RPG - Het Epische Verhaal 7 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2, 3, 4, 5, 6
Overlegtopic 1
Rollenstory

Personages

[ bericht aangepast op 18 april 2014 - 16:06 ]

'Nimue. Er mist alleen nog wat mayonaise. Hebben ze dat hier?'
Hij keek even naar het lichaam van Nick, half onder een rolstoel.

Every villain is a hero in his own mind.

Ardaneus rolde zijn ogen.
'Nee. Kom ter zake of ga weg. Ik heb geen zin in gekibbel met jou.'

'Ik heb de ketting.' Hij hief de helften op.

Every villain is a hero in his own mind.

Ardaneus' mond viel open en hij griste de helften van de ketting uit zijn handen.
'Geweldig!" riep hij.
'We kunnen naar huis!'

'Dat kunnen we zeker.' Hij slikte het laatste stuk hamburger door.

Every villain is a hero in his own mind.

Ardaneus drukte de twee helften tegen elkaar en voelde hoe zijn voeten loskwamen van de grond en hij langzaam opsteeg.

Quinn voelde plotseling dat Adriennes lichaam verdween en toen ze het probeerde te pakken, merkte ze dat ze geen contact meer maakte met de grond. Ze zag nog steeds niets, tot ze plotseling zover boven het huis stond waar ze al zo lang had gezeten.
Ze keek verward om zich heen en probeerde gillend om naar omlaag te komen, toen ze ineens overspoeld werd door kleuren en beelden. Ze zag bekenden en onbekende mensen. Haar ogen werden groot van afschuw toen ze Hermes zag, innig met een meisje dat ze niet kende.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Sloane schrok zich dood toen haar voeten loskwamen van de grond en ze begon te zweven. Ze zag dat bij Damien en Viktor hetzelfde gebeurde.

Every villain is a hero in his own mind.

Assa verslikte zich in haar eten toen ze plotseling omhoog zweefde en met haar benen tegen de tafel schootte. Ze wilde naar achteren stappen, waardoor ze een koprol maakte.
‘Help!’ riep ze verschrikt terwijl ze bleef stijgen, totdat het plafond haar verder hielp. Met grote ogen keek ze Joshua aan.

Every villain is a hero in his own mind.

Joshua schoot overeind toen hij Assa plots de lucht in zag stijgen. Hij greep haar bij haar benen en trok haar omlaag. Daarna sloeg hij zijn armen om haar middel en liep hij gauw naar buiten. Alle mensen in het lunchzaakje staarden hen geschokt na.

[ bericht aangepast op 19 april 2014 - 17:54 ]

Ignatius keek verbaasd op toen hij opsteeg en door het dakraam naar buiten ging. Hij zag Aenea al achter zich aankomen en bleef alsmaar stijgen.

Aenea greep zijn enkel vast en keek naar boven. 'Mooie boxer.'

Every villain is a hero in his own mind.

Ignatius glimlachte.
'Dank je.'

Aenea gromde toen ze met haar hoofd tegen het raamkozijn aan kwam.

'Laat me los!' Assa probeerde hem van zich af te schoppen toen ze zag dat de jongen met haar mee omhoog ging.

Every villain is a hero in his own mind.

'Jij riep help!' bromde hij nors. Hij keek omlaag en zag dat ze steeds verder van de grond verwijderd werden. 'En ik ga mezelf nu niet te pletter laten vallen, als je het even niet erg vind.'