MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 13 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Bij wat?' vroeg Allie. 'Je doet niets! Als het zo doorgaat, ga ik weg!'
Ze was er goed klaar mee. Ze had slapeloze nachten en dat terwijl Oliver haar nauwelijks bijstond. Niet zoals hij hoorde te doen als vader.

[ bericht aangepast op 30 juni 2014 - 17:10 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik bied net aan dat ik iets wil doen en dan ga je nog steeds zeuren?' Oliver rolde met zijn ogen. 'Ga maar lekker weg, dan. Het kan me niks schelen, gezien ik dan misschien eindelijk van dat stomme gezeur van je af ben.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Allie maakte een geïrriteerd geluid en liep naar de deur.
'Ik ga al. Misschien dat ik nog iets aan deze relatie kan doen.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Oliver rolde met zijn ogen. Ook hij zag nog weinig relatie terug. Hij hield dan ook niet van Allie en hij wist dat zij niet van hem hield, en het was stom geweest om een gezin met haar te stichten. Hij was geen vader. Hij kon er weinig aan doen. Hij gaf om Quinty, hij hield van haar, maar hij kon niet zijn vrijheid opgeven om voor het meisje te zorgen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Niks geschreven?!

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Allie liep doelloos door het dorp. Ze wist niet goed waar ze nu naartoe zou gaan. Ze hadden nauwelijks geld om zich een drankje in het café van het hotel te veroorloven en daarom was ze maar naar het park gegaan, waar ze in ieder geval van het weer kon genieten.
Eigenlijk wilde ze zwemmen, maar dat had ze vandaag al gedaan en het was behoorlijk saai als Oliver of Quinty er niet bij was. Oliver...
Hij had haar hier helemaal mee naartoe gesleept en haar ervan verzekerd dat ze hier wel weer een nieuw leven zouden kunnen opbouwen. Maar nu ze er eenmaal waren, gebeurde er niets! Hij deed geen moeite om een leven op te bouwen zoals de wezens hier. Ze zag hem wel met Quinty spelen, maar naar het ei keek hij niet om. Ze waren dan wel veel met zijn vieren, maar dat hielp niet. Het was gezellig, maar Oliver had geen werk. Geen werk en dus geen geld om ergens te wonen waar de kinderen konden opgroeien.
Allie had zijn keuze om op het land te wonen maar stilzwijgend geaccepteerd zonder er ook maar met één woord over te spreken, want ze wist dat er ruzie van zou komen. Ze hield alleen niet van het land en ze snakte elke dag meer naar water. Oliver leek dat niet te begrijpen, want hij wilde ook veel liever naar het eiland vliegen, terwijl zij al die tijd alleen had moeten reizen! Er had van alles kunnen gebeuren, maar dat leek hem niet te kunnen schelen.
Sinds toen wist ze dat hun relatie aan het afbrokkelen was. Ze waren kortaf tegen elkaar en hadden elkaar nauwelijks nog lief. Allie wist dat hij niet de perfecte partner was, maar hij was iemand en ze had iemand nodig. Ze wist alleen niet of ze het nog langer volhield.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Michelle bleef nog een tijdje bij Kato en Cordelia, maar toen verliet ze het pand om naar het raadhuis te gaan. Gaandeweg werd ze steeds zenuwachtiger en ze wenste dat ze gevraagd had of Kato met haar mee wilde gaan, maar ze stond er nu alleen voor. Met ingehouden adem liep ze naar binnen toe en meldde zich bij de balie. Ze wist niet eens naar wie ze zou moeten vragen. Eigenlijk vond ze het hele raadhuis maar menselijk aandoen, alsof ze nooit echt was weggegaan uit de wereld die ze jarenlang had gekend.
'Goedemiddag,' meldde een vrouw. Michelle had geen idee wat voor wezen het was, maar haar gezicht had nog het meeste van een pad weg.
'Hoi. Ik - eh - ik zou graag iets met de raad willen bespreken.'
De vrouw observeerde haar een tijdje zwijgend. 'Dat gaat niet zomaar.'
Michelle slaakte een zucht. Ze had eigenlijk niet verwacht dat de moeilijkheden hier al zouden beginnen.
'Hoe dan wel?' vroeg ze ietwat ongeduldig.
De vrouw schoof haar een formulier toe. 'U kunt deze invullen.'
Ze haalde een hand door haar blonde haren en greep toen de pen vast. Ze begreep dat er niets anders op zat dan de procedure te volgen.
'U kunt zich morgen melden,' vertelde vrouw haar nadat ze het ingevulde papier weer had ingenomen. 'Dan zullen we u op het rooster zetten.'
Michelle knikte een beetje uit het veld geslagen. 'Tot morgen dan maar...'

[ bericht aangepast op 2 juli 2014 - 14:37 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Cordelia nam nog een glas sap toen Michelle was vertrokken en ging naast Kato op de bank zitten.
'Kunnen we even praten?' Ze wist niet hoe ze het nieuws moest brengen, en al helemaal niet tegen Emily. Daar zag ze ook het meeste tegenop.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Venomis had zich op haar slaapkamer teruggetrokken. Ze zat in het raamkozijn en bungelende met haar benen naar buiten terwijl ze een boek in haar schoot hield. Ze had het al een tijdje moeten teruggeven aan de bibliotheek, maar ze wilde het eerst uitlezen.
Erg ver kwam ze deze keer niet, want er werd weer aangeklopt. Vast Emily die gezelschap zocht. Ze slaakte een zucht, want het leidde haar af van wat ze hier werkelijk wilde doen, in dusverre dat ze zich af begon te vragen of het wel verstandig was geweest dat ze vriendschap had gesloten met Emily. Waarschijnlijk had ieder ander wezen in het dorp voor minder stampij gezorgd, al begreep ze heus wel dat Emily daar weinig aan kon doen. Ze legde het boek weer weg en gleed naar beneden. Ze stapte naar de deur, maar toen ze deze opendeed, keek ze niet in Emily’s ogen maar in die van Rodey.

Every villain is a hero in his own mind.

De haringen hadden de situatie uitgelegd. ‘Wat ga je doen, Paul?’ vroeg Lopje toen Paul een vastberaden blik in zijn ogen had gekregen. ‘Wat ga je doen?’
‘Ik ga helpen zoeken.’ Paul keek zijn vissenvriendjes aan.
‘Paul, wie is Cordelia?’ Oran keek hem half nieuwsgierig, maar ook half bezorgd aan.
‘Cordelia is iemand die ik van vroeger ken,’ legde Paul in weinig woorden uit.
‘Hoe dan? Van wanneer?’ Lopje keek hem zo nieuwsgierig aan dat Paul zijn ogen sloot. Hij kon heel moe worden van de nieuwsgierigheid van zijn vissenvriendjes.
Uiteindelijk vertelde hij lichtelijk geïrriteerd over zijn verleden. Hij had er weinig behoefte aan om alles te vertellen, want dan zou hij Haliae ook moeten benoemen en iedere gedachte aan Haliae deed pijn - nog steeds. Daarom vertelde hij over Wyatt, die hem had gered uit het onderzoekslab, en hoe hij toen een tijd op het instituut was gebleven. Hij vertelde niet over Allie, die volgens hem weinig toevoegende waarde had, al dacht hij nog wel vaak aan haar. Hij was hen allemaal uit het oog verloren.
Uiteindelijk besloten Lopje en Oran met hem mee te gaan. Blijkbaar woog hun rustige bestaan niet op tegen de veiligheid die Paul hen wist te bieden. Paul was niet in staat om hen te beschermen tegen alles, maar zeker tegen kleine roofvissen was hij wel opgewassen en hij zou er dan ook alles aan doen om hen daartegen te beschermen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Kato keek naar haar ernstige gezicht en trok haar tegen zich aan.
'Natuurlijk, liefje.' Hij hoopte niet dat er iets ergs was. Of dat ze weer zwanger was. Niet dat hij dat mogelijk achtte, maar toch.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Baiel is niet meer in leven,' zei Cordelia zacht. 'Hij is al een tijdje dood, Kato. Een alien heeft zijn lichaam behuisd al die tijd.' Het klonk belachelijk en ze zweeg. 'Ik vind het echt zo erg voor Emily en de kinderen.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

-

[ bericht aangepast op 3 juli 2014 - 22:38 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Kato keek haar enkele seconden aan voor hij zijn hoofd schudde.
'Lieverd... Hoe kom je daar in vredesnaam bij?'
Hij wist dat ze zijn vrouw was en dat ze nooit tegen hem zou liegen, maar haar woorden waren absurd. Hij hoopte dan ook dat ze niet van hem verwachtte dat hij ze klakkeloos zou geloven. Hij kón het niet geloven en hij begreep niet waarom zij het überhaupt deed.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Het is waar. Haliae heeft het me verteld.' Ze vlocht haar vingers in elkaar. 'Zij is de geest die ik af en toe zag. Het is waar.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?