200|| Bastaardkinderen ||Speeltopic 1 - Speeltopics

Koning Ralph was een niet erg betrouwbare man. Hij ging met veel dames waarbij hij een kind opwekte, een bastaardkind. Wanneer deze kinderen de leeftijd van 8 bereikt hadden moesten ze op het kasteel komen werken. De jongens als hulpjes van de koning en ridders en de meisjes als dienstmeisjes in de keuken, van de dochter van de koning en zijn vrouw. De kinderen weten echter niet dat ze bastaardkinderen zijn en dat de koning eigenlijk hun vader is.
Bij de leeftijd van 17 worden de jongens opgeleid tot ridders. Wanneer de jongens niet goed genoeg zijn worden ze opgeleid tot stalknecht, hulpsmid of dienstknecht. De meisjes worden opgeleid tot kokin, kledingmaakster of paardenmeid, dienstmaagd. Wanneer de meisjes niet goed genoeg zijn worden ze verkocht. Iets dat geen van de meisjes zou willen. Want de meesten die verkocht worden zullen een rotleven krijgen.

In dit RPG volgen we het leven van de bastaardkinderen.
Weet je nog een leuk beroep? Stel het voor aan mij en ik ga kijken of het goed is!

Bastaardkinderen; Oneindig, maar ik wil wel dat jongens en meiden gelijk blijven. Ook qua leeftijden niet allemaal hetzelfde. Je kunt iemand spelen van 8 tot 23 jaar oud

-Aeccestane "Aecces" - 18 - Stalknecht - Dorocha
-Aloysius Almerico Dacre - 20 - Ridder - Luna2013
-Lancelyn - 21 - Smid - Raccoon
-Robert "Robb" Snow - 23 - Ridder com. - LadyStark
-Fawkus 'Fawk' - 20 - Ridder - LyraPhoenix
-Cédric - 16 - Hulp van Lancelyn - Tootles

-Elvira - 16 - Dienstmeisje - Armastus
-Helena "Leen" - 12 - Hulp van Aecces - RingKeeper
-Elisabeth - 17 - OL; Kledingmaakster - xHoranx
-Daenerys "Dany" - 16 - Dienstmeisje - LadyStark
-Amelia Claire Lee - 16 - Dienstmeisje - Confiance
-Sherlock

Wil je meedoen? Klik dan hier voor het rollentopic.
Praattopic

Regels;
Houd je hieraan anders kun je niet meedoen met het RPG.
-Maximaal 2 personages p.p
-Geen perfecte personages. Iedereen heeft zijn minpunten wel
-Niet allemaal dezelfde opleiding, anders ga ik er een limiet op zetten
-Hou de jongens en meiden gelijk. Let hier ook op anders komt er een stop op de meiden
-Er is een minimum aantal woorden die geschreven wordt in dit RPG en dit is 200 woorden. Denk aan omgeving, gedachten, andermans stukjes, geschiedenis
-OOC tussen haakjes
-Het liefst in de ik-vorm schrijven. Wanneer je dit moeilijk vindt, geef dit dan aan dan kun je in die vorm schrijven
-Ruzie alleen IC
-Het vermoorden of ernstig verwonden van andermans personage wordt alleen toegestaan wanneer dit is overlegd. Geeft dit ook even door aan Dorocha
-Er is geen verhaallijn en daardoor ben je ook vrij om te doen wat je wilt. Wordt je personage ineens aangevallen in het bos? I like it! Maak er wat van!
-Plezier hebben is de grootste regel in dit RPG

Omgeving;
-Het kasteel; Merlinfans moeten dit wel herkennen, hahha
DIt zijn de plekken waar de bastaardkinderen mogen en kunnen komen.

Buitenkant
Buitenkant 2
Buitenkant 3
Buitenkant 4
Binnenplaats
Binnenplaats 2
Binnenplaats 3
Hal/feestzaal
Trap -vrijwel elke trap ziet er zo uit, behalve dan de beelden. Deze trap heeft alleen dit beeld. Deze trap is overigens de trap naar de koninklijke vertrekken-
Ontvangsthal
Huisjes waar de 18 jarige wonen (optioneel) [deze bevinden zich nét buiten de muren van het kasteel, maar binnen de stadsmuren. De huisjes zijn net groot genoeg voor 2 á 3 personen]

[ bericht aangepast op 22 april 2014 - 15:13 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Fawkus 'Fawk'
Ik was bezig om mijn Kleding te controleren op eventuele kreukels. Het embleem van het familiewapen stond op het shirt geborduurd. en al mijn wapens op zijn goede plek te bevestigen als ik de deur hoor open gaan. 'Fawk..' Zei een bekende vrouwenstem en ik draaide me om en zag Dany staan in een prachtige jurk. Ze was adembenemend. 'Dany...wat doe...Je bent prachtig,' stamelde ik en voelde dat ik zelf rood begon te worden, liep op haar af,omhelsde haar en gaf haar een kus.
Ik was blij dat ik vanavond erbij mocht zijn, sommige ridder hadden geluk dat ze mochten feesten. Ik keek weg.
'Dany, ik kan helaas vanvond niet met je dansen ik heb verplichtingen. Ik moet de wacht houden op het feest vanavond,' zei ik en liet haar weer los. Ik wist nog goed dat ik mijn allereeste feest mocht bijwonen, het was voor alle ridders en adelen, maar toen had ik het verknald. Ik had me lam lopen drinken en dat was de laatste keer dat ik ooit erbij mocht zijn. Ik mocht enkel op wacht het feest bijwonen en vanavond was het zelfs een van mijn belangrijkste verplichtingen, ik had de opdracht gekregen om de koning zelf te bewaken, daar zou ik alles aan doen om hem te beschermen tegen gevaar.
'Maar als ik de kans krijg om voor even vrij te mogen zijn, dan neem ik je mee naar het binnenplein en dansen we daar, want ik hou van je.'

[ bericht aangepast op 1 juni 2014 - 11:10 ]

---

Vampire + Servant = Servamp

Dany.

Ik twijfelde er nog steeds over of het wel een goed idee was om naar Fawk te gaan. Maar toch had ik het maar gedaan, en ik was er blij mee om hem te zien. Ik was altijd al de verlegen persoon geweest, en nu met deze jurk aan nog meer. Ik was zelfs verlegen toen ik bij Fawk was, en de laatste keer dat ik dat was bij hem, was nog voor we iets hadden. “ Dany.. wat doe.. je bent prachtig.” Stammelde Fawk, waarna hij naar me toe kwam en ik zijn armen om me heen voelde, en een kus kreeg. Mijn blos werd alleen maar groter en ook ik sloeg mijn armen om hem heen. “Bedankt…” Ik had een kleine glimlach rondom mijn lippen hangen. 'Dany, ik kan helaas vanvond niet met je dansen ik heb verplichtingen. Ik moet de wacht houden op het feest vanavond,' Ik voelde dat hij me losliet, en zo gingen mijn armen ook weg van hem. Ik had het kunnen verwachten, ik bedoel, het was vanzelfsprekend dat zelfs nu hij nog moest werken. Al deed het wel een klein beetje pijn. Ik moest ook wel wat werken, maar het enige dat ik hoefde te doen was zorgen dat het in de keuken geen chaos werd om de zoveel tijd. Agh, ik zou me ook wel vermaken met Lance, Aecces en Leen. En er waren dingen die Fawk niet wist, dat er onder mijn lieve glimlach en onschuldige uiterlijk weldegelijk iemand was die deed wat ze zelf wilt en zelfs nog met een ander zou gaan staan kussen ergens waar hij het niet zou zien. Even kort probeerde ik een grijnst te onderdrukken, een die alleen mijn ogen bereikte. En even kort was dat te zien, niet lang. Mijn ogen straalde voor vijf seconde even onraad uit, maar dat verdween al snel. Ze gingen haast gelijk weer naar de onschuldige en lieve ogen zoals iedereen gewend was. 'Maar als ik de kans krijg om voor even vrij te mogen zijn, dan neem ik je mee naar het binnenplein en dansen we daar, want ik hou van je.' Zei Fawk toen. Het was ergens wel lief, lief bedoeld. Het raakte me niet, in geen van beide kanten. Geen medelijden maar ook geen echte liefdesgevoelens. Ik knikte snel en glimlachte. “ Lopen we samen? Of moet je gelijk gaan?” Mijn hand had de zijne gepakt en met smekende ogen keek ik hem toen aan. Dit zou nog eens wat kunnen worden. In ieder geval had ik free-play vanavond omdat de meeste jongens hier nog niet eens een vriendin hadden.

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

// Wie wilt Rob meeten?

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

LadyStark schreef:
// Wie wilt Rob meeten?

Adam?

---

"We know what we are, but know not what we may be." ~ William Shakespeare

Elvira.

Met mijn handen glij ik voor de laatste keer over mijn jurk. Hij was niet perfect en meer zal ik er ook niet van kunnen maken. Als ik als dienstmeisje uitgenodigd voor iets van de koning is bijzonder. De minstgroene stof was misschien niet perfect maar andere mooie kleding heb ik niet. Mijn haar hangt losjes om mijn schouders en ik ga er met mijn handen doorheen. Ik glimlach een paar keer naar mezelf en ga op mijn bed zitten. Zal Aeccestane er zijn? En Adam? Dan zal ik er al helemaal perfect uit moeten zien. Misschien klinkt het raar dat ik wil dat hun er zijn, maar het hoort allemaal bij mijn plan. Als Adam me misschien leuk vind word Aeccestane misschien jaloers.

Ik zucht even. Natuurlijk gaat dit niet werken. Je hebt hun gezien, ze vallen natuurlijk eerder op een ander meisje dat niets boeit wat er gebeurt. Weer sta ik op en loop ik naar de spiegel. Ik hou mijn buik in en kijk mezelf met een glimlach aan. Een paar van mijn vrij witte tanden worden zichtbaar en mijn bruine haar golft perfect. Misschien vinden Aeccestane en Adam me niet leuk. Er zijn altijd genoeg andere mensen, hoop ik.

---

wat was dit ookalweer

Elizabeth.
Wat verveeld kleed ik mezelf om. Ik draag een iets nettere jurk dan voorheen, en er zitten niet eens gaten in. Het kleine huisje waar ik woon, piept en kraakt aan alle kanten. Arabella kan zich niet veel meer veroorloven, en ze is zo vriendelijk geweest om mij hier te laten slapen. Ik hoop dat ik hier nog even kan blijven, het is ten eerste wel gezellig en ten tweede kan ik helemáál niks betalen. Ik loop de krakende trap af en ga even op een van de stoelen zitten, tot er wordt aangeklopt. 'Arabella?' Ik loop naar de deur toe en open die, maar het is totaal geen Arabella die daar staat. Ik kijk recht in de mooie kijkers van Lancelynn. 'Lance? Wat doe jij hier?' vraag ik toch wel verbaasd. Ik moet eerlijk zeggen dat ik toch wel aangenaam verrast ben door hem. Ik laat hem binnen en kort bekijk ik zijn kleding, waar enkele gaten te zien zijn. Ik grinnik kort en sla mijn armen even over elkaar heen. Heel even haal ik een hand door mijn losse blonde haren en ik kijk de man voor me aan. 'Gaten in je kleding?' grap ik kort en ik wenk hem naar een van de stoelen, waar hij op plaats kan nemen.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Lancelyn || Smid

De deur werd opengedaan en ik keek in de verbaasde blauwe kijkers van Elizabeth. Ze leek me totaal niet verwacht te hebben, iets wat ik ook volkomen begreep. 'Lance? Wat doe jij hier?' vroeg ze me wat verbaast en ik glimlachte even zwakjes. "Nou..." begon ik en opende mijn cape wat zodat je meteen de gaten in mijn hemd kon opmerken. Ze grinnikte kort en sloeg haar armen even over elkaar heen. Vervolgens steek ze wat blonde haren uit haar gezicht voordat ze me weer aankeek. 'Gaten in je kleding?'grapte ze, waardoor ik knikte en zachtjes lacht". Ze wenkte me naar binnen en haf aan dat ik op één van de stoeltjes mocht zitten wat ik dan ook deed. "Ben je ook uitgenodigd voor het feest?" vroeg ik haar met een glimlachje zodra ik haar kleed opmerkte. Hij was erg simpel, maar stond haar erg mooi. "Je ziet er trouwens echt mooi uit...Ik bedoel in je kleed." complimenteerde ik haar met een lichte stottering. Ik was nooit goed in dat soort dingen, maar ik wilde het haar wel graag zeggen. Ik deed mijn cape af en keek dan ook even kort naar e bloede vol met gaten." Hopelijk valt het nog te redden, anders moet ik shirtloos naar het feest." zei ik met een zachte grinnik n keek haar dan even aan. "M-Moet ik mijn hemt uit doen?" vroeg ik haar dan. Niet dat ik daar problemen mee had, maar ik wilde niet echt vreemd overkomen. Ik wist niet eens of er wel andere mensen hier woonden. Misschien had ze wel en vriend? Ik hoopte van niet... Maar zo mocht ik ook weer niet denken.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Helena, Leen

"Ik ga alvast Aecces!" Riep ik dol enthousiast door het huis heen, ik wou meteen naar het feest rennen, of eerlijk gezegd: De smederij!
Toen ik de deur opende, zag ik dat er een meisje op ons pad liep, ze stond stil nu en onze blikken kruiste. Wat kwam ze hier doen?
"AECCES! ER IS ... ehhh... IEMAND!" Riep ik terwijl ik mijn gezicht naar achteren wierp. Ik sloop langs haar heen, en keek haar na terwijl ik het pad afliep, wat zorgde dat ik tegen een boom opliep en een bloedneus kreeg. Er zat bloed op de grond, maar Aecces zou dat straks pas zien, hopelijk. Ik liep naar onze vogelverschrikker, en scheurde een stukje stof van zijn shirt af, om dat vervolgens tegen mijn neus te drukken. Ik hoopte niet dat het op mijn witte blouse zou komen, want dat was het enige smetteloze kledingstuk dat ik had, aan de andere kant maakte het me ook geen bal uit. Hopelijk zouden de mensen niet raar naar mijn broek gaan kijken, maar eerlijk is eerlijk; het zat gewoon veel beter! Er kwam een boer aan die zijn goederen op het feest wou verkopen, ik zag mijn kans schoon.
Met een lichte sprong zat ik achterop zijn kar, op wat hooi en stro, en de boer leek niks in de gaten te hebben. Godzijdank.

Helaas, toen we het kasteel betraden, keek hij om en zag mij. Snel sprong ik eraf en rende de straatjes in.
"Rotjong!" hoorde ik nog achter me, maar ik negeerde het. De man had me niet herkend, en dus zou Aecces geen slechte naam krijgen, twee vliegen in een klap.

Toen ik voor de smederij stond, zag ik dat de deur op slot zat, natuurlijk. Maar dat er een raam op een kiertje stond, stom van ze. Met een stok rukte ik het raam iets meer open, totdat ik er net aan door paste. Behendig wurmde ik mezelf erdoor, en deed het raam toen weer dicht.
Het was heet, en ik stroopte mijn mouwen op. Ik had nog een halfuur de tijd, en dat zou lukken. Mijn knot was al veel losser gaan hangen door de hitte, en ik moest snel zijn. Ik ging elke muur af, deed elke kist open die ik zag, maar tot nu toe waren het harnassen en bijlen. Totdat ik een andere kist opende, waar wel zwaarden inzaten. Ik knielde erbij neer, bij de puinhoop die ik had gemaakt. "Wow." kwam er over mijn lippen, en ik pakte een zwaard vast. Deze waren echt mooi, meesterwerk. Er lag een niet zo'n grote van mijn formaat bij, en ik pakte hem vast. Er zat een veeg op m'n gezicht doordat ik over mijn voorhoofd ging met de rug van mijn hand. Het zwaard lag licht in de hand, perfect voor mij.

(OOC: Deze post is voor Cedric!)

---

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

Elizabeth.
Lance neemt plaats op de stoel en ik kijk even naar zijn kleding. Heeft hij niks moois dan? 'Ben je ook uitgenodigd voor het feest?' Hij laat zijn ogen even over me heen glijden en ik voel me ergens toch wat ongemakkelijk. Niet omdat ik nooit bij jongens in de buurt kom, maar meer omdat ik nooit zo goed weet hoe ik hiermee overweg moet. 'Dat ben ik zeker.' Ik glimlach even. 'Je ziet er trouwens echt mooi uit... Ik bedoel in je kleed,' zegt hij dan licht stotterend en ik bloos wel even. Jeetje. Ik bedank hem vriendelijk. Wat nu? 'Hopelijk valt het nog te redden, anders moet ik shirtloos naar het feest.' Ik lach toch wel even en kijk kort naar hem. 'Ik hoop het zeker.' Even kijk ik naar het shirt waar zijn spieren onder bollen. Vind je het heel gek, met al die zwaarden en zware dingen die hij de hele dag moet sjouwen. 'M-moet ik mijn hemd uit doen?' vraagt hij dan, weer stotterend. Ik slik even. Eigenlijk moet het, anders is er kans dat ik hem zo in zijn huid prik. 'Eh... Ja, doe maar.' Wat moet ik anders? Hij zit duidelijk nogal in de rats over zijn kleding. Ik steek mijn hand uit als teken dat hij het aan moet geven.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Lancelyn || Smid

Ook Elizabeth was uitgenodigd wat mijn glimlach verbrede. Bij mijn compliment moest ze even blozen, wat me zacht deed glimlachen ze bedankte me en lachte dan even om mijn opmerking. 'Ik hoop het zeker.' was haar antwoord en daarna melde ze me dat ik best mijn hemd uit deed. Ik opende de knopjes van mijn hand en deed deze dan vervolgens uit om het aan haar te overhandigen. Daar zat ik dan in mijn bloot bovenlijf. Ergens was ik erg tevreden met mijn lichaam, alhoewel ik enkele brandwondjes had "Mijn hemden zijn niet echt veilig in de werkplaats." zei ik met een grinnik, terwijl ik even over mijn arm wreef en even rond keek. Ze had een sober huisje die je goed met die van mij kon vergelijken alleen veel netter dan dat van mij. "Woon je hier alleen of samen met anderen?" vroeg ik haar dan uit zowel nieuwsgierigheid als om een goed gesprek aan te gaan. Het was hier toch ook wel een andere sfeer. Hier kwam tenminste licht binnen en leek het niet op een stoomcabine. Hier was het normaal ookal was het wat stiller. Thuis had ik mijn hond en vooral Cédric die enorm veel kabaal maakte en het gesis van het vuur die ik iedere dag moest aanhoren.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Cédric
Lance was al weg, wat een verassing. Ik had niet anders verwacht, ik moest me nog omkleden maar iets heel formeels kon ik niet vinden. Ik had me weer verplaatst naar de andere kamer en had de deur op slot gedaan, ik hoefde geen pottenkijkers. Nadat ik me had omgekleed in mijn meest gepaste outfit liet ik nog een hand door mijn haar heen gaan en opende toen weer de deur waar ik iets anders aantrof dan ik verwachtte. Het was gesloten toch, Lance was er niet en voor mijn gevoel had het meisje wat ik bleef aanstaren er geen moeite mee dat er helemaal niemand was. Ze zat geknield bij de kist waar Lance vandaag mee bezig was geweest, ze hield een scherp zwaard vast en ik fronste kort terwijl ik de deur achter me dicht trok - iets harder zodat ik de aandacht trok. Ik hoestte even overdreven en keek haar toen aan met een vragende blik, wachtend op een uitleg. Het meisje had een losse knot en haar mouwen waren op gestroopt. ''Sorry, wie ben jij?'' Vroeg ik terwijl ik tegen de muur aan leunde. Mijn blik ging naar het raampje waar ze waarschijnlijk door heen was gekomen dus snel weg gaan was onmogelijk, het raampje was niet erg groot namelijk het was al een wonder dat zij er door heen paste. ''En wat doe je hier?'' Voegde ik er aan toe.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Elizabeth.
De man voor me begint de knoopjes los te maken en uiteindelijk geeft hij het hemd aan me. Ik slik even als ik naar zijn toch gespierde lijf kijken. Elizabeth, kom op, spreek ik mezelf toe. Ik neem het aan en loop in de richting van de gammele houten tafel, waar een kist met naaispullen op staat. 'Mijn hemden zijn niete cht veilig in de werkplaats.' Ik lach even en ga zitten, terwijl ik garen uitzoek en een een scherpe naald pak. Rustig en geconcentreerd begin ik te naaien, ik naai de gaten één voor één dicht. 'Woon je hier alleen of samen met anderen?' Ik kijk even naar hem op en haal mijn hand door mijn lange blonde haren heen. 'Ik woon hier met Arabella. Zij is de het hoofd van de naaisters,' antwoord ik. Ik ga rustig door. 'Ik woon hier nu al enkele jaren, en ik ben haar heel dankbaar dat ik hier mag blijven, want zelf kan ik me niks veroorloven.' De gaten zijn dicht en ik hou het even voor me om te zien of het zo goed is. 'Zo..' Ik bijt op mijn lip en sta op, waarna ik het hemd aan hem overhandig. 'Zo goed als nieuw.'

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

(Ik post vanavond of morgen weer, ik ben op dit moment inspiratieloos.)

---

Vampire + Servant = Servamp

Lancelyn || Smid

Elizabeth nam het hemd aan en liep naar één van haar tafels toe en haalde een houten kistje uit. Ietswat nieuwsgierig keek ik toe hoe ze de gaten dichtte. Ik zou nooit de concentratie hebben om zo rustig bezig te zijn met naald en draad. Volgens mij zou ik er nogal rap gefrustreerd van geraken. Bij het smeedwerk kon ik me uitleven en moest het niet zo rustig en zacht gedaan worden, nee de smeedkunst was het harde werk. Maar dat betekende niet dat ik haar naaitalent niet bewonderde, integendeel ik vond het erg bijzonder hoe ze van enkele lapjes stof iets draagbaars kon creëren. Toen ik wat aan haar vroeg keek ze op en haalde ze kort een hand door haar lange blonde lokken. 'Ik woon hier met Arabella. Zij is de het hoofd van de naaisters,' antwoorde ze en ik knikte even het leek me wel logisch. Ik wist niet precies hoe oud Elizabeth was, maar ik schatte haar rond de leeftijd van Cédric, misschien een jaartje ouder. Toen ik die leeftijd had was ik ook bij een ouder iemand gaan inwonen tot ik geld genoeg had voor mijn eigen stekje. 'Ik woon hier nu al enkele jaren, en ik ben haar heel dankbaar dat ik hier mag blijven, want zelf kan ik me niks veroorloven.' vervolgde ze en ik glimlachte zwakjes naar haar. "Dat kan ik wel begrijpen ja, het is een erg knus huisje." zei ik terwijl ik weer even mijn blik door het huisje liet gaan. 'Zo..' haar stem liet mijn blik weer naar haar toe glijden en ik zag hoe ze het hemd even voor zich hield om nog mogelijke gaten te zoeken, maar zodra ze er tevreden mee was stond ze op en haf me het kledingstuk terug. 'Zo goed als nieuw.' "Bedankt." glimlachte ik en deed daarna het hemd aan, zodat ik hier niet veel langer halfbloot zat. Ik stond op van het houten krukje en haalde een geldbuiteltje uit mijn broekzak en haalde er daarna enkele munten uit. "Hopelijk is dit genoeg, " zei ik toen en haf haar daarna de munten. Door het raampje heen zag ik hoe de zon langzaam zijn plekje inruilde voor de maan, wat betekende dat het bijna 8 uur zou worden.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Robb Snow.
Met grote passen kwam de jongeman een kleine zijstraat uitgelopen. Iemand had hem voorgelogen en zijn geld kwijtgespeeld, en hij had niks teruggekregen. Met een grimmig gezicht kijkt hij naar zijn zwaard, dat droop van het bloed. Een kleine gemene glimlach sluierde zijn lippen. De man had gezegd dat hij alles mocht hebben, met zijn dochter het bed had mogen delen, maar zijn leven nemen, dat niet. Robb had hem uitgelachen, gezegd dat hij nooit met een lelijke vrouw naar bed zou gaan en had daarna netjes zijn zwaard langs de nek van de man gehaald.

Het was hem goed bijgebleven wat er net gebeurd was, de grijns was niet van zijn gezicht te slaan en toen hij door de poorten liep keken enkele van zijn ridders hem vragend aan, maar aan hen besteedde hij geen aandacht. Hij had pas enkele minuten geleden gehoord dat hij aanwezig moest zijn bij een of ander bal, en ging dan ook opzoek naar een paar andere. Alosyius, was een van mijn vrienden, een van de weinige zelfs. Veel mensen vermeden hem zelfs liever, door de roddels en verhalen die er over hem rondgingen, en dit waren niet altijd goede dingen. Vaak waren het slechte dingen die verspreid werden door de meiden van het bordeel, waar hij erg vaak kwam. Te vaak, volgens sommige van zijn ridders. Maar hij was nog altijd wel weer hun “leider”. En hij zou ze dus makkelijk eruit kunnen laten gooien, sinds hij een goede band had met de koning, waarvan menig mens zij dat de twee op elkaar leken qua uiterlijk, maar ook gedrag. Van beide was bekend dat ze graag het bed deelde met vrouwen. Robb zelfs nog wel vaker dan de koning zelf, en dat zei al wel weer wat over hem. Net zoals afgelopen nacht was hij wel elke avond te vinden bij een andere vrouw, en het verbaasde hem dat ze nog nooit naar hem gekomen waren dat hij vader werd. Waarschijnlijk durfde ze dit gewoon niet, enkele vrouwen hadden namelijk als zelfmoord gepleegd, en alle waren ze zwanger geweest en waren ze met hem naar bed geweest. Inwendig lachte hij dat ze zó dom waren geweest. Altijd dachten ze dat hij iets voor hen voelde, maar dat deed hij gewoon niet. En nu, nu was hij even al die hoeren zat, hij zou gewoon proberen om een van de meisjes zijn bed in te krijgen. Elvira, Elisabeth en Amelia waren geschikte kandidates, omdat hij wist dat Fawk aan het rotzooien was met Dany, een meisje dat hij al enkele keren – en nogsteeds - in zijn bed had gehad. En Helena was jong, niet dat het hem ooit zoveel uitgemaakt had. Maar ze had haar beschermer, en hij kreeg liever geen mot om een vrouw. Dus daarom zou hij vanavond een van de andere drie gaan versieren. Zijn kleding veranderen hoefde niet, hij liep er al bij zoals hij erbij hoorde te horen, en zijn armor scheen in de ondergaande zon fel in het oog. Hij zou Elvira als eerst gaan zoeken, en hij had gelijk raak toen hij naar haar kamer toe liep en voorzichtig de deur open deed. Een grijns werd snel een charmante glimlach. “ Lady Elvira, ik wist al dat u hier zou zijn. Zou u het erg vinden als ik u naar het bal zou begeleiden?” Hij stak zijn arm naar haar uit, zodat ze deze aan kon nemen. “ En mag ik zeggen dat u er bijzonder mooi uitziet vandaag, mooier dan dat u er normaal uitziet, en ik maar denken dat – dat haast niet kon.”

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.