Askroth meespeelverhaal - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 2

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 10 juni 2014 - 0:12 ]

Alaine slikte het zand door, bang om het uit te spugen en de jongen te beledigen. Ze knikte één keer, om vervolgens in hoesten uit te barsten door het zand dat haar keel kriebelde en irriteerde.

Hij hielp haar overeind en tikte een beetje hulpeloos tussen haar schouderbladen. Hij wenste dat hij kon toveren, dan had hij het direct verholpen.
Hij liep met een al hoestende Alaine verder richting de bomen en hoopte dat ze snel water zouden vinden.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alaine was blij toen ze tussen de bomen eindelijk een plas water vonden. Ze vormde met haar handen een schaaltje en vulde ze met water, om het vervolgens op te drinken.

-

'Als het mij niets aangaat, kom jij niet los.' merkte Ardaneus op.

[ bericht aangepast op 26 april 2014 - 22:46 ]

'Gaat ie weer een beetje?' vroeg Jurgen. Hij had net zelf ook een flinke slok water gehad. De hitte was ondraaglijk en de schaduw van de bomen en het koele water maakten het ietsje draagzamer.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Assa dronk dankbaar van het water. Het kon haar niet schelen dat het over haar kin liep. ‘Heerlijk.’

Every villain is a hero in his own mind.

Alaine knikte.
'Het gaat weer,' glimlachte ze en ze nam nog een slok, om vervolgens wat water over haar gezicht te wrijven.
'Het is zó heet,' verzuchtte ze. Stiekem wilde ze in het water gaan liggen, maar ze durfde het niet.

'Ja. Misschien moeten we een duik nemen.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alaine knikte en haalde diep adem. Haar kleren zouden waarschijnlijk verpest zijn als ze in het water sprong, maar ze kon het echt niet meer laten.
Ze haalde nogmaals diep adem en liep daarna voorzichtig het water in.

Ablaze plofte neer in warm zand. Hij keek een beetje verbaasd om zich heen, niet wetend wat Nimue nu weer had bedacht. Hij was deze warmte absoluut niet gewend en kon het ook zeker niet waarderen.
Met een zwaai van zijn toverstok begon het lichtjes te sneeuwen en hij liep de heuvel af. Hij had in de verte een paar mensen gezien en besloot te kijken of zij wisten wat er aan de hand was. Tot zijn genoegen zag hij dat het een wel heel bekend persoon betrof die zojuist natgespoten werd.
'Wat een verrassing, Assa.'

[ bericht aangepast op 26 april 2014 - 23:22 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Jurgen volgde haar. Hij besefte plotseling dat ze weer kon lopen - daar had hij nog niet over nagedacht. Hij besloot er nog niks over te zeggen, maar hield haar wel extra in de gaten.
Toen hij zelf tot zijn middel in het water stond, kon hij een opgeluchte 'Aah...' niet onderdrukken. Het koelde heerlijk af.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Het kon Daniel niks schelen dat hij in een zandwoestijn was beland. Het enige waar hij aan dacht, was dat hij niet langer gevangen zat. Hij schudde het zand uit zijn haren en begon wat half te huppelen, om de hitte onder zijn voeten te vermijden. Hij keek om zich heen, maar zag niets anders dan zand, zand, en nog eens zand. Uiteindelijk besloot hij maar gewoon te gaan lopen.
Na een tijdje viel hem iets op in de verte. Toen hij beter keek, zag hij dat het een mens was. Hij kon niet onderscheiden of hij die persoon kende, maar iemand was beter dan niemand en daarom liep hij naar de persoon toe.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Noha staarde naar de man die aan kwam ploegen door het zand. De tranen stroomden over haar wangen, van geluk en onbegrip. Wat deed ze hier en hoe was ze hier terecht gekomen? Het vorige moment had ze nog in de klauwen van Ablaze gezeten en nu zag ze de dingen weer zoals ze gewend was.
Ze liet zich op haar knieën zakken en bestudeerde de man, die Daniel was, maar ze kende hem verder nergens van.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Daniel herkende er een vrouw in en was opgelucht dat hij iemand zag, al had hij nog liever water gevonden. Het was te heet en hij zou het niet lang volhouden voor hij zou uitdrogen, want hij had in zijn tijd als gevangene ook niet veel gedronken en hij had dus weinig vocht over.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Er is hier nergens water!' riep Noha hem toe toen ze zijn verlangen zag.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Daniel slaakte een zucht. 'Dan moeten we daar dus naar zoeken.' Hij hoopte maar dat deze woestijn niet de grootte was van de Sahara, want dan zouden ze niet lang meer leven.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain