[200] || Satan's Angels || Speeltopic - Speeltopics

SPEELTOPIC

De titel zegt het eigenlijk al een beetje. Dit verhaal speelt zich af in die diepste gronden in het kasteel van Satan/ Lucifer. Jij bent als een van de 10 mensen uitgekozen om hem te vergezellen als een van zijn "Angels". Als Angel haal de mensen naar beneden, die in de hell horen, zodra ze dood zijn. Als Angel heb je veel vrijheid en kan je soms je eigen leven opbouwen voor een tijdje als je op aarde bent. Er zijn altijd 3 dagen waarbij je weer naar beneden moet om je krachten op pijl te houden. Elke Angel (vrouwen) of Demon (mannen) heeft zijn eigen unieke kracht om de zielen mee te nemen naar de plek waar ze horen.

Rollen:
Vrouw van Satan: Nemesis Sarris|| 500 jr || maybetonight
Angels (Vrouwen): 1 OVER!
- Sky Rosalie Crowley || 943 jr. || MissVendetta
- Gereserveerd voor LyraPhoenix
- Rose Katherine Lightwood || 1241 jr. || MissVendetta
- Lauren Zinovjev || 70 jr. || Daughters
-

Satan/ Lucifer: Lucifer/ Luc || unknown || BlackDesire
Demons (Mannen): 1 OVER!
- Sebastian/ Seb || 1000 jr ||MarkOfCain
- Vetis Lifeless || 100 jr. || LyraPhoenix
- Alex Carson || 300 jr. || XLaheyX
- Hades || 3599 jr. || MarkOfCain
-


-Alleen ik (Dangerx) mag topics aanmaken!
-Geen gescheld of gepest! Na 2 waarschuwingen word je eruit gezet!
-Minimaal 200 woorden per stukje.
-Er moet minimaal 1 post tussen zitten voordat je weer een post plaats!
-Rollen uitgebreid inleveren en laten nakijken! GEEN PERFECTE MENSEN!
-Beheers alleen je eigen rol en niet dat van iemand anders! Jij hebt je eigen rol en daar bemoei je je ook mee!
-Problemen of vragen? Stuur een pb en leg het graag allemaal uit

- Rollentopic
- Praattopic

[ bericht aangepast op 23 april 2014 - 22:16 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Lauren Zinovjev

Lauren staarde voor haar uit terwijl ze wachtte op haar slachtoffer. Ze had zich een hele tijd op aarde verstopt en nu was het tijd om terug te keren naar de hel. Niet dat ze daar zeer veel zin in had. Ze kon zich nog steeds niet helemaal haar zelf voelen daar. Er gebeurde er te veel wat haar deed denken aan haar mensen leven. Kort beet ze op de binnen kant van haar lip en tikte met haar lange zwarte nagels op de houten tafel terwijl ze verveelt om haar heen keek. De ziel die ze mee moest nemen was echter niet een ziel van haar, nee het was een ziel die ontkomen was aan de dood. En toch moest ze hem meenemen. Anders zouden er nog wel eens dingen mis kunnen gaan in het leven van de naasten van de ziel. Het duurde niet lang voor ze de sleutel in het slot hoorde gaan. Meteen veranderde ze in de vrouw van de ziel en stond verleidelijk op. "Ow liefje ben je eindelijk thuis." Sprak ze met een opwindende toon in haar stem. Ze liep verder op hem af en glimlachte liefelijk naar hem. Ow wat was dit moeilijk. Elk man was het zelfde, ze zouden haar allemaal verraden om zelf te kunnen overleven. En dat had ze zeker geleerd. Het duurde niet lang voor ze de ziel aan zijn stropdas mee naar boven begeleide. Voor ze ook maar de slaapkamer liepen maakte ze een poort achter de deur zodat ze meteen de hel in zouden lopen. Zodra dit gebeurt was stond er al snel een zwarte panter voor de ziel en begon ze hem op te jagen. Ze zette vaak zat haar tanden in zijn been en begeleide hem zo zijn cel in. Zodra de ziel in zijn cel zat zag ze al snel hades. Ze liep dicht langs hem heen en gromde iets wat als een begroeting klonk. In een dierlijke vorm kon ze veel beter met mannen overweg dan in haar echte vorm. Vandaar ook dat ze zich niet meteen veranderde. Haar blik gleed over de man heen. Ze wist dat geen enkele angel of demon haar goed kende. Ze vroeg zich af of hun haar naam wel wisten. Maar ze wist genoeg over hen, daarbij had ze hades altijd al een knappe man gevonden. Misschien kwam dit ook omdat hij een soort van op Jonas leek. Haar ex-vriendje die haar verraden had. Echter leken ze niet qua uiterlijk op elkaar. Maar meer met uitstraling. Voor dat Hades ook maar verder kon lopen ging ze voor hem zitten en bleef hem strak aan kijken. Soms had ze van die aparte momenten dat ze dit soort dingen deed.

