor me moeten doen en ik niets kan." Ik had mijn hoofd een klein beetje naar de grond gericht. Ik voelde me nu een soort klein kind dat opbiechtte dat het iets lekkers had gestolen. Vanuit mijn ogenhoeken keek ik naar hem, wachtend op zijn reactie. Toen bedacht ik me. Ik ging rechtop zitten en keek hem aan met een ondeugende glimlach. "Vandaag ga ik dingen voor jou doen. Zeg maar wat je wil, dan zal ik het voor je doen!" zei ik.

[sorry voor de korte stukjes ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

30 juni 2014 - 9:02

xLenox 544

John Hildebrand || Inwoner || 37

Ik boog langzaam voorover om met een grijns Sif haar hand vast te kunnen pakken. "Dank u, mijn vrouwe, voor het aanwezig zijn in mijn aanwezigheid. U kunt hierbij u dagelijkse bezigheden hervatten." Ik kuste de rug van haar hand waarna ik haar lachend aankeek. Het was erg leuk op Sifanta op te stangen maar nu in het bijzijn van een kind kon ik niet te rare fratsen uithalen. Ik hoorde haar nog wat reageren waarna ze zich omdraaide en de straat uitliep.
"Heer Hildebrand?"
De zachte stem van Audrey vulde mijn oren waarna ik naast haar op het bankje ging zitten.
"Mademoiselle La Bóuton, u hoeft mijn niet bij mijn achternaam aan te spreken. Ik verheugt zijn als u mij bij mijn voornaam aansprak." Mijn stem was zacht en een glimlach was op mijn gezicht verschenen, welke Audrey toch niet zou kunnen zien.
"Als u mij dan Audrey noemt in plaats van Mademoiselle La Bóuton, John ." Een grijns verscheen op het kind haar gezicht waarna ik een grijns ook niet kon onderdrukken.
"Afgesproken."

Even later liepen we over het marktplein. Audrey was het zat om thuis te zitten en ik sprak haar niet tegen. Beiden waren we erg avontuurlijk aangelegd waardoor de omgang met elkaar fijn was.
Op het marktplein vulde muziek mij de oren en nieuwsgierig gingen we kijken naar waar het geluid vandaan kwam. Het bleek dat een groepje troubadours de stad was ingetrokken om hier het een beetje op te leven. Ze speelde vrolijke muziek op luiten, trommels en dwarsfluiten. Hoewel de muziek een en al vrolijkheid uitstraalde was het publiek dat hier omheen stond dat zeker niet. Met fronsende en verdrietige blikken keken ze toe naar de vrolijkheid van de Troubadours. Ik begreep het goed; de criminaliteit, hoge belastingen, weinig banen en de City Guards die aangevoerd werden onder het strenge bewind van Cesare maakte de stad tot wat het nu was. Depressief en verdrietig.
Tot mijn verbazing had Audrey hier allemaal geen gevoel voor en liep naar het midden van de cirkel waarna ze een buiging maakte naar de Troubadours. Een daar van die al stond de dansen pakte haar hand vast en ze begonnen vrolijk heen en weer te hupsen. De glimlach op Audrey haar gezicht was onvergetelijk, vol vrolijkheid en zo naïef. De activiteit trok nu ook veel meer mensen.

iemand zin om John en Audrey te meet-en??

[ bericht aangepast op 30 juni 2014 - 20:13 ]
How awful that must feel. Being normal? Ugh.

30 juni 2014 - 14:42

Itsuki 3513

(Kan Xavier of Florense ergens inspringen. En misschien een samenvatting.)

Vampire + Servant = Servamp

30 juni 2014 - 16:05

Emeldir 2457

[Delron is nog vrij]

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

30 juni 2014 - 20:50

Magnus 4132

[Hahaha, geeft niet.:')]

Blake Hayden McCarty || Assasin

Ik zag hoe Liz lichtjes bloosde, waardoor ik een beetje fronste. Ze bloosde bijna nooit. "Ik...Ik... Je doet altijd zoveel voor me. Ik vind het heel lief van je, maar dan voel ik me zo egoïstisch en tegelijk ook hulpeloos. Alsof andere mensen alles voor me moeten doen en ik niets kan." Terwijl ze dit zei had ze haar hoofd iets naar beneden gericht. Voordat ik over haar woorden na kon denken, ging ze rechtop zitten en keek me aan met een ondeugende glimlach. "Vandaag ga ik dingen voor jou doen. Zeg maar wat je wil, dan zal ik het voor je doen!" zei Elizabeth. Een glimlach kwam op mijn gezicht door deze woorden, maar toen werd ik serieus. Een hand ging door mijn haren heen en ik keek haar aan om vervolgens naar mijn handen te kijken terwijl ik sprak:
"Het spijt me dat ik je zo laat voelen, dat bedoelde ik niet. Het is meer dat ik je nie-..." Ik schudde mijn hoofd, ze hoefde het niet te weten waarom ik het deed. Ik heb het haar nog nooit verteld. "Het maakt niet uit, het spijt me," zei ik. Misschien als ik zo bleef doen tegen haar, zou ik haar verliezen. Een bezorgde frons kwam op mijn gezicht te staan, maar haalde die snel weg door een gemaakte glimlach op mijn gezicht te voorschijn te halen. Hopend dat ze dat niet zou merken.
"Maar om terug te komen op wat je net zei, er is niets wat je voor me hoeft te doen. Ik ben een eenvoudig man, ik wil niet zoveel," zei ik en glimlachte even naar haar, ook al bereikte de glimlach niet mijn ogen.
Toen keek ik weer naar mijn handen, die opeens heel interessant leken. Ik wou Liz niet kwijtraken, alleen ik wist niet hoe ik dat voor elkaar moest krijgen.

[ bericht aangepast op 30 juni 2014 - 21:39 ]
It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

30 juni 2014 - 21:15

Fagerman 4603

Elizabeth "Liz" || Jonge Assassin || Gedachten Lezen

Hij glimlachte door wat ik had gezegd, maar werd al gauw weer serieus. Hij haalde zijn hand door zijn haar, keek naar mij en daarna naar zijn handen terwijl hij zei: "Het spijt me dat ik je zo laat voelen, dat bedoelde ik niet. Het is meer dat ik je niet-..." Ik luisterde aandachtig naar zijn woorden, maar hij schudde zijn hoofd. Ik fronsde. Waarom stopte hij? Ik wilde het erg graag weten, maar wilde mijn kracht niet gebruiken. Ik wist zeker dat ik dat ook niet fijn had gevonden als de rollen omgedraaid waren. "Het maakt niet uit, het spijt me," ging hij verder. Ik zuchtte. Nu verontschuldigde hij zich weer. Hij moest het gewoon niet altijd laten lijken dat het zijn schuld was. Vaak was het mijn schuld en ook dan nam hij het op zich. Ik keek naar zijn gezicht en zag dat hij een glimlach op zijn gezicht had. Mensen die hem niet goed zouden kennen zouden niet doorhebben dat de glimlach nep was, maar ik dus wel. "Maar om terug te komen op wat je net zei, er is niets wat je voor me hoeft te doen. Ik ben een eenvoudig man, ik wil niet zoveel," zei hij met de nog steeds neppe glimlach. Nu voelde ik me pas echt rot. Ik had ervoor gezorgd dat hij niet meer blij was. "Sorry" zei ik. Ik keek naar hem en zag dat hij naar zijn handen keek. Ik hoopte niet dat dit iets zou laten rommelen tussen ons. Ik hield heel veel van Blake, op een vriendschappelijke manier en zou het heel erg vinden om hem kwijt te raken. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen om het op te lossen, dus bleef het pijnlijk lang stil. "Het is niet jou schuld." zei ik toen. "Ik..." Ik wilde zeggen dat hij zich niet altijd hoefde te verontschuldigen voor zijn aardigheden, maar dacht dat het het nog erger zou maken.

[ bericht aangepast op 30 juni 2014 - 21:17 ]
you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

30 juni 2014 - 22:10

Magnus 4132

Blake Hayden McCarty || Assasin

"Sorry" hoorde ik Liz opeens zeggen. Fronsend keek ik op, niet begrijpend waarom ze sorry zei. Het bleef even stil, het was een wat pijnlijke stilte die ik graag zou willen doorbreken, maar Elizabeth was me voor.
"Het is niet jou schuld." zei ze toen. "Ik..." Meer zei ze niet. Nog steeds keek ik haar fronsend aan.
"Maar het is ook niet jouw schuld," zei ik toen, mijn wenkbrauwen gefronst. "Je hoeft je niet te verontschuldigen. Waarom zou je?" Ik wou heel graag dat dit voorbij ging, dus ik zette een glimlach op mijn gezicht - een echte deze keer -, en zei het eerste wat in mijn gedachten kwam.
"Maar als je vandaag dan toch wil doen wat ik wil, dan mag je mijn voeten wel masseren." Even wiebelde ik mijn wenkbrauwen naar haar en legde toen één voor één mijn voeten op haar schoot en grijnsde toen naar haar. Liz wist vast wel dat ik een grapje maakte. Opeens moest ik ergens aan denken.
"Zeg, Lizzie Dizzy," zei ik toen tegen haar. Het was iets wat ik naast Lizzie nog wel eens als bijnaam voor haar gebruikte. "Wist je nog die keer dat we met z'n tweeën het bos in waren gegaan, ik was ongeveer 9 en jij was zo'n beetje 7, en we vonden een klein vogeltje. Het was gewond en naast het vogeltje zat nog een mooi vogeltje. In het begin liet het gezonde vogeltje ons niet het gewonde vogeltje oppakken. Maar na een tijdje liet die het toe. En we verzorgden het diertje tot die weer beter was. En al die tijd bleef het vogeltje aan de zijde van het gewonde vogeltje," zacht grinnikte ik even toen ik eraan dacht. "En we moesten het gewonde vogeltje voeren omdat het niet weg wou gaan om wat te eten. En het vogeltje vloog nooit weg, ook niet toen we in de buurt kwamen. Ook niet toen hij het vogeltje in pijn zag. Alsof hij wou zeggen; 'Geen zorgen, ik ben er voor je.' En toen het gewonde vogeltje hersteld was vlogen ze samen weg. Een tijd later werd ik aangevallen door een wild dier." Even wreef ik wat afwezig over het litteken wat er nog steeds zat. "Het vreemde is dat ik nooit bang ben geworden voor wilde dieren. Waarom denk je dat - dat komt?" Het waren twee verschillende gebeurtenissen, maar toch moest ik er opeens aan denken.
In de vogeltjes zag ik ons, we verlieten elkaar niet als iemand gewond was. We waren beste vrienden en waren er voor elkaar. En in het wilde dier, zag ik mezelf. Wild en vol met woede.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Index RPG Actieve Topics Zoek