Askroth meespeelverhaal - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 2

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 10 juni 2014 - 0:12 ]

'Ja, het is eh - het is fijn om iemand te zien.' Hij haalde haar armen om zijn nek vandaan. 'Alaine? Ja, toch? Je bent het echt! Toch? Hoe heet je?''

[ bericht aangepast op 26 april 2014 - 22:49 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alaine rechtte meteen haar rug toen ze gedwongen was hem los te laten. Ze veegde met haar mouw het zweet weer van haar voorhoofd en hoopte dat haar gezicht niet té rood was geworden.
'Alaine Sneep,' stelde ze zich voor.
'En hoe heet jij?'

Ik ben het, Jurgen!' Hij keek haar even bedachtzaam aan. 'Sneep? Familie van Daisy?'

[ bericht aangepast op 26 april 2014 - 22:50 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alaine fronste.
'Wie is Daisy?'

[ bericht aangepast op 26 april 2014 - 21:38 ]

'Dat weet je! Mijn vriendin.' Hij sloeg zijn ogen neer. 'Ik ben haar kwijtgeraakt, hier ergens.'

[ bericht aangepast op 26 april 2014 - 22:51 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alaine glimlachte bij het woord vriendin, want stiekem vond ze verliefde stelletjes altijd wel schattig. Ze deden haar aan haar ouders denken, toen zij nog goed met elkaar op konden schieten.
'Nou, ik heb hier niemand gezien, hoor,' zei ze vervolgens, 'waar ben je haar hier precies kwijtgeraakt?'

'Sinds ik hier ben. Ik ben hierheen komen - zweven?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alaine knikte.
'Ik ook! Maar ik vroeg niet wanneer, ik vroeg wáár je haar kwijt was geraakt.'

Hij peinigde zijn hersenen. 'Dat moet in een klein dorpje zijn geweest. Ik weet het niet... Ik knalde tegen een boom aan.' Hij wees op zijn wang.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Arme,' zei Alaine triest en ze veegde met haar mouw wat bloed van zijn wang.
'Gelukkig ben je verder ongedeerd,' vervolgde ze toen enthousiast. Ze kon het niet laten om hem weer te omhelzen en deed dat ook, want ze was lang niet zo gelukkig geweest om iemand te zien. Behalve gisteren dan, toen ze Nick vond, maar dat telde niet mee.

'Ja.' Jurgen liet zich maar omhelzen, al hoopte hij dat ze het niet te vaak meer zou doen, want het was daar veel te warm voor. 'Ga je mee? Een uitweg vinden?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alaine knikte en draaide een rondje.
'De uitgang is vast die kant op!' zei ze en ze wees in de verte.

'Die - nou, oké.' Omdat hij weinig keus had, begon hij de kant op te lopen die ze aangewezen had.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alaine zuchtte opgelucht toen na veel strompelen, vallen, opstaan en gezweet er bomen in de verte verschenen.
'Daar!' riep ze.
'We zijn er bijna!'
Meteen toen ze het zei zette ze één verkeerde stap, waardoor het zand onder haar verschoof en ze van de zandberg afrolde.

'Shit.' Jurgen stapte achter haar aan en zakte bij haar neer. 'Gaat-ie wel?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain