[RPG] The Dark Brotherhood {Speeltopic} 1 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

22 juni 2014 - 21:55

Gibigianna 15113

Deze RPG speelt zich af in de duistere, onzekere tijd van de Middeleeuwen. Uit verschillende weeshuizen in het land, worden pasgeboren baby’s uit hun wiegjes gestolen. Eén ding hebben ze allemaal gemeen: bij de geboorte stierf hun moeder. De vaders besloten het kind in een weeshuis achter te laten, omdat ze niet kunnen leven met de dood van hun vrouw of omdat ze er de middelen en tijd niet voor hebben een kind op te voeden. Tijdens een donkere nacht, verdwenen de baby’s uit hun wiegje. Er klonk hoogstens nog een bang gehuil voor er helemaal niets meer van hun terug te vinden was. Angstig fluisterden de dorpelingen over demonen en kwade geesten die de kinderen waren komen halen.
Wat er werkelijk was gebeurd: Een donkere schim was zonder enige moeite en zonder een geluid te maken ingebroken in de verschillende weeshuizen, om de baby’s vliegensvlug mee te nemen, voor ze iemand konden waarschuwen met hun gehuil. De kinderen werden opgevoed in een grottencomplex, verborgen in de bossen rond de hoofdstad. Daar is het de Dark Brotherhood die de staf zwaait. Ze werden getraind in de kunst van het vechten. Ze leerden zich geruisloos te bewegen en hoe ze met vergiffen moeten werken. De kinderen zijn ondertussen jongeren geworden en weten niets anders dan de grotten van de assassins guild en de bossen er rond. Rond hun 16e verjaardag beginnen ze plots vreemde, ontluikende krachten in zichzelf te ontdekken. Ze moeten leren ze te gebruiken en te beheersen. Ondertussen ontstaan diepgewortelde vriendschappen en rivaliteiten. Hoe reageren jongeren met exact de tegengestelde kracht op elkaar? Sluiten ze tegen alle verwachtingen in toch vriendschap?
Maar middenin deze groep getalenteerde jongeren is er één iemand die doodnormaal is. Hij blijft maar wachten tot ook zijn krachten komen, alleen komen die nooit. Uiteindelijk wordt de jaloezie hem teveel. Iedere keer als iemand zijn krachten gebruikt, ziet hij dat als een belediging. Verteerd door jaloezie en een gebrek aan zelfvertrouwen besluit hij dat hij wraak moet nemen. Hij waarschuwt de bewakers van de stad over het grote gevaar dat in de bossen leeft. De assassins guild wordt helemaal onverwacht overvallen door een leger aan soldaten. Zullen ze het gevecht overleven? Slagen ze erin te vluchten? En waar moeten ze nu heen?

Het doel van deze RPG:

De RPG zal van start gaan in de periode waarin ze hun krachten ontdekken. Alle krachten zijn hier mogelijk. In deze periode kunnen vriendschappen en vijanden ontstaan. Misschien wel een relatie? Maar houdt dat allemaal stand? Een assassins guild is immers een harde wereld met mensen die allemaal kunnen doden voor je het zelfs ziet aankomen. Het is een plaats waar achterdocht altijd wel een beetje heerst, ook al vallen guild members elkaar doorgaans niet aan.
Hierna zal de RPG overgaan naar de oorlog met de City Guard, die door de de jongen zonder krachten is gewaarschuwd. Sommigen zullen gewond geraken of erger... De hele assassins guild zal moeten verhuizen naar een nieuwe schuilplaats, maar waar?

Hoe ziet alles er uit?

Het speelt zich voornamelijk af in de bossen rond de hoofdstad. Meer bepaald in een grottencomplex. De ingang is goed verborgen, aangezien je je eerst door een smalle spleet moet wurmen en er pas na een minuutje wandelen een deur richting de geheime schuilplaats bevindt. Voor je binnen wordt gelaten moet je altijd het wachtwoord geven, namelijk: sanguinis.
Daarna kom je door nog een lange gang binnen in het hoofdkwartier, waar een lange zware, eikenhouten tafel staat. Daar wordt niet alleen gegeten, maar ook belangrijke zaken omtrent de guild worden er besproken. De eerste deur recht leidt naar de keuken, maar daar mag normaal gezien alleen de kokkin binnen. Zij is ook een beetje de moeder van de guild.
De deur links leidt naar een andere kamer waar opnieuw twee deuren zijn. Als je daar links gaat, kom je in de trainingszalen terecht. Die worden niet zo vaak gebruikt, aangezien ze meestal buiten trainen. De deur rechts leidt naar de slaapvertrekken. (Ik zal later nog kijken met hoeveel je per slaapkamer mag liggen, zodra ik weet hoeveel mensen er mee willen doen)

Sfeerbeeldjes

Klik
(:
Lala
Klikkerdeklik
Tralalie
Go
(;
Kaas

Personages:
Assasins:

Guild leader: ~ Markus Maisson - Stannis {1|4}
Kokkin/Huishoudster: ~ Anteia Auffrye - Illwill {1|11}
Jongeren: (hebben sowieso krachten)
~ Anya Crivelli - VladiFerr {1|20}
~ Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins - Caelestis {1|8}
~ Helena Brynn Morales - Kilicious {1|14]}
~ Lykon Sallie Challes - NymeriaDorne {2|3}
~ Raven - TheHorcrux {1|7}
~ Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell" - NymeriaDorne {1|6}
~ Tristana Ward - Illwill {1|4}

~ August Auvray - Eichen {1|5}
~ Blake Hayden McCarty - Magnus {1|10}
~ Dallas Dior - Magnus {1|13}
~ Delron Midarm - NymeriaDorne {1|17}
~ Edon Jenkins - Illwill {1|7}
~ Jackson - VladiFerr {1|6}
~ James Robert McMahon - PeterParker {1|19}
~ Mortem Viper - Wensekronik {1|18}
~ Riley Luke McMahon PeterParker {1|19}
~ Rowan Buzzer - Ring {1|5}

Ouderen: (kunnen ook krachten hebben, hoeft niet)
~ Lana Bell - MissMills {1|17}
~ Yuki Nagisa Minami - Tigresse {1|2}

~ Elijah Woods - TheHorcrux {1|14}
~ Lestat Daniel Malloy - Joaq {1|12}
~ Typhon - OakenshieId {1|16}
~ Xavier Phoenix - Lazulis {1|1}

City guard:

Hoofd van de City guard: ~ Cesare Ludovico Crivelli - Tigresse {1|2}
~ Ayla Hearling - Ring {1|10}
~ Sifanta - VladiFerr {1|13}

~ Alessandro Charles Mason - Kilicious {1|14}
~ Isaiah Lemuel Dennis - OakenshieId {1|17}
~ Jordan Halfaxe - Stannis {1|10}

Inwoner:

~ Audrey La Bóuton - xLenox {1|13}
~ Coco Butterfly - OakenshieId {1|18}
~ Cora Applebee/Halfaxe - Illwill {1|10}
~ Lily Mikaelson - TheHorcrux {1|7}
~ Lucrezia Giovanna Crivelli - Tigresse {2|1}
~ Magdalena La Beauvie - Espada {1|6}
~ Vajèn Butterfly - Kilicious {1|18}
~ Parse Applebee - Espada {1|5}
~ Lena - Wensekronik {2|[http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=163703&page=2]2[/url]}

~ Donatello Storum - Wensekronink {1|18}
~ Florense - Lazulis {1|2}
~ John Hildebrand - xLenox {1|16}

Krachten

Markus Maisson: Shadowstep: enkele meters vooruit teleporteren voor afschudding of om achter iemand te verschijnen voor een onmiddelijke dodelijke genadeklap uit te delen
Anteia Auffrye: Anteia heeft het vermogen om tijdelijk het lichaam van iemand over te nemen. Dit betekent niet dat ze gedachten kan horen van die persoon. Ze kan alleen het lichaam besturen.
Xavier Phoenix: Adelaars oog, daarbij heeft hij het vermogen om verweg en dichtbij te kunnen kijken. Hij kan hem scherpstellen om details te kunnen zien.
Yuki Nagisa Minami: Yuki is gespecialiseerd in het beheersen en voelen van emoties. Ze kan de emoties van anderen manipuleren.
Tristana Ward: Tris kan praten met de geesten van de overledenen. Als ze op de top van haar krachten is en die volledig kan beheersen, kan ze ook de doden tot leven wekken.
August Auvray: Temporale Stasis. Het vermogen om de tijd in je omgeving stil te kunnen zetten waardoor alles en iedereen om je heen als het ware bevroren/stilgezet wordt in de tijd.
Rowan Buzzer: Rowan kan met vogels communiceren.
Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell": Ze kan in iemands gedachtes/hoofd komen. Ze kan dan bijvoorbeeld iets zeggen, of iets laten zien, herinnering of iets wat zij heeft gezien.
Jackson: Telekinese. Het vermogen om voorwerpen of personen zonder ze aan te raken dus met de kracht van de gedachten te laten bewegen/zweven/door de lucht te gooien of op een andere manier te beïnvloeden.
Raven: Shapeshifting, het vermogen om in een ander persoon, dier of zelfs een voorwerp te veranderen.
Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins: Helderhorendheid. Ze hoort geen nog geesten, maar kan gedachten horen en afluisteren.
Blake Hayden McCarty Hij kan zich met de wind mee laten voeren, hij vervaagd dan tot je hem niet meer ziet en kan zich dan naar wat hij maar wil verplaatsen. De kracht van wind is dan ook zijn kracht, dit is waardoor hij ook snel kan bewegen.
Dallas Dior: Supergehoor, hij kan horen waar mensen zich naartoe bewegen.
Helena Brynn Morales: Vuursturen.
Elijah Woods: Absorbtie/kopieer kracht door aanraking van die persoon.
Delron Midarm: Delron bezit de gave om in de tijd te reizen.
Lana Bell: Lana heeft genezende krachten. Als iemand een wond heeft hoeft ze er alleen maar even haar hand op te leggen en dan is hij weer genezen.
Aurora Audrey McAllister: Audrey heeft de kracht om ontzettend snel te rennen, als ze rent zie je alleen maar een vage flits en dan is ze al een kilometer van je af.
Mortem Viper: Hij heeft de gave om aarde te sturen, hij kan tot nu toe alleen maar kleine stenen beheersen maar langzaam aan steeds grotere stukken.
James Robert McMahon: James kan watersturen met zijn handen, hij kan het water alles laten doen.
Riley Luke McMahon: Riley kan donkerrode bliksemstralen afschieten met zijn handen maar ook met zijn ogen.
Anya: Onzichtbaarheid.

Regels:
*Er is geen maximum aantal personages
*16+ is toegestaan, maar onder spoiler en met waarschuwing bij (Degene die niet willen hoeven het dan ook niet te lezen)
*Alleen Illwill of Stannis maken de topics aan.
*Ik geef geen minimum aan woorden. Kies voor jezelf wanneer je je reactie waard vindt om te posten.
*Naamsveranderingen doorgeven (en ook even waarschuwen als het met hoofdletter I ipv. L is)
*Geweld en schelden mag IC maar niet OOC.
*Niet iemand zijn personage besturen zonder toestemming.
*Niet iemand zijn personage doden of verwonden zonder toestemming.
*Minstens 1 keer per week reageren (tenzij goede reden)
*Geen perfecte personages.
*Heb respect voor elkaar.
*OOC tussen [ * ( { #
*Vragen? Stel ze zeker!
*Er kunnen altijd personages bij! (Ook wanneer de RPG al loopt)

Story
Rollentopic
Rollentopic 2
Praattopic
Praattopic 2

We beginnen op een rustig dagje. Sommigen zullen misschien aan het trainen zijn, anderen houden zich met andere bezig.
In ieder geval wordt iedereen verwacht in de eetzaal, waar Anteia het eten zo zal opdienen. Daar zal de guildleader nog even een woordje uitleg doen over wat er staat te gebeuren in hun leven. (Lees: hij zal de jongeren wat gerust stellen over hun krachten en iets uitleggen over hoe de contracten in werk zullen gaan)
Het is dus de bedoeling dat iedereen rustig richting de eetzaal komt. Kies een gezellig plaatsje aan tafel, misschien naast iemand die je het liefst hebt.

[ bericht aangepast op 22 juli 2014 - 18:35 ]
“To live will be an awfully big adventure.”

1 juli 2014 - 18:08

Gibigianna 15113

Cora Applebee/Halfaxe | Inwoonster

Ik knik begrijpend zodra ze haar dochtertje vernoemt als de reden waarom ze er vermoeid uit ziet. Natuurlijk heb ik gehoord over wat er gebeurd is met het kleine meisje en Malia. Een zeer tragisch verhaal en een zeer moeilijke situatie. Het moet hard zijn voor de kleine Malia haar beste vriendinnetje op die leeftijd en op die manier te moeten verliezen. Ik zou niet weten wat ik zou gedaan hebben als ik Parse op die leeftijd had moeten laten gaan. Ook voor Parse is het natuurlijk een moeilijke situatie. Zij moet zelf nog de angst verwerken waar ze mee te kampen had tijdens het zoeken naar het jonge meisje, maar daarenboven moet ze de pijn voor Malia op een of andere manier proberen te verlichten. Het lijkt me een enorm moeilijke job om als moeder voor te staan.
Zodra ze dichtbij genoeg is, geeft Parse me een stevige knuffel, waarin ik kan voelen hoe erg ze dat nodig heeft. Stevig sla ik ook een arm om haar schouders. Doordat ik Kayla op mijn andere arm draag kan ik misschien geen perfecte knuffel geven, maar ik hoop gewoon dat ze er alsnog troost uit put.
"Als je iemand nodig hebt om tegen te praten, sta ik altijd voor je klaar eh. Morgen is Jordan thuis, dus hij kan gerust op de kindjes passen, zodat wij in alle rust kunnen praten" fluister ik in haar oor. Daarna laat ik haar langzaam los, terwijl ik haar een warme en opbeurende glimlach toewerp.
"Het gaat zeer goed met Jordan en de kinderen. Kida had gisteren wel even koorts, dus ik begon me even zorgen te maken, maar gelukkig is ze vandaag weer helemaal in orde. Alleen nog een beetje verlegen." lach ik, terwijl ik toekijk hoe Kida vanachter mijn rok alle mensen in de straat in de gaten houdt. Ik kijk nu naar Malia terwijl ik een beetje naar voren buig.
"Wat zie jij er alweer prachtig uit! Volgens mij ga jij later met een prins trouwen. Zo'n mooie meid dat je bent, het kan bijna niet anders!" glimlach ik, in de hoop de norse blik van het meisje te laten smelten. Ik kijk haar nog even vriendelijk lachend aan en richt me vervolgens weer naar haar moeder. "En hoe gaat het bij jou thuis?" vraag ik dan.

[ bericht aangepast op 1 juli 2014 - 18:10 ]
“To live will be an awfully big adventure.”

1 juli 2014 - 18:22

Gibigianna 15113

Tristana Ward | Jongere assassin

Ik luister naar de uitleg van Markus over onze krachten. Wat me vooral bij blijft is dat we niet bang hoeven te zijn. Ook heeft hij gezegd dat sommingen binnenkort zouden merken dat ze krachten hebben en anderen dat al merken. Dat wil dus ook zeggen dat ik me geen zorgen moet maken over het feit dat ik nog steeds niets gemerkt heb van die zogenaamde krachten. Het is dus niet erg dat ik nog niet weet wat voor ongewone dingen ik kan. Al een tijdje loop ik bang dat ik misschien gewoon niets zou kunnen, maar zijn speech stelt me toch enigsinds gerust. Mijn ogen turen van onder mijn kap even de hele kamer door. Ergens vraag ik me af wie wel en wie niet zijn krachten al ontdekt heeft. Eigenlijk zou ik me meer met de groep moeten vermengen. De gedachte ban ik meteen uit mijn hoofd. Ik heb geen zin in starende blikken naar mijn oog. Niet alleen loopt er een litteken over, het is ook nog eens onnatuurlijk blauw, waardoor het wel heel erg opvalt dat ik via dat oog half blind ben. Plots valt een sisserig rumoer mijn oren binnen. Het klinkt nogal irritant, alsof iemand tegen me loopt te fluisteren. Verward kijk ik even om me heen, maar ik merk verder niets op van anderen die op een rare toon zouden spreken. Het gefluister wordt ondertussen steeds luider, maar ik snap nog steeds niet waar het vandaan komt. Geïrriteerd sta ik op om de eetzaal te verlaten, in de hoop dat ik zo van het geluid af kom. Zodra ik in de ruimte ben, waar er enerzijds de deur is naar de trainingszalen en anderzijds die naar de slaapvertrekken, lijkt het even of ik helemaal gek wordt. Mijn hoofd begint te suisen te tollen en de stemmen worden alleen maar luider in plaats van weg te gaan. Kreunend van de vlammende pijn die door mijn hoofd trekt, strompel ik achteruit tot ik de harde grotwand in mijn rug voel prikken. Meteen laat ik me op de grond zakken, waar ik me kreunend zo klein mogelijk probeer te maken.
Jij hebt het gedaan.
Help me!
Boeten! Boeten zal ze doen!
Het is onmogelijk alle stemmen te verstaan, maar af en toe hoor ik wel degelijk wat ze zeggen. Ik begrijp er helemaal niets van, wat gebeurt er?!

[ bericht aangepast op 1 juli 2014 - 19:35 ]
“To live will be an awfully big adventure.”

1 juli 2014 - 19:33

Itsuki 3513

Xavier Phoenix//Oudere assassin
Met een zucht kwam ik overeind en keek nog voor een laatste blik naar het dorp beneden. Het was laat aan het worden en ik had me toch voorgenomen om bij de speetch te zijn.
liep ik door het dorp opweg naar de eetzaal en neem vooral de donkere plekken mee om niet gezien te worden. Even had ik het idee dat er een paar ogen me aankeken, maar soms ging mijn gedachte wel erg de vrije loop.
Ik zag dat het zelf vrij rustig was in de gangen en kwam er ineens achter dat iedereen in de eetzaal of zo, zou moeten zitten. Ik sloeg de hoek om als ik iemand op de grond zag zitten, ze was jong en zag eruit dat ze in paniek begon te raken. ik hoorde haar wat zeggen. Ze was verward, het kon zijn dat ze haar krachten aan ontdekken was.
ik liep met grote passen naar haar toe en liet me op haar hoogte zakke en maakte wat sussende geluiden.
' Het komt allemaal goed, probeer eerst te ontspannen. Je kunt me vertrouwen.' dit waren typisch mijn woorden die ik altijd zei als er iemand in paniek begon te raken.
Ik was er vrijwel slecht in maar misshien hielp het om haar tot rust te krijgen.
'Vertel daarna wie je bent en vertel dan wat je niet begrijpt,' ging ik verder op een susende toon. Ik pakte mijn waterzak die ik aan mijn riem had vastgebonden en draaide de dop eraf.
'Hier neem een paar slokken water misschien verlicht het een beetje.' Ik stak haar de waterzak toe en wachtte af hoe ze op de woorden zou reageren.

Vampire + Servant = Servamp

1 juli 2014 - 19:41

Gibigianna 15113

Tristana Ward | Jongere assassin

Dan plots komt er nog een stem bij. Het maakt me voor even nog verwarder, tot ik besef dat de stem vriendelijk en behulpzaam had geklonken en niet zo vol wraakzucht en haat zoals de fluisterende stemmen in mijn hoofd. Ik dwing mezelf naar de man voor me te kijken en me op hem te concentreren. Ik merk dat de stemmen daardoor minder duidelijk worden. Toch is het door de stemmen in mijn hoofd niet duidelijk wat hij precies zegt. Aan zijn houding en intonatie merk ik echter dat hij me gewoo wil helpen. Ik zie hoe hij een waterzak in mijn richting houdt, maar ben nog te verward om te snappen wat hij daarmee wil bereiken. Moet ik ervan drinken? De verwarring staat duidelijk in mijn ogen te lezen.
Terwijl ik mijn best doe om de man te begrijpen, beginnen de stemmen steeds stiller te worden tot het meer een irritant gezoem op de achtergrond wordt. Ik besef me nu dat ik wel een stom figuur moet slaan, dus open mijn mond om het uitgelegd te krijgen. "Sorry... Ik snap het niet. Het is even heel druk in mijn hoofd.." dat was een beetje zwak uitgedrukt, maar de stemmen waren gelukkig toch al gedaald tot een licht gefluister.

[ bericht aangepast op 1 juli 2014 - 20:13 ]
“To live will be an awfully big adventure.”

1 juli 2014 - 21:35

Emeldir 2457

Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell" ~ Assassin ~ Kan in je hoofd komen.

'Geef jullie borden maar door, jongens." Ik gaf mijn bord glimlachend aan de vrouw met haar donkerrode haren. Vroeger, toen ik 3 of 4 jaar oud, en erg onwetend was. Dacht ik altijd dat deze vrouw mijn moeder was. Ik vond dat ik op haar leek: Mijn haren mijn ogen, mijn manier van doen. Maar we bleken erg verschillend te zijn. Ik zag het alleen niet, blind als ik toen was. Iedereen om mij heen kreeg hersens, behalve ik. Ik leefde nog steeds in mijn eigen sprookje totdat ik 7 werd. Toen opende ik mijn ogen pas.
Ik had mijn kracht nu al, even denken... Een week geleden ontdekt? Ik had al twee paniek aanvallen gekregen, en ik had één illusie veroorzaakt. Geweldig dus.

Ik wierp een blik naar Edon, die naast me zat. Hij zag er niet al te vrolijk uit, en zei niets. Waarom was het zo moeilijk om een gesprek met deze jongen aan te knopen? Waarom kon hij niet gewoon ... Gewoon niet zo dwars zijn?! Ik kreeg ineens een grijns op mijn gezicht. Misschien kon ik hem manipuleren! Gewoon maar een heel klein beetje. Gewoon hem een gesprek laten beginnen.
Ik deed m'n ogen dicht, en concentreerde me. Het was moeilijk, HEEL moeilijk. Ik moest niet tegen hem praten in zijn hoofd, of een beeld laten zien. Het was eerder een soort combinatie. Ik moest het op een van zijn gedachtes laten lijken.

Volgens mij was het me na vijf minuten hard concentreren gelukt. Ik hoop dat het niet opgevallen was of iets.
Misschien konden we later... Samen... Straks... De bossen eens gaan verkennen? Met z'n tweeën.... Ik zag ons rennen, geluidloos, en snel. We keken elkaar ondeugend aan. Ik was sneller dan hem, totdat hij me inhaalde, het was heel gezellig. Ik sprong van boom naar boom, en bleek sneller zo te zijn. Edon pakte mijn enkel beet, en we vielen over elkaar heen, van een heuveltje af. We rolde over elkaar, en moesten hard lachen. Het was geweldig. Hij kwam dichterbij met zijn hoofd, ik ook. En toen....

Ineens kreeg ik een kokhalzend gevoel in mijn keel, ik was niet de enige die die gedachte gezien had, wist ik ineen. Ik had hem gedeeld! Hoe kon dat?! Met wie?! Ik keek om me heen, en ineens wist ik het. Ik kreeg een verontrustende blik in mijn ogen. Edon had het gezien, maar die zou heus niet weten dat het van mij was, hoopte ik... Hij zou vast denken dat hij een rare gedachte had gehad! Ik keek verder, een zweetdruppeltje kwam op mijn voorhoofd. Ik wist ineens dat ik hem met Markus, en Anteia had gedeeld. Ik werd lichtjes in mijn hoofd, ik had eten nodig en snel. Ik voelde paniek opborrelen, en ik bad dat het weg zou gaan.

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

1 juli 2014 - 22:10

Itsuki 3513

Xavier Phoenix/Oudere Assassin
Ik zag dat ze moeite had met me te verstaan, want de woorden die ik zei kwamen lichtjes over. 'Sorry... ik snap het niet. Het is even heel druk in mijn hoofd,' zei ze en ik begreep haar wel.
Ik ging naast haar zitten en draaide de dop van de waterzak dicht en keek naar de grond. 'Het is een overgang. Wat ik weet van de guild leider is dat je krachten aan het ontwikkelen zijn.
Ik had precies hetzelfde toen ik jou leeftijd had. Ik dacht dat ik gek begon te worden, ik liep overal tegenaan. Ik ben ooit door mijn kracht de meisjes toiletten in gelopen, maar genoeg over mij.
Vertel me eens je naam en zeg rustig wat je voelt of ziet,' vertelde ik haar om haar tot rust te krijgen.
Ik begreep haar volkomen dat ze niet wist wat ze moest doen. Ik kon haar enkel tot rust laten komen, maar de rest moest ze zelf proberen. Ik sloeg mijn hoofd naar achteren en keek naar het plafond.

Florense//straatjochie
ik liep rustig door een straat langs de vele kraampjes. ik bleef staan bij de geur van vers gebakken broodjes. Jam. Voordat ik erheen liep werd ik al weggestuurd, maar niet wetend dat er in mijn broek al een stuk van een brood dat over de tafel had gelegen in zat en zocht een geschikt plekje op om het op te eten. Ik voelde het droge brood door mijn keel glijden en zocht in mijn zakken naar wat benodigde muntstukken.
Ik stond weer op en liep de markt over opzoek naar een geschikte persoon waar hij even een zak leeg kon roven. Eindelijk vond hij een persoon en sloop er voorzichtig naartoe en hoopte dat hij niet zou merken dat hij straks een buidel vol geld mee nam.

(Iemand waar Florense zijn of haar buit mag jatten.)

Vampire + Servant = Servamp

2 juli 2014 - 13:40

Trager 1326

Vajèn Butterfly

Vajèn liep door de straten van de stad. Ze had net een stuk brood op de markt gekocht en was op zoek naar haar zus. Misschien wist die nog wat te doen. Al hoopte ze niet op iets wat alleen zij leuk vond. Coco hield er nogal van om problemen op te zoeken, die Vajèn liever vermeed. Ze stapte ergens een ruimte binnen, waar haar zus waarschijnlijk zou zijn en glimlachte even toen dit het geval was.
'Hé,' zei ze, waarna ze op een stoel neerzakte.

2 juli 2014 - 13:43

Ringwraith 32783

Typhone x Oudere Assassin

Eetgelegenheden waren een van de weinige momenten dat iedereen bij elkaar was. Typhone gebruikte gezette tijdstippen als dit graag om de andere assassins te bestuderen. Zijn aandacht ging natuurlijk vooral uit naar de jongelingen, gezien hij hen begeleidde, maar het kon soms geen kwaad om ook degene die al wat verder waren gevorderd in de gaten te houden. Het was niet zo dat hij hen op iets wilde betrappen, maar hij was van nature argwanend aangelegd en hij werd niet graag verrast door het een of het ander.
Zijn blik werd naar Tristana getrokken. Het jonge meisje met haar helblauwe oog intrigeerde hem al een tijdje, al wist hij niet goed waarom. Tot dusverre had ze geen bijzondere vaardigheden getoond en door haar kleding was ze ook iemand die snel aan het oog onttrokken werd. Een opvallende verschijning was het niet, maar misschien was dat juist hetgeen zijn interesse wekte. Ze had weinig aansluiting met de anderen, iets wat hij als jongeling ook niet had gehad - en wat eigenlijk slechts in beperkte mate veranderd was nu hij ouder was geworden. Hij zag dat Tristana op de grond was gevallen, maar Xavier was haar al te hulp geschoten en probeerde ongetwijfeld met zachtmoedige en kalme bewoordingen tot haar door te dringen. Misschien dat hij naar haar toe was gegaan als de jongeman dat niet had gedaan, maar dat zou waarschijnlijk een hoop wenkbrauwen verbaasd omhoog hebben doen gaan en misschien was het beter dat iemand anders hem die taak uit handen had genomen.

[ bericht aangepast op 2 juli 2014 - 13:44 ]
Every villain is a hero in his own mind.

2 juli 2014 - 13:46

Ringwraith 32783

Coco Butterfly

'O wat fijn! Je hebt brood gehaald!'
Coco stond direct op en liet haar muziekinstrument voor wat het was, want ze had een vreselijke honger en verwachtte dat ze het stuk brood wel in zijn geheel zou kunnen verslinden.
'Hoe was het op de markt? Nog iets - ongewoons?'
Haar ogen fonkelden van nieuwsgierigheid.

[ bericht aangepast op 2 juli 2014 - 19:24 ]
Every villain is a hero in his own mind.

2 juli 2014 - 13:52

Trager 1326

Vajèn Butterfly

Vajèn schudde haar hoofd. 'Nee - niet echt,' mompelde ze, terwijl ze het brood in tweeën scheurde. Ze stond de helft van het brood af aan haar zus en zette haar tanden in haar eigen stuk. 'Het was alleen érg rustig op de markt,' zei ze nog. 'Te rustig. Anders had ik nooit dit verse stuk brood kunnen bemachtigen.' Ze kauwde op haar eten en keek haar zus aan. 'Heb je nog plannen vandaag?'

2 juli 2014 - 19:23

Ringwraith 32783

Coco Butterfly

Coco was niet iemand die op voorhand plannen maakte. Meestal kreeg ze een ingeving die anderen als gek bestempelden.
'Ik wil ook naar de markt,' besloot ze. 'Gewoon even een frisse neus halen voordat we weer moeten handwerken.'
Vajèn stond op het punt om te protesteren, maar Coco haakte haar arm door de hare en trok haar naar buiten. Er woei een fris windje, maar het zonnetje deed het warmer lijken dan het daadwerkelijk had. De markt was slechts een paar straten verderop en het eerste voorval deed zich al voor toen ze slechts een paar minuten van huis waren.
Een jongen van een jaar of vijftien liet zij hand in de zak van een nietsvermoedende burger verdwijnen en trok er even later een beurs uit. Coco grijnsde samenzweerderig naar haar zus, die een beetje rode wangen kreeg. De jongen rende op hen af, in de veronderstelling dat niemand hem gezien had, maar toen hij voorbij raasde slaagde Coco erin om het kind bij de bovenarm te pakken.
'Zullen we het delen?' Ze knipperde verleidelijk met haar wenkbrauwen, al betwijfelde ze of hij al op de leeftijd was dat het hem iets zou kunnen doen.

[ bericht aangepast op 3 juli 2014 - 10:02 ]
Every villain is a hero in his own mind.

2 juli 2014 - 20:10

Fagerman 4603

Elizabeth "Liz" || Jonge Assassin || Gedachten Lezen

Na deze woorden keek Blake me fronsend aan. "Maar het is ook niet jouw schuld." zei hij terwijl hij nog steeds fronsend keek. 'Je hoeft je niet te verontschuldigen. Waarom zou je?" Mijn binnenste begon zich weer te ergeren aan zijn schuldneming, maar toen ik zag dat hij een glimlach opzette, probeerde ik het te negeren. Ook hij wilde dat dit af was gelopen, dus deed ik gewoon mee en zette ook een glimlach op. "Maar als je vandaag dan toch wil doen wat ik wil, dan mag je mijn voeten wel masseren." zei Blake, waarna hij zijn wenkbrauwen wiebelde. Hij legde zijn voeten op mijn schoot en grijnsde naar me. Ik deed alsof zijn voeten heel erg stonken. Ik pakte zijn voeten vast en haalde ze van mijn schoot af, nadat ik er even zachtjes onder had gekieteld. "Laat maar." zei ik lachend.
"Zeg, Lizzie Dizzy." zei Blake toen. Deze bijnaam gebruikte Blake soms voor me. Hij was de enige die het deed en ook de enige waarbij ik het toestond. "Wist je nog die keer dat we met z'n tweeën het bos in waren gegaan, ik was ongeveer 9 en jij was zo'n beetje 7, en we vonden een klein vogeltje. Het was gewond en naast het vogeltje zat nog een mooi vogeltje. In het begin liet het gezonde vogeltje ons niet het gewonde vogeltje oppakken. Maar na een tijdje liet die het toe. En we verzorgden het diertje tot die weer beter was. En al die tijd bleef het vogeltje aan de zijde van het gewonde vogeltje," ging hij verder. Ik glimlachte bij de herinnering van het arme vogeltje. Het was een heel erg lief gezicht dat het andere vogeltje altijd aan zijn zijde bleef. "En we moesten het gewonde vogeltje voeren omdat het niet weg wou gaan om wat te eten. En het vogeltje vloog nooit weg, ook niet toen we in de buurt kwamen. Ook niet toen hij het vogeltje in pijn zag. Alsof hij wou zeggen; 'Geen zorgen, ik ben er voor je.' En toen het gewonde vogeltje hersteld was vlogen ze samen weg. Een tijd later werd ik aangevallen door een wild dier." Ik herinnerde het me allemaal alsof het pas nog gebeurd was. Ik vond het erg speciaal, omdat het me onder andere aan Blake en mij liet denken, maar ook omdat ze erg altijd voor elkaar waren. Ook als ze daardoor zelf dood gingen. Ook het laatste wat Blake zei herinnerde ik me goed. Ik was er niet bij toen hij aangevallen werd, maar wel toen hij terugkwam bij de grotten. Hij was erg verwond, wat mij erg had laten schrikken. Ik vond het heel erg, maar Blake deed alsof er niets aan de hand was. Hij deed altijd alsof hij er niet toedeed, of zoiets. Blake wreef even over zijn litteken dat nog steeds niet was verdwenen. "Het vreemde is dat ik nooit bang ben geworden voor wilde dieren. Waarom denk je dat - dat komt?" vroeg Blake. Ik dacht even na. "Omdat je zo goed getraind bent? Omdat je denkt dat ze je niets kunnen doen?" zei ik twijfelend. Ik wist niet echt waarom het zo was. Ik keek Blake vragend aan. Ik wilde het antwoord weten, als hij dat zelf wel wist.
Ineens werd het stil om ons heen. Ik keek om me heen en zag dat Markus om stilte vroeg door zijn handen in de lucht te steken, terwijl hij opstond. "Even de aandacht alsjeblieft" zei Markus met een vriendelijke lach. "Ik heb een belangrijke mededeling voor de jongere leerlingen onder ons, maar schrik niet, het is positief nieuws." Ik vraag me af wat hij ons gaat vertellen, dus blijf aandachtig luisteren. "Zoals sommige van jullie al doorhebben en sommige van jullie binnenkort door gaan krijgen, beginnen er speciale krachten in jullie voort te groeien. Het belangrijkste bij het trainen van deze krachten is om niet bang te zijn en rustig te blijven, ik en andere ouderen zullen jullie zeker kunnen helpen dit onder de knie te krijgen. Om jullie krachten ook beter te trainen zonder dat er ongelukken gebeuren zullen contracts voortaan altijd met meerdere jongeren en minimaal 1 oudere uitgevoerd worden. Dit dus omwille onze veiligheid. Als er vragen zijn mogen jullie achteraf altijd naar mij toekomen, maar nu mogen jullie eerst genieten van deze heerlijke lunch klaargemaakt door onze lieftallige Anteia! Eet smakelijk!" Opnieuw lacht hij vriendelijk naar de assassins om te laten zien dat we gingen beginnen met eten.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

2 juli 2014 - 20:18

Itsuki 3513

Florense//Zakkenroller
Ik zag een dansend paar voor zich en liep rustig met af en toe een danspas naar de personen toe en voordat ze stopte had hij de beurs in zijn handen en rende de markt af recht tegenover een vrouw. Ik rende langs haar, maar voelde dat ze mijn bovenarm te pakken had. 'laat los, ik moet ervandoor,' schreeuwde ik. 'Zullen we het delen?' vroeg ze maar ik zei helemaal niks meer.
'Sorry, maar ik moet naar mijn oma, ze zou ongerust worden als ik te laat thuis zou zijn,' loog, ik al zou ze misschien erin trappen. 'Ik kan het niet delen het is voor de armen in deze buurt,' ging ik verder.
Ik hoopte dat ze me zou vergeven en dat ze me niet zou verraden aan de personen. 'Als ik betrapt word, zullen ze mijn handen eraf hakken,' stamelde ik verder. Smekend om vergiffenis.

(Ik wist niet of het met Coco voor mij de bedoeling, was anders verander ik het wel.)

Vampire + Servant = Servamp

2 juli 2014 - 20:25

Ringwraith 32783

[Haha, voor wie anders :'p ]

Coco Butterfly:
Coco moest lachen. 'Hoor je dat, Vàjen? Deze snotneus gaat deze hele beurs aan de buurt uitdelen.'
Ze bekeek hem even top tot teen. 'Leugenaars verliezen hun tong, hè? Persoonlijk zou ik liever een hand missen.'
Een brutale glans verscheen in haar ogen. 'Zullen we eerst eens kijken hoeveel er in zit?'

Every villain is a hero in his own mind.

3 juli 2014 - 0:44

xLenox 544

Audrey La Bóuton || Inwoner || 15

"Zullen we eerst eens kijken hoeveel er in zit?"
Het was een vrouwelijke stem geweest die deze vraag stelde. Het was raar want de voetstappen die ik hoorde waren toch echt in het ritme van een man geweest. Nadat ik het zachte geluid van muntjes die tegen elkaar aan tikte had gehoord wist ik dat het iemand anders moest zijn dan John, aangezien deze nog zijn hand om mijn middel had gehad. Gelijk had ik mijn aangeleerde reflexen gebruikt en had ik door middel van trillingen en het geluid van wegrennende voeten de dief weten te achtervolgen. Op dit soort momenten was ik echt blij dat ik de lessen van de Guard had gehad.
Ik had mijn hand op haar schouder gelegd en staarde recht voor uit, veel meer kon ik toch niet aangezien ik blind was. "Ik denk dat u die beter aan John kunt terug geven. Het zou erg ongemakkelijk zijn als u een hand zou missen." Ik voelde de aanwezigheid van de jongen nog steeds waardoor ik me even kort op hem richtte. "En voor uw vriend hier geld eigenlijk hetzelfde."
Ik wist het verschil tussen het mannelijk en vrouwelijk geslacht door middel van kleine subtiele hints; een man of jongen ademde zwaarder en een vrouw of meisje ademde sneller dan iemand van het andere geslacht. Ook wist ik dat er een jongen was aangezien ik zijn manier van lopen had gehoord.
Met een snelle beweging had ik de beurs terug gegrist en woog ik de inhoud af. John had best veel geld opzak en ik wist eigenlijk zeker dat deze personen hier voor mij niet snel op zouden geven op hun buit. Als voorbereiding op een aanval verplaatste ik mijn voeten even waardoor ik iets steviger stond en een klap kon opvangen. Ik was dan wel blind maar onschuldig zeker niet.

[ bericht aangepast op 3 juli 2014 - 0:45 ]
How awful that must feel. Being normal? Ugh.

Index RPG Actieve Topics Zoek