Askroth meespeelverhaal - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 2

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 10 juni 2014 - 0:12 ]

Mijn topics

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

MT.

Langzaam voelde Ardaneus hoe hij neerdaalde. Het licht van de zon verblindde hem, want ze stond nu op het hoogste punt. De verzengende hitte leek zijn kleren wel van hem af te schroeien. Het duurde even voordat hij aan het licht gewend was en de omgeving vorm aan begon te nemen. Hij bevond zich in een woestijn die zich in alle richtingen uitstrekte. De woestijn leek geen einde te hebben en de zandbergen golfden om hem heen.
Het was windstil en er was geen geluid te horen, geen wolkje aan de lucht. Hij voelde hoe hij de ketting stevig in zijn hand had geklemd. Was dit allemaal echt? Droomde hij het niet? Hij knielde en haalde zijn hand door het zand om het vervolgens door zijn vingers te laten glijden. Het voelde echt aan.
Ardaneus zuchtte opgelucht.
Hij was thuis. Eindelijk thuis!

Mis temas

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

MT.

Every villain is a hero in his own mind.

Li opende zijn ogen toen het zweet hem uitbrak. Even dacht hij dat hij een nare droom had gehad en daarom, badend in het zweet, wakker werd. Hij kon zich alleen niet herinneren wat hij had gedroomd en hij merkte dat hij niet zweette van angst, maar van de hitte die om hem heen heerste. Hij kende de plek niet, die hij als woestijn zou omschrijven en slaakte een diepe zucht. Het was gewoon weer gebeurd, dacht hij triest.
Toen hij om zich heen keek, zag hij tot zijn opluchting Moon in het zand liggen. Ze lag een paar meter onder hem en hij gleed over het hete zand naar haar toe.
'Moon,' zei hij zacht en hij nam haar in zijn armen, zodat hij het eerste was wat ze zou zien als ze haar ogen opendeed en niet de kale woestijn.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hermes werd wakker toen hij met een schok neerkwam om vervolgens weg te glijden. Hij deed zijn ogen open en sprong meteen uit het bed, waar de hitte zijn hoofd deed bonken. De zon brandde op zijn blote benen en armen, want hij had alleen een onderbroek en hemd aan.
Zijn oog viel op het bed dat voor hem stond en waar hij zojuist uit gesprongen was. Toen hij zag dat Alice er nog in lag besloot hij haar zo snel mogelijk wakker te maken.
'Alice!'

'Wat...' Alice keek hem met slaperige ogen aan - en schrok toen overeind. 'Wat is dit? Waar zijn we?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ik weet het niet,' gaf Hermes toe, en hij zocht naar zijn kleren die hem tegen de zon konden beschermen. Hij kon er echter geen vinden.
'Kom uit het bed! We moeten schaduw opzoeken!'

Alice pakte het dekbedovertrek van het bed af en nam die mee, terwijl ze Hermes volgde. Er was in geen velden of wegen een boom te verkennen en ze voelde de hitte op haar hoofd branden. 'Wacht!' Ze trok de hoes van het laken af en deed deze boven haar hoofd, zodat de zon haar huid niet volledig verbandde. Ze wenkte Hermes dat hij hetzelfde moest doen, waardoor ze niet lang daarna met zijn tweeën onder een hoeslaken liepen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Quinn had het warm en ze wist niet waar ze was. Ze kon niet geloven dat ze hier helemaal naartoe gezweefd was en kreeg het nog eens extra benauwd toen ze bedacht dat ze hier helemaal alleen was.
Ze kwam met trillende benen overeind en slaakte een gil toen ze haar evenwicht verloor en van een berg zand rolde.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hermes trok verder en keek regelmatig achterom naar Alice. Hij hield het hoeslaken boven zijn hoofd zodat hij toch iets tegen de hitte van de zon beschermd was. Hij strompelde door het zand, tot zijn voeten ergens achter bleven haken en hij bovenop iemand viel.

Quinn kreunde toen iemand met zijn volle gewicht bovenop haar viel. Ze probeerde de persoon van zich af te duwen, maar had daar nauwelijks de kracht voor.
Haar ogen werden groot van verbazing toen ze Hermes' gezicht herkende. Er zat wat zand op zijn wang en in zijn haar, maar hij was het!
Opnieuw slaakte ze een gil en sloeg haar armen zo stevig om zijn hals, alsof ze bang was dat iemand anders hem weer bij haar weg zou trekken.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hermes was verbaasd en eventjes blij dat Quinn hier was en omhelsde haar terug, om vervolgens weer te denken aan de klap die ze hem een tijd geleden had gegeven. Uiteindelijk pakte hij voorzichtig haar handen vast en verwijderde die van zijn hals, hij zette een stap achteruit.
'Quinn,' zei hij, en hij probeerde om niet te glimlachen, maar juist serieus over te komen.

Haar ogen waren op de zijne gefixeerd. Ze kon niet geloven dat ze hem eindelijk weer zag en Brian had niet willen wachten... Had hij maar wel gewacht!
'Ik wilde naar je zoeken,' zei ze zacht. 'Echt waar, maar ze lieten het niet toe en toen... toen ben ik weggelopen met Adrienne en zijn we vastgehouden.' Er stonden tranen in haar ogen. 'We moesten zulke nare dingen doen en - en Adrienne is er niet meer... Ik heb je zo gemist!' Langzaam gleden er grote druppels over haar wangen naar omlaag en kleurden als donkere stipjes op het zand.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes