Louis Tomlinson
Ondanks dat ze al talloze keren tussen ons waren uitgewisselt, bleven zijn liefdesverklaringen vanalles doen met mijn lichaam. Een rilling liep over zijn rug, een glimlach speelde om mijn lippen en mijn wangen gloeiden lichtjes op terwijl van binnen een bom van vlinders ontplofte, net als bij elk klein khsje wat ik ook maar van hem kreeg. Ik hapte met een glimlach de aardbei met room tussen zijn vingers vandaan en kauwde er rustig op. Onder het kauwen stokte mijn adem even toen hij de restjes room van de nu al knoeiboel weghaalde met zijn lippen. Dat had ik zeker niet verwacht en daarbij brandden zijn lippen nog eens erger dan zijn vingers op mijn borst tegen mijn huid. Ik voelde de druk op mijn borst verzwaren en mijn shirt wat opkruipen toen hij weer rechter ging zitten. Ik keek wat beteuterd en stak hem een aardbei toe die hij opat. Daarna pakte ik nog een aardbei, deed er flink wat room op en smeerde die over het hele gezicht van mijn vriendje. De aardbei stak ik daarna in mijn eigen mond. Met mijn lege hand haakte ik een vinger achter de kraag van zijn shirt om hem naar me toe te trekken terwijl ik het fruit verorberde en mijn andere hand op zijn flank hield. "Je hebt gelijk. Dit is pas een troep." zei ik met een scheve glimlach voor ik met een spoor van piepkleine kusjes de zoete volle room van zijn zachte gezicht begon te verwijderen. Ik vond het eigenlijk een best leuk klusje en zou het niet erg vinden het uit te breiden naar zijn borst, maar ik wilde nogsteeds niet het verkeerde signaal afgeven. Dat ik het had vertelt en er een pak van mijn schouders was gevallen, betekende niet dat ik nu makkelijker uit de kleren ging. Ik bleef er erg onzeker over. Na het laatste beetje room van het topje van zijn neus te hebben gehaald, drukte ik mijn lippen liefdevol op de zijnen. We konden dan veel kloten, zeker ik, maar mijn liefde was groots, puur en echt.
[ bericht aangepast op 27 april 2014 - 23:48 ]
Bowties were never Cooler
