MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 13 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia wist niet zo goed wat ze daarop moest zeggen.
'Het bewust worden is al net zo lastig.' Ze slaakte een zucht. 'Ik mis de hechte band die ik met Kato had,' zei ze plotseling. 'Ik wil dat terug.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Het bleef een pijnlijk onderwerp, maar de tijd had een hoop gesleten en haar emoties waren afgenomen met de tijd, dus nu was het tijd om zich eroverheen te zetten. 'Dat is vervelend.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cordelia wist eigenlijk niet goed wat voor reactie ze verwacht had, maar deze in ieder geval niet.
'Ja,' mompelde ze. Ze realiseerde zich ook dat Haliae misschien wel helemaal niet wilde praten over Kato. De tijd heelde alle wonden, zei men wel eens. Cordelia wist echter dat daar niets van waar was. Soms, in ieder geval.
'Ik denk dat het tijd is om terug te gaan, zo.' Kato moest straks werken en ze wilde graag nog even alleen zijn op het strand.

[ bericht aangepast op 26 juni 2014 - 23:48 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik weet dat je met niemand over je relatie met Kato praat.' Haliae keek Cordelia aan. 'Het spijt me. Dit vertel je niet aan iedereen, hè?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cordelia schudde haar hoofd en kreeg plotseling een brok in haar keel, omdat ze het daar best moeilijk mee had soms. Ze wist alleen dat Haliae niet de geschikte persoon voor was.
'Ik moet gaan, Haliae,' zei ze zonder haar aan te kijken. 'Het was heel fijn om met je te kunnen praten.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ze knikte.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Blijkbaar vond hij je toch niet zo boeiend als hij dacht,’ antwoordde Venomis, die zich dat wel kon voorstellen. Waarschijnlijk zeurde ze teveel, maar dat besloot ze maar niet te zeggen. Het kon natuurlijk ook gewoon dat hij hoofdpijn van jankende kinderen kreeg.

-
Michelle sloeg in een reflex zijn hand weg. Haar hand vond een kussen en ze sloeg er lachend mee naar hem. ‘Helemaal niet! Zij gaan me straks heus niet in mijn zij prikken!’

Every villain is a hero in his own mind.

Cordelia zwom terug naar de kust en ging nog even in het zand zitten om op te drogen. De warme zon brandde op haar huid en ze zuchtte diep. Ze kon nauwelijks geloven dat ze zojuist met Haliae gesproken had. Met een geest.. De informatie die Haliae haar had verteld schokte haar nog steeds en ze had geen flauw idee hoe ze dit tegen Emily of Kato moest vertellen. Zouden ze haar wel geloven? Het was zo'n vreemd verhaal, en zeker haar boodschapper was reden voor twijfels. Het zou wel Baiels vreemde gedrag van de afgelopen tijd verklaren. Hij was zichzelf niet en hij had totaal geen aandacht geschonken aan de kinderen. Iets wat niets voor Baiel was.. Baiel hield van Emily en zijn kinderen. Hij zou nooit zijn gezin in de steek laten.
Maar dat had hij wel gedaan, de alien in dit geval. Cordelia veegde wat zand van haar benen en staarde naar de zee. Emily had het al moeilijk genoeg. Haar man was nu dood en ze zou alleen haar kinderen op moeten voeden. Voor ze het wist voelde ze een traan langs haar wang lopen en ze slikte. Ze wilde zich niet eens voorstellen hoe het zou voelen als je geliefde dood was. Zonder Kato zou ze niet kunnen leven.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Kato grinnikte en wist het kussen te ontwijken.
'Wie zegt dat?' Hij prikte haar opnieuw. 'Je moet overal op voorbereid zijn!'

[ bericht aangepast op 28 juni 2014 - 22:22 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nee, dat zal wel niet,' zei Emily spottend. Het kon haar niets schelen dat hij haar niet interessant vond. Het deed haar pijn dat Baiel dood was. Hij was toch gestorven.
Ze had werkelijk geen idee wat ze voelde. Wrok? Verdriet? Schuld? Haar maag leek dichtgeknepen te zijn en haar hersenen leken een dikke, taaie stroop die weigerden op gang te komen en met een reële blik naar dit nieuws te kijken.
Ze had gezegd dat hij Baiel niet meer was. Letterlijk. Ze had alleen nooit gedacht dat hij hem ook werkelijk niet was.
'Ik kan dit echt niet geloven. Het verklaart zoveel, dat het bijna wel waar móet zijn, maar tegelijk is het zo gestoord, dat het bijna niet waar kán zijn.' Ze keek Ariana aan. 'Dit klinkt zeker nogal belachelijk.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Venomis haalde haar schouders op. Ze had wel stommere dingen uit Emily's mond gehoord. 'Ik vind het niet gestoord. Op dit eiland is álles mogelijk.'

-
Michelle probeerde aan zijn handen te ontkomen, waardoor ze van de bank afviel en op haar knieën belandde. 'Nou, dan weten ze me zo uit de deur te krijgen,' grinnikte ze hoofdschuddend.

Every villain is a hero in his own mind.

Een lach ontsnapte aan haar lippen. 'Het is echt niet fijn dat hij zich voor kan doen als... iedereen.' Ze ging er vanuit dat hij iedere gedaante aan kon nemen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Kato grinnikte nog na. Hij tilde haar moeiteloos overeind en zette haar weer op haar benen neer.
'Zolang je hen laat denken dat zij hun werk gewoon goed doen, kan er niets misgaan. Je wilt enkel een handje helpen, nietwaar?'
Hij glimlachte bemoedigend en legde een hand op haar schouder.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia sloeg haar strandlaken om haar middel en liep na een tijdje terug naar huis. Ze probeerde ondertussen te bedenken hoe ze Emily en Kato dit nieuws moest vertellen. Toen ze de veranda op liep zag ze dat Michelle op bezoek was. Ze hoorde hen binnen lachen en Cordelia deed de deur verder open. Ze begroette Kato en Michelle en liep naar de keuken om het zand van haar handen te spoelen. Ze zou dadelijk wel een bad nemen.
'Hoe gaat het?' vroeg ze aan Michelle. Ze vroeg zich onwillekeurig af waar ze net om gelachen hadden. De lach van Kato leek ze wel maanden niet gehoord te hebben. Niet tegen haar, in ieder geval.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Cordelia was zo abrupt binnengekomen, dat Kato niet wist hoe hij moest kijken. Hij had zijn hand van Michelles schouder weggetrokken en had wat meer afstand tussen hen geschept op de bank. Nykin kwam op zijn schoot zitten, omdat hij nu ook wel weer wat aandacht wilde, maar Kato kon zich niet op hem concentreren terwijl Cordelia in de keuken was. Hij luisterde naar wat ze deed en vroeg zich af waar dat betrapte gevoel vandaan kwam.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes