• Deze RPG speelt zich af in de duistere, onzekere tijd van de Middeleeuwen. Uit verschillende weeshuizen in het land, worden pasgeboren baby’s uit hun wiegjes gestolen. Eén ding hebben ze allemaal gemeen: bij de geboorte stierf hun moeder. De vaders besloten het kind in een weeshuis achter te laten, omdat ze niet kunnen leven met de dood van hun vrouw of omdat ze er de middelen en tijd niet voor hebben een kind op te voeden. Tijdens een donkere nacht, verdwenen de baby’s uit hun wiegje. Er klonk hoogstens nog een bang gehuil voor er helemaal niets meer van hun terug te vinden was. Angstig fluisterden de dorpelingen over demonen en kwade geesten die de kinderen waren komen halen.
    Wat er werkelijk was gebeurd: Een donkere schim was zonder enige moeite en zonder een geluid te maken ingebroken in de verschillende weeshuizen, om de baby’s vliegensvlug mee te nemen, voor ze iemand konden waarschuwen met hun gehuil. De kinderen werden opgevoed in een grottencomplex, verborgen in de bossen rond de hoofdstad. Daar is het de Dark Brotherhood die de staf zwaait. Ze werden getraind in de kunst van het vechten. Ze leerden zich geruisloos te bewegen en hoe ze met vergiffen moeten werken. De kinderen zijn ondertussen jongeren geworden en weten niets anders dan de grotten van de assassins guild en de bossen er rond. Rond hun 16e verjaardag beginnen ze plots vreemde, ontluikende krachten in zichzelf te ontdekken. Ze moeten leren ze te gebruiken en te beheersen. Ondertussen ontstaan diepgewortelde vriendschappen en rivaliteiten. Hoe reageren jongeren met exact de tegengestelde kracht op elkaar? Sluiten ze tegen alle verwachtingen in toch vriendschap?
    Maar middenin deze groep getalenteerde jongeren is er één iemand die doodnormaal is. Hij blijft maar wachten tot ook zijn krachten komen, alleen komen die nooit. Uiteindelijk wordt de jaloezie hem teveel. Iedere keer als iemand zijn krachten gebruikt, ziet hij dat als een belediging. Verteerd door jaloezie en een gebrek aan zelfvertrouwen besluit hij dat hij wraak moet nemen. Hij waarschuwt de bewakers van de stad over het grote gevaar dat in de bossen leeft. De assassins guild wordt helemaal onverwacht overvallen door een leger aan soldaten. Zullen ze het gevecht overleven? Slagen ze erin te vluchten? En waar moeten ze nu heen?

    Het doel van deze RPG:
    De RPG zal van start gaan in de periode waarin ze hun krachten ontdekken. Alle krachten zijn hier mogelijk. In deze periode kunnen vriendschappen en vijanden ontstaan. Misschien wel een relatie? Maar houdt dat allemaal stand? Een assassins guild is immers een harde wereld met mensen die allemaal kunnen doden voor je het zelfs ziet aankomen. Het is een plaats waar achterdocht altijd wel een beetje heerst, ook al vallen guild members elkaar doorgaans niet aan.
    Hierna zal de RPG overgaan naar de oorlog met de City Guard, die door de de jongen zonder krachten is gewaarschuwd. Sommigen zullen gewond geraken of erger... De hele assassins guild zal moeten verhuizen naar een nieuwe schuilplaats, maar waar?


    Hoe ziet alles er uit?
    Het speelt zich voornamelijk af in de bossen rond de hoofdstad. Meer bepaald in een grottencomplex. De ingang is goed verborgen, aangezien je je eerst door een smalle spleet moet wurmen en er pas na een minuutje wandelen een deur richting de geheime schuilplaats bevindt. Voor je binnen wordt gelaten moet je altijd het wachtwoord geven, namelijk: sanguinis.
    Daarna kom je door nog een lange gang binnen in het hoofdkwartier, waar een lange zware, eikenhouten tafel staat. Daar wordt niet alleen gegeten, maar ook belangrijke zaken omtrent de guild worden er besproken. De eerste deur recht leidt naar de keuken, maar daar mag normaal gezien alleen de kokkin binnen. Zij is ook een beetje de moeder van de guild.
    De deur links leidt naar een andere kamer waar opnieuw twee deuren zijn. Als je daar links gaat, kom je in de trainingszalen terecht. Die worden niet zo vaak gebruikt, aangezien ze meestal buiten trainen. De deur rechts leidt naar de slaapvertrekken. (Ik zal later nog kijken met hoeveel je per slaapkamer mag liggen, zodra ik weet hoeveel mensen er mee willen doen)


    Sfeerbeeldjes


    Personages:
    Assasins:
    Guild leader: ~ Markus Maisson - Stannis {1|4}
    Kokkin/Huishoudster: ~ Anteia Auffrye - Illwill {1|11}
    Jongeren: (hebben sowieso krachten)
    ~ Anya Crivelli - VladiFerr {1|20}
    ~ Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins - Caelestis {1|8}
    ~ Helena Brynn Morales - Kilicious {1|14]}
    ~ Lykon Sallie Challes - NymeriaDorne {2|3}
    ~ Raven - TheHorcrux {1|7}
    ~ Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell" - NymeriaDorne {1|6}
    ~ Tristana Ward - Illwill {1|4}

    ~ August Auvray - Eichen {1|5}
    ~ Blake Hayden McCarty - Magnus {1|10}
    ~ Dallas Dior - Magnus {1|13}
    ~ Delron Midarm - NymeriaDorne {1|17}
    ~ Edon Jenkins - Illwill {1|7}
    ~ Jackson - VladiFerr {1|6}
    ~ James Robert McMahon - PeterParker {1|19}
    ~ Mortem Viper - Wensekronik {1|18}
    ~ Riley Luke McMahon PeterParker {1|19}
    ~ Rowan Buzzer - Ring {1|5}

    Ouderen: (kunnen ook krachten hebben, hoeft niet)
    ~ Lana Bell - MissMills {1|17}
    ~ Yuki Nagisa Minami - Tigresse {1|2}

    ~ Elijah Woods - TheHorcrux {1|14}
    ~ Lestat Daniel Malloy - Joaq {1|12}
    ~ Typhon - OakenshieId {1|16}
    ~ Xavier Phoenix - Lazulis {1|1}

    City guard:
    Hoofd van de City guard: ~ Cesare Ludovico Crivelli - Tigresse {1|2}
    ~ Ayla Hearling - Ring {1|10}
    ~ Sifanta - VladiFerr {1|13}

    ~ Alessandro Charles Mason - Kilicious {1|14}
    ~ Isaiah Lemuel Dennis - OakenshieId {1|17}
    ~ Jordan Halfaxe - Stannis {1|10}

    Inwoner:
    ~ Audrey La Bóuton - xLenox {1|13}
    ~ Coco Butterfly - OakenshieId {1|18}
    ~ Cora Applebee/Halfaxe - Illwill {1|10}
    ~ Lily Mikaelson - TheHorcrux {1|7}
    ~ Lucrezia Giovanna Crivelli - Tigresse {2|1}
    ~ Magdalena La Beauvie - Espada {1|6}
    ~ Vajèn Butterfly - Kilicious {1|18}
    ~ Parse Applebee - Espada {1|5}
    ~ Lena - Wensekronik {2|[http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=163703&page=2]2[/url]}

    ~ Donatello Storum - Wensekronink {1|18}
    ~ Florense - Lazulis {1|2}
    ~ John Hildebrand - xLenox {1|16}


    Krachten
    Markus Maisson: Shadowstep: enkele meters vooruit teleporteren voor afschudding of om achter iemand te verschijnen voor een onmiddelijke dodelijke genadeklap uit te delen
    Anteia Auffrye: Anteia heeft het vermogen om tijdelijk het lichaam van iemand over te nemen. Dit betekent niet dat ze gedachten kan horen van die persoon. Ze kan alleen het lichaam besturen.
    Xavier Phoenix: Adelaars oog, daarbij heeft hij het vermogen om verweg en dichtbij te kunnen kijken. Hij kan hem scherpstellen om details te kunnen zien.
    Yuki Nagisa Minami: Yuki is gespecialiseerd in het beheersen en voelen van emoties. Ze kan de emoties van anderen manipuleren.
    Tristana Ward: Tris kan praten met de geesten van de overledenen. Als ze op de top van haar krachten is en die volledig kan beheersen, kan ze ook de doden tot leven wekken.
    August Auvray: Temporale Stasis. Het vermogen om de tijd in je omgeving stil te kunnen zetten waardoor alles en iedereen om je heen als het ware bevroren/stilgezet wordt in de tijd.
    Rowan Buzzer: Rowan kan met vogels communiceren.
    Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell": Ze kan in iemands gedachtes/hoofd komen. Ze kan dan bijvoorbeeld iets zeggen, of iets laten zien, herinnering of iets wat zij heeft gezien.
    Jackson: Telekinese. Het vermogen om voorwerpen of personen zonder ze aan te raken dus met de kracht van de gedachten te laten bewegen/zweven/door de lucht te gooien of op een andere manier te beïnvloeden.
    Raven: Shapeshifting, het vermogen om in een ander persoon, dier of zelfs een voorwerp te veranderen.
    Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins: Helderhorendheid. Ze hoort geen nog geesten, maar kan gedachten horen en afluisteren.
    Blake Hayden McCarty Hij kan zich met de wind mee laten voeren, hij vervaagd dan tot je hem niet meer ziet en kan zich dan naar wat hij maar wil verplaatsen. De kracht van wind is dan ook zijn kracht, dit is waardoor hij ook snel kan bewegen.
    Dallas Dior: Supergehoor, hij kan horen waar mensen zich naartoe bewegen.
    Helena Brynn Morales: Vuursturen.
    Elijah Woods: Absorbtie/kopieer kracht door aanraking van die persoon.
    Delron Midarm: Delron bezit de gave om in de tijd te reizen.
    Lana Bell: Lana heeft genezende krachten. Als iemand een wond heeft hoeft ze er alleen maar even haar hand op te leggen en dan is hij weer genezen.
    Aurora Audrey McAllister: Audrey heeft de kracht om ontzettend snel te rennen, als ze rent zie je alleen maar een vage flits en dan is ze al een kilometer van je af.
    Mortem Viper: Hij heeft de gave om aarde te sturen, hij kan tot nu toe alleen maar kleine stenen beheersen maar langzaam aan steeds grotere stukken.
    James Robert McMahon: James kan watersturen met zijn handen, hij kan het water alles laten doen.
    Riley Luke McMahon: Riley kan donkerrode bliksemstralen afschieten met zijn handen maar ook met zijn ogen.
    Anya: Onzichtbaarheid.


    Regels:
    *Er is geen maximum aantal personages
    *16+ is toegestaan, maar onder spoiler en met waarschuwing bij (Degene die niet willen hoeven het dan ook niet te lezen)
    *Alleen Illwill of Stannis maken de topics aan.
    *Ik geef geen minimum aan woorden. Kies voor jezelf wanneer je je reactie waard vindt om te posten.
    *Naamsveranderingen doorgeven (en ook even waarschuwen als het met hoofdletter I ipv. L is)
    *Geweld en schelden mag IC maar niet OOC.
    *Niet iemand zijn personage besturen zonder toestemming.
    *Niet iemand zijn personage doden of verwonden zonder toestemming.
    *Minstens 1 keer per week reageren (tenzij goede reden)
    *Geen perfecte personages.
    *Heb respect voor elkaar.
    *OOC tussen [ * ( { #
    *Vragen? Stel ze zeker!
    *Er kunnen altijd personages bij! (Ook wanneer de RPG al loopt)

    Story
    Rollentopic
    Rollentopic 2
    Praattopic
    Praattopic 2

    We beginnen op een rustig dagje. Sommigen zullen misschien aan het trainen zijn, anderen houden zich met andere bezig.
    In ieder geval wordt iedereen verwacht in de eetzaal, waar Anteia het eten zo zal opdienen. Daar zal de guildleader nog even een woordje uitleg doen over wat er staat te gebeuren in hun leven. (Lees: hij zal de jongeren wat gerust stellen over hun krachten en iets uitleggen over hoe de contracten in werk zullen gaan)
    Het is dus de bedoeling dat iedereen rustig richting de eetzaal komt. Kies een gezellig plaatsje aan tafel, misschien naast iemand die je het liefst hebt.

    [ bericht aangepast op 22 juli 2014 - 18:35 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”



    Dallas Dior || Assasin


    Toen ik op het paard stapte, had de jongedame me ondersteund waardoor ik makkelijker op het paard kon komen. Dit was iets wat me goed had geholpen.
    "Mijn naam is Lucrezia," stelde ze zichzelf toen voor. "En je hoeft je geen zorgen te maken. Deze merrie is het betrouwbaarste dier van de stal, tenzij ik niet oplet, natuurlijk." Een zacht gegrinnik verliet haar mond.
    "Het is niet erg," stelde ze me gerust met een nerveuze ondertoon in haar stem. Even kwam er een frons op mijn gezicht, maar haalde toen mijn schouders op. "Ik zal niet sneller gaan. Je hebt veel minder grip dan mij." Ik knikte, maar doordat ze met haar rug naar me toe zat kon ze dat niet zien, daarom zei ik maar:
    "Dank u." Even spitste ik mijn oren, hopend op een geluid die aan zou wijzen dat ik dicht bij de grotten was. Maar ik hoorde niks, wat betekende dat ik eigenlijk best ver gegaan moest zijn. Ik kon de geluiden in de grotten ook nooit zo goed horen door de muur.
    Opeens maakte het paard een schrikbeweging, en doordat ik geen grip had, viel ik van het paard af. Hard kwam ik op de grond neer. Pijn schoot door mijn onderrug, maar dat was al even snel weg als het kwam.
    Met een zucht probeerde ik een plukje haar dat voor mijn ogen zat weg te blazen en stond vervolgens op. Door de val was ik op mijn beide handen beland waardoor mijn pols zo nodig nog meer pijn deed.
    Ik verbeet de pijn en bewoog mijn rug vervolgens even. Toen luisterde ik en hoorde waardoor het paard waarschijnlijk geschrokken was. Er klonk nog een hartslag in de buurt van een dier, ik kon echter niet bepalen wat voor een dier het was.
    Ik kon ook niet zien of Lucrezia ook gevallen was, daarom vroeg ik:
    “Gaat het met u?”
    Voorzichtig liep ik een paar stappen naar voren en liet mijn goede hand een beetje omhoog gaan, in de hoop het paard te voelen. En inderdaad voelde ik de huid van het paard al weer snel.
    “Ik vraag me af waardoor ze zo schrok,” zei ik toen tegen de jonge vrouw.

    [ bericht aangepast op 13 juli 2014 - 22:20 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Rhenelis Synallisun Dusthell

    "Euh sorry, maar... Heb je zin om straks wat het bos te verkennen?" De zin kwam als muziek in mijn oren, het had gewerkt! Dacht ik tenminste.
    "Ja, tuurlijk! Zullen we gaan als het donker is?" Zei ik enthousiast. Zelf had ik vroeger uren, dagen in de bossen gespendeerd. Het was mijn thuis, tussen de dieren, met het water... Een plek waar je tot rust kon komen. Maar niet helemaal natuurlijk! Ik zocht vaak het avontuur in het bos op, dan pakte ik een boog, en wat pijlen die niet goed waren, en dan speelde ik dat ik het bos redde van boeven en sluipmoordenaars. Of ik dacht na. Ik heb heel veel nagedacht, wie mijn vader was, wat voor man hij was. Waarom hij me niet had kunnen 'redden' Of dat hij me in een weeshuis gestopt heeft. Ik zuchtte in mezelf, ooit zou ik erachter komen. Toen ik een hap van m'n eten nam, keek ik rond of Markus er nog zat. Ik moest hem echt spreken.


    "I would have followed you, my brother... my captain... my king."

    John Hildebrand || Inwoner || 37



    Het was gebeurd in een flits van één seconde. Ik had iets gevoeld aan mijn zij waarna ik Emily de menigte in zag rennen.
    Mijn hart klopte zowat in mijn keel terwijl ik als een dolle door de menige aan het rennen was opzoek naar Emily. Wat als ze door iemand werd meegenomen of.. of. "Nee niet aan denken, Hildebrand." sprak ik mezelf toe terwijl ik door de meningte heen rende.
    Mijn hart maakte een klein sprongentje toen ik Emily zag staan met nog een ander meisje. Ze leek woedend en haar vuisten trilden. Snel rende ik op het paar af terwijl ik zag hoe de meid in een steegje verdween. Ik hield halt naast Emily en pakte snel haar pols vast want het zag er uit alsof ze achter haar aan ging.
    "Hé, hé!" zei ik wat dwingent tegen Emily. "Waar ging dat over?" Mijn stem konk wat streng. Emily draaide zich boos om en rukte haar pols los.
    "DAT." Met een groot gebaar wees ze naar de steeg. "Als JIJ eens op zou letten had je nu je bundel met geld nog!" Ze had haar stem verheven en meerdere mensen keken nu onze kant op. Ik maakte een verontschuldigend gebaar richting hun waarna ik me weer tot Emily richtte.
    "We spreken hier straks wel over." Ik probeerde mijn rust en kalmte te bewaren en niet uit te vallen tegen haar. Het viel alleen niet in de smaak bij Emily want deze sloeg koppig haar armen over elkaar en brieste zoals een ongerust paard dat kon. Ik kon een grinnik niet onderdrukken.

    [ bericht aangepast op 15 juli 2014 - 16:23 ]


    How awful that must feel. Being normal? Ugh.

    Audrey La Bóuton || Inwoner || 15



    Stampvoetend draaide ik me om en liet me leiden door de geuren van de markt. Verschillende specerijen uit verre landen, die per boot naar de havens van onze stad waren vervoerd, geurden zich bij verschillende kraampjes. De ene rook nog zoeter, bitter of raarder dan de andere en genietend liep ik rond. Achter me hoorde ik John strompelen, die met veel moeite door de mensen massa kwam. Vanwege mijn stand gingen velen opzij voor mij en de een maakte een buiging en de andere knikte wat met zijn hoofd. Vaak maakte mensen ook andere gebaren maar deze kon ik niet herkennen.
    Plots sloeg de geur van vers brood zich in mijn gezicht en nu pas merkte ik dat ik toch wat weinig gegeten had deze ochtend. "John leid me even naar de bakkerskraam." Ik was nogsteeds boos waardoor mijn stem wat nors klonk.
    "Maar natuurlijk."
    Ik pakte zijn rechterarm vast en samen liepen we richting het kraampje. Ik pakte wat geld uit mijn eigen beursje en ging in de rij staan. John liet mij altijd zelf in de rij staan en dan keek hij een beetje toe. Deze keer was het echter anders. Terwijl ik voor werd gelaten door iedereen, natuurlijk omdat ze bang waren voor het bewind van mijn vader wier goede invloeden had op de handel van deze stad, hoorde ik John praten tegen iemand.
    "Goedendag vrouwe La Beauvie. Isaiah." Zijn stem klonk vertrouwd bij deze namen. Hoewel ik die Isaiah nooit had ontmoet zou het wel iemand zijn van John zijn oude werk, namelijk de City Guards. Snel betaalde ik mijn brood om zich bij hen te voegen, ik kende immers Magdalena La Beauvie van het goede werk dat ze deed voor de armen en had al vaker een babbeltje met haar gemaakt.
    "Daar ben je dus gebleven John." vriendelijk knikte ik waarna ik zijn arm vastpakte om te weten waar hij precies stond.
    "Mademoissele," ik kon het niet laten om ietwat geïrriteerd naar John te kijken - al was die maar voor een seconde, "Ik wil u graag voorstellen aan vrouwe La Beauvie en heer Dennis."
    Ik maakte een kleine buiging naar de twee waarna ik zei: "Magdalena hoe gaat het met u?" Een kleine glimlach vormde zich om mijn lippen terwijl mijn ogen zoals altijd emotieloos bleven.

    [ bericht aangepast op 15 juli 2014 - 16:25 ]


    How awful that must feel. Being normal? Ugh.


    Elizabeth "Liz" || Jonge Assassin || Gedachten Lezen

    Ik begon al snel met eten en had al best wat happen genomen toen Blake vroeg: "Wat ga je na het eten doen?" Over deze vraag moest ik even nadenken. Meestal deed ik gewoon waar ik zin in had, naar de rivier gaan. Vandaag had ik bij de rivier nagedacht. Ik kon nog niet zo goed met mijn kracht overweg en wilde dat eigenlijk wel kunnen, dus had ik besloten met mijn kracht te gaan oefenen. "Ik ga iemand zoeken die met mij wil oefenen" zei ik dus. Weer kwamen er allerlei gedachtes mijn hoofd binnen, terwijl ik het op dit moment niet wilde. Veel van de gedachtes gingen over het eten, maar sommigen ook over andere personen of het oefenen. Welke gedachte van wie was kon ik niet onderscheiden, maar toch probeerde ik het zolang mogelijk vast te houden. Jammer genoeg dreven de gedachtes al erg snel weg. Nadat ze ongeveer tien seconden rond hadden gedwaald in mijn hoofd waren ze helemaal verdwenen en was ik weer 'terug op aarde'. "Sorry, waar hadden we het ook alweer over?" vroeg ik terwijl ik Blake vragend aankeek. "Oh ja, Ik vind dat ik nog niet zo goed met mijn kracht om kan gaan, zoals net gedemonstreerd, dus ga ik het oefenen." Ik keek opnieuw naar Blake en tegelijkertijd popte er een idee dat ik normaal niet zo leuk had gevonden in mijn hoofd op. "Mag ik proberen jou gedachtes te lezen?"


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

    Jackson.-Assasin jongeren. Telekinese.


    Voorzichtig liep ik weer richting de grotten en veel dacht ik niet na. Ik moest harder gaan oefenen en trainen zodat ik uitmuntend werd. Plotseling hoorde ik iets in de verte. Ik spitste mijn oren en keek rond. Vlug liep ik in de richting van de geluiden en net voordat ik dichtbij was klom ik de bomen in.
    Niet iets veder zag ik DD bij een paard en vrouw staan. Iets verbaasd keek ik ernaar. Hij was er af gevallen, want hij zag er pijnlijk uit. Ik ging zitten en bestudeerde de vrouw goed. Ze deed me aan iets denken. Voorzichtig sloop ik dichterbij, totdat ik nog iets hoorde. Ik keek rond en zag plots in de struiken iets bewegen. Maar een paar meter van het stel af. Ik keek scherper en plotseling kwam er een zwarte beer uit de struiken. Ik kwam de boom uitgesprongen en stond al snel voor DD. Ook al wist ik dat hij het kon voelen, ik wou hem nog steeds beschermen.
    'DD,' zeg ik. 'Beer.'
    Ik wou het dier niet aanvallen, maar mijn krachten wou ik ook niet aan deze vreemde vrouw laten zien.
    'DD,' begon ik opnieuw. 'Wat nu?'


    "Rebellion's are build on hope"

    Blake Hayden McCarty

    Ik zag haar even over mijn vraag nadenken. Ze zou vast niet naar de rivier toe gaan, omdat ze daar net al was geweest.
    "Ik ga iemand zoeken die met mij wil oefenen," zei Liz. Ik knikte begrijpend en bedacht me dat ik ook beter met mijn kracht zou kunnen oefenen. Tuurlijk, ik kon wat dingen. Maar niet alles.
    Ik zag hoe Elizabeth in gedachten raakte en besloot haar maar niet te storen. Een paar happen later zag ik hoe Lizzy weer 'terugkwam' uit haar gedachten.
    "Sorry, waar hadden we het ook alweer over?" vroeg ze terwijl ze me vragend aankeek. Net toen ik antwoord wou geven was ze me voor.
    "Oh ja, ik vind dat ik nog niet zo goed met mijn kracht om kan gaan, zoals net gedemonstreerd, dus ga ik het oefenen." Ik knikte en nam nog een hap van mijn eten. Toen ik mijn mond leeg had, zei ik tegen haar:
    "Hmm. Ja. Ik moet denk ik ook maar oefenen."
    Elizabeth keek naar me en aan haar gezicht te zien had ze een idee.
    "Mag ik proberen jouw gedachtes te lezen?" vroeg ze toen aan me. Even keek ik haar knipperend aan, maar knikte toen wel.
    "Tuurlijk." Ik glimlachte naar haar. Ze had me dat eigenlijk nog nooit gevraagd.
    Ik begon te denken aan wat ik moest denken. Oké, dat was vaag.
    Toen wist ik het. Ik begon aan onze herinneringen samen te denken. Van jong tot oud. Ik zei niks, ik wachtte tot ze zelf iets zei. Ondertussen bleef ik aan mijn herinneringen en hoe die voor mij voelde denken terwijl ik haar even een nieuwsgierige blik toewierp.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Iemand voor Xavier)


    Vampire + Servant = Servamp

    Typhone!


    Every villain is a hero in his own mind.

    Tristana Ward | Jongere assassin



    Ik keek toe, terwijl Yuki van tafel opstond en in mijn richting liep. Opgelucht lukte het me om me iets meer te ontspannen. Als iemand me kon helpen was zij het wel. Yuki heeft me al meermaals kunnen kalmeren met haar gave om emoties te controleren. Nu al die stemmen plots tegelijk mijn hoofd hadden aangevallen, is zij de perfecte persoon om nader te onderzoeken waar dit over gaat. Ik moet weten wat die stemmen maar blijven zeggen over wraak.
    Zodra ik opmerk dat een man haar volgt, keert mijn spanning volledig terug. Ik heb hem hier natuurlijk vaker gezien, maar ik ken nauwelijks andere mensen en vertrouw niet snel. Yuki vraagt om naar buiten te gaan en stelt me meteen daarma gerust over de man. Ik besluit haar hierin te vertrouwen, zoals ik bij haar met alles wel doe en knik snel om te tonen dat ik het goed vind. Nu de man en zij zo dichtbij zijn, hou ik vanzelf mijn blik op de grond gericht om mijn oog te verstoppen. Ik keek toch nog eens snel naar Yuki, degenen van wie ik niet bang was om commentaar te krijgen, en glimlachte vol dank voor ik hun voor ging richting de deur om naar buiten te gaan. Ik moet en zal dit uitzoeken. En liefst nu.

    {Eigenlijk kent ze haar exacte krachten nog niet. Ze heeft alleen al wat last gehad misschien van 1 stem of zo, maar het was voor haar nog niet duidelijk wie of wat die exact waren. Nu had ze gewoon een soort aanval van stemmen zeg maar (: }


    Anteia Auffrye | Huishoudster assassins



    Ik lachtte om haar compliment over hoeveel geluk ze hadden dat ik er was. "Dankje" glimlach ik, terwijl ik voor mijn bord aan tafel plof en een eerste hap neem. Ik had natuurlijk hiervoor al geproefd en wist dus al dat de stoofpot zeker goed gelukt was. Lana kwam gezellig bij me zitten en ik keek haar glimlachend aan terwijl ze voor me ging zitten.
    "Het gaat wel ja. Gewoon zoals anders, alleen is het vandaag wel een beetje extra pijnlijk, maar dat is het altijd rond volle maan." In een flits zie ik die ronde maan weer boven mijn hoofd, terwijl alles om me heen helemaal rood kleurde van het bloed. De pijn die door me heen trok...
    Ik schudde snel de herinnering van me af en glimlachte weer naar Lana. "Waarschijnlijk is het alleen te genezen door het opnieuw te breken, maar dan blijf ik eerlijk gezegd liever zo rondlopen." lach ik dan. Die pijn kan me soms tenminste nog afleiden van de ergere pijn in mijn buik, waar de ergste wonde zich bevond. Daar weten alleen Markus en de heler die me verzorgde van. Ik het het verder aan niemand vertelt en niemand weet dat die me nog het meeste pijn blijft bezorgen. Maar wat misschien nog het ergste is, is dat ik niets meer kan doen. Gelukkig heb ik de guild om voor te zorgen, of ik zou niet weten wat ik met mezelf aan moest.
    Soms vraag ik me af hoe nieuwsgierig mensen zijn naar wat er met me is gebeurd. Tot nu toe heeft niemand me het willen vragen, maar ik ken de geest van de mens. Die willen alles weten.



    Edon Jenkins | Jongere assassin



    Ze reageert gelukkig enthousiast op mijn voorstel en vraagt dan of we gaan wanneer het donker is
    "Oh, uh, ja, dat is goed." stamel ik wat. Met meisjes omgaan is niet echt mijn beste ding, ook al is er niet veel wat ik wel kan... Niets eigelijk. Ik buig me over mijn eten om rustig de stoofpot naar binnen te werken. Nog steeds voel ik me een beetje verward over die plotse gedachte van net. Ik ben het wel degelijk gewend om aan Dusthell te denken af en toe. Ze is immers een mooi meisje en is zeer lief tegen me, hoe erg mijn humeur ook is. Maar zo'n vrolijk en lief tafereel is niet echt iets voor mij. Mijn gedachten leken even niet die van mezelf. Zoiets zou ik me toch nooit voor ogen halen?
    Met een schouderophaal besluit ik maar om het te laten vallen. Het was toch maar iets eenmaligs en het maakt verder niet uit.
    Zodra mijn bord leeg is, schuif ik mijn stoel achteruit. "Dan zie ik je zo?" vraag ik met een glimlach aan Dusthell. "Ik zal buiten aan de ingang van de grot wachten, zodra het donker wordt." glimlach ik dan nog voor ik opsta en van tafel verdwijn.

    [ bericht aangepast op 22 juli 2014 - 20:05 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Magdalena La Bauvie ~ Inwoner ~ 24 jaar



    Met de enige moeite slik ik het fruit door en open daarna weer mijn mond om Isaiah antwoord te geven. "Nee hoor, dankjewel", glimlach ik. "Ik heb nog wat fruit bij me..." En ik laat het hem zien. "Als ik nou ook nog appelkoeken naar binnen ga werken, ben ik binnen de kortste keren mijn dunne figuur kwijt". Ik gniffel een beetje en kijk rond. Nog steeds zijn er boze ogen op deze man van de City Guard gericht. De mensen smoezelen wat met elkaar en zwaaien mij gedag. Vrolijk zwaai ik terug, want sommigen in de menigte herken ik. Daarna wend ik me weer tot Isaiah. "Hoe gaat het met je werk bij de City Guard? Nog boeven opgepakt?" vraag ik hem. Ik vind het altijd gezellig om eventjes met hem bij te kletsen, omdat hij zichzelf vaak nogal beter dan anderen vindt. Ik ben juist ook iemand die zich daar niet zo erg aan stoort en er gewoon om kan lachen. Maar als het om belangrijke dingen gaat, neem ik hem wel heel serieus, want hij zegt altijd precies hoe het zit en draait er niet omheen.

    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


    Parse Applebee/Ortiga ~ Inwoner ~ 26 jaar



    "Ik moet nog nieuwe draad hebben om de kinderen hun kleren te repareren en wat brood. Wat moet jij nog? Misschien kunnen we samen wel wat prijzen afdingen?", vraagt mijn nichtje me. Daarop graaf ik in mijn geheugen en bedenk me dat ik volgens mij alles al heb gekocht en dus niets meer nodig heb. "Zelf heb ik niks meer nodig maar even gezellig samen wandelen, vind ik natuurlijk geen probleem, gezellig juist!" Ik sleep Krelina achter me aan en aai over het hoofdje van Kida, haar dochtertje. Met z'n allen wandelen we het marktje over en merk ik dat Cora een klein beetje haast lijkt te hebben, dus voer ik het tempo op. Terwijl we richting het dametje dat naaigaren verkoopt lopen, vraag ik haar: "Wat zijn verder je plannen voor vandaag?"

    [ bericht aangepast op 23 juli 2014 - 16:24 ]


    Medb - Pronouced as [me-èv]

    Isaiah Lemuel Dennis x City Guard


    ‘Ik heb zojuist alle barsten in de verdedigingswal geteld,’ antwoordde Isaiah samenzweerderig. ‘Nou, als dat geen heldhaftige bezigheid is dan weet ik het ook niet meer.’ Hij liet een scheve glimlach zien en keek de knappe jongedame toen met hernieuwde interesse aan. ‘En wat heeft u zoal gedaan?’
    Magdalena kreeg niet de tijd om te antwoorden, want hun conversatie werd ruw onderbroken door een inwoner die een meisje wilde voorstellen, maar dat vervolgens niet deed.
    Hij knikte haar even toen, maar zag daarna pas dat ze blind was en dat niet kon zien.
    'Heeft de mademoiselle geen naam?' vroeg hij ietwat neerbuigend aan de man om hem op zijn manieren te wijzen.

    [ bericht aangepast op 23 juli 2014 - 16:38 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    .

    [ bericht aangepast op 24 juli 2014 - 14:09 ]


    "I would have followed you, my brother... my captain... my king."

    -

    [ bericht aangepast op 24 juli 2014 - 15:41 ]


    "Rebellion's are build on hope"

    Sifanta City guard.


    John nam de benen met het blinde kind. Ik staarde ze nog even na, maar was er niet echt bij met mijn gedachten. Ik draaide me om op mijn hakken en liep terug naar huis. Ik stapte naar binnen en liet de deur met een klap achter me dicht vallen. Mijn broer kwam pissig langs me lopen. Zonder één woord te zeggen deed hij de deur weer open en smeet die achter zich dicht. Toen was ik alleen. Ik zichtte en even wist ik niet wat ik moest doen. Voorzichtig liep ik door want anders zou ik van de tranen inzakken. Als ik zo'n ruzie had met mijn broer vrat me dat altijd op. Ik zuchtte en liep de tuin in. Toen we kinderen waren klommen we altijd over het hek en gingen we de bossen in die achter ons hui zaten. Op dit moment had ik daar zwaar behoefte aan. Ik nam een aanloop en sprong er over heen.

    Niet veel later kwam ik aan bij het bos. Hier kon ik voorlopig wel even blijven zonder het bewind van mijn broer te voelen.


    Anya Crivelli - Assasins. Onzichtbaarheid

    De broers stelde me gerust, maar het hielp niet heel erg. Ik voelde mijn keek dichtknijpen toen ik terugdacht aan de nachtmerrie. Angstig stond ik plotseling op.
    'Sorry' fluisterde ik. Toen rende ik weg. Zo snel als ik kon. Onderweg naar buiten stoote ik mezelf tegen de rotswand. Ik vloekte zacht, maar rende door. Toen ik buiten vast greep ik me vast aan een boom en probeerde mijn ademhaling op orde te krijgen. De hyperventilatie nam mijn lichaam over. Ik moest haast kokhalzen en onzichtbaarheid begon op te spelen.


    "Rebellion's are build on hope"