• SPEELTOPIC

    De titel zegt het eigenlijk al een beetje. Dit verhaal speelt zich af in die diepste gronden in het kasteel van Satan/ Lucifer. Jij bent als een van de 10 mensen uitgekozen om hem te vergezellen als een van zijn "Angels". Als Angel haal de mensen naar beneden, die in de hell horen, zodra ze dood zijn. Als Angel heb je veel vrijheid en kan je soms je eigen leven opbouwen voor een tijdje als je op aarde bent. Er zijn altijd 3 dagen waarbij je weer naar beneden moet om je krachten op pijl te houden. Elke Angel (vrouwen) of Demon (mannen) heeft zijn eigen unieke kracht om de zielen mee te nemen naar de plek waar ze horen.

    Rollen:
    Vrouw van Satan: Nemesis Sarris|| 500 jr || maybetonight
    Angels (Vrouwen): 1 OVER!
    - Sky Rosalie Crowley || 943 jr. || MissVendetta
    - Gereserveerd voor LyraPhoenix
    - Rose Katherine Lightwood || 1241 jr. || MissVendetta
    - Lauren Zinovjev || 70 jr. || Daughters
    -

    Satan/ Lucifer: Lucifer/ Luc || unknown || BlackDesire
    Demons (Mannen): 1 OVER!
    - Sebastian/ Seb || 1000 jr ||MarkOfCain
    - Vetis Lifeless || 100 jr. || LyraPhoenix
    - Alex Carson || 300 jr. || XLaheyX
    - Hades || 3599 jr. || MarkOfCain
    -



    -Alleen ik (Dangerx) mag topics aanmaken!
    -Geen gescheld of gepest! Na 2 waarschuwingen word je eruit gezet!
    -Minimaal 200 woorden per stukje.
    -Er moet minimaal 1 post tussen zitten voordat je weer een post plaats!
    -Rollen uitgebreid inleveren en laten nakijken! GEEN PERFECTE MENSEN!
    -Beheers alleen je eigen rol en niet dat van iemand anders! Jij hebt je eigen rol en daar bemoei je je ook mee!
    -Problemen of vragen? Stuur een pb en leg het graag allemaal uit


    - Rollentopic
    - Praattopic

    [ bericht aangepast op 23 april 2014 - 22:16 ]


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    [ so many cute things going on >.< ]


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    maybetonight schreef:
    Nemesis



    Ze zuchtte toen hij haar hoofd naar hem toe draaide, ze beet kort op haar lip en ontweek zijn blik. Ze wist dat haar betraande gezicht hem pijn zou doen. “Ik snap het” fluisterde hij zacht. Daar was ze blij mee maar ze wist niet goed in hoe verre hij het snapte want wat ze gezegd had kwam zelfs op haar nog verwarrend over. Toch was het fijn dat hij het zei, het gaf haar het gevoel dat hij haar beter kende dan wie dan ook, en dat was natuurlijk ook zo. “Ik weet het , ik wil je alleen niet kwijt” bekende hij haar nadat ze gezegd had dat hij het niet zo snel zou moeten willen vergeven. “Luc.. je raakt me hierdoor echt niet kwijt hoor.” Ze glimlachte even zwak naar hem. “Ik heb je het ja woord gegeven, ik heb beloofd er te zijn in goede en in slechte tijden. Je raakt me niet kwijt.” Drukte ze hem op het hart, “Maar soms ben je het nou eenmaal niet met elkaar eens en dan kunnen er wel eens obstakels zijn.. En als je langs een obstakel wilt duurt dat gewoon langer.” Mompelde ze zachtjes tegen hem, niet helemaal zeker van haar woordkeus. Ze hield zijn polsen nog steeds vast, “Het dit is niet jouw schuld.” Zei Luc gemeend tegen haar, en dat wist ze ook wel daar had hij haar niet genoeg voor verbrand. Toen trok ze zich dus los en Luc stond op, opgelucht ontsnapte er een zuchtje uit haar mond maar Luc ging niet weg zoals ze gevraagd had maar pakte haar polsen en haalde de hitte daar weg. Haar mond vertrok zich tot een dunne lijn en keerde zich niet naar Luc toe toen hij met zijn lippen haar wang beroerde en daarna stilletjes vertrok.

    Toen hij weg was ontspande ze haar spieren en streek ze haar haren uit haar gezicht. Ze was rusteloos en wist niet wat ze moest gaan doen. Toch ging er een lichtje brandde, ze ging hem halen, ze ging die gladjanus van een superster halen die ervoor gezorgd had dat dit alles gebeurd was. En het zou niet plezierig worden.. Verre van dat. Wraakgevoelens namen bij Nemesis de plaats in van haar neergeslagen gevoel. Een gemene grijns verscheen op haar gezicht en haar ogen veranderden van twinkelend blauw naar gevaarlijk zwart toen ze een poort opende naar de wereld boven hen.



    (Btw, nog bedankt voor jullie reacties op mijn vorige post... Echt leuk om te lezen!)


    And if we only die once... I wanna die with you ~ One Republic

    [Iemand voor Grace?]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    Pwettyness schreef:
    [Iemand voor Grace?]

    Mijn personage (Sebastian) zit op het moment in de (openbare) lounge dus van mij mag iedereen binnen stormen ;)

    Sky Rosalie Crowley



    Sky keek om haar heen en steeds kwam meer het besef binnen. Dit is de schaduw versie van haar ouderlijk huis. Tranen beginnen te biggelen over haar wangen zodra het besef in haar lichaam stroomt en haar hart pijn laat doen. Ze grijpt ernaar en kijkt naar haar kinderlijke jurk. "Pap.. Mam.." Fluisterde ze en ze begon harder te huilen. Sky was haar ouders al op hele jonge leeftijd kwijt geraakt, dus nu ze dit zag deed het alleen maar meer zeer dat ze zo jong haar ouders was verloren. Ze sloot het jurkje in haar armen en hield het dicht bij haar lichaam. Hoe graag wilde ze Sebastian nu zien. Ze wilde hem in haar armen houden. Sky zette haarzelf over haar angst heen en rende het huisje uit. Met een grote snelheid rende ze richting het kasteel en gooide de deuren open. Ze moest bij hem zijn hoe dan ook. Sky keek om haar heen en zuchtte zacht. Ze had geen idee waar hij was en liep de trap op. Daar, in de lounge zag ze de welbekende postuur. Het postuur van Sebastian. "Seb.." Fluisterde ze met een tril in haar stem. Ze legde haar hand op een pilaar en keek naar de rug van Sebastian. Haar ogen waren rood doorlopen van het huilen..


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Dangerx schreef:
    Sky Rosalie Crowley



    Sky keek om haar heen en steeds kwam meer het besef binnen. Dit is de schaduw versie van haar ouderlijk huis. Tranen beginnen te biggelen over haar wangen zodra het besef in haar lichaam stroomt en haar hart pijn laat doen. Ze grijpt ernaar en kijkt naar haar kinderlijke jurk. "Pap.. Mam.." Fluisterde ze en ze begon harder te huilen. Sky was haar ouders al op hele jonge leeftijd kwijt geraakt, dus nu ze dit zag deed het alleen maar meer zeer dat ze zo jong haar ouders was verloren. Ze sloot het jurkje in haar armen en hield het dicht bij haar lichaam. Hoe graag wilde ze Sebastian nu zien. Ze wilde hem in haar armen houden. Sky zette haarzelf over haar angst heen en rende het huisje uit. Met een grote snelheid rende ze richting het kasteel en gooide de deuren open. Ze moest bij hem zijn hoe dan ook. Sky keek om haar heen en zuchtte zacht. Ze had geen idee waar hij was en liep de trap op. Daar, in de lounge zag ze de welbekende postuur. Het postuur van Sebastian. "Seb.." Fluisterde ze met een tril in haar stem. Ze legde haar hand op een pilaar en keek naar de rug van Sebastian. Haar ogen waren rood doorlopen van het huilen..

