Meespeelverhaal op een onbewoond eiland [verhaaltopic] 2 - Speeltopics

Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
- Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

Personages:
Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
Alex Keynes – 22 [Marjanne]
Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
Daniel Harlem – 27 [Maartje]
Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
Dolly – 20 [Marjanne]
Eden Steenwijk– 19 [Natas]
Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
Esau Konings – 20 [Jeffrey]
Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
Hugo Nieber – 20 [Natas]
Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
Jade Alastair – 19 [Lisa]
Killian Jones – 24 [Stefanie]
Kirito Barrow – 21 [Delano]
Laurens Oliver – 16 [Ellen]
Lillium Martell – 18 [Jilly]
Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
Nicole – 20 [Marjanne]
Piper Davis – 21 [Alicia]
Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
Sentis Oliver – 16 [Ellen]
Slade – 20 [Natas]
Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

Verwante topics:
Rollenstory.
Rollentopic.
Verhaaltopics: 1

[ bericht aangepast op 5 april 2014 - 17:34 ]

OakenshieId schreef:
[Ze doet ook niet mee. Dit is een mega goeie grap.]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Waar wachten jullie op?' vroeg Mitchell vol ongeloof. Hij keek om zich heen en zag iedereen het enorme beest nastaren. Toen hij weer gebrul hoorde, draaide hij zich met een ruk om en zag een volgend exemplaar de bosjes uit stormen.

Skin had ook een geweer uit de tas gepakt. Behalve een keer met kamp, had ze nooit met een geweer geschoten en ze wist ook niet meer zo goed hoe het moest. Ze keek angstig naar de dinosaurussen die ineens aan kwamen stampen, maar had geen diee wat ze zou moeten doen. Konden ze hen zien, in het donker of was het beter om toch weg te rennen?

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Audrey Rose sperde haar ogen open toen ze de gigantische beesten zag. Iedereen bleef staan, wat ze heel raar vond. "Waarom blijft iedereen staan, dadelijk worden we nog opgegeten," fluisterde ze en ze duwde zichzelf tegen de gigantische boom aan.

'Die heeft korte armpjes!' riep Vyvyanne enthousiast.

Toen Neil een oorverdovend gebrul hoorde, stonden alle haartjes in zijn nek meteen overeind. Hij hoorde geschreeuw en wist voor even niet wat hij moest doen. Hij besloot een kijkje te nemen en legde Maeve verhuld onder een paar struiken neer. Daarna ging hij op het geluid af en schrok hij zich rot toen hij twee enorme dinosaurussen zag staan.

Caleb sloeg een harde schreeuw toen een van de dinosaurussen het op hem gemunt leek te hebben. Hij zette het op een lopen en voelde tranen langs zijn wangen stromen. Het gedreun van de dinosaurus kwam steeds dichterbij en hij voelde plotseling een helse pijn. Voordat hij het wist werd het zwart en verliet het leven zijn lichaam. De dinosaurus begon wild te schudden met het dode lichaam van Caleb in zijn bek, waardoor zijn onderlichaam eraf werd geslingerd en beide benen een andere richting opvlogen.

Eden rilde nog steeds van top tot teen. Haar hart bonkte in haar keel en ze beet op haar lip. Ze kromp in elkaar en haalde een paar keer diep adem. Ze moest weg nu de dinosaurussen iemand voor ogen hadden. De tassen zou ze laten wel ophalen.
Ze glipte tussen de struiken door en holde verder, angstvallig over haar schouder kijkend. In de verte hoorde ze geschreeuw en een traan glipte over haar wang.
Opeens bleef ze met haar voet achter een wortel haken. Pijn vlamde door haar enkel en ze slaakte en gil, terwijl ze voorover tuimelde en in de bagger viel.

Every villain is a hero in his own mind.

Vyvyanne bewonderde het spektakel en klapte enthousiast in haar handen.

Mitchell besloot ook de benen te nemen. Hij weigerde opgegeten te worden door een uit de kluiten gewassen reptiel. Met grote passen rende hij de bosjes in en hoorde hij een gil. Hij rende meteen op het geluid af en zag een van de meisjes van net in de blubber liggen. Ze had haar handen om haar enkel gesloten en haar gezicht toonde een pijnlijk grimas. Het gegrom van de dinosaurussen leek steeds luider te worden en hoe bot hij ook kon zijn, hij hielp haar toch overeind.

[ bericht aangepast op 19 april 2014 - 16:10 ]

Eden griste het geweer van de grond dat ze had laten vallen en leunde op de jongen terwijl ze schichtig omkeek en verder strompelde.

Every villain is a hero in his own mind.

Mitchell had zijn geweer om zijn bovenlijf hangen en blikte even opzij. Op het moment maakte het niet uit waar ze heen liepen, als ze maar konden ontsnappen aan de dinosaurussen.

[ bericht aangepast op 19 april 2014 - 16:50 ]

Audrey Rose had het ook op een rennen gezet, nadat ze vol afgrijzen zag hoe Caleb aan stukken werd gereten. Ze schoot de bosjes in en zag hoe de twee immense beesten weg gingen, de bossen weer in.

[waarom gaan ze weer weg als ze met hun neus in een buffet vallen?]

Every villain is a hero in his own mind.

OakenshieId schreef:
[waarom gaan ze weer weg als ze met hun neus in een buffet vallen?]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain