3 Larry's • One Direction • Speeltopic - Speeltopics

3. The number of the magic and devine.
In een London's appartementencomplex met 3 appartementen wonen 3 koppels op 3 verschillende manieren. Elke van de 3 koppels heeft een verschillende achtergrond en een verschillende toekomst. Het enige wat er overeen komt met elk van de koppels zijn hun namen. Zelf hebben ze hier alleen geen weet van. Elk van de koppels leeft hun eigen leven op hun eigen manier, al is het natuurlijk goed mogelijk dat ze elkaar wel op een of andere manier kennen en ook wel eens bij elkaar over de vloer komen, ondanks hun verschillen, waaronder hun inkomen, verleden en staat van hun relatie. Van een rijk koppel wat claimt alleen friends with benefits te zijn tot een langer getrouwd straatarm stel dat met moeite hun hoofd bovenwater kan houden.


Rollen •
[• Foto • Partner • Speler]

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 17:29 ]

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Harry leek het er nogsteeds niet mee eens te zijn, maar zo lang hij niet tegenwerkte zou ik niet stoppen. Zelfs al werd ik nu zelf nat en koud door het water wat van hem af kwam, dat viel nog best mee in overstaan van het schuldgevoel wat ik kreeg door terug te denken aan elke keer dat hij onder een koude douche had moeten staan door mij. Onze relatie draaide in de verste verte niet om sex en dat kon ik op dit moment nogsteeds niet aan om ook maar die gedachte op te doen spelen, maar om hem zo te zien lijden onder mijn onzekerheid en angst was echt schokkend. Eenmaal bij het bed vertelde ik hem dat het allemaal goed kwam en liet me meetrekken op het bed. Mijn bril vloog hierdoor door de kamer, maar echt tijd of intresse ervoor had ik nu niet. Ik vlijde me naast Harry neer en ging vol in op zijn kus. Ik plaatste mijn handen zacht op zijn borst. De een liet ik daar liggen onder het kussen en de ander liet ik langzqam omlaag kronkelen tot aan zijn liezen. Ik wilde hem echt niet laten wachten, maar als hij dit echt niet wilde kon hij me nu ik nog wat over zijn gekrulde schaamhaar wreef stoppen. Ik wilde hem helpen door de druk een beetje van de ketel te halen op de enige manier die ik aan durfde. De minst romantische, maar als het zou helpen was het al iets. Zijn handen die over mijn rug wreven zorgden er wel voor dat mijn zenuwen wat in bedwang werden gehouden. Dit zou voor mij de eerste keer zijn dat ik dit bij een ander deed en ik had geen idee hoe het uit zou pakken. Hopelijk goed, maar ik was er toch nerveus voor en bang dat ik het op een of andere manier toch fout zou doen en hem nog meer pijn en leed zou toebrengen. Het enige wat ik koste wat het kost wilde voorkomen.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Dit voelde zo goed, maar tegelijkertijd zo ontzettend fout. Ik wist niet wat het was, maar het klopte gewoon niet. Toch kon ik niet stoppen met Louis te zoenen. Ik trok hem dicht tegen me aan, door tegen zijn onderrug te duwen. Onze lippen plakte tegen elkaar en ik voelde Louis vingers over mijn schaamstreek trijken. En toen wist ik wat het was. Dit zou de eerste keer zijn dat we echt intiem zouden zijn, maar dit draaide niet meer om liefde, maar puur om de seks, omdat ik een jongen was met teveel hormonen. Het was gewoon de verkeerde reden om dit te doen. Ik pakte Louis hand vast en bracht hem
Langzaam naar mijn borst, weg van mijn schaamstreek. Langzaam stopte ik de zoen en 'het is goed zo.' Fluisterde ik zacht. Mijn ogen waren gesloten en mijn voorhoofd leunde tegen dat van Louis. Zijn hand hield ik stevig vast tegen mijn borst en probeerde wat rustiger te worden. Heel zachtjes bleef ik kusjes op Louis zijn lippen drukken. Ik wist dondersgoed wat voor kans ik nu vergooide, maar ik had geleerd dat als ik niet goed voelde, je het ook beter niet kon doen. Ik wist niet of ik hier spijt van zou krijgen of niet, maar dat maakte me even niet uit. Seks had nooit een rol gespeeld, was nooit belangrijk geweest en dat mocht het nu ook niet zijn.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik wilde net verder glijden toen Harry mijn hand pakte en die naast mijn andere hand op zijn borst legde. Ondanks dat dit een hele grote stap voor ons zou zijn, en die alleen om seks zou gaan, had ik het met alle liefde gedaan, zelfs al ging het toch echt niet om liefde op dit moment. Ik opende mijn ogen en keek Harry in verwarring aan. Ik was vaak niet de snelste, maar nu snapte ik het echt niet meer. Toch ging ik er ook met geen woord tegen in en liet me rustig tegen hem aan liggen. Ik liet Harry gewoon de touwtjes in handen nemen, zoals hij altijd deed. Hij wist wat het beste voor mij en voor ons was en daar vertrouwde ik hem blind op, zeker nu ik zelf niets meer tegenover hem te verbergen had. Ik ging mee in de talloze kusjes die hij op mijn lippen drukte en die ik maar wat graag in ontvangst nam, terwijl ik zijn hart langzaam maar zeker tot op een normaal tempo voelde vertragen onder mijn handjes. "Ik hou van je, Boo. Met heel mijn hart en heel mijn ziel." mompelde ik zacht maar oprecht tussen alle kleine kusjes door. Hij was de liefde van mijn leven en op een of andere manier leek hij het ook met mij prima uit te houden, wat het alleen maar beter maakte, ondanks alle verwarring in mijn wazige hoofd door zijn actie van net. Het was niet dat ik dit vervelend vond ofzo, of dat ik hem echt heel graag zou aftrekken, maar ik had het voor hem gedaan, omdat hij er duidelijk om verlegen zat en ik hem niet meer dan dat kon geven. Nu lag ik hier comfortabel tegen hem aan in zijn armen en genoot terwijl ik wist dat als het verder zou gaan, ik hem weer onder die verschrikkelijke koude douche uit zou moeten halen.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik wist dat dit behoorlijk verwarrend was en ik snapte Louis reactie daarom ook wel. Maar ik vond gewoon dat zoiets als seks, vanzelf moest komen. Als het van twee kanten kwam en het goed voelde. Maar dat was nu niet het geval. Misschien dat, dat ooit wel het geval zou zijn, maar zolang Louis niet wilde dat ik aan hem zat en hem zonder kleding zou zien, was dat waarschijnlijk niet het geval. Het moest voor ons allebei goed voelen en dat deed het nu niet.
Zachtjes bleef ik Louis kusjes geven. Heel veel
Kusjes. Ik gaf hem alleen even de kans om te praten en gaf ondertussen in plaats van kusjes op zijn lippen, over de rest van zijn gezicht. Ik glimlachte en aaide even door Louis zijn haar. 'Ik ook van jou Lou. Ook zonder aan mijn trekken te komen.' Ik wilde het gewoon nog even extra duidelijk hebben dat het me niet uitmaakte dat we geen seks hadden. Of ik zou er toch niet minder door van hem gaan houden. Pas toen ik goed naar Louis keek merkte ik dat hij zijn bril niet meer ophad. Echt ik vond zijn bril bij hem passen, maar als ik hem zo zag, snapte ik niet dat hij hij geen lenzend nam. Hij zag er namelijk verdomt sexy uit zo. Toch keek ik even waar zijn bril lag, die ik naast mijn been vond. Wetend dat Louis anders geen steek zat, zetten ik deze weer netjes op zijn neus, terwijl ik de handdoek die ook op het bed terecht was gekomen over mijn middel legde. Snel kroop ik weer tegen Louis en keek ik tevreden naar mijn vriendje. Ondanks dat ik niet aan mijn trekken zou komen, was ik tevreden dat ik niet enkel naar mijn lichaam had geluisterd.

[ bericht aangepast op 2 mei 2014 - 22:09 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[af]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Harry zijn kusjes en zijn geaai haalden toch al veel van mijn verwarring en twijfel weg. Zachtjes mompelde ik oprecht hoeveel ik van hem hield en het was erg fijn om terug te horen dat hij hetzelfde voor bij bleek te voelen, ondanks mijn extreme grenzen. Ik keek naar Harry en wurmde een hand los om zacht over zijn kaak te glijden. "Je bent de allerbeste." mompelde ik zacht. Het was waar. Menig ander had me nu ofwel verlaten, ofwel verkracht ofwel allebei. Dat hij daar nog niet eens aan dacht en me stopte terwijl ik uit eigen beweging hem zelfs tegemoed wilde komen, bewees toch echt dat alleen hij de ware kon zijn en precies wist wat goed voor me was. Ik begon nu namelijk pas te beseffen wat ik nou eigenlijk wilde gaan doen en ik schrok er best wel van dat ik daartoe in staat was door Harry zo gebroken te zien. Zijn pijn zorgde ervoor dat mijn grenzen vervaagden en ik mezelf opzij zette voor hem. Het was maar goed dat hij dus die grenzen wel beschermde omdat ik anders zoizo een keer iets zou doen, waardoor ik echt te ver zou gaan voor mezelf. Hij begon wat onder me te woelen, maar ik wist pas wat hij deed toen hij mijn bril op mijn neus schoof en alles weer helder werd. Nu wist ik weer waarom alles behalve hij zo vaag had geleken. Ik was helemaal vergeten dat dat ding af was gevlogen, moest je nagaan. En dat terwijl ik zonder echt geen steek zag. Ik glimlachte dankbaar en nestelde me fijn tegen zijn nog heel koele lichaam aan, toen ik merkte dat mijn kleren nog best nat waren. Ik beet wat onzeker op mijn onderlip en richtte me toen toch op. "Ik trek even iets anders aan. Blijf maar liggen. Het gaat denk ik wel gewoon hier." zei ik twijfelend. Ik was er niet helemaal comfortabel mee, maar een stapje moest de eerste zijn en dit was hopelijk een mooi begin, ondanks dat ik nogsteeds mijn geschade lichaam verafschuwde, zou ik er misschien toch iets comfortabeler in worden rond mijn vriendje, wat echt niet zo raar hoorde te zijn als dat het voor ons was.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik geloofde niet dat het er ooit van zou komen. Was het Louis niet, die het niet durfde, was ik het wel die het niet wou omdat ik dacht dat Hij het enkel voor mij zou doen. Nee, ik moest mezelf maar voorbereiden op een toekomst zonder ook maar een intieme aanraking. Ik bedekte mezelf weer snel en legde mezelf weer neer, terwijl ik naar Louis bleef kijken. Zonder bril was hij verdomt sexy, maar met bril was hij weer echt Louis. Ik aaide zachtjes over zijn flank, wanneer hij zich tegen me aannestelde en zuchten zachtjes. Louis zijn kleding was nog nat, van mijn douchebeurt en plakte aan mijn lichaam. Louis zelf had het ook door. Verbaasd keek ik hem aan, maar schudden uiteindelijk langzaam mijn hoofd. 'Het geeft niet boo, ik snap het dat je niet wilt dat ik het zie.' Mompelde ik. Misschien was ik er wel net zo zenuwachtig voor als Louis dat ik er voor vluchten. Ik stond op van het bed, waardoor de handdoek weer afviel en griste een schone boxer uit de la, die ik razendsnel over mijn kont trok voordat ik de kamer verliet. Ik wist niet wat het was, maar verdriet en verwarring sloeg in als een bom. Ik wilde gewoon dat het een keertje makkelijk kon gaan. Maar alles leek stroef te moeten gaan tussen ons. Overal moest over nagedacht worden en overal moest rekening mee gehouden worden. Niets ging gewoon eens op gevoel.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik keek recht in Harry's verwarde ogen. Ik knikte licht waarna hij zijn hoofd schudde. Ik snapte zijn woorden niet helemaal. Ik was inderdqad niet comfortabel met mijn eigen lichaam, maar zeker mijn rug viel nog enigsinds mee. Het was dan wel een soort lappendeken aan lijntjes van littekens, degenen die ik het ergst vond stonden op mijn borst. Daarbij aks ik aangaf dat het wel ging, ondanks dat ik er erg nerveus voor was, zou je denken dat ik het aankon. Of was dit nog een situatie waarin ik tegen mezelf werd beschermd? Ik zuchtte en keek hoe hij wegging. Waarna ik opstond en naar de kast liep om droge kleren te pakken. Eigenlijk wilde ik dat ene shirt wat Harry voor me had uitgekozen aan, maar die lag nog in de kamer in de tas. Dat betekende dat ik in mijn blote bast rond zou moeten lopen. Ik keek nog wat in de kast om dat toch te omzijlen, want ik wist zeker dat er een goede reden was dat mijn vriendje me behoedde voor naaktlopen in zijn buurt, wat eigenlijk de enige buurt zou zijn waarin ik het ooit misschien zou durven. Toch kon ik dat shirt niet uit mijn hoofd zetten. Ik trok dus maar een droge broek en boxers aan, rolde de pijpen op en pakte een set bretels van de stapel. Door de littekens zat een riem niet lekker. Daarna haalde ik een aantal keer diep adem voor ik, zo zelfverzekerd als ik kon zonder shirt, de kamer in liep en zonder er veel bij te denken wat ik deed richting de deur te lopen om daar in de tasjes opzoek te gaan naar het desbetreffende shirt wat we net hadden gekocht.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik was egoïstisch. Ik wist dat ik Louis de kans moest geven om zich bloot te geven. Hem de kans geven over zijn angsten heen te komen. Ik wist ook niet zo goed waarom ik weg was gelopen. Het lag er tenminste niet zo duidelijk bovenop als daarnet dat ik hem stopte. Ik was gewoon bang. Bang voor het verminkte lichaam van mijn vriendje. Bang voor veranderingen en bang voor mijn eigen mening. Ik liet me tegen de muur in de gang zakken en trok mijn benen op. Ik wilde het gewoon zo graag goed doen. Maar tot nu toe verpeste ik alles. Letterlijk met mijn handen in mijn haar zat ik daar. Alleen niet voor lang want zodra ik de slaapkamerdeur hoorde schoten mijn ogen omhoog. En daar stond mijn vriendje. Zonder shirt. Even dacht ik dat hij een keer het voortouw had genomen. Deed wat hij zelf wilde en me zou dwingen naar hem te kijken. Te leren beseffen dat dit was waarmee ik moest leven. Ik wilde het. Ik wilde dat hij me met de neus in de feite zou drukken, maar in plaats daarvan liep hij door. Onbewust had hij het gedaan. Hij had me zichzelf laten zien. De enige echte Louis. Ik had geen flauw idee wat hij ging doen, maar ik volgde hem met mijn vochtige blik. 'Boo.' Fluisterde ik zachtjes. Ik wilde dat hij bij me kwam en me zou knuffelen. Dat hij mij een keer zou vertellen dat het wel goed kwam in plaats van ik, hem.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik was net in de gang toen ik iets uit de kamer hoorde. Ik draaide mijn hoofd en zag Harry daar zitten, kleiner lijkend dan ik hem ooit gezien had. En het brak mijn hart. Even vergat ik totaal wat ik aan het doen was, of het toch nog best angstaanjagende idee dat ik zonder shirt liep, en liep naar hem toe. Voorzichtig ging ik naast hem zitten en sloeg mijn armen om hem heen, om hem dicht tegen me aan te trekken. Normaal was het altijd andersom, was hij degene die mij troostte en beschermde, die me vasthield en geruststelde. Dit was toch wel een beetje onwenning, maar ik kon het gewoon niet aan hem zo gebroken te zien. Zacht aaide ik door zijn krullen en drukte een kusje op zijn voorhoofd. Toen begon het langzaam te dagen dat dit kwam omdat ik hier zonder shirt liep. Het ging allemaal misschien wel erg snel, te snel misschien zelfs. Ik was namelijk niet de enige die zich comfortabel moest gaan voelen rond mijn verminkte lichaam, hij zou er ook langzaam aan moeten wennen. Het was misschien wel wat veel om twee keer op een dag op de feiten uit mijn verleden te worden gedrukt. Daarbij was ik alleen degene die ermee moest rondlopen, hij moest het aanzien. Ik werd niet iedere keer op de feiten gedrukt met iedere pas die ik zette, ondanks dat ik het wel altijd met me mee droeg. We moesten hier bijden mee leren leven, ook als dat betekende dat ik het misschien nog net iets rustiger aan zou moeten doen dan ik zelf nodig had. "Sorry." mompelde ik zacht voor ik een klein kusje op zijn lippen drukte. Ik moest echt eens ook rekening gaan houden met hem, in plaats van alleen met mezelf.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Deze dag was een grote trektouw van emoties. Maar ik wist gewoon niet wat ik er tegen moest doen. Hoe ik op Louis moest reageren. En het maakte me onzeker omdat ik dat altijd wist. Daarbij maakte ik mezelf nog eens helemaal gek met al deze gedachtes. Louis kwam de kamer uit en het enige wat ik deed was zijn naam piepen. Ik had hem gewoon nodig nu. Ik wist dat het de omgekeerde wereld was. Louis die eens verder durfde te kijken en ik die mijn ogen sloot. Dat hij degene was die mij door de duisternis moest leiden en me gerust moest stellen. Maar hij deed het. Ik kroop als een balletje tegen Louis op en staarde vernauwd voor me uit. Zijn aanrakingen kalmeerde me. Ik wist ook niet waarom ik zo gereageerd had. Waarom ik niet gewoon trots op Louis kon zijn, omdat hij eindelijk een paar stappen vooruit durfde te zetten. Nee, in plaats daarvan werd ik egoïstisch en hield ik hem binnen zijn geeneens. Zo werd het natuurlijk nooit wat. Verwilderd schudden ik mijn hoofd toen hij zijn excuses aanbood. 'Niet doen, ik ben degene die sorry moet zeggen.' Fluisterde ik zacht, waarna ik voor het eerst opkeek in Louis heldere ogen. Mijn lippen vertrokken iets naar een glimlach bij het kusje dat volgde naam niet veel. 'Ik weet niet wat het is. Misschien gaat het allemaal een beetje snel.' Gaf ik langzaam toe, terwijl ik mijn gezicht in zijn nek verstopten, zodat ik hem niet aan hoefde te kijken.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik voelde hem dicht tegen me aan opkrullen toen ik hem tegen me aantrok en begon zacht door zijn krullen te aaien. Langzaam begon bij mij te dagen dat hem zo op de feiten drukken, tot twee keer toe, misschien wat erg veel was van het goede en ik ook met hem rekening moest houden bij het verruimen van mijn grenzen. Ik banjerde namelijk al bijna mijn hele leven met dit verminkte lichaam rond en hij had het vandaag pas voor het eerst gezien. Ik verontschuldigde me voor mijn onnadachtzaamheid en egoisme, maar hij leek er niets van te willen weten. Ik drukte nog een zacht kusje op zijn lippen en zag zijn mondhoeken een beetje omhoog krullen, maar niet veel, jammer genoeg. Toen zijn uitleg kwam streek ik zacht door zijn krullen. Mijn gedachten werden bevestigd. Het ging inderdaad dus allemaal wat snel voor hem. "Daar hoef je je niet voor te verontschuldigen, Boo. Ik loop al bijna 20 jaar met dit in meerdere of mindere maten verminkte lichaam rond, jij ziet het vandaag pas voor het eerst. Ik had moeten inzien dat voor jou de shock vers is en daar had ik rekening mee moeten houden. Kleine stapjes, okay? En gewoon aangeven wanneer het voor jou te snel gaat, want ook jij moet er comfortabel mee zijn." ratelde ik vrij serieus tegen hem voor ik nog een zachte kus op zijn kruin drukte. "Zal ik anders maar dat leuke shirt wat jij hebt uitgekozen aantrekken? Dan kunnen we daarna misschien wel een restaurant gaan uitkiezen om vanavond bij te gaan eten." Ik vroeg dit gewoon om de aandacht te verschuiven. Ik vond het niet prettig om hierover te praten, ondanks dat dat waarschijnlijk de komende tijd wel steeds zou moeten. Ook om gewoon de grenzen zoizo, zowel die van hem als die van mij, keer op keer weer op te stellen en te kijken of dat voor ons allebei een enigsinds comfortabele situatie zal opleveren.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik voelde me zo stom. Durfde Louis eindelijk stapen te ondernemen, was ik degene die opeens lekker egoïstisch moest gaan lopen doen. En het stomste van alles was, dat het maar littekens waren. Het was niet dat ik er aan moest wennen ofzo. Het was namelijk niet dat ik hem ooit gekend had zonder. Het was gewoon het idee. Het was allee van vandaag. Het had gewoon pijn gedaan. Daarbij was het nog altijd dat ik vond dat ik Louis tegen alles moest beschermen. Ook tegen mezelf. 'Ik moet niet zo panisch doen.' Gaf ik eerlijk toe. Zachtjes aaide ik over zijn wang en voelde ik mezelf weer wat rustiger worden. 'Ik ben confortabel met je. Al zou je een kunstbeen hebben. Ik moet niet zo moeilijk doen. Het is goed zo. We houden er gewoon over op.' Het was niet zijn schuld. Ik glimlachte bij het kusje op mijn kreun en zuchten zachtjes. 'Ik heb al gereserveerd.' Gaf ik toe, terwijl ik Louis onschuldig aankeek. Waar dat was ging ik nog lekker niet zeggen. Mijn ogen dwaalde af naar de stapel tasjes in de gang. Ik kon me beter ook maar goed gaan afdrogen en me aan gaan kleden, want het was best koud zo.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik luisterde in stilte naar zijn woorden en aaide nog wat door zijn haren. Het was gewoon wat veel, dat snapte ik nu ook wel. Daarbij voelde ik me echt niet zo comfortabel als ik leek, zeker niet nu de zorgen om Harry iets afnamen. Een zachte grinnik rolde over mijn lippen. "Geen zorgen. Mijn hele lichaam is vlees en bloed." zei ik voor ik dan toch het gesprek omgooide. Zijn antwoord maakte me heel nieuwsgierig en dat wist hij ook. "Mag ik weten waar?" vroeg ik met grote smekende puppyogen. Ik zou zo dat shirt aandoen en dan was ik er helemaal klaar voor, voor onze date, maar ik was wel erg benieuwd wat de jongen van plan was. Ondanks dat hij waarschijnlijk zou betalen vond ik dat niet echt leuk. Ik wilde niet financieel van hem afhankelijk zijn, al was ik emotioneel een van de afhankelijkste mensen die er was. Ik zag Harry afdwalen naar de tasjes in de gang en aaide even door zijn krullen. "Ga jij je lekker afdrogen en aankleden, dan die ik een shirt aan en ruim de kleren op." Het klonk in mijn oren als een prima plan. Ik wilde namelijk niet dat hij een longontsteking zou oplopen of iets anders onprettigs. Ik waw dan een ramp in beschermen, ik wist nog wel wat je absoluut niet moest doen als je gezond wilde blijven en nat en koud blijven zitten was daar een van.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Nooit, maar dan ook nooit kon er eens een normale dag zijn in dit huis. Er was altijd wel wat, net als nu. Ergens had het zijn charmes, want er was altijd wat te beleven. Maar het leek me zo fijn om gewoon een keertje als een normaal stel te kunnen leven. Maar als ik me zo bleef gedragen, ging dat dus mooi niet gebeuren. Louis liep voor het eerst zonder shirt rond en ik liep maar te jammeren. Gelukkig konden we er nog een beetje om lachen. Tenminste, over het feit dat hij nog wel al zijn ledematen had. Toch ging het snel over op een ander onderwerp. Misschien was dat ook wel even beter nu. 'Natuurlijk mag jij dat niet weten.' Grijnsde ik, waarna ik zachtjes op zijn neus tikten. 'Ik neem je mee op de date, dus laat je maar lekker verassen.' Ik was met het plan gekomen om hem mee uit eten te nemen, dus ik was degene die het regelde. De discussie over het betalen voerde ik later wel met hem. Deze discussie hadden we al vaak genoeg gevoerd, maar Louis wilde niet begrijpen dat ik hem
Uit mezelf graag verwende. Al was ik wel gestopt om dure cadeautjes voor hem te kopen omdat dat toch alleen maar uitliep tot ruzie. Maar dit was anders. Ik nam hem mee op een date. En het was gebruikelijk dat degene die dat regelde dan betaalde. Dat had niets met Louis zijn portomonee te maken. Maar voorlopig moesten we ons eerst nog omkleden. Of in mijn geval aankleden. Moeizaam stond ik op en trok ik Louis ook overeind. 'We gaan er gewoon een leuke avond van maken.' Beloofde ik hem, waarna ik nog een kusje op zijn lippen drukten, mijn tassen pakte en naar de badkamer liep om me af te drogen en me aan te kleden.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''