3 Larry's • One Direction • Speeltopic - Speeltopics

3. The number of the magic and devine.
In een London's appartementencomplex met 3 appartementen wonen 3 koppels op 3 verschillende manieren. Elke van de 3 koppels heeft een verschillende achtergrond en een verschillende toekomst. Het enige wat er overeen komt met elk van de koppels zijn hun namen. Zelf hebben ze hier alleen geen weet van. Elk van de koppels leeft hun eigen leven op hun eigen manier, al is het natuurlijk goed mogelijk dat ze elkaar wel op een of andere manier kennen en ook wel eens bij elkaar over de vloer komen, ondanks hun verschillen, waaronder hun inkomen, verleden en staat van hun relatie. Van een rijk koppel wat claimt alleen friends with benefits te zijn tot een langer getrouwd straatarm stel dat met moeite hun hoofd bovenwater kan houden.


Rollen •
[• Foto • Partner • Speler]

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 17:29 ]

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik glimlachte toen mijn vriendje weer naast me stond en voelde me al veel rettiger toen ik zijn warme hand in de mijne voelde en de warme zonnestralen mijn bleke huid verwarmden. Ik dacht even na over zijn vraag terwijl we al rustig hand in hand begonnen te lopen. "Aardbeien, als toetje vanavond. Ik zag ze in de supermarkt, dus ze zullen ze ook wel op de markt hebben." Die van de markt vond ik veel lekkerder en veel meer naar aardbei smaken, al was het altijd wel erg dringen op de markt, zeker rond de aardbeien. Ach, het lukte vast wel. Voor de rest mocht hij het compleet bepalen. Ik had niets nodig, vooral omdat ik naast mijn eigen kleren soms wel eens wat leuks vond tussen de kleren die Harry meenam naar huis van de shoots, zoals laats een rode broek en een paar maanden terug een heerlijke sweater die tot halverwege mijn bovenbenen kwam. Het meeste ervan droeg hij toch nooit meer, dus dan kon ik het net zo goed doorspitten op iets leuks. En als ik het eenmaal geclaimd had, had hij pech. Daarbij maakte het vaak weinig uit omdat onze stijlen niet echt overeen kwamen. Ik kneep zachtjes in zijn hand en vervlocht onze vingers terwijl we door de drukke zonovergoten straten van de binnenstad slenterden. Alleen zou ik dit nooit doen, dan was het aardbeien en misschien nieuwe bretels of een riem halen en direct weer weg, maar met Harry veranderde dat perspectief totaal en slenterde ik hier zo een aantal uren rond zonder er ook maar overna te hoeven denken.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Gewoon even genieten van de dag. Zo samen met Louis ging me dat zeker lukken en maakte het eigenlijk niet uit wat we deden. Maar zo gewoon even door de stad lopen en op de markt de kraampjes af, vond ik altijd super gezellig met zijn tweetjes. Louis wilde aardbeien als toetje van de markt, maar het leek me verstandig om die als laatste te halen. 'Dan word het wel een extra laat tweede toetje, pumpkin.' Of hij was nu al weer vergeten dat we uit eten gingen en daar natuurlijk ook een toetje bijhoorde. Ik hield Louis dicht langs mijn zijde, terwijl we langzaam de echte winkelstraat in kwamen. Ik kon mijn ogen hier altijd zo uitkijken. Ik hield gewoon van shopen, daar kon ik ook niets aan doen. 'Moest jij niet nog nieuwe Toms hebben?' Ik wist wel wat Louis leuk vond en ik stopte voor de etalage van de Toms winkel. Ik vond het maar rare schoenen, maar Louis was er verzot op. We hadden samen een paar dezelfde, maar ik droeg ze eigenlijk nooit. Op de een of andere manier stonden ze mij lang niet zo leuk als Louis. Ik was dan ook meer van de leren schoenen. Ik had er al echt veelte veel. Het zonde van schoenen was gewoon, dat je maar een paar tegelijk aankon.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Mijn topics.]

