RPG - Het Epische Verhaal 7 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2, 3, 4, 5, 6
Overlegtopic 1
Rollenstory

Personages

[ bericht aangepast op 18 april 2014 - 16:06 ]

Daniel glipte langs de jongen heen en rende de kant op waar het meisje niet naartoe was gelopen. Hij hoopte maar dat Wense hem zou volgen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alaine knuffelde Nick meteen.
'Het was eng,' zei ze toen, 'het was vreselijk.'

-

Ignatius bekeek de pikante jurkjes in de kast, om er vervolgens een paar uit te halen, voor de spiegel te gaan staan en ze voor hem te houden.
'Ik denk niet ze mij staan,' zei hij toen.

-

'Er staat dat ze schoolhoofd van zweinstein was,' zei Alassëa, 'maar niet waar ze begraven is.'

-

Viktor haalde zijn wenkbrauwen op.
'Was dat verboden bos dan niet verboden?'

-

Joshua bestelde twee broodjes en wat te drinken. 'Ik hoop dat je van kaas houdt.'

'Ik doe het niet,' zei Megan met trillende stem. 'Zoek maar iemand anders om je klusjes op te knappen.'

[ bericht aangepast op 18 april 2014 - 17:31 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

‘Ja hoor,’ antwoordde Assa. ‘Ik ben niet zo’n moeilijke eter.’
Ze keek de jongen nieuwsgierig aan. Alles was hier heel anders dan thuis…

-
‘Maar nu ben ik bij je,’ suste Nick haar en hij drukte een kus op haar voorhoofd. ‘En je kunt weer lopen. Ik zal je naar mijn kamer brengen, daar ben je veilig.’
Hij sloot de deur weer af.

-
‘Hmm. Ik zou het wel eens willen zien,’ daagde Aenea hem uit.

-
‘Dan moet je dat uitzoeken. Vertel het maar aan de anderen.’
Epialthes grijnsde breed. Zou het er dan toch eindelijk van komen? Na al die jaren?

-
‘Jawel,’ antwoordde Sloane schouderophalend. ‘Maar het was er mooi.’

Every villain is a hero in his own mind.

'Kunnen we hier niet weg?' vroeg Alaine aan Nick.

-

'Nou, goed, welke denk je dan dat mij wél zou staan?' vroeg Ignatius haar.

-

Alassëa knikte.
'En dan ga ik naar huis, toch?'

[ bericht aangepast op 17 april 2014 - 23:17 ]

'Weet je het zeker? Anders moet ik iemand gaan zoeken om mijn speelgoed op uit te proberen.'
Hij maakte een gebaar naar de ijzeren maagd.

~~

Ze hadden voor vanavond niet zoveel eten, omdat het geld dat ze van Hermes hadden gekregen, bijna op was en hoewel ze een paar plekken hadden gevonden waar ze zouden kunnen werken, zou het nog even duren voor ze ook daadwerkelijk geld zouden krijgen.
Moon, die meer wist van koken en de bijbehorende apparatuur had het eten gemaakt, zoals altijd, en Li had gefascineerd toegekeken, wat hij ook wel vaker deed.
Hij had nooit gedacht zo met haar samen te leven. Ze hadden het honderden jaren geleden geprobeerd, maar Epialthes had er al snel een einde aan gemaakt. Im Frankrijk had hij deze dromen niet eens toegelaten tot zijn bewustzijn, maar het was nu wel werkelijkheid. Het was niet ideaal en ze zouden het niet op deze manier volhouden, maar voor nu voelde het even bijna perfect.
Toen ze gegeten hadden en Li wist dat hij stiller was dan normaal, stond hij op om zijn armen om Moon heen te slaan. Hij wilde dat gewoon graag doen en vond dat de afwas best kon wachten. Hij wist alleen niets aar dit naartoe zou leiden, maar hij wilde voor deze ene keer best eens verrast worden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Nick schudde zijn hoofd. ‘Ik moet hier blijven en ik kan jou ook niet laten gaan.’

-
‘Hmm.’ Aenea keek naar de rokjes en jurkjes die op haar bed lagen uitgespreid. Ze pakte een schots geruite rokje en gaf hem aan. ‘Deze?’

-
‘Dan gaan we allemaal naar huis,’ zei Epialthes, al wist hij niet of dat waar was. Hij wist niet wat Nimue van plan was en veel kon het hem ook niet schelen. Als hij maar terug kon.

-
Moon was verbaasd toen Li zijn armen om haar heen sloeg. Aarzelend sloeg ze haar handen rondom zijn middel en even bleef ze tegen hem aan staan, geborgen in zijn omhelzing. Het voelde fijn. Heel fijn.

Every villain is a hero in his own mind.

Ignatius grinnikte.
'Ik durf te wedden dat die míj inderdaad beter zou staan dan jou,' zei hij vervolgens.

-

Alassëa knikte.
'Oké.'

'Ja, hij is veel te kort voor mij,' grijnsde Aenea. 'En rood is mijn kleur niet, hè?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Niet?' vroeg Ignatius en hij trok zijn wenkbrauw op, terwijl hij het rokje bestudeerde.

Megan balde haar handen tot vuisten en kneep haar ogen samen. 'Ik haat je!' schreeuwde ze. Ze griste de spons uit de emmer en begon zijn doodenge, smerige martelinstrumenten schoon te maken, terwijl haar maag samen kneep van misselijkheid.

[ bericht aangepast op 18 april 2014 - 17:33 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Nee. Griffoendor was nooit helemaal mijn ding.'

Every villain is a hero in his own mind.

Li sloot gerustgesteld zijn ogen. Hij was even bang geweest dat de sfeer alleen maar ongemakkelijk zou worden, maar hij merkte al gauw dat Moon het wel oké vond. Hij trok haar zachtjes van de stoel en leidde haar naar de bank, waar hij haar een kus gaf. Hij wist dat ze inmiddels wel besefte dat hij van haar hield en ook echt voor haar wilde gaan, maar hij wilde gewoon graag laten zien dat hij dat ook echt deed.
'Ik ben blij dat ik jou nog heb,' zei hij met een voorzichtige glimlach. Hij wilde het onderwerp niet op Noha of Megan brengen of op al die anderen die al waren overleden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Moon was blij dat hij de keuze had gemaakt voordat Megan was gestorven, want daardoor betekenden die woorden meer voor haar dan ze anders zouden hebben gedaan. Voorzichtig gaf ze hem een kus terug. Iets waars ze al heel lang naar uit had gekeken. Ze had nog wel twijfels, maar vond dat ze al het geluk moest aangrijpen dat zich aandiende, voordat ook Li uit haar leven verdween.

Every villain is a hero in his own mind.