200|| Bastaardkinderen ||Speeltopic 1 - Speeltopics

Koning Ralph was een niet erg betrouwbare man. Hij ging met veel dames waarbij hij een kind opwekte, een bastaardkind. Wanneer deze kinderen de leeftijd van 8 bereikt hadden moesten ze op het kasteel komen werken. De jongens als hulpjes van de koning en ridders en de meisjes als dienstmeisjes in de keuken, van de dochter van de koning en zijn vrouw. De kinderen weten echter niet dat ze bastaardkinderen zijn en dat de koning eigenlijk hun vader is.
Bij de leeftijd van 17 worden de jongens opgeleid tot ridders. Wanneer de jongens niet goed genoeg zijn worden ze opgeleid tot stalknecht, hulpsmid of dienstknecht. De meisjes worden opgeleid tot kokin, kledingmaakster of paardenmeid, dienstmaagd. Wanneer de meisjes niet goed genoeg zijn worden ze verkocht. Iets dat geen van de meisjes zou willen. Want de meesten die verkocht worden zullen een rotleven krijgen.

In dit RPG volgen we het leven van de bastaardkinderen.
Weet je nog een leuk beroep? Stel het voor aan mij en ik ga kijken of het goed is!

Bastaardkinderen; Oneindig, maar ik wil wel dat jongens en meiden gelijk blijven. Ook qua leeftijden niet allemaal hetzelfde. Je kunt iemand spelen van 8 tot 23 jaar oud

-Aeccestane "Aecces" - 18 - Stalknecht - Dorocha
-Aloysius Almerico Dacre - 20 - Ridder - Luna2013
-Lancelyn - 21 - Smid - Raccoon
-Robert "Robb" Snow - 23 - Ridder com. - LadyStark
-Fawkus 'Fawk' - 20 - Ridder - LyraPhoenix
-Cédric - 16 - Hulp van Lancelyn - Tootles

-Elvira - 16 - Dienstmeisje - Armastus
-Helena "Leen" - 12 - Hulp van Aecces - RingKeeper
-Elisabeth - 17 - OL; Kledingmaakster - xHoranx
-Daenerys "Dany" - 16 - Dienstmeisje - LadyStark
-Amelia Claire Lee - 16 - Dienstmeisje - Confiance
-Sherlock

Wil je meedoen? Klik dan hier voor het rollentopic.
Praattopic

Regels;
Houd je hieraan anders kun je niet meedoen met het RPG.
-Maximaal 2 personages p.p
-Geen perfecte personages. Iedereen heeft zijn minpunten wel
-Niet allemaal dezelfde opleiding, anders ga ik er een limiet op zetten
-Hou de jongens en meiden gelijk. Let hier ook op anders komt er een stop op de meiden
-Er is een minimum aantal woorden die geschreven wordt in dit RPG en dit is 200 woorden. Denk aan omgeving, gedachten, andermans stukjes, geschiedenis
-OOC tussen haakjes
-Het liefst in de ik-vorm schrijven. Wanneer je dit moeilijk vindt, geef dit dan aan dan kun je in die vorm schrijven
-Ruzie alleen IC
-Het vermoorden of ernstig verwonden van andermans personage wordt alleen toegestaan wanneer dit is overlegd. Geeft dit ook even door aan Dorocha
-Er is geen verhaallijn en daardoor ben je ook vrij om te doen wat je wilt. Wordt je personage ineens aangevallen in het bos? I like it! Maak er wat van!
-Plezier hebben is de grootste regel in dit RPG

Omgeving;
-Het kasteel; Merlinfans moeten dit wel herkennen, hahha
DIt zijn de plekken waar de bastaardkinderen mogen en kunnen komen.

Buitenkant
Buitenkant 2
Buitenkant 3
Buitenkant 4
Binnenplaats
Binnenplaats 2
Binnenplaats 3
Hal/feestzaal
Trap -vrijwel elke trap ziet er zo uit, behalve dan de beelden. Deze trap heeft alleen dit beeld. Deze trap is overigens de trap naar de koninklijke vertrekken-
Ontvangsthal
Huisjes waar de 18 jarige wonen (optioneel) [deze bevinden zich nét buiten de muren van het kasteel, maar binnen de stadsmuren. De huisjes zijn net groot genoeg voor 2 á 3 personen]

[ bericht aangepast op 22 april 2014 - 15:13 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Aloysius Almerico Dacre
Ik liep door het dorpje heen voorzichtig overal even rond kijken, ik loop elk steegje in bijna elk winkeltje of wat dan ook waar ik iets uit kon stelen. Een bruine mantel hing ergens buiten en ik grijnsde even zo iets kon ik misschien goed gebruiken ik liep er voorzichtig naar toe en ik keek even om me heen om te kijken of er niemand aan het kijken was, dan pak ik snel de mantel en loop ik weer weg, het is met risico om zo iets te stelen wat je niet onder je kleren of je laarzen kan verstoppen maar ik heb al zoveel gestolen, ik ben al zo vaak aan mensen ontsnapt die me betrapte dat ik deze risico toch wel durf te nemen. Ik loop weer terug naar mijn huis dat binnen de stadsmuren is om de mantel veilig op te bergen en pas weer tevoorschijn te halen als ik hem nodig heeft en de eigenaar van deze mantel, deze mantel is vergeten. Of misschien dat ik deze mantel aan mijn kleine kat geef zodat ze er lekker op kan slapen of erop kan spelen net wat zij wilt, het is haar feestje. Ik glimlach als ik even aan mijn lieve kat denk die nog een klein lief beestje is dat later zou uitgroeien tot een iet wat grotere mooie pluizebol. Met haar zachte staart die ze soms in mijn gezicht doet als ik lig te slapen en ze wilt aandacht of ze komt bij mij slapen en dan ook nog eens precies voor mijn neus. Ach ja katten zijn leuke diertjes.

Elisabeth.
Ik hou mijn adem in. 'Of ben je hier voor iemand anders?' Ik trek mijn wenkbrauwen op. Wie bedoelen ze nou weer? 'Ja, ik ben hier voor de prinses,' zegt hij. Ik rol met mijn ogen. Altijd maar die prinses. Wáárom hebben ze het nooit over de 'normale vrouwen', zoals ik? Ik deins een beetje achteruit, tot ik de muur tegen mijn rug voel. Alles om geen aandacht te trekken. Ik heb niks te zoeken in dit deel van het kasteel, eigenlijk. Want ja, ik ben in dienst van de koning en dan menen ze me te kunnen commanderen. Wat een onzin. Een van de mannen doet een paar passen mijn kant op, en mijn blik vangt de zijne. Ik slik even en kijk naar hem. Hij is geen edelman, aan die vieze kleding te zien. Wat doet hij hier? Hij heeft hier toch helemaal niks te zoeken? Dat lijkt mij, tenminste. Ik kom dan maar uit de schaduwen en ik strijk mijn jurk even glad. De onderkant zit onder de modder, maar dat maakt me echt niks uit. Tja, moeten ze het marktplein maar moddervrij maken, he?

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

[ Vanavond reageer ik met Dany en voor de eerste keer met Robb ]

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Daenerys.

Dany vond het maar niks, ze mocht Leen erg graag, maar Aeccess, daar had ze nog niet echt een mening over. Leen zei iets over dat als hij er niet was geweest dat ze dan geen geluk had gehad, en ik maak maar een instemmend geluidje vanaf Apollo. Een jongen verscheen en praatte wat met Leen, maar veel aandacht besteedde ik niet aan hem, mijn ogen waren afgedwaald naar de waterput, en mijn glimlach word breder. Fawk, zat er. Ja, ik en Fawkus hadden een relatie.. geheim natuurlijk want de andere hoeven er niks van te weten, dan komen er sowieso toch wel weer problemen, zo niet met Robb, dan wel met de koning. Ik had het niet zo op die vent, als ik hem zijn eten moest brengen omdat hij het weer druk had, dan probeerde hij altijd bepaalde niet fijne dingen, en ik was niet het enige dienstmeisje waarbij hij het geprobeerd had. En ik geloofde ook niet dat de koningin de enige in zijn bed was. Maar ach, wat had ik er over te zeggen? Aangezien Leen en Aeccess nog lang niet klaar waren met hun gepraat reed ik naar Fawk en steeg weer af, mijn glimlach was groot en mijn ogen fonkelde. Apollo stond zo achter me dat niemand ons kon zien en ik drukte een zacht kusje op zijn lippen, ik miste hem echt erg. Maar het mocht niet op de een of andere manier, maar hij was een ridder, en ik een simpele dienstmeid die misschien zelfs wel verkocht zou worden, of net zo als mijn moeder zou worden, en dat was alles wat ik dus niet wou, verre van zelfs. “Ik mis je… echt heel erg, Fawk.” Ik leunde een beetje tegen hem aan, en keek snel over Apollo’s rug, en zag dat de twee al op Charles zaten. Snel drukte ik nog een kusje op Fawk zijn lippen, terwijl ik zachtjes naar hem fluisterde. “ Als het donker is, zie ik je hier?” Ik zei het meer als dat ik het vroeg, maar ik wist wel dat hij zou komen. Alhoewel, als hij geen wacht hoefde te staan. Snel steeg ik weer op en reed naar de andere twee toe. “Over de grasvlakte’s, of door het bos?” Vroeg ik simpel en neutraal, niet laten merkend hoe vrolijk en zo ik was. De blos op mijn wangen was niet fel, maar was wel te zien en ik probeerde het een beetje te verbergen.

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Cédric
Een kort en speels lachje verliet zijn lippen waarbij hij een sarcastisch antwoord gaf. ''Ja, ik ben hier voor de prinses,'' waarna hij lachend zijn hoofd schudde.''Nee, helaas ben ik hier niet voor vrouwelijk schoon, maar eerder om wat oude vrienden terug te zien,'' zei hij met een glimlach en ik schudde afkeurend mijn hoofd en lachte vervolgens kort. ''Jij verandert ook nooit hé,'' zei ik en ik rolde met mijn ogen terwijl ik met hem mee liep tot hij stopte en zijn blik op iets specifieks richtte. ''Eh..'' Ik keek hem aan en volgde zijn blik en zag de frons op zijn voorhoofd. ''Gaat het wel goed met je?'' Zei ik met een half lachje terwijl ik tegen de muur aan leunde tot het geluid waarvoor Lance gestopt was duidelijk werd gemaakt door de verschijning van een blonde, blanke vrouw. Ik fronste en grijnsde lichtjes. Ze leek veel op het meisje waar Lance de naam niet van kon herinneren. ''En jij bent?'' Vroeg ik voor ik er erg in had en ik wierp een korte blik op Lance. Ze strijkt haar jurk glad en ik volg haar bewegingen. ''En wat doe jij hier?'' Vervolg ik, het was niet dat iedereen hier naar binnen en weer net zo gemakkelijk naar buiten kon.

[ bericht aangepast op 25 april 2014 - 20:58 ]

Everything is illuminated by the light of our past.

Fawkus 'Fawk' // Ridder

Ik zat op het rande van de waterput als ik een bekende persoon bij de stallen zag staan. Dany. Mijn glimlach werd breder dan normaal. Ze reed op een van de ridders zijn paard en steeg af.
Ik bleef zitten en voelde hoe intens mooit ze was toen ze glimlachte. Dit was een van de geheimen die ik met niemand deelde. Dat Dany en ik een geheime relatie hadden.
Ik keek naar het paard die zo stond dat niemand ons zag en ik voelde de zachte lippen van Dany op de mijne en ik glimlachte terug. 'ik mis je.. echt heel erg, Fawk,' sprak ze en ik miste haar ook. 'Ik mis jou ook, het is zo eenzaam zonder jou,' zei ik terug.
Ze keek weer over de rug van het paard en drukte vervolgens weer een kus op mijn lippen en fluisterde: ' Als het donker is, zie ik je hier?' vroeg ze, waarbij ik al wilde antwoorden. Ze steeg weer op en reed naar de twee bij de stalen. Ik bleef haar na kijken.
Hoe moest ik het vertellen dat ik vanavond de wacht moet houden. Ik wilde Dany niet teleurstellen. Ik was bang dat iemand erachter zou komen dat we wat hadden samen, een ridder en een dienstmeid was over te top in dit kasteel, maar het maakte me ook niks uit.
Ik keek naar de stand van de zon en wist dat mijn pauze erop zat. Misschien kon ik met een van de andere wacht afspreken dat ik vanavond ten minste de gelegenheid heb om vanavond aanwezig te zijn.

Vampire + Servant = Servamp

(Ik wil even herhalen; graag in de ik-vorm schrijven. Dit is makkelijker te volgen voor sommige mensen (: )

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Lancelyn || Smid

Mijn gedachten waren toch juist er zat weldegelijk iemand om de hoek. Haar blik kruiste de mijne en ze kwam tevoorschijn uit de schaduwen. Tot mijn verbazing was het ,het meisje die ik en Cé daarnet hadden gezien buiten de kasteel muren. Of ze leek er erg op, maar aan de modder op de uiteinden van haar kleed liet ik het niet aan het toeval over. ''En jij bent?'' hoorde ik hem vragen terwijl het blonde meisje haar jurk glad streek, mijn blik ging van Cédric die de vraag stelde terug naar haar. ''En wat doe jij hier?'' vervolgde hij ook ik keek vragend het meisje aan. Nu meende ik haar weer te herkennen. Of tja, ik had haar ooit gezien hier in het kasteel, maar als ik me niet vergiste zat zij in het naaiatelier. " Weggelopen misschien? En nu betrapt." zei ik en trok een wenkbrauw omhoog. Wat zou de koning daar van zeggen? Een van zijn personeelsleden die er zomaar vandoor gaat. Ik bekeek haar even kort, ze had een blanke huid en lange blonde haren. Rondom haar neus had ze enkele sproeten zitten en haar donkere blauwe ogen vielen erg op. Ergens zou ik ze rond de leeftijd van 16/17 schatten, maar nog niet oud genoeg om al zelfstandig te gaan werken, wat betekende dat dit geheim fataal voor de rest van haar leven kon zijn. Mijn blik ging weer naar Cédric, het was een meisje van zijn leeftijd en ik was benieuwd wat hij zou doen. Ik keek even vluchtig rond in de gang. Voorlopig waren we de enige hier, maar de vraag ik natuurlijk voor hoelang nog?

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Elisabeth.
Nu komt er ook een andere man bij staan en ik kijk ze aan. 'En jij bent?' Een licht verontwaardigd lachje verlaat mijn lippen. Nou ja, zeg, dat klinkt lekker aardig. 'En wat doe jij hier?' Nog zo'n aardige vraag. Ze moeten eens manieren leren. Ik sla mijn armen over elkaar en kijk ze aan. 'Ik ben Elisabeth. En ik werk hier,' antwoord ik kortaf en ik kijk ze toch wel uitdagend aan. Doe nou geen domme dingen, El, alsjeblieft. Ze kunnen je zo aan de koning verlinken. Ik kijk naar de jongste jongen of man die voor me staat. Hij is mijn leeftijd, misschien wat jonger. En de andere is daarentegen wel volwassen, dus wat geeft ze het recht om zo tegen me te praten. Ik werk hier, net als zij. Ze zien er tenminste niet uit als adellijke personen. Niet met die zwarte vegen op hun wangen en vieze kleding. 'En wie zijn jullie dan?' vraag ik ze dan. Ik voel de blik van de oudste op mijn lichaam branden en ik negeer het zo goed mogelijk, omdat ik er anders helemaal kriegel van word.

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

Helena "Leen"

"Kom je Leen?" Plaagde mijn vriend me grinnikend. Ik zuchtte diep, natuurlijk zou Aecces er iets van zeggen! Misschien zou ij wel nooit stoppen, om mij te plagen.
"Hou je kop." Fluisterde ik tegen hem, terwijl ik hem met een grijns aankeek. Even keek ik waar Dany was, maar ik kon haar niet vinden. Toen zag ik dat Apollo voor de waterput stond, en mijn nieuwsgierigheid begon te branden.
"Had je een afspraak die je vergeten bent? Niet zo goed hé?" Zei hij grappend tegen mij, terwijl hij me een zacht duwtje gaf. Ik ging daardoor een klein beetje opzij, maar viel niet. Zachtjes drukte ik mijn elleboog in zijn buik, en lachte nep.
"Jup, en daarom moet ik dus straks na het eten weg." Zeg ik tegen hem, terwijl ik Charles naar de waterput probeer te krijgen. Ik ben weleens op de hoogste toren van het kasteel geweest. Daar kan je de ridders goed zien uitrijden, maar vaak niet heel lang, want meestal vertrekken ze de bossen in. Hoe dan ook, ze schoppen met hun voeten vaak tegen de buik van het paard aan.
Ik probeerde dit dus zachtjes met mijn hakken bij Charles, en langzaam ging hij lopen.
"Hij loopt Aecces! Hij loopt!" Riep ik enthousiast tegen de persoon achter me. Ik pal de teugels vast, en stuur ze in de richting van de waterput. Helaas werkt dit alleen niet. Ik gooi een wortel daarheen, en nu loopt Charles er wel heen. En wat nu? Nu moet je toch staan en weer zitten, de hele tijd?
"En nu Aecces?"
Toen Charles de wortel begon te eten, kon ik nog net zien dat Fawk er ook zat, ze zaten héél dicht bij elkaar. Dany en Fawk. En ik weet niet of Aecces het ook zag, of dat hij op Charles aan het letten was, maar ik zag het wel. Het leek net of Dany Fawk een... Kusje gaf. Toen steeg Dany op, en vroeg ze of we door het bos, of door de grasvlaktes gingen.
"Ik stem voor grasvlaktes." Zei ik kalmer dan ooit. Dany bloosde, en ik keek haar in de ogen, hopend dat onze blikken kruisten. Want ik keek met een blik, dat ik het had gezien, en dat Dany moest weten dat dit niet slim was.

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

Cédric
Een licht verontwaardigd lachje verlaatt haar lippen waardoor ik frons, vervolgens slaat ze haar armen over elkaar en haar blik kon je zien dat ze niet al te blij was met mijn vragen. In plaats van het meisje gaf Lance antwoord. ''Weggelopen misschien? En nu betrapt,'' zei hij terwijl hij een wenkbrauw optrok.
''Ik ben Elisabeth. En ik werk hier,'' antwoord ze kortaf, ze straalt tegelijkertijd toch nog iets uitdagends uit en ik rol met mijn ogen. ''Waarschijnlijk niet voor lang meer,'' kaats ik terug terwijl ik spottend lach. ''En wie zijn jullie dan?'' Vraagt ze terug en ik werp kort een blik op Lance. Ik kom van de muur vandaan en pak dan de hand van Elisabeth om vervolgens mijn naam te zeggen. ''Cédric,'' zeg ik dan terwijl ik haar aankijk. Ze had de meest blauwe ogen die ik ooit had gezien en ze had een teer huidje dat op fluweel leek. Ik liet haar hand weer zachtjes van de mijne af glijden en deed een stap naar achter en haalde een subtiele hand door mijn haar heen waarna het weer precies op dezelfde manier zat. Het had niet zo veel zin om er aan te zitten, het was een model en wat je er ook mee deed het bleef hetzelfde. Opnieuw ging mijn blik van Elisabeth naar Lance en ik wachtte tot hij zich voorstelde.

Everything is illuminated by the light of our past.

Lancelyn || Smid

Een licht verontwaardig lachje verliet haar lippen, wat ik ergens wel begreep. Cédric kwam nogal onbeschoft over. Het meisje sloeg haar armen over elkaar heen en had daarna antwoord. ''Ik ben Elisabeth. En ik werk hier,'' was haar korte antwoord, waar we niet zo héél veel mee waren. ''Waarschijnlijk niet voor lang meer, 'kaatste hij terug met een spottend lachje. Mijn blik gleed naar hem, lichtelijk boos. Zou hij haar echt gaan verlinken dan? Ik hield mijn mond, maar wilde wel een uitleg horen. ''En wie zijn jullie dan?'' vroeg ze ons dan. Cédric kwam van de muur vandaan en nam zonder pardon haar hand, waarna hij zich voorstelde. Een zacht binnensmonds lachje verliet mijn keel bij het zien van die twee. Cédric had de flirtkriebels vast weer te pakken. Zijn blik gleed naar mij nadat hij een hand door zijn bruine haren gehaald had. Mijn blik gleed kort naar mijn handen die nog wat vuil waren, daarom veegde ik kort mijn handen af aan mijn broek en hield het bij een sobere begroeting. "Lancelynn, ik werk als smid voor koning Ralph, maar ben nu even vrijaf." stelde ik me dan voor en stak mijn hand uit naar haar. Ze moest het zelf weten als ze vriendelijk deed of niet.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Elvira.

Verveeld loop ik door het kasteel heen. Mensen zijn aan het werk en letten niet op anderen. De rust en kalmte overheersen alles in het kasteel. De zon schijnt fel en waarschijnlijk daarom zijn er veel mensen buiten. Hoe erg ik ook van stilte kan houden op sommige momenten erg vervelend. Niemand die wat tegen je zegt of wat met je doet. Amelia loopt langs me heen alsof ik er niet echt ben. "Amelia!", roep ik haar na. Ze draait zich om en kijkt me aan. "Oh hoi sorry ik zag je niet." Ze glimlacht even. "Maakt niet uit.", zeg ik. Het maakt me eigenlijk wel uit. Dat mensen me niet zien. Ben ik dan zo onopvallend of anders dan hun?

Nog steeds loop ik met Amelia. We zeggen niet veel maar de stilte lijkt duizenden woorden te zeggen voor mijn gevoel. Mijn hart zegt dat ik haar moet vertrouwen en ze aardig is. Al zeggen mijn hersens dat mensen niet te vertrouwen zijn, en ze je toch alleen maar pijn willen doen. "Elvira?", vraagt ze. Verschrikt uit mijn gedachtes kijk ik op. "Gaat alles goed?", vraagt ze. Ik knik. "Tuurlijk, waarom zou het niet goed gaan?" Ze haalt haar schouders op. "Weet niet, je leek nogal afwezig."

Zolang je zegt dat het goed gaat, zullen ze je altijd blijven geloven.

wat was dit ookalweer

Elisabeth.
'Waarschijnlijk niet voor lang,' kaatst de jongste terug. Ik rol met mijn ogen. Wanneer ik vraag wie zij zijn, komt hij meteen naar me toe. Hij pakt mijn hand en kijkt me even aan. 'Cédric.' Ik kijk hem kort aan en knik heel kort. Dan stapt hij weer naar achteren, terwijl hij mijn hand uit de zijne laat glijden. Ik kijk naar de oudste van de twee, die zijn handen aan zijn broek afveegt. 'Lancelynn, ik werk als smid voor koning Ralph, maar ben nu even vrijaf.' Ook hij steekt zijn hand naar me uit. Hij pakt hem tenminste niet in één keer zo vast. De jongste.. iets in zijn karakter staat me helemaal niet aan. Ik neem zijn hand aan en glimlach even naar hem. 'Aangenaam kennis te maken, Lancelynn,' zeg ik hem, en ik kijk even kort naar Cédric, die het duidelijk niet helemaal leuk vindt. Ik glimlach even en laat zijn hand weer los. Ik richt me kort tot de jongste. 'Wat bedoelde je precies met 'waarschijnlijk niet voor lang'?' vraag ik. Ik kijk hem toch wel vrij strak aan. Zal hij me verklikken? Dan kan ik het wel schudden.

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

Cédric
Elisabeth rolde met haar ogen waar ik me stilletjes best aan ergerde. Vervolgens steekt Lance zijn hand uit en stelt zich voor net als mij.
''Lancelynn, ik werk als smid voor koning Ralph, maar ben nu even vrijaf,'' zegt hij terwijl ik de stemming van Elisabeth probeer te meten. ''Aangenaam kennis te maken, Lancelynn,'' zegt ze dan waarbij ik haar beledigd en fronsend aankijk. Ze werpt een korte blik op mij en gaat gelijk terug naar mijn opmerking van het begin.
''Wat bedoelde je precies met 'waarschijnlijk niet voor lang'?'' Vraagt ze, haar blik staat strak op mij gericht en een speels lachje verlaat mijn lippen. ''Ik bedoelde alleen maar,'' begin ik terwijl ik mijn rug naar haar toe draai en vervolgens weer tegen de muur aanleun en haar aankijk en mijn speelse grijns laat verdwijnen. ''Wat zou de koning er van vinden dat je hier niet de hele middag hard aan het werk was?'' Zei ik met een half lachje terwijl ik kort Lance aankijk. Ze had geen idee tegen wie ze zojuist zo brutaal had gedaan en het feit dat ik haar hiermee kon chanteren maakte het alleen nog maar meer moeilijk voor haar. ''En ik denk niet dat onze koning dat gaat accepteren,'' voeg ik er aan toe en ik zoek Lance's blik nogmaals op. ''Toch Lance?'' Vraag ik hem dan.

Everything is illuminated by the light of our past.