• Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

    Regels:
    - Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
    - Er is geen minimaal woordenlimiet.
    - Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
    - Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

    Personages:
    Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
    Alex Keynes – 22 [Marjanne]
    Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
    Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
    Daniel Harlem – 27 [Maartje]
    Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
    Dolly – 20 [Marjanne]
    Eden Steenwijk– 19 [Natas]
    Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
    Esau Konings – 20 [Jeffrey]
    Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
    Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
    Hugo Nieber – 20 [Natas]
    Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
    Jade Alastair – 19 [Lisa]
    Killian Jones – 24 [Stefanie]
    Kirito Barrow – 21 [Delano]
    Laurens Oliver – 16 [Ellen]
    Lillium Martell – 18 [Jilly]
    Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
    Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
    Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
    Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
    Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
    Nicole – 20 [Marjanne]
    Piper Davis – 21 [Alicia]
    Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
    Sentis Oliver – 16 [Ellen]
    Slade – 20 [Natas]
    Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
    Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
    Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

    Verwante topics:
    Rollenstory.
    Rollentopic.
    Verhaaltopics: 1

    [ bericht aangepast op 5 april 2014 - 17:34 ]

    Een stokje, of zo.' Alex groef in zijn geheugen en zag opnieuw allemaal filmbeelden voor zich. Ze hadden altijd een dun stokje, maar nooit werd er duidelijk hoe ze eraan kwamen.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Eden was een klein beetje ingedommeld en vervloekte haar eigen stommiteit. In een snelle beweging richtte ze het wapen echter op de borst van het meisje dat plotseling was komen opduiken.
    'Nee.'
    Haar stem schalde door het woud en ze hoorden sommigen verward mompelen.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Mitchell zuchtte diep en stapte naar Nicole toe. 'Wat wilde je doen? Elkaar de hersens in schieten?' vroeg hij nors, terwijl hij haar aan de kant trok. 'Doe niet zo achterlijk,' gromde hij. 'Als we van dit vervloekte eiland af willen komen, moeten we samenwerken. Niet elkaar afslachten.' Hij blikte nog even geirriteerd naar het meisje wat op de grond zat, voordat hij zich omdraaide en weer wegliep.

    [ bericht aangepast op 17 april 2014 - 21:34 ]

    Maeghan ging meteen op zoek naar twee stokjes, waar ze de vis mee konden grillen.

    'Godsamme, Mitchell, wil je dat ik jou hierna neerschiet ofzo?' Nicole rolde met haar ogen en keek het meisje weer aan, dat het wapen op haar gericht had. 'Was je van plan me neer te schieten, meisje? Echt waar?' Ze knikte even naar achteren, waar Syn nu ook met een wapen stond. 'Ik zou het maar niet doen, want dan kan ik je verzekeren dat je dit eiland niet levend verlaat. Dus wes een verstandige meid en geef me dat ding.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Doe die zwarte sporttas achter me open en pak de inhoud,' fluisterde Eden tegen het meisje naast haar, zonder haar lippen te bewegen. Ze bleef de donkerharige meid aankijken. 'Ik was van plan de dinosaurussen van mijn lijf te houden, maar als ik jij net zo'n bedreiging vormt dan schrik ik daar niet voor terug.'

    -
    Syn keek belangstellend tussen Nicole en het roodharige meisje heen en weer. Hij vond de discussie wel vermakelijk. Dacht ze dat ze hen iets kon maken? Als 't hem uitkwam schoot hij iedereen overhoop en liet hij haar in haar eentje achter om opgevreten te worden.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Margriet deed wat haar gezegd werd en opende de tas. Ze slikte toen ze nog meer wapens zag. Verwachtte dit meisje dat ze die zou gebruiken? Ze had geen idee hoe dat moest en ze dacht ook niet dat ze in staat was op iemand te schieten. Toch haalde ze er heel voorzichtig een pistool uit en keek daarnaast vol angst naar het meisje dat haar pistool nog steeds op hen gericht had.

    --

    'Wat klink je stoer,' zei Nicole. 'Als je niet zo schijnheilig was geweest, dan had ik je graag verwelkomd in het team.' Ze knikte opnieuw naar achteren en wilde haar zin vervolgen, maar voelde plotseling de grond een beetje trillen. Haar hart begon sneller te kloppen, omdat ze wist wat dit betekende: het waren de trillingen van voetstappen, van een enorm wezen. Ze bleef haar pistool op het meisje richten, maar deinsde achteruit toen tussen de bomen door een grote dinosaurus verscheen. Het dier had enorme poten, twee kleine voorpootjes die bijna leken op handjes, maar het enige waar Nicole naar kon kijken was zijn gigantische kop. De vlijmscherpe tanden staken uit zijn boven- en onderkaak en zijn kleine oogjes spoorden om zich heen, alsof hij zocht naar zijn volgende maaltijd. Nicole keek met een schichtige blik naar het meisje en wist dat ze nu onmogelijk kon schieten, want dan zou de tyrannosaurus hen direct opmerken en waren ze allemaal ten dode opgeschreven. Ze hoopte dat het meisje ook snugger genoeg was om dat te beseffen.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Blijf staan!' schreeuwde Eden. Ze wist echter dat het niet uitmaakte. Zelf zeek ze bijna in haar broek van angst en niet iedereen zou in zo'n situatie stil kunnen blijven staan. Het was echter hun enige kans.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Slade staarde vol afgrijzen naar het monster dat plotseling voor hem was opgedoemd. De weinige wapens die ze hadden, leken veel te nietig om het beest af te schrikken.
    Hij hoorde Eden roepen dat ze stil moesten blijven staan, maar ze had de aandacht al op zich gevestigd door te roepen. Zweetdruppeltjes gleden langs haar gezicht toen het beest voorover boog in haar gezicht blies.
    Hij wist niet wat hij moest doen. Ook hij had Jurassic Park gezien, maar in hoeverre kwam dat met de werkelijkheid overheen? Dat was ook slechts giswerk van een paar overenthousiaste paleontologen.
    Het was van de zotte dat ze hier bleven staan, wachtend totdat ze allemaal in zijn bek waren verdwenen, maar hij durfde zich ook niet te bewegen, bang dat hij de aandacht trok.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Marco zag ineens toen hij na zijn dutje, wat eten ging halen een groep kinderen staan en een enorm beest voor hun. Hij herkende het niet meteen, maar hij moest nu zeker ingrijpen. Hij rende op de groep kinderen af.
    Hij floot een keer diep om hun aandacht te trekken.

    ==

    Laurens keek het meisje aan, waarbij hij de vislijn in zijn handen had. Hij keek er kort naar. 'Ik heb ooit eens gevist, maar ik vind het maar vieze wezens,' zei hij en voelde een angst in zijn lichaam borrelen.


    Vampire + Servant = Servamp

    Mickey keek opzij toen ze iemand hoorde fluiten. Ze zag een verwilderde man die naar hen gebaarde, maar scheurde haar blik algauw weer los en staarde naar de kolossale Tyrannosaurus. Ze wist niet wat die vent van plan was, maar hij was vast en zeker levensmoe. Even hoopte ze dat de dinosaurus op hem af zou klossen en dat de man op bovennatuurlijke wijze kon verdwijnen, maar dat gebeurde niet. Het monster stond nog steeds in hun midden, terwijl het dreigend zijn kop heen en weer zwaaide, alsof hij een keuze maakte tussen alle hapjes die zich aan hem toonden.
    Mickey hield haar adem in toen het beest begon te lopen en brulde luid, waardoor ze ineen kromp. De man had door zijn rennende voetstappen de aandacht op zich getrokken.

    [ bericht aangepast op 18 april 2014 - 11:51 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Maeve leek Neil's woorden nog amper te horen. Haar oren begonnen wat te piepen vanbinnen, haar ogen voelde zwaar aan en vpor ze het wist viel ze op de grond neer.



    Emma keek de jongen voor haar aan. Hij had haar net bekend dat hij vissen maar rare dingen vond en ergens konze hem geen ongelijk geven. Emma luste gebakken vis niet al te graag, maar zou het eten als ze niets anders had. Maar het doden van levende vissen was ook niet iets dat ze meteen zou doen.
    'Hoe heet jij eigenlijk?' vroeg ze aan hem.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    Ik liep naar e vissers die druk emt elkaar aan het praten waren, slen slat ik een visje en at hem op. Plotsing sprongen de tranene uit mijn ogen. Ik be gon te huilen.


    Wees jezelf, er zijn zoveel anderen.

    Orine schreef:
    Ik liep naar e vissers die druk emt elkaar aan het praten waren, slen slat ik een visje en at hem op. Plotsing sprongen de tranene uit mijn ogen. Ik be gon te huilen.


    Je schrijft in de ik-persoon! ;)


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    [Ze doet ook niet mee. Dit is een mega goeie grap.]


    Every villain is a hero in his own mind.