    Ik post zo snel mogelijk! =)

    Yay ^-^ is goed hoor (:


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Sebastian



    Sebastian was aan zijn vijfde drankje bezig toen plotseling iemand kwam binnengestormd. “Sebastian?” hoorde hij háár trillend vragen. Sebastian draaide zich om en zag Sky staan. Haar ogen waar bloeddoorlopen van het huilen en ze houdt zich staande aan een pilaar. “Oh Hell, wat is er gebeurd?” vroeg Seb ongerust en hij stormde naar voren om Sky te troosten maar stopte op tijd. Zijn hand was een paar centimeter verwijderd van haar gezicht. Seb trok zich terug en murmelde: “Die stomme regel van Lucifer ook!” Dan liep hij zo dicht mogelijk naar Sky en vroeg hij: “Het, wat is er gebeurd?” Sky staart wat voor haar uit. “Sky!” roept Seb. Sky kijkt plots op. “Hey, Sky, luister naar me, wat is er gebeurd?” Met een trillende stem antwoordt ze hem maar zo stil dat hij het niet verstaat. Oh hij wilt haar zo graag aanraken en beschermen en haar troosten. “Waar is Lucifer toch, godverdomme!” roept hij luidop. Dan kijkt hij weer bezorgd naar Sky en vraagt hij om het nog eens te herhalen. Nu verstaat hij haar wel. Ze heeft blijkbaar de schaduwversie van haar ouderlijk huis gevonden. Sebastian wist dat zoiets verschrikkelijke herinneringen kon laten opduiken. Hijzelf had daar geen last van want hij was nooit een mens geweest. Hij was eerst een engel en daarna een Demon geworden. Simpel. “Het is verleden tijd, Sky, ik weet hoeveel het pijn doet maar je moet het loslaten”, zegt Sebastian.

    •Hades•


    Hades zit te grinniken als hij ziet dat het meisje nog steeds probeert om weg te komen. Hades had een mini dimensie gecreëerd waar het meisje al haar vrienden en familieleden dood zag. In het echt waren deze niet dood, maar zij wel, of toch bijna. Het was de bedoeling dat Hades deze ziel naar Hell moest brengen maar Hades speelde graag met zijn slachtoffers. Het meisje probeerde snikkend haar moeder van een vleeshaak te krijgen en tegen de tijd dat het lukte ,was de vrouw weer verdwenen en hing ze aan de andere kant van de ruimte. Hades zocht altijd vlak voor hij een ziel moest gaan halen op wie de familieleden of vrienden waren. Daarna begon hij zijn dimensie te creëren met deze mensen erin. Het meisje zakte plots op de grond neer en begon te snikken. Hades zuchtte. Was ze nu al kapot? We waren nog maar net begonnen? Hades zuchtte maar wandelde binnen. Hij kon altijd naar binnen kijken, wat er gebeurde in zijn dimensies maar hij moest er niet perse in zijn. Hij moest gewoon in de buurt zijn. Zijn dimensies bleven nooit lang. Zodra hij er klaar mee was, verdween die ‘extra dimensie’. Hij liep naar het meisje ,pakte haar vast aan haar vest en trok haar mee. Hades hoorde haar zachtjes jammeren en hij wist dat hij haar toch goed had aangepakt. Hij opende een poort naar Hell en liep snel de trappen af. Daar gooide hij de vrouw in de kelders, maar in een klein apart gedeelte dat hij voor zijn 3000ste verjaardag van Lucifer had gekregen, hij had zijn eigen stukje kelder waar alleen hij dus zielen strafte, niet iemand anders. Hij gooide haar in een cel en vertrok naar boven al fluitend. Wat hield hij van dit leven.

    [ bericht aangepast op 18 april 2014 - 20:03 ]

    [ WAT IS HIJ TOCH EEN SCHATJE! ]


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Negeer dit maar

    [ bericht aangepast op 18 april 2014 - 20:03 ]

    Sky Rosalie Crowley



    Sky keek Sebastian aan met betraande ogen. Zeker op dit moment had ze een hekel aan de regel van Lucifer. Ze gromde zacht en keek even weg. Toen Sebastian vroeg naar wat er aan de hand was, dacht ze weer terug aan het moment dat ze het huis vond. Elk detail kwam weer omhoog. Sky werd al snel weer wakkergeschud door Sebastian, die vroeg wat er was. "Ik heb het schaduwhuis van mijn ouders gevonden." Zei ze met een tril in haar stem en keek Sebastian aan. Bijna voelde zijn hand op haar wang, bijna tintelde haar huid net weer als eerst. Ze merkte dat Sebastian zichzelf nog net op tijd in hield. Sky sloot haar ogen en vloekte in haarzelf. Zo graag wilde ze hem nu aanraken en bij hem zijn, maar het kon en mocht gewoon niet gebeuren. "Het valt niet los te laten. Het maakt zoveel in mij los en laat mij elke pijn die ik toen voelde, nu weer herbeleven." Zei ze zacht en staarde naar de grond. Ze keek naar de schoenen van Sebastian. Ze probeerde haar tranen in te houden en haar herinneringen weg te stoppen. Toch bleef het erg moeilijk en stopte ze die niet zo heel makkelijk weg.


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    •Hades•



    Hades liep fluitend de trap op en bedacht dat het al veel te lang geleden was dat hij zijn maatje had gezien. Het was toch al een paar weken geleden omdat Hades het veel te druk had met zijn menselijke speeltjes. Hij stopte even met fluiten en lekte zijn lippen af. Hades was om het zo te zeggen een echte sadistische gek, een perfecte demon dus. Hij was voor dit leven gemaakt en hij had nooit een ander voorgesteld. Hades liep de trappen op en liep naar Sebs kamer. Hij klopte aan maar niemand deed open. In Hell bestonden geen sloten (buiten de kelder) omdat als iemand van iemand zou stelen de Demon of Angel in kwestie het direct door zou hebben en dan had je een groot probleem. Meestal liet Lucifer dan de schuldige martelen door diegene waarvan hij gestolen had. Niet echt prettig dus. Hades opende dus de deur maar zag niemand. “Hij is vast op de aarde”, dacht hij en hij liep terug naar beneden. “Ik kan nu wel een drankje gebruiken”, dacht hij. Hij wandelde op zijn gemakje door wat voor normale mensen al heel snel was, hij was eenmaal een reus. Hij opende de deuren naar de lounge en zag daar tot zijn verrassing Sebastian staan met Sky en die was aan het huilen. Seb stond dicht bij haar maar raakte haar net niet aan. “Wat is er aan de hand?” vroeg Hades. De 2 draaiden zich direct om alsof ze betrapt waren. “Hades?” vraagt Sebastian verbaasd. “Hey, Seb!” antwoordt Hades terug. Dan zegt hij: “Alles oké, Sky.” Seb zei altijd dat hij iedereen kende maar ik bewees hem altijd het tegendeel. Ik was nog veel ouder dan hem dus ik kende toch de meeste Demons. Hij liep naar de dranktafel en schonk hem het eerste in dat hij zag. Hij dronk het in één scheut leeg en trok een vies gezicht. Niet zijn smaak. Hij nam een andere fles en schonk zijn glas weer vol. Deze keer nam hij een klein slokje en smaakte hij dat het goed was. Met zijn glas losjes in zijn hand vraagt hij dan: “Dus, zijn jullie echt samen, samen?” “Hoe weet jij dat?” vraagt Seb verbaasd. “Kom, Seb, eerlijk, normaal huilt een Angel niet openlijk bij een Demon en omgekeerd dus jullie moeten of goede vrienden zijn, wat niet veel voorkomt, of jullie zijn verliefd”, antwoordt Hades. “Nou dan heb je het goed geraden”, zegt Seb. Hades knikt en glimlacht, hij heeft het altijd juist.

    Sebastian



    Seb wou zo graag haar aanraken dat zijn handen begonnen te jeuken maar het kon gewoon niet. Sky keek naar haar schoenen en ik wou zo graag de lach terug op haar gezicht zien. Voor ik nog iets kon zeggen echter stormde iemand binnen. Ik schrok me kapot en had niet verwacht iemand te zien. Automatisch sprong ik achteruit om aan te tonen dat ik haar niet aanraakte als het Lucifer geweest zou zijn maar hij was het niet. Het was iemand die ik al lang kende en onze vriendschap was hecht. Hechter dan de meeste relaties in Hell. “Wat is er aan de hand?” vroeg hij toen hij zag dat Seb naar achteren sprong. “Hades?” vraagt Seb verbaasd terug. . “Hey, Seb!” antwoordt Hades terug. Dan zegt hij: “Alles oké, Sky.” Sebastian draait zich direct terug om naar Sky en kijkt haar bezorgd aan. Toen draaide Seb zich terug om en zag hij hoe Hades zijn glas in één teug leeg dronk maar daarna moeite had om het binnen te houden. Onmiddellijk daarna nam Hades een andere fles en vond het deze keer blijkbaar wel goed. Seb schudde bijna glimlachend zijn hoofd. Hij had Hades gemist. “Dus zijn jullie echt samen?” vraagt Hades plots. “Hoe weet je dat?” vraagt Seb direct verbaasd terug. “Kom, Seb, eerlijk, normaal huilt een Angel niet openlijk bij een Demon en omgekeerd dus jullie moeten of goede vrienden zijn, wat niet veel voorkomt, of jullie zijn verliefd”, antwoordt Hades. “Nou dan heb je het goed geraden”, zegt Seb. Het blijft even stil tussen de 2 vrienden en Seb kijkt even vlug naar Sky.

    Lucifer




    “Luc.. je raakt me hierdoor echt niet kwijt hoor.” Dat waren toch echt even de woorden die hij wou horen. Hij moest zeker weten dat ze hem inderdaad in de steek liet waardoor hij haar niet kwijt raakte. “Ik heb je het ja woord gegeven, ik heb beloofd er te zijn in goede en in slechte tijden. Je raakt me niet kwijt.” Kort beet hij op zijn lip en keek hij kort naar de grond. "Maar er zijn betere echtgenoten dan ik," fluisterde hij zacht. En dat was inderdaad zo, hij was niet goed voor haar. Hij was voor niemand goed genoeg. Hij was een mislukkeling. Een gebande engel van de hemel. Wanneer zaggen mensen dat nou in? Dat hij eigenlijk helemaal niks voor stelde? Maar toch het gezag dat hij hier had bewees toch ergens het tegen deel van hoe hij over zich zelf dacht. Luc wist dat Nemesis gelijk had en kort keek hij weer op. "Ik weet het"

    Nadat hij toch de pijn had weg genomen uit haar polsen verdween hij terug naar het kasteel. Hij had vandaag nog veel af te handelen. En om eerlijk te zijn had hij eerder zin om naar de mensen wereld te gaan om even op te gaan in de omgeving. Eenmaal bij het kasteel gooide hij de zware deuren open en liep naar binnen. "De duivel is thuis!" Riep hij door het kasteel heen. Nog steeds een teken dat hij niet bepaald vrolijk was. Luc liep op zijn gemak naar de troon zaal en ging verveeld op zijn stoel zitten en staarde wat voor zich uit.

    Sky Rosalie Crowley



    Sky schrok op toen ze de bekende stem van Hades hoorde. Ze slikte en keek voor haar uit. Dit had ze dus eigenlijk niet gewild. Waarom konden we nooit een samen dingen bespreken. Sky sloot haar ogen en veegde de tranen weg. Ze beet op haar lip en keek naar de grond. Ze kneep haar ogen samen om de tranen alsnog in te houden. Hades had gelijk over een Angel die voor de ogen dan een Demon huilde. Het gebeurde zelden. Sky snoof door haar neus en hoorde Lucifer schreeuwen door de hal. Ze zuchtte en liep de kamer uit. Ze ging richting haar kamer en sloot de deur achter haar. Sky beet op haar lip en liet haarzelf neer vallen op het bed. Sky haalde en boek uit haar nachtkastje. Het ging over nieuwe manieren van martelen. Ze zuchtte diep en begon te lezen. Zo leerde ze misschien nog eens nieuwe manieren om zielen naar Hell te halen. Sky fronste en en las zo door het boek. Ze had nog nooit zo snel een boek uitgelezen.Sky bleef liggen in haar bed en rolde haarzelf op haar zij. Ze sloot haar ogen en bleef zo een tijdje liggen in bed.


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Sebastian



    Sebastian ziet hoe Sky de kamer uitloopt. Sebastian zucht en hij wilt met zijn hand haar vastpakken maar in plaats ervan maakt hij een vuist en laat hij zijn hand losjes vallen naast zijn lichaam. Hij zuchtte diep en toen hoorde hij Hades vragen: “Waarom raak je haar niet aan?” Sebastian draait zich om en zegt dan koel: “Lucifer heeft dit bevolen en we mogen elkaar niet aanraken totdat hij iets anders zegt.” Dan draait Seb zich om en zegt zonder Hades aan te kijken: “Leuk om je terug te zien maar ik ben niet in de stemming.” Dan loopt ook hij naar buiten maar hij gaat niet naar zijn kamer of die van Sky. Hij vertrekt naar de tuinen. Daar zet hij zich neer onder een boom zonder bladeren en sluit hij zijn ogen. Even later voelt hij een ademhaling naast de zijne. Hij opent zijn ogen en Shi ligt naast hem te rusten. Hij kijkt Seb lui aan met één oog. Dan sluit hij zijn oog weer en drukt hij zich tegen Seb. Seb zucht ook diep en zegt dan met zijn ogen gesloten: “We zullen straks nog eens een ziel gaan halen, hé.” Shi antwoordt niet maar bromt zachtjes. “Ja, ik weet het, slaap maar”, zegt hij. Ook Seb sluit zijn ogen en voor hij het doorheeft valt hij in slaap tegen de boom.

    •Hades•



    Hades ziet hoe Sky de kamer uitloopt. Hij ziet dat Seb achter haar aan wilt gaan en haar wilt vastpakken maar hij doet dit niet. Waarom? Hades is altijd al nieuwsgierig geweest en vraagt: “Waarom raak je haar niet aan?” Sebastian draait zich om en zegt dan koel: “Lucifer heeft dit bevolen en we mogen elkaar niet aanraken totdat hij iets anders zegt.” Dan draait Seb zich om en zegt zonder Hades aan te kijken: “Leuk om je terug te zien maar ik ben niet in de stemming.” Hades blijft verbaasd achter en denkt: “Waarom zou Lucifer dat nou gedaan hebben?” “Het wordt maar eens tijd dat ik de roddels moet horen”, denkt hij. Hij drinkt zijn glas leeg en loopt dan de kamer uit. Hij wist dat Lucifer thuis was maar hij kon hem moeilijk open vragen wat er mis was. Hij was misschien soms roekeloos maar hij wou niet dood. Daarom liep hij maar naar de kelder om één van zijn slachtoffers te pesten. Door zijn lange benen was hij er bijna direct en kon hij twee trappen tegelijk nemen. Hij liep weer fluitend naar beneden, gewoon om die zielen te irriteren deze keer. Hij liep verder naar zijn privégedeelte en koos er lukraak een ziel uit. Hij nam een man van 35 jaar en liep in zijn cel. Hij pakte hem ruw vast en dacht toen na. Het was handiger om iemand vast te pakken als Hades terug zocht naar zijn herinneringen aan deze persoon zijn dierbaren. Hij had al zo veel mensen gezien doorheen de eeuwen dat het altijd even duurde voordat hij alweer wist wie de persoon juist was. Nadat hij de herinneringen vond, creëerde hij een ‘mini dimensie’ en sleurde hij de man mee, die op het moment nog half bewusteloos was. Hades schopte hem wakker. De man keek hem versuft aan en dan zei Hades met een grijns: “Welkom, Thomas, tijd voor je sessie.” “Nee, niet weer”, jammerde de man. “Maar het was toch zo gezellig vorige keer?” vraagt Hades. De man knikt snel omdat hij weet dat hij erger gestraft wordt als hij nee zegt. “Braaf zo”, zegt Hades met een grijns. Dan knipt hij met zijn vinger en achter hem verschijnt Thomas vrouw. Hij was in Hell beland omdat hij zijn vrouw had doodgeschoten, ‘per ongeluk’ volgens hem want hij dacht dat zijn vrouw een inbreker was. Maar een leven blijft een leven. De vrouw strompelt naar hem en zegt: “Waarom, Thomas, ik dacht dat je van me hield?” De man slaakt een kreet en krabbelt recht en rent weg van zijn vrouw maar hij botst tegen een muur en kan niet meer verder. “Was ik niet mooi genoeg?” vraagt de vrouw al half hysterisch. Hades glimlacht en geniet van het spektakel. “Jawel!” gilt de man terug. Dan verandert de vrouw haar uiterlijk. De helft van haar huid is verdwenen en haar botten zijn zichtbaar. “Ik zei, vind je me niet mooi genoeg!” gilt ze hysterisch. “Ik hou van je, je bent de mooiste die er bestaat!” antwoordt de man terug. Hades glimlacht en dan bukt de vrouw zich en zegt in Thomas gezicht: “Fout, ik zie er verschrikkelijk uit, dankzij jou!” Zo gaat het martelen verder totdat Thomas het bewustzijn verliest. Dat doen ze altijd. Na een tijd kunnen ze het niet meer aan. Hades sleurt Thomas uit zijn dimensie en laat die dan verdwijnen. Hij sluit de cel terug en vertrekt naar boven.

    Hades en Seb zijn vrij voor contact :)