---

Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark

•Hades•

Hades liep net een hoek om en kwam in het openbaar gedeelte van de kelder Hij wou net naar boven gaan toen hij een zwarte panter zag. Ze liep richting hem en gromde iets. Hades fronste en wist toen wie ze was. Lauren, de shapeshifter. Veel mensen dachten dat Hades niet oplette omdat hij de 'clown' van Hell was en dat hij te kinderachtig was om dingen op te vangen. Maar daardoor ving hij altijd meer op dan hij zou weten en jammer voor die mensen had Hades een bijna perfect geheugen, wat verwacht je van iemand die al bijna 4 millennia heeft kunnen oefenen? Het enigste wat vaag is, is zijn tijd in het Oude Griekenland. Lucifer had hem nogal hard toegetakeld en hij herinnerde zich alleen nog maar de belangrijkste dingen die hij gedaan had in Griekenland. Hij was dus niet alleen maar kinderachtig, hij was slim en lette op.Hades groette dus Lauren ook door naar haar te knikken. Hij wou net weglopen toen ze voor hem ging staan en toen voor hem ging zitten. "Wat is er ,Lauren?" vroeg hij. Hij zette een stap dichterbij en keek de panter nu beter aan. Ze had een bijna glimmende zwarte vacht. Het was werkelijk een prachtig dier. "Ga je me bijten als ik je aanraak?" vroeg hij speels. Hij stak zijn tong uit en zette een stap opzij zodat hij weg kon gaan. Zijn hand strekt hij al plagend uit naar haar vacht maar voor hij haar aanraakt ,trekt hij zijn arm terug. "Ik ga het toch niet wagen, straks loop ik zonder hand rond", zegt hij met een grijns.

[ bericht aangepast op 25 april 2014 - 18:51 ]

MarkOfCain schreef:
•Hades•

Hades liep net een hoek om en kwam in het openbaar gedeelte van de kelder Hij wou net naar boven gaan toen hij een zwarte panter zag. Ze liep richting hem en gromde iets. Hades fronste en wist toen wie ze was. Lauren, de shapeshifter. Veel mensen dachten dat Hades niet oplette omdat hij de 'clown' van Hell was en dat hij te kinderachtig was om dingen op te vangen. Maar daardoor ving hij altijd meer op dan hij zou weten en jammer voor die mensen had Hades een bijna perfect geheugen, wat verwacht je van iemand die al bijna 4 millennia heeft kunnen oefenen? Het enigste wat vaag is, is zijn tijd in het Oude Griekenland. Lucifer had hem nogal hard toegetakeld en hij herinnerde zich alleen nog maar de belangrijkste dingen die hij gedaan had in Griekenland. Hij was dus niet alleen maar kinderachtig, hij was slim en lette op.Hades groette dus Lauren ook door naar haar te knikken. Hij wou net weglopen toen ze voor hem ging staan en toen voor hem ging zitten. "Wat is er ,Lauren?" vroeg hij. Hij zette een stap dichterbij en keek de panter nu beter aan. Ze had een bijna glimmende zwarte vacht. Het was werkelijk een prachtig dier. "Ga je me bijten als ik je aanraak?" vroeg hij speels. Hij stak zijn tong uit en zette een stap opzij zodat hij weg kon gaan. Zijn hand strekt hij al plagend uit naar haar vacht maar voor hij haar aanraakt ,trekt hij zijn arm terug. "Ik ga het toch niet wagen, straks loop ik zonder hand rond", zegt hij met een grijns.

(aw hij is best lief)

ga zo schrijven

---

Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark

Sky haalde diep adem door haar neus en werkte haarzelf uit haar bed. Ze zuchtte en besloot maar haar kleding te veranderen. Ze schudde haar hoofd en keek naar haarzelf in de spiegel. Wat was er toch aan de hand? Sinds Lucifer haar verboden heeft om Seb maar ook aan te raken, is ze alleen maar depressief en verdrietig. Sky gooide uit woede haar boek tegen de muur. Ze zakte neer op de grond en hield haar handen in haar haar. Sky beet op haar lip en hield haar tranen in. Ze schudde haar hoofd en keek weer op naar haar spiegelbeeld. Ze staat op en vertrekt uit het kasteel. Haar emoties uitzetten was een van de makkelijkere dingen. Haar gezicht stond kil en liep het kasteel uit terwijl ze een portaal maakte naar de aarde. Haar gezicht stond koud en ze liep door het portaal naar de wereld. Ze wist wat haar te doen stond. Ze zuchtte diep en keek emotieloos rond, zoekend naar de ziel en die had ze al snel gevonden. Ze ging voor hem staan en keek hem kil aan. "Het is tijd en je weet waar ik het over heb." Zei ze kil en keek hem met zwarte ogen aan. De man deinsde achteruit en schudde zijn hoofd. "N-nee! Dit kan niet." Stotterde hij en ze keek hem doordringend aan. "Oh ja, toch wel. Je hebt je 10 jaar gehad en die zijn nu voorbij." Zei ze kil en zette de man onder elektriciteit. "Let's go home." Zei ze kill en sleepte de man mee naar hell, terwijl zijn gil door de stad heen galmde.

[ bericht aangepast op 25 april 2014 - 20:17 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Sebastian

Sebastian wordt met een grote gaap wakker en kijkt verbaasd rond. Wat doet hij in de tuin? Versuft zet hij zich recht en duwt hij zo ook Shi wakker. Ze bromt maar slaapt dan verder. Hij wrijft door zijn donkerblond haar en met een flits herinnert hij zich terug wat er gebeurd was. Hij moest naar Sky gaan. Nu Lucifer terug thuis was, hadden ze tijd en hopelijk vond Lucifer hun relatie dan goed. Met moed liep hij naar binnen. Maar eenmaal binnen ebt zijn moede al terug weg. Waar is ze? Seb loopt naar de lounge maar daar is ze niet. Hij loopt naar haar kamer, dan naar de zijne. Ook de keuken, bibliotheek ,balzaal waar feesten werden gehouden en de lange gangen passeerden de revenu. Maar nergens Sky. Seb liep naar de kelder, de enigste plaats waar ze nog kan zijn. Hij hoort gillen langs alle kanten maar negeert deze totdat hij een sissend geluid hoort. Net zoals elektriciteit. Seb rent bijna naar het geluid en ziet Sky een ziel martelen. “Sky!” roept hij. Ze kijkt niet om en Seb vervolgt: “Euh, Lucifer is terug, gaan we dan nu vragen of we elkaar mogen aanraken want ik word hier eerlijk gezegd gek van.” Hij haalt een paar verdorde blaadjes van zijn trui en wacht haar antwoord af.

[ bericht aangepast op 2 mei 2014 - 22:56 ]

Lauren Zinovjev

"Wat is er ,Lauren?" Ze keek hem met een schreven kop aan toen hij vroeg wat er was. Ze had niet verwacht dat hij wist wie ze was. Lauren gaf geen antwoord en bleef naar hem kijken. Ze kon namelijk moeilijk antwoord geven aangezien hij het op dit moment toch niet zou verstaan. Zodra hij een stap naar haar toe zette keek ze hem wat aarzelend aan. Wat was hij van plan. Haar blik gleed over zijn lichaam en bleef vervolgens op zijn gezicht gericht. "Ga je me bijten als ik je aanraak?" Lauren maakte een geluidje wat als nee bedoeld was. Ergens hoopte ze dat Hades haar aan zou raken. Ze was wel weer toe aan een lichamelijke aanraking. Net op het moment dat zijn hand haar aan zou raken trok hij zijn hand blijkbaar weer terug. Lauren gromde naar hem en stapte op hem af. Haar bek was wat los maar in plaats van hem te bijten drukte ze haar lichaam tegen zijn been aan en liep zo om hem heen in de hoop dat hij der zou aaien. Natuurlijk zou ze zich zodra ze mens was voor schamen maar op dit moment maar het haar niks uit en zweepte ze zacht met haar staart terwijl ze hem kopjes begon te geven.

---

Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark

Hades fronst als hij merkt dat Lauren dichterbij komt. Wat is ze van plan? Haar bek was wat open maar in plaats van in zijn been te buiten gaf ze een kopje. Hades fronste. Sinds wanneer is iedereen aaibaar? Ons imago moeten we toch maar eens gaan opkrikken. Toen gaf ze een paar kopjes tegen de voorkant van zijn benen en zwiepte haar staart tegen de achterkant van zijn benen. Ze had hem letterlijk in gesloten. “Nou, nu kan ik geen nee meer zeggen want ik zit vast”, mompelt hij. Dan bukt hij zich (heel diep) en aait hij voorzichtig het hoofd van de panter. “Dit is vreemd, weet je, ik bedoel, als je nu een mens was, aaide ik je haar”, zegt hij. Hij trekt zijn hand terug en zegt: “Ga je me blijven gijzelen of mag ik nog door?” Hij grijnst zijn tanden bloot. Hades wou net een flauw grapje vertellen maar begon al te lachen voor hij de zelfs aan de mop kon beginnen. Toen hij was uitgelachen ,keek hij haar glimlachend aan. “Sorry een binnen pretje”, zegt hij. Hij klopt kort op haar hoofd en zegt: “Dus, gaan we hier blijven staan omringt door dit heerlijk achtergrond geluid of gaan we naar boven.” .” Hij wacht haar antwoord af want ze zit nog steeds rondt hem en hij had geen zin om zich los te wringen.

[ bericht aangepast op 4 mei 2014 - 11:20 ]

Nemesis

"Hey Schatje.." teemde ze toen hij de deur open deed. "Ik kom toch niet ongelegen?" zei ze met een lachje. Hij antwoordde een beetje stotterend van niet en ze voelde zijn begeerte. Helaas zou ze zijn behoeftes vandaag niet bevredigen, maar wel die van haar. Het was werkelijk te mooi om waar te zijn dat hij haar niet herkende, wat was het toch heerlijk om de gevoelens van anderen te beïnvloeden, dacht Nemesis. Hij was betoverd door haar uiterlijk en door zijn gevoel nog iets aan te wakkeren liep het kwijl bijna uit zijn mond. Ze duwde hem naar binnen en vleide zich dicht tegen hem aan, ze beet hem zachtjes in zijn oorlel en een kreun ontsnapte uit zijn mond. "Kom... laten we gaan spelen." fluisterde ze en ze trok hem aan zijn dure en spuuglelijke stropdas naar boven. Daar schopte ze haar hoge hakken uit en duwde ze hem op het bed. Ze liet haar vingers door zijn haar glijden en bijna moest ze walgen van al de gel die aan haar vingers bleef kleven. Ze ontdeed hem van zijn jasje en kronkelde boven op hem. "Herinner je me nog?... weet je nog wie ik ben?" fluisterde ze in zijn oor. Even verstijfde hij, ze had de muur naar zijn herinneringen even laten af brokkelen maar toen weer opgebouwd. Ze knoopte zijn stropdas los en hij probeerde haar te zoenen, ze gaf hem een klap en zijn ogen rolden even in zijn kassen. "Laat dat!" siste ze hem toe terwijl ze hem even een blik gunde op haar felrode bh. Hij verlangde zoveel naar haar dat het pijn deed, en dat gevoel van verlangen voerde ze nog een beetje op. Hij kreunde van de verlangende pijn. En ze grijnsde kwaadaardig naar hem, haar ogen werden gitzwart en de uitdrukking op zijn gezicht veranderde van lust naar pure doodsangst. Ze liet de muur afbrokkelen en hij herinnerde het zich weer. Hij herinnerde het pact wat hij een aantal jaren geleden met haar gesloten had. Ze kon zijn angstzweet ruiken. Ze wisselde zijn angst af met alles doorklievende lust. Hij kermde en wilde haar naar zich toe trekken maar ze gaf hem weer een klap. Bloed gutste uit zijn neus op zijn spierwitte overhemd. Ze takelde hem nog wat toe tot ze hem zo veel angst liet voelen dat hij verlamde. Zijn ogen rolden weg en toen gleed hij weg in een donker gat. Ze zuchtte, ze waren zo zwak dat ze niet eens ergens tegen konden zonder knock out te gaan.. Ze knoopte zijn stropdas strak om zijn kin. Ze schoof haar pumps weer aan haar voeten, fatsoeneerde haar haren en trok hem toen mee aan zijn stropdas naar de Hel. Een sadistische grijns had zich genesteld op het gezicht van Nemesis.


(hopelijk is het niet té)

[ bericht aangepast op 7 mei 2014 - 13:15 ]

---

And if we only die once... I wanna die with you ~ One Republic

maybetonight schreef:

Nemesis

"Hey Schatje.." teemde ze toen hij de deur open deed. "Ik kom toch niet ongelegen?" zei ze met een lachje. Hij antwoordde een beetje stotterend van niet en ze voelde zijn begeerte. Helaas zou ze zijn behoeftes vandaag niet bevredigen, maar wel die van haar. Het was werkelijk te mooi om waar te zijn dat hij haar niet herkende, wat was het toch heerlijk om de gevoelens van anderen te beïnvloeden, dacht Nemesis. Hij was betoverd door haar uiterlijk en door zijn gevoel nog iets aan te wakkeren liep het kwijl bijna uit zijn mond. Ze duwde hem naar binnen en vleide zich dicht tegen hem aan, ze beet hem zachtjes in zijn oorlel en een kreun ontsnapte uit zijn mond. "Kom... laten we gaan spelen." fluisterde ze en ze trok hem aan zijn dure en spuuglelijke stropdas naar boven. Daar schopte ze haar hoge hakken uit en duwde ze hem op het bed. Ze liet haar vingers door zijn haar glijden en bijna moest ze walgen van al de gel die aan haar vingers bleef kleven. Ze ontdeed hem van zijn jasje en kronkelde boven op hem. "Herinner je me nog?... weet je nog wie ik ben?" fluisterde ze in zijn oor. Even verstijfde hij, ze had de muur naar zijn herinneringen even laten af brokkelen maar toen weer opgebouwd. Ze knoopte zijn stropdas los en hij probeerde haar te zoenen, ze gaf hem een klap en zijn ogen rolden even in zijn kassen. "Laat dat!" siste ze hem toe terwijl ze hem even een blik gunde op haar felrode bh. Hij verlangde zoveel naar haar dat het pijn deed, en dat gevoel van verlangen voerde ze nog een beetje op. Hij kreunde van de verlangende pijn. En ze grijnsde kwaadaardig naar hem, haar ogen werden gitzwart en de uitdrukking op zijn gezicht veranderde van lust naar pure doodsangst. Ze liet de muur afbrokkelen en hij herinnerde het zich weer. Hij herinnerde het pact wat hij een aantal jaren geleden met haar gesloten had. Ze kon zijn angstzweet ruiken. Ze wisselde zijn angst af met alles doorklievende lust. Hij kermde en wilde haar naar zich toe trekken maar ze gaf hem weer een klap. Bloed gutste uit zijn neus op zijn spierwitte overhemd. Ze takelde hem nog wat toe tot ze hem zo veel angst liet voelen dat hij verlamde. Zijn ogen rolden weg en toen gleed hij weg in een donker gat. Ze zuchtte, ze waren zo zwak dat ze niet eens ergens tegen konden zonder knock out te gaan.. Ze knoopte zijn stropdas strak om zijn kin. Ze schoof haar pumps weer aan haar voeten, fatsoeneerde haar haren en trok hem toen mee aan zijn stropdas naar de Hel. Een sadistische grijns had zich genesteld op het gezicht van Nemesis.


(hopelijk is het niet té)

[niet is té erg in Hell ]

Lauren Zinovjev
“Nou, nu kan ik geen nee meer zeggen want ik zit vast” In haar binnenste moest ze lachen om zijn woorden maar liet dit natuurlijk niet merken. Zodra ze zijn hand op haar kop voelde gleed er een rilling door haar heen en sloot ze haar ogen. Zonder het echt te merken begon ze een zacht spinnend geluidje te maken. “Dit is vreemd, weet je, ik bedoel, als je nu een mens was, aaide ik je haar” Lauren gromde wat als antwoord en keek hem aan zodra hij zijn hand terug trok. “Ga je me blijven gijzelen of mag ik nog door?” Voor ze antwoord kon geven begon hij wat te lachen en keek ze hem wat vragend aan. Zodra ze zijn hand op haar kop voelde kloppen gromde ze dit keer wat dreigend. Ze mocht dan misschien geaaid willen worden maar dat betekende niet dat ze als een hond een klopje op haar hoofd hoefde. “Dus, gaan we hier blijven staan omringt door dit heerlijk achtergrond geluid of gaan we naar boven.” Zonder iets te zeggen ging ze zitten en veranderde terug in haar echte lichaam. Ze zat nu gehurkt op de grond en toch wat beschaamd stond ze op en streek wat plukken zwarte lange haren uit haar gezicht. "Wat mij betreft gaan we naar boven." Waren enkel haar ogen waarna ze naar boven liep. Ze vroeg zich nu toch echt af waarom ze hem in vredesnaam had toe laten staan dat hij haar aaide. Oké ze had er geheel helemaal zelf voor gekozen en hem eigenlijk aangedringt maar dan nog. Voor ze ook maar goed en wel boven was bleef ze staan en draaide naar hem toe. "Je hebt het er met niemand over anders doe ik je wat." Klonk haar stem dreigend waarna ze toch weer verder liep.

---

Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark

•Hades•

Plotseling veranderde Lauren naar haar menselijk uiterlijk. Hades deed een stap achteruit zodat hij niet te dicht tegen haar stond. In haar menselijke gedaante was ze al even sierlijk als de panter van daarnet, en al even dodelijk. Ze zat op haar hurken en wreef een paar haren uit haar gezicht. Hades keek hebberig naar haar lichaam. Hij had, in tegenstelling tot zijn vriend Seb; geen probleem met vrouwelijk contact. Hij was een sociaal iemand en vrouwen hoorde daarbij. Hij speelde graag met vrouwen. Wat was het heerlijk als je een vrouw gek maakte en haar dan liet staan in de kou? Hades vond de meeste vrouwen humoristisch, gewoon sommige acties! Maar sommige vrouwen hadden echte humor en dat kon hij appreciëren. De meeste mensen hier waren zo serieus. Voor Hades was het leven een pretje, iets wat hij fantastisch vond. Het woord een levensgenieter was zeker toekomstig van Hades. "Wat mij betreft gaan we naar boven”, zei ze en ze liep met een sierlijke tred naar boven. Hades haalde zijn massieve schouders op en volgde. Net toen ze de laatste trap had gedaan draaide ze haar om en zei ze dreigend: “Je hebt het er met niemand over anders doe ik je wat." “Natuurlijk niet, ik heb liever niet dat je een kattenstreek uitvoert op mij”, zegt Hades en hij glimlacht kort door zijn flauw grapje. Dan ziet hij hoe ze verder loopt. “Wat, was mijn mop zo slecht?” vraagt hij ongelovig. Geïrriteerd loopt hij met haar verder. Niemand stopt een gesprek met hem totdat hij vindt dat het gesprek gedaan is.

Lauren Zinovjev
Lauren merkte het gewoon dag Hades hebberig naar haar lichaam keek. Ze vroeg zich toch echt af wat er nou mooi aan was. Ze was veelste dun en had een litteken op haar hals staan. Kort streek ze met haar vingers over de litteken weefsel heen en een rilling van walging gleed door haar lichaam heen. Meteen moest ze denken aan alle gruwelijke dingen van de tweede wereld oorlog. Ze richte zich nu weer op Hades en keek hem haast wat uitdagend aan. "Kijk maar goed naar dit lichaam, want het zal alleen maar bij kijken blijven" Sprak ze waarna ze richting boven ging. “Natuurlijk niet, ik heb liever niet dat je een kattenstreek uitvoert op mij” Lauren rolde met haar ogen en keek hem nog even aan voordat ze verder ging. “Wat, was mijn mop zo slecht?” Kort haalde ze haar schouders op. "Zo grappig is die mop van je niet, kijk maar uit dat het niet werkelijkheid word." Waren haar woorden. Lauren liep door de gangen heen richting de keuken en merkte dat Hades achter haar aan liep. Ze liet het maar zo en had weinig aandacht voor hem. De reden dat ze naar de keuken ging was grote deels omdat daar enkel de slaven waren. Geen enkele demon of angel kwam hier snel. En Lauren verbleef hier uren als ze in hel was. Zodra ze in de keuken was knikte ze als begroeting naar de mensen die er waren en ging op haar gebruikelijke plek op de stoel bij het raam zitten. Ze keek richting de deur om te kijken of Hades haar helemaal gevolgd was. Ergens hoopte ze van wel. Ze mocht hem wel ondanks dat haar angst voor mannen nog steeds speelde maar ze wist het vaak goed te verbergen. Lauren sloeg haar been van de een over de andere heen en verplaatste haar blik naar buiten. Ondanks dat ze hier was, was dit een 'gevaarlijke' plek voor haar. Zodra ze in stilte was kwamen de herinneringen terug. De meeste herinneringen gingen over de laatste paar uren van haar leven. Hoe ze opwerd gehangen en later hoe haar keel werd door gesneden. De rest van haar lichaam gaf ook aan dat ze niet in een goeie tijd was gestorven. Ze had een grote aantal littekens op haar lichaam en ze vond ze maar walgelijk. Maar de littekens hoorde bij haar. Ze wou er eerlijk gezegd niks aan veranderen.

---

Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark

•Hades•

Lauren liep verder en Hades volgde haar geïrriteerd. Ze liep richting de keuken en liep zonder te kloppen binnen en zette zich op een stoel aan het raam. Hades bleef even aan de deur staan. Hij ging niet graag naar de keuken omdat hij de slaven te min vond en daarbij had hij in zijn jonge jaren de meeste slaven geplaagd. Hij liep dan toch de ruimte binnen en de slaven weken uiteen voor hem. Zij wisten hun plaats. Hades liep snel naar het raam en bleef naast haar staan. Hij stak zijn handen in zijn broekzak en keek naar buiten. Hij ervaart direct de rust van de plaats, ook al waren de slaven druk bezig. Hier waren geen andere Demons of Angels. Alleen maar een drukke rust. Het bleef even stil tussen de 2 totdat Hades de stilte verbrak en vroeg: “Ik snap waarom je hier graag komt.” Ze draaide zich om naar hem en Hades staafde zijn antwoordt nog meer aan: “Het is hier rustig, buiten de drukte van de slaven dan, je kunt hier gewoon even nadenken.” “Deze plek geeft me ook rust maar het is niet mijn plek, snap je? Iedereen heeft zijn eigen plek en de plek waar ik rust heb is diegene die ik altijd zelf maak”, vertelt hij en dan doet hij zijn handen uit zijn zakken en zegt hij: “Ik zal je maar met rust laten.” Hij draait zich om en hoopt eigenlijk dat zij hem tegenhoudt. Er is iets aan haar dat hem intrigeert. Misschien haar dierlijke elegantie en woestheid. Ze heeft iets wilds en hij houdt van wild. Hij is zelf wild. Hades is één van de weinige die weet wat hij is en is er ook blij mee. Hij liep al naar de deur.

Lauren Zinovjev
Lauren merkte op hoe Hades bij haar kwam staan en de sfeer bij de slaven meteen veranderde wat betekende dat ze bang voor hem waren. De slaven waren er in het begin er nooit blij mee geweest dat ze hier vaak kwam. Maar ze liet de slaven met rust en liet hen hun werk doen. Lauren kwam hier misschien maar al te graag maar ze was nooit echt in gesprek geweest bij de slaven. Natuurlijk had ze hun wel eens gevraagd of ze wat te eten voor haar wouden maken maar daar bleef het bij. Ze had niet echt zin in vriendschap. En had ze die wel nodig dan zou ze zich nog liever tussen de dieren mengen dan met mensen, slaven of demonen en angels. Maar toch was er iets binnen in haar die toch na een vriendschap verlangde met een zelfde soort persoon. Een angel of een demon dus. Maar ze was te voorzichtig en vaak te afwezig om ook maar een vriendschap op te bouwen in die 90 jaar dat ze in hel woonde en vooral die 80 jaar dat ze als angel was gekozen door lucifer. “Ik snap waarom je hier graag komt.” Lauren was verrast om zijn woorden en keek hem aan. Ze had niet verwacht dat de andere het zouden begrijpen. Maar Hades leek het dus wel te snappen. Nu ze zo even dicht bij hem in de buurt was merkte ze toch dat hij anders was dan ze ooit maar had verwacht. "Oja?" Klonk haar stem dan ook wat verbaast. Ze luisterde naar zijn woorden en een voorzichtige glimlach verscheen op haar gezicht. Ze keek hem wat vreemd aan om de woorden: "en de plek waar ik rust heb is diegene die ik altijd zelf maak" even moest ze denken maar al snel begreep ze wat hij bedoelde. "Ik begrijp het" waren haar woorden. Ze keek weer naar buiten en merkte niet meteen dat Hades plannen had om weg te gaan. “Ik zal je maar met rust laten.” Kort bleef ze even stil. Eerst van plan om hem te laten gaan. Maar niet veel later keek ze om en zag dat hij nog niet weg was. "Hades?" Klonk haar stem vragend. Even bleef ze stil en keek kort naar de grond. "Wil je me die plek laten zien?" Vroeg ze hem aarzelend waarna ze weer naar hem op keek.

---

Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark

Rose haar hakken tikten op de marmeren vloer terwijl ze naar binnen liep en haar schaduwmonster de ziel naar binnen liet brengen. Haar ijsblauwe ogen keken rond in de hal. Niemand die er was. Mooi voor haar. Ze knikte kort en liep naar de kelder om daar haar ziel te dumpen. Ze greep de ziel bij z'n kraag en sleepte hem mee over de grond. Er stond een grijns op haar lippen. Rose sleepte de ziel verder en gooide hem met kracht in een cel. "Asem Anunnanem." Zei ze zacht, waardoor de schaduw van de man zijn ogen gleed. De man keek haar nu geschrokken aan. "Wat? Ben je niet blij dat je me nu weer kan zien? Je vond me toch zo leuk?" Zei Rose met een grote grijns en keek hem doordringend aan. Het schaduwmonster verdween weer in zijn favoriete hoekje, bij de cellen. "Fijn, dan niet." Zei ze kortaf en stond weer op van haar gehurkte positie. Ze deed een stap naar achteren en gooide de cel dicht. "NEE LAAT ME HIER NIET ALLEEN!" Schreeuwde de man, maar Rose negeerde het. "Asem? Tijd voor avondeten denk ik zo als hij zo door blijft gaan." Zei Rose tegen het schaduwmonster en knikte richting de zeurende ziel.

[ bericht aangepast op 11 mei 2014 - 12:53 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †