RPG - Het Epische Verhaal 7 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2, 3, 4, 5, 6
Overlegtopic 1
Rollenstory

Personages

[ bericht aangepast op 18 april 2014 - 16:06 ]

Daniel legde zijn hoofd tegen de muur. Het was alles wat hij deed; eten, slapen. Wachten tot hij eindelijk uit zijn lijden verlost zou worden.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Je lijkt niet positief,' merkte Alaine op terwijl ze voorzichtig haar hoofd op zijn borstkas legde.

-

Hermes glimlachte en ging toen liggen, waarna de moeheid hem meteen overviel.
'Slaap zacht, Alice.'

Het voelde een beetje raar, haar zo dichtbij te hebben. Hij haalde zijn schouders op. 'Ik heb hier wel genoeg van. Van dut leventje.'

--

'Welterusten, Hermes,' mompelde Alice. Ze gaapte nog een keer en draaide toen op haar zij.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Hermes viel al gauw in slaap.

-

Alaine knikte.
'De kamer is inderdaad erg leeg en klein en..de mensen zijn ook niet zo vriendelijk.'

Daniel maakte een spottend geluid. 'Dat weet je nog behoorlijk mild te zeggen.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

[Ik had Sykes trouwens ook naar Debby geschreven :'p]

Every villain is a hero in his own mind.

Alicia, weet je iets met Ablaze?

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Nou, jij hebt niet zoveel beters te doen dan wachten, dus je kunt best mijn... Kerker schoonmaken.'
Ablaze toverde een schort tevoorschijn, maar gaf haar geen handschoenen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

[Wense zit toch bij Daniel en Alaine in de zelfde cel :p ]

Wense had zich onzichtbaar gevoeld tijdens het aanzicht van Jenny, Alaine en Daniel. Het was alsof ze er niet meer was. Was ze er nog wel? Of was ze in de dagen dat ze in zichzelf gekeerd was door een magische kracht onzichtbaar geworden? Ze keek naar haar handen en zag ze, daarna keek ze naar Daniel en Alaine die tegen elkaar aanlagen alsof er niets gebeurd was.

-

Sam rende door het gangenstelsel heen, ze had nog een wachter gedood die niet op stond te letten. Ze had hem van zijn kleding ontdaan en die van hem aangetrokken. Het lijk had ze in een nisje in de muur neergelegd en een pilaar ervoor geschoven. In de kleding van de wachter, die te groot voor haar waren, probeerde ze rustig rond te lopen. Ze moest zich cool houden.
'Jij daar!' Ze hoorde een stem van een vrouw die niet al te aardig klonk. De jonge vrouw had prachtig haar en haar make-up rond haar ogen sierde haar. Sam slikte en bevroor. Wegrennen was nu geen optie.

Ervan uitgaande dat het Jenny is .. :p

'Wie ben jij en wat doe je buiten je kooi?' vroeg Jenny. Er moest iemand laks zijn geweest bij het bewaken, want dit was niet iemand die zij onder haar hoede had.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Ik heb een kast vol met pikante jurkjes,’ antwoordde Aenea en ze nam Ignatius mee naar boven.
-
Sloane knikte. ‘Wij hadden op school een verboden bos waar ik graag heen ging.’
-
Assa’s bekeek de kaart, maar de gerechten kende ze niet. ‘Mijn Engels is niet zo heel best. Bestel jij anders maar wat voor me.’ Ze gaf hem terug. ‘Geld heb ik immers toch niet, hè.’

Every villain is a hero in his own mind.

Nick opende zijn ogen toen hij merkte dat hij deze gesloten had, al kon hij zich niet herinneren dat hij dat had gedaan. Toen hij de omgeving bekeek, bemerkte hij dat hij zich op een soort kantoortje bevond, dat slechts spaarzaam ingericht was. Hij zat in een royale stoel, die hij kon omdraaien. Toen hij een rondje draaide keek hij recht in een bleek gezicht met felrode ogen.
‘Nimue?’ reageerde hij verwonderd. ‘Wat doe ik hier?’
‘Ik had je nodig,’ antwoordde ze simpelweg.
‘Hoe kom ik hier?’
Nimue haalde koeltjes haar schouders op. ‘Dat doet er niet toe. Ik wil dat je je kwaliteiten als leraar weer gaat uitoefenen.’
‘Waarin?’
‘Er is maar één ding waar jij goed in bent. Ik wil dat jij mijn mensen leert hoe ze zo efficiënt mogelijk kunnen martelen. Verder doe je maar wat je goed dunkt. Bemoei me niet met mijn zaken, dat is alles.’
Nick stemde toe. Wat kon hij anders doen?
Hij vond Nimue maar een griezel en had eigenlijk gedacht dat ze dood was, maar zoiets meende hij zelf ook meegemaakt te hebben.
‘Mae brengt je naar je kamer.’
Er verscheen een meisje in de deuropening. Nick fronste zijn wenkbrauwen toen hij haar herkende. Ze was al een tijdje terug overleden. Hij wist niet eens meer waaraan.
Hij liep achter het meisje aan, dat hem zwijgend naar een kamer bracht dat uit een bureau en een bed bestond. Een grote grijns verscheen echter toen hij zag wat er op zijn bed lag. Zijn toverstaf.
Hij pakte het voorwerp vast en streek er liefkozend over, waarna hij zijn stok op het meisje richtte. ‘Crucio.’
Spartelend viel ze op de grond en haar geschreeuw vulde het hele gebouw. Een hij duwde haar met zijn voet haar kamer uit en liep toen opgetogen de gang op, om te zien wie er nog meer waren. Hij kon zijn geluk niet op toen hij Brian zag, weggedoken in een hoekje. Die kon hij nog wel gebruiken.
Hij liep verder, totdat hij Sam zag, die halfnaakt rondliep en werd tegen gehouden door Jenny. Zijn aandacht werd echter afgeleid toen hij Alaine door de spijlen heen zag. Hij liep naar de desbetreffende cel toe en vroeg: ‘Wat doe jij hier nou?’

Every villain is a hero in his own mind.

Sykes vroeg om een biertje aan het barmeisje en zette hem aan zijn mond zodra hij hem aangereikt kreeg. Ignatius en Aenea… hij werd er spontaan weer misselijk van.
-
Epialthes keek naar de foto en las het stukje ernaast. 'Ze is dus dood.'
Zijn hart begon fanatieker te worden. 'Dan moeten we naar haar graf.'

[ bericht aangepast op 16 april 2014 - 19:32 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Alaine sprong meteen op toen ze Nick's stem hoorde.
'Ik zit hier vast!'

Nick begreep niet wat ze hier deed. 'Alohamora.'
Zijn ogen werden groot van verbazing toen hij zag dat ze weer kon lopen.
Het slot schoot los en hij opende zijn armen om haar te verwelkomen.

Every villain is a hero in his own mind.