RPG - Het Epische Verhaal 7 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2, 3, 4, 5, 6
Overlegtopic 1
Rollenstory

Personages

[ bericht aangepast op 18 april 2014 - 16:06 ]

'Jij vindt stuntelende meisjes mooi?' lachte ze.

--

'Zoals je zegt.' Ze richtte haar stok op Daniel, die nogal bleek zag, en sprak de crucio-spreuk uit. De jongen spartelde en schreeuwde en krijste van de pijn, maar dat was niet waar Jenny het meeste van genoot. Ze keek naar het gezicht van het meisje dat zojuist gearriveerd was, uit nieuwsgierigheid hoe zij zou reageren.
'Stop!' klonk de wanhoopskreet van Daniel. 'Stop! STOP!'
Jenny beëindigde de spreuk en liet de jongen een enkele seconde op adem komen, waarna ze de spreuk opnieuw uitvoerde. Ze grijnsde breed en liet hem uiteindelijk in een hoekje achter, waar hij in elkaar gedoken zat, kreunend van de pijn.
'Graag gedaan,' zei Jenny met een lichte buiging tegen het meisje. 'Zoals je wenste.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alaine bleef alleen maar van zowel Jenny als Daniel wegkijken en reageerde verder niet.

-

'Ik vind een stuntelende Alice prachtig.'

Het bloed steeg naar haar wangen, maar ze lachte toch. 'Nou, dat vat ik maar op als een compliment,' zei ze.

--

'Nou, meisje, ik kom later wel weer terug. Ga jij maar lekker genieten van je vriendje.' Jenny blies haar een kushandje toe en liep grijnzend weg. Ze vond dit heerlijk en genoot er intens van.

Daniel bleef in het hoekje zitten. Hij hijgde van de pijn en kon zijn lichaam nauwelijks bewegen en hij wilde zijn lichaam ook niet bewegen, want elke beweging deed pijn.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Hermes klopte zijn kussen en legde toen zijn hoofd erop.
'Het was een compliment.'

-

Alaine keek even met spijt in haar ogen naar Daniel, maar besloot om verder niets te doen. Ze liet haarzelf zo elegant mogelijk op de grond zakken, waar ze met haar armen over elkaar bleef zitten.

Pas na een paar minuten lukte het Daniel om weer overeind te komen. 'Ik geef je één tip,' murmelde hij, terwijl hij zijn benen strekte en probeerde te gaan staan, om te kijken of hem dat nog lukte. Het deed pijn. 'Roep alsjeblieft nooit meer naar haar. Naar iemand. Probeer alsjeblieft -' hij kreunde even '- om de aandacht niet meer op jou te vestigen.'

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 16:54 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alice volgde zijn handelingen met haar ogen. Als reactie lachte ze alleen kort, omdat ze niet wist wat ze anders moest zeggen. Ze kon niet goed met complimenten omgaan en dat Hermes nu op hetzelfde bed als haar lag, maakte dat niet gemakkelijker.
Ze legde haar hoofd in haar eigen kussen en keek naar het vieze plafond. 'Het zal hier wel volzitten met spinnen,' dacht ze luidop, terwijl er een rilling over haar ruggengraat liep.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ik..zal het proberen,' beloofde Alaine hem.
'Oké?'

-

'Als je er een vind, geef je maar een gil.'

'Proberen?' Hij keek haar verstomd aan. Toen schudde hij zijn hoofd en daarna knikte hij. 'Oké... Oké.'

--

'Oh, dat doe ik ook wel,' lachte Alice.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Daar ben ik blij om,' zei Hermes, en hij meende het oprecht. Als iemand hulp nodig had dan hoefden ze er maar om te vragen.

-

Alaine forceerde een glimlach die er toch natuurlijk uitzag.

'Je bent blij om een spin op te vangen?' Alice klom overeind. De moeheid die haar net was overvallen, ebde langzaam weer weg. 'Ik vind het echt vieze beestjes.'

--

Daniel zakte weer in elkaar. Hij hoopte dat hij een beetje zou slapen vannacht.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Dat zijn het ook, maar ze houden wel de vliegen weg en vliegen zijn pas écht vieze beesten.'

-

Alaine ging liggen en legde haar hoofd op de grond, maar besloot om toch weer te gaan zitten toen ze voelde dat deze ijskoud en hard was.
'Zijn er nergens bedden of kussens?'

Alice lachte. 'Ja, dat is waar. En die houden je uit je slaap, want ze zoemen.'

--

'Nee.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Zou ik mijn hoofd op jou mogen leggen?' vroeg Alaine vriendelijk.

-

'Precies, dus beter spinnen dan vliegen.'

'Beter spinnen dan vliegen,' herhaalde Alice.

--

Daniel keek haar even verbaasd aan. 'Eh - ja. Natuurlijk.' Als ze maar niet te hard leunde, want zijn lichaam voelde nog steeds zwak en deed pijn.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alaine glimlachte even vriendelijk.
'Bedankt.'