---

Reality's overrated.

Louis Tomlinson
Toen hij me eraan herrinderde dat we vandaag uit eten gingen, bloosde ik van schaamte omdat ik het nu al vergeten was. Ik was soms echt slecht in opletten. "Voor vanavond in bed dan, of morgen bij het ontbijt" zei ik in de hoop mijn stommiteit wat te verzachten. Ik bleef dicht tegen Harry aan gekleefd lopen in de zon door de drukke winkelstraat. Opeens hield hij halt en ik keek naar de winkel voor ik zijn woorden aanhoorde. Ik keek naar de leuke schoentjes in de winkelruit. Opzich had ik nog twee paar en een paar converse, die ik nu aan had, en liep ik thuis altijd op mijn blote pootjes. Ik had er genoeg aan, maar een nieuw paar was altijd leuk. Toch had ik zelf nog niet genoeg geld voor een nieuw paar en ik wilde geen geld van hem aannemen. "Echt nodig niet. Ik heb nog twee paar thuis staan." zei ik met een glimlachje. Ik drukte een kusje op zijn wang en kneep in zijn hand. Ik wist dat hij het zelf geen leuke schoenen vond, dus we konden net zo goed deze winkel overslaan en verder gaan. Ik had alleen genoeg geld voor een shirtje, aardbeien, een riem of bretels en misschien een broek. Geen geld voor nieuwe schoenen dus. Dat kwam een andere keer hopelijk weer. Nu niet jammer genoeg. Ik hield veel van shoppen, maar ik had nou eenmaal een kleine beurs en ik liet Harry echt niet voor alles betalen. Dat wilde ik gewoon niet. Ik was er niet alleen te trots en koppig voor, maar anders voelde ik me ook enorm schuldig.

[ bericht aangepast op 9 april 2014 - 17:03 ]

---

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

Met mijn lippen om mijn kop Irish Coffee gesloten zit ik op de rand van de rolstoel van mijn vriend, Harry. Met een vies gezicht slik ik mijn drank door, nee, gek ben ik er niet op. Dat moet zeggen, ik hou niet van de smaak, van de werking daarentegen wel, dus drink ik rustig door. Mijn andere arm heb ik stevig om Harry heen geslagen en laat mijn vingers figuurtjes op zijn schouder tekenen. Ik ben verveeld en niet zo'n beetje ook.
      "Hazza," zeur ik. "Laten we gaan, hier is niks aan." Mijn hand laat ik door zijn krullen gaan en mijn vingers trippelen over zijn hoofdhuid, naar zijn wang, waar ik uiteindelijk een kusje op druk. "Ik wil ook nog langs mijn moeder en heb nog een klus die ik voor morgenochtend af moet hebben." Ik denk even na, tik met mijn wijsvinger op het kopje, wat ik ondertussen naar beneden heb gebracht en op mijn knie heb gezet, al nog steeds vasthoudend met mijn hand. Om een gesprek aan te knopen lijkt me zinloos, ten eerste heb ik er totaal geen zin in, ten tweede is dit gezelschap niet de groep mensen die binnen mijn, al is deze ingebeeld, vriendengroep zou kunnen passen. Misschien wel beter gezegd, ik niet binnen dat van hen.

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Louis was inderdaad nu al ons etentje vergeten en ik grinnikte zachtjes. Het gaf niets, maar erg snugger kwam het niet over. 'Je krijgt sowieso je aardbeien.' Glimlachte ik, voordat ik voor een schoenenwinkel van Toms stopten. Het was dat ik wist dat Louis ze droeg, anders was ik doorgelopen. Maar na even twijfelen besloot Louis toch dat hij niet nog een paar hoefde. Iets wat ik vreemd vond, want ik vond persoonlijk dat je nooit genoeg schoenen kon hebben. Mijn glimlach werd groter bij de kus op mijn wang. 'Als jij het zegt.' Ik zou binnenkort wel weer een paar voor hem meenemen. Wetend dat die paar pond voor mij, een heel semester school voor Louis kon beteken. Ik wist ook dat hij het liever niet had, maar ik zag geen probleem in af en toe een cadeautje voor je vriend meenemen. Ik slenterde weer verder door de drukke winkelstraat en negeerde het grote bailboard met een foto van mij erop. Ik kon er nooit aan wennen om mezelf zo tegen te komen op straat. Dit keer was het een grote campagne voor dolce and gabbana. Al vroeg ik me af waar die nog reclame voor nodig hadden. 'Wat moet je morgen doen?' Vroeg ik aan Louis, terwijl ik hem een klein kledingwinkeltje innam. Ik had niet eens gekeken welke, maar ik vond het shirt in de etalage wel tof.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik knikte toen Harry mij liet beslissen dat ik geen nieuwe schoenen nodig had. Ik kon nog prima met mijn ouden doen en daarbij had ik er nu echt geen geld voor. Ik hoopte gewoon dat hij het nu niet als kadotje zou geven, want dan zou ik me echt heel opgelaten voelen omdat ik hem nooit iets terug kon geven behalve af en toe wat lekkers mee te nemen of zijn rug te masseren na een lange dag op de set. Ik had maar een karige beurs en naast mijn schoolgeld en mijn deel van het boodschappengeld bleef er weinig over. In de drukke winkelstraat stond een groot billboard met een foto van mijn vriendje erop, maar veel woester en verleidelijker kijkend dan dat ik hem kende. Alsof hij je kleren eraf keek. Ik werd het ongemakkelijk van en keek al snel weer naar de grond. Ik dacht even na over Harry zijn vraag terwijl hij me een winkeltje in trok. Ik had geen idee wat voor winkeltje het was, maar het rook naar wierook en honing. "Ik heb morgen 2 uur college en nog een uur practicum, maar daar was ik al mee bezig om alles in een verslag te zetten, dus dat maak ik thuis allemaal af." zei ik terwijl ik rondkeek. Niet echt een zaakje voor mij, maar ik kon zien wat Harry er leuk aan kon vinden. "Moet jij nog wat doen, of niet?" Normaal wist ik zijn rooster beter dan het mijne, maar de laatste tijd was ik nog warriger en chaotischer dan normaal, dus het was al een wonder dat ik onthouden had dat we vandaag beiden vrij waren.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik vond mijn werk echt geweldig, maar ik vond het verschikkelijk om mezelf zo terug te zien. Ik kon er niet hetzelfde naar kijken als ieder ander. Ik schaamde me er zelfs voor dat ik zo groot in de stad hing. Ik probeerde dus vooral de andere kant op te kijken, waardoor ik een leuke etalage zag. Ik trok Louis naar binnen terwijl ik vroeg naar zijn schema voor morgen. Als ik dat allemaal zo hoorde was ik blij dat ik niet meer op school zat. 'Een avond shoot op het strand, tijdens de zonsondergang.' Mompelde ik, terwijl ik door een rek heen snuffelde. 'Ga je mee?' Ik wist dat het eigenlijk nutteloos was om te vragen, maar ondanks dat, bleef ik het doen. Ik vond tussen alle zooi een headscarf en bekeek hem grondig. Zins mijn haar zo lang werd en ik niet naar de kapper wilde droeg ik ze vaak. Al vroeg ik me af voor Hoelang, want zodra het bureau riep dat ik mijn haar korter moest knippen, had ik niet echt een keuze. Of ik moest opzoek willen naar ander werk en daar zat ik toch niet op te wachten. Ik hing het ding over mijn arm om vervolgens verder te kijken, maar eigenlijk was het dat wel zo'n beetje. De meeste dingen in zulke winkeltjes waren troep. Je moest gewoon af en toe geluk hebben zoals nu. Louis hoefde toch niets van hier dus rekende ik af om vervolgens Louis zijn hand weer vast te pakken en terug naar buiten te lopen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik luisterde in stilte naar Harry zijn planning. Dan vond ik school en reguliere werktijden toch veel fijner dan elke keer dat heen en weer gewissel en de onzekerheid. Ook betekende dit dat ik weer alleen naar bed zou gaan morgen avond. Dat was iets wat ik liever neit deed, ik lag liever dicht tegen hem aan gekropen in bed met hem veilig naast me dan zonder hem met geen idee wanneer hij thuis zou komen, maar ik deed er niets aan. Ik kon er neits aan doen en wilde dat ook niet, want ik wist hoe leuk Harry zijn baan vond. Toen hij vroeg of ik meeging schudde ik mijn hoofd. Natuurlijk kwam hij op de prachtigste plekjes voor zijn werk, die ik graag met mijn eigen ogen wilde zien, maar de kans op paparazzi enzo schrok me heel erg af. Ik was een saai grijs muisje en ik was blij met mijn leven zoals het was en de annonimiteit en privacy die ik ermee verworf. Dat ik datete met een wereldberoemd model betekende niet dat ik wilde dat daar iets aan veranderde, zelfs dat betekende dat we niet zo vaak samen konden zijn, hoe jammer ook. Ik zag hoe hij ondertussen wat had gevonden en er toen maar mee naar de kassa liep. Het was een sjaaltje voor om zijn hoofd, dat deed hij vaker omdat zijn krullen echt heel lang werden. Ik vond het fijn om erdoor te aaien, zolang er niet te veel zooi in zat, maar met zijn iets kortere springende pluizenbol vond ik hem ook heel leuk. Hij was in hel algemeen gewoon heel erg leuk. Ik glimlachte toen hij mijn hand weer pakte en al snel slenterden we weer over de straat. Ik keek zelf wat rond, maar zag niet zo veel. Uiteindelijk stopte ik even bij de H en M. Het was vooral voor vrouwen, maar op de mannenafdeling hing nog wel eens iets leuks. Daarbij moest ik echt een nieuw shirt hebben, want ik had er laatst een moeten opofferen omdat Dusty die als dekentje wilde gebruiken, wat ze nogsteeds deed. Ik keek even naar Harry en nam hem toen rustig mee de winkel in, waar ik opzoek ging naar de goede afdeling, met Harry's hand nogsteeds stevig in de mijne.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik wist al dat Louis niet mee zou gaan. Hij ging nooit mee, Maar altijd vroeg ik het nog. Ik zou het gewoon heel fijn vinden als het wel een keer het geval was. Ook omdat ik het geen prettig idee vond dat Louis zo vaak alleen thuis zat. Ik wilde gewoon zo vaak mogelijk bij hem zijn. Ik wist dat het moeilijk was met mijn ongelijke werktijden, maar ik deed echt mijn best. Dat was ook de reden dar ik nog maar zo weinig naar het buitenland ging. Niet dat ik er over klaagde. Ik koos er zelf voor en Louis wist het vaak niet eens. Wetend dat hij zich anders schuldig zou voelen. Ik rekende de headscarf af en pakte Louis hand weer vast om terug naar buiten te lopen. De sjaal had ik in mijn tas gedaan en ik keek weer rustig rond in de winkelstraat. Dit keer was het Louis die stopte voor een winkel.
Ik keek op en zag dat het de h&m. Ik liet me meetrekken naar binnen. Ze konden wel leuke dingen hebben. We gingen opzoek naar de mannenafdeling en al snel hadden we die gevonden. Ik begon door de rekken te snuffelen. Dit was echt niet goed voor mijn portomonee. Het was namelijk heel waarschijnlijk dat ik met een paar tassen vol weer naar buiten liep.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik liet eenmaal op de mannenafdeling toch maar Harry zijn hand los. Ik liep langzaam tussen de rekken door en trok af en toe een shirtje uit het rek om hem erna weer terug te hangen. Ik vond uiteindelijk een strak wit shirt en een streepjes shirt. Ik scharrelde Harry weer op van tussen de rekken en tikte zacht op zijn schouder. "Hazza, ik ga passen." zei ik zacht tegen hem. Ik vond het nog wel eens leuk om voor hem als paspopje rond te draaien, al wilde ik mezelf wel privé kunnen omkleden. Ik was veels te onzeker over mijn lichaam daarvoor en wilde hem niet onder mijn shirt laten zien. Niet altijd, want hij bleef het model, maar als hij wilde dat ik dingen probeerde deed ik dat graag.Ik vond passen altijd wel leuk, al had ik een erg specifieke smaak. Ik drukte een kusje op zijn wang en aaide even door zijn krullen. Ik vond het heel erg fijn om dat te doen. Het gaf me gewoon een soort rust en prettig gevoel. Ik trippelde zacht weg richting de kleedkamers en vond daar het achterste lege hokje. Daar trok ik langzaam mijn shirt uit voor ik snel een van de twee shirts aantrok. Dit keer het strakke witte shirt met een wel erg lage v-hals. Ik plukje er was aan tot die voor mij hoog genoeg zat en keek er een beetje twijfelachtig naar in de spiegel. Ik had geen idee of ik hem nou moest nemen of niet. Als hij namelijk af zou zakken zou Harry achter mijn geheim komen, wat ik liever niet wilde. Dan zou hij me waarschijnlijk niet meer zien zoals ik was en zoals hij me nu zag en dat wilde ik absoluut niet.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Kleding, ik was er dol op en vond dat je er, net zoals schoenen, nooit genoeg van kon hebben. Dat was ook precies de reden dat ik al snel met wat shirtjes en broeken in mijn handen stond. Ik was dan ook echt zo'n persoon die een hele winkel leeg kon kopen. ik nuriede zachtjes mee op de muziek die zachtjes in de winkel speelde en snuffelde nog door wat rekken toen ik zachtjes op mijn schouder getikt werd. Het was Louis die meedeelde dat hij even ging passen. ik keek even naar de twee shirtjes in zijn handen. 'Is goed pumpkin.' glimlachte ik bij het kusje op mijn wang en zijn hand die door mijn haar ging. Louis verdween naar de pashokjes en ik ging nog heel even verder met kijken. Louis was nog maar net weg, of ik vond al een shirt, dat hij sowieso moest hebben. hij was lichtblauw gestreept, met omgeslagen mouwen en een hoge ronde hals. nadat ik vond dat ikzelf ook wel genoeg had, begaf ik mezelf naar de pashokjes. 'Boo, waar zit je?' ik gooide mijn eigen kleding alvast in een leeg hokje en negeerde hiermee het beleid van vier kledingstukken per klant en hield het shirt voor louis bij me, om deze zo aan hem te kunnen geven. Hij moest hem sowieso van me passen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik glimlachte bij zijn woorden. Nog even drukte ik een kusje op zijn wang en aaide door zijn haren voor ik naar de paskamers liep. Ik trok daar mijn shirt uit en snel het strakke shirt aan, al vond ik hem wel erg laag uitgesneden. Ik sjorde wat aan de hals, maar het lukte maar lastig om mijn littekens te verbergen. Deze zou ik dus niet aan durven doen, hoe goed die ook stond. Ik had hem net weer uit gedaan toen ik Harry hoorde. Ik bleef even stil tot ik het andere shirt had aangetrokken, wat wel hoog genoeg zat. "Achterste hokje, Hazza." riep ik terug. Ik keek even in de spiegel. Ik wist dat ik veel streepjesshirts had, maar ik vond ze zo leuk. Ik had ook veel bloesjes. De rest leende ik gewoon van Harry. Vaak miste hij het toch niet eens. Ik keek nog even in de spiegel en besloot toen in elk geval dit shirt te nemen. Ik wist niet zeker waarom mijn liefje wilde weten waar ik zat, maar waarschijnlijk wilde hij me wat laten passen. Ik vond het alleen maar leuk om als zijn paspopje te dienen. Waarschijnlijk als hij met een roze kante jurkje zou komen zou ik het nog aantrekken en voor hem rondjes draaien om het aan hem te showen. Toch zou ik lang niet alles kopen wat hij me aantrok, maar ik vond het veels te leuk om zijn reacties te zien als ik voor hem uit een kleedhokje kwam in soms de meest belachelijke dingen.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
bij de paskamers legde ik al mijn kleding in een hokje terwijl ik vroeg naar Louis. het bleef even stil, waardoor ik nog even tussen het terughangrek kon kijken, waar ik nog twee shirt en een blouse vond voor Louis. Ik was hier echt heel goed in. tenminste, het maakte toch niet uit wat ik hem aan zou geven, passen deed hij het toch wel. ik keek op toen ik Louis hoorde en liep meteen naar het achterste hokje, waar hij zei dat hij zat. 'Mag ik kijken?' Vroeg ik stil, terwijl ik mijn arm met kleding al door het gordijn stak. als hij straks nog geen shirt aanhad en ik het gordijn open zou trekken, zou de hel losbreken. Ik moest er altijd rekening mee houden. niet zomaar pashokjes opentrekken, niet zomaar de badkamer inlopen, 's avonds wachten voordat ik de slaapkamer in mocht, omdat Louis zich eerst moest omkleden. Het was niet dat ik het niet graag deed voor Louis, maar het was af en toe om gek van te worden. en daarbij gaf het enorm veel vraagtekens. Ik snapte dat iemand onzeker kon zijn, maar zo erg? zelfs nog na hoe vaak ik hem had gezegd hoe beeldschoon hij was. na hoelang we al samen waren. ik kon er gewoon niet erg goed bij met mijn hoofd. Maar het maakte niet uit wat ik vond. zolang louis niet wilde, had ik me daar maar bij neer te leggen. Hoe moeilijk het soms ook was, hoe erg ik hem daar soms ook mee plaagde. ik had geen keuze.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik hoorde Harry aan komen lopen en fixte nog wat aan het shirt. Ik glimlachte toen hij vroeg of hij binnen mocht komen. Ik was zo blij dat hij al mijn grenzen, hoe bizar ook, respecteerde. Ik keek even naar de arm die hij naar binnen stak met een aantal shirtjes erop. Twee waren wel leuk, maar over de rest had ik m'n twijfels. Toch zou ik ze wel passen. Ik keek nog even in de spiegel en trok toen Harry het hokje in. Hoe bang ik ook was dat hij achter mijn geheim zou komen en me daardoor of anders ging behandelen of me dumpte. Allebei wilde ik koste wat het kost voorkomen. "Dank je voor je geduld." zei ik voor ik een stapje naar hem toe deed en ging op mijn tenen staan om hem een klein kusje te geven. Ik hield zo veel van de pluizenbol. Ik ging weer staan en hing de kleren die hij mee had genomen bij de anderen. "Wat vind je van deze, Boo? Goed of beter van niet?" zei ik voor ik een stapje terug deed en een rondje draaide in het hokje. Ja, ik vond dit eigenlijk heel leuk, wat hij denk ik ook wel wist. Daarna trippelde ik weer naar hem toe en sloeg mijn armen om zijn nek. "Ik zal de kleren die je hebt gevonden ook passen, al ben ik niet zeker over alle shirtjes." mompelde ik zacht voor ik mijn lippen weer op die van hem drukte. Het voelde fijn, maar toch trok ik weer terug. "Gazelf maar passen. Ik roep wel als ik het volgende shirt aan heb." zei ik met een glimlachje voor ik hem weer losliet en het lelijkste shirtje van de selectie pakte. Die zou ik als eerst wel passen, dan kon het alleen maar beter worden.

---

Bowties were never Cooler